Relaties
alle pijlers
Stiefkind bij ons/mij wonen
maandag 21 april 2025 om 07:59
Even een andere gebruikersnaam aangemaakt ivm herkenning;
Sinds 6 jaar een relatie. Beide twee kinderen uit een eerdere relatie. Ik een puber van 17 en kind van 10, hij twee kinderen onder de 8 jaar.
Omgang met de vader van mijn kinderen verloopt redelijk soepel, omgang met de moeder en de omgangsregeling met zijn kinderen loopt stroef. Dit heeft o.a. te maken gehad met kinderontvoering en ouderverstoting door de moeder.
Het gaat soms goed en dan zijn er periodes dat de kinderen worden weggehouden van hun vader.
De afgelopen 3 jaar waren zwaar (en vaak ook leuk!) Na een mentale breakdown en daarop volgende burn out is mijn partner bij mij komen wonen met aanhouden van de eigen woning voor de weekenden/weken/vakanties periodes met zijn kinderen. Dat leek ons verstandig zodat ze niet in hun kwetsbare situatie heen en weer gesleep zouden worden. We doen wel dagjes uit of sporadisch logeren met alle kinderen.
Mijn puber kreeg te maken met een depressie en moeilijkheden op school. Daarvoor is er zelfs ontheffing van de leerplicht om zich te richten op herstel. Er is in ons gezin/huis op dit moment sprake van vrijwillige hulp door een wijkteam hiervoor omdat dochter zichzelf ook beschadigde en ruzies uit de hand liepen waarbij ze uiteindelijk ook een paar keer tijdelijk niet thuis heeft gewoond. Dit waren periodes van 4 weken bij haar vader of toenmalig vriendje.
Op dit moment gaat het goed met mijn dochter.
Mijn partner is altijd behulpzaam en supportive richting mijn dochter geweest.
Er is een periode geweest dat het toenmalig vriendje van dochter niet thuis kon wonen en die heeft een maand of drie hier gebivakkeerd. Wat gezellig was, maar ook wel “veel” zo nu en dan. Ik voelde wel dat ik veel van mijn eigen ruimte moest inleveren en ben ook opgelucht dat hij weer zijn eigen plek heeft.
Mijn jongste van 10 is een gezonde, drukke kerel die momenteel wel onderzocht word op ADHD.
Afijn. Dit is een beetje mijn bagage op dit moment, echter in verhouding tot een jaar geleden zit ik in een rustig vaarwater en voel ik mij goed en gaat het met mijn gezin ook goed. Ik ben gelukkig.
Tot twee weken geleden. Kind van partner is na wederom maanden van weghouden van vader door de moeder, zo ontzettend boos geworden en onhandelbaar dat dit geresulteerd heeft tot tussenkomst van politie en veilig thuis/jeugdzorg. Voorlopig kan kind niet zomaar terug naar de moeder. Omdat kind momenteel 2 weken vakantie heeft, is mijn partner nu in zijn eigen huis en zorgt voor kind met ondersteuning van zijn moeder/oma van kind.
En jullie voelen het misschien al aankomen, omdat partner nog herstellende is van zware burn-out en in een emdr traject zit, is mij gevraagd voorlopig zowel partner als zijn kind in huis te nemen zodat hij ontzien kan worden op bepaalde momenten.
En ik zie het dus niet zitten. Ik merk aan mijn partner dat hij fantaseert over met zijn allen in mijn huis wonen, dat zijn kind helemaal weer de oud wordt en iedereen lang en gelukkig leeft.
Echter zie ik dus behoorlijk wat beren op de weg en met name voor mijn eigen kinderen. En mijn eigen welzijn. En dat mijn vrijheid en ruimte beperkt word. En ik opdraai voor 24/7
zorg terwijl ik een eigen bedrijf en baan heb. En wat als het kind zo’n trauma heeft dat er echt professionele hulp nodig is die ik niet kan bieden? Of een gevaar vormt voor mijn kinderen?
Ik heb aangegeven dat ik een logeerpartij van een dag of 4/5 echt heel leuk vind, echter wil ik niet de volledige zorg over een kind met complex trauma/gedrag terwijl het net een beetje op de rit is met mijn eigen dochter en ik ook nog de 10 jarige moet begeleiden in een adhd traject.
Ik ben het gesprek aangegaan met mijn partner, dat kan ook want onze relatie is gewoon goed en we kunnen alles delen, toch is hij teleurgesteld en had andere verwachtingen. Ze komen i.i.g. logeren, ik heb duidelijk aangegeven geen verwachtingen te willen scheppen over pertinent hier wonen etc.
Ik voel mij schuldig en sterk tegelijk omdat ik mijn grenzen heb aangegeven.
Heb ik hier goed aan gedaan? Of had ik gewoon hier wel in mee moeten gaan.
Sinds 6 jaar een relatie. Beide twee kinderen uit een eerdere relatie. Ik een puber van 17 en kind van 10, hij twee kinderen onder de 8 jaar.
Omgang met de vader van mijn kinderen verloopt redelijk soepel, omgang met de moeder en de omgangsregeling met zijn kinderen loopt stroef. Dit heeft o.a. te maken gehad met kinderontvoering en ouderverstoting door de moeder.
Het gaat soms goed en dan zijn er periodes dat de kinderen worden weggehouden van hun vader.
De afgelopen 3 jaar waren zwaar (en vaak ook leuk!) Na een mentale breakdown en daarop volgende burn out is mijn partner bij mij komen wonen met aanhouden van de eigen woning voor de weekenden/weken/vakanties periodes met zijn kinderen. Dat leek ons verstandig zodat ze niet in hun kwetsbare situatie heen en weer gesleep zouden worden. We doen wel dagjes uit of sporadisch logeren met alle kinderen.
Mijn puber kreeg te maken met een depressie en moeilijkheden op school. Daarvoor is er zelfs ontheffing van de leerplicht om zich te richten op herstel. Er is in ons gezin/huis op dit moment sprake van vrijwillige hulp door een wijkteam hiervoor omdat dochter zichzelf ook beschadigde en ruzies uit de hand liepen waarbij ze uiteindelijk ook een paar keer tijdelijk niet thuis heeft gewoond. Dit waren periodes van 4 weken bij haar vader of toenmalig vriendje.
Op dit moment gaat het goed met mijn dochter.
Mijn partner is altijd behulpzaam en supportive richting mijn dochter geweest.
