Partner biecht op...

quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 19:14:

Ja, waarom je zo krampachtig redenen zoekt voor hem om zijn vrouw te bedriegen met hoeren.Omdat TO het graag zelf wil weten om het te kunnen begrijpen, dit heet inlevingsvermogen wat bij sommige hier nogal ontbreekt.

quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 19:14:

Ja, waarom je zo krampachtig redenen zoekt voor hem om zijn vrouw te bedriegen met hoeren.Misia, ik hoop dat jij nooit in deze situatie belandt. Bedenk eens even de impact als je denkt een goede relatie zonder geheimen te hebben en deze bom ontploft.

quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 19:36:

[...]



Misia, ik hoop dat jij nooit in deze situatie belandt. Bedenk eens even de impact als je denkt een goede relatie zonder geheimen te hebben en deze bom ontploft.Dan is er maar een correcte reactie: maat 39 op z'n reet en hard duwen richting voordeur!! Mag ook richting kerkhof, ik heb het overwogen. En de acties van ex waren minimaal, maar ik pik t niet....

Oh Zeeland, wat is er de afgelopen dagen nog veel boven water gekomen (ik las in het begin mee), wat een rotte tijd voor jou zeg.

Eerst een heel grote



Waar ik op wilde reageren, is dat dit:

quote:BWitched schreef op 24 april 2016 @ 08:55:

Zeeland, waarom zou je hele huwelijk één grote leugen zijn? Jouw man houdt vast heel veel van jou, hij was verder en goede echtgenoot en vader, hij had alleen een kant waar jij niets vanaf wist. Dat maakt niet dat dan ook de rest per definitie gelogen is.echt perfect aan sluit bij dit:quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 12:37:

[...]

Maar toch.

Ik hou van hem.





Je dacht al zijn puzzelstukjes te kennen, en hield van hem.

Nu blijkt er een nogal naar puzzelstukje nog in de doos te liggen. En je houdt nogsteeds van hem, om het plaatje dat je kende. En je haat hem om zijn nare puzzelstukje, en vooral om dat hij jou daar nooit over vertelt had.

Misschien was het wel zo groot en is het zo belangrijk voor hem, dat het niet een, maar wel twee nare puzzelstukjes zijn die samen zijn nare kant vormen. Een voor het hoerenlopen een een voor het liegen. Ofzo.



Het een kan naast het ander bestaan: alles wat jij kende, het mooie, leuke, lieve, grappige. En ook nog dat nare. Ik vind het in elk geval logisch dat je - ook nog - van hem houdt.

Je moet er nu 'alleen' achter zien te komen of je al de mooie stukjes op vind wegen tegen die twee nare, of niet.



Ik hoop dat dit de druppel was die zorgt dat je man zelf wil veranderen, en de stappen gaat zetten, waar Boterhammetpindakaas zo mooi over schreef. Omdat ik hoop voor jullie dat het goed komt. Misschien is dat onrealistisch, velen hier zullen het onrealistisch vinden. En jij weet het zelf gewoon nog niet, en dat hoeft ook niet. Maar als ik dat stuk lees over jullie zondagse ontbijt, dan klinken jullie als zo'n mooi stel. Jij klinkt als zo'n lieve vrouw en je man klinkt, naast zijn nare kanten, ook al een lieve man. Vandaar.



Wat jullie weg ook wordt, heel veel sterkte!

quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 19:36:

[...]



Misia, ik hoop dat jij nooit in deze situatie belandt. Bedenk eens even de impact als je denkt een goede relatie zonder geheimen te hebben en deze bom ontploft.??

quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 19:36:

[...]



Misia, ik hoop dat jij nooit in deze situatie belandt. Bedenk eens even de impact als je denkt een goede relatie zonder geheimen te hebben en deze bom ontploft.?? Ik denk zomaar dat Misia heel goed weet waar ze het over heeft. Door schade en schande zeg maar.

quote:Vogelaarster schreef op 24 april 2016 @ 22:25:

[...]





?? Ik denk zomaar dat Misia heel goed weet waar ze het over heeft. Door schade en schande zeg maar.



Volgens mij heeft ze inderdaad al wel een en ander voor haar kiezen gehad . Maar dan weet je ook als geen ander dat het er anders uitziet als je er middenin zit, en dat aan de keuze om wel of niet alleen verder te gaan en proces vooraf gaat.



