Relaties
alle pijlers
Reactie vader - hoe te reageren?
zaterdag 7 juni 2025 om 23:56
Hi lezers,
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader. Hij heeft een lastige jeugd gehad en is daar door gevormd, maar vooral door beschadigd. Helaas heeft zijn verleden hem getekend.
Meestal kan ik hier mee omgaan. In de loop der jaren heb ik geleerd om mijn mond te houden en heb ik geprobeerd om te snappen waar zijn gedrag vandaan komt, maar mijn begrip is niet eindeloos en hij kan en mag zich m.i. niet altijd verschuilen achter zijn verleden. Ergens iets van zeggen heeft vaak geen zin, want hij reageert boos, verontwaardigd, verdraaid zijn of jouw woorden en legt de schuld altijd en eeuwig buiten zichzelf en dus slik ik het vaak uit zelfbescherming en onder het mom van het verandert niet.
Pas deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen(puberleeftijd en wij hebben overigens tot op heden niet of zeer minimaal over bovenstaande verteld) een grapje maakte over iets. Hierop reageerde hij direct door iets kwetsends terug te zeggen. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is. Via de telefoon of face to face gaat dit niet lukken, want: kat in het nauw en hij zal alles doen om mij terug te kwetsen / mij 'stil' te krijgen / zijn woorden te verdraaien en de schuld af te schuiven. Ik denk er dus over om te appen, maar wat zet ik daar dan in?
Sorry voor dit hele verhaal -kort houden is niet zo gelukt- en misschien een voor de hand liggend antwoord, maar ik hoop dat iemand een passende reactie kan formuleren.
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader. Hij heeft een lastige jeugd gehad en is daar door gevormd, maar vooral door beschadigd. Helaas heeft zijn verleden hem getekend.
Meestal kan ik hier mee omgaan. In de loop der jaren heb ik geleerd om mijn mond te houden en heb ik geprobeerd om te snappen waar zijn gedrag vandaan komt, maar mijn begrip is niet eindeloos en hij kan en mag zich m.i. niet altijd verschuilen achter zijn verleden. Ergens iets van zeggen heeft vaak geen zin, want hij reageert boos, verontwaardigd, verdraaid zijn of jouw woorden en legt de schuld altijd en eeuwig buiten zichzelf en dus slik ik het vaak uit zelfbescherming en onder het mom van het verandert niet.
Pas deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen(puberleeftijd en wij hebben overigens tot op heden niet of zeer minimaal over bovenstaande verteld) een grapje maakte over iets. Hierop reageerde hij direct door iets kwetsends terug te zeggen. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is. Via de telefoon of face to face gaat dit niet lukken, want: kat in het nauw en hij zal alles doen om mij terug te kwetsen / mij 'stil' te krijgen / zijn woorden te verdraaien en de schuld af te schuiven. Ik denk er dus over om te appen, maar wat zet ik daar dan in?
Sorry voor dit hele verhaal -kort houden is niet zo gelukt- en misschien een voor de hand liggend antwoord, maar ik hoop dat iemand een passende reactie kan formuleren.
rozeroosje wijzigde dit bericht op 09-06-2025 15:15
Reden: Aangepast ivm herkenbaarheid
Reden: Aangepast ivm herkenbaarheid
22.83% gewijzigd
zondag 8 juni 2025 om 08:30
zondag 8 juni 2025 om 08:49
Ik herken dit gedrag in zekere mate van mijn schoonmoeder…(ik heb geen ouders meer dus zij zijn mijn enige referentiekader)
Wat ik mijn man en zwager wel eens verweten heb is dat zij het gedrag zelf in stand houden door er steeds omheen te laveren onder het motto: het kind leven was moeilijk, ze is zo, etc etc.
En ik vind dus ook dat ondanks dat er een ouder kind relatie is tussen jou en je vader, het gewoon moet kunnen om iemand op zijn houding, gedrag of uitspraken te kunnen aanspreken.
Ik vind wel dat dat face to face moet, waarbij een optie tot mond snoeren gewoon direct de kop in gedrukt moet worden. Jij bent ook volwassen dus je mag prima zeggen: “pa, je bent een grens over gegaan. Ik hou van je en dat verandert niet maar ik vind dat dit niet oké is. Je mag je zo niet uiten tegenover mijn zoon. Als jij gekwetst bent door zijn opmerking dan mag je dat prima zeggen maar niet door hem onderuit te halen.”
Geen doekjes om het te verzachten.. zachte heelmeesters maken in dit soort gevallen zeker hele grote stinkende wonden.
Respect gaat twee kanten op en mag niet worden afgedwongen door bijvoorbeeld een moeilijke jeugd en daarmee dus een vrijbrief voor onvriendelijk en kwetsend gedrag.
Wat ik mijn man en zwager wel eens verweten heb is dat zij het gedrag zelf in stand houden door er steeds omheen te laveren onder het motto: het kind leven was moeilijk, ze is zo, etc etc.
En ik vind dus ook dat ondanks dat er een ouder kind relatie is tussen jou en je vader, het gewoon moet kunnen om iemand op zijn houding, gedrag of uitspraken te kunnen aanspreken.
