relatie uit

Ik heb vandaag de hele tijd fantasietjes dat hij zegt dat hij me mist en spijt heeft dat hij me heeft laten gaan en dat we toch bij elkaar horen. Echt heel pijnlijk. Als ik hem spreek is duidelijk dat hij achter zijn beslissing staat, geen twijfel over mogelijk. Hij wil ook zo snel mogelijk het huis verkopen, maar het is voor ons allebei lastig een andere woning te vinden.

ZoeyMaar schreef: ↑

01-12-2018 19:50

Ik heb vandaag de hele tijd fantasietjes dat hij zegt dat hij me mist en spijt heeft dat hij me heeft laten gaan en dat we toch bij elkaar horen. Echt heel pijnlijk. Als ik hem spreek is duidelijk dat hij achter zijn beslissing staat, geen twijfel over mogelijk. Hij wil ook zo snel mogelijk het huis verkopen, maar het is voor ons allebei lastig een andere woning te vinden.

Ja ik ken het, ik leef na 11 maanden ook nog steeds in een of andere illusie. Maar dat ik nu 6 maanden geen contact meer heb opgenomen doet me wel echt goed. Ik leef liever in de onwetendheid.

Het zou voor jou fijn zijn als het allemaal snel achter de rug is. Want dan hoef je niet meer steeds geconfronteerd te worden met zijn aanwezigheid. Of teleurgesteld te worden, aangezien hij toch achter zijn beslissing staat. Ik heb het contact ook een half jaar aangehouden. Als ik hem aansprak omdat ik het niet meer volhield ...
Zei hij :´Het doet me echt goed om iets van je te horen, en kon hij zo aantal uren met me praten...´. Maar vervolgens ook niks willen verder. Ik had meer het idee dat het hem hielp om verder gaan en de verwerking voort te zetten.. Want hij had mij gedumpt.. Ondertussen wist hij weer helemaal hoe ik me voelde en zelf zei hij amper wat ... Als iemand anders 0 emoties van zichzelf loslaat moet je die van jezelf op een geven moment ook niet meer loslaten/blootstellen. Een soort van zelfbescherming.. Anders leeft de ander als ware op jou verdriet. Natuurlijk is het soms ook zo dat iemand er echt klaar mee is. Maar soms had ik het idee dat het laten zien van mijn emoties hem hielp bij het loslaten van zijn. Want ik gaf hem de bevestiging dat hij mijn liefde waard was. Dit gaf hem een opkikker. Terwijl ik andersom niks terug kreeg van bevestiging en daardoor dus het gevoel kreeg dat ik zijn liefde niet waard was. En dat doet ook heel veel pijn...Pas daar dus mee op! Geef iemand niet meer dan dat hij jou geeft.

Op den duur had ik zoiets, ik ben ook niet jou steunpilaar in tijden dat minder gaat. Of als ´Truusje´ je even niet ziet zitten..
Ook moest ik steeds contact opnemen, hij wilde gewoon de controle behouden maar deed wel ontzettend blij en opgelucht als ik hem aansprak. Op het laatste ging ik eens goed nadenken over hoe hij me behandelt heeft gedurende de relatie en toen dacht ik : LAAT ook MAAR. Want jij heb ook dingen gedaan niet konden... Dit weerhoud mij van contact opnemen... Maar als nog is het soms nog moeilijk, alsof ik een bepaalde leegte meedraag en ik heb ook moeite met mijn leven opnieuw in te richten en mijn eigen geluk te vinden.

Maar geen contact zou jou ook helpen bij je verwerking.
Nog steeds haal ik dingen in mijn hoofd die er niet zijn maar dat is ook een soort van troost denk ik.
Terwijl ik diep van binnen ook wel weet dat het hem niet meer gaat worden.

Wat fijn dat je reageer linnylow, jouw ervaring lijkt inderdaad op de mijne. Hij deelt zijn emoties niet echt, maar laat dat wel toe van mij. Het voelt goed om met hem te praten en tegelijkertijd oneerlijk. Ik kan dat beter niet meer doen inderdaad, want ik krijg toch niet de bevestiging die ik zoek en hij krijgt dat wel. Dat was sowieso scheef in onze relatie. En ik moet de liefde voor degene die hij ooit was loslaten, want dat is hij niet meer en gaat hij ook niet worden.