Zeeland staat nog aan het begin van dat proces. Ze weet nog maar nauwelijks wat haar overkomt.

Gaat het nu ineens over wat ik meemaakte?

Als je mijn posts goed leest kun je zien dat ik TO vooral aanraad bij zichzelf te blijven, en dat eindeloos begrip opbrengen kan leiden tot het afdrijven van haar eigen gevoelens en behoeften. De eigen pijn wordt als het ware langzaam omgevormd tot een soort mal voor wat hij nodig heeft.

Terwijl ik nergens lees dat man van TO hiermee bezig is....het doorgronden van wat het HAAR deed, al die jaren bedrogen te worden en hoe hij de door zijn keuzes ontstane schade aan zijn huwelijk en haar vertrouwen zou kunnen beperken en verminderen.



Ik schrijf nergens dat het makkelijk is of dat ik niet weet hoe kut het voelt.

Misschien komt het willen doorgronden wel voort uit hoop. Hoop dat er toch een goede reden is, zodat er aan gewerkt kan worden en je in ieder geval niet uit elkaar "hoeft".



Op het moment dat je gaat nadenken over wat dit met jou doet, zal je daar, in ieder geval voor je eigen gevoel, misschien je conclusies uit moeten trekken. Dat kan je alleen als je daar aan toe bent.

quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 17:55:

[...]



Ik ben wel geïnteresseerd in die cognitieve gedragstherapie waar je het over hebt. Ben zelf ook al aan het googlen geweest, kwam een 12 stappenplan tegen, maar een paar uitgangspunten waren 'samen bidden' en als spelregel 'niet meer masturberen' (?) Dat vond ik een beetje rare spelregels. Niet veel vertrouwen hierin. Hij is bereid om hulp te zoeken. Gaat morgen naar de HA. Maar weet niet goed waar hij naar moet vragen. Een psychiater? Seksuoloog? Zelfhulpgroep? Training?



Bij mijn man gaat het niet alleen om het bezoeken v hoeren, maar om het rusteloze, het zoeken naar iets, het vullen v een leegte, doorbreken v een spanningsboog, en eigenlijk zelfs na de fysieke ontlading geen rust vinden, zich vies en schuldig voelen, maar er dus nog steeds niet mee op kunnen houden. Wat je omschrijft dus eigenlijk.Als hij dit aan de huisarts uitlegt en zegt dat hij hulp wil om dit te doorbreken zal die als het goed is wel weten naar welke instelling en/of wat voor soort behandelaar die hem door moet verwijzen. Bij mij was dat Jellinek en op hun website staat ook iets over die cognitieve gedragstherapie.



Verder wat zoethoudertje zegt. Onbehandelde ADHD kan een niet te onderschatten rol spelen bij verslaving. Eén van de kenmerken van ADHD bij volwassenen is een continue innerlijke onrust.

quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 17:55:

[...]



Dankjewel boterhampindakaas voor je lange, mooie, en duidelijke reactie..! En dat je hier speciaal een nick hebt aangemaakt. Daar ben ik blij mee, want ik kan veel met je omschrijving.

Wat je beschrijft in je eerste twee alinea's klopt precies met hoe mijn man het ook beschrijft. Tenminste, wat ik opmaak uit de gesprekken die we tegenwoordig dus dagelijks hebben. Dat gaat met veel emoties gepaard, maar jouw omschrijving v zijn gedachtegang 'fits'.



Ik ben wel geïnteresseerd in die cognitieve gedragstherapie waar je het over hebt. Ben zelf ook al aan het googlen geweest, kwam een 12 stappenplan tegen, maar een paar uitgangspunten waren 'samen bidden' en als spelregel 'niet meer masturberen' (?) Dat vond ik een beetje rare spelregels. Niet veel vertrouwen hierin. Hij is bereid om hulp te zoeken. Gaat morgen naar de HA. Maar weet niet goed waar hij naar moet vragen. Een psychiater? Seksuoloog? Zelfhulpgroep? Training?



Bij mijn man gaat het niet alleen om het bezoeken v hoeren, maar om het rusteloze, het zoeken naar iets, het vullen v een leegte, doorbreken v een spanningsboog, en eigenlijk zelfs na de fysieke ontlading geen rust vinden, zich vies en schuldig voelen, maar er dus nog steeds niet mee op kunnen houden. Wat je omschrijft dus eigenlijk.



