Relaties
alle pijlers
Spijt van scheiding?
woensdag 8 april 2020 11:35
In mijn omgeving scheiden steeds meer mensen. En zijn daarna heel gelukkig alleen of met een nieuwe partner... Of doen ze alsof? Zou er nooit iemand spijt hebben dan van hun keuze... Als ik 't vraag zeggen ze van niet.. Maar is dit eerlijk? Dus gescheiden mensen hier..... Hier ben je anoniem, vertel eens eerlijk... Heb je ooit spijt gehad van je keuze om te gaan scheiden?
woensdag 8 april 2020 20:48
Ik ook behalve dat ex wel een goede vader is. Voor de rest is het een klaploper die ik liever niet als vader van mijn kind had gehad. Maar ik was jong, stom en met oogkleppen.
Anyhow nu 10 jaar geleden uit elkaar gegaan, beste keuze ever. Ik zou eigenlijk ieder jaar een scheidingsdag moeten vieren
woensdag 8 april 2020 21:12
Goed idee, die scheidingsdag!
Ik ben zo blij dat ik van hem af ben! Overal over liegen, helaas doet ie het nu nog steeds tegen kind, dus ook vreemdgaan.
Het engste was wel hoe hij kon manipuleren en welke nare acties hij heeft uitgehaald om er zelf beter van te worden- loep gerust.
Ik ben zo blij dat ie iemand anders heeft, ik was er eerst kapot van, zo had ie me gesloopt. Maar nu zo blij.
Ik ben zo blij dat ik van hem af ben! Overal over liegen, helaas doet ie het nu nog steeds tegen kind, dus ook vreemdgaan.
Het engste was wel hoe hij kon manipuleren en welke nare acties hij heeft uitgehaald om er zelf beter van te worden- loep gerust.
Ik ben zo blij dat ie iemand anders heeft, ik was er eerst kapot van, zo had ie me gesloopt. Maar nu zo blij.
woensdag 8 april 2020 22:23
Alsof iedere scheiding met een andere nieuwe partner te maken heeft.lindaatje1900 schreef: ↑08-04-2020 18:45Ik ken eigenlijk vrijwel niemand die gelukkiger is geworden na de scheiding in de zin dat ze een partner tegenkwamen waarmee ze wel gelukkig waren. Meestal was er dan ook weer van alles en nog wat en dan ging ook die relatie weer uit.
woensdag 8 april 2020 22:25
je groeit ook in een beslissing die je neemt toch. ook al pakt iets niet uit zoals je denkt je maakt er het beste van.
Als ik alles zou weten wat ik nu weet dan had ik een paar jaar geleden dingen echt anders gedaan met de vader van mijn kinderen. en wellicht niet gaan scheiden. maar inmiddels ben ik een ander persoon geworden. Er is geen weg terug. als je gaat scheiden groei je pats boem nog veel verder uit elkaar en de persoon die ik nu ben zou nooit meer passen bij de persoon die hij nu is.
dus nee exht spijt heb ik niet. vooral niet omdat mijn leven nu ook heel erg leuk is. Maar scheiden is echt niet niks. ik vind het een van dr zwaarste dingen ooit en ik kan het niemand zomaar aanraden.
Als ik alles zou weten wat ik nu weet dan had ik een paar jaar geleden dingen echt anders gedaan met de vader van mijn kinderen. en wellicht niet gaan scheiden. maar inmiddels ben ik een ander persoon geworden. Er is geen weg terug. als je gaat scheiden groei je pats boem nog veel verder uit elkaar en de persoon die ik nu ben zou nooit meer passen bij de persoon die hij nu is.
dus nee exht spijt heb ik niet. vooral niet omdat mijn leven nu ook heel erg leuk is. Maar scheiden is echt niet niks. ik vind het een van dr zwaarste dingen ooit en ik kan het niemand zomaar aanraden.
woensdag 8 april 2020 22:34
Tuurlijk hebben gescheiden mensen wel problemen en ook met de dingen die jij noemt. Verdriet kinderen, financieel, nog steeds gezeur met ex etcKaaskroket schreef: ↑08-04-2020 11:59Fijn dat je nu weet dat je de juiste beslissing genomen hebt! Heb je in het begin je struggles met iemand besproken? Waarom wel of niet?
