Relaties
alle pijlers
relatie uit
woensdag 15 november 2017 om 23:27
Wegens herkenbaarheid verhaal even weggehaald. Samenvatting: relatie is uit, ik voel me kut en vind het fijn dit te delen.
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-11-2017 20:22
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
87.18% gewijzigd
zaterdag 8 december 2018 om 13:12
Wat naar voor iedereen die hier schrijft en toch voel ik me wat minder alleen hierdoor.
VeelLiefs, ik denk wel dat de mensen in je omgeving gelijk hebben en dat je het echt moet gaan afsluiten. Stel dat jullie weer bij elkaar komen, wat moet er dan veranderd zijn om wel een goede relatie te hebben? Is dat alleen zijn gevoel of zou jij ook weer vertrouwen moeten gaan krijgen of je iets anders opstellen, meer vragen om wat je nodig hebt bijvoorbeeld? Ik ben ervan overtuigd dat je pas weer samen kunt komen als je je eerste relatie allebei hebt afgesloten en verwerkt. Dus je kan een tweede relatie met dezelfde persoon beginnen, maar dat kun je nu nog niet omdat je nog half in de eerste zit. Dus focus eerst op afsluiting van dit gedeelte, dan kunnen julie eventueel daarna bij elkaar komen.
VeelLiefs, ik denk wel dat de mensen in je omgeving gelijk hebben en dat je het echt moet gaan afsluiten. Stel dat jullie weer bij elkaar komen, wat moet er dan veranderd zijn om wel een goede relatie te hebben? Is dat alleen zijn gevoel of zou jij ook weer vertrouwen moeten gaan krijgen of je iets anders opstellen, meer vragen om wat je nodig hebt bijvoorbeeld? Ik ben ervan overtuigd dat je pas weer samen kunt komen als je je eerste relatie allebei hebt afgesloten en verwerkt. Dus je kan een tweede relatie met dezelfde persoon beginnen, maar dat kun je nu nog niet omdat je nog half in de eerste zit. Dus focus eerst op afsluiting van dit gedeelte, dan kunnen julie eventueel daarna bij elkaar komen.
zaterdag 8 december 2018 om 13:30
Aan iedereen met valse hoop, probeer het los te laten, hoe moeilijk ook. Als je gedachten wegdrijven naar een toekomst weer samen, duw ze weg en laat de huidige realiteit weer toe, hoe moeilijk ook.
Ik zit zelf ook middenin de valse hoop. Ik zag hem gisteren, maar hij heeft mij nooit begroet. Op een bepaald moment zat hij ook alleen, terwijl hij eigenlijk een groepsmens is. Dan gaan mijn radertjes weer overuren draaien, zie je wel dat hij het nog moeilijk heeft om mij te zien, zie je wel dat hij mij mist, ... BAM, valse hoop.
Maar ik probeer het van me af te duwen. Omdenken. Hij heeft me niet begroet om me niet nog meer pijn te doen. En iedereen zit wel eens alleen, iedereen heeft wel eens een mindere dag ... Ja, de realiteit doet pijn, maar het is nu eenmaal de realiteit waarmee we verder moeten ...
Ik zit zelf ook middenin de valse hoop. Ik zag hem gisteren, maar hij heeft mij nooit begroet. Op een bepaald moment zat hij ook alleen, terwijl hij eigenlijk een groepsmens is. Dan gaan mijn radertjes weer overuren draaien, zie je wel dat hij het nog moeilijk heeft om mij te zien, zie je wel dat hij mij mist, ... BAM, valse hoop.
Maar ik probeer het van me af te duwen. Omdenken. Hij heeft me niet begroet om me niet nog meer pijn te doen. En iedereen zit wel eens alleen, iedereen heeft wel eens een mindere dag ... Ja, de realiteit doet pijn, maar het is nu eenmaal de realiteit waarmee we verder moeten ...
zaterdag 8 december 2018 om 13:59
Ik weet het. Alleen die van mij geeft letterlijk toe dat ie nog erg veel pijn heeft, nu na 9 maanden nog. Dus hoe zeer en hoe hard ik ook probeer om te denken, als je dat hoort is het heel gemakkelijk om mijn verzet te staken en weer vast te houden aan hoop.
Hoe is het nu met jou, Callie, voel je je al ietsjes beter?
Hoe is het nu met jou, Callie, voel je je al ietsjes beter?
zaterdag 8 december 2018 om 14:54
Het is een lastige week geweest, zowel werk als privé. Ik heb het gevoel mentaal doodop te zijn, maar slapen kan ik niet.
