Relaties
alle pijlers
mijn man wil scheiden
maandag 21 januari 2008 om 21:02
Ongeveer een half jaar geleden heeft mijn man voor het eerst aangegeven niet met mij verder te willen. Dit kwam echt als een donderslag bij heldere hemel. Na gepraat te hebben vond hij ook dat we het samen weer moesten proberen. Ik van mij kan heb mezelf best veranderd maar bij hem heb ik eigenlijk niet veel verandering gemerkt. Geprobeerd te praten maar dat kan hij absoluut niet. In dat half jaar een aantal leuke dingen gedaan en heeft hij ook regelmatig gezegd dat hij weer van mij houdt. We zijn zelfs nog naar een ander huis wezen kijken.
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
vrijdag 13 juni 2008 om 17:37
Lieve Hulpeloosje en Doosje,
Ik heb hetzelfde meegemaakt en dan met een baby van nog geen 6 maanden. Zodra ik zeker wist dat er een ander in het spel was heb ik echtscheiding aangevraagd (van hem kwam het initiatie uiteraard niet). Ik heb de boel zakelijk aangepakt wat alimentatie en bezoekregeling betreft en ben daar nog steeds heel blij mee. Mijn kind en ik zijn daardoor financieel nooit iets tekort gekomen wat alweer een hele zorg minder is.
Ook ik ben des duivels geweest en had moordneigingen en dergelijke. En ik kan jullie één ding zeggen...........het heeft tijd nodig. Gun jezelf de tijd om dit allemaal te verwerken en probeer niet verbitterd te raken. Het klinkt allemaal makkelijk en ik heb er ook voor moeten vechten maar het kan. Gun die lul het niet dat jou leven verpest wordt omdat hij zonodig voor zichzelf moest kiezen. Zeg hem de kost in je hoofd en hart op maar..........neem daarvoor je tijd, die heb je nodig namelijk. Heb je hulp nodig, zoek het dan. Er zijn genoeg goede therapeuten. Zie je het echt niet meer zitten, vraag dan aan de huisarts antidepressiva. Deze helpen je door de moeilijkste periode heen en je kunt er altijd weer mee stoppen als jij denkt dat het goed is. De pijn slijt, maar probeer vooral van die woede af te komen. Woede vreet je op en verteert je en dat is Piet Lul uiteraard niet waard.
Nogmaals het klinkt makkelijk maar dat is het niet. Maar als je het echt wilt komt je eroverheen. Daarbij zul je tezijnertijd merken dat je je eigen leven weer gaat opbouwen met je eigen vrienden en je eigen bezigheden, en dat voelt GOED!!!!!!!!!!
Doosje, ik begrijp dat de bezoekregeling nu nog moeilijk is. Maar hij en vooral de kinderen hebben het recht elkaar te zien. Later zul je blij zijn met de vrije weekenden die je hebt.
Ik wens jullie alle sterkte toe en een hele grote knuffel.
Liefs Manonna
Ik heb hetzelfde meegemaakt en dan met een baby van nog geen 6 maanden. Zodra ik zeker wist dat er een ander in het spel was heb ik echtscheiding aangevraagd (van hem kwam het initiatie uiteraard niet). Ik heb de boel zakelijk aangepakt wat alimentatie en bezoekregeling betreft en ben daar nog steeds heel blij mee. Mijn kind en ik zijn daardoor financieel nooit iets tekort gekomen wat alweer een hele zorg minder is.
Ook ik ben des duivels geweest en had moordneigingen en dergelijke. En ik kan jullie één ding zeggen...........het heeft tijd nodig. Gun jezelf de tijd om dit allemaal te verwerken en probeer niet verbitterd te raken. Het klinkt allemaal makkelijk en ik heb er ook voor moeten vechten maar het kan. Gun die lul het niet dat jou leven verpest wordt omdat hij zonodig voor zichzelf moest kiezen. Zeg hem de kost in je hoofd en hart op maar..........neem daarvoor je tijd, die heb je nodig namelijk. Heb je hulp nodig, zoek het dan. Er zijn genoeg goede therapeuten. Zie je het echt niet meer zitten, vraag dan aan de huisarts antidepressiva. Deze helpen je door de moeilijkste periode heen en je kunt er altijd weer mee stoppen als jij denkt dat het goed is. De pijn slijt, maar probeer vooral van die woede af te komen. Woede vreet je op en verteert je en dat is Piet Lul uiteraard niet waard.