Ik ben er benieuwd naar omdat ik me gewoon niet voor kan stellen dat in mijn omgeving bij de gescheiden mensen nooit iemand ook maar een probleem heeft... Dat lijkt me niet te kunnen.
Maar getrouwde mensen hebben ook problemen.
Ik heb het gevoel dat je aanstuurt op de stelling dat een scheiding het verdriet van de kinderen of financiën nooit waard is. Maar dat verschilt toch echt per geval. En dan nog liggen prioriteiten bij verschillende mensen anders.
Nu is het verdriet van de kinderen natuurlijk altijd een gevoelig punt. Ik lees vaak zat dat mensen met kinderen eigenlijk in alle gevallen bij elkaar zouden moeten blijven voor de kinderen. Ik ben het daar niet mee eens, maar je moet daar ook niet lichtzinnig mee omgaan. En in sommige gevallen is bij elkaar blijven echt gewoon een nare omgeving voor kinderen.
woensdag 8 april 2020 22:58
Waarom moeten ze nog naar hun vader gaan?Mermedina schreef: ↑08-04-2020 19:47Ze hebben het niet zo expliciet gehoord maar ze hebben het wel door want hij doet alleen wat hij ‘moet’ doen aan afgesproken contactmomenten en geen uurtje extra. In die zin is het inderdaad een drama voor de kinderen.
Ze hebben het er moeilijk mee. Zegt hij zomaar ‘zijn’ weekend af (eens in de 14 dagen) omdat het in zijn vakantie (met nieuwe vriendin) valt en haalt dat dan niet meer in. Mijn ene kind wilde hem een tijd helemaal niet meer zien maar ze ging toch maar weer. Nu gaan ze tijdelijk niet, vanwege de corona: hij is 100 km verderop gaan wonen middenin corona-gebied. Wel handig, hij hoeft niet zonodig en zij willen eigenlijk ook niet meer.
Dat is eigenlijk het enige dat mijn hart nog breekt.
Blijkbaar wordt niemand daar blij van.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
woensdag 8 april 2020 23:20
De grootste groep gaat nog steeds scheiden uit ontevredenheid. Je kan jezelf perfect wijsmaken dat de leegte en saaiheid in je leven door je partner komt. Als je aan de toekomst denkt dan lonkt de vrijheid, minder verplichtingen en verantwoordelijkheden en spannende seks. Het wordt helemaal te gek en elke hindernis kan genomen worden en de kinderen willen ten slotte geen ongelukkige papa/mama.
woensdag 8 april 2020 23:32
Het ‘moet’ niet. Ze willen het zelf -maar vinden het ook best zoals het nu gaat. Ik vind het belangrijk dat het contact niet helemaal uitblijft, voor nu en de toekomst.haarklover schreef: ↑08-04-2020 22:58Waarom moeten ze nog naar hun vader gaan?
Blijkbaar wordt niemand daar blij van.
woensdag 8 april 2020 23:43
Ik ben nog niet officieel aan het scheiden, maar woon nu al een jaar apart. Ik ben doorgaans, denk ik, gelukkiger dan ervoor. Ik ben blij dat ik mijn eigen goesting kan doen. Maar er zijn ook nog regelmatig plotse momenten van gemis. Ik mis dan niet de man, maar ons huis (als ik daar ben geweest, of er foto's van gezien heb). Of ik heb heimwee naar hoe het had kunnen zijn. Het missen van een gezin en het gevoel wat mislukt te zijn, ja, dat soms ook. Gelukkig is mijn dochter een vrolijke meid, goed in haar vel, en heeft ze hier precies niet zo veel last van, als zou ze ons liever samen hebben. Dat ik haar nu halftijds heb (en nu al meer dan 3 weken niet, omdat ze met haar papa in Frankrijk zit) vind ik niet zo erg, ik geniet dan van de me-time.
