Relaties
alle pijlers
Ouders
dinsdag 27 juli 2021 22:14
Oké ik probeer het kort te houden.
Mijn ouders zitten graag op de camping, vanaf dat het seizoen opent zijn ze er 4 dagen in de week en nu 4 weken aaneengesloten. Zij hebben twee stacaravans waarvan eentje in gebruik is door ons gezin (man en ik met de kinderen).
Voor ons is het ruim 3 uur rijden dus wij zijn er niet zo vaak, alleen in de vakanties, geen weekendjes oid. Dat is voor ons te veel gedoe.
Voor hen is het ongeveer 1,5 uur rijden en dus logisch dat zij er meer gebruik van maken.
Nu zou onze oudste eigenlijk vorige week met hun mee gaan naar de camping, maar wegens omstandigheden (van onze kant) ging dat niet door. Ouders teleurgesteld / beledigd.
Ik had voorgesteld om kind dan dit weekend naar de camping te brengen. Dan zouden wij zelf een nachtje blijven en dan weer naar huis (ik werk in het weekend dus kan niet langer blijven).
Nu heeft mijn man onverhoopt ook een weekenddienst die hij niet kan wijzigen of ruilen en kunnen wij dus weer niet gaan om kind te brengen. In mijn eentje met 3 kinderen 3 uur rijden zie ik niet zitten.
De week erna gaan we zelf met gezin 3 weken die kant op.
Nu appte ik mijn ouders dit dus gisteren en er werd in één zinnetje erg bot op gereageerd. Ik zei dat ik het ook erg vervelend vind dat het weer niet gaat lukken, maar ze zijn blijkbaar te beledigd. Ik heb niets meer gehoord.
Nou snap ik dat ze teleurgesteld zijn dat kind niet komt dit weekend, maar deze negeerstand is nieuw voor mij.
Normaal gesproken zou ik erachteraan bellen uit een soort schuldgevoel (ze zijn dus wel vaker beledigd als er iets aan de hand is). Maar nu heb ik er gewoon geen zin in. Ik weet hoe ze zijn, ze zitten nu vast tegen hun campingvrienden aldaar hun ongenoegen te uiten over ons.
Eerlijk gezegd heb ik er niet eens meer behoefte aan om überhaupt nog te gaan als het zo moet.
De band met mijn ouders is opzich ok, maar ze kunnen er niet tegen als er iets veranderd in een planning. Dan word ik gelijk weer in die kind-modus geplaatst voor mijn gevoel.
Stel ik me aan? Moet ik bellen? Moet ik ze in hun sop laten gaarkoken (wat mijn man vind)?
Mijn ouders zitten graag op de camping, vanaf dat het seizoen opent zijn ze er 4 dagen in de week en nu 4 weken aaneengesloten. Zij hebben twee stacaravans waarvan eentje in gebruik is door ons gezin (man en ik met de kinderen).
Voor ons is het ruim 3 uur rijden dus wij zijn er niet zo vaak, alleen in de vakanties, geen weekendjes oid. Dat is voor ons te veel gedoe.
Voor hen is het ongeveer 1,5 uur rijden en dus logisch dat zij er meer gebruik van maken.
Nu zou onze oudste eigenlijk vorige week met hun mee gaan naar de camping, maar wegens omstandigheden (van onze kant) ging dat niet door. Ouders teleurgesteld / beledigd.
Ik had voorgesteld om kind dan dit weekend naar de camping te brengen. Dan zouden wij zelf een nachtje blijven en dan weer naar huis (ik werk in het weekend dus kan niet langer blijven).
Nu heeft mijn man onverhoopt ook een weekenddienst die hij niet kan wijzigen of ruilen en kunnen wij dus weer niet gaan om kind te brengen. In mijn eentje met 3 kinderen 3 uur rijden zie ik niet zitten.
De week erna gaan we zelf met gezin 3 weken die kant op.
Nu appte ik mijn ouders dit dus gisteren en er werd in één zinnetje erg bot op gereageerd. Ik zei dat ik het ook erg vervelend vind dat het weer niet gaat lukken, maar ze zijn blijkbaar te beledigd. Ik heb niets meer gehoord.
