Relaties
alle pijlers
Moeizame lange afstand relatie
zondag 25 augustus 2019 om 14:23
Hoi allemaal,
Ik weet niet zo goed of ik dit nou bij relaties, psyche of reizen moet plaatsen. Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik mijn vriendin leren kennen (ik ben een man). Vanaf het begin heeft mijn vriendin aangegeven dat ze 9 maanden na de start van onze relatie voor een jaar naar een niet-Westers land moest gaan voor haar werk. Dus die eerste 9 maanden hebben we zo veel mogelijk tijd samen doorgebracht, het klinkte heel erg goed, ook tussen haar en de rest van mijn familie, met wie we veel dingen samen deden. Over haar jaar in het buitenland hebben we afspraken gemaakt: minstens drie keer per week zouden we bellen, ik zou haar op komen zoeken en zij mij. We hadden er beiden vertrouwen in.
Een tijdje ging dit allemaal goed. Ik ben bij haar langs geweest en dat was geweldig, die tijd samen, voor het eerst buiten Europa voor mij. We spraken "volgens schema", zij sprak ook ongeveer wekelijks met mijn moeder. Echter, twee/drie maanden in haar verblijf, een paar weken nadat ik was langs gekomen, begon haar gedrag te veranderen. Ze vertelde me dat ze zich niet veilig voelde bij de ontwikkelingshulp organisatie waar ze werkte: dat het niet veilig was voor vrouwen, dat ze te horen had gekregen over criminele activiteiten, mensen haar gewaarschuwd hadden dat ze vermoord zou worden, ze vertelden haar over hun plannen om zelfmoord te plegen, hun drugsmisbruik. Ze besloot daar weg te gaan, ik steunde haar daarin, ook al was haar werkgever er minder blij mee. Tegelijkertijd verloor ik mijn baan (wat ik in eerste instantie uit schaamte haar niet heb verteld) en werd mijn moeder ziek. Mijn vriendin werd ook ziek, moest een CT scan. Ze vertelde mij dat mensen in haar huis hadden in proberen te breken, dat ze bang was en niet meer goed sliep. Dat ze soms achtervolgd werd door mannen. Ik heb haar hierin proberen te steunen, maar in dezelfde periode is ze steeds bozer geworden: toen mijn moeder ziek werd, reageerde ze heel achterdochtig, noemde haar een "zeurpiet en aansteller", is minder met haar gaan praten. In eerste instantie steunde ze mij in mijn zoektocht naar werk, maar ze werd geleidelijk ook boos en achterdochtig over waarom ik haar niet gelijk over mijn problemen verteld had toen ze er naar vroeg, of ik haar wel vertrouwde. Ik voelde mij niet gesteund.
In maand vier, is ze mij op komen zoeken. Vooraf hadden we hier ruzie over - zij moest en zou vooral haar vrienden en familie zien, omdat ze op moest laden en goed wilde slapen, terwijl ik had gehoopt dat ze bij mij en mijn familie zou verblijven, mijn vrienden kon zien (ze heeft haar huis onderverhuurd en haar familie en die van mij wonen ver uit elkaar). Terug in Nederland gedroeg ze zich ook raar: ze was achterdochtig tegen haar vriendinnen, zeurde over mijn ouders, was boos om kleine triviale dingen, hard. We hebben toen wel veel gesproken en samen gedaan, dus ik had gehoopt dat het weer goed zou gaan als ze terug zou gaan.
Alleen, dit is niet zo. De dag dat ze aankwam, belde ze mij terwijl ik uiteten was met familie. Ik nam niet gelijk op, en daarna was ze helemaal boos en in paniek, weigerde ze te praten (behalve schreeuwen...). Een paar dagen later probeerden mensen weer twee keer in haar huis in te breken. Sinds dien, en dat is nu twee maanden geleden, lijkt ze helemaal....ontspoord? Ze heeft mijn ouders gezegd dat ze niet meer met hen wilt praten, en spreekt ook niet meer met haar eigen vrienden of familie. Ze spreekt nog wel met mij, maar lastig. Als ik haar vraag hoe het gaat hangt ze op. De ene dag is ze super trots op mij en mijn banenzoektoch, de volgende dag is ze uit het niets EXTREEM boos, en zegt bijvoorbeeld wat voor sukkel ik ben dat ik geen baan heb, dat alle mannen gevaarlijk zijn, niemand te vertrouwen is, ze de wereld haat. Ze houdt zich niet meer aan het 3 keer per week schema. Ondertussen vraagt ze steeds aan mij wanneer ik langs kom, zegt ze dat er iemand langs moet komen "zodat ze haar plannen uit kan voeren", maar ik vind het niet fijn zo veel geld uit te geven terwijl ik nog geen werk heb. Ze heeft aangegeven alles voor mij te willen betalen, maar dat vind ik ook niet prettig.