Ik vraag me soms af of we het op een andere manier hadden kunnen redden. (Maar er was geen communicatie van zijn kant. En hij deed ook geen moeite in bed. En hij kon zichzelf niet veranderen (zei hij). En nog een paar dingetjes...)
Ik vraag me soms af of we het op een andere manier hadden kunnen redden. (Maar er was geen communicatie van zijn kant. En hij deed ook geen moeite in bed. En hij kon zichzelf niet veranderen (zei hij). En nog een paar dingetjes...)
donderdag 9 april 2020 06:57
Het was niet mijn keuze. Met name vanwege de kinderen.
Maar toen ik weer ging daten was het voor mij eigenlijk direct wel duidelijk dat het voor mij persoonlijk een topbeslissing was. Inmiddels tot rust gekomen met een superleuke vriendin waar ik in harmonie mee samenwoon en die ook dol is op de kinderen en vise versa.
Voor de kinderen vind ik het wel nog steeds een beslissing waar ik veel verdriet van heb. Op zich doen ze het prima, maar af en toe zie je toch dat ze er een tikkie van hebben gekregen. De oudste kan er goed over praten met mij als ze even weer wat minder in haar vel zit, de jongste is daar nog wat te jong voor en kan zich waarschijnlijk ook niet herinneren hoe het ooit was.
En tussen ex en mij blijft het fout gaan. Ook nu weer loop ik bij de advocaat omdat we erg ver uit elkaar liggen en er geen compromis te sluiten valt. Daar krijgen de kinderen gelukkig niets van mee.
En ook heel irritant is dat mijn ex mij niet kan loslaten: dagelijks tientallen appjes, elke dag vaak meermaals bellen. En woedend als ik niet opneem of niet binnen 5 minuten iets terugstuur. Heel vermoeiend.
Dus wat dat betreft is gescheiden zijn weer geen pretje. Gelukkig kan ik het zelf wel heel goed loslaten.
Maar toen ik weer ging daten was het voor mij eigenlijk direct wel duidelijk dat het voor mij persoonlijk een topbeslissing was. Inmiddels tot rust gekomen met een superleuke vriendin waar ik in harmonie mee samenwoon en die ook dol is op de kinderen en vise versa.
Voor de kinderen vind ik het wel nog steeds een beslissing waar ik veel verdriet van heb. Op zich doen ze het prima, maar af en toe zie je toch dat ze er een tikkie van hebben gekregen. De oudste kan er goed over praten met mij als ze even weer wat minder in haar vel zit, de jongste is daar nog wat te jong voor en kan zich waarschijnlijk ook niet herinneren hoe het ooit was.
En tussen ex en mij blijft het fout gaan. Ook nu weer loop ik bij de advocaat omdat we erg ver uit elkaar liggen en er geen compromis te sluiten valt. Daar krijgen de kinderen gelukkig niets van mee.
En ook heel irritant is dat mijn ex mij niet kan loslaten: dagelijks tientallen appjes, elke dag vaak meermaals bellen. En woedend als ik niet opneem of niet binnen 5 minuten iets terugstuur. Heel vermoeiend.
Dus wat dat betreft is gescheiden zijn weer geen pretje. Gelukkig kan ik het zelf wel heel goed loslaten.
donderdag 9 april 2020 07:47
Dit had mijn tekst kunnen zijn. De vader van mijn kinderen is op een afstand van een uur auto rijden gaan wonen. Aan het begin was de omgangsregeling hetzelfde als bij Mermedina. Nu zien mijn kinderen hun vader al ruim 2 jaar niet meer, ook geen contact met hem. Zijn keuze overigens.Mermedina schreef: ↑08-04-2020 19:20Van de scheiding heb ik geen spijt, wél spijt heb ik hem ooit uitgekozen te hebben als vader van mijn kinderen. Hij deed zich daarin heel mooi voor maar wilde helemaal geen vader zijn, zo bleek toen het al (veel) te laat was. Zowel tijdens het huwelijk als daarna, hebben de kinderen daaronder geleden. Maar dat lag dus niet aan de scheiding. Die legde alleen het probleem bloot van een afwezige vader.