Er is een periode geweest dat het toenmalig vriendje van dochter niet thuis kon wonen en die heeft een maand of drie hier gebivakkeerd. Wat gezellig was, maar ook wel “veel” zo nu en dan. Ik voelde wel dat ik veel van mijn eigen ruimte moest inleveren en ben ook opgelucht dat hij weer zijn eigen plek heeft.
Mijn jongste van 10 is een gezonde, drukke kerel die momenteel wel onderzocht word op ADHD.
Afijn. Dit is een beetje mijn bagage op dit moment, echter in verhouding tot een jaar geleden zit ik in een rustig vaarwater en voel ik mij goed en gaat het met mijn gezin ook goed. Ik ben gelukkig.
Tot twee weken geleden. Kind van partner is na wederom maanden van weghouden van vader door de moeder, zo ontzettend boos geworden en onhandelbaar dat dit geresulteerd heeft tot tussenkomst van politie en veilig thuis/jeugdzorg. Voorlopig kan kind niet zomaar terug naar de moeder. Omdat kind momenteel 2 weken vakantie heeft, is mijn partner nu in zijn eigen huis en zorgt voor kind met ondersteuning van zijn moeder/oma van kind.
En jullie voelen het misschien al aankomen, omdat partner nog herstellende is van zware burn-out en in een emdr traject zit, is mij gevraagd voorlopig zowel partner als zijn kind in huis te nemen zodat hij ontzien kan worden op bepaalde momenten.
En ik zie het dus niet zitten. Ik merk aan mijn partner dat hij fantaseert over met zijn allen in mijn huis wonen, dat zijn kind helemaal weer de oud wordt en iedereen lang en gelukkig leeft.
Echter zie ik dus behoorlijk wat beren op de weg en met name voor mijn eigen kinderen. En mijn eigen welzijn. En dat mijn vrijheid en ruimte beperkt word. En ik opdraai voor 24/7
zorg terwijl ik een eigen bedrijf en baan heb. En wat als het kind zo’n trauma heeft dat er echt professionele hulp nodig is die ik niet kan bieden? Of een gevaar vormt voor mijn kinderen?
Ik heb aangegeven dat ik een logeerpartij van een dag of 4/5 echt heel leuk vind, echter wil ik niet de volledige zorg over een kind met complex trauma/gedrag terwijl het net een beetje op de rit is met mijn eigen dochter en ik ook nog de 10 jarige moet begeleiden in een adhd traject.
Ik ben het gesprek aangegaan met mijn partner, dat kan ook want onze relatie is gewoon goed en we kunnen alles delen, toch is hij teleurgesteld en had andere verwachtingen. Ze komen i.i.g. logeren, ik heb duidelijk aangegeven geen verwachtingen te willen scheppen over pertinent hier wonen etc.
Ik voel mij schuldig en sterk tegelijk omdat ik mijn grenzen heb aangegeven.
Heb ik hier goed aan gedaan? Of had ik gewoon hier wel in mee moeten gaan.
dinsdag 22 april 2025 om 12:09
Verder lijkt het erop dat jij en partner nooit echt een fijne, stabiele relatie hebben gehad voor langere tijd zonder (te)veel zorgen. Altijd is er wel iets. En al die zaken eisen tijd en aandacht. Ik heb niet het idee dat met deze partner daar snel verandering in komt. Een zware burn-out gaat gezien al de stress die hij continue blijft ervaren, zeker niet in de koude kleren zitten en wellicht komt hij daar nooit echt uit.
Gezien je zelf kinderen hebt, die alles meekrijgen (ook al vertel je niet alles), is het misschien goed om hier goed over na te denken. Of je nog jaren zo in deze situatie wil zitten. Met een partner die zorg en hulp nodig heeft en er gewoon niet op een betekenisvolle, gelijkwaardige manier voor jou kan zijn. Het is alles bij elkaar te veel, alleen al voor je kinderen. Vind ik.
Gezien je zelf kinderen hebt, die alles meekrijgen (ook al vertel je niet alles), is het misschien goed om hier goed over na te denken. Of je nog jaren zo in deze situatie wil zitten. Met een partner die zorg en hulp nodig heeft en er gewoon niet op een betekenisvolle, gelijkwaardige manier voor jou kan zijn. Het is alles bij elkaar te veel, alleen al voor je kinderen. Vind ik.
dinsdag 22 april 2025 om 12:21
Nee hoor, wat je schrijft klopt wel. Ik relativeer dat door mij te bedenken dat er overal wel iets is, ik vind het vaak wel een soort van, hoe zeg ik dat, alsof ik terug bij start ben op ganzenbord?Raver schreef: ↑22-04-2025 12:09Verder lijkt het erop dat jij en partner nooit echt een fijne, stabiele relatie hebben gehad voor langere tijd zonder (te)veel zorgen. Altijd is er wel iets. En al die zaken eisen tijd en aandacht. Ik heb niet het idee dat met deze partner daar snel verandering in komt. Een zware burn-out gaat gezien al de stress die hij continue blijft ervaren, zeker niet in de koude kleren zitten en wellicht komt hij daar nooit echt uit.
Gezien je zelf kinderen hebt, die alles meekrijgen (ook al vertel je niet alles), is het misschien goed om hier goed over na te denken. Of je nog jaren zo in deze situatie wil zitten. Met een partner die zorg en hulp nodig heeft en er gewoon niet op een betekenisvolle, gelijkwaardige manier voor jou kan zijn. Het is alles bij elkaar te veel, alleen al voor je kinderen. Vind ik.
Iets langer wat rust -zoals minimaal een half jaar of jaar- zonder gedoe zou ik wel fijn vinden.
Daarentegen heeft de relatie voor mij wel voldoende fundament en fijne kanten om niet de handdoek in de ring te gooien.
dinsdag 22 april 2025 om 12:22
Mijn aard meestal ook, maar ik weet inmiddels ook dat ik te vaak mijn eigen grenzen ben overgegaan in het verleden. En die neiging heb ik nog. Als ik dan wel een keer de grens aangeef, kamp ik met schuldgevoel.
In geval van TO vind ik het heel goed dat ze heeft aangegeven wat ze wel en niet wil. Niemand, maar dan ook niemand, is er bij gebaat als TO omvalt. Als ik haar verhaal lees, krijg ik het al plaatsvervangend benauwd. Zelf zou ik nooit gaan samenwonen met nog inwonende (jonge) kinderen en al helemaal niet met deze problematiek.