Geloven jullie in vriendschap met een ex? Met mijn vorige ex lukt het niet, hij heeft mij dan ook erg pijn gedaan. Maar ondertussen kan ik wel al een tijdje met hem in een ruimte zijn zonder hartkloppingen en wraakgevoelens. Ik kan zelfs een praatje slaan met z’n nieuwe vriendin zonder me daar achteraf slecht bij te voelen.

Met nieuwe ex zou ik toch graag een vriendschapsband houden. Ik kan echt goed met hem praten, hij heeft een echt een goeie invloed op mij. Maar ik weet niet of ik dan wel volledig ‘no contact’ moet gaan. Hem negeren zal een vriendschap toch in de weg staan?

Callie_15 schreef: ↑

02-12-2018 20:30

Geloven jullie in vriendschap met een ex? Met mijn vorige ex lukt het niet, hij heeft mij dan ook erg pijn gedaan. Maar ondertussen kan ik wel al een tijdje met hem in een ruimte zijn zonder hartkloppingen en wraakgevoelens. Ik kan zelfs een praatje slaan met z’n nieuwe vriendin zonder me daar achteraf slecht bij te voelen.

Met nieuwe ex zou ik toch graag een vriendschapsband houden. Ik kan echt goed met hem praten, hij heeft een echt een goeie invloed op mij. Maar ik weet niet of ik dan wel volledig ‘no contact’ moet gaan. Hem negeren zal een vriendschap toch in de weg staan?

Ligt eraan, soms kan dat wel.

Heb daar ook aan gedacht een tijdje maar ik hoopte stiekem nog dat goed kwam daardoor. Als je niet hoopt op een herstel dan is de kans dat vrienden blijven lukt groter. Aangezien het contact dan minder beladen is. Je moet er wel tegen kunnen dat hij misschien al opzoek is naar iets anders en dat jij niks meer van zijn aandacht te claimen of eisen hebt.

Ik weet niet wie van jullie het uitgemaakt heeft, maar als je goed tegen de gedacht kunt dat hij even goed de markt aan het bekennen is dan kan het wellicht wel.
Maar als je jaloerse/haat gevoelens krijgt bij die gedachten alleen al dan kun je het beste al het contact verbreken.

De laatste ex ging dan soms op whats app ´geil´ tegen mij doen..Terwijl ik het heel moeilijk had.. Waardoor ik dacht : ´ oh hij voelt nog wat voor me ´ terwijl het voor hem niks betekende.... Blijkbaar... Dus ik haalde er hoop uit en ergerde me dat hij respect niet had om dat te laten want hij had uitegemaakt. Als jullie beide niks meer voor elkaar voelen en er 0 spanningen zijn dan kan het wel. Als jij of hij niet op de zelfde golflengte qua emoties en gevoelens dan moet je het niet doen. Dus zonder wederzijdse verwachtingen kan het wel.

Maar vaker kapt het contact weer als een van jullie een nieuwe relatie krijgt. Omdat de partner dat liever niet heeft in de meeste gevallen.

ZoeyMaar schreef: ↑

02-12-2018 11:57

Wat fijn dat je reageer linnylow, jouw ervaring lijkt inderdaad op de mijne. Hij deelt zijn emoties niet echt, maar laat dat wel toe van mij. Het voelt goed om met hem te praten en tegelijkertijd oneerlijk. Ik kan dat beter niet meer doen inderdaad, want ik krijg toch niet de bevestiging die ik zoek en hij krijgt dat wel. Dat was sowieso scheef in onze relatie. En ik moet de liefde voor degene die hij ooit was loslaten, want dat is hij niet meer en gaat hij ook niet worden.