Ik vind wel dat dat face to face moet, waarbij een optie tot mond snoeren gewoon direct de kop in gedrukt moet worden. Jij bent ook volwassen dus je mag prima zeggen: “pa, je bent een grens over gegaan. Ik hou van je en dat verandert niet maar ik vind dat dit niet oké is. Je mag je zo niet uiten tegenover mijn zoon. Als jij gekwetst bent door zijn opmerking dan mag je dat prima zeggen maar niet door hem onderuit te halen.”
Geen doekjes om het te verzachten.. zachte heelmeesters maken in dit soort gevallen zeker hele grote stinkende wonden.
Respect gaat twee kanten op en mag niet worden afgedwongen door bijvoorbeeld een moeilijke jeugd en daarmee dus een vrijbrief voor onvriendelijk en kwetsend gedrag.
biol wijzigde dit bericht op 08-06-2025 08:51
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
5.21% gewijzigd
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zondag 8 juni 2025 om 09:06
Als het echt een rotopmerking was van opa zou ik hem zeker vertellen dat hij een grens is over gegaan, jullie hebben hem misschien al te lang z'n gang laten gaan met z'n gedrag maar mijn kind bewust kwetsen nee, daar ligt voor mij wel de grens.
En je kind hoeft helemaal niet te wennen aan opa's gedrag, als mensen kut tegen je doen ben je niet verplicht dat te accepteren hoor
En je kind hoeft helemaal niet te wennen aan opa's gedrag, als mensen kut tegen je doen ben je niet verplicht dat te accepteren hoor
zondag 8 juni 2025 om 09:08
Ik ben wel verbaasd eigenlijk over de reacties die zeggen niet reageren, laten gaan, je zoon leren accepteren.
Ja, familie is een gegeven relatie. Maar dat wil niet zeggen dat je alles over je kant moet laten gaan en in contact moet blijven ongeacht hoe die ander je behandelt.
E.e.a. is natuurlijk afhankelijk van wat opa precies zei en hoe gekwetst zoon is, maar je mag gewoon beslissen (zowel TO als haar puberzoon zelf!) dat je onder deze voorwaarden geen contact wilt (dus niet meer langsgaan, of zoon niet meenemen als die niet wil), of dat je het contact wel wilt behouden maar niet zonder een grens aan te geven.
Ik ben het wel eens met eerst even laten bezinken, nadenken over wat je hier verder mee wil (en je zoon). En aan de hand daarvan bepalen hoe je vervolghandelingen zijn. Daarbij kun je ook in ogenschouw nemen dat het KAN betekenen dat de relatie met je vader voorgoed onder druk staat omdat hij kritiek niet veelt. Maar dat kan een consequentie zijn die je voor lief neemt als hij echt een grens over is gegaan.
Ja, familie is een gegeven relatie. Maar dat wil niet zeggen dat je alles over je kant moet laten gaan en in contact moet blijven ongeacht hoe die ander je behandelt.
E.e.a. is natuurlijk afhankelijk van wat opa precies zei en hoe gekwetst zoon is, maar je mag gewoon beslissen (zowel TO als haar puberzoon zelf!) dat je onder deze voorwaarden geen contact wilt (dus niet meer langsgaan, of zoon niet meenemen als die niet wil), of dat je het contact wel wilt behouden maar niet zonder een grens aan te geven.
Ik ben het wel eens met eerst even laten bezinken, nadenken over wat je hier verder mee wil (en je zoon). En aan de hand daarvan bepalen hoe je vervolghandelingen zijn. Daarbij kun je ook in ogenschouw nemen dat het KAN betekenen dat de relatie met je vader voorgoed onder druk staat omdat hij kritiek niet veelt. Maar dat kan een consequentie zijn die je voor lief neemt als hij echt een grens over is gegaan.
zondag 8 juni 2025 om 09:17
Ik zou echt niet zo een groot zwaar bericht sturen waar je van alles zegt en hij niet mag reageren. Hou t juist kort en to the point, geen uitleg over wat je zelf slikt. Daar heb je zelf voor gekozen en jaag je hem mee in de hoogste boom
Als je een bericht wil sturen
Pap , die opmerking over … aandoening vond ik echt laag, het is nog een kind he.
Daarbij laten. Wat hij er vervolgens mee doet is niet jou zorg wel wat je met zijn reactie doet. Als hij allerlei shit terug stuurt in t kader van discussie dan begrens je gewoon en zeg je hier ga ik niet op in.
Persoonlijk zou ik geen bericht sturen maar t persoonlijk noemen
Als je een bericht wil sturen
Pap , die opmerking over … aandoening vond ik echt laag, het is nog een kind he.
Daarbij laten. Wat hij er vervolgens mee doet is niet jou zorg wel wat je met zijn reactie doet. Als hij allerlei shit terug stuurt in t kader van discussie dan begrens je gewoon en zeg je hier ga ik niet op in.
Persoonlijk zou ik geen bericht sturen maar t persoonlijk noemen
where ever you go, go with your heart
zondag 8 juni 2025 om 09:23
Begrijpen waar je vaders gedrag vandaan komt en je grens aangeven bijten elkaar niet.
Je kunt prima zeggen dat deze opmerking echt niet kon, een grens aangeven en daarnaast ook wel begrijpen dat hij dacht dat hij zichzelf moest verdedigen.