TO, sterkte! Voor jou, maar ook voor je vriend en jullie kinderen.
dinsdag 22 april 2025 om 12:59
Dan vind ik ook dat het hartstikke goed is hoe en dat je hebt aangegeven hoe jij het wil. En dat je die duidelijkheid ook blijft geven.DonnaDo schreef: ↑22-04-2025 12:21Nee hoor, wat je schrijft klopt wel. Ik relativeer dat door mij te bedenken dat er overal wel iets is, ik vind het vaak wel een soort van, hoe zeg ik dat, alsof ik terug bij start ben op ganzenbord?
Iets langer wat rust -zoals minimaal een half jaar of jaar- zonder gedoe zou ik wel fijn vinden.
Daarentegen heeft de relatie voor mij wel voldoende fundament en fijne kanten om niet de handdoek in de ring te gooien.
dinsdag 22 april 2025 om 13:17
Hoe moeilijk ook, ik denk dat je het goed gedaan hebt. Voor alle partijen.
Jouw kinderen zijn beide niet stabiel. de oudste uiterst labiel, de jongste in proces met adhd dus daar rommelt ook vanalles.
Die kinderen moet je niet omverkegelen met een getraumatiseerd kind en dat kind moet je jullie instabiele gezin niet aandoen. dat gaat niet goed.
Wél moet kind natuurlijk opgevangen worden en wat super dat er nog een huis beschikbaar is! opgelost dus!
De pijn in mijn buik is er voor kind 4. Als kind 3 onder de 8 is en met instanties én politie uit huis gehaald is dan kan het voor kind 4 niet fijn zijn bij moeder thuis...
Jouw kinderen zijn beide niet stabiel. de oudste uiterst labiel, de jongste in proces met adhd dus daar rommelt ook vanalles.
Die kinderen moet je niet omverkegelen met een getraumatiseerd kind en dat kind moet je jullie instabiele gezin niet aandoen. dat gaat niet goed.
Wél moet kind natuurlijk opgevangen worden en wat super dat er nog een huis beschikbaar is! opgelost dus!
De pijn in mijn buik is er voor kind 4. Als kind 3 onder de 8 is en met instanties én politie uit huis gehaald is dan kan het voor kind 4 niet fijn zijn bij moeder thuis...
En doooooor!
dinsdag 22 april 2025 om 13:41
Er is helaas zelfs een kind 5 daar!broadway schreef: ↑22-04-2025 13:17Hoe moeilijk ook, ik denk dat je het goed gedaan hebt. Voor alle partijen.
Jouw kinderen zijn beide niet stabiel. de oudste uiterst labiel, de jongste in proces met adhd dus daar rommelt ook vanalles.
Die kinderen moet je niet omverkegelen met een getraumatiseerd kind en dat kind moet je jullie instabiele gezin niet aandoen. dat gaat niet goed.
Wél moet kind natuurlijk opgevangen worden en wat super dat er nog een huis beschikbaar is! opgelost dus!
De pijn in mijn buik is er voor kind 4. Als kind 3 onder de 8 is en met instanties én politie uit huis gehaald is dan kan het voor kind 4 niet fijn zijn bij moeder thuis...
Verder eens met jouw post.
Live Life to the fullest
dinsdag 22 april 2025 om 14:58
Dat snap ik juist heel goed. Mijn kinderen en hun (geestelijke) gezondheid is in mijn leven mijn eerste prioriteit. Zeker toen ze nog thuiswoonden en van mij afhankelijk waren. Dat is als ouders je primaire taak in het leven. En dat zou in theorie zelfs hebben kunnen betekenen dat wanneer de eigen ouder in dusdanige ellende zou zitten, waarbij een heel gezin geestelijk naar beneden zou zijn getrokken, dat ik mijn partner zou loslaten omwille van de kinderen. Kinderen die nog te jong zijn om in goede gezondheid zelfstandig voor zichzelf te kunnen zorgen, daar ben je als ouder bewaker voor. Er is niemand in de wereld die dat recht mag verkwanselen, ook een eigen ouder niet. Laat staan kinderen die toebehoren aan andere ouders. Diens ouders zijn daar volledig verantwoordelijk voor. Ik zou een partner aanmoedigen, steunen, een luisterend oor bieden, maar ik zou die problemen niet op mijn eigen gezin (die duidelijk de draagkracht niet heeft) laden.
dinsdag 22 april 2025 om 15:07
En dat is een foute aanname dat er overal altijd wel iets is. Er zijn meer dan genoeg gezinnen die dealen met het dagelijks leven, zonder continue drama op de stoep te hebben staan.DonnaDo schreef: ↑22-04-2025 12:21Nee hoor, wat je schrijft klopt wel. Ik relativeer dat door mij te bedenken dat er overal wel iets is, ik vind het vaak wel een soort van, hoe zeg ik dat, alsof ik terug bij start ben op ganzenbord?
Iets langer wat rust -zoals minimaal een half jaar of jaar- zonder gedoe zou ik wel fijn vinden.
Daarentegen heeft de relatie voor mij wel voldoende fundament en fijne kanten om niet de handdoek in de ring te gooien.
Jouw partner neemt inherent drama met zich mee door zijn vorige relatie en alles wat daaruit voortkomt, incl. burn outs en nu het gevolg van het drama (kinderen die met jeugdzorg te maken krijgen) aan jou te willen koppelen, want hij ziet het zichzelf niet doen.
Persoonlijk vind ik dat écht niet ok en dat zou bij mij eerder voor afstand zorgen dan in het gat te willen springen dat zijn levenskeuzes voor uitkomst hebben. Maar goed, ik hecht bijzonder veel belang aan mensen die de wereld op een volwassen manier betreden en volwassen partners uitzoeken en volwassen vervolgkeuzes maken. En ik kan zelf bijzonder weinig met mensen die ándere mensen verantwoordelijk willen maken voor hun eigen ongezonde keuzes of complexe resultaten.
Als de moeder van zijn kinderen zo'n onveilig en instabiel persoon is, zou ik als vader bijv. alles op alles zetten tot een grotendeels eenzijdig co ouderschap ipv part time weekend ouder. Ik bedoel, waarom neemt een man genoegen met weekend en vakantievader zijn, wetende dat zijn kinderen bij een instabiele vrouw moeten opgroeien? Waarom zegt hij niet tegen jeugdzorg dat alle kinderen bij hem (in zijn huis!) kunnen komen en dat moeder kan herstellen en voorlopig weekendmoeder kan worden? En dat hij alles op alles gaat zetten om zijn kinderen veiligheid en voorspelbaarheid te geven?