Ja, ik heb te lang mijn emoties blootgesteld aan hem . Jij kan er nu nog voor zorgen dat je je emoties onder controle houd en die niet meer aan hem laat zien. Omdat je er alleen jezelf mee krijgt en het het verwerkingsproces uitstelt voor jou. Terwijl de ander misschien allang verder gegaan is.
Je ex gaat je toch niet van je pijn af helpen dus heeft ook geen zin om als maar te uiten hoe erg het is. Ik heb gemerkt dat het de situatie voor mij alleen maar erger maakte en voor hem wellicht beter. Want iedereen wil het gevoel/ de bevestiging krijgen dat hij de liefde waard is (geweest).

Dan moet ik het nu in elk geval nog niet proberen om vrienden met hem te zijn. Ik zit nog tsjokvol gevoelens voor hem.

Ik zit een beetje in dubio, hij heeft me geleerd ( ik ben het nog altijd aan het leren) om meer op gevoel te leven ipv op verstand. Maar nu het uit is kan ik niet anders dan op verstand leven. Als ik nu mijn gevoel zou volgen, dan stond ik al 10 keer voor z’n deur, had ik hem al 20 smeekbedes gedaan en was zijn gsm ontploft van de sms’en die ik heb zou sturen.
Ik ben alles wat ik al geleerd heb weer aan het afleren, en daar voel ik mij echt niet goed bij.

@ Callie_15, wat vervelend dat je weer met een gebroken hart zit ! En wat een moeilijke reden dan zeg. Ik wens je heel veel sterkte voor de komende periode... En inderdaad vrienden blijven met je ex lijkt me praktisch onmogelijk. Ik moest net bellen over het huis, nou mijn bloed is meteen ah koken... Laten we dus vooral geen vrienden blijven haha.

@ Linnylow, zo herkenbaar betreffende je emoties blootstellen. Al moet ik wel zeggen dat zodra ik emoties toonde, hij begon te huilen en ook zijn emoties liet zien. Maar daarbuiten niets meer. Maar nu zou ik achteraf gezien willen dat ik niet steeds zo'n open boek was geweest. Dus dames, beetje zelfbescherming en pokerface op. Sowieso geen contact is beter.

2 weken geleden ook mijn relatie uitgegaan. Meisje kende ik een jaar, hebben eerst paar maanden gekeken of we bij elkaar passen, dat bleek gelukkig zo te zijn en de relatie dus rustig opgebouwd. Voor mij had ze eigenlijk geen andere relatie waardoor ze erg onervaren en terughoudend was.
De weken daarna elkaar maar 1 keer per week gezien, ze had een druk leven met verzorgingsdieren. Daardoor veel (te veel) via app gepraat en vaak miscommunicaties gehad. Initiatief om af te spreken moest vaak van mij komen, dit al eens met haar besproken. Idee was om vaker spontaan af te spreken, werkte helaas ook niet.
Ze vond dat ik kwetsende dingen had gezegd wat niet mijn bedoeling was. Hier was ze boos over en dat bleef ze, ook toen we zouden praten hoe onze relatie beter kon. Fatsoenlijk gesprek die avond dus niet gekomen, wat ik ook zei en probeerde om haar gerust te stellen. Helaas is ze weggelopen; letterlijk en figuurlijk.

Ik ga een moeilijke dag tegemoet. Gisteren nog eens gebeld om een en ander uit de klaren, maar heb de indruk dat ik de helft nog niet gezegd heb. Dus wil graag nog eens bellen, maar als ik mij dan telkens zo down ga voelen achteraf ...

Hij heeft geen spijt van ons, ziet me nog graag (letterlijk gezegd, hallo vlinders in de buik) maar het is voor hem niet meer sterk genoeg nadat er bij een conflict iets is geknapt bij hem.

Ik vind het zo oneerlijk, als je iemand graag ziet, dan vecht je daar toch voor? Of ben ik nu zo verkeerd?

Ik weet het ook niet callie, ik zou ook willen dat mijn ex voor mij zou vechten en de fouten in onze relatie zou willen herstellen. Ik voel me vandaag zo eenzaam. Ik wil heel graag fysiek contact en liefde voelen, maar van hem krijg ik dat natuurlijk niet meer. Dat is wat ik het meeste mis, maar eerlijk gezegd ontbrak dat de afgelopen maanden ook al.