Afgelopen week zijn dingen nog meer geescaleerd. Zij moest haar visum verlengen, maar in plaats van de normale procedure werd ze uren lang vastgehouden in een kamertje, zei ze, en wilden mannen dingen van haar (?) zei ze, zag ze hoe vrouwen slecht behandeld werden, en nu zegt ze dat haar paspoort kwijt is, dat ze geen bonnetje heeft gekregen. Ze is vorige week ook verhuisd uit het inbraak huis, maar ze zegt dat ze bang is voor haar mannelijke huisgenoten in haar nieuwe woning, praat constant neerbuigend over hen. Nu ben ik eergisteren prikken gaan halen (om haar te laten zien dat ik wel echt wil komen), maar er ging iets mis en dat reageerde ik af op haar. Toen is ze helemaal geflipt: ze zei dat ik maar moest sterven, niet meer van me hield, weg moest gaan en haar alleen moest laten. Ik vind dit soort dingen tegen je partner zeggen absoluut niet acceptabel. Ik heb haar gezegd dat ze met haar vrienden en familie moet praten, maar ik heb geen idee of ze dit ook gaat doen.
Ik weet niet zo goed of ik dit nou bij relaties, psyche of reizen moet plaatsen. Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik mijn vriendin leren kennen (ik ben een man). Vanaf het begin heeft mijn vriendin aangegeven dat ze 9 maanden na de start van onze relatie voor een jaar naar een niet-Westers land moest gaan voor haar werk. Dus die eerste 9 maanden hebben we zo veel mogelijk tijd samen doorgebracht, het klinkte heel erg goed, ook tussen haar en de rest van mijn familie, met wie we veel dingen samen deden. Over haar jaar in het buitenland hebben we afspraken gemaakt: minstens drie keer per week zouden we bellen, ik zou haar op komen zoeken en zij mij. We hadden er beiden vertrouwen in.
Een tijdje ging dit allemaal goed. Ik ben bij haar langs geweest en dat was geweldig, die tijd samen, voor het eerst buiten Europa voor mij. We spraken "volgens schema", zij sprak ook ongeveer wekelijks met mijn moeder. Echter, twee/drie maanden in haar verblijf, een paar weken nadat ik was langs gekomen, begon haar gedrag te veranderen. Ze vertelde me dat ze zich niet veilig voelde bij de ontwikkelingshulp organisatie waar ze werkte: dat het niet veilig was voor vrouwen, dat ze te horen had gekregen over criminele activiteiten, mensen haar gewaarschuwd hadden dat ze vermoord zou worden, ze vertelden haar over hun plannen om zelfmoord te plegen, hun drugsmisbruik. Ze besloot daar weg te gaan, ik steunde haar daarin, ook al was haar werkgever er minder blij mee. Tegelijkertijd verloor ik mijn baan (wat ik in eerste instantie uit schaamte haar niet heb verteld) en werd mijn moeder ziek. Mijn vriendin werd ook ziek, moest een CT scan. Ze vertelde mij dat mensen in haar huis hadden in proberen te breken, dat ze bang was en niet meer goed sliep. Dat ze soms achtervolgd werd door mannen. Ik heb haar hierin proberen te steunen, maar in dezelfde periode is ze steeds bozer geworden: toen mijn moeder ziek werd, reageerde ze heel achterdochtig, noemde haar een "zeurpiet en aansteller", is minder met haar gaan praten. In eerste instantie steunde ze mij in mijn zoektocht naar werk, maar ze werd geleidelijk ook boos en achterdochtig over waarom ik haar niet gelijk over mijn problemen verteld had toen ze er naar vroeg, of ik haar wel vertrouwde. Ik voelde mij niet gesteund.
In maand vier, is ze mij op komen zoeken. Vooraf hadden we hier ruzie over - zij moest en zou vooral haar vrienden en familie zien, omdat ze op moest laden en goed wilde slapen, terwijl ik had gehoopt dat ze bij mij en mijn familie zou verblijven, mijn vrienden kon zien (ze heeft haar huis onderverhuurd en haar familie en die van mij wonen ver uit elkaar). Terug in Nederland gedroeg ze zich ook raar: ze was achterdochtig tegen haar vriendinnen, zeurde over mijn ouders, was boos om kleine triviale dingen, hard. We hebben toen wel veel gesproken en samen gedaan, dus ik had gehoopt dat het weer goed zou gaan als ze terug zou gaan.