Persoonlijk vind ik zijn houding van weekendpapa een ontzettend onaantrekkelijke (luie en ongeïnteresseerde) eigenschap en nu probeert hij het weer op jou af te schuiven. Nee hoor, bah, lekker buiten de deur houden dat gedrag.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 22-04-2025 15:16
17.56% gewijzigd
dinsdag 22 april 2025 om 15:14
Als je nou echt zo heel veel hebt meegemaakt dan ben je blijkbaar vergeten te leren dat je pas echt kan zeggen wat je doet als je in de situatie zit.Anne1235 schreef: ↑21-04-2025 22:43Jij weet niks van mijn familie, maar ga er maar vanuit dat ik in mijn leven meer heb meegemaakt dan de meeste schrijvers hier. Juist daarom weet ik dat ik alles geef en zal strijden met alles wat ik in me heb voor mijn gezin en anderen in mijn omgeving die belangrijk zijn. En als ik een samengesteld gezin zou hebben dan zou mijn partner en zijn kind daar bij horen. Als je een relatie hebt met iemand met kinderen dan weet je dat je die er altijd bij kan krijgen en dan worden zijn kinderen dus ook jouw verantwoordelijkheid als dat nodig is. Maar goed, dat is mijn mening. Prima als anderen daar anders over denken. Maar ga niet zeggen dat ik makkelijk praten heb, daar weet jij niks van.
Iemand die nog bij elkaar is heeft echt een andere voorstellen van een samengesteld gezin. Al heb je nog zo veel meegemaakt in je leven.
dinsdag 22 april 2025 om 20:07
dinsdag 22 april 2025 om 22:42
Ik denk dat ik idd moet oppassen om voorbarig conclusies te trekken. Ik denk alleen ook dat als ik een vader tegenkom die alleen zijn kinderen in het weekend ziet, waarvan er problemen zijn bij de moeder, ik me afvraag hoe het komt dat bepaalde omgangsvormen zo zijn.
Waar iedereen deze vrouw aanspreekt op haar verantwoordelijkheid en prioriteiten, zou je imo élke ouder zo mogen aanspreken.
Aangezien haar vriend de ouder is van 2 zeer jonge kinderen die mogelijk alle 2 in problemen zijn, zijn de woorden die naar to uitgesproken worden voor háár kinderen, woorden die net zo goed opgaan voor hem, voor zijn kinderen.
Volgens to hebben de twee kinderen allebei de leeftijd van 8 jaar nog niet bereikt. Dus dan is er een van 7 jaar en op z'n best 1 kind van 6 jaar, terwijl ze 6 jaar een relatie hebben. Ik ga geen wiskunde doen, maar dat komt iig neer op een man met haast die weinig tijd neemt om zaken te laten landen. Prima, maar dat geeft vaker meer dan minder gedoe en instabiliteit als je met zoveel haast in een opvolgende relatie zit. Waar heb je dan op dat moment je twee piepkleine kindjes in je leven weten in te passen?
Ik maak nooit onderscheid naar sekse. Een ouder is een ouder, ongeacht welke plasser je hebt.
Als ik hele verkeerde conclusies heb getrokken, is to ook de eerste die kan aangeven dat ik het verkeerd heb opgevat en de woorden die ze geschreven heeft niet goed heb geïnterpreteerd.
Waar iedereen deze vrouw aanspreekt op haar verantwoordelijkheid en prioriteiten, zou je imo élke ouder zo mogen aanspreken.
Aangezien haar vriend de ouder is van 2 zeer jonge kinderen die mogelijk alle 2 in problemen zijn, zijn de woorden die naar to uitgesproken worden voor háár kinderen, woorden die net zo goed opgaan voor hem, voor zijn kinderen.
Volgens to hebben de twee kinderen allebei de leeftijd van 8 jaar nog niet bereikt. Dus dan is er een van 7 jaar en op z'n best 1 kind van 6 jaar, terwijl ze 6 jaar een relatie hebben. Ik ga geen wiskunde doen, maar dat komt iig neer op een man met haast die weinig tijd neemt om zaken te laten landen. Prima, maar dat geeft vaker meer dan minder gedoe en instabiliteit als je met zoveel haast in een opvolgende relatie zit. Waar heb je dan op dat moment je twee piepkleine kindjes in je leven weten in te passen?
Ik maak nooit onderscheid naar sekse. Een ouder is een ouder, ongeacht welke plasser je hebt.
Als ik hele verkeerde conclusies heb getrokken, is to ook de eerste die kan aangeven dat ik het verkeerd heb opgevat en de woorden die ze geschreven heeft niet goed heb geïnterpreteerd.
dinsdag 22 april 2025 om 23:04
Eens hoor. Er is gewoon heel veel drama, en TO doet zichzelf geen dienst door dan maar te stellen dat overal wel wat speelt. Dit is wel echt next level problematiek.NomenNesci0 schreef: ↑22-04-2025 22:42Ik denk dat ik idd moet oppassen om voorbarig conclusies te trekken. Ik denk alleen ook dat als ik een vader tegenkom die alleen zijn kinderen in het weekend ziet, waarvan er problemen zijn bij de moeder, ik me afvraag hoe het komt dat bepaalde omgangsvormen zo zijn.
Waar iedereen deze vrouw aanspreekt op haar verantwoordelijkheid en prioriteiten, zou je imo élke ouder zo mogen aanspreken.
Aangezien haar vriend de ouder is van 2 zeer jonge kinderen die mogelijk alle 2 in problemen zijn, zijn de woorden die naar to uitgesproken worden voor háár kinderen, woorden die net zo goed opgaan voor hem, voor zijn kinderen.
Volgens to hebben de twee kinderen allebei de leeftijd van 8 jaar nog niet bereikt. Dus dan is er een van 7 jaar en op z'n best 1 kind van 6 jaar, terwijl ze 6 jaar een relatie hebben. Ik ga geen wiskunde doen, maar dat komt iig neer op een man met haast die weinig tijd neemt om zaken te laten landen. Prima, maar dat geeft vaker meer dan minder gedoe en instabiliteit als je met zoveel haast in een opvolgende relatie zit. Waar heb je dan op dat moment je twee piepkleine kindjes in je leven weten in te passen?
Ik maak nooit onderscheid naar sekse. Een ouder is een ouder, ongeacht welke plasser je hebt.
Als ik hele verkeerde conclusies heb getrokken, is to ook de eerste die kan aangeven dat ik het verkeerd heb opgevat en de woorden die ze geschreven heeft niet goed heb geïnterpreteerd.
