Relaties
alle pijlers
Reactie vader - hoe te reageren?
zaterdag 7 juni 2025 om 23:56
Hi lezers,
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader. Hij heeft een lastige jeugd gehad en is daar door gevormd, maar vooral door beschadigd. Helaas heeft zijn verleden hem getekend.
Meestal kan ik hier mee omgaan. In de loop der jaren heb ik geleerd om mijn mond te houden en heb ik geprobeerd om te snappen waar zijn gedrag vandaan komt, maar mijn begrip is niet eindeloos en hij kan en mag zich m.i. niet altijd verschuilen achter zijn verleden. Ergens iets van zeggen heeft vaak geen zin, want hij reageert boos, verontwaardigd, verdraaid zijn of jouw woorden en legt de schuld altijd en eeuwig buiten zichzelf en dus slik ik het vaak uit zelfbescherming en onder het mom van het verandert niet.
Pas deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen(puberleeftijd en wij hebben overigens tot op heden niet of zeer minimaal over bovenstaande verteld) een grapje maakte over iets. Hierop reageerde hij direct door iets kwetsends terug te zeggen. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is. Via de telefoon of face to face gaat dit niet lukken, want: kat in het nauw en hij zal alles doen om mij terug te kwetsen / mij 'stil' te krijgen / zijn woorden te verdraaien en de schuld af te schuiven. Ik denk er dus over om te appen, maar wat zet ik daar dan in?
Sorry voor dit hele verhaal -kort houden is niet zo gelukt- en misschien een voor de hand liggend antwoord, maar ik hoop dat iemand een passende reactie kan formuleren.
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader. Hij heeft een lastige jeugd gehad en is daar door gevormd, maar vooral door beschadigd. Helaas heeft zijn verleden hem getekend.
Meestal kan ik hier mee omgaan. In de loop der jaren heb ik geleerd om mijn mond te houden en heb ik geprobeerd om te snappen waar zijn gedrag vandaan komt, maar mijn begrip is niet eindeloos en hij kan en mag zich m.i. niet altijd verschuilen achter zijn verleden. Ergens iets van zeggen heeft vaak geen zin, want hij reageert boos, verontwaardigd, verdraaid zijn of jouw woorden en legt de schuld altijd en eeuwig buiten zichzelf en dus slik ik het vaak uit zelfbescherming en onder het mom van het verandert niet.
Pas deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen(puberleeftijd en wij hebben overigens tot op heden niet of zeer minimaal over bovenstaande verteld) een grapje maakte over iets. Hierop reageerde hij direct door iets kwetsends terug te zeggen. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is. Via de telefoon of face to face gaat dit niet lukken, want: kat in het nauw en hij zal alles doen om mij terug te kwetsen / mij 'stil' te krijgen / zijn woorden te verdraaien en de schuld af te schuiven. Ik denk er dus over om te appen, maar wat zet ik daar dan in?
Sorry voor dit hele verhaal -kort houden is niet zo gelukt- en misschien een voor de hand liggend antwoord, maar ik hoop dat iemand een passende reactie kan formuleren.
rozeroosje wijzigde dit bericht op 09-06-2025 15:15
Reden: Aangepast ivm herkenbaarheid
Reden: Aangepast ivm herkenbaarheid
22.83% gewijzigd
zondag 8 juni 2025 om 10:30
Dat schrijf je dat er bij. (Of zeg, als een gesprek bij jullie wel kan).Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 10:23Dank voor je reactie. Ja, het was inderdaad heel laag bij de grond. Ik zou het graag neerschrijven hier, maar ik ben bang dat ik op de een of andere manier herleidbaar ben en dat wil ik niet. Deze opmerking komt inderdaad bovenop een aantal uit het verleden.
Contact verbreken is zeker niet mijn insteek. Het enige dat ik zou willen is dat hij weet hoe hij mij en kind gekwetst heeft. Niet omdat ik verwacht dat hij daarna als persoon verandert, niet omdat ik een sorry verwacht, maar omdat hij ook weleens mag weten hoe hij een ander zich laat voelen met zijn gedrag.
Ik wil dat je weet dat je kind en mij hiermee echt heel erg diep gekwetst hebt.
Verder nul ruimte voor discussie.