Alleen, dit is niet zo. De dag dat ze aankwam, belde ze mij terwijl ik uiteten was met familie. Ik nam niet gelijk op, en daarna was ze helemaal boos en in paniek, weigerde ze te praten (behalve schreeuwen...). Een paar dagen later probeerden mensen weer twee keer in haar huis in te breken. Sinds dien, en dat is nu twee maanden geleden, lijkt ze helemaal....ontspoord? Ze heeft mijn ouders gezegd dat ze niet meer met hen wilt praten, en spreekt ook niet meer met haar eigen vrienden of familie. Ze spreekt nog wel met mij, maar lastig. Als ik haar vraag hoe het gaat hangt ze op. De ene dag is ze super trots op mij en mijn banenzoektoch, de volgende dag is ze uit het niets EXTREEM boos, en zegt bijvoorbeeld wat voor sukkel ik ben dat ik geen baan heb, dat alle mannen gevaarlijk zijn, niemand te vertrouwen is, ze de wereld haat. Ze houdt zich niet meer aan het 3 keer per week schema. Ondertussen vraagt ze steeds aan mij wanneer ik langs kom, zegt ze dat er iemand langs moet komen "zodat ze haar plannen uit kan voeren", maar ik vind het niet fijn zo veel geld uit te geven terwijl ik nog geen werk heb. Ze heeft aangegeven alles voor mij te willen betalen, maar dat vind ik ook niet prettig.
Afgelopen week zijn dingen nog meer geescaleerd. Zij moest haar visum verlengen, maar in plaats van de normale procedure werd ze uren lang vastgehouden in een kamertje, zei ze, en wilden mannen dingen van haar (?) zei ze, zag ze hoe vrouwen slecht behandeld werden, en nu zegt ze dat haar paspoort kwijt is, dat ze geen bonnetje heeft gekregen. Ze is vorige week ook verhuisd uit het inbraak huis, maar ze zegt dat ze bang is voor haar mannelijke huisgenoten in haar nieuwe woning, praat constant neerbuigend over hen. Nu ben ik eergisteren prikken gaan halen (om haar te laten zien dat ik wel echt wil komen), maar er ging iets mis en dat reageerde ik af op haar. Toen is ze helemaal geflipt: ze zei dat ik maar moest sterven, niet meer van me hield, weg moest gaan en haar alleen moest laten. Ik vind dit soort dingen tegen je partner zeggen absoluut niet acceptabel. Ik heb haar gezegd dat ze met haar vrienden en familie moet praten, maar ik heb geen idee of ze dit ook gaat doen.
woensdag 4 september 2019 om 00:16
Dat heet dus weglopen voor je problemen! De appel valt iig niet ver van de boom, want je luistert iig goed naar pappie. En pappie vond het weldegelijk ‘best’ dat je maar niets deed.Thuisblijver445 schreef: ↑02-09-2019 19:06Vooral mijn vader was bang dat als ik dat gesprek over seksueel overschrijdend gedrag aan zou gaan, ik misschien nog meer in de problemen zou komen of dat ze dat zouden gebruiken als een manier om mij eruit te werken. Dus ze vonden het niet "wel best"; het leek hen de beste vorm van zelfbescherming.
Zoals ik al eerder zei (een aantal pagina’s terug) je had gewoon het gesprek moeten aan gaan. Dit is geen zelfbescherming, dit heet vluchten.
woensdag 4 september 2019 om 00:19
Thuisblijver445 schreef: ↑02-09-2019 19:09Daarnaast: ze heeft misschien geholpen, ja, maar ze heeft ook mega tegen me lopen schreeuwen. Samen met mij een sollicitatie plan gemaakt en allemaal druk op me gelegd. Ik voelde me heel eenzaam.
Je bent ook nog een klein zielig jongetje hè? Piep piep piep! Kom op zeg!! Ben je vier? Of ben je volwassen?!?!
Het feit dat je deze reactie schrijft, geeft mij genoeg reden om te zeggen dat je nodig naar de huisarts moet om je mentale gesteldheid te bespreken, want je gedraagt je zééééér onvolwassen.
woensdag 4 september 2019 om 00:23
Dat is wat ik ook steeds meer ga denken!stokbootje schreef: ↑03-09-2019 06:43TO, je woont nog thuis toch? En hierna zouden jullie gaan samenwonen?
