Moeizame lange afstand relatie

Hoi allemaal,
Ik weet niet zo goed of ik dit nou bij relaties, psyche of reizen moet plaatsen. Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik mijn vriendin leren kennen (ik ben een man). Vanaf het begin heeft mijn vriendin aangegeven dat ze 9 maanden na de start van onze relatie voor een jaar naar een niet-Westers land moest gaan voor haar werk. Dus die eerste 9 maanden hebben we zo veel mogelijk tijd samen doorgebracht, het klinkte heel erg goed, ook tussen haar en de rest van mijn familie, met wie we veel dingen samen deden. Over haar jaar in het buitenland hebben we afspraken gemaakt: minstens drie keer per week zouden we bellen, ik zou haar op komen zoeken en zij mij. We hadden er beiden vertrouwen in.

Een tijdje ging dit allemaal goed. Ik ben bij haar langs geweest en dat was geweldig, die tijd samen, voor het eerst buiten Europa voor mij. We spraken "volgens schema", zij sprak ook ongeveer wekelijks met mijn moeder. Echter, twee/drie maanden in haar verblijf, een paar weken nadat ik was langs gekomen, begon haar gedrag te veranderen. Ze vertelde me dat ze zich niet veilig voelde bij de ontwikkelingshulp organisatie waar ze werkte: dat het niet veilig was voor vrouwen, dat ze te horen had gekregen over criminele activiteiten, mensen haar gewaarschuwd hadden dat ze vermoord zou worden, ze vertelden haar over hun plannen om zelfmoord te plegen, hun drugsmisbruik. Ze besloot daar weg te gaan, ik steunde haar daarin, ook al was haar werkgever er minder blij mee. Tegelijkertijd verloor ik mijn baan (wat ik in eerste instantie uit schaamte haar niet heb verteld) en werd mijn moeder ziek. Mijn vriendin werd ook ziek, moest een CT scan. Ze vertelde mij dat mensen in haar huis hadden in proberen te breken, dat ze bang was en niet meer goed sliep. Dat ze soms achtervolgd werd door mannen. Ik heb haar hierin proberen te steunen, maar in dezelfde periode is ze steeds bozer geworden: toen mijn moeder ziek werd, reageerde ze heel achterdochtig, noemde haar een "zeurpiet en aansteller", is minder met haar gaan praten. In eerste instantie steunde ze mij in mijn zoektocht naar werk, maar ze werd geleidelijk ook boos en achterdochtig over waarom ik haar niet gelijk over mijn problemen verteld had toen ze er naar vroeg, of ik haar wel vertrouwde. Ik voelde mij niet gesteund.

In maand vier, is ze mij op komen zoeken. Vooraf hadden we hier ruzie over - zij moest en zou vooral haar vrienden en familie zien, omdat ze op moest laden en goed wilde slapen, terwijl ik had gehoopt dat ze bij mij en mijn familie zou verblijven, mijn vrienden kon zien (ze heeft haar huis onderverhuurd en haar familie en die van mij wonen ver uit elkaar). Terug in Nederland gedroeg ze zich ook raar: ze was achterdochtig tegen haar vriendinnen, zeurde over mijn ouders, was boos om kleine triviale dingen, hard. We hebben toen wel veel gesproken en samen gedaan, dus ik had gehoopt dat het weer goed zou gaan als ze terug zou gaan.

Alleen, dit is niet zo. De dag dat ze aankwam, belde ze mij terwijl ik uiteten was met familie. Ik nam niet gelijk op, en daarna was ze helemaal boos en in paniek, weigerde ze te praten (behalve schreeuwen...). Een paar dagen later probeerden mensen weer twee keer in haar huis in te breken. Sinds dien, en dat is nu twee maanden geleden, lijkt ze helemaal....ontspoord? Ze heeft mijn ouders gezegd dat ze niet meer met hen wilt praten, en spreekt ook niet meer met haar eigen vrienden of familie. Ze spreekt nog wel met mij, maar lastig. Als ik haar vraag hoe het gaat hangt ze op. De ene dag is ze super trots op mij en mijn banenzoektoch, de volgende dag is ze uit het niets EXTREEM boos, en zegt bijvoorbeeld wat voor sukkel ik ben dat ik geen baan heb, dat alle mannen gevaarlijk zijn, niemand te vertrouwen is, ze de wereld haat. Ze houdt zich niet meer aan het 3 keer per week schema. Ondertussen vraagt ze steeds aan mij wanneer ik langs kom, zegt ze dat er iemand langs moet komen "zodat ze haar plannen uit kan voeren", maar ik vind het niet fijn zo veel geld uit te geven terwijl ik nog geen werk heb. Ze heeft aangegeven alles voor mij te willen betalen, maar dat vind ik ook niet prettig.

Afgelopen week zijn dingen nog meer geescaleerd. Zij moest haar visum verlengen, maar in plaats van de normale procedure werd ze uren lang vastgehouden in een kamertje, zei ze, en wilden mannen dingen van haar (?) zei ze, zag ze hoe vrouwen slecht behandeld werden, en nu zegt ze dat haar paspoort kwijt is, dat ze geen bonnetje heeft gekregen. Ze is vorige week ook verhuisd uit het inbraak huis, maar ze zegt dat ze bang is voor haar mannelijke huisgenoten in haar nieuwe woning, praat constant neerbuigend over hen. Nu ben ik eergisteren prikken gaan halen (om haar te laten zien dat ik wel echt wil komen), maar er ging iets mis en dat reageerde ik af op haar. Toen is ze helemaal geflipt: ze zei dat ik maar moest sterven, niet meer van me hield, weg moest gaan en haar alleen moest laten. Ik vind dit soort dingen tegen je partner zeggen absoluut niet acceptabel. Ik heb haar gezegd dat ze met haar vrienden en familie moet praten, maar ik heb geen idee of ze dit ook gaat doen.

zimi schreef: ↑

29-01-2020 18:12

Bij beide zit je dus over de ander te klagen?