Heel goed TO dat je voor je eigen kinderen kiest. Dat is ook jouw taak als ouder en doe je heel goed. En vanaf de zijlijn kun je je vriend ook gewoon steunen, maar dan gewoon op een manier die voor jou ook goed is. En altijd dat eeuwige schuldgevoel: heel herkenbaar helaas
dinsdag 22 april 2025 om 23:13
Pa schrijft hier niet dus die is door ons niet aanspreekbaar op zijn verantwoordelijkheden.NomenNesci0 schreef: ↑22-04-2025 22:42
Waar iedereen deze vrouw aanspreekt op haar verantwoordelijkheid en prioriteiten, zou je imo élke ouder zo mogen aanspreken.
Ikzelf denk er trouwens heel anders over. Ik vind het niet mijn plaats om welke ouder dan ook te wijzen op zijn/haar verantwoordelijkheden als het om de zorg voor kinderen gaat, of het moet al een zeer goede vriend(in) zijn die mij om raad vraagt.
Je hebt nooit het hele verhaal in kaart, ik zou het bv enorm sneu vinden als mijn ex hierop gewezen zou worden want de man ziet er van buiten redelijk normaal uit maar de hele wereld heeft geen idee van zijn beperkte hersencapaciteit na zijn trauma. Zou wat wezen als hij daar steeds door weetikveelwie op gewezen zou worden.
.
dinsdag 22 april 2025 om 23:13
Ik vind het heel bijzonder dat je allerhande stellige conclusies kunt trekken op basis van slechts 21 berichten van deze TO.
Het zegt vooral veel over jou. Het heeft namelijk niets met interpretatie te maken en alles met veroordelen.
Beroepshalve heb ik veel te maken met gezag- en omgangsproblematiek tussen ouders. En geloof mij; voel je vooral heel gezegend met jouw simplistische perceptie van “hoe het heurt” want je hebt overduidelijk géén idee hoe complex het kan zijn.
Het zegt vooral veel over jou. Het heeft namelijk niets met interpretatie te maken en alles met veroordelen.
Beroepshalve heb ik veel te maken met gezag- en omgangsproblematiek tussen ouders. En geloof mij; voel je vooral heel gezegend met jouw simplistische perceptie van “hoe het heurt” want je hebt overduidelijk géén idee hoe complex het kan zijn.
dinsdag 22 april 2025 om 23:21
Dat is toch appels met peren vergelijken? Pas als jij een topic zou openen en er zou naar voren komen dat jouw kinderen moeten worden opgevangen door jouw vriend ipv hun vader en je zou vragen krijgen waarom de eigen vader dat niet doet (wat ik in dit voorbeeld een heel logische vraag zou vinden), dan kan jij de toevoeging doen dat je ex beperkte hersencapaciteit heeft.Rooss4.0 schreef: ↑22-04-2025 23:13Pa schrijft hier niet dus die is door ons niet aanspreekbaar op zijn verantwoordelijkheden.
Ikzelf denk er trouwens heel anders over. Ik vind het niet mijn plaats om welke ouder dan ook te wijzen op zijn/haar verantwoordelijkheden als het om de zorg voor kinderen gaat, of het moet al een zeer goede vriend(in) zijn die mij om raad vraagt.
Je hebt nooit het hele verhaal in kaart, ik zou het bv enorm sneu vinden als mijn ex hierop gewezen zou worden want de man ziet er van buiten redelijk normaal uit maar de hele wereld heeft geen idee van zijn beperkte hersencapaciteit na zijn trauma. Zou wat wezen als hij daar steeds door weetikveelwie op gewezen zou worden.
In dit geval opent deze to een topic over notabene het kind van haar vriend en ik vraag to hoe het kan dat hij niet al volledig in het gat is gesprongen wat de moeder blijkbaar niet zelf kan bieden. Waarom hij dat deels op haar conto wil schuiven.
Lijkt me gezien de vraag in dit topic eigenlijk een hele noodzakelijke vraag.
dinsdag 22 april 2025 om 23:51
Dat is een heel logische vraag, dat vind ik ook. Maar zolang we het antwoord niet weten is vader wegzetten als lui en onverantwoordelijk te voorbarig. Ik lees niks over lui en onverantwoordelijk, ik lees wel dat hij er een wat merkwaardige partnerkeuze op nahoudt en kampt met allerlei geestelijke issues. TO heeft het antwoord neem ik aan maar die kiest ervoor dat niet te delen en dat mag natuurlijk. Maar er blind vanuit gaan dat het onwil en luiigheid is is gewoon een behoorlijk vooroordeel.
.
woensdag 23 april 2025 om 00:16
Klopt, daar heb je gelijk in. Ik geef mannen in dergelijke omstandigheden meestal niet het voordeel vd twijfel. Daarnaast heb ik vanuit mijn eigen visie op ouderschap ook oprecht de opvatting dat je kinderen samen doet en wanneer mannen (meestal mannen) de kleinste kant vd zorgtaken doen, dat vaak is omdat dit mooi makkelijk uitkomt. Dat is idd mijn vooroordeel en dat kan ik idd niet weten. Ik hoop iig dat to met een eerlijke bril naar zichzelf en haar partner kijkt en ik hoop voor haar dat ze hele andere conclusies kan trekken.Rooss4.0 schreef: ↑22-04-2025 23:51Dat is een heel logische vraag, dat vind ik ook. Maar zolang we het antwoord niet weten is vader wegzetten als lui en onverantwoordelijk te voorbarig. Ik lees niks over lui en onverantwoordelijk, ik lees wel dat hij er een wat merkwaardige partnerkeuze op nahoudt en kampt met allerlei geestelijke issues. TO heeft het antwoord neem ik aan maar die kiest ervoor dat niet te delen en dat mag natuurlijk. Maar er blind vanuit gaan dat het onwil en luiigheid is is gewoon een behoorlijk vooroordeel.
woensdag 23 april 2025 om 09:12
Gelukkig zie en hoor ik steeds meer vaders die voor 50-50 co-ouderschap aan, ik vind dat een hele goede zaak maar het is wel vrij modern. In de tijd dat ik scheidde (10 plus jaar geleden) hoorde ik het eigenlijk nauwelijks. hoewel mijn ouders het dan weer wél deden met mijn zusje, week op week af.