Ik ben eigenlijk een beetje boos op hem, omdat hij mij niet begroet heeft. Omdat hij zegt dat hij mij een topmeid vindt en me graag ziet, maar het toch niet verder wil proberen. Omdat hij zegt ‘vrienden voor het leven’ maar dan wel niks meer van zich laat horen.
Aan de andere kant snap ik hem wel, ik weet waar hij tegenaan loopt. Maar het maakt me zo onzeker, omdat het iets is waar ik echt aan probeer te werken. Ik twijfel op dit moment of ik geen professionele hulp moet gaan zoeken. Ik ben mijn beste vriend alweer kwijt.
Ik ben eigenlijk een beetje boos op hem, omdat hij mij niet begroet heeft. Omdat hij zegt dat hij mij een topmeid vindt en me graag ziet, maar het toch niet verder wil proberen. Omdat hij zegt ‘vrienden voor het leven’ maar dan wel niks meer van zich laat horen.
Aan de andere kant snap ik hem wel, ik weet waar hij tegenaan loopt. Maar het maakt me zo onzeker, omdat het iets is waar ik echt aan probeer te werken. Ik twijfel op dit moment of ik geen professionele hulp moet gaan zoeken. Ik ben mijn beste vriend alweer kwijt.
zaterdag 8 december 2018 om 15:11
In onze vereniging, normaal begroet je iedereen, heeft hij niet gedaan, maar niet alleen bij mij.
Ik ben niet zo open naar andere mensen, zeker als ik die niet ken. Dat heb ik van thuis uit nooit geleerd. Het afgelopen jaar heb ik echt mijn best gedaan om mij meer in de groep te zetten, maar van mij te laten horen. En als ik vriendinnen mag geloven ben ik echt goed op weg. Maar voor hem was het te weinig, hij vind mij te weinig open naar zijn vrienden/familie. Daarnaast kon hij niet om met de stiltes die er vielen toen hij naar mijn verleden vroeg. Voor mij is het duidelijk geworden dat ik bepaalde dingen gewoon heb opgekropt ipv verwerkt. En nu komen die weer boven, maar vind ik het heel moeilijk om die te delen, ook met hem. Gewoon omdat ik er zelf nog niet mee aan de slag ben gegaan. Want ik wil gewoon alles kunnen vertellen, dat heeft hij mij geleerd, er is niemand die meer weet van mij dan hij. En ik mis e verschikkelijk om bij iemand mijn hart te kunnen luchten.
Ik ben niet zo open naar andere mensen, zeker als ik die niet ken. Dat heb ik van thuis uit nooit geleerd. Het afgelopen jaar heb ik echt mijn best gedaan om mij meer in de groep te zetten, maar van mij te laten horen. En als ik vriendinnen mag geloven ben ik echt goed op weg. Maar voor hem was het te weinig, hij vind mij te weinig open naar zijn vrienden/familie. Daarnaast kon hij niet om met de stiltes die er vielen toen hij naar mijn verleden vroeg. Voor mij is het duidelijk geworden dat ik bepaalde dingen gewoon heb opgekropt ipv verwerkt. En nu komen die weer boven, maar vind ik het heel moeilijk om die te delen, ook met hem. Gewoon omdat ik er zelf nog niet mee aan de slag ben gegaan. Want ik wil gewoon alles kunnen vertellen, dat heeft hij mij geleerd, er is niemand die meer weet van mij dan hij. En ik mis e verschikkelijk om bij iemand mijn hart te kunnen luchten.
zaterdag 8 december 2018 om 15:43
Heeft hij je dan daar ook niet gewoon te weinig tijd voor gegeven, Callie? Voor het openstellen van jezelf tegenover zijn vrienden en zijn familie? Ik kan me voorstellen dat je tijd nodig hebt om hen te leren kennen, niet iedereen is een open boek bij nieuwe mensen. Ik vind dit absoluut geen slechte eigenschap, en je moet hier alleen aan willen werken als je er zelf last van hebt (los van de verbroken relatie). Ik ben zelf ook een kat-uit-de-boom-kijker, dit accepteer ik van mijzelf.
zaterdag 8 december 2018 om 16:11
Sowieso heeft hij mij daarvoor te weinig tijd gegeven. Dat heb ik hem ook gezegd. Hij wil het te snel, ik ben nog niet helemaal mezelf ...
Maar het blijft wel iets waar ik aan wil werken. Ik hou veel meer van mezelf als ik zelf ook actief meedoe in een gesprek. Ik geniet veel meer als ik niet in het hoekje gewoon zit ja te knikken. Ik heb het alleen niet geleerd. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker je iets aanleert.