Het een sluit het ander niet uit.
Je vader heeft de neiging om je woorden te verdraaien als je een grens aangeeft.
Kijk daarom uit dat als je voor je zoon een grens trekt, jouw pijn en emoties daarin niet meespelen want daarmee leg je voor je vader de bal voor open doel.
Ik zou dus wel een grens aangeven maar niet verwachten dat hij er iets mee kan.
Je kunt prima zeggen dat deze opmerking echt niet kon, een grens aangeven en daarnaast ook wel begrijpen dat hij dacht dat hij zichzelf moest verdedigen.
Het een sluit het ander niet uit.
Je vader heeft de neiging om je woorden te verdraaien als je een grens aangeeft.
Kijk daarom uit dat als je voor je zoon een grens trekt, jouw pijn en emoties daarin niet meespelen want daarmee leg je voor je vader de bal voor open doel.
Ik zou dus wel een grens aangeven maar niet verwachten dat hij er iets mee kan.
zondag 8 juni 2025 om 09:28
Eens, dit zou ik niet laten gaan, al was het maar om mijn kind te leren dat het niet normaal is om een ander op zijn zwakste plek te pakken. Dat kinderen nog wel eens over de schreef kunnen gaan, vind ik iets anders omdat zij onvolwassen zijn, wat iets anders is dan een opa die zich onvolwassen (en gemeen) gedraagt.Nietveelmaargenoeg schreef: ↑08-06-2025 09:08Ik ben wel verbaasd eigenlijk over de reacties die zeggen niet reageren, laten gaan, je zoon leren accepteren.
Ja, familie is een gegeven relatie. Maar dat wil niet zeggen dat je alles over je kant moet laten gaan en in contact moet blijven ongeacht hoe die ander je behandelt.
E.e.a. is natuurlijk afhankelijk van wat opa precies zei en hoe gekwetst zoon is, maar je mag gewoon beslissen (zowel TO als haar puberzoon zelf!) dat je onder deze voorwaarden geen contact wilt (dus niet meer langsgaan, of zoon niet meenemen als die niet wil), of dat je het contact wel wilt behouden maar niet zonder een grens aan te geven.
Ik ben het wel eens met eerst even laten bezinken, nadenken over wat je hier verder mee wil (en je zoon). En aan de hand daarvan bepalen hoe je vervolghandelingen zijn. Daarbij kun je ook in ogenschouw nemen dat het KAN betekenen dat de relatie met je vader voorgoed onder druk staat omdat hij kritiek niet veelt. Maar dat kan een consequentie zijn die je voor lief neemt als hij echt een grens over is gegaan.
Dat ouderen het soms moeilijk hebben met hun lichamelijke aftakeling wil ik best geloven, maar kom op, de beste man snapt vast het verschil wel tussen onvermijdelijke veroudering (hoort bij het leven) en een aandoening bij een kind.
zondag 8 juni 2025 om 09:34
Dit lijkt me een mooi moment om uit te leggen wat jeugdtraumas met een persoonlijkheid kunnen doen, hoe opa reageert op bepaald gedrag en uitleggen wat dit is. Evt een naam waar dit gedrag op lijkt aan verbinden. Je zoon zal wel meer mensen tegenkomen die zo reageren in het leven. Daarbij uitleggen dat dit niet acceptabel is en er consequenties zijn. Die moet je echt zelf kiezen. Misschien de gevoelige dingen van zoon niet meer delen met opa zodat hij niet met die informatie kan terugpakken?
Leer je zoon wat de grey rock methode is, niet op tenen leren lopen en zichzelf wegcijferen of over grenzen laten gaan. Dikke laag teflon en zelf kiezen voor geluk.
Kijk maar s een filmpje van dr. ramani
Leer je zoon wat de grey rock methode is, niet op tenen leren lopen en zichzelf wegcijferen of over grenzen laten gaan. Dikke laag teflon en zelf kiezen voor geluk.
Kijk maar s een filmpje van dr. ramani
zondag 8 juni 2025 om 09:39
Herkenbaar, in die zin dat ik ook een getraumatiseerde ouder heb waar we voor op onze tenen moeten lopen om ervoor te zorgen dat de boel niet escaleert op bepaalde momenten. Er valt ook niet over te praten, want dan ontstaat ook een conflict.
Ik zit altijd in dubio of het nu wel of niet goed is dat ik me aanpas aan de trauma's van mn ouder. In zekere zin wel, maar tegelijk ligt de verantwoordelijkheid om er iets mee te doen niet bij. Ik vind het moment waarop mn kind er last van krijgt, wel een grens. Ik ga niet ook van mn kind vragen zich aan te passen.
Volgens mij doe jij er goed aan om aan je vader mede te delen dat je dit niet accepteert richting je kind. Ik zou het kort en bondig houden en wel fysiek doen. Geen discussie aangaan. Geen inzicht of excuses verwachten. Puur feitelijk houden en aangeven dat je dit niet nogmaals wilt zien. Daarbij opmerken -wat iemand hier ook schrijft- dat hij gewoon kan zeggen dat hij een grap niet leuk vindt. Het is zijn coppingmechanisme om zo kwetsend te reageren als hij zich gekwetst voelt. Daar heeft hij jou al mee belast. Voor je kind moet hij zich maar aanpassen.