Ik ben bekend met het 12 stappen programma en zou het zeker aanraden. Je kent vast de aa groepen wel, voor alcoholisten. Zij werken volgens het 12 stappen programma.

Die heb je dus ook voor seksverslaafden. Ook voor partners van trouwens. Ook zeer aan te raden, voor als je besluit bij hem te blijven. Dan kun je erover praten met mensen die in hetzelfde schuitje zitten.



Er wordt hier gezegd dat het 'label' seksverslaving een slap excuus is. En dat hoerenlopers, maar smerige mannen zijn die je respect niet verdienen.



Vind ik heel oppervlakkig gestelt. Er zijn veel mensen (mannen en vrouwen) die met dit probleem kampen. En dat ligt veel complexer, dan dat iemand gewoon een lul is. En als hij of zij maar normen en waarden had gehad. Dan had hij nooit gedaan wat hij heeft gedaan.



Het werkt hetzelfde als een alcohol en drugsverslaving. En is net zo ongrijpbaar als een depressie. Tegen iemand die depressief is zeg je toch ook niet dat hij gewoon lui is en maar gewoon wat moet gaan doen. Zo zit het gewoon niet in elkaar.



Het verhaal van je man lijkt sterk op een seksverslaving. Maar ook als dat het niet is kampt hij duidelijk met een probleem met zichzelf. Ik zou de man waarmee ik al 20 jaar gelukkig ben, op zijn minst het voordeel van de twijfel willen geven, om te onderzoeken wat er met hem aan de hand is. En of hij daarbij geholpen kan worden.

quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 23:04:

Gaat het nu ineens over wat ik meemaakte?

Terwijl ik nergens lees dat man van TO hiermee bezig is....het doorgronden van wat het HAAR deed, al die jaren bedrogen te worden en hoe hij de door zijn keuzes ontstane schade aan zijn huwelijk en haar vertrouwen zou kunnen beperken en verminderen.



Ik schrijf nergens dat het makkelijk is of dat ik niet weet hoe kut het voelt.Dat je niet leest wat de man van TO doet komt waarschijnlijk omdat hij hier niet schrijft. Je leest de gedachten van TO. Zij kan onmogelijk zijn gedachten beschrijven

Ik kan wel vertellen wat mijn vriend erover zei. Hij zei dat hij geen contact met me kon krijgen, ik was emotioneel niet beschikbaar. Daar had ie zeker gelijk in trouwens. Ik was teveel mijn eigen weg gegaan en de hechte band die we ooit hadden, was er niet meer. Dat voelde ik dondersgoed maar wist ook niet goed wat ik eraan moest doen.



Hij schaamde zich voor zichzelf, dat hij een ranzig mannetje was, dat hij dat ook wel wist en het vreselijk vond. Maar dat hij dacht dat ik er absoluut niet open voor zou staan, voor zijn behoeftes op dat moment. Voor hem voelde het alsof hij met die ranzige behoefte geen respect voor mij zou hebben omdat ik een sterke vrouw ben in zijn ogen. Die hij altijd met respect wil behandelen, alleen combineert dat niet met die behoefte. En dat ik geen respect meer voor hem zou hebben als hij die zou uiten. Hij zei dat hij dacht dat ik porno dan wel okee vind, dat ik er geen pap van lust en dat dat bij hem anders is. Het voelt voor hem als een vlucht uit de realiteit waarin hij in een strak keurslijf moet passen. De Fatsoenlijke Verantwoordelijke Man.



Bij mijn vriend is er ook een geschiedenis, een ontwikkeling vanaf zijn pubertijd waarbij sex een vlucht was uit de realiteit. Een manier om makkelijk contact te maken ook, hij was nogal een 'chick-magnet' namelijk. We zaten samen in de klas op de middelbare school en hij heeft letterlijk met al mijn oude schoolvriendinnen verkering gehad. Dus er is bij hem een patroon ontstaan: het gaf hem een goed gevoel, zelfvertrouwen, vrouwen waarderen hem dan gewoon zonder gedoe en de realiteit, waarin hij zijn weg niet goed kon vinden, kon hij ermee ontvluchten. Hij voelde zich een loser. Ik denk dat dat te maken heeft met onzekerheid, en dat heeft ook weer een geschiedenis. Hij is als kind gepest en dat heeft zijn sporen nagelaten.