Maar het blijft wel iets waar ik aan wil werken. Ik hou veel meer van mezelf als ik zelf ook actief meedoe in een gesprek. Ik geniet veel meer als ik niet in het hoekje gewoon zit ja te knikken. Ik heb het alleen niet geleerd. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker je iets aanleert.
zaterdag 8 december 2018 om 16:20
zaterdag 8 december 2018 om 21:33
Ik heb toevallig ook net oude foto's zitten bekijken en ik kwam er ook een paar tegen van voordat we samen waren, dus ook nog uit de tijd dat hij met zijn exen was. Het deed me zo'n pijn om te bedenken dat ik ook een van zijn exen ben, waar hij ooit aan terug zal denken als een heel rijtje. Niet dat ik jaloers op hun ben, maar het idee dat ik niet speciaal ben, dat het ons niet gelukt is om samen oud te worden. Terwijl ik zo graag zou willen dat we samen blijven, ook al weet ik niet precies waarom ik dat wil. En hij is op die jonge foto's ook zo knap, ik weet weer precies waarom ik verliefd werd.Evylime schreef: ↑08-12-2018 16:20Ben net bezig geweest met al onze foto's of foto's die me aan hem doen denken uit te zoeken en in een map op mijn laptop te zetten. Verwijderen kan ik nog niet. Maar pff, wel lastig om al die foto's waarop we nog gelukkig waren te zien. Maar ik dacht ik doe het nu, dan ben ik er maar van af.
zondag 9 december 2018 om 13:34
Ik moet zeggen.. Het verdriet valt me mee. Ik had verwacht dat ik depressief zou worden, dat ik me de hele dag slecht zou voelen en de hele dag zou huilen. Wat ik nu merk is dat ik me vooral 's ochtends down voel. Ik praat er veel over thuis en dat vind ik fijn. Ik zoek ook meer contact met mijn familie thuis, wat ik eerder niet veel deed. Ik merk dat ik liever onder de mensen ben nu dan alleen, want als ik teveel alleen ben kan ik ook teveel nadenken.
En natuurlijk mis ik hem, en mis ik wat we hadden. Maar ergens denk ik omdat het de laatste weken al niet zo goed ging en ik al weken in onzekerheid zat omdat hij had gezegd te twijfelen over onze relatie, ik nu een soort rust over mij heen heb. Ik heb natuurlijk nog wel buikpijn bijna de hele dag, voel een soort naar gevoel als ik onze foto's zie of denk aan herinneringen. Maar over het algemeen is het minder erg dan ik had verwacht. En ik ben daar ergens ook een beetje ongerust over. Want wat nou als het echte heftige verdriet nog moet komen? Ik heb bijna 4.5 jaar een relatie gehad met iemand waarvan ik dacht mee oud te worden, mee zou gaan trouwen, kinderen mee zou krijgen. Zou ik niet veel verdrietiger moeten zijn? Ik weet niet zo goed waar het aan ligt.
en @zoey, je bent wel speciaal! Dat het niet gelukt is tussen jullie wil niet zeggen dat jij daarom minder waard bent en dat je nooit meer iemand vindt die je nog leuker vindt. Moeilijk voor te stellen nu (voor mij ook hoor) maar uiteindelijk komt die man er. En ik heb het ook vooral met de foto's van het begin van onze relatie dat ik denk: toen was het echt nog leuk. Waren we echt gelukkig. En ik denk dat het het laatste jaar/halfjaar verandert is. En dat doet me wel zeer. Je verwacht niet dat dit soort dingen gebeuren.
Maar zelfs de relaties die perfect lijken houden niet altijd stand. Zo had mijn broer een relatie van bijna 7 jaar, maakte zijn vriendin het ineens uit en 2 weken later had ze een ander. Het is bizar hoe liefde gaat soms.
En natuurlijk mis ik hem, en mis ik wat we hadden. Maar ergens denk ik omdat het de laatste weken al niet zo goed ging en ik al weken in onzekerheid zat omdat hij had gezegd te twijfelen over onze relatie, ik nu een soort rust over mij heen heb. Ik heb natuurlijk nog wel buikpijn bijna de hele dag, voel een soort naar gevoel als ik onze foto's zie of denk aan herinneringen. Maar over het algemeen is het minder erg dan ik had verwacht. En ik ben daar ergens ook een beetje ongerust over. Want wat nou als het echte heftige verdriet nog moet komen? Ik heb bijna 4.5 jaar een relatie gehad met iemand waarvan ik dacht mee oud te worden, mee zou gaan trouwen, kinderen mee zou krijgen. Zou ik niet veel verdrietiger moeten zijn? Ik weet niet zo goed waar het aan ligt.
en @zoey, je bent wel speciaal! Dat het niet gelukt is tussen jullie wil niet zeggen dat jij daarom minder waard bent en dat je nooit meer iemand vindt die je nog leuker vindt. Moeilijk voor te stellen nu (voor mij ook hoor) maar uiteindelijk komt die man er. En ik heb het ook vooral met de foto's van het begin van onze relatie dat ik denk: toen was het echt nog leuk. Waren we echt gelukkig. En ik denk dat het het laatste jaar/halfjaar verandert is. En dat doet me wel zeer. Je verwacht niet dat dit soort dingen gebeuren.