Nogmaals het klinkt makkelijk maar dat is het niet. Maar als je het echt wilt komt je eroverheen. Daarbij zul je tezijnertijd merken dat je je eigen leven weer gaat opbouwen met je eigen vrienden en je eigen bezigheden, en dat voelt GOED!!!!!!!!!!
Doosje, ik begrijp dat de bezoekregeling nu nog moeilijk is. Maar hij en vooral de kinderen hebben het recht elkaar te zien. Later zul je blij zijn met de vrije weekenden die je hebt.
Ik wens jullie alle sterkte toe en een hele grote knuffel.
Liefs Manonna
vrijdag 13 juni 2008 om 17:48
Hulpeloos, ik denk dat jij nu pas echt beseft dat hij niet en nooit meer terug komt bij jou.
Dat hij een ander heeft en had is sinds kort pas duidelijk, alhoewel jij je twijfels had maar meneer ontkende dit, dus jou intuitie was zo klaar als een klontje.
Nu pas gaat het beginnen, het afscheid nemen en verwerken, en dat is zo fucking hard meid!
Goed dat je naar een pshyg gaat, dit redt je niet alleen, no way
Als je geen hulp zou nemen gaat het bergafwaarts, geloof me
Praten over hem en het eruit gooien je woede je haat, je frustraties, alles moet eruit komen
Gooien en smijten met iets wil ook weleens helpen lieverd
eigenlijk voel je erg onzeker en waardeloos, niet geliefd, en dat wil je ook niet je wilde alleen maar hem...
ik vind het vreselijk om te lezen hoe onmachtig jij je voelt nu, en het kan lang duren voor je weer een lichtpuntje ziet, op dit moment is alles niet leuk en hoop je dat de dagen snel voorbij zijn....
ik zal aan je denken en je zonnestraaltjes sturen.
knuff van mij
Dat hij een ander heeft en had is sinds kort pas duidelijk, alhoewel jij je twijfels had maar meneer ontkende dit, dus jou intuitie was zo klaar als een klontje.
Nu pas gaat het beginnen, het afscheid nemen en verwerken, en dat is zo fucking hard meid!
Goed dat je naar een pshyg gaat, dit redt je niet alleen, no way
Als je geen hulp zou nemen gaat het bergafwaarts, geloof me
Praten over hem en het eruit gooien je woede je haat, je frustraties, alles moet eruit komen
Gooien en smijten met iets wil ook weleens helpen lieverd
eigenlijk voel je erg onzeker en waardeloos, niet geliefd, en dat wil je ook niet je wilde alleen maar hem...
ik vind het vreselijk om te lezen hoe onmachtig jij je voelt nu, en het kan lang duren voor je weer een lichtpuntje ziet, op dit moment is alles niet leuk en hoop je dat de dagen snel voorbij zijn....
ik zal aan je denken en je zonnestraaltjes sturen.
knuff van mij
zaterdag 14 juni 2008 om 19:46
hoi meiden,
hulpeloos, je denkt dat jou verhaal niet erger is, we maken allebei hetzelfde verdriet mee dus het maakt niet uit wat ervoor gebeurd. wilde jullie alleen even laten weten hoe het bij mij zo ver is gekomen. het is niet knap van me dat ik het zo lang vol hou, ik heb altijd in mijn achter hoofd gehouden dat hij niet in orde was/is. hij krijgt nu hulp en hoop dat het positief uitpakt, maar zeker weten doe je dat natuurlijk nooit.
het vreemde bij mij is dat er van beide kanten nog houden van is, en dat we allebei er toch voor willen vechten. vandaag kreeg ik bloemen van hem, en lieve smsjes. als hij het volgens mij op had willen geven had hij dat vorig jaar al gedaan toen hij al met de scheiding bezig was. hij durft in mijn ogen wel een stap te nemen, dus als hij er nu uit zou zijn hij dat ook weer zal doen. dat heeft hij mij ook gezegt, als ik niks meer om je zal geven had ik allang de scheiding aan gevraagt. en dat geloof ik ook wel.
wat ik ook denk dat is dat zij veel druk op hem heeft gezet, maar dat hij nu inziet dat zij heeft lopen pushen. ze heeft ook dingen gedaan die hij nu inziet, zo word ik al ruim een jaar gebeld door een prive nummer, en word er niets gezegt. zal mij een worst zijn want het kost mij geen geld, ik leg de tel neer en later leg ik hem erop. het is wel opvallend dat het vanaf het moment gebeurd dat hij voor haar ging. hij heeft me ook verteld dat zij een uitweg was, vluchten! haar heb ik niet meer gezien en ik denk dat het maar goed is ook...