Nou snap ik dat ze teleurgesteld zijn dat kind niet komt dit weekend, maar deze negeerstand is nieuw voor mij.
Normaal gesproken zou ik erachteraan bellen uit een soort schuldgevoel (ze zijn dus wel vaker beledigd als er iets aan de hand is). Maar nu heb ik er gewoon geen zin in. Ik weet hoe ze zijn, ze zitten nu vast tegen hun campingvrienden aldaar hun ongenoegen te uiten over ons.
Eerlijk gezegd heb ik er niet eens meer behoefte aan om überhaupt nog te gaan als het zo moet.
De band met mijn ouders is opzich ok, maar ze kunnen er niet tegen als er iets veranderd in een planning. Dan word ik gelijk weer in die kind-modus geplaatst voor mijn gevoel.
Stel ik me aan? Moet ik bellen? Moet ik ze in hun sop laten gaarkoken (wat mijn man vind)?
dinsdag 27 juli 2021 22:20
Als je iets afzegt waar mensen naartoe leven kun je dat volgens mij veel beter niet via een appje doen. Zeker mensen die een generatie ouder zijn vinden appjes daar vaak niet geschikt voor, en ik kan me voorstellen dat ze zich nu makkelijk aan de kant gezet voelen. Dat er niet eens een belletje af kon. Dus ik zou er zeker achteraan bellen als ik jou was.
Edit: overigens vind ik het ook niet gek dat ze even tijd nodig hebben om een tweede afzegging in één week te laten landen. Ze lijken niet echt prioriteit te zijn voor jullie. Dat mag zo zijn, maar is geen leuk gevoel.
Edit: overigens vind ik het ook niet gek dat ze even tijd nodig hebben om een tweede afzegging in één week te laten landen. Ze lijken niet echt prioriteit te zijn voor jullie. Dat mag zo zijn, maar is geen leuk gevoel.
anoniem_406315 wijzigde dit bericht op 27-07-2021 22:22
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
23.77% gewijzigd
dinsdag 27 juli 2021 22:25
Je ouders hebben zich verheugd op een vakantie met hun kleinkind. Dat viel in het water, geen idee waarom, dat leg je hier niet uit, maar ik neem aan dat je het wél aan je ouders hebt uitgelegd waarom het niet door kon gaan. Enfin, vooruit, dan maar een weekend. Maar dat gaat nu óók niet door. Omdat je man moet werken en jij de geplande afspraak niet kan nakomen zonder je man.
Ik begrijp hun teleurstelling best.
Laat maar even betijen. Maar bekijk het eens van hun kant.
Ik begrijp hun teleurstelling best.
Laat maar even betijen. Maar bekijk het eens van hun kant.
dinsdag 27 juli 2021 22:30
De vorige keer dat het niet kon doorgaan was inderdaad ook overmacht en ik begrijp dat het voor hun ook vervelend is. Maar voor ons en zeker ons kind ook. Die had zich er ook op verheugd, wij moesten zelf ook onze plannen omgooien.
Ik zeg niet af om een zere teen
ik heb een hekel aan afzeggen.
Halverwege afspreken zou ook zeker een optie zijn maar ik was nogal verrast door het niet meer reageren op mijn berichten.
Ik zeg niet af om een zere teen
ik heb een hekel aan afzeggen. Halverwege afspreken zou ook zeker een optie zijn maar ik was nogal verrast door het niet meer reageren op mijn berichten.
dinsdag 27 juli 2021 22:32
Precies, voor je zoon toch ook niet leuk?Tuinbank schreef: ↑27-07-2021 22:30De vorige keer dat het niet kon doorgaan was inderdaad ook overmacht en ik begrijp dat het voor hun ook vervelend is. Maar voor ons en zeker ons kind ook. Die had zich er ook op verheugd, wij moesten zelf ook onze plannen omgooien.
