Relaties
alle pijlers
Moeizame lange afstand relatie
zondag 25 augustus 2019 om 14:23
Hoi allemaal,
Ik weet niet zo goed of ik dit nou bij relaties, psyche of reizen moet plaatsen. Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik mijn vriendin leren kennen (ik ben een man). Vanaf het begin heeft mijn vriendin aangegeven dat ze 9 maanden na de start van onze relatie voor een jaar naar een niet-Westers land moest gaan voor haar werk. Dus die eerste 9 maanden hebben we zo veel mogelijk tijd samen doorgebracht, het klinkte heel erg goed, ook tussen haar en de rest van mijn familie, met wie we veel dingen samen deden. Over haar jaar in het buitenland hebben we afspraken gemaakt: minstens drie keer per week zouden we bellen, ik zou haar op komen zoeken en zij mij. We hadden er beiden vertrouwen in.
Een tijdje ging dit allemaal goed. Ik ben bij haar langs geweest en dat was geweldig, die tijd samen, voor het eerst buiten Europa voor mij. We spraken "volgens schema", zij sprak ook ongeveer wekelijks met mijn moeder. Echter, twee/drie maanden in haar verblijf, een paar weken nadat ik was langs gekomen, begon haar gedrag te veranderen. Ze vertelde me dat ze zich niet veilig voelde bij de ontwikkelingshulp organisatie waar ze werkte: dat het niet veilig was voor vrouwen, dat ze te horen had gekregen over criminele activiteiten, mensen haar gewaarschuwd hadden dat ze vermoord zou worden, ze vertelden haar over hun plannen om zelfmoord te plegen, hun drugsmisbruik. Ze besloot daar weg te gaan, ik steunde haar daarin, ook al was haar werkgever er minder blij mee. Tegelijkertijd verloor ik mijn baan (wat ik in eerste instantie uit schaamte haar niet heb verteld) en werd mijn moeder ziek. Mijn vriendin werd ook ziek, moest een CT scan. Ze vertelde mij dat mensen in haar huis hadden in proberen te breken, dat ze bang was en niet meer goed sliep. Dat ze soms achtervolgd werd door mannen. Ik heb haar hierin proberen te steunen, maar in dezelfde periode is ze steeds bozer geworden: toen mijn moeder ziek werd, reageerde ze heel achterdochtig, noemde haar een "zeurpiet en aansteller", is minder met haar gaan praten. In eerste instantie steunde ze mij in mijn zoektocht naar werk, maar ze werd geleidelijk ook boos en achterdochtig over waarom ik haar niet gelijk over mijn problemen verteld had toen ze er naar vroeg, of ik haar wel vertrouwde. Ik voelde mij niet gesteund.
In maand vier, is ze mij op komen zoeken. Vooraf hadden we hier ruzie over - zij moest en zou vooral haar vrienden en familie zien, omdat ze op moest laden en goed wilde slapen, terwijl ik had gehoopt dat ze bij mij en mijn familie zou verblijven, mijn vrienden kon zien (ze heeft haar huis onderverhuurd en haar familie en die van mij wonen ver uit elkaar). Terug in Nederland gedroeg ze zich ook raar: ze was achterdochtig tegen haar vriendinnen, zeurde over mijn ouders, was boos om kleine triviale dingen, hard. We hebben toen wel veel gesproken en samen gedaan, dus ik had gehoopt dat het weer goed zou gaan als ze terug zou gaan.