Dat is eigenlijk het enige wat mij verdriet doet na de scheiding. Dat hij zo makkelijk zijn kinderen aan de kant heeft gezet.
donderdag 9 april 2020 07:51
donderdag 9 april 2020 08:02
Ik heb geen kinderen met mijn ex dus misschien verandert dat de zaak. Maar juist door te luisteren naar de redenering die jij hier aanhaalt ben ik zeker drie jaar te lang in een bar slecht huwelijk blijven zitten. Mijn ex was tevreden in een hele kleine wereld, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Dus als ik mijn hoofd boven het maaiveld wilde steken dan kwam hij wel even met de zeis langs, want stel je voor. Hij hield me klein en drukte mijn ambities de kop in. Dat deed hij niet eens bewust, hij was gewoon bang om te verliezen wat hij had. Ik had nooit kunnen bereiken waar ik nu sta qua persoonlijke en professionele ontwikkeling als ik bij hem was gebleven.Geronimo2 schreef: ↑08-04-2020 23:20Je kan jezelf perfect wijsmaken dat de leegte en saaiheid in je leven door je partner komt. Als je aan de toekomst denkt dan lonkt de vrijheid, minder verplichtingen en verantwoordelijkheden en spannende seks. Het wordt helemaal te gek en elke hindernis kan genomen worden en de kinderen willen ten slotte geen ongelukkige papa/mama.
donderdag 9 april 2020 08:12
donderdag 9 april 2020 08:29
Dat is ook iets. Ik heb gelezen dat het vaak wel 2 jaar duurt voor dat iemand de definitieve beslissing neemt om te gaan scheiden.MinkeDeWit schreef: ↑08-04-2020 19:29Geen spijt, het is een van de betere beslissingen die ik ooit genomen heb. Mijn dochter bracht het laatst mooi. Er waren wat kinderen in haar klas wier ouders een vechtscheiding hadden, zodanig dat er uithuisplaatsing volgde e.d. Dochter zei toen ‘die mensen zijn dus niet op tijd gescheiden.’
Persoonlijk ken ik geen mensen met spijt van hun scheiding, en ook geen mensen die gescheiden zijn vanwege ‘het ging al een maandje niet zo lekker’.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 9 april 2020 08:38
Ja, deze link ken ik. Wat probeer je hiermee te zeggen?
donderdag 9 april 2020 08:43
donderdag 9 april 2020 09:46
Het deel dat na de scheiding conflicten toenemen herken ik wel heel erg goed.
En het blijft steken om te lezen wat het met de kinderen doet.
donderdag 9 april 2020 09:51
Klopt, ik trok thuis aan de bel, vervolgens hebben we nog twee jaar geprobeerd een dood paard overeind te hijsen. Is dus niet gelukt.
En wat de kinderen betreft: dat vond ik het allermoeilijkste. Vandaar dat we echt alles uit de kast hebben gehaald om het nog te redden, ik wilde het ze niet aandoen. Ze hadden zoveel verdriet. Maar na een jaar of twee zagen ze zelf in dat dit een veel betere situatie is. Hun vader houdt echt van ze, daar twijfel ik niet aan. Maar het ligt niet in zijn vermogen om het te uiten, om zich in hen te verplaatsen. En dat missen ze heel erg. Ik zat er altijd tussen als filter, om dingen te verzachten, te verduidelijken. Nu dat is weggevallen, zien ze hoe hij werkelijk is. Dat zijn manier van 'ik hou van je' zeggen eruit komt als 'dat kan beter', bijvoorbeeld. Ze zijn nu volwassen, en snappen hoe hij in elkaar zit, maar het gemis blijft.
donderdag 9 april 2020 10:05
ik ben niet van plan te scheiden, maar door dit onderwerp eens wat gaan Googelen en dan kom je toch uit op cijfers tussen de 30 en 50% die echt goed spijt hebben. Had ik niet gedacht.
Kan me er wel iets bij voorstellen, de kinderen natuurlijk. Maar ook het gras dat na de scheiding minder groen blijkt te zijn. De problemen die niet allemaal aan je partner blijken te liggen etc.