Ik zeg niet af om een zere teen
Halverwege afspreken zou ook zeker een optie zijn maar ik was nogal verrast door het niet meer reageren op mijn berichten.
Denk in oplossingen en bel je ouders.
dinsdag 27 juli 2021 22:33
Opzich zou het kunnen maar ik zie het echt niet zitten. Ze maken de hele weg ruzie achterin, de rit heb ik nog nooit alleen gereden, het is ruim drie uur. De nadelen wegen zwaarder dan de voordelen. Dan nog stress of ik wel op tijd ben voor mijn werk de volgende dag (moet dan voor dag en dauw vertrekken).
Plus we gaan de week erna met zijn allen en blijven dan 3 weken.
dinsdag 27 juli 2021 22:33
Toch begrijp ik dan niet waarom het hele plan niet door kan gaan omdat je man moet werken. Jij kunt toch nog steeds gaan? Maar dat wil je niet. Dat mag, maar het is nou ook weer niet zo dat het complete overmacht is. Je hebt gewoon geen zin om alleen te gaan met de kinderen. Is je goed recht, maar overmacht is iets anders.
dinsdag 27 juli 2021 22:33
Ik begrijp de irritatie van je ouders wel. Waarom heb je ze niet gebeld toen je man weekenddienst bleek te hebben? Je had toen de situatie met ze kunnen bespreken en het probleem dat je het lastig vindt om met drie kinderen alleen daarheen te rijden. Dat laatste vind ik zelf ook apart, waarom ben je zo afhankelijk van je man?, maar je ouders hadden misschien wel willen meedenken over een oplossing. Nu heb je ze die kans niet eens gegeven.
dinsdag 27 juli 2021 22:34
Helemaal eens. Ik begrijp de teleurstelling wel, zeker als ze zich verheugd hebben op de komst van hun kleinkind. Kijk of je er samen uit kan komen, dit is waardevol voor iedereen.Jufjoke schreef: ↑27-07-2021 22:25Je ouders hebben zich verheugd op een vakantie met hun kleinkind. Dat viel in het water, geen idee waarom, dat leg je hier niet uit, maar ik neem aan dat je het wél aan je ouders hebt uitgelegd waarom het niet door kon gaan. Enfin, vooruit, dan maar een weekend. Maar dat gaat nu óók niet door. Omdat je man moet werken en jij de geplande afspraak niet kan nakomen zonder je man.
Ik begrijp hun teleurstelling best.
Laat maar even betijen. Maar bekijk het eens van hun kant.
dinsdag 27 juli 2021 22:34
Ik heb er zelf ook wel moeite mee als dingen plotseling onverhoopt veranderen. Ook al had je daar dan op zich weinig aan kunnen doen. Wat ik vooral naar vind, is als er toezeggingen worden gedaan die uiteindelijk dus niet kunnen worden waargemaakt (ongeacht wat de oorzaak is).
Jouw ouders leefden er naartoe, rekenden erop en dan gaat het voor de tweede keer niet door. Daarbij kan het dan ook nog overkomen dat dit iets normaals is ‘dat nou eenmaal kan gebeuren’ en dat ze dat nou eenmaal moeten begrijpen. Dit, omdat je het met een kort berichtje afdoet en niet eens even de moeite neemt om te bellen.
Ik snap best dat ze het gevoel kunnen hebben hierdoor, dat het voor jou en je man niet zo heel belangrijk is wat zij voelen en denken. En ja, als de dingen al vaker op deze manier zijn gegaan, zou ik zelf ook zo reageren als zij nu hebben gedaan. Op een bepaald moment is het namelijk ook gewoon leuk geweest.
Jouw ouders leefden er naartoe, rekenden erop en dan gaat het voor de tweede keer niet door. Daarbij kan het dan ook nog overkomen dat dit iets normaals is ‘dat nou eenmaal kan gebeuren’ en dat ze dat nou eenmaal moeten begrijpen. Dit, omdat je het met een kort berichtje afdoet en niet eens even de moeite neemt om te bellen.