Alleen, dit is niet zo. De dag dat ze aankwam, belde ze mij terwijl ik uiteten was met familie. Ik nam niet gelijk op, en daarna was ze helemaal boos en in paniek, weigerde ze te praten (behalve schreeuwen...). Een paar dagen later probeerden mensen weer twee keer in haar huis in te breken. Sinds dien, en dat is nu twee maanden geleden, lijkt ze helemaal....ontspoord? Ze heeft mijn ouders gezegd dat ze niet meer met hen wilt praten, en spreekt ook niet meer met haar eigen vrienden of familie. Ze spreekt nog wel met mij, maar lastig. Als ik haar vraag hoe het gaat hangt ze op. De ene dag is ze super trots op mij en mijn banenzoektoch, de volgende dag is ze uit het niets EXTREEM boos, en zegt bijvoorbeeld wat voor sukkel ik ben dat ik geen baan heb, dat alle mannen gevaarlijk zijn, niemand te vertrouwen is, ze de wereld haat. Ze houdt zich niet meer aan het 3 keer per week schema. Ondertussen vraagt ze steeds aan mij wanneer ik langs kom, zegt ze dat er iemand langs moet komen "zodat ze haar plannen uit kan voeren", maar ik vind het niet fijn zo veel geld uit te geven terwijl ik nog geen werk heb. Ze heeft aangegeven alles voor mij te willen betalen, maar dat vind ik ook niet prettig.
Afgelopen week zijn dingen nog meer geescaleerd. Zij moest haar visum verlengen, maar in plaats van de normale procedure werd ze uren lang vastgehouden in een kamertje, zei ze, en wilden mannen dingen van haar (?) zei ze, zag ze hoe vrouwen slecht behandeld werden, en nu zegt ze dat haar paspoort kwijt is, dat ze geen bonnetje heeft gekregen. Ze is vorige week ook verhuisd uit het inbraak huis, maar ze zegt dat ze bang is voor haar mannelijke huisgenoten in haar nieuwe woning, praat constant neerbuigend over hen. Nu ben ik eergisteren prikken gaan halen (om haar te laten zien dat ik wel echt wil komen), maar er ging iets mis en dat reageerde ik af op haar. Toen is ze helemaal geflipt: ze zei dat ik maar moest sterven, niet meer van me hield, weg moest gaan en haar alleen moest laten. Ik vind dit soort dingen tegen je partner zeggen absoluut niet acceptabel. Ik heb haar gezegd dat ze met haar vrienden en familie moet praten, maar ik heb geen idee of ze dit ook gaat doen.
Ik weet niet zo goed of ik dit nou bij relaties, psyche of reizen moet plaatsen. Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik mijn vriendin leren kennen (ik ben een man). Vanaf het begin heeft mijn vriendin aangegeven dat ze 9 maanden na de start van onze relatie voor een jaar naar een niet-Westers land moest gaan voor haar werk. Dus die eerste 9 maanden hebben we zo veel mogelijk tijd samen doorgebracht, het klinkte heel erg goed, ook tussen haar en de rest van mijn familie, met wie we veel dingen samen deden. Over haar jaar in het buitenland hebben we afspraken gemaakt: minstens drie keer per week zouden we bellen, ik zou haar op komen zoeken en zij mij. We hadden er beiden vertrouwen in.
Een tijdje ging dit allemaal goed. Ik ben bij haar langs geweest en dat was geweldig, die tijd samen, voor het eerst buiten Europa voor mij. We spraken "volgens schema", zij sprak ook ongeveer wekelijks met mijn moeder. Echter, twee/drie maanden in haar verblijf, een paar weken nadat ik was langs gekomen, begon haar gedrag te veranderen. Ze vertelde me dat ze zich niet veilig voelde bij de ontwikkelingshulp organisatie waar ze werkte: dat het niet veilig was voor vrouwen, dat ze te horen had gekregen over criminele activiteiten, mensen haar gewaarschuwd hadden dat ze vermoord zou worden, ze vertelden haar over hun plannen om zelfmoord te plegen, hun drugsmisbruik. Ze besloot daar weg te gaan, ik steunde haar daarin, ook al was haar werkgever er minder blij mee. Tegelijkertijd verloor ik mijn baan (wat ik in eerste instantie uit schaamte haar niet heb verteld) en werd mijn moeder ziek. Mijn vriendin werd ook ziek, moest een CT scan. Ze vertelde mij dat mensen in haar huis hadden in proberen te breken, dat ze bang was en niet meer goed sliep. Dat ze soms achtervolgd werd door mannen. Ik heb haar hierin proberen te steunen, maar in dezelfde periode is ze steeds bozer geworden: toen mijn moeder ziek werd, reageerde ze heel achterdochtig, noemde haar een "zeurpiet en aansteller", is minder met haar gaan praten. In eerste instantie steunde ze mij in mijn zoektocht naar werk, maar ze werd geleidelijk ook boos en achterdochtig over waarom ik haar niet gelijk over mijn problemen verteld had toen ze er naar vroeg, of ik haar wel vertrouwde. Ik voelde mij niet gesteund.
