Relatie verbreken...

Hallo,

Graag zou ik mijn verhaal hier vertellen. Ik ben een vrouw en moeder van 1 dochtertje van 6. Ik ben 8 jaar samen met mijn partner. Onze relatie is niet altijd gemakkelijk geweest, we hebben veel meegemaakt samen. Al langere tijd twijfel ik over onze relatie. Ik heb het gevoel nooit op de eerste plek te staan in zijn leven, dat het gezin nooit op de eerste plek staat in zijn leven. Mijn partner heeft samen met mijn schoonvader een eigen bedrijf, hier gaat veel tijd in zitten. Daarnaast heeft mijn partner ook nog meerdere sociale contacten, eigenlijks zit hij wekelijks met vrienden een aantal biertjes te drinken. Ikzelf werk 20uur pw in de zorg, waarbij ik ook in de weekenden werk en er dus bijna geen tijd is voor ons als gezin.

Wanneer ik hierover wil praten, geeft mijn partner weinig gehoor. Of hij beloofd dat eraan gedacht zal worden en na 1/2 weken weer op de oude voer verder gaat.
Mijn schoonvader is gescheiden, mijn schoonmoeder was een zeer en zeer dominante vrouw, mijn schoonvader mocht eigenlijk niks van haar. Mijn vriend projecteert dit dan ook heel vaak naar mij toe. Dat ik hem ook dingen verbied en hij laat zich echt niks verbieden door een vrouw.

Dit is mijn intentie ook helemaal niet. Er is wel een stukje onzekerheid bij gekomen van mijn kant. Mijn partner is een jaar geleden met vrienden een avond wezen stappen, na dit stapavondje werd er gesproken over een stel meiden die ze waren tegen gekomen. 1 van die meiden was ineens bevriend met mijn partner. Toen ik vroeg wie ze was, wist mijn partner dat eigenlijk niet te vertellen, alleen over het stapavondje. Een aantal weken later ben ik erachter gekomen dat ze ook chat contact hadden via Snapchat. Ikzelf maak geen gebruik van Snapchat, maar ik kwam er zo wel achter dat wat er over en weer verstuurd is, ook gelijk word verwijderd.

We hebben hier flinke ruzie om gehad, ik had mijn partner meerdere keren gevraagd naar deze meid. En elke keer werd erover gesproken of was er niks.

Mijn partner heeft daarna Snapchat verwijderd. Een aantal weken daarna kwamen we erachter dat ik zwanger was. Ontzettend blij waren we, helaas ging het mis en kreeg ik een miskraam. De avond van de miskraam zouden we eigenlijk naar een feestje gaan. Hier had ik natuurlijk geen zin meer in, ik had veel bloedverlies en buikpijn en was enorm verdrietig. Mijn partner vond het ook erg, maar besloot toch om naar het feestje te gaan. Ik heb hem meerdere keren gevraagd bij me te blijven, maar nee...

Afgelopen week ben ik op mijn werk door mijn rug gegaan. Ik heb veel pijn en kan niet veel. Ik heb hulp nodig bij de dagelijks dingen en zorg voor onze dochter. Toch vond mijn partner het gistermiddag nodig om naar een feest te gaan, ik heb hem gevraagd thuis te blijven omdat ik weinig tot niks kan. Maar ik kreeg geen begrip, alleen maar...ik zou mijn partner weer iets verbieden. Hij is kwaad weg gegaan.

We hebben hier vandaag nog flinke ruzie om gehad, ik voel me namelijk erg alleen en onbegrepen.

We hebben meerdere dingen meegemaakt en ik heb steeds meer het gevoel dat ik me aan alle kanten moeten aanpassen en hij dat helemaal niet doet.

Ik ben nu het jaloerse wijf, de zeur en iemand die hem alles verbied. Aldus mijn partner...

Hoi allemaal,

Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en wil ik een update geven.

2 maanden terug heb ik een huis gevonden, een huis wat in hetzelfde dorp staat als waar ik nu woon. Begin Januari kan ik de sleutel krijgen. Daarnaast kan ik via mijn werk een opleiding gaan volgen, een opleiding die ik ook heel erg graag wil doen.

Toch ben ik zo aan het twijfelen, kan ik dit wel? Is dit wel de juiste beslissing? Wat als mijn partner een ander krijgt, zou ik spijt krijgen?