Ik snap best dat ze het gevoel kunnen hebben hierdoor, dat het voor jou en je man niet zo heel belangrijk is wat zij voelen en denken. En ja, als de dingen al vaker op deze manier zijn gegaan, zou ik zelf ook zo reageren als zij nu hebben gedaan. Op een bepaald moment is het namelijk ook gewoon leuk geweest.
dinsdag 27 juli 2021 22:35
Ik snap de teleurstelling van je ouders, maar de week erna gaan jullie er ook 3 weken heen? Dan hebben je ouders toch al heel veel tijd samen met jullie/de kinderen? Het is niet dat ze jullie helemaal niet zien. Ik vind het dan wel wat flauw dat ze hier zo moeilijk over doen. Dan komen ze kind maar halen, of halverwege afspreken. Ik snap best dat je niet zo'n zin hebt nu 3 uur te rijden, ook weer terug, terwijl je de week erna er heen gaat voor 3 weken. Maar dat zou je dus wel doen wanneer je man mee kon?
Zou er zelf niet zo aan moeten denken, om 3 weken op dezelfde camping als mn (schoon)ouders te zitten. Maar goed, geen idee of de stacaravans naast elkaar staan en jullie alles samen doen of dat je juist veel privacy hebt. En misschien vinden jullie het wel heel gezellig
Zou er zelf niet zo aan moeten denken, om 3 weken op dezelfde camping als mn (schoon)ouders te zitten. Maar goed, geen idee of de stacaravans naast elkaar staan en jullie alles samen doen of dat je juist veel privacy hebt. En misschien vinden jullie het wel heel gezellig
tulpje21 wijzigde dit bericht op 27-07-2021 22:45
16.68% gewijzigd
dinsdag 27 juli 2021 22:38
Maar die ruzie achterin maken ze blijkbaar ook als jullie samen rijden. Gewoon denkbeeldige oordoppen in. Zet een luistercd van Woezel en Pip op.Tuinbank schreef: ↑27-07-2021 22:33Opzich zou het kunnen maar ik zie het echt niet zitten. Ze maken de hele weg ruzie achterin, de rit heb ik nog nooit alleen gereden, het is ruim drie uur. De nadelen wegen zwaarder dan de voordelen. Dan nog stress of ik wel op tijd ben voor mijn werk de volgende dag (moet dan voor dag en dauw vertrekken).
Plus we gaan de week erna met zijn allen en blijven dan 3 weken.
De stress qua werk de volgende dag zou je ook gehad hebben als je man erbij was.
Nogmaals, denk niet in problemen maar oplossingen.
dinsdag 27 juli 2021 22:41
Tuinbank schreef: ↑27-07-2021 22:33Opzich zou het kunnen maar ik zie het echt niet zitten. Ze maken de hele weg ruzie achterin, de rit heb ik nog nooit alleen gereden, het is ruim drie uur. De nadelen wegen zwaarder dan de voordelen. Dan nog stress of ik wel op tijd ben voor mijn werk de volgende dag (moet dan voor dag en dauw vertrekken).
Plus we gaan de week erna met zijn allen en blijven dan 3 weken.
Snap teleurstelling ik rij ook 3 uur naar mijn moeder is ook een kwestie van doen en echt je zelfstandigheid zal een enorme boost krijgen..
Met kids afspraken en een voorin heb je een buffer op de achterbank. Leuk muziekje en tussen stopje bij iets leuks... echt superleuk om te doen met je kids...
dinsdag 27 juli 2021 22:42
Tuurlijk, maar kleinkind komt de week erna ook al hè, voor 3 (!!) weken. Dat vind ik toch wel een ander verhaal dan dat kind helemaal niet komt. Maar goed, misschien zie ik dat anders. 3 weken samen op de camping vind ik al erg veel.Sportschoen schreef: ↑27-07-2021 22:34Helemaal eens. Ik begrijp de teleurstelling wel, zeker als ze zich verheugd hebben op de komst van hun kleinkind. Kijk of je er samen uit kan komen, dit is waardevol voor iedereen.![😘]()
tulpje21 wijzigde dit bericht op 27-07-2021 22:49
11.14% gewijzigd
dinsdag 27 juli 2021 22:45
Beetje achtergrond info;
Sinds zij zelf op die camping zitten (2 jaar) zijn ze nooit meer bij ons thuis geweest (ook 1,5 uur rijden voor hun naar ons) . Alles speelt zich af op de camping (verjaardagen etc) omdat zij daar zo vaak zijn. Als wij bij hen thuis op visite willen gaan, of hun uitnodigen) kan dat niet omdat zij op de camping zitten, dus moeten we dan daarheen om ze te zien.