ik weet ook dat bezoekregelingen goed zijn voor hun 3. maar zover is dat nog niet. de avonden dat hij komt gaan we juist dingen met zijn 4en doen( op verzoek van de ouderbegeleider). morgen gaan we ook even lekker de hort op. maandag avond wilde hij komen eten (hij vind dat ik geweldig kook) maar heb gezegt dat ik dat niet wil.
in de weekenden mis ik hem ook heel erg, dat komt eigenlijk omdat ik dan altijd alleen zit. ga normaal gesprokken naar de camping elk weekend maar kon het dit keer niet opbrengen. ben zo verschikkelijk moe, en slaap nog steeds heel slecht. zou nu wel me bed in willen duiken maar doe dat niet want dan zit ik vannacht uren op.
ik weet dat ik het zonder hem kan, maar wil dat eigenlijk niet. ben een aantal keren weg geweest met de kinderen maar toch mis je iets. ga nu even de kinderen afvoeren.
liefs doos
hulpeloos, je denkt dat jou verhaal niet erger is, we maken allebei hetzelfde verdriet mee dus het maakt niet uit wat ervoor gebeurd. wilde jullie alleen even laten weten hoe het bij mij zo ver is gekomen. het is niet knap van me dat ik het zo lang vol hou, ik heb altijd in mijn achter hoofd gehouden dat hij niet in orde was/is. hij krijgt nu hulp en hoop dat het positief uitpakt, maar zeker weten doe je dat natuurlijk nooit.
het vreemde bij mij is dat er van beide kanten nog houden van is, en dat we allebei er toch voor willen vechten. vandaag kreeg ik bloemen van hem, en lieve smsjes. als hij het volgens mij op had willen geven had hij dat vorig jaar al gedaan toen hij al met de scheiding bezig was. hij durft in mijn ogen wel een stap te nemen, dus als hij er nu uit zou zijn hij dat ook weer zal doen. dat heeft hij mij ook gezegt, als ik niks meer om je zal geven had ik allang de scheiding aan gevraagt. en dat geloof ik ook wel.
wat ik ook denk dat is dat zij veel druk op hem heeft gezet, maar dat hij nu inziet dat zij heeft lopen pushen. ze heeft ook dingen gedaan die hij nu inziet, zo word ik al ruim een jaar gebeld door een prive nummer, en word er niets gezegt. zal mij een worst zijn want het kost mij geen geld, ik leg de tel neer en later leg ik hem erop. het is wel opvallend dat het vanaf het moment gebeurd dat hij voor haar ging. hij heeft me ook verteld dat zij een uitweg was, vluchten! haar heb ik niet meer gezien en ik denk dat het maar goed is ook...
ik weet ook dat bezoekregelingen goed zijn voor hun 3. maar zover is dat nog niet. de avonden dat hij komt gaan we juist dingen met zijn 4en doen( op verzoek van de ouderbegeleider). morgen gaan we ook even lekker de hort op. maandag avond wilde hij komen eten (hij vind dat ik geweldig kook) maar heb gezegt dat ik dat niet wil.
in de weekenden mis ik hem ook heel erg, dat komt eigenlijk omdat ik dan altijd alleen zit. ga normaal gesprokken naar de camping elk weekend maar kon het dit keer niet opbrengen. ben zo verschikkelijk moe, en slaap nog steeds heel slecht. zou nu wel me bed in willen duiken maar doe dat niet want dan zit ik vannacht uren op.
ik weet dat ik het zonder hem kan, maar wil dat eigenlijk niet. ben een aantal keren weg geweest met de kinderen maar toch mis je iets. ga nu even de kinderen afvoeren.
liefs doos
zondag 22 juni 2008 om 22:36
Vandaag wezen parachute springen, toch redelijk extreem dus denk dan moet het toch lukken om hem minimaal 3 minuten uit mijn hoofd te zetten zodat als ik beneden kwam ik echt die adrenaline kick zou voelen. Me gewoon weer even 5 minuten gelukkig voelen.
Mijn vriendin ging eerst, dat was de grote pech zag haar angst op het gezicht en toen moest ik nog. Drama, uiteindelijk toch alle moed bij elkaar gepakt en uit het vliegtuig gesprongen. Vrije val ging nog maar net voordat de parachute openging gingen mijn gedachte toch weer naar die lul uit en had ik zoiets van laat het allemaal maar doen, vergeet die parachute, koppel me los en laat me maar gewoon vallen. Gebeurt uiteraard niet, parachute gaat uit en ben nog nooit zo misselijk geweest in mijn leven. Weg kick. Lijkbleek kwam ik beneden, leek wel een levenloze pop die eronder hing.