En ergens staat een reactie (van Lucy geloof ik) hoe het ontkennen en juist opnieuw kwetsen ook een reactie vanuit beschadiging is.
Ik ken jouw vader niet, maar mijn ouder weet het heus wel. En het doet mijn ouder echt heel veel pijn. En de reactie daarop is harder om zich heen meppen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 8 juni 2025 om 10:32
Het gebeurde bij het vertrekken en ik stond op dat moment met mijn rug naar mijn moeder toe, waardoor ik niet heb meegekregen of zij iets gehoord heeft en zo ja, wat zij daar van vond, al weet ik dat zij dat ook 100% onacceptabel zou vinden. Het zou dus kunnen dat zij mijn vader er na ons vertrek wel op heeft aangesproken (met alle gevolgen voor haar van dien), maar dat weet ik dus niet.
zondag 8 juni 2025 om 10:33
Je zou graag schuldbesef bij hem zien. Dat valt wellicht ook in die categorie.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 10:30Hem veranderen is geenszins mijn intentie want na al die jaren is hij zoals hij is.
zondag 8 juni 2025 om 10:38
Dank je, dit ontroerd me.blijfgewoonbianca schreef: ↑08-06-2025 10:19In verreweg de meeste gevallen zijn grootouders 100% team kleinkind, hun grootste supporters, een vangnet, de buffer bij ruzies met ouders, degenen die met milde blik naar hun kleinkind , met welke minpunten dan ook, kijken.
Dat je vader zijn kleinkind bewust op zijn zwakste plek pakt is onverteerbaar, ook met medeweten van zijn traumatisch verleden.
TO heeft zelf ook last van een - doorgegeven - trauma. En dat ze wil dat het bij haar stopt is alleen maar toe te juichen.
Na een ontzettend lage opmerking hoef je je schouders niet op te halen en “ de opmerking bij Opa te laten “ .
Ik begrijp het van hem gewoon niet, want wat je hierboven schrijft is ook echt hoe mijn ouders zijn. 100% voor de kleinkinderen, vangnet, buffer, etc. Toen kind de aandoening kreeg huilde hij om het hardst mee. Nu kind in de puberteit zit en van het hangen is en op de telefoon zit, kan hij dat weleens lastig vinden, wat ik ook begrijp. Maar dat kind deze week nog slecht nieuws kreeg en hij verdomme wéét dat kind daar zo van slag van was en dan nóg die opmerking maken vanuit zijn eigen trauma en lange tenen, nee dat gaat er bij mij niet in.
zondag 8 juni 2025 om 10:38
Misschien, ik weet het niet. Geldt dat inderdaad bij het aangeven dat ik dit te ver vond gaan?gonniegijsje schreef: ↑08-06-2025 10:33Je zou graag schuldbesef bij hem zien. Dat valt wellicht ook in die categorie.
zondag 8 juni 2025 om 10:41
De kans is er dat hij zich wel beseft dat hij over de schreef gegaan is en idd, als ik hem face to face aanspreek is het een heel reëel scenario dat hij nog harder om zich heen gaat meppen. Maar hij zou zich natuurlijk ook een keer over zijn eigen ding heen kunnen zetten en mij kunnen contacten en zeggen: Roos, het spijt me, maar die opmerking kon echt niet. Maar dat gaat nooit gebeuren want aanval is de beste verdediging in zijn geval.
zondag 8 juni 2025 om 10:44
Dit is bij mijn ouder ook zo. Het is niet dat mn ouder niet begrijpt dat er trauma's spelen. Er is gewoon geen controle. Inmiddels de 70 gepasseerd en ik verwacht geen verandering meer. Maar ik bescherm mezelf wel want ik voel me wel gekwetst als ik voor de zoveelste keer uiterst onredelijk wordt aangevallen en er daarna nooit meer een woord over wordt gezegd omdat mn ouder het zo draait dat het aan mij ligt. Ik wil dit mn kind besparen. Gelukkig is mijn kind nog veel te jong om iets te triggeren bij mn ouder.feow schreef: ↑08-06-2025 10:30Dat schrijf je dat er bij. (Of zeg, als een gesprek bij jullie wel kan).
Ik wil dat je weet dat je kind en mij hiermee echt heel erg diep gekwetst hebt.
Verder nul ruimte voor discussie.