Hoe ik daarnaar kijk, ik ken ook genoeg vrouwen die nogal promiscue waren toen ze jonger waren en als volwassene daar ook een zwakke plek kennen. Mijn vriend was een slet vroegah, en sletten zijn gewoon hele onzekere mensen. De aandacht is belangrijk voor ze, de bevestiging van anderen dat ze okee zijn.



Mijn vriend heeft het van mij nodig dat ik onvoorwaardelijk van hem hou. Ik heb hem altijd veel veiligheid geboden in de relatie, ik taal totaal niet naar anderen en ik heb begrip voor zijn lage gevoel voor eigenwaarde. Ik heb daar zelf geen last van en ben ook nooit vreemdgegaan. Dus ik kan hem wat bieden wat hij nodig heeft qua veiligheid. Ik ben er altijd en nooit van plan geweest te vertrekken, zeker niet voor een ander. En dat kan hij ook voor mij, maar op een andere manier.



Ik betrek zoiets ook niet op mijn eigenwaarde. Als ik vreemd zou gaan, zou hij dat niet trekken. Dat weet ik zeker, hij is snel jaloers. Komt ook door een gebrek aan zelfvertrouwen. Ik probeer hem daarmee te helpen. Net zoals hij mij helpt met mijn angsten en depressies. Ik zie het dus zo, ik kan hem iets bieden waar hij heel veel behoefte aan heeft en hij mij ook. Ik kan hem vergeven en helpen met zijn onzekerheid, dat heeft hij heel hard nodig, voor zijn veiligheid, en hij kan mij een reality-check geven en verzorgen als ik dat zelf niet kan, voor mijn veiligheid. En hij is een beer van een vent die niet snel bang is voor gevaren waar ik voor bibber, dat geeft me ook een veilig gevoel.



Dus we bieden elkaar wat we nodig hebben. We helpen elkaar door het leven. Ik weet dat mensen relaties vaak anders zien, maar ik zie het zo dat je beide je eigen levenspad en ontwikkeling hebt en daarnaast ben je een stel en heeft je relatie een ontwikkeling. Het mooiste is als je elkaar kunt helpen bij die eigen ontwikkeling want daarmee gaat je relatie ook vooruit. De band wordt dan hechter. Het is al vaker gebeurt bij ons dat de een de ander vooruit helpt in de ontwikkeling, maar die dynamiek gaat nooit zonder pijn. Ik las laatst een mooie tekst, dat je die pijn ook kunt zien als groeipijn.



Liegen, mijn vriend kan dat over hele stomme dingen doen, maar ik ken hem langer dan vandaag. Ik merk dat aan hem. Ik ken hem namelijk als mijn broekzak. Ondanks zijn bedrog, is dat nog steeds zo. Juist nu ik weet dat bedrog zijn zwakke plek is, ken ik hem nu nog beter. Er zit geen kwade bedoeling achter, dat snap ik nu beter. Er zit een onzeker mens achter die altijd bang is om afgekeurd te worden.



To, ik kwam erachter dat ik mijn vriend nog steeds heel goed kende. Toen alle puzzelstukjes op zijn plek lagen, pasten die puzzelstukjes die ik nog niet kende, daar goed tussen. Ik wist natuurlijk ook al veel uit zijn jeugd ed, en ik ken zijn familie en levensgeschiedenis. Mijn vriend is nooit een vreemde voor me geweest, hij kon alleen de afstand tussen mij en hem niet kleiner maken. Daar ben ik een stuk beter in, nu neem ik daar dan ook meer initiatief in. Ik heb hem laatst een kaartje gegeven met daarop iets waarvan ik weet dat hij het heel erg waardeert, namelijk: dankjewel voor je steun en zorg terwijl ik rete-depressief ben. Ik kom nooit iets tekort en dat komt door jou. Moest ie om huilen.



Mannen willen graag weten of ze iets kunnen doen voor je en hij doet van alles voor me nu. Ze willen graag dat je laat weten dat je het waardeert wat ze doen want erom vragen, neuh, zijn ze te mannelijk voor natuurlijk. Mannen hebben net zoveel emoties als vrouwen maar zitten ff anders in elkaar en zetten zich op een andere manier in voor hun relatie. Maar dat betekent niet dat ze minder hard hun best doen of minder investeren, emotioneel gezien. En de fouten die ze maken zijn ook anders meestal maar daarom niet fouter, vind ik, alleen anders.