Het is duidelijk nog te vroeg voor dit soort extreme dingen en wat ook gelijk duidelijk is geworden het lost gewoon niets op.
Ik had zo gehoopt dat ik alleen maar met het springen bezig zou zijn, even mijn gedachten op nul te zetten en die kick te ervaren die ik met het indoor springen wel had maar het is nu een grote teleurstelling geworden, waardoor ik eerder dieper dan minder diep in de put ben gevallen.
Ik weet niet meer hoe ik verder moet, ik wil gewoon even 1 lichtpuntje ergens zien, het hoeft niet groot te zijn maar iets positiefs zou wel heel erg fijn zijn op dit moment.
Mijn vriendin ging eerst, dat was de grote pech zag haar angst op het gezicht en toen moest ik nog. Drama, uiteindelijk toch alle moed bij elkaar gepakt en uit het vliegtuig gesprongen. Vrije val ging nog maar net voordat de parachute openging gingen mijn gedachte toch weer naar die lul uit en had ik zoiets van laat het allemaal maar doen, vergeet die parachute, koppel me los en laat me maar gewoon vallen. Gebeurt uiteraard niet, parachute gaat uit en ben nog nooit zo misselijk geweest in mijn leven. Weg kick. Lijkbleek kwam ik beneden, leek wel een levenloze pop die eronder hing.
Het is duidelijk nog te vroeg voor dit soort extreme dingen en wat ook gelijk duidelijk is geworden het lost gewoon niets op.
Ik had zo gehoopt dat ik alleen maar met het springen bezig zou zijn, even mijn gedachten op nul te zetten en die kick te ervaren die ik met het indoor springen wel had maar het is nu een grote teleurstelling geworden, waardoor ik eerder dieper dan minder diep in de put ben gevallen.
Ik weet niet meer hoe ik verder moet, ik wil gewoon even 1 lichtpuntje ergens zien, het hoeft niet groot te zijn maar iets positiefs zou wel heel erg fijn zijn op dit moment.
zondag 22 juni 2008 om 23:17
lieve hulpeloos,
ik heb voornamelijk met je meegelezen en meegeleefd de laatste maanden ..ik wil je een hart onder de riem steken want echt ...het kan alleen maar beter worden! gelukkig heb je lieve vriendinnen, bel ze als je boos en verdrietig bent want ze zullen er zijn voor je!! heel veel sterkte
sunflowers
ik heb voornamelijk met je meegelezen en meegeleefd de laatste maanden ..ik wil je een hart onder de riem steken want echt ...het kan alleen maar beter worden! gelukkig heb je lieve vriendinnen, bel ze als je boos en verdrietig bent want ze zullen er zijn voor je!! heel veel sterkte
sunflowers
maandag 23 juni 2008 om 01:23
woensdag 25 juni 2008 om 23:13
Festen, helemaal niet brutaal wel fijn eigenlijk ben ondertussen weer over de ergste klap heen, alleen ik mis mijn gevoel van eigenwaarde en heb geen idee hoe ik dat terug moet krijgen en dat is zoiets onnatuurlijks voor mij, degene die altijd overal een oplossing voor weet.
Het gaat goed op het werk zolang ik veel gesprekken met klanten heb en dan voel ik me ook weer goed omdat ik weet dat ik gewoon goed ben in mijn werk alleen zodra de gesprekken over zijn en de administratie om de hoek komt kijken kan je dus weer gaan malen en heb ik weer giga last van minderwaardigheidscomplex en het gevoel dat er gewoon een stuk van mezelf mist, anders kan ik het eigenlijk niet omschrijven.
Muren kwamen van de week weer erg op me af dus ben vanavond maar even bij vrienden langsgeweest, gewoon om even niet alleen te zijn heb ook gezegd dat ik het er gewoon even niet meer over wil hebben omdat ik alleen maar dieper in de put raak in plaats van eruit te komen en het is in ieder geval een gezellige avond geworden.
Hij gaat nu met zijn nieuwe vriendin kenniskring af en via via krijg je dan te horen dat het zo'n leuke meid is. Zijn wel degene die sinds het hele gebeuren in gang is gezet niets meer van zich hebben laten horen dus ik weet ook dat ik me daar eigenlijk niets van aan moet trekken maar dat doe ik dus toch want waarom houden ze nog wel contact met hem en niet met mij, terwijl ze hem via mij hebben leren kennen.