En ergens staat een reactie (van Lucy geloof ik) hoe het ontkennen en juist opnieuw kwetsen ook een reactie vanuit beschadiging is.
Ik ken jouw vader niet, maar mijn ouder weet het heus wel. En het doet mijn ouder echt heel veel pijn. En de reactie daarop is harder om zich heen meppen.
zondag 8 juni 2025 om 10:45
Vanuit trauma en vanuit lange tenen zijn twee hééél verschillende dingen.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 10:38en dan nóg die opmerking maken vanuit zijn eigen trauma en lange tenen, nee dat gaat er bij mij niet in.
Het eerste is alsof je bij een val je armen uitstrekt vanuit instinctieve impuls.
Het tweede is alsof je je armen uitstrekt in de richting van hetgeen je het meest kan raken of opvangen.
Maar los van alles: jij mag gewoon zeggen dat dit ondanks álles onacceptabel en over de grens en diep kwetsend was. En dat je wil dat hij dat weet.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 8 juni 2025 om 10:48
Dat ben ik niet met je eens geloof ik.gonniegijsje schreef: ↑08-06-2025 10:22Het probleem met 'stel een grens' reacties is dat er een onderliggende assumptie is dat opa veranderbaar is. Als jij maar die ene goede opmerking maakt dan dringt het door en past hij zijn gedrag aan.
Een grens is aangeven dat iemand bij jou te ver is gegaan. Je hebt geen invloed op het gedrag van een ander. Nooit. Dus een grens geef je niet aan om een ander te veranderen. Als dat het gevolg is vsn een grens is dat mooi meegenomen, maar in eerste instantie is het: jezelf serieus nemen en luisteren naar je eigen lijf.
Iets wat to ten opzichte van haar vader al niet (zo goed) kan.
Dus het is alleen maar aan te moedigen ok goed naar jezelf te luisteren. Ik denk dat het bij de vader van to belangrijk is om zoveel mogelijk emotie en verwijt weg te halen, en het sec te brengen.
Pa: je ging hiermee een grens over en hebt kleinzoon gekwetst. Ongeacht of jij vindt dat kleinzoon dit uitlokte of niet: jij bent de volwassene en had ook zo kunnen reageren. Ik verwacht in de toekomst dat je dit soort opmerkingen niet meer maakt.
Hiermee heb je al getackeld dat het een welles/nietus spelletje wordt.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 10:51
Dit.zwembad84 schreef: ↑08-06-2025 10:44Maar ik bescherm mezelf wel want ik voel me wel gekwetst als ik voor de zoveelste keer uiterst onredelijk wordt aangevallen en er daarna nooit meer een woord over wordt gezegd omdat mn ouder het zo draait dat het aan mij ligt. Ik wil dit mn kind besparen. Gelukkig is mijn kind nog veel te jong om iets te triggeren bij mn ouder.
zondag 8 juni 2025 om 10:51
In dat laatste speelt jouw eigen ervaring denk ik teveel mee. Je kan kind prima uitleggen hoe of wat, zonder daarbij direct mee te geven op eieren te moeten lopen. Kind kan ook zelf ontdekken wat hierin de grenzen zijn, die zijn misschien heel anders dan die van jou. Of misschien ontdekt kind voor zichzelf wel manieren om hiermee om te gaan.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 10:30Hem veranderen is geenszins mijn intentie want na al die jaren is hij zoals hij is.
Ik vind persoonlijk ook dat mijn kind hier geen schuld heeft. En ik wil vertellen hoe het met opa en zijn gedrag zit, maar ik ben ook bang dat ik kind dan mee moeten nemen in het op eieren lopen want alles wat je zegt kan verkeerd vallen en dat vind ik lastig. Bovendien is het niet te peilen want waar een grapje vandaag goed valt, kan datzelfde grapje morgen de boel doen ontploffen.
Wat mij betreft hoeft kind dus ook even niet met opa in contact te treden (zijn op vakantie).
zondag 8 juni 2025 om 10:52
Bij mijn ouder zou dit júíst alle opening voor wellus-nietus zijn.Lucy schreef: ↑08-06-2025 10:48.
Pa: je ging hiermee een grens over en hebt kleinzoon gekwetst. Ongeacht of jij vindt dat kleinzoon dit uitlokte of niet: jij bent de volwassene en had ook zo kunnen reageren. Ik verwacht in de toekomst dat je dit soort opmerkingen niet meer maakt.