Dat samenwonen gaat niet meer door, maar het lijkt me een heel goed idee als je eens op jezelf gaat wonen. Voor zowel jezelf als een toekomstige vriendin. En dan niet op 10 min afstand van je ouders (ja, zo ken ik er een paar), maar echt in een andere stad. Leer op eigen benen staan en niet bij ieder wissewasje te leunen op anderen.
Van het ene gespreide bedje in het volgende rollen gaat ook je volgende relatie verpesten. Jij zoekt een moeder, niet een partner.
Ook als ik lees hoe de vader van TO zich gedraagt in zijn relatie, heb ik het idee dat de moeder van TO, niet alleen zijn moeder is, maar zich ook gedraagt als de moeder van haar bloedeigen man en dat die dat zich lekker laat aanleunen. Zoonlief volgt vader volledig in zijn gedrag en komt hier uithuilen en zoekt moederlijke steun. Ook al denkt ie dat ie zo wijs en zelfstandig handelt door niet naar zn moeder te lopen maar ons om advies vraagt.
Nee Thuisblijver, zo werkt het niet!
zaterdag 7 september 2019 om 09:53
Ilaria_Viva schreef: ↑07-09-2019 09:13TO, toch opgegeven en gevlucht? Jammer hoor! De lessen liggen hier voor het oprapen...
Beetje obsessed, ..much? Wellicht heeft TO een leven naast dit forum.
zaterdag 7 september 2019 om 17:39
Dankjeshift.delete schreef: ↑07-09-2019 09:53Beetje obsessed, ..much? Wellicht heeft TO een leven naast dit forum.
Ik had idd gewoon even n break nodig van alle feedback. Én ik heb een baan! Dus dat was ik vieren
zaterdag 2 november 2019 om 22:49
Hoi allemaal,
Even een update, voor degene die het interesseert: Niet lang na dit topic heb ik het toch uitgemaakt met mijn ex-vriendin. De combinatie van baan, de afstand, mijn ouders die ziek waren, en zij die ziek was, plus dat ik toch niet echt hetzelfde naar haar kon kijken na al haar verbale agressie, hebben me tot dat besluit doen komen. Ze vatte het destijds erg slecht op - als in, ze was volslagen in paniek. Uiteindelijk leek ze het wel te accepteren. Het gaat nu goed met mij: mijn nieuwe baan is leuk, met mijn ouders gaat het iets beter, en ik heb een leuke nieuwe vrouw leren kennen via mijn werk.
Afgelopen week benaderde mijn ex vriendin mij echter om te vragen of we misschien nog eens af konden spreken om te praten. Ze vertelde dat het beter met haar ging dan in Afrika, dat dingen rustiger voor haar zijn dan toen, dat ze destijds nauwelijks kon bevatten dat ik het uitmaakte en graag nog een soort 'moment' zou willen (ik heb het via de telefoon uitgemaakt). Om haar te helpen het af te sluiten, heb ik via whatsapp een lijst gestuurd met alle dingen die ze zou kunnen verbeteren voor een volgende relatie (zoals niet aggressief zijn), maar als nog wil ze praten? Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet? Ik bedoel, ze is ziek, ze heeft geen woning voor zover ik weet, problemen met haar werk - ik denk dat er alleen maar drama van kan komen?
Even een update, voor degene die het interesseert: Niet lang na dit topic heb ik het toch uitgemaakt met mijn ex-vriendin. De combinatie van baan, de afstand, mijn ouders die ziek waren, en zij die ziek was, plus dat ik toch niet echt hetzelfde naar haar kon kijken na al haar verbale agressie, hebben me tot dat besluit doen komen. Ze vatte het destijds erg slecht op - als in, ze was volslagen in paniek. Uiteindelijk leek ze het wel te accepteren. Het gaat nu goed met mij: mijn nieuwe baan is leuk, met mijn ouders gaat het iets beter, en ik heb een leuke nieuwe vrouw leren kennen via mijn werk.