Eigenlijk heb ik heel moderne ouders dus
Eigenlijk heb ik heel moderne ouders dus
.
woensdag 23 april 2025 om 10:43
Ik weet niet of het modern is. Mijn kinderen zijn half twintig en toen zij klein waren, waren er in mijn omgeving ook gescheiden ouders en was het niet meer dan normaal dat beide ouders volledig de zorg deelden. Soms hadden die ouders goed contact, soms niet, maar beiden wilden hun kinderen niet missen. Als je dit mijn man had aangedaan, dan was het een gebroken vader geweest. Hij genoot van het kleine kindergrut. Ik kan me daarom moeilijk voorstellen dat een man een ouder een rol in de coulissen accepteert. Dat zou niemand van de schrijfsters hier ok hebben gevonden, om hun kinderen alleen in het weekend of vakantie te zien en soms zelfs maanden niet. Die zouden vechten als tijgers om hun kinderen te zien, tot aan de hoogste rechter. En als hun kinderen emotioneel in gevaar zijn door een instabiele andere ouder (zoals jij Roos de hoofdzorg hebt genomen voor jouw kinderen omdat hun vader het niet kan), zou je vechten om die stabiele figuur te kunnen zijn. Want je bent hun ouder en voelt je verantwoorderlijk.
woensdag 23 april 2025 om 12:36
NomenNesci0 schreef: ↑23-04-2025 10:43Ik weet niet of het modern is. Mijn kinderen zijn half twintig en toen zij klein waren, waren er in mijn omgeving ook gescheiden ouders en was het niet meer dan normaal dat beide ouders volledig de zorg deelden. Soms hadden die ouders goed contact, soms niet, maar beiden wilden hun kinderen niet missen. Als je dit mijn man had aangedaan, dan was het een gebroken vader geweest. Hij genoot van het kleine kindergrut. Ik kan me daarom moeilijk voorstellen dat een man een ouder een rol in de coulissen accepteert. Dat zou niemand van de schrijfsters hier ok hebben gevonden, om hun kinderen alleen in het weekend of vakantie te zien en soms zelfs maanden niet. Die zouden vechten als tijgers om hun kinderen te zien, tot aan de hoogste rechter. En als hun kinderen emotioneel in gevaar zijn door een instabiele andere ouder (zoals jij Roos de hoofdzorg hebt genomen voor jouw kinderen omdat hun vader het niet kan), zou je vechten om die stabiele figuur te kunnen zijn. Want je bent hun ouder en voelt je verantwoorderlijk.
Iets met meerdere wegen naar Rome?
Jouw waarheid is niet dé waarheid heur. Je doet ontzettend veel aannames en je veroordeelt enorm. Onsympathiek trekje.
woensdag 23 april 2025 om 13:39
Helaas zijn de kinderen ontvoerd geweest waardoor omgang moeilijk op gang kwam en daarna door ouderverstoting enorm werd bemoeilijkt. Beetje alsof je iemand vraagt te rennen terwijl deze met de voeten in het beton staat. Er is enorm geknokt, dat resulteerde echter niet in omgang omdat de moeder niet mee werkte, verhuisde zonder mededeling etc.NomenNesci0 schreef: ↑23-04-2025 10:43Ik weet niet of het modern is. Mijn kinderen zijn half twintig en toen zij klein waren, waren er in mijn omgeving ook gescheiden ouders en was het niet meer dan normaal dat beide ouders volledig de zorg deelden. Soms hadden die ouders goed contact, soms niet, maar beiden wilden hun kinderen niet missen. Als je dit mijn man had aangedaan, dan was het een gebroken vader geweest. Hij genoot van het kleine kindergrut. Ik kan me daarom moeilijk voorstellen dat een man een ouder een rol in de coulissen accepteert. Dat zou niemand van de schrijfsters hier ok hebben gevonden, om hun kinderen alleen in het weekend of vakantie te zien en soms zelfs maanden niet. Die zouden vechten als tijgers om hun kinderen te zien, tot aan de hoogste rechter. En als hun kinderen emotioneel in gevaar zijn door een instabiele andere ouder (zoals jij Roos de hoofdzorg hebt genomen voor jouw kinderen omdat hun vader het niet kan), zou je vechten om die stabiele figuur te kunnen zijn. Want je bent hun ouder en voelt je verantwoorderlijk.
woensdag 23 april 2025 om 14:07
Dat geloof ik allemaal wel to. Maar als je tijdlijn klopt, hebben/hadden we het over kindjes van dan 0 en 1 jaar. Niet een leeftijd waarop er een band is geklapt die niet meer te herstellen is. Bovendien hebben we in Nederland (neem aan dat de moeder daar woont, aangezien je het hebt over jeugdzorg bij slechts een 7 jarig kind) ook zoiets als familierechters, omgangsregelingen etc. Ik ben er niet bij geweest, maar blijkbaar is nu jeugdzorg betrokken bij moeder. Lijkt me dan het meest aangewezen moment voor deze vader om in het licht van huiselijke problematiek een zorgrol af te kunnen dwingen.
Dat bepaalde feiten zich presenteren, wil niet meteen zeggen dat je dan nul inspraak meer hebt als andere ouder. Zeker tegenwoordig niet, waarbij het belang van de vader absoluut wordt meegewogen.
En ik ben te wantrouwig om de verhalen (incl. hoe hard hij gevochten heeft voor zijn kinderen) van een man meteen voor 100% waarheid aan te nemen. Dat zijn wel vaker verhalen die ze graag een nieuwe partner willen laten geloven.
Dat bepaalde feiten zich presenteren, wil niet meteen zeggen dat je dan nul inspraak meer hebt als andere ouder. Zeker tegenwoordig niet, waarbij het belang van de vader absoluut wordt meegewogen.
En ik ben te wantrouwig om de verhalen (incl. hoe hard hij gevochten heeft voor zijn kinderen) van een man meteen voor 100% waarheid aan te nemen. Dat zijn wel vaker verhalen die ze graag een nieuwe partner willen laten geloven.
woensdag 23 april 2025 om 14:12
Hier, dit kun je hem laten lezen. Misschien kan hij er wat mee.
1. Rechterlijke mogelijkheden bij ouderverstoting (rond 2020)
a. Kort geding
Als je snel actie wilde ondernemen omdat je van de ene op de andere dag niet meer je kinderen mocht zien, kon je een kort geding starten bij de voorzieningenrechter. Je kon daarbij een omgangsregeling afdwingen of hervatten.