Maar zelfs de relaties die perfect lijken houden niet altijd stand. Zo had mijn broer een relatie van bijna 7 jaar, maakte zijn vriendin het ineens uit en 2 weken later had ze een ander. Het is bizar hoe liefde gaat soms.
zondag 9 december 2018 om 15:47
Ik vind het moeilijk dat ik niet echt kan huilen. Ik heb verdriet, maar er komen geen tranen. Ik voel alleen een enorm gemis.
Ik zou hem willen bellen, schrijven wat ik voel. Want nu ik er even over heb kunnen nadenken, weet ik wat ik hem zou willen zeggen. Maar het is te laat, want hij wil mij niet meer. En ik ben niet de persoon dat erom gaat smeken.
Maar ik mis hem, en zou hem zo graag willen duidelijk maken wie ik ben achter die muur, de callie die hij nog niet heeft leren kennen, de callie die hij langzaam aan het ontdekken was. Ik zou hem willen zeggen hoe stom hij is om mij te laten gaan, welke prachtvrouw hij laat schieten.
En toch, hoe vaak hij ook zei dat ik veel meer mijn gevoel moet volgen, en dat deed ik ook meer en meer. Deze keer werk ik volledig op verstand, want als ik mijn gevoel had gevolgd, dan had hij nu al 1000-den sms’en gekregen, en 100-den gemiste oproepen. En wat had ik daar dan mee bereikt??
Ik zou hem willen bellen, schrijven wat ik voel. Want nu ik er even over heb kunnen nadenken, weet ik wat ik hem zou willen zeggen. Maar het is te laat, want hij wil mij niet meer. En ik ben niet de persoon dat erom gaat smeken.
Maar ik mis hem, en zou hem zo graag willen duidelijk maken wie ik ben achter die muur, de callie die hij nog niet heeft leren kennen, de callie die hij langzaam aan het ontdekken was. Ik zou hem willen zeggen hoe stom hij is om mij te laten gaan, welke prachtvrouw hij laat schieten.
En toch, hoe vaak hij ook zei dat ik veel meer mijn gevoel moet volgen, en dat deed ik ook meer en meer. Deze keer werk ik volledig op verstand, want als ik mijn gevoel had gevolgd, dan had hij nu al 1000-den sms’en gekregen, en 100-den gemiste oproepen. En wat had ik daar dan mee bereikt??
zondag 9 december 2018 om 16:00
@callie dat moeilijk vinden om te huilen heb ik ook. Het is pas 3 dagen geleden en alleen op de dag dat hij het uitmaakte heb ik lang gehuild. De dagen erna maar even. Ik voelde mij net wat down worden en heb bewust zielige liedjes geluisterd om even te kunnen huilen, even mijn emoties kwijt te kunnen.
Wat ik nog wel aan hem ga vragen binnenkort is waarom hij het niet nog geprobeerd heeft. Ik weet pas sinds deze week dat zijn gevoel voor mij minder geworden was. Daarvoor had hij wel gezegd dat hij merkte dat hij vaker liever alleen was en stemmingswisselingen had, maar over de verandering van gevoel heeft hij niks gezegd. En ik wil dus weten waarom hij het niet nog een kans gegeven heeft. Want nu heb ik niet de kans gekregen om nog aan onze relatie te werken.
21 december ben ik jarig en dan verwacht ik wel een appje. Misschien dat ik dan vraag hoe het met hem gaat en de vragen ga stellen waar ik nog mee zit.
Over mijn verjaardag gesproken, ik ben dus nog aan het twijfelen of ik het wil vieren. Aan de ene kant denk ik: wat valt er nou te vieren, mijn relatie is uit en ik voel me kut. Aan de andere kant denk ik: maar ik laat hem mijn verjaardag niet verpesten. Dus ik ben nog een beetje in twijfel
Wat ik nog wel aan hem ga vragen binnenkort is waarom hij het niet nog geprobeerd heeft. Ik weet pas sinds deze week dat zijn gevoel voor mij minder geworden was. Daarvoor had hij wel gezegd dat hij merkte dat hij vaker liever alleen was en stemmingswisselingen had, maar over de verandering van gevoel heeft hij niks gezegd. En ik wil dus weten waarom hij het niet nog een kans gegeven heeft. Want nu heb ik niet de kans gekregen om nog aan onze relatie te werken.