Ze doen eigenlijk geen stap richting ons.
En ik doe het maar wel, vooral voor de kinderen anders zien ze opa en oma bijna niet.
Kortom de camping is het belangrijkste. En ik vind het fijn voor ze dat ze het zo fantastisch vinden daar, en mede daardoor hebben wij ook die caravan in gebruik zodat wij ze nog zien (of eigenlijk meer de kinderen).
Edit:
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat de camping niet zo belangrijk is voor ons als voor hun, dus dat wij het misschien makkelijker accepteren dat iets niet door kan gaan. Neemt niet weg dat het voor hun vervelend is natuurlijk, dat begrijp ik echt. En ik had best het gesprek willen aangaan en uit willen wijden over waarom het niet door kan gaan etc, maar ik word nu genegeerd en daar kan ik eerlijk gezegd niet zoveel mee.
Sinds zij zelf op die camping zitten (2 jaar) zijn ze nooit meer bij ons thuis geweest (ook 1,5 uur rijden voor hun naar ons) . Alles speelt zich af op de camping (verjaardagen etc) omdat zij daar zo vaak zijn. Als wij bij hen thuis op visite willen gaan, of hun uitnodigen) kan dat niet omdat zij op de camping zitten, dus moeten we dan daarheen om ze te zien.
Ze doen eigenlijk geen stap richting ons.
En ik doe het maar wel, vooral voor de kinderen anders zien ze opa en oma bijna niet.
Kortom de camping is het belangrijkste. En ik vind het fijn voor ze dat ze het zo fantastisch vinden daar, en mede daardoor hebben wij ook die caravan in gebruik zodat wij ze nog zien (of eigenlijk meer de kinderen).
Edit:
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat de camping niet zo belangrijk is voor ons als voor hun, dus dat wij het misschien makkelijker accepteren dat iets niet door kan gaan. Neemt niet weg dat het voor hun vervelend is natuurlijk, dat begrijp ik echt. En ik had best het gesprek willen aangaan en uit willen wijden over waarom het niet door kan gaan etc, maar ik word nu genegeerd en daar kan ik eerlijk gezegd niet zoveel mee.
tuinbank wijzigde dit bericht op 27-07-2021 22:49
22.88% gewijzigd
dinsdag 27 juli 2021 22:47
Ik heb er geen problemen mee dat ze op bepaalde vlakken afhankelijk is van haar man, of dat ze dat rijden niet zit zitten. Ik heb vooral moeite met het toezeggen van dingen die dus niet kunnen worden waargemaakt.quadrupel schreef: ↑27-07-2021 22:33Ik begrijp de irritatie van je ouders wel. Waarom heb je ze niet gebeld toen je man weekenddienst bleek te hebben? Je had toen de situatie met ze kunnen bespreken en het probleem dat je het lastig vindt om met drie kinderen alleen daarheen te rijden. Dat laatste vind ik zelf ook apart, waarom ben je zo afhankelijk van je man?, maar je ouders hadden misschien wel willen meedenken over een oplossing. Nu heb je ze die kans niet eens gegeven.
TO wéet dat man weekenddienst heeft en ze wéet dat ze niet alleen kan rijden, dus dan houd je een slag om de arm en zeg je geen dingen toe.
Dus TO, goed leren vooruit te denken en daar op anticiperen. Het is gewoon niet netjes als je anderen (kind en ook je ouders) belast met de gevolgen van het feit dat je de dingen niet goed plant.