Kans van slagen: afhankelijk van onderbouwing en spoedeisend belang. De rechter toetst streng: is het kind erbij gebaat?
b. Verzoekschriftprocedure bij de familierechter
Je kon bij de rechtbank een verzoekschrift indienen om een omgangsregeling vast te laten stellen of te wijzigen. Dit was de reguliere route.
Mogelijkheden:
Vaststelling van een omgangsregeling.
Dwangsom bij niet-naleving.
In uitzonderlijke gevallen: wijziging van het gezag.
Kans van slagen: gemiddeld tot redelijk, mits het kind niet in een loyaliteitsconflict wordt getrokken. Bij kinderen van jonge leeftijd was dit in beginsel wel gunstig, omdat hechting belangrijk wordt gevonden.
c. Mediation via de rechtbank
De rechter kon voorstellen (of verplichten) om eerst een mediationtraject aan te gaan. Dit kon onderdeel zijn van een traject naar omgangsherstel.
Kans van slagen: afhankelijk van de bereidwilligheid van de andere ouder.
d. Raad voor de Kinderbescherming
De rechter kon de Raad inschakelen voor onderzoek naar de situatie en het belang van het kind. De raad bracht dan advies uit aan de rechter.
Let op: de Raad kijkt vanuit het belang van het kind. Als het kind bijvoorbeeld door jarenlange vervreemding weerstand voelt, kan omgang afgeraden worden, ook al ligt de oorzaak bij ouderverstoting.
e. Handhaving van bestaande omgangsregeling
Als er al een omgangsregeling was, maar deze werd niet nagekomen, kon je handhaving vorderen:
Dwangsommen.
Eventueel wijziging hoofdverblijfplaats (zelden toegewezen).
In zeer uitzonderlijke gevallen: uithuisplaatsing.
Kans van slagen: matig, tenzij er structureel en aantoonbaar werd tegengewerkt.
2. Juridische term: ouderverstoting
----------------------------------------------------
3. Wat kun je als vader doen (ook achteraf)?
Als de situatie 5 jaar geleden is begonnen, en er is nog steeds geen omgang, dan zijn er nog steeds stappen mogelijk:
Nieuwe verzoeken indienen bij de rechtbank.
Hersteltraject via gespecialiseerde omgangsbegeleiding.
Documentatie van alles wat je hebt geprobeerd (mails, brieven, bewijs tegenwerking).
Eventuele schadeprocedure (moreel en emotioneel lastig, juridisch zelden succesvol).
4. Kans van slagen: realistisch beeld
Bij jonge kinderen (zoals 1 en 2 jaar toen) is het uitgangspunt dat omgang met beide ouders belangrijk is.
Als je structureel bent weggehouden en dit kunt onderbouwen, heb je zeker kansen, vooral als je volhardt en realistisch blijft.
Succes hangt af van: rechterlijke inschatting van het belang van het kind, kwaliteit van je onderbouwing, en de inzet van professionele hulp (advocaat, jeugdzorg, raad).
stel dat de moeder in dit geval de vader heeft proberen weg te houden en bij de moeder is nu sprake van betrokkenheid vanuit jeugdzorg, wat voor kansen zijn er dan?
ChatGPT zei:
Als er momenteel jeugdzorg betrokken is bij de moeder, dan verandert dat de situatie behoorlijk – en potentieel in het voordeel van de vader, zeker als het ouderverstoting betreft of als er sprake is van een onveilige of instabiele thuissituatie.
Hieronder zet ik overzichtelijk uiteen wat je kansen zijn, wat je kunt doen en wat je opties zijn in zo'n situatie.
1. Betrokkenheid van jeugdzorg: wat betekent dit?
Als jeugdzorg betrokken is, kan het gaan om:
Een vrijwillig hulptraject (bijvoorbeeld Veilig Thuis of een wijkteam),
Een ondertoezichtstelling (OTS),
Of zelfs uithuisplaatsing van de kinderen.
In elk van deze situaties kijkt de jeugdbescherming primair naar het belang en de veiligheid van het kind. Als blijkt dat de moeder de vader structureel buiten beeld houdt terwijl dat niet in het belang van de kinderen is, kan dat aanleiding zijn om de omgang te herstellen of het gezag te heroverwegen.
2. Jouw kansen als vader stijgen in deze gevallen als:
Jij stabiel bent en bereid bent tot contactherstel.
Je eerdere pogingen tot contact en betrokkenheid kunt aantonen (mails, appjes, verzoeken bij de rechtbank).
Je niet bent betrokken bij onveilige situaties (geen verslagen van huiselijk geweld, misbruik of bedreiging).
Je laat zien dat je constructief wil samenwerken met jeugdzorg en andere hulpverleners.
3. Rechterlijke mogelijkheden met jeugdzorg in beeld
a. Omgangsherstel via de rechter
Je kunt via een advocaat een verzoekschrift indienen tot:
Vaststellen van omgangsregeling.
Herstel van eerder afgesneden contact.
Opname in hulpverleningstraject (zoals begeleide omgang).
Eventueel toekenning van (gedeeld) gezag als dat niet het geval is.
De rechter zal in dat geval advies vragen aan de Raad voor de Kinderbescherming of de gezinsvoogd.
b. Ondersteuning vanuit jeugdzorg of gecertificeerde instelling
Als er al een gezinsvoogd is, kun je die benaderen met de wens om contact te herstellen. Een gezinsvoogd is verplicht om beide ouders te betrekken bij het opstellen van een gezinsplan. Je kunt hier je rechten opeisen (en zo nodig laten toetsen door de rechter).
c. Dwangmiddel: wijziging hoofdverblijfplaats (in uitzonderlijke gevallen)
Als blijkt dat de moeder de ontwikkeling van het kind schaadt of ernstig belemmert, kan het hoofdverblijf van het kind bij jou worden geplaatst. Dat gebeurt alleen als je een aantoonbaar veilige, stabiele situatie biedt.
d. Gezagswijziging
Als je geen ouderlijk gezag hebt, kun je dat alsnog aanvragen. In combinatie met jeugdzorgbetrokkenheid kan de rechter oordelen dat gedeeld of eenhoofdig gezag in het belang van het kind is, bijvoorbeeld als de moeder zich onttrekt aan overleg of beslissingen niet in samenspraak neemt.
Misschien heeft je vriend iets aan de benoemde stappen en is hij zo voorbereid op de situatie.
1. Rechterlijke mogelijkheden bij ouderverstoting (rond 2020)
a. Kort geding
Als je snel actie wilde ondernemen omdat je van de ene op de andere dag niet meer je kinderen mocht zien, kon je een kort geding starten bij de voorzieningenrechter. Je kon daarbij een omgangsregeling afdwingen of hervatten.