In maand vier, is ze mij op komen zoeken. Vooraf hadden we hier ruzie over - zij moest en zou vooral haar vrienden en familie zien, omdat ze op moest laden en goed wilde slapen, terwijl ik had gehoopt dat ze bij mij en mijn familie zou verblijven, mijn vrienden kon zien (ze heeft haar huis onderverhuurd en haar familie en die van mij wonen ver uit elkaar). Terug in Nederland gedroeg ze zich ook raar: ze was achterdochtig tegen haar vriendinnen, zeurde over mijn ouders, was boos om kleine triviale dingen, hard. We hebben toen wel veel gesproken en samen gedaan, dus ik had gehoopt dat het weer goed zou gaan als ze terug zou gaan.
Alleen, dit is niet zo. De dag dat ze aankwam, belde ze mij terwijl ik uiteten was met familie. Ik nam niet gelijk op, en daarna was ze helemaal boos en in paniek, weigerde ze te praten (behalve schreeuwen...). Een paar dagen later probeerden mensen weer twee keer in haar huis in te breken. Sinds dien, en dat is nu twee maanden geleden, lijkt ze helemaal....ontspoord? Ze heeft mijn ouders gezegd dat ze niet meer met hen wilt praten, en spreekt ook niet meer met haar eigen vrienden of familie. Ze spreekt nog wel met mij, maar lastig. Als ik haar vraag hoe het gaat hangt ze op. De ene dag is ze super trots op mij en mijn banenzoektoch, de volgende dag is ze uit het niets EXTREEM boos, en zegt bijvoorbeeld wat voor sukkel ik ben dat ik geen baan heb, dat alle mannen gevaarlijk zijn, niemand te vertrouwen is, ze de wereld haat. Ze houdt zich niet meer aan het 3 keer per week schema. Ondertussen vraagt ze steeds aan mij wanneer ik langs kom, zegt ze dat er iemand langs moet komen "zodat ze haar plannen uit kan voeren", maar ik vind het niet fijn zo veel geld uit te geven terwijl ik nog geen werk heb. Ze heeft aangegeven alles voor mij te willen betalen, maar dat vind ik ook niet prettig.
Afgelopen week zijn dingen nog meer geescaleerd. Zij moest haar visum verlengen, maar in plaats van de normale procedure werd ze uren lang vastgehouden in een kamertje, zei ze, en wilden mannen dingen van haar (?) zei ze, zag ze hoe vrouwen slecht behandeld werden, en nu zegt ze dat haar paspoort kwijt is, dat ze geen bonnetje heeft gekregen. Ze is vorige week ook verhuisd uit het inbraak huis, maar ze zegt dat ze bang is voor haar mannelijke huisgenoten in haar nieuwe woning, praat constant neerbuigend over hen. Nu ben ik eergisteren prikken gaan halen (om haar te laten zien dat ik wel echt wil komen), maar er ging iets mis en dat reageerde ik af op haar. Toen is ze helemaal geflipt: ze zei dat ik maar moest sterven, niet meer van me hield, weg moest gaan en haar alleen moest laten. Ik vind dit soort dingen tegen je partner zeggen absoluut niet acceptabel. Ik heb haar gezegd dat ze met haar vrienden en familie moet praten, maar ik heb geen idee of ze dit ook gaat doen.
zondag 3 november 2019 om 17:34
Je snapt er echt niets van he. Al die postings van al die Viva Dames die op verschillende manieren je iets proberen uit te leggen en nóg gedraag je je als een verwend prinsje.
Schaam je. Zij was er niet voor je omdat ze ziek was. Zij zat in haar eentje in een shithole, niemand om haar te helpen, terwijl ze alleen maar beroerder werd. Nee, niet fysiek, maar wel geestelijk.