Afgelopen week benaderde mijn ex vriendin mij echter om te vragen of we misschien nog eens af konden spreken om te praten. Ze vertelde dat het beter met haar ging dan in Afrika, dat dingen rustiger voor haar zijn dan toen, dat ze destijds nauwelijks kon bevatten dat ik het uitmaakte en graag nog een soort 'moment' zou willen (ik heb het via de telefoon uitgemaakt). Om haar te helpen het af te sluiten, heb ik via whatsapp een lijst gestuurd met alle dingen die ze zou kunnen verbeteren voor een volgende relatie (zoals niet aggressief zijn), maar als nog wil ze praten? Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet? Ik bedoel, ze is ziek, ze heeft geen woning voor zover ik weet, problemen met haar werk - ik denk dat er alleen maar drama van kan komen?
zondag 3 november 2019 om 09:00
Thuisblijver445 schreef: ↑02-11-2019 22:49
(ik heb het via de telefoon uitgemaakt). Om haar te helpen het af te sluiten, heb ik via whatsapp een lijst gestuurd met alle dingen die ze zou kunnen verbeteren voor een volgende relatie (zoals niet aggressief zijn),
Dat heeft haar vast goed geholpen, die trap na terwijl ze ziek is; een lijstje van punten ter verbetering
Dit kan je toch niet menen???Doe haar een plezier en zeg haar dat je niet meer wilt afspreken. Jij gaat alleen maar meer schade toebrengen volgens mij. Blijft maar erin hangen dat je je gelijk wilt halen dat ze verbaal niet agressief mocht zijn terwijl ze in nood was. Jou op deze ongelukkige wijze om hulp vroeg.
Een tip: begin nooit aan kinderen want die brengen stress met zich mee en het lijkt mij dat jij daar op geen enkele wijze mee om kunt gaan.
Your ego is not your amigo!
zondag 3 november 2019 om 09:03
Naar mijn inziens was je niet verantwoordelijk voor haar psychische staat in Afrika. Het vergt wel wat basiskennis van de GGZ om te zien dat er iets anders is aan je partner. Het kan met kleine dingen beginnen die er in sluipen die je steeds meer als normaal gaat zien. Je zocht het bij jezelf en vroeg je af waarom je vriendin zo deed tegen jou. Ik vind dat geen rare gedachtengang. Jullie kenden elkaar ook nog maar 9 maanden, helemaal niet zo lang dus. Gelukkig is ze weer naar Nederland gekomen, weliswaar zwaar beschadigd.
Waar het Viva forum normaal al bij elke scheet roept dat een TO haar partner moet verlaten of zelfs scheiden, en al helemaal als er psychische problematiek speelt wordt er nu gereageerd: Het is beter als je het uitmaakt want je bent niet de juiste jongen voor haar. Huh? De enige juiste man die dat meisje nu nodig heeft is een psychiater.
Ik snap heel goed dat je de relatie hebt beëindigd en ik denk dat dat het best was voor jullie beiden. De manier waarop je het hebt uitgemaakt daar heb ik dan weer geen goed woord over te zeggen. Dat je haar vervolgens een lijst stuurt met verbeterpunten voor in een volgende relatie vind ik echt walgelijk. Ik snap dat je in het begin geen idee hebt waarom ze zo tegen je deed, maar dat je zelfs na het openen van dit topic waarbij je veel goede informatie hebt gekregen van forumleden nog steeds niet snapt dat zij niet agressief was omdat ze dat zo graag wilde doen, maar omdat ze ziek was... Dan ben je wel heel egocentrisch.
Wat is de reden dat ze met je wil praten? In de algehele toon van je reacties klinkt het alsof je haar niet eens meer als menswaardig persoon beschouwd. Immers heeft ze geen werk, is ze ziek en heeft ze geen huis. Daar kan alleen maar drama van komen. Toen ze dat allemaal wel had was ze wel de moeite waard om een gesprek mee te voeren.
Waar het Viva forum normaal al bij elke scheet roept dat een TO haar partner moet verlaten of zelfs scheiden, en al helemaal als er psychische problematiek speelt wordt er nu gereageerd: Het is beter als je het uitmaakt want je bent niet de juiste jongen voor haar. Huh? De enige juiste man die dat meisje nu nodig heeft is een psychiater.
Ik snap heel goed dat je de relatie hebt beëindigd en ik denk dat dat het best was voor jullie beiden. De manier waarop je het hebt uitgemaakt daar heb ik dan weer geen goed woord over te zeggen. Dat je haar vervolgens een lijst stuurt met verbeterpunten voor in een volgende relatie vind ik echt walgelijk. Ik snap dat je in het begin geen idee hebt waarom ze zo tegen je deed, maar dat je zelfs na het openen van dit topic waarbij je veel goede informatie hebt gekregen van forumleden nog steeds niet snapt dat zij niet agressief was omdat ze dat zo graag wilde doen, maar omdat ze ziek was... Dan ben je wel heel egocentrisch.