21 december ben ik jarig en dan verwacht ik wel een appje. Misschien dat ik dan vraag hoe het met hem gaat en de vragen ga stellen waar ik nog mee zit.
Over mijn verjaardag gesproken, ik ben dus nog aan het twijfelen of ik het wil vieren. Aan de ene kant denk ik: wat valt er nou te vieren, mijn relatie is uit en ik voel me kut. Aan de andere kant denk ik: maar ik laat hem mijn verjaardag niet verpesten. Dus ik ben nog een beetje in twijfel
zondag 9 december 2018 om 16:05
normaal ben ik een stille meelezer, maar wil toch graag reageren op je post. Ik vind het nogal wat jouw ex bij je neerlegt, de verandering die hij van je verwacht..en ergens vind ik het ook van weinig respect naar je getuigen. Hij doet alsof het jouw leerdoelen zijn, terwijl ik van mening ben dat hij degene is die zou moeten leren om geduldig met je te zijn, je te ondersteunen in je proces, te ondersteunen in de doelen die jij wil veranderen. HIJ vindt het moeilijk dat je minder open bent naar vrienden en familie, HIJ vindt dat je meer open moet zijn. Hij kijkt echter niet naar hoe hij hierin had kunnen handelen, maar legt de verantwoordelijkheid hiervan bij jou neer. Dat vind ik oneerlijk. In plaats van hierin een bepaalde verwachting van jou te hebben, had hij ook het respect en de trots kunnen hebben om te zien wat je al had bereikt. Echt, hierin mag je echt voor jezelf gaan staan!Callie_15 schreef: ↑09-12-2018 15:47Ik vind het moeilijk dat ik niet echt kan huilen. Ik heb verdriet, maar er komen geen tranen. Ik voel alleen een enorm gemis.
Ik zou hem willen bellen, schrijven wat ik voel. Want nu ik er even over heb kunnen nadenken, weet ik wat ik hem zou willen zeggen. Maar het is te laat, want hij wil mij niet meer. En ik ben niet de persoon dat erom gaat smeken.
Maar ik mis hem, en zou hem zo graag willen duidelijk maken wie ik ben achter die muur, de callie die hij nog niet heeft leren kennen, de callie die hij langzaam aan het ontdekken was. Ik zou hem willen zeggen hoe stom hij is om mij te laten gaan, welke prachtvrouw hij laat schieten.
En toch, hoe vaak hij ook zei dat ik veel meer mijn gevoel moet volgen, en dat deed ik ook meer en meer. Deze keer werk ik volledig op verstand, want als ik mijn gevoel had gevolgd, dan had hij nu al 1000-den sms’en gekregen, en 100-den gemiste oproepen. En wat had ik daar dan mee bereikt??
zondag 9 december 2018 om 16:39
Ik ben het eens met Miszlady, Callie. Het is niet eerlijk van hem. Wat is zijn aandeel hierin? Denk alsjeblieft niet dat het alleen aan jou ligt. Hij heeft je niet eens een kans gegeven.
Dat geldt ook voor jou, Evylime. Als hij pas op het moment dat hij het uitmaakf aangeeft waar hij problemen mee heeft, is er iets mis met zijn communicatie.
Voor wat betreft het huilen, dit komt vanzelf wel, als je eraan toe bent. Ik kan me herinneren dat de eerste weken voor mij in een waas voorbij gingen, dat ik niet besefte wat er nou eigenlijk gebeurde. Dat is de eerste fase van het verdriet. Het huilen heb ik daarna ruimschoots ingehaald
Dat geldt ook voor jou, Evylime. Als hij pas op het moment dat hij het uitmaakf aangeeft waar hij problemen mee heeft, is er iets mis met zijn communicatie.
Voor wat betreft het huilen, dit komt vanzelf wel, als je eraan toe bent. Ik kan me herinneren dat de eerste weken voor mij in een waas voorbij gingen, dat ik niet besefte wat er nou eigenlijk gebeurde. Dat is de eerste fase van het verdriet. Het huilen heb ik daarna ruimschoots ingehaald
zondag 9 december 2018 om 16:55
@veelliefst: er was absoluut iets mis met de communicatie. Ook vanaf mijn kant hoor. We praatten niet echt over onze gevoelens, over waar we mee zaten. Ik wel meer dan hij, maar toch vertelde ik niet alles. En dat is denk ik ook waar het mis gegaan is. Omdat wij nooit over onze negatieve gevoelens praatten, verzweeg hij dat zijn gevoel minder aan het worden was.
zondag 9 december 2018 om 17:44
Hoi, ik lees sinds gisteren ook stiekem mee. Fijn dat dit topic er is. Mijn relatie is sinds vorige week definitief over. Heb er zelf een punt achter gezet. Ik weet wel waarom het uit is, maar ik heb zo erg last van schuldgevoelens pff. Voelt alsof ik mijn toekomst heb gegooid en nu niks meer heb.