En jij? Jij maakte een foute keuze op een bedrijfsuitje, liet je door papa en mama stomme dingen influisteren en zit maar te sippen. In een veilig Nederland, met pappie en mammie die het allemaal oh zo erg voor je vonden. En dan mopperde zij ook nog tegen je.
Echt. Ga je heel diep schamen. Meld haar dat je snapt dat ze het open einde wil afsluiten, maar dat jij echt alle communicatie vaardigheden mist om dat goed te doen. Dat ze dat lijstje mag vergeten en dat je haar alle goeds voor de rest van haar leven wenst. Want dat verdient ze. Een beter leven, met een man die haar waard is.
En dan hoop ik dat je ooit tot inkeer komt dat je niet het middelpunt van het zonnenstelsel bent.
Schaam je. Zij was er niet voor je omdat ze ziek was. Zij zat in haar eentje in een shithole, niemand om haar te helpen, terwijl ze alleen maar beroerder werd. Nee, niet fysiek, maar wel geestelijk.
En jij? Jij maakte een foute keuze op een bedrijfsuitje, liet je door papa en mama stomme dingen influisteren en zit maar te sippen. In een veilig Nederland, met pappie en mammie die het allemaal oh zo erg voor je vonden. En dan mopperde zij ook nog tegen je.
Echt. Ga je heel diep schamen. Meld haar dat je snapt dat ze het open einde wil afsluiten, maar dat jij echt alle communicatie vaardigheden mist om dat goed te doen. Dat ze dat lijstje mag vergeten en dat je haar alle goeds voor de rest van haar leven wenst. Want dat verdient ze. Een beter leven, met een man die haar waard is.
En dan hoop ik dat je ooit tot inkeer komt dat je niet het middelpunt van het zonnenstelsel bent.
zondag 3 november 2019 om 19:02
Nee, je hebt je vooral verbolgen zitten voelen omdat ze je een loser noemde.Thuisblijver445 schreef: ↑03-11-2019 17:02Nou, gaat weer lekker xD Kijk, ik heb haar in Afrika echt proberen te helpen en zo veel shit getolereerd, zij was er ook niet voor mij toen ik mn baan verloor. Ik ben echt niet alleen maar een creeper, ik kwam hier omdat ik door wil/ben gegaan. Ik wil graag dat zij dat ook doet maar zelfs mn botheid werkt niet.
Je bent pas actie gaan ondernemen toen je hier met je neus op de feiten gedrukt werdt.
En nogmaals, ze was er wel voor je, ze probeerde je in actie te krijgen om je zaakjes op te lossen. Dat is een betere steun dan met iemand mee te gaan in zelf medelijden en passief gedoe. Maar jij weigert om dit te erkennen en blijft in je eigen verbolgenheid hangen.
Je gunt haar blijkbaar de juiste afsluiting niet. Je denkt alleen maar aan wat jij zelf wil, zoals je ook de gehele relatie gedaan hebt.
zondag 3 november 2019 om 20:19
Ik snap best dat ze nog een gesprek wil, ze was toen zichzelf niet en wil het afronden. Een lijst met verbeterpunten? Tja ze weet zelf inmiddels ook dat ze ziek was en niet echt 'normaal' deed. Moet je dat erin wrijven? Stel dat ze een auto-ongeluk had gehad en met alles gebroken maandenlang in het ziekenhuis had gelegen, had je dan als verbeterpunten gestuurd, dat ze leuker was geweest zonder gebroken neus, benen, armen, ribben, zonder hersenschudding etc etc.
Zeg gewoon: "joh ik ben niet iemand die met zieke mensen om kan gaan, ik wil alles perfect en makkelijk in mijn leven. Daarom ben ik niet de juiste persoon voor jou. Verder valt er niks meer te bespreken. "
Zeg gewoon: "joh ik ben niet iemand die met zieke mensen om kan gaan, ik wil alles perfect en makkelijk in mijn leven. Daarom ben ik niet de juiste persoon voor jou. Verder valt er niks meer te bespreken. "
zondag 3 november 2019 om 20:56
Dank, jij zegt het iets meer spot on en genuanceerder dan ik.Sabbieehhhh schreef: ↑03-11-2019 19:02Nee, je hebt je vooral verbolgen zitten voelen omdat ze je een loser noemde.
