Relaties
alle pijlers
relatie uit
woensdag 15 november 2017 om 23:27
Wegens herkenbaarheid verhaal even weggehaald. Samenvatting: relatie is uit, ik voel me kut en vind het fijn dit te delen.
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-11-2017 20:22
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
87.18% gewijzigd
dinsdag 27 februari 2018 om 19:09
Ah, wat een fijn topic, precies wat ik nodig heb (helaas).
Afgelopen zaterdag heeft mijn vriend (32) het uitgemaakt middels whatsapp. Daar zit je dan als 31 jarige flabbergasted naar je telefoon te kijken. Ik kon maar niet geloven dat deze lieve, charmante, grappige man mij even dumpte op deze manier. Hij had vlak hiervoor, een paar dagen eerder, aangegeven dat hij een twijfel had. In het dump-appje gaf hij aan dat hij ervan uitging dat onze tijd nu super zou zijn, maar dat hij bang was dat op de hele lange termijn het toch wel uit zou gaan... Onzin reden als je het mij vraagt. Welke relatie geeft er zekerheid?
Nu een paar dagen later kan ik alles alweer een beetje duidelijker zijn. Ik wil geen contact meer met mijn ex partner. Hoe leuk, lief, schattig ik hem ook heb gevonden en hoeveel ik ook nog van hem hou. Iemand die mij op zo'n manier aan de kant heeft, heeft te weinig respect voor mij om nog in mijn leven te willen hebben.
Zo, en nu weer chocolade!
Afgelopen zaterdag heeft mijn vriend (32) het uitgemaakt middels whatsapp. Daar zit je dan als 31 jarige flabbergasted naar je telefoon te kijken. Ik kon maar niet geloven dat deze lieve, charmante, grappige man mij even dumpte op deze manier. Hij had vlak hiervoor, een paar dagen eerder, aangegeven dat hij een twijfel had. In het dump-appje gaf hij aan dat hij ervan uitging dat onze tijd nu super zou zijn, maar dat hij bang was dat op de hele lange termijn het toch wel uit zou gaan... Onzin reden als je het mij vraagt. Welke relatie geeft er zekerheid?
Nu een paar dagen later kan ik alles alweer een beetje duidelijker zijn. Ik wil geen contact meer met mijn ex partner. Hoe leuk, lief, schattig ik hem ook heb gevonden en hoeveel ik ook nog van hem hou. Iemand die mij op zo'n manier aan de kant heeft, heeft te weinig respect voor mij om nog in mijn leven te willen hebben.
Zo, en nu weer chocolade!
woensdag 28 februari 2018 om 10:20
Meisje86, goed zo, heeft ook geen zin om er nog aan te trekken. Lekker charmant via een apje uitmaken. Je pakt het goed aan. Huil, schreeuw en eet chocolade maar neem geen contact meer op. Dat heeft bij mij echt zo geholpen om alles in het juiste licht te gaan zien.Meisje_86 schreef: ↑27-02-2018 19:09Ah, wat een fijn topic, precies wat ik nodig heb (helaas).
Afgelopen zaterdag heeft mijn vriend (32) het uitgemaakt middels whatsapp. Daar zit je dan als 31 jarige flabbergasted naar je telefoon te kijken. Ik kon maar niet geloven dat deze lieve, charmante, grappige man mij even dumpte op deze manier. Hij had vlak hiervoor, een paar dagen eerder, aangegeven dat hij een twijfel had. In het dump-appje gaf hij aan dat hij ervan uitging dat onze tijd nu super zou zijn, maar dat hij bang was dat op de hele lange termijn het toch wel uit zou gaan... Onzin reden als je het mij vraagt. Welke relatie geeft er zekerheid?
Nu een paar dagen later kan ik alles alweer een beetje duidelijker zijn. Ik wil geen contact meer met mijn ex partner. Hoe leuk, lief, schattig ik hem ook heb gevonden en hoeveel ik ook nog van hem hou. Iemand die mij op zo'n manier aan de kant heeft, heeft te weinig respect voor mij om nog in mijn leven te willen hebben.
Zo, en nu weer chocolade!
Sterkte! En gooi het hier van je af!
woensdag 28 februari 2018 om 10:23
Whadiepooh, ik ben zeer blij dat ik het herken, wil echt niet meer in zo’n energieslurpende relatie terecht komen en eerlijk gezegd vind ik het wel lekker rustig zo. Ik zie de dingen nu voor wat ze zijn en dat heeft echt wat tijd gekost. Vind daten ook tijdverspilling. Kom vanzelf wel weer iemand tegen die ik de moeite waard vind die geen gestoorde issues heeft.Whadiepooh schreef: ↑27-02-2018 16:01Jeetje T26: weet je zeker dat je bij deze man wil zijn? Die andere vent klinkt een stuk leuker, nu betekent niet dat dat direct de liefde van je leven is maar misschien staat je ex wel op een te groot voetstuk. Vooral dat aantal telefoontjes en smsjes vind ik erg schrikbarend!
@Sjaantje, goed dat je het herkent en het stopt. Ik heb er inderdaad ook zo een, denk wanneer hij geen contact krijgt van een andere leuke tindermatch hij mij appt oid.
Ik wil de hele tijd mijn ex contacten, we hebben sinds het uitgaan (3 weken) geen contact meer gehad en wil t enorm graag. Terwijl als ik alles op een rijtje zet hij uiteindelijk niet degene is wie ik wil of eigenlijk bij mij past. Maar tegelijkertijd blijft die verliefdheid, kwam hem laatst tegen op de fiets en kreeg zo´n klap in mn maag. En ik kan contact zoeken, en koffie drinken en wellicht weer in bed belanden maar uiteindelijk haal ik er niks uit. De liefde is niet genoeg, althans voor hem niet en ik moet realiseren dat ik niet zover moet willen buigen voor iemand anders.
T26, hoe is je date verlopen het afgelopen weekend? Of heb je gecanceld?
woensdag 28 februari 2018 om 13:00
Hallo lieve mensen,
Altijd gehoopt dat ik niet in dit topic zou komen maar helaas. Gistermiddag is er een einde gekomen aan mijn "relatie". Al vanaf het begin was het moeilijk bij ons, van vrienden naar FWB en van daaruit steeds meer gevoelens gekregen. Bij hem duurde dat langer maar groeide zijn gevoelens wel. Toch kreeg in weinig bevestiging en ging de communicatie erg stroef. We hadden wel onze hele leuke momenten waarin ook veel intimiteit was. Iets wat ik heel erg gemist had na 5 jaar single te zijn geweest. We konden samen lachen en hadden veel gemeen.
Maar zijn gevoel bleef op een punt steken. Na bijna een jaar had hij nog steeds niemand verteld over mij en ons en wilde hij nog steeds geen relatie aangaan samen. Ik heb 200% gegeven van mezelf om hem meer van mij te laten houden. Ik deed alles voor hem en slikte de negatieve dingen vaak weg. Als ik dieper in wou gaan op wat dit nu was tussen ons kreeg ik altijd hetzelfde antwoord "weet ik niet" en "ik ben niet goed in praten". Ik heb in dat jaar veel gehuild maar trok me elke keer weer op aan de leuke momenten en bleef heel naïef maar hoop houden.