Kortom probleem blijft loslaten en dat is iets wat ik nog steeds geen handen en voeten kan geven.
Ga morgenavond sporten en het weekend is ook 's avonds volgepland dus iets minder tijd dan afgelopen weekend om te piekeren.
Ga morgen de huisarts toch maar even bellen om medicijnen te krijgen om wat rustiger te worden want zo opgefokt als dat ik nu al weer een paar dagen ben schiet niet op, iedereen krijgt de volle laag meestal wel terecht, omdat ze afspraken niet nakomen maar het lost niets op.
Alleen is alles je mond al uit want ik kan echt heel snel tot 10 tellen dus moet voortaan maar beginnen met tot 100 te tellen maar ja dan blijft het zo lang stil aan de telefoon.
Ga in ieder geval proberen te slapen vannacht.
Het gaat goed op het werk zolang ik veel gesprekken met klanten heb en dan voel ik me ook weer goed omdat ik weet dat ik gewoon goed ben in mijn werk alleen zodra de gesprekken over zijn en de administratie om de hoek komt kijken kan je dus weer gaan malen en heb ik weer giga last van minderwaardigheidscomplex en het gevoel dat er gewoon een stuk van mezelf mist, anders kan ik het eigenlijk niet omschrijven.
Muren kwamen van de week weer erg op me af dus ben vanavond maar even bij vrienden langsgeweest, gewoon om even niet alleen te zijn heb ook gezegd dat ik het er gewoon even niet meer over wil hebben omdat ik alleen maar dieper in de put raak in plaats van eruit te komen en het is in ieder geval een gezellige avond geworden.
Hij gaat nu met zijn nieuwe vriendin kenniskring af en via via krijg je dan te horen dat het zo'n leuke meid is. Zijn wel degene die sinds het hele gebeuren in gang is gezet niets meer van zich hebben laten horen dus ik weet ook dat ik me daar eigenlijk niets van aan moet trekken maar dat doe ik dus toch want waarom houden ze nog wel contact met hem en niet met mij, terwijl ze hem via mij hebben leren kennen.
Kortom probleem blijft loslaten en dat is iets wat ik nog steeds geen handen en voeten kan geven.
Ga morgenavond sporten en het weekend is ook 's avonds volgepland dus iets minder tijd dan afgelopen weekend om te piekeren.
Ga morgen de huisarts toch maar even bellen om medicijnen te krijgen om wat rustiger te worden want zo opgefokt als dat ik nu al weer een paar dagen ben schiet niet op, iedereen krijgt de volle laag meestal wel terecht, omdat ze afspraken niet nakomen maar het lost niets op.
Alleen is alles je mond al uit want ik kan echt heel snel tot 10 tellen dus moet voortaan maar beginnen met tot 100 te tellen maar ja dan blijft het zo lang stil aan de telefoon.
Ga in ieder geval proberen te slapen vannacht.
donderdag 26 juni 2008 om 06:14
Slapen is gelukt tot vanochtend 5 uur, lig nu al weer een uurtje wakker dus denk ga nog maar even op internet ben ik in ieder geval bezig.
Voordeel deze keer ben ik wakker geworden van dingen die ik nog moet doen op het werk in plaats van door gepieker over hem.
Heb groot briefje op mijn sleutels geplakt om de huisarts even te bellen want ik wil gewoon even rust in mijn hoofd hebben en hoop ook dat ik me dan weer wat beter kan concentreren op het werk zodat dat ook allemaal weer wat makkelijker gaat.
Relativeren is nooit mijn sterkste punt geweest als er wat mis gaat heb ik altijd het idee dat het aan mij ligt, dat ik het anders had moeten doen zoat de ander anders gereageerd had.
Ik mis het feit dat je even ongenuanceerd je verhaal van wat er die dag is gebeurt kwijt kan omdat hij weet hoe je in elkaar zit en dus weet welk effect dat op je heeft, het horen dat het allemaal niet zo erg is dat het even niet is gelukt even lekker in zijn armen liggen, niets hoeven doen behalve genieten van het feit dat je samen bent en de rest van de wereld er even niet toe doet. Al was het maar 10 minuten maar daar laaide ik altijd weer van op en kon ik de hele wereld weer aan.
Dat is dus nu hetgeen ik zelf voor elkaar moet zien te krijgen.