Wat is de reden dat ze met je wil praten? In de algehele toon van je reacties klinkt het alsof je haar niet eens meer als menswaardig persoon beschouwd. Immers heeft ze geen werk, is ze ziek en heeft ze geen huis. Daar kan alleen maar drama van komen. Toen ze dat allemaal wel had was ze wel de moeite waard om een gesprek mee te voeren.
Wie wat wil die moet wat.
zondag 3 november 2019 om 10:51
Nou, toen ik het uitmaakte bleef ze maar herhalen dat ze ziek was en dat het tijdelijk was en weer beter zou worden en blabla. Ze heeft me bijna gesmeekt om bij haar te blijven omdat ik "het enige veilige" oid was, echt treurig. Dus ik dacht dat het goed zou zijn om heel duidelijk te zijn. Heb toen n lijstje gegeven met dat t ook los van haar "ziekte" niet werkt. Ze zei dat ze destijds zo in paniek was dat ze dat hele lijstje/telefoontje niet mee heeft gekregen dus heb ik het herhaald.wiriehorn schreef: ↑03-11-2019 09:00
Dat heeft haar vast goed geholpen, die trap na terwijl ze ziek is; een lijstje van punten ter verbetering
Doe haar een plezier en zeg haar dat je niet meer wilt afspreken. Jij gaat alleen maar meer schade toebrengen volgens mij. Blijft maar erin hangen dat je je gelijk wilt halen dat ze verbaal niet agressief mocht zijn terwijl ze in nood was. Jou op deze ongelukkige wijze om hulp vroeg.
Een tip: begin nooit aan kinderen want die brengen stress met zich mee en het lijkt mij dat jij daar op geen enkele wijze mee om kunt gaan.
zondag 3 november 2019 om 10:57
Dankje voor je begrip. Ze zegt dus dat ze destijds zo van t padje was dat ze mijn break up gesprek nauwelijks mee heeft gekregen, en de agressie heel naar vind, en het graag op een betere manier af wilt sluiten. Dat ze haar excuses in persoon aan wilt bieden. Toen ik haar leerde kennen was ze idd een hele sterke vrouw ja. Ik denk dat we allebei gewoon verder moeten, met mij gaat het veel beter en ik kan haar toch niet vergeven, denk ik.RaveMeisje schreef: ↑03-11-2019 09:03
Wat is de reden dat ze met je wil praten? In de algehele toon van je reacties klinkt het alsof je haar niet eens meer als menswaardig persoon beschouwd. Immers heeft ze geen werk, is ze ziek en heeft ze geen huis. Daar kan alleen maar drama van komen. Toen ze dat allemaal wel had was ze wel de moeite waard om een gesprek mee te voeren.
zondag 3 november 2019 om 11:44
Ik wens jouw ex-vriendin van harte het allerbeste. Ze heeft beter verdient...
Ik hoop dat ze alles wat haar is overkomen kan verwerken, en daarbij bedoel ik niet enkel dat wat haar in Afrika is overkomen maar ook haar ervaringen met een vriend die niet thuis gaf en geen greintje zelfinzicht en empathie bleek te hebben.
Krijg het gewoon koud als ik het lees
Ik hoop dat ze alles wat haar is overkomen kan verwerken, en daarbij bedoel ik niet enkel dat wat haar in Afrika is overkomen maar ook haar ervaringen met een vriend die niet thuis gaf en geen greintje zelfinzicht en empathie bleek te hebben.
Krijg het gewoon koud als ik het lees
zondag 3 november 2019 om 12:32
Thuisblijver445 schreef: ↑03-11-2019 10:57Dankje voor je begrip. Ze zegt dus dat ze destijds zo van t padje was dat ze mijn break up gesprek nauwelijks mee heeft gekregen, en de agressie heel naar vind, en het graag op een betere manier af wilt sluiten. Dat ze haar excuses in persoon aan wilt bieden. Toen ik haar leerde kennen was ze idd een hele sterke vrouw ja. Ik denk dat we allebei gewoon verder moeten, met mij gaat het veel beter en ik kan haar toch niet vergeven, denk ik.
Maar lees je hierin zelf dan niet hoe egoistisch je bent? 'Met mij gaat het veel beter' 'ik kan haar niet vergeven'.