Ik zit altijd in dubio of het nu wel of niet goed is dat ik me aanpas aan de trauma's van mn ouder. In zekere zin wel, maar tegelijk ligt de verantwoordelijkheid om er iets mee te doen niet bij. Ik vind het moment waarop mn kind er last van krijgt, wel een grens. Ik ga niet ook van mn kind vragen zich aan te passen.
Volgens mij doe jij er goed aan om aan je vader mede te delen dat je dit niet accepteert richting je kind. Ik zou het kort en bondig houden en wel fysiek doen. Geen discussie aangaan. Geen inzicht of excuses verwachten. Puur feitelijk houden en aangeven dat je dit niet nogmaals wilt zien. Daarbij opmerken -wat iemand hier ook schrijft- dat hij gewoon kan zeggen dat hij een grap niet leuk vindt. Het is zijn coppingmechanisme om zo kwetsend te reageren als hij zich gekwetst voelt. Daar heeft hij jou al mee belast. Voor je kind moet hij zich maar aanpassen.
zwembad84 wijzigde dit bericht op 08-06-2025 09:42
13.74% gewijzigd
zondag 8 juni 2025 om 09:47
Het kan toch en/en? Lijkt mij sowieso goed om je zoon uit te leggen hoe en wat er aan de hand is met opa en hoe dit werkt met getraumatiseerde mensen. Dat staat los van het niet accepteren van dit gedrag van vader richting zoon. Trauma is geen excuus om een ander te kwetsen. Het is voor mij wel zo dat doordat mijn ouder niet in staat is de trauma's te verwerken en wij dus steeds in de situatie zitten dat wij op onze tenen moeten lopen, de relatie afstandelijker wordt. Dat is een logisch gevolg.
zondag 8 juni 2025 om 09:50
To, ik herken wel wat van mijn vader in jouw vader. Als ik jou zo lees, dan is wat je vader tegen je zoon gezegd heeft, heel laag bij de grond. En komt het bovenop een berg gemene opmerkingen in het verleden.
Het zou het mij waard zijn om nu een harde grens te trekken: je doet dit nooit meer of..... (geen contact?). Maar dat is zeker gekleurd door mijn eigen ervaring, ik heb idd het contact verbroken nadat mijn vader een opmerking maakte die mij tot op het bot kwetste. Vooral omdat het begrip altijd eenrichtingsverkeer is, ik was er klaar mee.
Het zou het mij waard zijn om nu een harde grens te trekken: je doet dit nooit meer of..... (geen contact?). Maar dat is zeker gekleurd door mijn eigen ervaring, ik heb idd het contact verbroken nadat mijn vader een opmerking maakte die mij tot op het bot kwetste. Vooral omdat het begrip altijd eenrichtingsverkeer is, ik was er klaar mee.
zondag 8 juni 2025 om 09:52
Natuurlijk kan het en-en, maar ik zou dat niet doen. Mijn advies is om te focussen op zoon omdat het veel belangrijker is hoe hij dit verwerkt. In de op gaat het vooral over wat ze vader gaat appen/ schrijven/ zeggen, en niet over hoe ze dit goed met zoon gaat bespreken. Dat laatste zou ik veel meer over nadenken en goed proberen aan te pakken.
zondag 8 juni 2025 om 09:55
Dank voor de vele reacties en de verschillende inzichten.
Hoewel ik me niet kan vinden in alle reacties van kamp 'niet reageren', snap ik die ook wel en die zetten me aan het denken. Ik snap degenen die zeggen dat kind hem óók met een 'gebrek' geconfronteerd heeft, echter hij had dit evengoed kunnen zeggen als kind een grapje had gemaakt over 2 verschillende sokken die hij aan had, ik noem maar iets geks. Dat is het onvoorspelbare, de ene keer valt iets goed, de andere keer niet.
Ik heb gisteravond wel met kind gesproken en op grote lijnen uitgelegd hoe dit bij hem in elkaar steekt, maar ik verwacht niet van mijn nog jonge puber dat die alleen maar begrip opbrengt voor opa, want zijn opmerking ging wel degelijk heel ver.
Laat gaan...ja die optie heb ik ook dit keer weer overwogen, maar dit heb ik al veel te vaak gedaan. En dat ie tegen mij iets zegt dat kwetsend is, vind ik al niet leuk, maar ik kan het dan nog iets beter van me af laten glijden of plaatsen dan een kind die al vreselijk worstelt met de aandoening en daar eerder deze week ook nog eens slecht nieuws over heeft gekregen wat er echt in heeft gehakt. En dat weet hij. Dus kind pakken op deze manier, is voor mij echt het laagste van het laagste.
Hoewel ik me niet kan vinden in alle reacties van kamp 'niet reageren', snap ik die ook wel en die zetten me aan het denken. Ik snap degenen die zeggen dat kind hem óók met een 'gebrek' geconfronteerd heeft, echter hij had dit evengoed kunnen zeggen als kind een grapje had gemaakt over 2 verschillende sokken die hij aan had, ik noem maar iets geks. Dat is het onvoorspelbare, de ene keer valt iets goed, de andere keer niet.