Na een paar dagen waarin hij ineens een stuk korter deed heb ik er, met veel moeite, uitgekregen dat hij er mee wil stoppen. Hij houdt heel veel van mij, maar zijn gevoelens voor mij zijn minder dan wat ik voor hem voel en hij voelt zich daar erg schuldig over. Hij vind dat ik beter verdien. Dit alles is via de telefoon besproken. Opzich stom maar achteraf gezien vind ik het niet heel erg want ik had hem al 5 dagen niet meer gezien dus die had ik alvast zitten. Hem zien en onder ogen komen en samen met hem huilen had ik waarschijnlijk niet getrokken.
We zouden elkaar misschien vandaag zien maar ik heb hem later een app gestuurd dat me dat niet verstandig lijkt en ik dat niet aan kan. Hij vond dat niet leuk en zei "dan doen we dat later een keer". We hebben nog wat oppervlakkig contact gehad gisteravond en dat was het.
Ik ben zelf echt gebroken. Heb non stop gehuild en vind de reden heel moeilijk te accepteren. De weet dat hij van me houdt en ook zei dat hij me heel erg ging missen breekt me. Ik heb gisteravond bij mijn ouders gezeten en mijn moeder is heel lief voor me en vang me heel goed op. Maar ik ben nu al zo klaar met dit kut gevoel. Dat gevoel van machteloosheid en pijn van binnen. Het doet gewoon letterlijk pijn. Ik kan niet eten, voel me slap, misselijk en onwijs moe. Ik heb bijna niet geslapen en voel me gewoon op. Geestelijk en lichamelijk.
Het stomme is dat nu ook alleen alle leuke dingen steeds naar boven komen en wat ik allemaal aan hem ga missen. Niet de negatieve dingen en dingen waar ik zoveel moeite mee had of wat me verdrietig maakte het afgelopen jaar. Nee hoor alleen de leuke dingen, de intieme dingen, de knuffels die ik nu moet gaan missen, het niet meer bij hem liggen en filmpjes kijken, het samen lachen en ga zo maar door.
Ik mis hem ontzettend en alles in huis doet me aan hem denken. Ik weet echt geen raad met mezelf. Ik ben wel met de honden naar buiten geweest en dat deed me goed. Maar het overvalt me dan ineens weer en zit ik voor de zoveelste keer te huilen. Zo erg dat mijn hele lichaam trilt (adrenaline?) Ik voel me erg eenzaam en mijn telefoon blijft maar stil. Ik raakt helemaal overstuur van het feit dat ik nu geen goedemorgen appje kreeg en ik dat niet kon sturen. Wat een leegste ineens.
En als dat nog niet alles is zit ik ook nog zo in over de toekomst. Ik ben net 30 geworden en het voelt alsof ik geen hoop meer heb dat ik ooit de juiste man zal vinden. Dat het gewoon niet voor mij is weggelegd. Ik heb ook nog eens een enorme kinderwens dus dat gevoel geeft me ook extra verdriet.
Zo moeilijk allemaal. Ik wil dit niet en wil hier zo snel mogelijk uit zien te komen. Maar zoals iedereen zegt "het heeft tijd nodig".
Altijd gehoopt dat ik niet in dit topic zou komen maar helaas. Gistermiddag is er een einde gekomen aan mijn "relatie". Al vanaf het begin was het moeilijk bij ons, van vrienden naar FWB en van daaruit steeds meer gevoelens gekregen. Bij hem duurde dat langer maar groeide zijn gevoelens wel. Toch kreeg in weinig bevestiging en ging de communicatie erg stroef. We hadden wel onze hele leuke momenten waarin ook veel intimiteit was. Iets wat ik heel erg gemist had na 5 jaar single te zijn geweest. We konden samen lachen en hadden veel gemeen.
Maar zijn gevoel bleef op een punt steken. Na bijna een jaar had hij nog steeds niemand verteld over mij en ons en wilde hij nog steeds geen relatie aangaan samen. Ik heb 200% gegeven van mezelf om hem meer van mij te laten houden. Ik deed alles voor hem en slikte de negatieve dingen vaak weg. Als ik dieper in wou gaan op wat dit nu was tussen ons kreeg ik altijd hetzelfde antwoord "weet ik niet" en "ik ben niet goed in praten". Ik heb in dat jaar veel gehuild maar trok me elke keer weer op aan de leuke momenten en bleef heel naïef maar hoop houden.
Na een paar dagen waarin hij ineens een stuk korter deed heb ik er, met veel moeite, uitgekregen dat hij er mee wil stoppen. Hij houdt heel veel van mij, maar zijn gevoelens voor mij zijn minder dan wat ik voor hem voel en hij voelt zich daar erg schuldig over. Hij vind dat ik beter verdien. Dit alles is via de telefoon besproken. Opzich stom maar achteraf gezien vind ik het niet heel erg want ik had hem al 5 dagen niet meer gezien dus die had ik alvast zitten. Hem zien en onder ogen komen en samen met hem huilen had ik waarschijnlijk niet getrokken.
We zouden elkaar misschien vandaag zien maar ik heb hem later een app gestuurd dat me dat niet verstandig lijkt en ik dat niet aan kan. Hij vond dat niet leuk en zei "dan doen we dat later een keer". We hebben nog wat oppervlakkig contact gehad gisteravond en dat was het.
Ik ben zelf echt gebroken. Heb non stop gehuild en vind de reden heel moeilijk te accepteren. De weet dat hij van me houdt en ook zei dat hij me heel erg ging missen breekt me. Ik heb gisteravond bij mijn ouders gezeten en mijn moeder is heel lief voor me en vang me heel goed op. Maar ik ben nu al zo klaar met dit kut gevoel. Dat gevoel van machteloosheid en pijn van binnen. Het doet gewoon letterlijk pijn. Ik kan niet eten, voel me slap, misselijk en onwijs moe. Ik heb bijna niet geslapen en voel me gewoon op. Geestelijk en lichamelijk.
Het stomme is dat nu ook alleen alle leuke dingen steeds naar boven komen en wat ik allemaal aan hem ga missen. Niet de negatieve dingen en dingen waar ik zoveel moeite mee had of wat me verdrietig maakte het afgelopen jaar. Nee hoor alleen de leuke dingen, de intieme dingen, de knuffels die ik nu moet gaan missen, het niet meer bij hem liggen en filmpjes kijken, het samen lachen en ga zo maar door.
Ik mis hem ontzettend en alles in huis doet me aan hem denken. Ik weet echt geen raad met mezelf. Ik ben wel met de honden naar buiten geweest en dat deed me goed. Maar het overvalt me dan ineens weer en zit ik voor de zoveelste keer te huilen. Zo erg dat mijn hele lichaam trilt (adrenaline?) Ik voel me erg eenzaam en mijn telefoon blijft maar stil. Ik raakt helemaal overstuur van het feit dat ik nu geen goedemorgen appje kreeg en ik dat niet kon sturen. Wat een leegste ineens.
En als dat nog niet alles is zit ik ook nog zo in over de toekomst. Ik ben net 30 geworden en het voelt alsof ik geen hoop meer heb dat ik ooit de juiste man zal vinden. Dat het gewoon niet voor mij is weggelegd. Ik heb ook nog eens een enorme kinderwens dus dat gevoel geeft me ook extra verdriet.