Gisteren heb ik ook nog hele discussie met hem gehad over mijn spullen die nog bij hem liggen. Ging hij moeilijk over doen en toen kon ik mezelf niet inhouden en hebben we allebei onze ergernissen uitgesproken. Dat ging via Whatsapp en daarna heeft hij me geblokkeerd. Dat heeft me wel echt geraakt. Kan geen contact meer opnemen en mijn spullen liggen nu dus bij hem..
Gisteren heb ik ook nog hele discussie met hem gehad over mijn spullen die nog bij hem liggen. Ging hij moeilijk over doen en toen kon ik mezelf niet inhouden en hebben we allebei onze ergernissen uitgesproken. Dat ging via Whatsapp en daarna heeft hij me geblokkeerd. Dat heeft me wel echt geraakt. Kan geen contact meer opnemen en mijn spullen liggen nu dus bij hem..
maandag 10 december 2018 om 09:50
@blueberry: dat lijkt me heel lastig van je spullen.. misschien dat wanneer bij hem de ergste woede gezakt is je via een andere manier contact kan zoeken om je spullen op te halen. En anders evt via vrienden/familie? Ik moet ook nog spullen ophalen, maar dat doe ik pas in het nieuwe jaar. Als mijn emoties wat meer stabiel zijn. Wij hebben dan geen ruzie maar ik wil niet emotioneel autorijden.
Weetje waar ik me een beetje aan probeer vast te houden.. mijn moeder is bijna 9 jaar geleden overleden. Dat was verschrikkelijk en is het soms nog steeds. Liefdesverdriet lijkt op de fases die je doorloopt wanneer een dierbare overlijdt. En hoe verschrikkelijk ik me toen ook voelde, hoe vaak ik soms gedacht heb dat het niet meer hoefde van mij, ook daar ben ik uitgekomen. Ook dat werd beter. En dat was veel erger dan een relatie die verbroken is. Het heeft alleen tijd nodig. Tijd is je vriend. En ja, het liefste zou ik ook de tijd een paar maanden vooruit spoelen. Maar dat is helaas niet mogelijk. Dus probeer ik me maar vast te houden aan het feit dat het uiteindelijk beter wordt.
Weetje waar ik me een beetje aan probeer vast te houden.. mijn moeder is bijna 9 jaar geleden overleden. Dat was verschrikkelijk en is het soms nog steeds. Liefdesverdriet lijkt op de fases die je doorloopt wanneer een dierbare overlijdt. En hoe verschrikkelijk ik me toen ook voelde, hoe vaak ik soms gedacht heb dat het niet meer hoefde van mij, ook daar ben ik uitgekomen. Ook dat werd beter. En dat was veel erger dan een relatie die verbroken is. Het heeft alleen tijd nodig. Tijd is je vriend. En ja, het liefste zou ik ook de tijd een paar maanden vooruit spoelen. Maar dat is helaas niet mogelijk. Dus probeer ik me maar vast te houden aan het feit dat het uiteindelijk beter wordt.
maandag 10 december 2018 om 12:34
Tuurlijk ligt het niet alleen aan mij. Hij heeft ook werkpuntjes, waaronder geduld.
Daarnaast is hij op een bepaald vlak ook redelijk naïef en rechtlijnig, hij wil het perfect, en als het niet volgens zijn wil is, dan hoeft het niet.
En toch mis ik hem enorm, en kan ik niet geloven dat er nog een betere man rondloopt.
Daarnaast is hij op een bepaald vlak ook redelijk naïef en rechtlijnig, hij wil het perfect, en als het niet volgens zijn wil is, dan hoeft het niet.
En toch mis ik hem enorm, en kan ik niet geloven dat er nog een betere man rondloopt.
maandag 10 december 2018 om 14:45
maandag 10 december 2018 om 16:07
Dat zijn ook dingen die wij zelf in moeten zien. Een vriendin van me zei ook dat ik geen hoop moest houden, maar dat ik dat zelf moet inzien. Iemand kan zoveel tegen je zeggen als ze willen, als jij het op dat moment niet gelooft komt het niet binnen. Over een tijdje denk ik dat wij langzaam die hoop wat los kunnen laten en dan pas komen die woorden binnen. En kunnen we misschien ook de slechte dingen aan onze exen zien.