Dit. Deze reactie had veel passender geweest, hij is immers de volwassene. En dan hoeft ie het grapje van kind nog steeds niet leuk te vinden.LemoosGaatDoor schreef: ↑08-06-2025 04:33Nou, van een ruimschoots volwassen man (die zo te lezen nog volledig bij de pinken is) mag je toch net wat meer verwachten dacht ik. Lachen als een boer met kiespijn. Een gebbetje terug met ‘wat zeg je?!’. Of zeggen dat je dat niet fijn vindt om te horen. Of dat je dat te brutaal vindt. Of ongepast. Allemaal opties.
En niet tegen een kind: ‘En naar wie kijk je nou eigenlijk met je luie oog’/‘Kijk maar uit, je hebt nu al het schuim op je mond staan met je epilepsie’/‘Wel te merken dat jij je ADHD-pilletje nog niet hebt genomen’/etc.
Ik snap wat je zegt, maar het stadium van 'kan gebeuren' ben ik wel voorbij.apppie schreef: ↑08-06-2025 05:40Nou, inderdaad. Opa kreeg een voor hem vervelende opmerking naar zijn hoofd en gaf er één terug. Niet handig, maar kan gebeuren hoor.
Ik vind dat je het vreselijk opblaast als je gaat appen over grenzen, excuses en eventuele consequenties. Ook tegenover je kind overigens: "niet leuk van opa, maar iedereen zegt wel eens iets stoms. Ik zal wel eens tegen hem zeggen dat dat ons zeer deed" lijkt me beter dan dat het allemaal zo groot en zwaar wordt gemaakt.
Ik heb gisteravond wel met kind gesproken en op grote lijnen uitgelegd hoe dit bij hem in elkaar steekt, maar ik verwacht niet van mijn nog jonge puber dat die alleen maar begrip opbrengt voor opa, want zijn opmerking ging wel degelijk heel ver.
Als kind straks wakker is dan zal ik nog eens vragen wat kind wil dat ik doe. Gisteravond was kind er namelijk écht wel door aangedaan en boos.Attraverso schreef: ↑08-06-2025 06:38Het allerbelangrijkste vind ik wat dit met je kind doet. Hoe reageert hij er op? Heb het daar vandaag eens met hem over. Als.je zoon hier erg door gekwetst is zou ik dat vader zeker en vast laten weten, face to face.
Is het 'normaal' om met je vader te appen? Ik denk niet dat 'ik hoef geen reactie' bij zo iemand zal werken. Zelf zou ik het niet doen met iemand van die generatie.
Je weet al je hele leven lang hoe hij is. Waarom heeft dat (nog) zo veel invloed op jou? Mijn vader heeft een gouden hart en als ik het moeilijk had in mijn jeugd heeft dat niet met hem te maken maar ik weet dat ik bepaalde onderwerpen niet moet aansnijden bij mijn vader (politiek bvb) want dan staan we lijnrecht tegenover elkaar en geen enkel argument kan hem van gedachte doen veranderen maar ik laat hem gewoon in zijn waarde en ga niet in discussie. Geef hem kort en langs mijn neus weg mijn mening maar laat het dan...
Wanneer je zoon erg gekwetst was door zijn opmerking en er een hele tijd niet meer wil gaan laat je dat gewoon toe. Je vader zal dan wel beseffen wat hij heeft gedaan.
Maar misschien/ waarschijnlijk weet je zoon ook wel al hoe zijn opa in elkaar zit en treft het hem nauwelijks.
In dat geval: je vader zal nu niet meer veranderen... laat het gaan...
Trouwens, ik werk in de zorg en ik kan je zeggen dat veel mensen het erg moeilijk hebben met ouderdomskwalen dus onderschat niet hoe je zoon, je vader heeft geraakt.
Laat gaan...ja die optie heb ik ook dit keer weer overwogen, maar dit heb ik al veel te vaak gedaan. En dat ie tegen mij iets zegt dat kwetsend is, vind ik al niet leuk, maar ik kan het dan nog iets beter van me af laten glijden of plaatsen dan een kind die al vreselijk worstelt met de aandoening en daar eerder deze week ook nog eens slecht nieuws over heeft gekregen wat er echt in heeft gehakt. En dat weet hij. Dus kind pakken op deze manier, is voor mij echt het laagste van het laagste.
zondag 8 juni 2025 om 10:04
Je vader reageert niet volwassen.
Waarschijnlijk wordt hij geraakt in een oude wond van een van zijn ouders.
Hij reageert als bijvoorbeeld een 8 jarig jongetje. Als hij daar niet mee aan de slag gaat, verandert dat niet
Wat je zou kunnen proberen is een situatie als voorbeeld te nemen en dan te vragen hoe hij dat vindt.
Vertel een verhaal over een buurman en kind bijvoorbeeld..waarin net zo n soort lage opmerking zit. Hoe vindt hij dat, en daarna maak je de link naar zijn opmerking.
Zodat hij wat meer inlevingsvermogen krijgt voor je zoon. En wat zijn reactie dus met je zoon doet. Misschien opent het zijn ogen. Zo niet, heb je het toch geprobeerd.
Je kunt je zoon ook uitleggen waarom opa zo reageert. En vertel hem ook dat hij zich er niets van moet aantrekken.
Laat de lelijke woorden maar bij opa.