Voordeel deze keer ben ik wakker geworden van dingen die ik nog moet doen op het werk in plaats van door gepieker over hem.
Heb groot briefje op mijn sleutels geplakt om de huisarts even te bellen want ik wil gewoon even rust in mijn hoofd hebben en hoop ook dat ik me dan weer wat beter kan concentreren op het werk zodat dat ook allemaal weer wat makkelijker gaat.
Relativeren is nooit mijn sterkste punt geweest als er wat mis gaat heb ik altijd het idee dat het aan mij ligt, dat ik het anders had moeten doen zoat de ander anders gereageerd had.
Ik mis het feit dat je even ongenuanceerd je verhaal van wat er die dag is gebeurt kwijt kan omdat hij weet hoe je in elkaar zit en dus weet welk effect dat op je heeft, het horen dat het allemaal niet zo erg is dat het even niet is gelukt even lekker in zijn armen liggen, niets hoeven doen behalve genieten van het feit dat je samen bent en de rest van de wereld er even niet toe doet. Al was het maar 10 minuten maar daar laaide ik altijd weer van op en kon ik de hele wereld weer aan.
Dat is dus nu hetgeen ik zelf voor elkaar moet zien te krijgen.
donderdag 26 juni 2008 om 09:16
Hulpeloos je bent lief, gewoon een leif mens en die ex is dus een grote eikel. zo dat ben ik kwijt, nu jij nog, zeg maar tegen jezelf dat hij een eikel is en dat er een dag komt dat tie zich voor zijn kop kan slaan, verliefdheid gaat ook over dus ook bij hun, das duidelijk en al honderden jaren een feit.
En met dat vooruitzicht ga jij nu verder, die vent weet niet wat hij mist, maar geloof me er komt een dag...
Er komt trouwens ook een dag, dat jij weer kan genieten van het leven en dat je ex steeds meer op de achtergrond raakt, maar het zit zo fucking diep bij jou, je hebt zoveel onbegrip, zoveel vragen, en dat heeft zijn tijd nodig, antwoorden krijg je niet.
Je bent helemaal op jezelf aangewezen, alles deel je met jezelf en je wilt het nog steeds met hem delen, dat doet pijn omdat hij dat niet meer wilt.
Rationeel ben je sterk, maar innerlijk een wrak.
Je komt eruit, maar met behulp van medicijnen, je redt het zo niet.
Ik wil je geen medicijnen aan praten, maar ik zie dat je niet goed gaat, je voelt het bijna door het scherm heen...
Het wanhopige gevoel wordt door de goeie medicatie getemperd, en je zult je na een tijdje ietsjes beter voelen, dus ik ben oprecht blij dat je naar de huisarts gaat, echt.
Knuff van mij en blijf van je af praten, al moet het tot vervelens toe
En met dat vooruitzicht ga jij nu verder, die vent weet niet wat hij mist, maar geloof me er komt een dag...
Er komt trouwens ook een dag, dat jij weer kan genieten van het leven en dat je ex steeds meer op de achtergrond raakt, maar het zit zo fucking diep bij jou, je hebt zoveel onbegrip, zoveel vragen, en dat heeft zijn tijd nodig, antwoorden krijg je niet.
Je bent helemaal op jezelf aangewezen, alles deel je met jezelf en je wilt het nog steeds met hem delen, dat doet pijn omdat hij dat niet meer wilt.
Rationeel ben je sterk, maar innerlijk een wrak.
Je komt eruit, maar met behulp van medicijnen, je redt het zo niet.
Ik wil je geen medicijnen aan praten, maar ik zie dat je niet goed gaat, je voelt het bijna door het scherm heen...
Het wanhopige gevoel wordt door de goeie medicatie getemperd, en je zult je na een tijdje ietsjes beter voelen, dus ik ben oprecht blij dat je naar de huisarts gaat, echt.
Knuff van mij en blijf van je af praten, al moet het tot vervelens toe
donderdag 26 juni 2008 om 09:50
Heb zometeen een afspraak bij de huisarts, op zich weet hij er vanaf het begin af aan vanaf en heeft ook aangeboden dat ik langs kon komen als ik wou praten, maar had zoiets van heb psych al dus is even voldoende maar blijkt dus niet zo te zijn.