Sinds het uit is was ik wel extra geïnteresseerd in iemand in de sportschool, een hele knappe man. Ik denk als een soort afleiding en om weer eens te flirten na zoveel jaren. Gisteren liet hij vallen dat hij getrouwd is, ik dacht ook niet echt dat het serieus was, maar toch jammer. Nu kan ik dat niet meer als fantasietje gebruiken om me beter te voelen. Toen ik thuis kwam van de sportschool gisteravond voelde ik me echt gebroken, stom he?

@ Callie_15
@ Zoeymaar

Ja pfieuw ellendig soms... Hebben jullie dit gevoel trouwens ook? Het is net alsof iemand zich opeens boven je plaats.. Het kan ook dat ik dat gevoel me zelf aan doe. Of dat ik me ze opstel. Maar ik had het gevoel dat hij me niet meer als ´vol´ beschouwde. Maar meer zich heel positief opstelde tegenover mij... Ook probeerde hij lieve dingen te zeggen die alleen maar een minderwaardig gevoel gaven uitspraken als:

Jij heb zo weer iemand anders... ( leuk dat je me al
afgesloten hebt)
Jij was wel erg onzeker, je kan veel meer dan je denkt.. ( oke thx?Is al kut
genoeg )
Jij bent echt wel heel lief... oké (maar) ?

Ergens begreep ik ook wel dat ik me dat gevoel zelf aan deed door me onder hem te plaatsen en zielig te doen. Maar ik schoot gewoon echt in paniek toen over was dus ik werd ook labiel naar hem toe... Een emotioneel wrak... Maar toch zijn dit uitspraken die alleen maar kut zijn ofzo, die je niet wil horen..

Ik snap ook niet hoe iemand opeens zo helemaal om kan slaan. Eerst was ik nog geweldig, was hij hartstikke gek op me.. En dan opeens lijkt dat allemaal niet meer te tellen en zet hij het verstand boven zijn gevoel..(als dat gevoel tenminste oprecht was)...

Alsof iemand dan opeens besluit dat jij niet meer in zijn leven past.. Denk ergens ook dat hij het erover heeft gehad met vrienden of familie en dat die dan blijkbaar hielpen met de knoop doorhakken ofzo.. ( dingen die hij fout gedaan heeft zal hij niet vertellen tegen hun) waardoor ze altijd aan zijn kant zullen staan.

Ja Zoeymaar het gevoel dat hij je zijn liefde niet meer geeft is hard. Fysiek hecht je je ook als vrouw, de warmte, het gevoel dat iemand om je geeft etc....

Ik vond het vooral hard dat hij wel nog ´geil kwam doen´ op whats app de eerste maanden nadat het uit was ..Waardoor ik dacht dat hij nog wat voelde voor me. Wat dus pure geilheid blijkt te zijn.. Zijn verstand wist al beter.. Maar ik associeerde die verlangens van hem met de liefde tussen ons 2 .. En dat doet ook pijn dat mannen dat blijkbaar los van elkaar kunnen zien. Maar ook dat ik dit ergens respectloos vind. Omdat ik hier hoop uit haalde.

Ik wil ook soms nog steeds te graag inzien wat de relatie nu eigenlijk voorstelde en wie schuld is maar dat maakt je alleen maar gek. Ik heb er al bijna een jaar lang over geanalyseerd ben er totaal uitgeput van geweest en nog steeds soms ..Opeens is iemand die zo belangrijk voor je was waarmee je alles gedeeld hebt een totaal ander persoon ofzo.. Terwijl je dacht dat wat jullie hadden iets uniek was.

Ja, Callie_15 Dat zou je denken inderdaad maar misschien zijn ze van mening dat er iemand is die hen gelukkig kan maken

Zoeymeer: Dat van die sportschool is dan ook even een domper.. Kan ik me voorstellen.. Jammer dat hij dan zijn leven al zo ver ingericht heeft... Terwijl jij op moment naar liefde snakt.... Dat doet pijn, zou ik ook hebben gehad.