Zo moeilijk allemaal. Ik wil dit niet en wil hier zo snel mogelijk uit zien te komen. Maar zoals iedereen zegt "het heeft tijd nodig".
woensdag 28 februari 2018 om 14:50
Ten eerste super rot dat je hier door heen moet gaan, ik kan je echt zeggen dat het beter wordt.Girl_Undiscovered schreef: ↑28-02-2018 13:00Hallo lieve mensen,
Altijd gehoopt dat ik niet in dit topic zou komen maar helaas. Gistermiddag is er een einde gekomen aan mijn "relatie". Al vanaf het begin was het moeilijk bij ons, van vrienden naar FWB en van daaruit steeds meer gevoelens gekregen. Bij hem duurde dat langer maar groeide zijn gevoelens wel. Toch kreeg in weinig bevestiging en ging de communicatie erg stroef. We hadden wel onze hele leuke momenten waarin ook veel intimiteit was. Iets wat ik heel erg gemist had na 5 jaar single te zijn geweest. We konden samen lachen en hadden veel gemeen.
Maar zijn gevoel bleef op een punt steken. Na bijna een jaar had hij nog steeds niemand verteld over mij en ons en wilde hij nog steeds geen relatie aangaan samen. Ik heb 200% gegeven van mezelf om hem meer van mij te laten houden. Ik deed alles voor hem en slikte de negatieve dingen vaak weg. Als ik dieper in wou gaan op wat dit nu was tussen ons kreeg ik altijd hetzelfde antwoord "weet ik niet" en "ik ben niet goed in praten". Ik heb in dat jaar veel gehuild maar trok me elke keer weer op aan de leuke momenten en bleef heel naïef maar hoop houden.
Na een paar dagen waarin hij ineens een stuk korter deed heb ik er, met veel moeite, uitgekregen dat hij er mee wil stoppen. Hij houdt heel veel van mij, maar zijn gevoelens voor mij zijn minder dan wat ik voor hem voel en hij voelt zich daar erg schuldig over. Hij vind dat ik beter verdien. Dit alles is via de telefoon besproken. Opzich stom maar achteraf gezien vind ik het niet heel erg want ik had hem al 5 dagen niet meer gezien dus die had ik alvast zitten. Hem zien en onder ogen komen en samen met hem huilen had ik waarschijnlijk niet getrokken.
We zouden elkaar misschien vandaag zien maar ik heb hem later een app gestuurd dat me dat niet verstandig lijkt en ik dat niet aan kan. Hij vond dat niet leuk en zei "dan doen we dat later een keer". We hebben nog wat oppervlakkig contact gehad gisteravond en dat was het.
Ik ben zelf echt gebroken. Heb non stop gehuild en vind de reden heel moeilijk te accepteren. De weet dat hij van me houdt en ook zei dat hij me heel erg ging missen breekt me. Ik heb gisteravond bij mijn ouders gezeten en mijn moeder is heel lief voor me en vang me heel goed op. Maar ik ben nu al zo klaar met dit kut gevoel. Dat gevoel van machteloosheid en pijn van binnen. Het doet gewoon letterlijk pijn. Ik kan niet eten, voel me slap, misselijk en onwijs moe. Ik heb bijna niet geslapen en voel me gewoon op. Geestelijk en lichamelijk.
Het stomme is dat nu ook alleen alle leuke dingen steeds naar boven komen en wat ik allemaal aan hem ga missen. Niet de negatieve dingen en dingen waar ik zoveel moeite mee had of wat me verdrietig maakte het afgelopen jaar. Nee hoor alleen de leuke dingen, de intieme dingen, de knuffels die ik nu moet gaan missen, het niet meer bij hem liggen en filmpjes kijken, het samen lachen en ga zo maar door.
Ik mis hem ontzettend en alles in huis doet me aan hem denken. Ik weet echt geen raad met mezelf. Ik ben wel met de honden naar buiten geweest en dat deed me goed. Maar het overvalt me dan ineens weer en zit ik voor de zoveelste keer te huilen. Zo erg dat mijn hele lichaam trilt (adrenaline?) Ik voel me erg eenzaam en mijn telefoon blijft maar stil. Ik raakt helemaal overstuur van het feit dat ik nu geen goedemorgen appje kreeg en ik dat niet kon sturen. Wat een leegste ineens.
En als dat nog niet alles is zit ik ook nog zo in over de toekomst. Ik ben net 30 geworden en het voelt alsof ik geen hoop meer heb dat ik ooit de juiste man zal vinden. Dat het gewoon niet voor mij is weggelegd. Ik heb ook nog eens een enorme kinderwens dus dat gevoel geeft me ook extra verdriet.
Zo moeilijk allemaal. Ik wil dit niet en wil hier zo snel mogelijk uit zien te komen. Maar zoals iedereen zegt "het heeft tijd nodig".
Dit werd hier ook tegen mij gezegd en ik dacht Yeh right. Nou inderdaad Yeh Right want ik ben nu bijna 4 maanden verder waarvan ik het contact met hem twee maanden compleet heb afgekapt, en ik begin mij steeds sterker te voelen en ook dat ik beter verdiend dan iemand die niet totaal voor mij wilde gaan.
Herken jou verhaal wel zo is het in mijn relatie ook anderhalf jaar gegaan totdat ik het zat was en hij dan toch maar die relatie met mij aanging niet omdat hij dit wilde maar om de sex niet met mij kwijt te raken.
Het heeft mij echt geholpen om alle contactgegevens te wissen ook op social media. En in het begin was ik het ook nog aan het romantiseren maar moest ook echt lichamelijk van hem afkicken nu dat gebeurd is zie ik pas in dat ik zelf ook veel sterker had moeten zijn en hem al veel eerder had moeten verlaten.
Heeft mij echt veel energie gekost om het uit te maken na 3 en half jaar, na nog wat mindfucks van hem naar mij toe heb ik het losgelaten.
Echt lieverd het voelt nu kut maar komt echt weer goed, je moet echt afkicken. Neem aub geen contact meer op en laat je niet gebruiken als bedvulsel.
woensdag 28 februari 2018 om 15:02
Girl waarom heb jij je zo aan het lijntje laten houden? Hij is altijd duidelijk geweest, behalve ivm dat heel veel van je houden en dat hij je zal missen. Dat is gelogen. Je bent de hele tijd enkel een fwb voor hem geweest en daar was hij erg duidelijk over.
Toch begrijp ik je helemaal, de pijn die je voelt. Wanneer die positieve herinneringen boven komen probeer die dan te vervangen door de negatieve. De keren dat hij je kwetste, dat hij je liet voelen dat jij het niet voor hem was.
Heel veel sterkte.
Oh, en laat je niet overhalen om met hem nog in bed te duiken!
Toch begrijp ik je helemaal, de pijn die je voelt. Wanneer die positieve herinneringen boven komen probeer die dan te vervangen door de negatieve. De keren dat hij je kwetste, dat hij je liet voelen dat jij het niet voor hem was.
Heel veel sterkte.
Oh, en laat je niet overhalen om met hem nog in bed te duiken!
woensdag 28 februari 2018 om 16:31
Ik kan niet wachten tot het beter wordt. Ik ben ergens ook zo boos op mezelf dat ik me eigen zo verdrietig laat zijn om iemand die me eigenlijk meer verdriet heeft gedaan dan er echt voor me geweest is.Sjaantje37 schreef: ↑28-02-2018 14:50Ten eerste super rot dat je hier door heen moet gaan, ik kan je echt zeggen dat het beter wordt.
Dit werd hier ook tegen mij gezegd en ik dacht Yeh right. Nou inderdaad Yeh Right want ik ben nu bijna 4 maanden verder waarvan ik het contact met hem twee maanden compleet heb afgekapt, en ik begin mij steeds sterker te voelen en ook dat ik beter verdiend dan iemand die niet totaal voor mij wilde gaan.