Hoop dat je een gezellige avond met je vriendinnen hebt gehad en even wat afleiding gevonden, TO.



Dit topic maakt wel vanalles los, merk ik. Wat ik me bv afvraag is hoe iemand voor het eerst ertoe komt om van seksdiensten gebruik te maken. Word je dan meegenomen door een kennis of familielid? Jouw man begon al jong, TO. Dan is er nog geen sprake van seksverslaving. Wat is het dan? Het aanbod, of "adverteren doet kopen"? Heb jij hem daarnaar gevraagd?



In de omgeving waar ik woon zijn bv. geen "wallen", heb ik net geleerd op de site die je gaf. Er zijn hooguit een paar privéhuizen verspreid over de provincie. Dus hier kom je i.t.t. bijvoorbeeld in Amsterdam niet al lopend door de stad op een idee, denk ik. Zou dat verschil maken?



Ook over opvoeding dacht ik vannacht. Krijgen jongens van hun ouders een soort gedragscode mee voor dit soort dingen? Ik kom uit een vrouwenhuishouding, dus bij ons speelde dit niet. Maar ik zal mijn familieleden die jongens op puberleeftijd hebben eens vragen of ze ooit over dit soort dingen met ze gesproken hebben.

oh en zoenen... hij is zeker ook zoenverslaafd nu?

quote:turquasi schreef op 25 april 2016 @ 09:33:

oh en zoenen... hij is zeker ook zoenverslaafd nu?



De verslaving moeten we wel serieus nemen. Dat staat los van dat we geen respect hoeven te hebben voor waar hij TO mee opzadelt hierdoor. In alles wat zich nu openbaart lijkt het toch wel een man die zich niet kan bedwingen en verslavingsverschijnselen vertoont.

Het is te hopen dat hij de drempel over kan komen om zich te willen laten helpen. Of het huwelijk daarmee te redden is, is de vraag, maar voor de toekomstige omgang met TO en zijn rol als vader zou hij nog kunnen knokken. Maar er moet eerst de wil zijn.

quote:Docteur_Phile schreef op 25 april 2016 @ 09:40:

[...]





De verslaving moeten we wel serieus nemen. Dat staat los van dat we geen respect hoeven te hebben voor waar hij TO mee opzadelt hierdoor. In alles wat zich nu openbaart lijkt het toch wel een man die zich niet kan bedwingen en verslavingsverschijnselen vertoont.

Het is te hopen dat hij de drempel over kan komen om zich te willen laten helpen. Of het huwelijk daarmee te redden is, is de vraag, maar voor de toekomstige omgang met TO en zijn rol als vader zou hij nog kunnen knokken. Maar er moet eerst de wil zijn.



Ik snap die seksverslaving niet helemaal, hij insinueert dat maar dat komt omdat hij niet verder komt dan dat hij een drang heeft om naar de hoeren te gaan en porno te kijken. Nu kan het ook liggen aan ADHD. Soms is iemand gewoon een hoerenloper en doet hij het voor de kick of omdat hij ranzige fantasieën heeft, niet achter alles zit een zielige jeugd, ziekte of verslaving, soms is iets gewoon zoals het is. Dat is niet leuk en dat maakt het moeilijker om te accepteren want er niets waarmee je iemands gedrag dan, kan vergoelijken, iets wat we graag doen als we van iemand houden. Volwassenen die vreemdgaan hebben vaak geen andere verklaring voor hun gedrag dan "ik denk gewoon het liefst alleen aan mezelf" maar dat hoor je gewoon niet zeggen, iedereen heeft geleerd om bij "slechte" beslissingen, en zeker wanneer ze recidive zijn, de schuld buiten zich zelf te leggen.



We zitten nu niet ver af om iedere volwassene de label handelingsonbekwaam te geven als ie iets doet wat buiten de norm ligt. Iedereen weet het verschil tussen goed en fout, het enige is dat sommige mensen schijt hebben aan opgelegde regels en juist die groep is dolblij met ontsnappingsroutes als huilen, rotjeugd, verslaving enz.

Ik lees allerlei excuses over waarom hij mogelijk hoeren bezoekt. Denk dat hij er gewoon verschrikkelijk geil van wordt om anonieme vrouwen te neuken, en de rest. Op zich niet heel raar, ik ben dan een vrouw maar kan me voorstellen dat dit voor mannen zeer geil kan zijn. Oftewel, hij heeft seksuele wensen waar jij nooit en te nimmer aan kunt voldoen. Daarnaast bestaan die wensen bestaan al heel erg lang.