Laat nog wel even weten hoe het is gegaan, moet nu even de tijd volmaken tot half 11, had eigenlijk nu een afspraak moeten hebben maar die bellen af en eerder kon ik niet terecht. Zit nu even op een andere locatie en anders blijf ik heen en weer rijden
Laat nog wel even weten hoe het is gegaan, moet nu even de tijd volmaken tot half 11, had eigenlijk nu een afspraak moeten hebben maar die bellen af en eerder kon ik niet terecht. Zit nu even op een andere locatie en anders blijf ik heen en weer rijden
donderdag 26 juni 2008 om 14:07
Ben bij de huisarts geweest, anti depressiva wil hij nog niet voorschrijven omdat dat pas na 4 tot 6 weken gaat werken en hij meer zoiets heeft van het komt in vlagen en je bent niet continu depressief wat eigenlijk wel klopt dus heeft nu middel voorgeschreven wat binnen een half uur werkt op het moment dat het gewoon niet meer gaat. Mag er max 3 per dag slikken maar kan wel verslavende werking hebben als ik het te lang slik dus moet uiterlijk binnen een maand weer op controle.
Dat verslavende vindt ik weer niet zo prettig om te horen maar moet ik denk ik op dit moment maar even voor lief nemen.
Afgesproken dat ik hem ook zou bellen op het moment dat ik het idee krijg er niet meer buiten te kunnen en ik iedere dag de max 3 pillen ga slikken.
middel is oxazepam, heb bewust maar even niet de bijsluiter gelezen want vrees dat ik dan gelijk niet meer wil slikken en ik slik voor de rest geen andere medicijnen dus moet goed komen toch
Dat verslavende vindt ik weer niet zo prettig om te horen maar moet ik denk ik op dit moment maar even voor lief nemen.
Afgesproken dat ik hem ook zou bellen op het moment dat ik het idee krijg er niet meer buiten te kunnen en ik iedere dag de max 3 pillen ga slikken.
middel is oxazepam, heb bewust maar even niet de bijsluiter gelezen want vrees dat ik dan gelijk niet meer wil slikken en ik slik voor de rest geen andere medicijnen dus moet goed komen toch
donderdag 26 juni 2008 om 14:11
Al een tijdje lees ik mee, ik wens je erg veel sterkte.
Kan je uit ervaring vertellen dat die pilletjes echt werken. Alleen al door ze in huis te hebben wordt je rustig.
Bij mij was dat zodanig voldoende dat ik ze alleen gebruikte als slaapmiddel (in slaap komen) wanneer dat echt niet meer vanzelf ging.
Kan je uit ervaring vertellen dat die pilletjes echt werken. Alleen al door ze in huis te hebben wordt je rustig.
Bij mij was dat zodanig voldoende dat ik ze alleen gebruikte als slaapmiddel (in slaap komen) wanneer dat echt niet meer vanzelf ging.
donderdag 26 juni 2008 om 17:33
Hier ook trouwe lezer die grote bewondering heeft voor hoe je al maanden vecht. En ook hier ervaring met oxazepam. Je kan er goed mee slapen en je kan ook nog kiezen voor een halfje.
Het geeft al zoveel meer energie als je goed slaapt en je je even een halve dag rustig en lekker voelt, je zal zien het doet wonderen. Gun jezelf even deze rust.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik je een hele sterke vrouw vindt die ik alle geluk van de wereld wens.
Het geeft al zoveel meer energie als je goed slaapt en je je even een halve dag rustig en lekker voelt, je zal zien het doet wonderen. Gun jezelf even deze rust.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik je een hele sterke vrouw vindt die ik alle geluk van de wereld wens.
donderdag 26 juni 2008 om 22:52
Op de een of andere manier geeft het nu in ieder geval rust dat je weet dat je iets hebt om te slikken als het eventueel te veel wordt. Neem inderdaad vanavond een half tabletje om goed te kunnen slapen.
Ben vandaag eindelijk mijn nieuwe fototoestel op wezen halen dus planning is om er zondag lekker op uit te trekken en wat foto's te gaan klikken om hem uit te proberen. Vanavond voor het eerst wezen aquarobicen ben nog niet echt mega enthousiast maar hoefde in ieder geval niet alleen en ben gelijk bij die vriendin nog even poosje blijven plakken dus avond was weer gevuld.
Sporten is nooit echt een hobby van me geweest maar het wordt tijd voor nieuwe dingen dus dit was er een van, groot voordeel je loopt niet te zweten en als het goed is heb ik morgen geen spierpijn.
Theaterprogramma ook met aantal vriendinnen doorgenomen en toch redelijk wat kunnen boeken met verschillende mensen nu alleen nog even afwachten of we ook echt alle voorstellingen krijgen.