Herken jou verhaal wel zo is het in mijn relatie ook anderhalf jaar gegaan totdat ik het zat was en hij dan toch maar die relatie met mij aanging niet omdat hij dit wilde maar om de sex niet met mij kwijt te raken.
Het heeft mij echt geholpen om alle contactgegevens te wissen ook op social media. En in het begin was ik het ook nog aan het romantiseren maar moest ook echt lichamelijk van hem afkicken nu dat gebeurd is zie ik pas in dat ik zelf ook veel sterker had moeten zijn en hem al veel eerder had moeten verlaten.
Heeft mij echt veel energie gekost om het uit te maken na 3 en half jaar, na nog wat mindfucks van hem naar mij toe heb ik het losgelaten.
Echt lieverd het voelt nu kut maar komt echt weer goed, je moet echt afkicken. Neem aub geen contact meer op en laat je niet gebruiken als bedvulsel.
Ik had gewoon zelf sterker moeten zijn en niet al die rode vlaggen doodleuk negeren in de hoop dat het beter wordt. Maargoed, daar kan ik niks meer mee en het verdriet is er nu eenmaal al.
Wat rot dat het bij jou dan nog verder gegaan is en dat hij de relatie is aangegaan voor de seks. Ik kan daar niet bij, dat iemand zo in en in slecht kan zijn en kan spelen met andermans gevoel.
woensdag 28 februari 2018 om 16:39
Ik denk omdat ik gek op hem was en bang was om weer alleen te zijn. (Wat voort komt uit mijn lage zelfbeeld) Maar dat is dom dat weet ik.Hadewychh schreef: ↑28-02-2018 15:02Girl waarom heb jij je zo aan het lijntje laten houden? Hij is altijd duidelijk geweest, behalve ivm dat heel veel van je houden en dat hij je zal missen. Dat is gelogen. Je bent de hele tijd enkel een fwb voor hem geweest en daar was hij erg duidelijk over.
Toch begrijp ik je helemaal, de pijn die je voelt. Wanneer die positieve herinneringen boven komen probeer die dan te vervangen door de negatieve. De keren dat hij je kwetste, dat hij je liet voelen dat jij het niet voor hem was.
Heel veel sterkte.
Oh, en laat je niet overhalen om met hem nog in bed te duiken!
Ik probeer sowieso elke keer de slechte dingen naar boven te halen ipv de goede, maar het gemis overvalt me soms enorm.
En nee het bed ga ik zeker niet meer in met hem!
vrijdag 2 maart 2018 om 12:47
Ik heb het nog steeds moeilijk. Na een half jaar sluipt hij nog elke dag door mijn hoofd. Hoewel ik weet dat hij geen goede man meer voor mij kan zijn, toch blijf ik ergens met het gevoel lopen dat hij dat wel is.
Ik ga verder met mijn leven, kom buiten, maak plannen voor de toekomst, maar toch gaat hij niet weg uit mijn systeem. Heel vreemd liefde zo'n aanslag kan zijn op je ganse leven.
Ik ga verder met mijn leven, kom buiten, maak plannen voor de toekomst, maar toch gaat hij niet weg uit mijn systeem. Heel vreemd liefde zo'n aanslag kan zijn op je ganse leven.
vrijdag 2 maart 2018 om 12:50
Ik heb dit dus ook. Alles gaat goed met mij, onderneem veel en sport ook. Maar toch zijn er veel momenten dat hij in mijn hoofd hangt en dan kan ik 10x zeggen hou er mee op, het is over blabla. Werkt allemaal niet, zo vervelend is dat. Ik heb nooit meer iets gehoord van hem en ben nu drie maanden verder maar toch die stem in me hoofd maakt me soms gek!Callie_15 schreef: ↑02-03-2018 12:47Ik heb het nog steeds moeilijk. Na een half jaar sluipt hij nog elke dag door mijn hoofd. Hoewel ik weet dat hij geen goede man meer voor mij kan zijn, toch blijf ik ergens met het gevoel lopen dat hij dat wel is.
Ik ga verder met mijn leven, kom buiten, maak plannen voor de toekomst, maar toch gaat hij niet weg uit mijn systeem. Heel vreemd liefde zo'n aanslag kan zijn op je ganse leven.
vrijdag 2 maart 2018 om 20:45
Hee dames. Ik herken jullie verhalen ook echt enorm.. Je hebt Je eigen leven, gaat door maar toch knaagt er iets.. Toch blijft hij soms terug in je hoofd komen.
Ik ben officieel 6 maanden ongeveer verder toen mijn gezeik begon met ex. Nogsteeds is dat niet over.. Ik heb ergens nog gevoel voor m, al begint dat nu n andere vorm te krijgen doordat k n nieuwe man heb leren kennen.
Afgelopen weekend eerste X afgesproken. Zou t weekend bij m blijven. Had t enorm duidelijk gemaakt geen seks etc. Hij was super lief en respectvol. En toen k er was pff t klikte enorm. Uren zitten kletsen. Uitrindelijk kwam van t een t ander. Heerlijk weekend gehad. Die maandag zette hij me af op werk. Wilde me eigenlijk meteen maandag al weer zien, heb dat afgehouden. We spraken donderdag op vrijdag af. Uiteindelijk wilde hij me zo graag zien dat hij me na t werk nog opgehaald heeft dinsdag.. Ben er tot vandaag geweest. Alles klopt. Lijkt. We sporten samen, grootste lol, zijn mega open, samen gekookt etc. Vandaag terug maar huis gegaan en nu kickt angst erin. Wat nu als alles te snel te fijn was. Wat als dit n man is zoals ex waarbij Je vol in gaat en dan oh toch niet. Ja hij zegt vanalles liefs.. Dat hij tegen moeder heeft gezegd me voor te willen stellen. Alles klopt en fijn is. En toch merkte k vandaag bij hem ook wel dat we samen hard van stapel zijn gegaan. T maakt me bang en weet niet goed mezelf n houding te geven. Normaal, voor mijn ex, had k gedacht ah boeiend t komt zoals t komt. Maar nu denk k met name wat als dit en wat als dat..
Ik ben officieel 6 maanden ongeveer verder toen mijn gezeik begon met ex. Nogsteeds is dat niet over.. Ik heb ergens nog gevoel voor m, al begint dat nu n andere vorm te krijgen doordat k n nieuwe man heb leren kennen.
Afgelopen weekend eerste X afgesproken. Zou t weekend bij m blijven. Had t enorm duidelijk gemaakt geen seks etc. Hij was super lief en respectvol. En toen k er was pff t klikte enorm. Uren zitten kletsen. Uitrindelijk kwam van t een t ander. Heerlijk weekend gehad. Die maandag zette hij me af op werk. Wilde me eigenlijk meteen maandag al weer zien, heb dat afgehouden. We spraken donderdag op vrijdag af. Uiteindelijk wilde hij me zo graag zien dat hij me na t werk nog opgehaald heeft dinsdag.. Ben er tot vandaag geweest. Alles klopt. Lijkt. We sporten samen, grootste lol, zijn mega open, samen gekookt etc. Vandaag terug maar huis gegaan en nu kickt angst erin. Wat nu als alles te snel te fijn was. Wat als dit n man is zoals ex waarbij Je vol in gaat en dan oh toch niet. Ja hij zegt vanalles liefs.. Dat hij tegen moeder heeft gezegd me voor te willen stellen. Alles klopt en fijn is. En toch merkte k vandaag bij hem ook wel dat we samen hard van stapel zijn gegaan. T maakt me bang en weet niet goed mezelf n houding te geven. Normaal, voor mijn ex, had k gedacht ah boeiend t komt zoals t komt. Maar nu denk k met name wat als dit en wat als dat..
vrijdag 2 maart 2018 om 22:31
Ik zal ook zeker geen contact meer opnemen met hem. Het toont zo weinig respect om iemand 'te dumpen' via een appje. Heb dan het fatsoen om iemand face-to-face te vertellen hoe het zit. Ik geniet ondertussen nog steeds van chocolade.Sjaantje37 schreef: ↑28-02-2018 10:20Meisje86, goed zo, heeft ook geen zin om er nog aan te trekken. Lekker charmant via een apje uitmaken. Je pakt het goed aan. Huil, schreeuw en eet chocolade maar neem geen contact meer op. Dat heeft bij mij echt zo geholpen om alles in het juiste licht te gaan zien.