Even gemist hoor, maar ben je nou al naar de huisarts geweest?

'Ik lees allerlei excuses over waarom hij mogelijk hoeren bezoekt'

@ Sap, mooi verhaal. Dit gaat ongetwijfeld om een narcistische man.

Hij behandelt jou als een deurmat, en jij lult al zijn gebreken recht.

Geen oordeel overigens hoor, ik zit ook een soort-van relatie met zo'n type

Geronimo, hoe strak je morele kompas is, is afhankelijk van het morele kompas van je opvoeders. Mijn vriend heeft me wel verhalen verteld, dat hij leerde stelen in een winkel van zijn moeder. En dat ze wel vaker dingen als gestolen opgaf om verzekeringsgeld op te strijken. Verder praatte hij nooit met zijn ouders over goed en slecht, of eigenlijk praatte hij nooit met zijn ouders, op 'hoi' en 'doei' na. Vooral die laatste. Vanaf zijn 15e was hij bijna nooit thuis. Zijn ouders zijn nogal slappe hap, ze verboden het hem wel en gaven hem straf maar hij luisterde gewoon niet. En ze hadden niet de pedagogische vaardigheden om te zien dat ze daar iets aan moesten doen. Hij deed gewoon waar hij zin in had en liet zich niet tegenhouden door 'alsjeblieft?'.



Ik heb een hele andere opvoeding gehad, bijna militair, als ik iets verkeerds deed, werd ik mishandeld. En soms psychologisch gemarteld. Ik werd wel vaker verantwoordelijk gesteld voor dingen die ik niet had gedaan. Ik moest soms lullen als brugman om straf te voorkomen. Dus als volwassene, was het voor mij totaal niet moeilijk om mijn kop te buigen voor alle bestaande regels. Daar was ik in getraind namelijk. Ik heb niet zoveel respect voor mensen die de regels niet respecteren. Maar ik moet toegeven dat ik zo ben omdat ik mishandeld ben.



Ik had natuurlijk ook een andere ontwikkeling door kunnen maken, dat is waar. Maar wie we zijn en hoe we zo worden, is een lang verhaal met veel ins en outs. Vooral je ouders zijn belangrijk maar ook je leeftijdsgenoten. Wat je anderen verkeerd ziet doen, lijkt minder verkeerd. Ik zelf was een kind die anderen aan de regels herinnerde. En wegliep als men dan niet naar me luisterde. Ik hield me aan alle regels in het leven, nu nog. Maar of ik daar nou zo gelukkig van word. Mijn vriend is wat meer ontspannen op dat gebied en dat is maar goed ook. Ik ben nogal anaal daarin namelijk. En dat levert soms veel spanning op.



Ik zou niet eens vreemd kunnen gaan, voor de eerste zoen of aanraking zou mijn schuldgevoel me tegenhouden. Ik heb een heel dwingend schuldgevoel, heel snel, en een ontzettend irritant geweten die me s nachts wakker kan houden. Mijn vriend niet, en al kan ik hem daarom soms ontzettend irritant vinden, ik ben ook wel eens jaloers. Je kiest niet voor wie je bent he, je wordt wie je bent. En dan kun je terugkijken hoe je zo geworden bent. Dat kan heel verhelderend zijn. Mijn vriend praat niet graag over zijn jeugd en ouders, zijn ouders waren heel erg liefdeloos. Maar zijn zus heeft me meer over ze verteld. Hoe mensen zich gedroegen als kind en puber, kan je veel vertellen over wie ze nu zijn.



Ik vind dus zelf, mannen ontwikkelen veel minder vaardigheden, meestal, die te maken hebben met zelfinzicht krijgen. Daarom kennen ze zichzelf slechter dan vrouwen zichzelf kennen. In het algemeen dan he. Mannen zijn volgens mij alleen maar anders dan vrouwen door conditionering, okee, en wat hormonen. Ze moeten bepaalde vaardigheden in de jeugd ontwikkelen, als volwassene die aanleren is veel moeilijker namelijk. Ik vind het suf als mensen hun zonen opvoeden om kleine stoere binkies te zijn, het is dan wel schattig, maar ze worden van jongs af aan geleerd dat ze stoer moeten zijn. En dan kun je niet snotterend praten over je diepste verlangens die niemand beantwoord, dat past gewoon totaal niet bij het idee wat een man van zichzelf heeft. Maar dat beeld wordt geschetst in de jeugd.