Hiermee heb je al getackeld dat het een welles/nietus spelletje wordt.
En ik vind dat je het gevoel en het gedrag van anderen over het algemeen juist wel kunt beïnvloeden, heel erg zelfs. En ook dat je daar op een bepaalde manier verantwoordelijk voor bent.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 8 juni 2025 om 10:54
Ik denk dat kinderen eigenlijk altijd graag erkenning willen van hun ouders. Ook als he volledig accepteert dat dit nooit gaat komen, is dit een behoefte die elk kind wel heeft.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 10:38Misschien, ik weet het niet. Geldt dat inderdaad bij het aangeven dat ik dit te ver vond gaan?
Ik denk in dit geval dat het niet je basisbehoefte is (gezien worden(, maar dat je basisbehoefte is kind te zien en als het om kind gaat wordt je (terecht) een leeuwin. En ik vind het voor jou én kind ontzettend gezond om he grens aan te geven. Júist bij je vader.
Maar: dat het je kwetst gaat hij, uiterlijk, naar jou, niets mee dien. Behalve zich verdedigen en zeggen dat het zoons schuld was. En eigenlijk weet je dat wel. Dus dat hoeft denk ik niet. Voldoende is hem te laten weten dat dit niet acceptabel is en niet geaccepteerd wordt. Zonder de verwachting vsn sorry of de erkenning van schuld.
Sorry en schuld zijn voor het systeem van je vader veel te gevaarlijk. Dat gaat hij niet kunnen.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 10:54
Als ik toch het lef had om dit te zeggen of te sturen....Lucy schreef: ↑08-06-2025 10:48
Pa: je ging hiermee een grens over en hebt kleinzoon gekwetst. Ongeacht of jij vindt dat kleinzoon dit uitlokte of niet: jij bent de volwassene en had ook zo kunnen reageren. Ik verwacht in de toekomst dat je dit soort opmerkingen niet meer maakt.
Hiermee heb je al getackeld dat het een welles/nietus spelletje wordt.
Voor nu merk ik dat ik nog te hoog in mijn emoties zit en het nu beter niet kan doen op dit moment, maar ik sla het zeker op.
zondag 8 juni 2025 om 10:57
Klopt. Maar die sorry verwacht ik ook niet want die gaat never nooit niet komen want dat kan hij inderdaad niet. Heeft ie nog nooit gedaan, zal ie ook nooit doen.Lucy schreef: ↑08-06-2025 10:54Ik denk dat kinderen eigenlijk altijd graag erkenning willen van hun ouders. Ook als he volledig accepteert dat dit nooit gaat komen, is dit een behoefte die elk kind wel heeft.
Ik denk in dit geval dat het niet je basisbehoefte is (gezien worden(, maar dat je basisbehoefte is kind te zien en als het om kind gaat wordt je (terecht) een leeuwin. En ik vind het voor jou én kind ontzettend gezond om he grens aan te geven. Júist bij je vader.
Maar: dat het je kwetst gaat hij, uiterlijk, naar jou, niets mee dien. Behalve zich verdedigen en zeggen dat het zoons schuld was. En eigenlijk weet je dat wel. Dus dat hoeft denk ik niet. Voldoende is hem te laten weten dat dit niet acceptabel is en niet geaccepteerd wordt. Zonder de verwachting vsn sorry of de erkenning van schuld.
Sorry en schuld zijn voor het systeem van je vader veel te gevaarlijk. Dat gaat hij niet kunnen.
Zoals eerder geschreven draait ie altijd alles van zich af en legt de schuld bij een ander. Ik zou nog een situatie kunnen schetsen, ga ik niet doen, van iets wat ie mijn moeder aangedaan heeft en wat echt niet door de beugel kon, maar waarvan hij de schuld ook doodleuk bij haar legde.
zondag 8 juni 2025 om 10:58
Hoe dan?
Ik heb jarenlang, echt jarenlang geprobeerd om te pleasen. Om lief te zijn. Het gesprek aan te gaan. Haar kant te zien en mijn kant te belichten. Aan te geven wat ik nodig heb.