Je bent pas actie gaan ondernemen toen je hier met je neus op de feiten gedrukt werdt.
En nogmaals, ze was er wel voor je, ze probeerde je in actie te krijgen om je zaakjes op te lossen. Dat is een betere steun dan met iemand mee te gaan in zelf medelijden en passief gedoe. Maar jij weigert om dit te erkennen en blijft in je eigen verbolgenheid hangen.
Je gunt haar blijkbaar de juiste afsluiting niet. Je denkt alleen maar aan wat jij zelf wil, zoals je ook de gehele relatie gedaan hebt.
zondag 3 november 2019 om 23:35
Gezellige antwoorden :p als ik heel eerlijk ben is het inderdaad zo dat ik haar die afsluiting idd niet gun, iig niet door een ontmoeting in persoon, aangezien zij niet kon/wilde afspreken toen ik dat wilde. Ik kan ben idd gewoon nog steeds echt kwaad dat ze zo naar tegen me heeft gedaan. Heb haar ook al haar cadeaus aan mij opgestuurd zodat ze dingen kon "afsluiten" - maar ze wil per se dat gesprek, blijft maar zeuren. Ik denk dat ik het gewoon echt niet kan omdat ik te boos ben, ondanks wat jullie zeggen
maandag 4 november 2019 om 07:26
Dus als jij met iemand gaat wandelen en diegene breekt haar been, blijf jij boos op haar omdat ze haar been breekt? Dat is nou verwende prins gedrag.Thuisblijver445 schreef: ↑03-11-2019 23:35Gezellige antwoorden :p als ik heel eerlijk ben is het inderdaad zo dat ik haar die afsluiting idd niet gun, iig niet door een ontmoeting in persoon, aangezien zij niet kon/wilde afspreken toen ik dat wilde. Ik kan ben idd gewoon nog steeds echt kwaad dat ze zo naar tegen me heeft gedaan. Heb haar ook al haar cadeaus aan mij opgestuurd zodat ze dingen kon "afsluiten" - maar ze wil per se dat gesprek, blijft maar zeuren. Ik denk dat ik het gewoon echt niet kan omdat ik te boos ben, ondanks wat jullie zeggen
En nee, we zijn niet gezellig. Jij ook niet. Maar dit is wat grote mensen doen; die geven oprecht een reactie waar je hopelijk wat mee kunt ipv passief agressief cadeaus terug te sturen en lijstjes te verzenden.
Tevergeefse hoop in jouw geval, want ook nu duik je weer weg (met de smoes over gunnen) in plaats van als een volwassene het gesprek aan te gaan.
Zie je zelf het patroon?
maandag 4 november 2019 om 08:00
Ik had echt het idee dat je wat meer was gaan nadenken over je eigen rol, maar helaas. Je snapt nog steeds niet wat er met haar aan de hand is geweest en je blijft maar bezig met je eigen zielige ik. Er zit geen enkele empathie voor haar in je postings, helemaal niks. Bah!Thuisblijver445 schreef: ↑03-11-2019 23:35Gezellige antwoorden :p als ik heel eerlijk ben is het inderdaad zo dat ik haar die afsluiting idd niet gun, iig niet door een ontmoeting in persoon, aangezien zij niet kon/wilde afspreken toen ik dat wilde. Ik kan ben idd gewoon nog steeds echt kwaad dat ze zo naar tegen me heeft gedaan. Heb haar ook al haar cadeaus aan mij opgestuurd zodat ze dingen kon "afsluiten" - maar ze wil per se dat gesprek, blijft maar zeuren. Ik denk dat ik het gewoon echt niet kan omdat ik te boos ben, ondanks wat jullie zeggen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 4 november 2019 om 14:22
Ze kon/wilde toen niet afspreken omdat ze nog helemaal niet helder kon nadenken, een gesprek op dat moment was zinloos geweest. Waarom vat je dat zo persoonlijk op, dat was toch niet om jou te kwetsen, dat had niet eens wat met jou te maken. Ze was er gewoon niet toe in staat. Niet omdat ze het jou niet gunde ofzo. Maar nu gun jij het háár niet, omdat zij toen niet deed wat jij wilde. Heel naar.Thuisblijver445 schreef: ↑03-11-2019 23:35Gezellige antwoorden :p als ik heel eerlijk ben is het inderdaad zo dat ik haar die afsluiting idd niet gun, iig niet door een ontmoeting in persoon, aangezien zij niet kon/wilde afspreken toen ik dat wilde.