Maar goed met mij gaat wel iets beter over het algemeen.. Ik pak ik mijn leven weer op .. Maar bij mij ook Een JAAR al bijna he.. Wordt ook echt tijd dat ik mijn leven weer onder controle krijg het verdriet is wel weg voor een groot deel.. Alleen maak mezelf soms nog wel gek..Ik heb dan ook wel nog 0 andere mannen gedate. Omdat ik daar geen zin in heb. Wil eerst zelf gelukkig zijn.

Hopelijk hebben jullie nog een fijne Sinterklaas-avond
Doe rustig aan. Het wordt allemaal wel beter ook zonder hem!

Dat mis ik ook het meest, fysiek contact, een knuffel. Maar ook gewoon weten dat er altijd iemand is.

Dat het op het werk niet zo goed gaat maakt het er niet gemakkelijker op. Ik geef mijn werk soms ook de schuld van alles. Ik amuseer mij niet, en dat is natuurlijk duidelijk voor de personen waar je je het veiligst bij voelt. Hij vond me wat somber geworden de laatste tijd.

Pff, net gedroomd over de nieuwe vriendin van ex 1. Dat hun relatie over was en ik haar maar troosten. Zo vreemd, want intussen kan ik echt in eenzelfde ruimte met hen samen zijn zonder me daar ongemakkelijk bij te voelen.

Ik heb wel het gevoel dat ik huidige breuk veel intenser beleef dan de vorige. Toen leefde ik echt weken op automatische piloot, ineens waren we toen 4 maand verder zonder het echt te beseffen.
Nu is veel anders, pas twee weken maar het lijkt al een eeuwigheid dat ik in hetzelfde blijf hangen. Ik geloof op dit moment precies niet dat het ooit beter wordt. Ik zit precies vast en krijg er geen beweging in.

@linnylow, dat over-analyseren heb ik ook een handje van. Steeds maar blijven afvragen wat we anders hadden kunnen doen, wat ik had kunnen doen, of ik in volgende relaties dezelfde fout ga maken. Maar ik kom er gewoon niet precies achter. Ik weet wel dat hij ongelukkig was met de relatie en dat hij het beklemmend vond. Vooral als ik dan weer eens begon over trouwen, wat mij gewoon leuk leek maar wat ook weer niet per se hoefde.

@callie, dromen over je ex is echt verschrikkelijk. Ik heb dat nu ook al een paar keer gehad en dan vooral dromen dat hij een ander heeft en daar helemaal gelukkig kinderen mee heeft.

Voor mij is het nu een paar weken verder en ik heb nu weer een nieuwe emotie: ik voel me schuldig als ik me OK voel. Vandaag ging het wel (maar 1x op werk gehuild) en ik heb allemaal leuke plannen voor het weekend en ik was vrolijk in de sportschool en vrolijk toen ik thuiskwam. Hij is nog steeds verdrietig, slaapt weinig en hij doet een beetje boos tegen mij, terwijl ik me dus vrolijk voel.

En toen dacht ik ineens, het is ook wel kut voor hem dat hij het uitmaakt en dat ik dan bijna blij ben dat het uit is. Maar het is ook een opluchting dat je niet met iemand bent die zich ongelukkig met mij/ons voelt, dus ik voel me ook wel echt opgelucht af en toe.

Ik zie dat er nog mensen schrijven hier..
wat is liefdesverdriet KUT zeg!
Voel me onrustig, kan niet eten of ontspannen, vind het moeilijk om alleen te zijn, maar heb ook niet altijd zin om erover te praten.
Zodra ik uitspreek hoe de situatie is maakt het dat zo ‘echt’ ofzo.
Kon ik de tijd alvast maar een half jaar vooruit spoelen