Wilde je werk die training ook geven, maar zag je dat zelf uiteindelijk niet zitten?

Mijn werk biedt alleen een training van een jaar aan, waarna ik nog twee jaar bij hen zou moeten blijven werken of een schuld zou hebben bij eerder vertrek. Daarvoor vind ik de werksfeer niet leuk genoeg. Een middenweg is er voor zover ik weet niet.

Nee. Ik heb over mijn vriendin lopen opscheppen, natuurlijk. Maar blijkbaar kan mijn ex dat niet handelen en nu is mijn vriendin boos.

Sabbieehhhh schreef: ↑

29-01-2020 18:21

Die training ben ik inderdaad ook wel benieuwd naar, wat was de reactie vanuit de werkgever?

Oei, het is nooit heel handig om met de ex over de nieuwe vriendin te praten. Zeker niet als het niet volledig positief is.

Ik hoop dat ik het in mijn vorige bericht goed uitgelegd heb. Ze boden dus alleen n training aan met best veel financieel risico. Om helemaal eerlijk te zijn; ik heb mijn ex met mijn dronken hoofd verteld dat ik door haar werk interesse in Afrikaanse vrouwen heb ontwikkeld, lopen opscheppen over onze sex, en nu heeft mijn ex haar benaderd dat mijn vriendin moet oppassen voor mijn "racisme", leugens en seksueel overschrijdend gedrag. Het slaat helemaal nergens op maar mijn vriendin is desalniettemin mega van slag en wat ik ook zeg...pff

Sabbieehhhh schreef: ↑

29-01-2020 18:37

Ok qua training kan ik me dan voorstellen dat er een te groot risico aan zat. Was er geen optie tot meekijken met een collega bijv?

Aha, ik kan me zeer goed voorstellen dat je vriendin daar niet bepaald van gecharmeerd is. Is natuurlijk ook wel een erg onvolwassen actie en iets wat privé had horen zijn tussen jullie. En als je afkomst verbonden hebt aan sexuele zaken komt dat inderdaad wel slecht over...

Het is een klein bedrijf, binnen mijn afdeling zijn we maar met zijn twee, en mijn werkgever achtte dat onvoldoende.
Onvolwassen van mijn ex bedoel je? Van mij was t ook dom, ik had idd mijn mond moeten houden.

zimi schreef: ↑

29-01-2020 19:24

Misschien moet je minder drinken.

Ja dat was mij ook wel al duidelijk

Maandag27 schreef: ↑

30-01-2020 09:17

Vind je het leuk om eens in de x maanden alle Viva dames over je heen te krijgen? Of is er ergens in je een beetje geweten-fatsoen dat wil leren hoe het beter te doen?

In het laatste geval; je hebt weeeeer veel te snel gereageerd als een verwend prinsje. Op je werk; ik gok dat het een gangbare training is ala wft of een tool; als je naar een ander bedrijf overstapt nemen die vaak de opleidingskosten over. En de sfeer was niet perfect; nee, dat bestaat ook niet. Heb je geprobeerd dat te veranderen in die korte tijd? Bezig geweest met organisatie leren kennen en kijken hoe je erin past of heb je weer als verwend prinsje gezien dat het niet 100% jouw stijl is en daarom afgehaakt. Je tekst verraadt het laatste, maar dat weet je geweten vast beter.

En zeiken tegen je ex over je vriendin en andersom; niet doen. Er zijn leukere dingen om over te praten dan jouw liefdesleven. Hoe het met de ander is, het weer, Corona virus- noem maar op. Maar jij wilde het alleen over jezelf en je vrouwen hebben. Zie daar; het verwende prinsje.

Ik zou willen dat het aandachtstrekkerij was, maar zoals ik al zei: het is een patroon. Ik heb vanochtend de huisarts gebeld voor n afspraak, ik moet er iets aan doen.

Ik heb uitgezocht wat er precies gaande was in de organisatie, voor zover mogelijk. Blijkbaar was ik aangenomen als gunst van de baas naar mijn manager en is er allemaal spanning tussen hen.

Ik heb mijn ex alleen verteld dat mijn nieuwe vriendin beter is dan haar. Ik had verwacht dat dat tussen ons zou blijven en dat ze niet nr mn vriendin zou stappen met allerlei aanklachten van racisme en mijn zogenaamde ontkenning van seksueel niet ok gedrag. Ughh.

Kastanjez schreef: ↑

30-01-2020 15:36

Dan maar even iets positiefs: ik vind het oprecht goed van je dat je toch weer hier terugkomt en inmiddels daardoor ook door hebt dat je misschien bepaalde patronen eens moet gaan aanpakken.

Chapeau dat je de huisarts hebt gebeld en met jezelf aan de slag gaat!!

Dankjewel Ik vind het wel spannend.