Kans van slagen: afhankelijk van onderbouwing en spoedeisend belang. De rechter toetst streng: is het kind erbij gebaat?
b. Verzoekschriftprocedure bij de familierechter
Je kon bij de rechtbank een verzoekschrift indienen om een omgangsregeling vast te laten stellen of te wijzigen. Dit was de reguliere route.
Mogelijkheden:
Vaststelling van een omgangsregeling.
Dwangsom bij niet-naleving.
In uitzonderlijke gevallen: wijziging van het gezag.
Kans van slagen: gemiddeld tot redelijk, mits het kind niet in een loyaliteitsconflict wordt getrokken. Bij kinderen van jonge leeftijd was dit in beginsel wel gunstig, omdat hechting belangrijk wordt gevonden.
c. Mediation via de rechtbank
De rechter kon voorstellen (of verplichten) om eerst een mediationtraject aan te gaan. Dit kon onderdeel zijn van een traject naar omgangsherstel.
Kans van slagen: afhankelijk van de bereidwilligheid van de andere ouder.
d. Raad voor de Kinderbescherming
De rechter kon de Raad inschakelen voor onderzoek naar de situatie en het belang van het kind. De raad bracht dan advies uit aan de rechter.
Let op: de Raad kijkt vanuit het belang van het kind. Als het kind bijvoorbeeld door jarenlange vervreemding weerstand voelt, kan omgang afgeraden worden, ook al ligt de oorzaak bij ouderverstoting.
e. Handhaving van bestaande omgangsregeling
Als er al een omgangsregeling was, maar deze werd niet nagekomen, kon je handhaving vorderen:
Dwangsommen.
Eventueel wijziging hoofdverblijfplaats (zelden toegewezen).
In zeer uitzonderlijke gevallen: uithuisplaatsing.
Kans van slagen: matig, tenzij er structureel en aantoonbaar werd tegengewerkt.
2. Juridische term: ouderverstoting
----------------------------------------------------
3. Wat kun je als vader doen (ook achteraf)?
Als de situatie 5 jaar geleden is begonnen, en er is nog steeds geen omgang, dan zijn er nog steeds stappen mogelijk:
Nieuwe verzoeken indienen bij de rechtbank.
Hersteltraject via gespecialiseerde omgangsbegeleiding.
Documentatie van alles wat je hebt geprobeerd (mails, brieven, bewijs tegenwerking).
Eventuele schadeprocedure (moreel en emotioneel lastig, juridisch zelden succesvol).
4. Kans van slagen: realistisch beeld
Bij jonge kinderen (zoals 1 en 2 jaar toen) is het uitgangspunt dat omgang met beide ouders belangrijk is.
Als je structureel bent weggehouden en dit kunt onderbouwen, heb je zeker kansen, vooral als je volhardt en realistisch blijft.
Succes hangt af van: rechterlijke inschatting van het belang van het kind, kwaliteit van je onderbouwing, en de inzet van professionele hulp (advocaat, jeugdzorg, raad).
stel dat de moeder in dit geval de vader heeft proberen weg te houden en bij de moeder is nu sprake van betrokkenheid vanuit jeugdzorg, wat voor kansen zijn er dan?
ChatGPT zei:
Als er momenteel jeugdzorg betrokken is bij de moeder, dan verandert dat de situatie behoorlijk – en potentieel in het voordeel van de vader, zeker als het ouderverstoting betreft of als er sprake is van een onveilige of instabiele thuissituatie.
Hieronder zet ik overzichtelijk uiteen wat je kansen zijn, wat je kunt doen en wat je opties zijn in zo'n situatie.
1. Betrokkenheid van jeugdzorg: wat betekent dit?
Als jeugdzorg betrokken is, kan het gaan om:
Een vrijwillig hulptraject (bijvoorbeeld Veilig Thuis of een wijkteam),
Een ondertoezichtstelling (OTS),
Of zelfs uithuisplaatsing van de kinderen.
In elk van deze situaties kijkt de jeugdbescherming primair naar het belang en de veiligheid van het kind. Als blijkt dat de moeder de vader structureel buiten beeld houdt terwijl dat niet in het belang van de kinderen is, kan dat aanleiding zijn om de omgang te herstellen of het gezag te heroverwegen.
2. Jouw kansen als vader stijgen in deze gevallen als:
Jij stabiel bent en bereid bent tot contactherstel.
Je eerdere pogingen tot contact en betrokkenheid kunt aantonen (mails, appjes, verzoeken bij de rechtbank).
Je niet bent betrokken bij onveilige situaties (geen verslagen van huiselijk geweld, misbruik of bedreiging).
Je laat zien dat je constructief wil samenwerken met jeugdzorg en andere hulpverleners.
3. Rechterlijke mogelijkheden met jeugdzorg in beeld
a. Omgangsherstel via de rechter
Je kunt via een advocaat een verzoekschrift indienen tot:
Vaststellen van omgangsregeling.
Herstel van eerder afgesneden contact.
Opname in hulpverleningstraject (zoals begeleide omgang).
Eventueel toekenning van (gedeeld) gezag als dat niet het geval is.
De rechter zal in dat geval advies vragen aan de Raad voor de Kinderbescherming of de gezinsvoogd.
b. Ondersteuning vanuit jeugdzorg of gecertificeerde instelling
Als er al een gezinsvoogd is, kun je die benaderen met de wens om contact te herstellen. Een gezinsvoogd is verplicht om beide ouders te betrekken bij het opstellen van een gezinsplan. Je kunt hier je rechten opeisen (en zo nodig laten toetsen door de rechter).
c. Dwangmiddel: wijziging hoofdverblijfplaats (in uitzonderlijke gevallen)
Als blijkt dat de moeder de ontwikkeling van het kind schaadt of ernstig belemmert, kan het hoofdverblijf van het kind bij jou worden geplaatst. Dat gebeurt alleen als je een aantoonbaar veilige, stabiele situatie biedt.
d. Gezagswijziging
Als je geen ouderlijk gezag hebt, kun je dat alsnog aanvragen. In combinatie met jeugdzorgbetrokkenheid kan de rechter oordelen dat gedeeld of eenhoofdig gezag in het belang van het kind is, bijvoorbeeld als de moeder zich onttrekt aan overleg of beslissingen niet in samenspraak neemt.
Misschien heeft je vriend iets aan de benoemde stappen en is hij zo voorbereid op de situatie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