Intens verdrietig vandaag

Ik kan me helaas ook hier aansluiten.. ik had een relatie van 4 jaar en gisteren heeft hij het uitgemaakt. Hij liep al een paar maanden rond met zn gevoel voor mij wat minder was geworden. Maar het was niet constant. Dus hij negeerde het. Toen kreeg ik een angststoornis en wilde hij het niet zeggen omdat ik al zoveel om mee te dealen had. Maar uiteindelijk ging hij eraan onderdoor en moest hij het wel zeggen. Dit was eind november. Hij heeft vroeger een depressie gehad en onder andere door mijn angststoornis kwamen die gevoelens weer opzetten. Vanaf dat moment was ik constant bang dat hij het uit zou maken. Hij zei dat het toen nog niet aan de orde was. Maar omdat hij en worstelde met zichzelf, met een opnieuw beginnende depressie en met de relatie waarvan de gevoelens minder waren, werd het hem teveel. Hij zei dat het op was.
We hebben er samen heel erg om gehuild. We waren het er allebei over eens dat wat wij hadden, we niet met een ander kunnen hebben en dat we evt weer bij elkaar kunnen komen. Maar ik weet ook dat ik moet proberen niet teveel hoop te hebben. Maar dat vind ik nu nog heel moeilijk. Voor nu hebben we even geen contact. Dit willen we later wel weer opbouwen. Maar pfff ik had niet verwacht dat het zo ver zou komen en ik ben er kapot van.

@zoeymaar
Hoef je helemaal niet te doen, als je gelukkig bent, wees dan gewoon gelukkig en geniet daarvan. Goed dat je die opluchting ervaart, teken dat je echt aan het loslaten bent. Dat je de wereld zonder hem ook aankan. Zover ben ik echt nog niet, zeker nu het op mijn werk ook allemaal tegenslaat!

@mombe
Laat dat verdriet toe, laat alles gewoon lopen. Het doet zo’n deugd achteraf. Een last die van je schouders valt.

@evylime
Sterkte meid, inderdaad niet teveel hopen, het doet je achteraf teveel pijn. Ga nu eerst aan jezelf en die angststoornis werken. Zorg dat je helemaal jezelf wordt, want dat moet je zelf doen, daar is hij niet verantwoordelijk voor.
Dat moet hij nu ook doen, uit die nakende depressie geraken, zodat ook hij weer zichzelf is.
Wat komt dat komt, maar ga er niet op hopen (hoe moeilijk dat ook is).

Ik heb het nog steeds lastig, maar heb er vrede mee dat dit nog wel even zal duren. Het was zo kort maar voor mij ook echt intens. Nog nooit heb ik met iemand zo goed kunnen praten, nooit eerder heeft iemand mij bepaalde zaken zo helder doen zien.
Het doet vooral pijn dat ik nu alleen die zaken moet verwerken/ oplossen. Dat er niemand achter mij staat die mij daarin 100% steunt.
Ik moet aan die zaken werken, want ze wegen op mij en maken absoluut geen leuker mens van mij. Stapje bij beetje kom ik er wel!
En jullie ook!!

Ook mijn relatie is net uit. Ook al duurde het maar kort, de pijn is er niet minder om. Hij maakte zoveel in me los en ik voelde me sinds lange tijd écht gezien en begrepen. Maar helaas zit hij zelf met teveel problemen, waardoor hij zegt dat hij geen ruimte voor mij heeft...

@callie: ik weet het. Maar omdat we nog van elkaar houden, hij huilend naast me zat en het ergens ook niet wilde blijft die hoop er. Hij heeft er zelf ook over nagedacht: misschien komen we wel weer bij elkaar. Misschien als we allebei mentaal weer goed zijn. Misschien dit misschien dat. Ik word nu al gek van mezelf.

We hebben dus afgesproken even geen contact te hebben zodat we dit kunnen laten bezinken. En ik vind dat zo moeilijk. Ik wil zo graag vertellen hoe ik me voel. Maar ik moet van mezelf nog minstens een week wachten. En ergens hoop ik natuurlijk weer dat we dichter naar elkaar toe groeien zodra we weer contact hebben. Zo irritant.
Ik heb de hele dag ook al buikpijn. Als ik denk aan herinneringen, of aan dat het misschien wel voor altijd over is.. moeilijk te geloven. Moeilijk te geloven ook dat het uiteindelijk beter word. Wat een rot gevoel dit.

@evylime
Hang in there!! Ik heb voorheen ook angsten gehad en was geen relatie materiaal op dat moment. Relatie ging uit mede daardoor en na een paar kut weken begon het steeds beter met me te gaan!! Ik heb gestopt met ad en met hormonen en binnen 2 maanden was ik een ander mens! Vol zelfvertrouwen en kracht! En trots op mezelf dat het me allemaal alleen lukte!!
Ex had dat ook in de gaten en de liefde bloeide weer helemaal op!