Jij hebt al veel vaker dingen weggeslikt. Terwijl je zoon misschien denkt gekke oude opa en het daar bij laat.
Ook goed om jouw emotie en die van je zoon te scheiden.
En laat de keuze ook bij je zoon, heeft hii geen zin om meer mee te gaan naar opa, prima ook goed.
Waarschijnlijk wordt hij geraakt in een oude wond van een van zijn ouders.
Hij reageert als bijvoorbeeld een 8 jarig jongetje. Als hij daar niet mee aan de slag gaat, verandert dat niet
Wat je zou kunnen proberen is een situatie als voorbeeld te nemen en dan te vragen hoe hij dat vindt.
Vertel een verhaal over een buurman en kind bijvoorbeeld..waarin net zo n soort lage opmerking zit. Hoe vindt hij dat, en daarna maak je de link naar zijn opmerking.
Zodat hij wat meer inlevingsvermogen krijgt voor je zoon. En wat zijn reactie dus met je zoon doet. Misschien opent het zijn ogen. Zo niet, heb je het toch geprobeerd.
Je kunt je zoon ook uitleggen waarom opa zo reageert. En vertel hem ook dat hij zich er niets van moet aantrekken.
Laat de lelijke woorden maar bij opa.
Jij hebt al veel vaker dingen weggeslikt. Terwijl je zoon misschien denkt gekke oude opa en het daar bij laat.
Ook goed om jouw emotie en die van je zoon te scheiden.
En laat de keuze ook bij je zoon, heeft hii geen zin om meer mee te gaan naar opa, prima ook goed.
zondag 8 juni 2025 om 10:11
Nee, die korting zal hij inderdaad niet maken nee, want het ontbreekt hem namelijk nogal aan zelfreflectie. Never dat hij ooit eens zal kijken naar zijn eigen aandeel ergens in, het ligt altijd aan iedereen behalve aan hem. Een sorry zal ik daarom ook niet van hem krijgen. Daar zit ik in deze ook niet op te wachten, maar ik zou dus wel willen laten weten dat hij wat mij betreft te ver gegaan is (in andere bewoordingen).Speculaastaart schreef: ↑08-06-2025 06:52Denk je dat opa zelf die korting zal maken? Ik denk eerder dat hij zal denken dat zijn kleinzoon even te druk was om naar opa en oma te gaan. Opa heeft in zijn ogen immers niks fout gedaan.
Ik had je net ook al gequote, maar ik had niet gereageerd op de vraag waarom hij (nog) zoveel invloed op me heeft.Attraverso schreef: ↑08-06-2025 06:38
Is het 'normaal' om met je vader te appen? Ik denk niet dat 'ik hoef geen reactie' bij zo iemand zal werken. Zelf zou ik het niet doen met iemand van die generatie.
Je weet al je hele leven lang hoe hij is. Waarom heeft dat (nog) zo veel invloed op jou? Mijn vader heeft een gouden hart en als ik het moeilijk had in mijn jeugd heeft dat niet met hem te maken maar ik weet dat ik bepaalde onderwerpen niet moet aansnijden bij mijn vader (politiek bvb) want dan staan we lijnrecht tegenover elkaar en geen enkel argument kan hem van gedachte doen veranderen maar ik laat hem gewoon in zijn waarde en ga niet in discussie. Geef hem kort en langs mijn neus weg mijn mening maar laat het dan...
Wanneer je zoon erg gekwetst was door zijn opmerking en er een hele tijd niet meer wil gaan laat je dat gewoon toe. Je vader zal dan wel beseffen wat hij heeft gedaan.
Maar misschien/ waarschijnlijk weet je zoon ook wel al hoe zijn opa in elkaar zit en treft het hem nauwelijks.
In dat geval: je vader zal nu niet meer veranderen... laat het gaan...
Ik denk dat ik het over het algemeen heel goed kan laten als hij weer eens wat zegt. Maar dan gaat het over MIJ. Ik reageer dan vaak niet omdat ik weet dat het geen zin heeft en waar het vandaan komt bij hem. Maar de andere kant is dat hij dus al heel vaak weg is gekomen met buitengewoon kwetsend gedrag en nu hij mijn kind pakt is dat wel een grens. Want, noem me stoicijns, maar ik vind niet dat mijn kind begrip hoeft op te brengen als het zo gekwetst wordt door opa.
Nee, hem aanspreken op zijn gedrag is niet mogelijk nee. Met niks niet. Zoals hierboven aangegeven heeft hij geen zelfreflectie en hij zal direct in de verdedigingsmodus schieten en mogelijk nóg kwetsender opmerkingen gaan maken.Lucy schreef: ↑08-06-2025 07:15Is je vader helemaal niet aanspreekbaar op gedrag? Nooit? Ziet hij niet wat hij doet, of heeft gedaan?
Of ziet hij het wel, maar zit er een berg schaamte en schuld overheen dat hij overschreeuwt en daarom "moet bewijzen" dat de ander het ook niet goed doet (buiten zijn schuld, slechte emotieregulatie)?
Zit wel een verschil.
Bij het tweede kun je open vragen stellen. "Pa, wat gebeurde er nou gisteren?".
Bij het eerste kun je alleen maar óf negeren, óf een harde grens stellen.