Wat ik zelf merk is dat ik wel een beetje pissig ben op hoe hij het heeft gedaan.
In week 1 geeft hij aan meer behoefte te hebben aan alleen tijd, maar heeft nog niet genoeg van me en wil ervoor vechten want iedere relatie krijgt wel eens klappen te verduren en dan moet je sterk zijn.
In week 2 geeft hij aan soms te twijfelen of hij er geen punt achter moet zetten, was daarvan in de war maar wilde het nog wel proberen want hij wil die 4 jaar niet zomaar weggooien.
In week 3 maakt hij het uit.
En ik denk nu: wat is er in die weken veranderd dat jij ineens besluit om er een punt achter te zetten? Waarom heb je het zo snel opgegeven voordat ik er iets mee kon?
Maar echt boos kan ik nog niet zijn. Weet ook niet of dat komt. Ik wil alleen uiteindelijk antwoord op die vragen. Misschien dat ik zijn keuze dan ook beter kan begrijpen.
Ik begrijp wel dat als het gevoel minder geworden is en het meer voelt als een vriendschap dan als een relatie dat het dan op een gegeven moment op is. Alleen wist ik dit zelf pas een week, dus we hebben er met zn tweeën ook niet eens aan kunnen werken. In mijn ogen heeft hij gewoon opgegeven. En misschien ben ik daar anders in, ik heb wat dat betreft een vechtersmentaliteit, ik geef niet zomaar op. Pas als het echt niet meer gaat, en voor mijn gevoel hadden we er nog wel wat aan kunnen doen. Maargoed. Dit ga ik uiteindelijk ook met hem bespreken.
Wat ik zelf merk is dat ik wel een beetje pissig ben op hoe hij het heeft gedaan.
In week 1 geeft hij aan meer behoefte te hebben aan alleen tijd, maar heeft nog niet genoeg van me en wil ervoor vechten want iedere relatie krijgt wel eens klappen te verduren en dan moet je sterk zijn.
In week 2 geeft hij aan soms te twijfelen of hij er geen punt achter moet zetten, was daarvan in de war maar wilde het nog wel proberen want hij wil die 4 jaar niet zomaar weggooien.
In week 3 maakt hij het uit.
En ik denk nu: wat is er in die weken veranderd dat jij ineens besluit om er een punt achter te zetten? Waarom heb je het zo snel opgegeven voordat ik er iets mee kon?
Maar echt boos kan ik nog niet zijn. Weet ook niet of dat komt. Ik wil alleen uiteindelijk antwoord op die vragen. Misschien dat ik zijn keuze dan ook beter kan begrijpen.
Ik begrijp wel dat als het gevoel minder geworden is en het meer voelt als een vriendschap dan als een relatie dat het dan op een gegeven moment op is. Alleen wist ik dit zelf pas een week, dus we hebben er met zn tweeën ook niet eens aan kunnen werken. In mijn ogen heeft hij gewoon opgegeven. En misschien ben ik daar anders in, ik heb wat dat betreft een vechtersmentaliteit, ik geef niet zomaar op. Pas als het echt niet meer gaat, en voor mijn gevoel hadden we er nog wel wat aan kunnen doen. Maargoed. Dit ga ik uiteindelijk ook met hem bespreken.
maandag 10 december 2018 om 19:19
Ik heb een moeilijk moment. Ik mis hem zo, wil hem vertellen over het werk, over een nare gebeurtenis van afgelopen weekend. Ik heb zo’n nood aan een echte knuffel, een kus op mijn voorhoofd (zoals hij me er nog een gaf bij ons afscheid). Ik mis hem echt.
Denk dat de realiteit aan het binnenkomen is. De realiteit dat het echt over is. De valse hoop wordt ineen geslagen en dat doet pijn.
Ik mis hem, en zou hem dat zo graag laten weten. Moet me nu echt tegenhouden om hem geen bericht te sturen. Heb nood aan een babbel met hem, maar dat kan niet meer. Op dit moment in elk geval niet.
Denk dat de realiteit aan het binnenkomen is. De realiteit dat het echt over is. De valse hoop wordt ineen geslagen en dat doet pijn.
Ik mis hem, en zou hem dat zo graag laten weten. Moet me nu echt tegenhouden om hem geen bericht te sturen. Heb nood aan een babbel met hem, maar dat kan niet meer. Op dit moment in elk geval niet.
maandag 10 december 2018 om 19:46
Hoi Callie,
Ik snap je gevoel helemaal! Ik krijg zelf nog pijn in me hart bij het lezen van je tekst..En verzink bij het lezen, in gedachtes die mijn pijn voeden. Maar alleen jij kunt de controle hebben op welke manier dat je dit gevoel toelaat. Bij mij heeft het een jaar geduurd.. Echt heel lang dus. Ik heb van dat hele jaar niet genoten en kan wel zeggen dat ik depressief geweest ben. Best wel zonde van de tijd dus.. Ik wist al gelijk dat dit verdriet niet zomaar overging.