A: zij was ook onderdeel van de relatie, en heeft nooit het fatsoen ontvangen van een gesprek face 2 face.
B: waarom zou zij geen recht hebben op een goede afsluiting hiervan? lijkt me een kleine moeite.
C: wat is er te vergeven dan? Ze was ziek. In paniek, ben zeer benieuwd hoe jij zou handelen in haar schoenen. Heb mensen met PTSS in mijn omgeving, en ja die ontploffen inderdaad regelmatig en zijn heftig. Tot ze de juiste hulp krijgen. Daarnaast heeft zij alsnog geprobeerd jou te helpen en steunen terwijl het zo ontzettend slecht met haar ging, en jij ziet haar als slecht en behandeld haar als een stuk vuil.
Ik reageer bijna nooit op dit forum maar wat zou ik jou graag door elkaar schudden en een spiegel voor houden. Jouw ex verdiend zo veel beter dan dit, ik vind je echt laf en respectloos.
Sorry als ik hiermee te ver ga maar kan hier echt niet bij.
zondag 3 november 2019 om 12:39
Ze verdient echt beter ja. In dit geval lijkt het me wel beter dat hij niet het "juiste" doet in een face to face gesprek, want daar is hij te bot voor.Sabbieehhhh schreef: ↑03-11-2019 12:32Maar lees je hierin zelf dan niet hoe egoistisch je bent? 'Met mij gaat het veel beter' 'ik kan haar niet vergeven'.
A: zij was ook onderdeel van de relatie, en heeft nooit het fatsoen ontvangen van een gesprek face 2 face.
B: waarom zou zij geen recht hebben op een goede afsluiting hiervan? lijkt me een kleine moeite.
C: wat is er te vergeven dan? Ze was ziek. In paniek, ben zeer benieuwd hoe jij zou handelen in haar schoenen. Heb mensen met PTSS in mijn omgeving, en ja die ontploffen inderdaad regelmatig en zijn heftig. Tot ze de juiste hulp krijgen. Daarnaast heeft zij alsnog geprobeerd jou te helpen en steunen terwijl het zo ontzettend slecht met haar ging, en jij ziet haar als slecht en behandeld haar als een stuk vuil.
Ik reageer bijna nooit op dit forum maar wat zou ik jou graag door elkaar schudden en een spiegel voor houden. Jouw ex verdiend zo veel beter dan dit, ik vind je echt laf en respectloos.
Sorry als ik hiermee te ver ga maar kan hier echt niet bij.
zondag 3 november 2019 om 12:49
Nou Thuisblijver, nog een hoop relatie-lessen te leren voor je lees ik zo. Succes met je nieuwe relatie, ik hoop dat jullie altijd wind in de rug houden want met tegenwind heeft je vriendin aan jou niet zo'n hele goede.
(Ergens hoop ik dat je het allemaal verzint om het Viva-forum op te naaien).
(Ergens hoop ik dat je het allemaal verzint om het Viva-forum op te naaien).
Wat eten we vanavond?
zondag 3 november 2019 om 14:17
Ik heb destijd met haar proberen af te spreken voor dan wel een face to face gesprek of een normaal telefoon gesprek, maar dat weigerde zij. Ze zei dat ze alleen constructief wilde praten over hoe verder te gaan, dat ze een uitmaak gesprek niet trok. Ik wil zo'n gesprek nog ergens wel overwegen, maar il weet gewoon niet wat er nog te zeggen valt.Sabbieehhhh schreef: ↑03-11-2019 12:32Maar lees je hierin zelf dan niet hoe egoistisch je bent? 'Met mij gaat het veel beter' 'ik kan haar niet vergeven'.
A: zij was ook onderdeel van de relatie, en heeft nooit het fatsoen ontvangen van een gesprek face 2 face.
B: waarom zou zij geen recht hebben op een goede afsluiting hiervan? lijkt me een kleine moeite.
C: wat is er te vergeven dan? Ze was ziek. In paniek, ben zeer benieuwd hoe jij zou handelen in haar schoenen. Heb mensen met PTSS in mijn omgeving, en ja die ontploffen inderdaad regelmatig en zijn heftig. Tot ze de juiste hulp krijgen. Daarnaast heeft zij alsnog geprobeerd jou te helpen en steunen terwijl het zo ontzettend slecht met haar ging, en jij ziet haar als slecht en behandeld haar als een stuk vuil.