Ik herken het overigens wel, en vooral het olifantengeheugen en ergens weer een opmerking voor je voeten gegooid krijgen, soms in een hele andere context. Het maakt het complex. En in mijn geval (weet niet of dat bij jou zo is) ook dat je constant op je hoede bent en moeilijk grenzen kunt stellen. Je vader wil gezien en erkend worden. Dus wie weet helpt de sandwichmethode? Iets aardigs zeggen, dan het punt van kritiek, en dan afsluiten met iets aardigs?
(Pa, fijn dat we gisteren zijn langs geweest. Vond het fijn je even te zien! Wat er tussen jou en zoon gebeurde vond ik niet zo tof. Je reactie hierop was overtrokken. Hoe kijk jij hier tegenaan? Vooral in combinatie met ons eerdere gesprek, waarin je goede input had en zo goed meedacht).
In het verleden is er namelijk ooit 1 voorval geweest, waarbij hij mij publiekelijk zó intens hard gekwetst heeft, dat ik daar nu, as we speak (type
bijna 15 jaar later) nog steeds de tranen van over mijn wangen rollen. Toen heb ik het ook gelaten in eerste instantie. Later heb ik in een gesprek al mijn moed bij elkaar geraapt en hem gevraagd 'wat dat nou was'. Geen exacte bewoordingen, maar iets van die strekking. Toen kaatste hij de bal terug door te zeggen dat IK hem had uitgelokt, terwijl ik in die hele situatie mijn mond niet tegen hem had opengetrokken, maar het was iemand anders die hem uit interesse iets vroeg over een bepaalde situatie die met mij te maken had. Dus enerzijds zou ik nu misschien beter moeten weten, anderzijds: het is mijn KIND waar hij het tegen had, mijn KIND verdorie. Ik kan me vinden in wat je zegt over het NU niet reageren, maar over het meer kapot maken...lastig. Nu denk ik: als hij vindt dat ik het kapot gemaakt heb als ik nu reageer, dan is dat maar zo. Dan trekt dat ook wel weer bij, want daar voor zijn we hem te lief. Ik slik te vaak teveel van hem en dit was mijn grens.Steven1980 schreef: ↑08-06-2025 08:29In dit soort gevallen niet uit emotie reageren. Maak je meer mee kapot dan je goed kan maken. Laten gaan. Over een paar dagen ben je wat rustiger en ben je waarschijnlijk blij dat je niet direct hebt gereageerd.
zondag 8 juni 2025 om 10:19
Alles wat zwembad om 9:39 schrijft.
Behalve dat face tot face reageren, dat zou bij ons geen optie zijn.
Maar ik denk dat jij zelf het beste in kunt schatten hoe dat bij jullie is. En ook dat, als het wel zou kunnen, elkaar echt spreken de voorkeur heeft.
Behalve dat face tot face reageren, dat zou bij ons geen optie zijn.
Maar ik denk dat jij zelf het beste in kunt schatten hoe dat bij jullie is. En ook dat, als het wel zou kunnen, elkaar echt spreken de voorkeur heeft.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 8 juni 2025 om 10:19
In verreweg de meeste gevallen zijn grootouders 100% team kleinkind, hun grootste supporters, een vangnet, de buffer bij ruzies met ouders, degenen die met milde blik naar hun kleinkind , met welke minpunten dan ook, kijken.
Dat je vader zijn kleinkind bewust op zijn zwakste plek pakt is onverteerbaar, ook met medeweten van zijn traumatisch verleden.
TO heeft zelf ook last van een - doorgegeven - trauma. En dat ze wil dat het bij haar stopt is alleen maar toe te juichen.
Na een ontzettend lage opmerking hoef je je schouders niet op te halen en “ de opmerking bij Opa te laten “ .
Dat je vader zijn kleinkind bewust op zijn zwakste plek pakt is onverteerbaar, ook met medeweten van zijn traumatisch verleden.
TO heeft zelf ook last van een - doorgegeven - trauma. En dat ze wil dat het bij haar stopt is alleen maar toe te juichen.
Na een ontzettend lage opmerking hoef je je schouders niet op te halen en “ de opmerking bij Opa te laten “ .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 8 juni 2025 om 10:22
Het probleem met 'stel een grens' reacties is dat er een onderliggende assumptie is dat opa veranderbaar is. Als jij maar die ene goede opmerking maakt dan dringt het door en past hij zijn gedrag aan.
Als ik het goed lees is dat een gepasseerd station. Het enige dat haalbaar lijkt is: ventileren- ruzie- zand erover- herhaling of het contact verbreken.
Ik zou vooral richting kind heel duidelijk maken dat hier geen schuld is van zijn kant. Daar zit hem namelijk het beschadigende in. Ik maakte die opmerking en nu is opa gekwetst en opa kan het er niks doen, dus zit ik fout.
Iets wat ik in jouw berichten ook bij jou lijk te lezen als je het hebt over voorzichtig om hem heen manoeuvreren.
Dat proces zou ik goed monitoren. Oh en ik zou het contact minimaliseren om het risico te verminderen als ik eerlijk ben. Apart met oma op stap gaan?
Als ik het goed lees is dat een gepasseerd station. Het enige dat haalbaar lijkt is: ventileren- ruzie- zand erover- herhaling of het contact verbreken.