Schets iets anders, zou ik zeggen, een jongen die wel mag huilen als hij valt, die niet de mond wordt gesnoerd als hij zeurt of klaagt, die gewoon emoties mag hebben en gewend is die te uiten zonder dat iemand zegt: jeetje, je lijkt wel een wijf! Vrouwen doen het andere vrouwen aan om hun zonen machomannetjes te maken, maak ze gewoon iets minder macho. Waarom zou een jongen niet wat zachtere eigenschappen mogen hebben/houden? Het begint allemaal in de jeugd, dus ik vind, als je een zoon hebt, leer hem dat hij zich mag uiten. En als je nooit dingen zegt als: je lijkt wel een wijf, zal hij ook geen scheve stereotype denkbeelden ontwikkelen.



Maar ja, als mannen zachter mogen zijn en mogen huilen, zijn ze wel ietsje minder een rots in de branding misschien. Ik denk zeker dat veel vrouwen dat willen van hun man, de onverzetbare rots. Dat kan dus niet als hij zacht mag zijn. Dan moet je dus soms jezelf op kunnen vangen. Voor mij was het ook een les dat ik te weinig op eigen benen stond, emotioneel gezien.

nou, de man van to snikt en snottert anders behoorlijk, heeft paniek aanvallen.

quote:valentinamaria schreef op 25 april 2016 @ 11:57:

nou, de man van to snikt en snottert anders behoorlijk, heeft paniek aanvallen.



Ach jee, zielige man toch.



Snotteren is uiteraard niet hetzelfde als er voor zijn vrouw zijn. Je weet ook niet waarom hij snottert, he.

Hij zal - snotterend of niet- moeten kijken naar wat HIJ bij haar heeft veroorzaakt aan verdriet en pijn. Daar open voor staan en zijn verantwoordelijkheid voor nemen. Want zeg nou zelf: jarenlang prostitueebezoek zal je niet in de koude kleren gaan zitten he.



Nu dan daar bovenop ook nog meer begrip voor man ontwikkelen en empathie...be my guest.

Als je denkt dat het hem begrijpen je relatie zal redden..........veel vrouwen hier zijn die mening toegedaan.



Probeer het uit!!



Pas alleen op dat je jezelf niet kwijt raakt in the proces, en je niet te veel in de luren laat leggen door gesnotter.

hij snottert omdat zijn wereld in duigen is gevallen.

voorheen kon hij doen wat hij wilde, zonder verantwoording af te leggen.

quote:valentinamaria schreef op 25 april 2016 @ 11:57:

nou, de man van to snikt en snottert anders behoorlijk, heeft paniek aanvallen.



Ja, nu wel ja. Omdat zijn vermomming als Fatsoenlijke Verantwoordelijke en Stoere Man/Rots in de Branding aan diggelen ligt. Nu heeft het geen zin meer de schone schijn op te houden. Hij heeft gefaald. Weet je wat dat voor sommige mensen betekent? Dat hun hele leven is mislukt. Daarom snottert hij. Dat zijn geen krokedillentranen hoor. Hij heeft alleen nooit geleerd om te doseren als je huilt, wij vrouwen kunnen dat veel beter, mannen gaan vaak meteen over tot de 'ugly cry', door Oprah heel goed benoemt, de huilbui waarbij alle remmen los gaan omdat je jezelf gewoon niet meer onder controle hebt van verdriet.



Wij vrouwen zijn experts in huilen. Zachtjes zonder geluid, schreeuwend, van geluk, van spontante verassingen. Wij 'lekken' continue emoties. Mannen zijn daar niet zo goed in en wees eerlijk, dat kun je ook niet zijn zonder oefening. Dan is er maar 1 standje: alle remmen los want ik kan het niet meer inhouden. Ik denk dat To het verschil wel kan horen tussen geveinst verdriet van haar man, en echt verdriet. Hij kan nu alles kwijtraken. Ook al had dat al veel eerder gekund, dit is waar hij al jaren bang voor is geweest. Als hij zijn gezin verliest, To, bedenk dat hij niet van staal is. Dat is niemand namelijk, ook al doen ze nog zo goed alsof. De 'rat race' maakt veel slachtoffers, vind ik.