Ik heb nooit iets anders dan verwijt of manipulatie gekregen. En manipulatie is een vorm van sturen en de reactie van de ander naar jouw hand zetten, maar ik vind dat een hele nare manier.
Ik kan niet anders dan bij mijzelf blijven, mijn grenzen voelen en (op een zo liefdevolle manier mogelijk) deze aangeven en er consequenties aan verbinden. Maar wat de ander (mijn moeder in dit geval) daarmee doet, heb ik geen enkele invloed op. Het ligt buiten mijn invloedsfeer.
En ik snap haar trauma en verleden. Ik snap haar reacties. Ik snap waarom ze niet kan reflecteren. Maar ik kan haar en haar reacties niet veranderen.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 10:59
Stel je voor dat iemand jou regelmatig onverwacht prikt met een vork. Heel soms met een scherpe vleesvork, vaker met een gebaksvorkje en ook wel eens met een gewone vork. Het bloedt niet meer, maar je hebt wel her en der littekentjes op je lichaam, keurig in een rijtje van vier prikkertjes.meisje85 schreef: ↑08-06-2025 10:51In dat laatste speelt jouw eigen ervaring denk ik teveel mee. Je kan kind prima uitleggen hoe of wat, zonder daarbij direct mee te geven op eieren te moeten lopen. Kind kan ook zelf ontdekken wat hierin de grenzen zijn, die zijn misschien heel anders dan die van jou. Of misschien ontdekt kind voor zichzelf wel manieren om hiermee om te gaan.
De prikker kun je moeilijk ontlopen en je kunt je niet voorstellen dat die prikker in jouw lieve, onschuldige baby zal prikken. Dat doet de prikker ook niet, die is juist dol op jouw baby. En later peuter, schoolkind enz.
Tot op een slechte dag de prikker ineens een vleesvork in jouw kind zet.
Met al jouw ervaring en al jouw littekens wil je heus je kind zijn eigen weg laten gaan en zijn eigen grens laten bepalen enz. Maar helemaal naïef kind in een dun zomerkleedje de keuken met prikker en bestekla in laten gaan is niet jouw ervaringen teveel mee laten spelen, maar gezond verstand.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 8 juni 2025 om 10:59
Overigens - en nee, ik zeg hiermee niet dat de reactie van opa gerechtvaardigd was, voordat iemand daarover begint - zou ik ook nog wel even met kind praten, meer in z'n algemeenheid over dat je met grapjes ook dingen bij anderen kunt uitlokken, zeker als het gaat om een onderwerp dat op een bepaalde manier pijnlijk kan zijn voor iemand. En dat dat dus ook iets is om zelf bewust van te zijn, dat je misschien niet altijd en overal een grapje over kan maken, omdat iets voor jou misschien grappig maar voor de andee pijnlijk is, of in ieder geval kunt verwachten dat mensen daar op een bepaalde manier op kunnen reageren.
zondag 8 juni 2025 om 11:06
Ik zou in dit geval, maar ik projecteer mijn moeder nu op to haar vader, alleen maar tegen kind zeggen: het lag niet aan jou. Opa reageerde stom en overtrokken en jij hoeft hier he-le-maal niets mee.meisje85 schreef: ↑08-06-2025 10:59Overigens - en nee, ik zeg hiermee niet dat de reactie van opa gerechtvaardigd was, voordat iemand daarover begint - zou ik ook nog wel even met kind praten, meer in z'n algemeenheid over dat je met grapjes ook dingen bij anderen kunt uitlokken, zeker als het gaat om een onderwerp dat op een bepaalde manier pijnlijk kan zijn voor iemand. En dat dat dus ook iets is om zelf bewust van te zijn, dat je misschien niet altijd en overal een grapje over kan maken, omdat iets voor jou misschien grappig maar voor de andee pijnlijk is, of in ieder geval kunt verwachten dat mensen daar op een bepaalde manier op kunnen reageren.