Ik zou vooral richting kind heel duidelijk maken dat hier geen schuld is van zijn kant. Daar zit hem namelijk het beschadigende in. Ik maakte die opmerking en nu is opa gekwetst en opa kan het er niks doen, dus zit ik fout.
Iets wat ik in jouw berichten ook bij jou lijk te lezen als je het hebt over voorzichtig om hem heen manoeuvreren.
Dat proces zou ik goed monitoren. Oh en ik zou het contact minimaliseren om het risico te verminderen als ik eerlijk ben. Apart met oma op stap gaan?
zondag 8 juni 2025 om 10:23
Dank voor je reactie. Ja, het was inderdaad heel laag bij de grond. Ik zou het graag neerschrijven hier, maar ik ben bang dat ik op de een of andere manier herleidbaar ben en dat wil ik niet. Deze opmerking komt inderdaad bovenop een aantal uit het verleden.martje55 schreef: ↑08-06-2025 09:50To, ik herken wel wat van mijn vader in jouw vader. Als ik jou zo lees, dan is wat je vader tegen je zoon gezegd heeft, heel laag bij de grond. En komt het bovenop een berg gemene opmerkingen in het verleden.
Het zou het mij waard zijn om nu een harde grens te trekken: je doet dit nooit meer of..... (geen contact?). Maar dat is zeker gekleurd door mijn eigen ervaring, ik heb idd het contact verbroken nadat mijn vader een opmerking maakte die mij tot op het bot kwetste. Vooral omdat het begrip altijd eenrichtingsverkeer is, ik was er klaar mee.
Contact verbreken is zeker niet mijn insteek. Het enige dat ik zou willen is dat hij weet hoe hij mij en kind gekwetst heeft. Niet omdat ik verwacht dat hij daarna als persoon verandert, niet omdat ik een sorry verwacht, maar omdat hij ook weleens mag weten hoe hij een ander zich laat voelen met zijn gedrag.
zondag 8 juni 2025 om 10:26
Heel eerlijk, ik ben op een bepaalde manier verbaal niet tegen hem opgewassen, vandaar, en door de ervaring uit het verleden waar ik net over schreef, durf ik hem ook niet face to face aan te spreken, Met het risico dat een app dan verkeerd valt. Dat moet dan maar, hij face to face opmerking van gister viel dat bij mij ook.
Ouders zijn nu vanochtend met vakantie gegaan - vandaar dat we er gisteravond waren. Geeft me wellicht wat extra tijd om het te laten bezinken en hem te negeren, mocht hij appen.
zondag 8 juni 2025 om 10:26
Dit zou ik precies zo tegen hem zeggen: joh, prima als je mij onredelijk aanpakt, ik houd van je en weet dat je soms uit de bocht vliegt, maar Basje laat je met rust. Hij is míjn kind, en het is mijn verantwoordelijkheid om hem tegen jouw kwetsende opmerkingen te beschermen. Dus bij deze ken je mijn grens.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 10:11
Ik denk dat ik het over het algemeen heel goed kan laten als hij weer eens wat zegt. Maar dan gaat het over MIJ. Ik reageer dan vaak niet omdat ik weet dat het geen zin heeft en waar het vandaan komt bij hem. Maar de andere kant is dat hij dus al heel vaak weg is gekomen met buitengewoon kwetsend gedrag en nu hij mijn kind pakt is dat wel een grens. Want, noem me stoicijns, maar ik vind niet dat mijn kind begrip hoeft op te brengen als het zo gekwetst wordt door opa.
zondag 8 juni 2025 om 10:30
Hem veranderen is geenszins mijn intentie want na al die jaren is hij zoals hij is.gonniegijsje schreef: ↑08-06-2025 10:22Het probleem met 'stel een grens' reacties is dat er een onderliggende assumptie is dat opa veranderbaar is. Als jij maar die ene goede opmerking maakt dan dringt het door en past hij zijn gedrag aan.
Als ik het goed lees is dat een gepasseerd station. Het enige dat haalbaar lijkt is: ventileren- ruzie- zand erover- herhaling of het contact verbreken.
Ik zou vooral richting kind heel duidelijk maken dat hier geen schuld is van zijn kant. Daar zit hem namelijk het beschadigende in. Ik maakte die opmerking en nu is opa gekwetst en opa kan het er niks doen, dus zit ik fout.
Iets wat ik in jouw berichten ook bij jou lijk te lezen als je het hebt over voorzichtig om hem heen manoeuvreren.
Dat proces zou ik goed monitoren. Oh en ik zou het contact minimaliseren om het risico te verminderen als ik eerlijk ben. Apart met oma op stap gaan?
Ik vind persoonlijk ook dat mijn kind hier geen schuld heeft. En ik wil vertellen hoe het met opa en zijn gedrag zit, maar ik ben ook bang dat ik kind dan mee moeten nemen in het op eieren lopen want alles wat je zegt kan verkeerd vallen en dat vind ik lastig. Bovendien is het niet te peilen want waar een grapje vandaag goed valt, kan datzelfde grapje morgen de boel doen ontploffen.
Wat mij betreft hoeft kind dus ook even niet met opa in contact te treden (zijn op vakantie).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