Ik heb geen mening over wel/niet aangaan van dat laatste gesprek, maar vind je reden om het niet te doen heel vreemd klinken. Emotioneel onvolwassen, een beetje hoe kinderen met emoties omgaan.
Het was geen leuke periode, voor haar niet en voor jou ook niet. Dat was niet jouw schuld, maar dat was ook niet háár schuld. Maar jij geeft haar er wel de schuld van.
Als je per se vind dat zij verantwoordelijk is voor haar gedrag in die periode en daar boos om wilt zijn, dan moet je ook naar je eigen aandeel kijken. Dan was jij dus ook verantwoordelijk voor jouw gedrag (niet inzien hoe slecht het met haar ging, niet aan de bel trekken etc) en je daarvoor kapot schamen.
Doe je dat ook? Je kapot schamen? Ben je ook zo boos op jezelf? Of heb je voor je eigen gedrag wel geaccepteerd dat je gewoon niet beter wist/kon? Dat jij het niet kwaad bedoelde maar gewoon echt niet in staat was eerder aan de bel te trekken? Dat je niet zo lang hebt gewacht met handelen omdat je haar wilde kwetsen, maar omdat je gewoon niet wist wat je ermee aan moest?
Want als je jezelf wel al hebt vergeven voor je lakse/afwachtende/wegkijk gedrag, dan vind ik het raar dat je haar niet kunt vergeven. Het kwam allebei vanuit dezelfde intentie namelijk, onmacht. Niet uit kwade intenties.
Ben je ooit nog naar de huisarts gegaan eigenlijk? Heb je al eens met iemand gesproken over die hele periode?
maandag 4 november 2019 om 14:41
Nee, ik heb het te druk gehad met werk.Moezewoes schreef: ↑04-11-2019 14:22Het was geen leuke periode, voor haar niet en voor jou ook niet. Dat was niet jouw schuld, maar dat was ook niet háár schuld. Maar jij geeft haar er wel de schuld van.
- Ik zie het vooral als een teken dat we niet bij elkaar passen, dat heb ik ook steeds tegen haar gezegd. Maar zij wil dat niet accepteren. Ze blijft maar zeggen dat ze wat ze toen zei niet echt meende, dat ze nog steeds van me houdt en me wel vertrouwt, dat ze t niet snapt, dat haar gescheld haar ziekte was. Dus ook daarom lijkt afstand me beter. -
Ben je ooit nog naar de huisarts gegaan eigenlijk? Heb je al eens met iemand gesproken over die hele periode?
maandag 4 november 2019 om 19:33
Goede reactie weer.
Het spijt me maar je komt echt over als een ontzettend onvolwassen narcistisch mannetje.
Kunnen we je ex niet gewoon toevoegen aan dit topic? Is ze denk ik snel genezen van de wens dit fatsoenlijk af te sluiten.