Dus vandaag ben ik eindelijk weer een beetje op hetzelfde niveau als voor de sprong, had vanmiddag al 1 tabletje genomen en heb inderdaad het idee dat ik wat rust in mijn hoofd heb gekregen, misschien ook wel alleen het idee maar goed van het weekend best een paar leuke dingen in het vooruitzicht staan dus proberen om dit positieve gevoel even vast te houden.
Bedankt voor jullie steun tot nu toe, zeker afgelopen paar dagen was het fijn om even van me af te kunnen schrijven als ik het nu teruglees klonk ik toch wel heel erg wanhopig, het moest er allemaal even uit dus ik heb er geen spijt van maar ben wel blij dat ik dat superwanhopige nu weer kwijt ben. Nu alleen nog proberen vast te houden
Ben vandaag eindelijk mijn nieuwe fototoestel op wezen halen dus planning is om er zondag lekker op uit te trekken en wat foto's te gaan klikken om hem uit te proberen. Vanavond voor het eerst wezen aquarobicen ben nog niet echt mega enthousiast maar hoefde in ieder geval niet alleen en ben gelijk bij die vriendin nog even poosje blijven plakken dus avond was weer gevuld.
Sporten is nooit echt een hobby van me geweest maar het wordt tijd voor nieuwe dingen dus dit was er een van, groot voordeel je loopt niet te zweten en als het goed is heb ik morgen geen spierpijn.
Theaterprogramma ook met aantal vriendinnen doorgenomen en toch redelijk wat kunnen boeken met verschillende mensen nu alleen nog even afwachten of we ook echt alle voorstellingen krijgen.
Dus vandaag ben ik eindelijk weer een beetje op hetzelfde niveau als voor de sprong, had vanmiddag al 1 tabletje genomen en heb inderdaad het idee dat ik wat rust in mijn hoofd heb gekregen, misschien ook wel alleen het idee maar goed van het weekend best een paar leuke dingen in het vooruitzicht staan dus proberen om dit positieve gevoel even vast te houden.
Bedankt voor jullie steun tot nu toe, zeker afgelopen paar dagen was het fijn om even van me af te kunnen schrijven als ik het nu teruglees klonk ik toch wel heel erg wanhopig, het moest er allemaal even uit dus ik heb er geen spijt van maar ben wel blij dat ik dat superwanhopige nu weer kwijt ben. Nu alleen nog proberen vast te houden
donderdag 26 juni 2008 om 23:06
quote:Festen schreef op 26 juni 2008 @ 16:49:
oxazepam is een vrij onschuldig medicijn, maar ik zou ze net als Senseootje deed, savonds 1 innemen voor het slapen gaan, je slaapt er uitstekend op, en dat is al een eerste vereiste lijkt mij, goed slapen is goed ontwaken Hulpeloos
Sorry, offtopic! Oxazepam is alleen onschuldig als je het met beleid gebruikt. Door mijn werk heb ik veel mensen gezien die dagelijks minimaal 150 mg oxazepam nodig hadden om 'normaal' te kunnen functioneren. Het is heel makkelijker heel erg verslavend en het is heel lastig om er vanaf te komen.
Natuurlijk is gebruik van oxazepam prima in de situatie van hopeloos, maar je kunt niet stellen dat oxazepam vrij onschuldig is.
Hulpeloos, sorry.. Ik lees regelmatig mee en vind je allesbehalve hulpeloos! Wat een diep dal is het waar je nu doorheen moet. Het komt uiteindelijk allemaal goed en je komt er sterker uit dan ooit!
oxazepam is een vrij onschuldig medicijn, maar ik zou ze net als Senseootje deed, savonds 1 innemen voor het slapen gaan, je slaapt er uitstekend op, en dat is al een eerste vereiste lijkt mij, goed slapen is goed ontwaken Hulpeloos
Sorry, offtopic! Oxazepam is alleen onschuldig als je het met beleid gebruikt. Door mijn werk heb ik veel mensen gezien die dagelijks minimaal 150 mg oxazepam nodig hadden om 'normaal' te kunnen functioneren. Het is heel makkelijker heel erg verslavend en het is heel lastig om er vanaf te komen.
Natuurlijk is gebruik van oxazepam prima in de situatie van hopeloos, maar je kunt niet stellen dat oxazepam vrij onschuldig is.
Hulpeloos, sorry.. Ik lees regelmatig mee en vind je allesbehalve hulpeloos! Wat een diep dal is het waar je nu doorheen moet. Het komt uiteindelijk allemaal goed en je komt er sterker uit dan ooit!