Sterkte! En gooi het hier van je af!
Niet dat het mij niks doet, mijn gevoelens waren oprecht. Maar het feit dat hij zo'n manier heeft gekozen om mij 'even' aan de kant te zetten, maakt het voor mij echt stukken makkelijker om hem los te laten. bedankt voor je reactie.
zaterdag 3 maart 2018 om 11:32
Hoi dames,
Ik heb een heftige griep te pakken en tijdens de koorts had ik een mega terugval of misschien beter gezegd een mega inzicht.
Ik heb tijdens mijn koorts veel van hem gedroomd en aan hem gedacht en kwam tot de conclusie dat ik continue om zijn liefde heb moeten vechten, hoe meer ik mijn best deed dat kreeg ik er weer een plusje bij.
Maar veel erger vind ik dat ik beseft dat de klootzak mij eigenlijk tot drie keer toe heeft verkracht. Ik kan zeggen hij heeft zich aan mij opgedrongen maar ik heb nee gezegd en hij heeft toch doorgezet. Ik lag gisteren in bed en zei tegen mezelf,
Sjaantje je kan het zo mooi maken als je het zelf wilt maar als je dit aan een vriendin zou vertellen dat zou zij zeggen je bent verkracht.
Ik heb alleen maar liggen huilen.
Ik was zo kwaad dat ik naar hem toe wilde gaan om hem de huid verrot te schelden maar besefte dat ik deze man nooit meer aandacht moet geven, deze eikel komt zichzelf nog wel een keer tegen. Ik geloof echt in karma, en karma is een bitch.
Het enige wat ik nu kan doe is genezen en hopelijk niet meer in zo’n situatie terecht komen.
T26, misschien gaan jullie ook wel te snel, gewoon stapje terug en kijken wat er van terecht komt, dikke knuffel.
Ik heb een heftige griep te pakken en tijdens de koorts had ik een mega terugval of misschien beter gezegd een mega inzicht.
Ik heb tijdens mijn koorts veel van hem gedroomd en aan hem gedacht en kwam tot de conclusie dat ik continue om zijn liefde heb moeten vechten, hoe meer ik mijn best deed dat kreeg ik er weer een plusje bij.
Maar veel erger vind ik dat ik beseft dat de klootzak mij eigenlijk tot drie keer toe heeft verkracht. Ik kan zeggen hij heeft zich aan mij opgedrongen maar ik heb nee gezegd en hij heeft toch doorgezet. Ik lag gisteren in bed en zei tegen mezelf,
Sjaantje je kan het zo mooi maken als je het zelf wilt maar als je dit aan een vriendin zou vertellen dat zou zij zeggen je bent verkracht.
Ik heb alleen maar liggen huilen.
Ik was zo kwaad dat ik naar hem toe wilde gaan om hem de huid verrot te schelden maar besefte dat ik deze man nooit meer aandacht moet geven, deze eikel komt zichzelf nog wel een keer tegen. Ik geloof echt in karma, en karma is een bitch.
Het enige wat ik nu kan doe is genezen en hopelijk niet meer in zo’n situatie terecht komen.
T26, misschien gaan jullie ook wel te snel, gewoon stapje terug en kijken wat er van terecht komt, dikke knuffel.
zaterdag 3 maart 2018 om 11:53
Sjaantje, wat verschrikkelijk, dit besef. Kan je er met iemand over praten?Sjaantje37 schreef: ↑03-03-2018 11:32
Maar veel erger vind ik dat ik beseft dat de klootzak mij eigenlijk tot drie keer toe heeft verkracht. Ik kan zeggen hij heeft zich aan mij opgedrongen maar ik heb nee gezegd en hij heeft toch doorgezet. Ik lag gisteren in bed en zei tegen mezelf,
Sjaantje je kan het zo mooi maken als je het zelf wilt maar als je dit aan een vriendin zou vertellen dat zou zij zeggen je bent verkracht.
Ik heb alleen maar liggen huilen.
Ik was zo kwaad dat ik naar hem toe wilde gaan om hem de huid verrot te schelden maar besefte dat ik deze man nooit meer aandacht moet geven, deze eikel komt zichzelf nog wel een keer tegen. Ik geloof echt in karma, en karma is een bitch.
Het enige wat ik nu kan doe is genezen en hopelijk niet meer in zo’n situatie terecht komen.
Geloof je echt in karma? Heeft iemand ooit al karma zien gebeuren? Ik wil er graag in geloven, maar dan komt de vraag "waarom ga ik door hetgeen ik nu meemaak? Wat heb ik ooit verkeerd gedaan om dit te verdienen?".
zaterdag 3 maart 2018 om 12:34
Callie, ik kan ermee omgaan hoor, kan alleen niet begrijpen dat ik het zelf zou ver heb laten komen.Callie_15 schreef: ↑03-03-2018 11:53Sjaantje, wat verschrikkelijk, dit besef. Kan je er met iemand over praten?
Geloof je echt in karma? Heeft iemand ooit al karma zien gebeuren? Ik wil er graag in geloven, maar dan komt de vraag "waarom ga ik door hetgeen ik nu meemaak? Wat heb ik ooit verkeerd gedaan om dit te verdienen?".
Na de eerste keer besefte hij het ook wel en ben ik weggegaan. Hij kwam toen huilend bij mij en zei dat hij het begreep als ik het uit zou maken. De tweede keer was ik ziek en ipv van een kopje thee kreeg ik zijn piemel. De derde keer was nog wel het meest kwalijk. Op een festival op klaarlichte dag tussen onze vrienden. Ik was echt te verbijsterd om te reageren. Vanaf dat moment is het bergafwaarts gegaan.
Maar zoals ik al eerder hier heb geschreven was de man zwaar verslaafd aan sex. Ook op dit gebied heeft hij mij misleidt omdat hij beweerde voor mij al jaren geen sex te hebben gehad maar achteraf bleek dat de laatste keer voor mij slechts twee maanden was notabene met een ex van hem. Ook beweerde hij dat hij niet van rare dingen in bed hield nou niks van gemerkt.
Ja ik heb karma al meerdere keren om mij heen zijn doel zien raken.
En hem totaal negeren is het ergste wat ik hem kan aandoen, zijn overige exen bleven als groupies aan hem kleven, ik dus niet. HIj is ook echt verslaafd aan aandacht, heeft hij ooit zelf toegegeven. Dus dit moet ik gewoon verwerken. Ik ben echt een sterke vrouw heb hem overleefd, maar ik begin hem nu eindelijk in het juiste licht te zien....
zondag 4 maart 2018 om 12:32
Hebben jullie ook al lessen geleerd sinds het einde van je relatie?