Ook doet hij op zijn manier meer zijn best voor ons als gezin, maar hij zal mij nooit kunnen geven waar ik echt naar verlang.

Ik heb geen behoefte om elk weekend alleen op de bank te zitten, of als we samen zijn dat we dan bij vrienden een avond zitten. En natuurlijk is dat af en toe gezellig, maar niet elk weekend.

We hebben ook nog wel gesprekken gehad en daarin geeft hij aan dat hij heel veel van me houd en niet zou willen dat ik weg zou gaan. Dat vind ik fijn om te horen. Maar er word dan ook gezegd dat ik niet van hem kan vragen dat hij zich nog meer kan aanpassen dan hij al heeft gedaan.

Want volgens hem ging hij jaren terug nog meer avondjes weg. En in de december maand werd het ook druk ivm open dagen van zijn werk.

Wat moet ik hier nu mee?

Ik voel me zo onzeker en angstig. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ook met de opleiding, red ik dat wel als ik alleen woon met de kinderen.

Zou het heel erg fijn vinden als jullie me hier advies in kunnen geven. Alvast bedankt!

Ik baal ontzettend van mezelf dat ik zo angstig ben, dat ik elke keer maar denk...wat als ik niet de juiste keuze maak, wat als ik hem teveel ga missen, wat als ik het niet alleen ga redden, wat als hij een ander krijgt.

Maar aan de andere kant verlang ik naar een eigen plekje, rust en niet meer spanningen.

Ik heb binnenkort een intake gesprek bij een psycholoog, helaas duurt het nog even voordat ik met de behandeling kan starten vanwege de wachtlijst. Dus ook daar kan ik nu nog niks mee.

Hoe het tussen ons gaat...

Nu hij weer van het huis draait hij om...tenniste de afgelopen maand. Blijft dan meer thuis, is op zijn manier meer met het gezin bezig.

Maar hij zat gisteren bij vrienden een biertje te drinken en op dit moment zit hij in een kroeg. Dus dat is weer een weekend alleen op de bank.

Hij heeft me afgelopen week gezegd hoeveel hij van me houd, dat ik daar niet aan moet twijfelen. Dat als ik weg zou gaan, hij me heel erg gaat missen. En dat hij niet wil dat ik weg ga.

Maar 1,5 maand terug heeft hij in een kroeg allerlei negatieve dingen over mij gezegd. Waaronder dat onze relatie slecht is , maar dat ik het huis maar niet uit ga. De eigenaar van de kroeg had hem zelfs onderdak aangeboden. Hier ben ik per toeval achter gekomen, en ben ik ontzettend kwaad om geworden.

Uiteindelijk is meneer niet weg gegaan, en wil ook niet dat ik weg ga.

Hij drinkt regelmatig, de ene keer meer dan de andere keer. Maar hij komt nooit echt bezopen thuis. Of ik zie dat niet, want ik lig ook vaak al op bed wanneer hij thuis komt.

Maar het is elke weekend of naar de kroeg, of bij collega’s, of bij vrienden zitten.

Bedankt voor jullie lieve reacties! Ook al kennen we elkaar niet, maar het doet me ontzettend goed!

Vannacht kwam hij rond 1u thuis, stinkend naar de drank. Hij kon er dan niks aan doen dat ik boos was.

Ik had zelf ook naar de kroeg kunnen gaan want er waren ook vriendinnen van mij. Dat wist ik, want ze hadden mij ook gevraagd of ik mee wilde gaan. Maar ik had na een week hard werken en andere drukte geen zin. En 1 vriendin ging met haar vriend en de andere vriend gaat mee omdat haar eigen vriend net zo is als de mijne.

Maar hij neemt het me dan kwalijk dat ik niet mee ga. Ga jij maar Rémy alleen in huis zitten. Dat kwetst me dan heel erg!

Mag ik gewoon genieten van een avondje thuis op de bank. Bijkomen van een drukke week. Af en toe een avondje weg vind ik super leuk, maar dit is elke week. En ik trek het gewoon niet meer. En door zijn gedrag krijg ik er steeds meer een afkeer van.

Ik wou wel dat zijn woorden me niet meer zouden raken. Het doet pijn.