En nee, op gedrag als het jouwe valt geen gezellige reactie te geven want je bent simpelweg een naar persoon. Maar ontloop vooral alle stappen welke je zouden kunnen helpen groeien, ga je vast een mooie toekomst mee tegemoet.
maandag 4 november 2019 om 22:50
Naar aanleiding van haar berichtje heeft ze net ook gebeld, en mijn nieuwe vriendin heeft opgenomen. Wat ik al dacht was waar; ze wilde idd praten (ze bood haar excuses aan), maar zoals ik al vermoedde wilde ze ook iets anders van me. Blijkbaar is ze nog steeds niet helemaal stabiel in haar hoofd, dus ze vroeg of ik haar via mijn vriendin of ik kon helpen dingen door te spreken en misschien een oplossing wist voor haar huisvesting. Ook al vinden jullie me een eikel, het is voor mij een teken om haar niet te spreken. Ik denk niet dat ik daar meer verantwoordelijk voor ben.
maandag 4 november 2019 om 23:27
Nou, ik heb haar al gezegd dat ik niet wilde praten, zij belt als nog. Ik kwam.hier op t forum omdat ik ergens toch twijfelde. Maar mijn vriendin vond t stalkerig, dat ze als nog belde, dus dacht dat haar horen misschien zou helpen. We hebben haar wat huisvesting tips gegeven, dus het zou goed moeten komen met haar.Ineketineke schreef: ↑04-11-2019 23:23Ohhh ik zou hier als nieuwe vriendin echt zo keihard op afknappen :').
maandag 4 november 2019 om 23:44
Je bent toch een grote jongen? Dan los je toch je eigen problemen op? Zoiets simpels als de telefoon opnemen, je ex uitleggen hoe je in de wedstrijd zit en dat je het er bij wilt laten was wel het minste dat je kon doen.Thuisblijver445 schreef: ↑04-11-2019 23:29Plus, opnemen was mijn vriendins eigen voorstel, niet die van mij.
maandag 4 november 2019 om 23:56
Nou dat heb ik haar al geappt en dat kwam blijkbaar niet aan. Zelfs mijn vriendin schrok haar niet af.Ineketineke schreef: ↑04-11-2019 23:44Je bent toch een grote jongen? Dan los je toch je eigen problemen op? Zoiets simpels als de telefoon opnemen, je ex uitleggen hoe je in de wedstrijd zit en dat je het er bij wilt laten was wel het minste dat je kon doen.
dinsdag 5 november 2019 om 14:22
Waar bemoeit je nieuwe vriendin zich mee zeg, waarom kan jij dat zelf niet oplossen? Opnemen of blokkeren, whatever, maar jouw ex, jouw zaken.
Dat je nieuwe vriendin denkt dat zij dat voor jou moet oplossen klinkt wel alsof je hebt gevonden wat je zocht, een moederfiguur. Iemand die je lekker dingen uit handen kan nemen en voor je kan zorgen omdat je dat zelf nog niet zo goed kan. Vind je dat een prettig idee? Dat je vriendin jou zo blijkbaar ziet? Als iemand die "het allemaal niet zo goed weet en kan"? Als je dat fijn vind moet je daar lekker helemaal voor gaan.
Maar als je het gevoel hebt dat je toch graag ooit een grote jongen wilt worden die voor zichzelf kan zorgen en een gelijkwaardige relatie kan aangaan, dan wordt het tijd om in actie te komen.
Dat je nieuwe vriendin denkt dat zij dat voor jou moet oplossen klinkt wel alsof je hebt gevonden wat je zocht, een moederfiguur. Iemand die je lekker dingen uit handen kan nemen en voor je kan zorgen omdat je dat zelf nog niet zo goed kan. Vind je dat een prettig idee? Dat je vriendin jou zo blijkbaar ziet? Als iemand die "het allemaal niet zo goed weet en kan"? Als je dat fijn vind moet je daar lekker helemaal voor gaan.
Maar als je het gevoel hebt dat je toch graag ooit een grote jongen wilt worden die voor zichzelf kan zorgen en een gelijkwaardige relatie kan aangaan, dan wordt het tijd om in actie te komen.
dinsdag 5 november 2019 om 14:26
kortom, je verschuilt je weer achter een ander....Thuisblijver445 schreef: ↑04-11-2019 23:29Plus, opnemen was mijn vriendins eigen voorstel, niet die van mij.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 5 november 2019 om 14:59
Door die laatste berichten over je nieuwe vriendin twijfel ik sterk of dit echt is. Gaat wel erg rap allemaal, nog geen maand op nieuwe werkplek en daar al een vrouw leren kennen die je nu je vriendin noemt en die ook nog je shit voor je oplost.