Ik wel, ik heb geleerd (of ben volop aan het leren) dat ik meer op mijn gevoel moet vertrouwen. De laatste maanden zijn er al verschillende situaties geweest waarbij ik het gevoel had, hier zit iets niet goed en dan blijkt dat regelmatig te kloppen.
Zo werd ik vandaag met een misselijk zenuwachtig gevoel wakker, blijkt de relatie van een vriendin (waar ik al even een vreemd gevoel bij had) verbroken te zijn sinds gisteren.
Ik probeer nu dus wat meer op mijn gevoel te vertrouwen.
(Behalve dan in situaties waar mijn ex in betrokken is, want dan was zijn relatie al lang uit geweest en had ik al miljoenen keren contact gezocht).
Ik wel, ik heb geleerd (of ben volop aan het leren) dat ik meer op mijn gevoel moet vertrouwen. De laatste maanden zijn er al verschillende situaties geweest waarbij ik het gevoel had, hier zit iets niet goed en dan blijkt dat regelmatig te kloppen.
Zo werd ik vandaag met een misselijk zenuwachtig gevoel wakker, blijkt de relatie van een vriendin (waar ik al even een vreemd gevoel bij had) verbroken te zijn sinds gisteren.
Ik probeer nu dus wat meer op mijn gevoel te vertrouwen.
(Behalve dan in situaties waar mijn ex in betrokken is, want dan was zijn relatie al lang uit geweest en had ik al miljoenen keren contact gezocht).
zondag 4 maart 2018 om 15:24
Ik vecht vooral tegen het gevoel waarom hij vrolijk verder gaat zonder ooit contact te zoeken of te willen. Ik weet helemaal niet of hij vrolijk verder gaat maar zo lijkt het in mijn ogen wel.
Gister was hij jarig en waren mijn gedachtes toch bij hem. Vandaag iets op tv wat me ook aan hem deed/doet herinneren. Ik wil hier graag vanaf, ik doe er niks mee. Zoek geen contact en huil er niet meer om. Maar het gemis blijft en mijn denkwijze veranderd niet. Ook al is het niet belangrijk wat hij nu doet of hoe hij zich voelt. Maar toch denk ik daar vaak aan? Van is hij nu gelukkig zo zonder mij, en waarom gaat hij zo makkelijk door? (Heb nooit meer iets gehoord daarna) dat knaagt naar 1,5 jaar. Net alsof je niet hebt bestaan. Jeetje hoe kom je hier vanaf? Ik heb de breuk echt geaccepteerd, zit goed in mijn vel en doe veel. Alleen mijn gedachtes werken niet mee.
Gister was hij jarig en waren mijn gedachtes toch bij hem. Vandaag iets op tv wat me ook aan hem deed/doet herinneren. Ik wil hier graag vanaf, ik doe er niks mee. Zoek geen contact en huil er niet meer om. Maar het gemis blijft en mijn denkwijze veranderd niet. Ook al is het niet belangrijk wat hij nu doet of hoe hij zich voelt. Maar toch denk ik daar vaak aan? Van is hij nu gelukkig zo zonder mij, en waarom gaat hij zo makkelijk door? (Heb nooit meer iets gehoord daarna) dat knaagt naar 1,5 jaar. Net alsof je niet hebt bestaan. Jeetje hoe kom je hier vanaf? Ik heb de breuk echt geaccepteerd, zit goed in mijn vel en doe veel. Alleen mijn gedachtes werken niet mee.
zondag 4 maart 2018 om 15:59
Gelukkigworden je gaat op een dag vanzelf merken dat je al een hele tijd niet aan hem hebt gedacht. Dat komt zomaar.
Voor diegene die het uit maakt gaat het nu eenmaal makkelijker, die is er al lang mee bezig, heeft het al grotendeels verwerkt en/of er was sowieso geen gevoel meer. En die gaat gewoon door met het leven.
Hier is het erg zwaar omdat we soms contact hebben en hij aangeeft te twijfelen.
Waardoor ik dan weer hoop koester.
6 maand later nog last? Mag hopen van niet, ik hoop er voor de zomer door te zijn zodat ik weer volop kan genieten. Want hoe je het ook draait of keert, die pijn lost niets op. Heb je niets aan.
Voor diegene die het uit maakt gaat het nu eenmaal makkelijker, die is er al lang mee bezig, heeft het al grotendeels verwerkt en/of er was sowieso geen gevoel meer. En die gaat gewoon door met het leven.
Hier is het erg zwaar omdat we soms contact hebben en hij aangeeft te twijfelen.
Waardoor ik dan weer hoop koester.
6 maand later nog last? Mag hopen van niet, ik hoop er voor de zomer door te zijn zodat ik weer volop kan genieten. Want hoe je het ook draait of keert, die pijn lost niets op. Heb je niets aan.
zaterdag 17 maart 2018 om 08:11
Hoe gaat het met jullie dames? 
ben benieuwd!! Hier opzich gaat het goed meer gelukkige dagen dan verdrietige. Heb zelf alleen last van plotselinge huilbuien als ik dan even aan hem denk. Het heeft me zoveel verdriet gedaan, dat je je zo kan vergissen in de liefde van een ander. Ik hoop dat deze buien verwijderen. Soms dagen geen last en dan weer 2 dagen wel, heel vermoeiend. Zonde van mijn tijd en schiet er niks mee op!!
ben benieuwd!! Hier opzich gaat het goed meer gelukkige dagen dan verdrietige. Heb zelf alleen last van plotselinge huilbuien als ik dan even aan hem denk. Het heeft me zoveel verdriet gedaan, dat je je zo kan vergissen in de liefde van een ander. Ik hoop dat deze buien verwijderen. Soms dagen geen last en dan weer 2 dagen wel, heel vermoeiend. Zonde van mijn tijd en schiet er niks mee op!!
zondag 18 maart 2018 om 10:40
@gelukkigworden, het gaat hier eigenlijk wel goed, ben herstellende van een griep en longontsteking en heb veel kunnen nadenken en ben ook door een hoop emoties heen gegaan.
Ik heb gelukkig aan geen enkele emotie toegegeven maar merkte wel dat ik voordat ik ziek werd vooral maar door bleef gaan om niet te veel te voelen terwijl ik dacht dat ik mijn verbroken relatie prima aan het verwerken was.
Eigenlijk nu pas, nu ik echt eerlijk tegen mezelf werd ging ik pas dingen verwerken, heb best veel gehuild, ben boos geweest en heb op mijn handen moeten zitten om niet alsnog hem de huid vol te schelden, maar elke keer als ik weer door een heftige emotie heen ging bedacht ik mij ook rationeel dat het geen enkele zin heeft om contact op te nemen en ik daarmee zijn ego alleen maar zou voeden.
En nu gaat het echt beter, voel nu echt rust in mijn lijf. Denk nog wel aan hem maar het is anders, vul niet meer in, maak geen hele verhalen meer in mijn hoofd en weet dat het geen liefde van zijn kant was slechts een sterke sexuele aantrekkingskracht en goede sex wat hij niet kwijt wilde.
Het is oke nu....
Ik heb gelukkig aan geen enkele emotie toegegeven maar merkte wel dat ik voordat ik ziek werd vooral maar door bleef gaan om niet te veel te voelen terwijl ik dacht dat ik mijn verbroken relatie prima aan het verwerken was.