Wat ik me besef is dat je dingen het beste op je af kunt laten komen en nuchter kunt bekijken. Want als iemand jou niet meer in je leven wilt in hoeverre zou jij die persoon wel nog in je leven moeten willen.. Dat is toch krom? We hebben geen moord gepleegd ofzo.. Dus laat dit dan ook niet op die manier tot je indringen..
Probeer het luchtig te bekijken.
Besef je ook dat er genoeg mensen zijn die wel in een relatie zitten maar lang niet zo gelukkig zijn als ze doen laten lijken. Als het uit is dan lijkt het enige wat je kan redden je ex. Maar vaak is dit niet eens het geval. Jij moet jezelf redden. Als het uit is dan maak je die persoon sowieso 29392 x interessanter dan hij daadwerkelijk is.
Probeer hem te zien los van de emoties die je heb.
Laat hem a.u.b zien dat jij hem ook niet meer ´perse´in je leven hoeft. Laat het allemaal op je af komen...
Laat jezelf verassen door het leven...En denk niet teveel terug aan de tijd toen het nog wel goed ging. Want zo voed je je pijn.
* oh en wat bij mij ook hielp is, geen zielige liedjes luisteren / vermijden op de radio. Doe gewoon radio uit.. De realiteit is lang niet zo als de liedjes doen klinken.. Probeer je zelf zo nuchter mogelijk op te stellen. Dat maakte het voor mij in elk geval makkelijker.
Ik snap je gevoel helemaal! Ik krijg zelf nog pijn in me hart bij het lezen van je tekst..En verzink bij het lezen, in gedachtes die mijn pijn voeden. Maar alleen jij kunt de controle hebben op welke manier dat je dit gevoel toelaat. Bij mij heeft het een jaar geduurd.. Echt heel lang dus. Ik heb van dat hele jaar niet genoten en kan wel zeggen dat ik depressief geweest ben. Best wel zonde van de tijd dus.. Ik wist al gelijk dat dit verdriet niet zomaar overging.
Wat ik me besef is dat je dingen het beste op je af kunt laten komen en nuchter kunt bekijken. Want als iemand jou niet meer in je leven wilt in hoeverre zou jij die persoon wel nog in je leven moeten willen.. Dat is toch krom? We hebben geen moord gepleegd ofzo.. Dus laat dit dan ook niet op die manier tot je indringen..
Probeer het luchtig te bekijken.
Besef je ook dat er genoeg mensen zijn die wel in een relatie zitten maar lang niet zo gelukkig zijn als ze doen laten lijken. Als het uit is dan lijkt het enige wat je kan redden je ex. Maar vaak is dit niet eens het geval. Jij moet jezelf redden. Als het uit is dan maak je die persoon sowieso 29392 x interessanter dan hij daadwerkelijk is.
Probeer hem te zien los van de emoties die je heb.
Laat hem a.u.b zien dat jij hem ook niet meer ´perse´in je leven hoeft. Laat het allemaal op je af komen...
Laat jezelf verassen door het leven...En denk niet teveel terug aan de tijd toen het nog wel goed ging. Want zo voed je je pijn.
* oh en wat bij mij ook hielp is, geen zielige liedjes luisteren / vermijden op de radio. Doe gewoon radio uit.. De realiteit is lang niet zo als de liedjes doen klinken.. Probeer je zelf zo nuchter mogelijk op te stellen. Dat maakte het voor mij in elk geval makkelijker.
maandag 10 december 2018 om 19:54
Ik weet het, ik moet mezelf redden. Dat kan niemand voor mij doen, zeker hij niet.
Vorig jaar heb ik al die stappen al doorlopen, ik weet dat het wel weer beter wordt. En heb het gevoel dat het dit keer zolang niet zal duren omdat hij mij deze keer geen kwaad heeft gedaan. Ex was toen de persoon die mij beter deed voelen. Soms denk ik dat het te vroeg was, dat ik beter ng een tijdje had gewacht om in een nieuwe relatie te stappen.
Vorig jaar heb ik al die stappen al doorlopen, ik weet dat het wel weer beter wordt. En heb het gevoel dat het dit keer zolang niet zal duren omdat hij mij deze keer geen kwaad heeft gedaan. Ex was toen de persoon die mij beter deed voelen. Soms denk ik dat het te vroeg was, dat ik beter ng een tijdje had gewacht om in een nieuwe relatie te stappen.