Ik reageer bijna nooit op dit forum maar wat zou ik jou graag door elkaar schudden en een spiegel voor houden. Jouw ex verdiend zo veel beter dan dit, ik vind je echt laf en respectloos.
Sorry als ik hiermee te ver ga maar kan hier echt niet bij.
zondag 3 november 2019 om 14:24
Misschien een tip voor iets wat je zou kunnen zeggen: excuses dat ik niet goed naar je heb geluisterd, excuses dat ik niet beter met je ben omgegaan, excuses dat ik me heb teruggetrokken op het moment dat je me heel hard nodig had, excuses dat ik mijn belang boven dat van jou heb gesteld in onze relatie.
En je zou ook kunnen zeggen dat je het heel jammer en verdrietig vindt dat het tussen jullie zo ontzettend is misgelopen, en dat zij zo'n heftige periode heeft meegemaakt.
Maar alleen als je dat meent, natuurlijk.
En je zou ook kunnen zeggen dat je het heel jammer en verdrietig vindt dat het tussen jullie zo ontzettend is misgelopen, en dat zij zo'n heftige periode heeft meegemaakt.
Maar alleen als je dat meent, natuurlijk.
Wat eten we vanavond?
zondag 3 november 2019 om 14:36
Het streelt je ego dat ze weer contact met je opgenomen heeft. In jouw ogen tevens een bevestiging dat alle gedane suggesties ingewilligd worden en er een ideale relatie ontstaat.
Helaas thuiskomertje, dat gaat niet gebeuren, zowel jij als je ex zijn totaal op zichzelf gericht. Zien geheel niet in dat willekeurig welke verandering altijd vanuit jezelf moet komen en niet moet worden opgelegd door een ander.
Jullie zijn extreem kinderachtig. Weer bij elkaar komen betekent gewoon weer dat er een hoop ellende komt. Nu zullen er grotere escalaties en agressies zijn (zeker ook van jouw kant).
Denk dat je beter eerst aan jezelf moet gaan werken alvorens weer in een relatie te stappen.
Helaas thuiskomertje, dat gaat niet gebeuren, zowel jij als je ex zijn totaal op zichzelf gericht. Zien geheel niet in dat willekeurig welke verandering altijd vanuit jezelf moet komen en niet moet worden opgelegd door een ander.
Jullie zijn extreem kinderachtig. Weer bij elkaar komen betekent gewoon weer dat er een hoop ellende komt. Nu zullen er grotere escalaties en agressies zijn (zeker ook van jouw kant).
Denk dat je beter eerst aan jezelf moet gaan werken alvorens weer in een relatie te stappen.
zondag 3 november 2019 om 14:44
Mwoa, ik denk eerlijk gezegd dat zij dat tegen mij zou moeten zeggen.makreel schreef: ↑03-11-2019 14:24Misschien een tip voor iets wat je zou kunnen zeggen: excuses dat ik niet goed naar je heb geluisterd, excuses dat ik niet beter met je ben omgegaan, excuses dat ik me heb teruggetrokken op het moment dat je me heel hard nodig had, excuses dat ik mijn belang boven dat van jou heb gesteld in onze relatie.
En je zou ook kunnen zeggen dat je het heel jammer en verdrietig vindt dat het tussen jullie zo ontzettend is misgelopen, en dat zij zo'n heftige periode heeft meegemaakt.
Maar alleen als je dat meent, natuurlijk.
zondag 3 november 2019 om 15:01
Kansloos. Je snapt er echt niets van en wil gewoon niet zien dat je aangegeven fouten gemaakt hebt. Zonde van onze energie dit.Thuisblijver445 schreef: ↑03-11-2019 14:44Mwoa, ik denk eerlijk gezegd dat zij dat tegen mij zou moeten zeggen.
zondag 3 november 2019 om 15:21
Nou, inderdaad. Wat een enge man ben je.Sabbieehhhh schreef: ↑03-11-2019 15:01Kansloos. Je snapt er echt niets van en wil gewoon niet zien dat je aangegeven fouten gemaakt hebt. Zonde van onze energie dit.
zondag 3 november 2019 om 17:02
Nou, gaat weer lekker xD Kijk, ik heb haar in Afrika echt proberen te helpen en zo veel shit getolereerd, zij was er ook niet voor mij toen ik mn baan verloor. Ik ben echt niet alleen maar een creeper, ik kwam hier omdat ik door wil/ben gegaan. Ik wil graag dat zij dat ook doet maar zelfs mn botheid werkt niet.