Eigenlijk nu pas, nu ik echt eerlijk tegen mezelf werd ging ik pas dingen verwerken, heb best veel gehuild, ben boos geweest en heb op mijn handen moeten zitten om niet alsnog hem de huid vol te schelden, maar elke keer als ik weer door een heftige emotie heen ging bedacht ik mij ook rationeel dat het geen enkele zin heeft om contact op te nemen en ik daarmee zijn ego alleen maar zou voeden.
En nu gaat het echt beter, voel nu echt rust in mijn lijf. Denk nog wel aan hem maar het is anders, vul niet meer in, maak geen hele verhalen meer in mijn hoofd en weet dat het geen liefde van zijn kant was slechts een sterke sexuele aantrekkingskracht en goede sex wat hij niet kwijt wilde.
Het is oke nu....
sjaantje37 wijzigde dit bericht op 18-03-2018 16:55
0.05% gewijzigd
zondag 18 maart 2018 om 16:51
@gelukkig worden
Hier gaat het steeds beter, nog steeds met ups en downs maar wel steeds beter. Ik moet niet steeds meer huilen als ik aan hem denk of over hem praat.
Ik heb geaccepteerd dat ik hem niet zo snel uit mijn lijf krijg, dat ik tijd nodig heb om hierover te geraken. Ik ben gestopt met het constant zoeken naar antwoorden, want die ga ik toch nooit krijgen.
Wat ik nog steeds erg lastig vind is de fysieke pijn. Op het moment dat er geen afleiding is (vooral savonds en in het weekend) krijg ik last van hartkloppingen en pijn in de borststreek. De fysieke pijn van iemand missen ...
Hier gaat het steeds beter, nog steeds met ups en downs maar wel steeds beter. Ik moet niet steeds meer huilen als ik aan hem denk of over hem praat.
Ik heb geaccepteerd dat ik hem niet zo snel uit mijn lijf krijg, dat ik tijd nodig heb om hierover te geraken. Ik ben gestopt met het constant zoeken naar antwoorden, want die ga ik toch nooit krijgen.
Wat ik nog steeds erg lastig vind is de fysieke pijn. Op het moment dat er geen afleiding is (vooral savonds en in het weekend) krijg ik last van hartkloppingen en pijn in de borststreek. De fysieke pijn van iemand missen ...
zondag 18 maart 2018 om 17:11
Ik had al even mee zitten lezen en heb getwijfeld of ik zou reageren. Mijn relatie is twee maanden uit en op zich gaat het redelijk goed met me. Ik twijfelde daarom of hier meeschrijven wel zo goed is, haal ik dan niet teveel dingen omhoog?
Maar het verhaal van Sjaantje raakte me... Wat is het ongelooflijk herkenbaar wat je allemaal vertelt hier. Ik zou bijna vermoeden dat we dezelfde ex hebben gehad, maar dat lijkt me onmogelijk. Het klinkt in ieder geval heel erg narcistisch, hoe hij was, maar ook gezien de impact die het heeft gehad op jou. Dat herken ik ook heel erg.
Ik moest mijzelf na de relatie weer helemaal opnieuw opbouwen had ik het idee. Ik voelde me enorm waardeloos en diep vernederd. Heb ook altijd om zijn liefde moeten vechten en uiteindelijk heeft hij me alleen maar gebruikt voor de seks en de aandacht. Een hoop manipulatie, leugens, mind-fucks en ellende was het achteraf gezien. Bizar hoe je alles ineens in een veel helderder perspectief kunt zien als het voorbij is. En bizar hoe ik me er zo in mee heb kunnen laten slepen. Ik geneer me dood achteraf.
Pas sinds ik hem zie voor wat en wie hij werkelijk is, heb ik meer afstand kunnen nemen, emotioneel. Ik heb geen contact meer met hem, heb alles geblokkeerd (alleen mijn mail niet, want dat lukt niet).
Maar het verhaal van Sjaantje raakte me... Wat is het ongelooflijk herkenbaar wat je allemaal vertelt hier. Ik zou bijna vermoeden dat we dezelfde ex hebben gehad, maar dat lijkt me onmogelijk. Het klinkt in ieder geval heel erg narcistisch, hoe hij was, maar ook gezien de impact die het heeft gehad op jou. Dat herken ik ook heel erg.
Ik moest mijzelf na de relatie weer helemaal opnieuw opbouwen had ik het idee. Ik voelde me enorm waardeloos en diep vernederd. Heb ook altijd om zijn liefde moeten vechten en uiteindelijk heeft hij me alleen maar gebruikt voor de seks en de aandacht. Een hoop manipulatie, leugens, mind-fucks en ellende was het achteraf gezien. Bizar hoe je alles ineens in een veel helderder perspectief kunt zien als het voorbij is. En bizar hoe ik me er zo in mee heb kunnen laten slepen. Ik geneer me dood achteraf.
Pas sinds ik hem zie voor wat en wie hij werkelijk is, heb ik meer afstand kunnen nemen, emotioneel. Ik heb geen contact meer met hem, heb alles geblokkeerd (alleen mijn mail niet, want dat lukt niet).
zondag 18 maart 2018 om 19:23
Jeetje zit hier met tranen in mijn ogen jouw post te lezen. Het heeft inderdaad lang geduurd om hem te zien voor wat hij werkelijk is omdat ik gewoon niet kon geloven dat iemand echt zo in elkaar steekt.Ira-Z schreef: ↑18-03-2018 17:11Ik had al even mee zitten lezen en heb getwijfeld of ik zou reageren. Mijn relatie is twee maanden uit en op zich gaat het redelijk goed met me. Ik twijfelde daarom of hier meeschrijven wel zo goed is, haal ik dan niet teveel dingen omhoog?
Maar het verhaal van Sjaantje raakte me... Wat is het ongelooflijk herkenbaar wat je allemaal vertelt hier. Ik zou bijna vermoeden dat we dezelfde ex hebben gehad, maar dat lijkt me onmogelijk. Het klinkt in ieder geval heel erg narcistisch, hoe hij was, maar ook gezien de impact die het heeft gehad op jou. Dat herken ik ook heel erg.
Ik moest mijzelf na de relatie weer helemaal opnieuw opbouwen had ik het idee. Ik voelde me enorm waardeloos en diep vernederd. Heb ook altijd om zijn liefde moeten vechten en uiteindelijk heeft hij me alleen maar gebruikt voor de seks en de aandacht. Een hoop manipulatie, leugens, mind-fucks en ellende was het achteraf gezien. Bizar hoe je alles ineens in een veel helderder perspectief kunt zien als het voorbij is. En bizar hoe ik me er zo in mee heb kunnen laten slepen. Ik geneer me dood achteraf.
Pas sinds ik hem zie voor wat en wie hij werkelijk is, heb ik meer afstand kunnen nemen, emotioneel. Ik heb geen contact meer met hem, heb alles geblokkeerd (alleen mijn mail niet, want dat lukt niet).
Ik kan nu na 4 maanden anders naar hem kijken. Het geen contact hebben heeft mij ontzettend geholpen. In het begin dacht ik dat ik gek werd maar later besefte ik als ik er mee door was blijven gaan dan had ik pas gek geworden.
Ik hoor en zie niets meer van hem en dat geeft zo ontzettend veel rust. Ik loop nog wel het risico om hem tegen het lijf te lopen maar de afgelopen weken hebben geholpen aan de manier waarop ik daar mee om zal gaan. Toevallig kwam ik vandaag een foto van hem tegen en merkte dat het mij al veel minder deed.