Als het een fout grapje zou zijn bij iemand met relativeringsvermogen en empathie zou ik dit gesprek wel aan gaan. Maar niet in dit geval.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 11:08
Dit is zeker iets wat ik aan kan geven ja, want ik denk dat kind daar gewoon nog niet bij stil staat.meisje85 schreef: ↑08-06-2025 10:59Overigens - en nee, ik zeg hiermee niet dat de reactie van opa gerechtvaardigd was, voordat iemand daarover begint - zou ik ook nog wel even met kind praten, meer in z'n algemeenheid over dat je met grapjes ook dingen bij anderen kunt uitlokken, zeker als het gaat om een onderwerp dat op een bepaalde manier pijnlijk kan zijn voor iemand. En dat dat dus ook iets is om zelf bewust van te zijn, dat je misschien niet altijd en overal een grapje over kan maken, omdat iets voor jou misschien grappig maar voor de andee pijnlijk is, of in ieder geval kunt verwachten dat mensen daar op een bepaalde manier op kunnen reageren.
Ik moet nu weg, ik probeer ergens vandaag nog even terug te komen. Voor nu in ieder geval erg bedankt voor alle lieve reacties en het spijt me te moeten lezen dat sommigen van jullie iets soortgelijks met hun ouder(s) hebben.
zondag 8 juni 2025 om 11:10
Als slechthorende sta ik hier dus echt anders in. Ik vind het vermoeiend hoe vaak mensen een grapje moeten te menen maken als ik iets niet goed hoor. Ik vind het gewoon echt niet leuk om te horen (oh ironie). Ik kan echt een heleboel hebben, maar niet altijd. Soms lach ik mee omdat het een keer een origineel grapje is, maar ik vind het gewoon k#t dat ik soms moeite heb met gesprekken volgen. Dan is het niet fijn als daar een lolletje over gemaakt wordt. Dit is geen grapje als je er echt last van hebt, dan is het iemand nog even met de neus op de feiten drukken wat betreft zijn handicap.Claire45 schreef: ↑08-06-2025 09:28Eens, dit zou ik niet laten gaan, al was het maar om mijn kind te leren dat het niet normaal is om een ander op zijn zwakste plek te pakken. Dat kinderen nog wel eens over de schreef kunnen gaan, vind ik iets anders omdat zij onvolwassen zijn, wat iets anders is dan een opa die zich onvolwassen (en gemeen) gedraagt.
Dat ouderen het soms moeilijk hebben met hun lichamelijke aftakeling wil ik best geloven, maar kom op, de beste man snapt vast het verschil wel tussen onvermijdelijke veroudering (hoort bij het leven) en een aandoening bij een kind.
zondag 8 juni 2025 om 11:12
Hoe meer ik lees hoe meer ik denk, waarom laat een hele familie zich terroriseren door de kutopmerkingen van die man.
Zoals je nu de grens legt bij het kwetsen van je zoon (en die grens zou ik zeker en heel duidelijk gaan aangeven) zo had je die grens ook voor jezelf mogen trekken. Een trauma geeft hem echt geen vrijbrief om al zijn geliefden te kwetsen. En ergens rekening mee houden is prima maar je hele leven op eieren lopen lijkt me niet gezond
Zoals je nu de grens legt bij het kwetsen van je zoon (en die grens zou ik zeker en heel duidelijk gaan aangeven) zo had je die grens ook voor jezelf mogen trekken. Een trauma geeft hem echt geen vrijbrief om al zijn geliefden te kwetsen. En ergens rekening mee houden is prima maar je hele leven op eieren lopen lijkt me niet gezond
zondag 8 juni 2025 om 11:19
En dan zeg je; ik vind je grapje niet leuk, en dan zegt de ander sorry, dat realiseerde ik me niet. Of als je een slechte dag hebt zeg je kappen met je kutgrapjes en dan druipt de ander af,maar de ander tot op het bot terugkwetsen is gewoon niet OK en hoef TO ook niet te accepterenZomersweertje schreef: ↑08-06-2025 11:10Als slechthorende sta ik hier dus echt anders in. Ik vind het vermoeiend hoe vaak mensen een grapje moeten te menen maken als ik iets niet goed hoor. Ik vind het gewoon echt niet leuk om te horen (oh ironie). Ik kan echt een heleboel hebben, maar niet altijd. Soms lach ik mee omdat het een keer een origineel grapje is, maar ik vind het gewoon k#t dat ik soms moeite heb met gesprekken volgen. Dan is het niet fijn als daar een lolletje over gemaakt wordt. Dit is geen grapje als je er echt last van hebt, dan is het iemand nog even met de neus op de feiten drukken wat betreft zijn handicap.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