Ik hoop ook dat het niet echt is eigenlijk.
Maar mocht het wel echt zijn, stuur dan je vriendin een link naar dit topic. Dan kan zij zien dat er mensen zijn die haar wel steunen, en ze zal je daarna ook wel niet meer contacten.
Ik hoop ook dat het niet echt is eigenlijk.
Maar mocht het wel echt zijn, stuur dan je vriendin een link naar dit topic. Dan kan zij zien dat er mensen zijn die haar wel steunen, en ze zal je daarna ook wel niet meer contacten.
dinsdag 5 november 2019 om 15:01
Moezewoes schreef: ↑05-11-2019 14:22Waar bemoeit je nieuwe vriendin zich mee zeg, waarom kan jij dat zelf niet oplossen? Opnemen of blokkeren, whatever, maar jouw ex, jouw zaken.
Dat je nieuwe vriendin denkt dat zij dat voor jou moet oplossen klinkt wel alsof je hebt gevonden wat je zocht, een moederfiguur. Iemand die je lekker dingen uit handen kan nemen en voor je kan zorgen omdat je dat zelf nog niet zo goed kan. Vind je dat een prettig idee? Dat je vriendin jou zo blijkbaar ziet? Als iemand die "het allemaal niet zo goed weet en kan"? Als je dat fijn vind moet je daar lekker helemaal voor gaan.
Maar als je het gevoel hebt dat je toch graag ooit een grote jongen wilt worden die voor zichzelf kan zorgen en een gelijkwaardige relatie kan aangaan, dan wordt het tijd om in actie te komen.
Nou, mijn nieuwe vriendin wil gewoon niet dat zij maar tussen ons en onze relatie in blijft staan. Ik snap haar wel: ik heb echt mijn best gedaan duidelijk te zijn naar mijn ex. Cadeaus weggedaan, die lijst gegeven, gezegd dat mijn nieuwe vriendin veel leuker is dan zo'n abuser al zij. Maar als nog. Mijn vriendin vind het ook echt niet fijn dat mijn ouders wel nog met mijn ex om gaan, vooral mijn moeder heeft nog regelmatig contact, deed veel leuker tegen mijn ex dan tegen mijn nieuwe vriendin, ook al heeft mijn ex ook echt heel naar gedaan tegen mijn moeder. We snappen allebei gewoon niet dat ze zo wanhopig is, het heeft niets met moederlijkheid te maken. Mijn nieuwe vriendin is wel veel liever ja, gelukkig.
Edit: ik geef toe dat we snel gaan ja.
anoniem_63a638cda6176 wijzigde dit bericht op 05-11-2019 15:07
1.26% gewijzigd
dinsdag 5 november 2019 om 15:02
Lekker makkelijk he , je komt erg sneu over .Thuisblijver445 schreef: ↑04-11-2019 23:29Plus, opnemen was mijn vriendins eigen voorstel, niet die van mij.
dinsdag 5 november 2019 om 15:03
Zo heee wat zal je ex straks als ze weer helder is, blij zijn dat ze van zo'n helder licht af is zeg.Thuisblijver445 schreef: ↑05-11-2019 15:01Nou, mijn nieuwe vriendin wil gewoon niet dat zij maar tussen ons en onze relatie in blijft staan. Ik snap haar wel: ik heb echt mijn best gedaan duidelijk te zijn naar mijn ex. Cadeaus weggedaan, die lijst gegeven, gezegd dat mijn nieuwe vriendin veel leuker is dan zo'n abuser al zij. Maar als nog. Mijn vriendin vind het ook echt niet fijn dat mijn ouders wel nog met mijn ex om gaan, vooral mijn moeder heeft nog regelmatig contact, deed veel leuker tegen mijn ex dan tegen mijn nieuwe vriendin, ook al heeft mijn ex ook echt heel naar gedaan tegen mijn moeder. We snappen allebei gewoon niet dat ze zo wanhopig is, het heeft niets met moederlijkheid te maken. Mijn nieuwe vriendin is wel veel liever ja, gelukkig.