Ik wens je veel sterkte!!
Ik zit ook in een kut situatie nu en heb vee verdriet, maar uiteindelijk komt alles goed!

@mombe ja en ik hoop dus dat wanneer we beide mentaal hersteld zijn, de liefde weer opbloeit.. hij zei een paar dagen geleden dat hij ons geouwehoer mist en ons gekdoen. Dat hij niet gelooft dat wat wij hadden, we zomaar bij een ander kunnen vinden. Uitmaken vond hij een van de moeilijkste dingen die hij ooit gedaan had. Dus ergens denk ik dat alles bij elkaar hem teveel werd en hij rust nodig had om alles voor zichzelf op een rijtje te zetten en te herstellen. Want hij klonk ook weer niet alsof hij me helemaal niet meer moet. Maar dat is ook weer die hoop..

Ik ga me nu proberen te focussen op mijn eigen herstel. Ik ga proberen nog geen contact op te nemen. Over 2 weken ben ik jarig en dan verwacht ik wel een berichtje. Misschien is dat het moment dat we het contact weer opbouwen, ik weet het niet.

Heb hem toch een email gestuurd. Dat ik nog heel erg de hoop heb dat het goed kan komen enzo.
Hij zei dat hij het deels heeft uitgemaakt uit zelfbescherming maar ook omdat het echt op was. Dat het meer voelde alsof we goede vrienden waren. En dat het verstandiger is om geen hoop te hebben omdat je daar aan kapot gaat. En dat de hoop voor nu niet terecht is. Hij wil ook pas weer contact als ik niet meer zo die hoop heb dat het goedkomt. Anders blijven we van dit soort gesprekken voeren en krijgen we ruzie en dat wil hij niet.

Ik realiseer me nu dat ik hem echt moet loslaten en ik vind dit zo verschrikkelijk moeilijk. 7 jaar geleden heb ik hem leren kennen en vonden we elkaar ook al leuk. Maar ik was toen 16 en hij 21 en uiteindelijk na 10 maanden heeft hij gezegd dat hij wilde wachten tot ik 18 was. Uiteindelijk toch een relatie gekregen toen ik 19 was. En nu zijn we bijna 4.5 jaar verder en had ik niet gedacht dat het zo zou eindigen. We hadden het al over samenwonen na mijn studie. We wisten al waar we heen wilden op huwelijksreis..
Ik moet nog een keer daarheen omdat ik heel veel spullen nog moet ophalen. Maar dat zal in het nieuwe jaar worden. Als ik hopelijk wat sterker in mijn schoenen sta. Voor nu voel ik mij een wrak. Weet ik niet hoe ik gelukkig kan zijn zonder hem..

Jouw situatie lijkt wel een beetje op de mijne, Evylime. Loslaten gaat niet van de een op andere dag, maar beetje bij beetje. Gun jezelf wat tijd, maar zorg inderdaad wel dat je zo snel mogelijk van de hoop af bent, want dat rekt het alleen maar.

Ik heb het daar zelf erg moeilijk mee, zwaar het gevoel dat ex niet helemaal achter het verbreken van de relatie stond, maar voor zijn gevoel niet anders kon. Na 9 maanden zegt hij dat hij het er nog steeds moeilijk mee heeft, maar ik geloof dat hij zijn kop in het zand steekt en heel hard met andere dingen bezig is. En dit grijp ik vervolgens weer aan om hoop uit te putten, en dat voelt even beter, maar is ook zo ontzettend vermoeiend: het blijven denken en analyseren. En ik weet ook wel, als hij bij me wilde zijn, dan was hij hier. Maar wat nou als...?
Iedereen om mij heen zegt dat ik zelf een keuze heb, namelijk de deur in mijn hoofd en hart dichtgooien en verder gaan, maar ik heb deze situatie nooit gewild, de wil is nog te groot om de deur dicht te kunnen gooien. Ik ben nu op een punt dat ik hoop dat HIJ de deur echt dichtgooit.