Sinds ik bij hem weg bent staat mijn leven ook niet meer on-hold en ben ik echt bezig de dingen te doen die ik continue uitstelde omdat ik alleen maar met hem en de intriges en ellende bezig was die de relatie met zich meebracht.
Wat mij heel erg geholpen heeft is mijn therapeut haar stem in mijn hoofd die zegt, geef hem geen podium meer.
Je hoef je nergens voor te generen, wees trots op jezelf dat je bent ontsnapt uit die zieke relatie en omgeving. Hoelang was je met hem?
Echt fijn om te horen dat ik niet de enige ben.
Dikke knuffel!
zondag 18 maart 2018 om 22:07
@ Sjaantje, Nee, je bent niet alleen hierin. Ik ben ook blij (en verbaasd) dat ik hier iemand tref die vrijwel exact hetzelfde lijkt te hebben meegemaakt als ik. Ik ken werkelijk niemand in mijn omgeving die echt begrijpt wat ik heb meegemaakt met mijn ex. Dat maakt het nog eens extra eenzaam om het te moeten verwerken.
Ik heb vier jaar in een knipperlichtrelatie gezeten met hem. Het is allemaal heel raar gegaan.
Het geen contact hebben helpt mij ook enorm. Heel goed dat je dat doet en het volhoudt! Mijn ex heeft me nog wel bericht twee weken geleden. En ik zat direct met letterlijk trillende handen en zenuwen in mijn lijf. Een pure angstreactie van mijn lichaam. Uiteraard heb ik zijn bericht onbeantwoord gelaten. Hij krijgt ook geen podium meer bij mij.
Ik kan mijn ex ook nog tegen het lijf lopen. Daar ben ik ook bang voor, dat ik op een onbewaakt moment ineens oog in oog met hem sta. Daar ben ik nu nog niet sterk genoeg voor vrees ik. Ik ben ook bang dat hij, nu hij geen contact met me kan krijgen, het op andere manieren gaat proberen, voor de deur gaat staan of expres naar plekken komt waar ik ook kom. Niet dat ik bang ben dat hij me iets aan zal doen. Hij is nooit gewelddadig geweest naar me. Ik ben gewoon bang om mezelf niet te kunnen beheersen denk ik.
Zoveel woede en verdriet heb ik gehad om deze zieke man. Ik probeer er geen aandacht meer aan te geven in mijn hoofd, want dan word ik weer woest en wordt alles weer levend. De hele relatie bleek gewoon één grote fake te zijn.
Ik heb een coach in de hand genomen die gespecialiseerd is in narcistisch misbruik, want mijn sterke vermoeden is dat hij zeer narcistisch is, als hij al geen NPD heeft. Ik weet dat het gevoelig is om dit soort dingen te zeggen, maar ik kan inmiddels zeggen, na héél veel research, dat ik niet zomaar wat roep.
Uit een (zeer) destructieve relatie stappen en vervolgens herstellen en je leven weer opbouwen, is echt heel moeilijk. Maar ik ben nu zó blij dat ik van hem af ben! Elke dag voel ik me bevrijd. Ik ben er nog lang niet hoor, maar dat is ok. Net als jij ben ik langzaam weer de draad aan het oppakken van mijn eigen leven, de dingen aan het herontdekken die ik leuk vond, die me plezier gaven in het leven.
Al mijn energie ging in de relatie voornamelijk naar hem, net als bij jou.
Ik kon ook niet geloven dat iemand echt zo kan zijn als mijn ex was. Het duurde even voordat ik van die shock bekomen was. En nog steeds moet ik mezelf soms wakker schudden als ik weer eens verval in twijfel over hem.
Het moeilijke is dat mensen in zijn omgeving niet zien of hebben gezien wat ik zag. Zij zien wel een man met ernstige issues, maar ze blijven hem oh zo intelligent, lief, zielig en weet ik wel niet wat allemaal vinden. Bizar. Maar ik ken mijn eigen waarheid met hem. Ik weet wat ik heb meegemaakt. Daar moet ik me maar aan vasthouden.
Heb je steun in je omgeving bij het verwerken van je ervaring?
Dikke knuffel terug!
Ira
PS Het is niet mijn bedoeling dit topic te kapen o.i.d. No offense aan alle anderen die hier schrijven en hun hart luchten over liefdesverdriet.
Ik heb vier jaar in een knipperlichtrelatie gezeten met hem. Het is allemaal heel raar gegaan.
Het geen contact hebben helpt mij ook enorm. Heel goed dat je dat doet en het volhoudt! Mijn ex heeft me nog wel bericht twee weken geleden. En ik zat direct met letterlijk trillende handen en zenuwen in mijn lijf. Een pure angstreactie van mijn lichaam. Uiteraard heb ik zijn bericht onbeantwoord gelaten. Hij krijgt ook geen podium meer bij mij.
Ik kan mijn ex ook nog tegen het lijf lopen. Daar ben ik ook bang voor, dat ik op een onbewaakt moment ineens oog in oog met hem sta. Daar ben ik nu nog niet sterk genoeg voor vrees ik. Ik ben ook bang dat hij, nu hij geen contact met me kan krijgen, het op andere manieren gaat proberen, voor de deur gaat staan of expres naar plekken komt waar ik ook kom. Niet dat ik bang ben dat hij me iets aan zal doen. Hij is nooit gewelddadig geweest naar me. Ik ben gewoon bang om mezelf niet te kunnen beheersen denk ik.
Zoveel woede en verdriet heb ik gehad om deze zieke man. Ik probeer er geen aandacht meer aan te geven in mijn hoofd, want dan word ik weer woest en wordt alles weer levend. De hele relatie bleek gewoon één grote fake te zijn.
Ik heb een coach in de hand genomen die gespecialiseerd is in narcistisch misbruik, want mijn sterke vermoeden is dat hij zeer narcistisch is, als hij al geen NPD heeft. Ik weet dat het gevoelig is om dit soort dingen te zeggen, maar ik kan inmiddels zeggen, na héél veel research, dat ik niet zomaar wat roep.
Uit een (zeer) destructieve relatie stappen en vervolgens herstellen en je leven weer opbouwen, is echt heel moeilijk. Maar ik ben nu zó blij dat ik van hem af ben! Elke dag voel ik me bevrijd. Ik ben er nog lang niet hoor, maar dat is ok. Net als jij ben ik langzaam weer de draad aan het oppakken van mijn eigen leven, de dingen aan het herontdekken die ik leuk vond, die me plezier gaven in het leven.
Al mijn energie ging in de relatie voornamelijk naar hem, net als bij jou.
Ik kon ook niet geloven dat iemand echt zo kan zijn als mijn ex was. Het duurde even voordat ik van die shock bekomen was. En nog steeds moet ik mezelf soms wakker schudden als ik weer eens verval in twijfel over hem.
Het moeilijke is dat mensen in zijn omgeving niet zien of hebben gezien wat ik zag. Zij zien wel een man met ernstige issues, maar ze blijven hem oh zo intelligent, lief, zielig en weet ik wel niet wat allemaal vinden. Bizar. Maar ik ken mijn eigen waarheid met hem. Ik weet wat ik heb meegemaakt. Daar moet ik me maar aan vasthouden.
Heb je steun in je omgeving bij het verwerken van je ervaring?
Dikke knuffel terug!
Ira
PS Het is niet mijn bedoeling dit topic te kapen o.i.d. No offense aan alle anderen die hier schrijven en hun hart luchten over liefdesverdriet.
