Stiefkind van de rekening (Docu van Zembla)

15-12-2017 10:16 319 berichten
De documentaire 'stiefkind van de rekening' van Zembla.

Zembla onderzoekt hoe het komt dat twee op de drie samengestelde gezinnen sneuvelt en wat dit voor de betrokken kinderen betekent.
Een op de drie eerste huwelijken strandt, maar wat je minder vaak hoort is dat twee van de drie tweede huwelijken mislukt. De meeste samengestelde gezinnen halen het niet.
Het aantal stiefgezinnen in Nederland is sinds 1998 gestegen tot 150.000 gezinnen in 2007. In deze stiefgezinnen wonen volgens het CBS ruim 280.000 kinderen. Volgens eigen onderzoek is het aantal hoger namelijk 200.000 gezinnen.
Het CBS vermeld verder dat in 84 procent van de stiefgezinnen alle stiefkinderen uit een eerdere relatie van de moeder komen. In 13 procent van de stiefgezinnen zijn alle stiefkinderen afkomstig uit een eerdere relatie van de vader. In ongeveer 3 procent van de stiefgezinnen komen kinderen voor uit eerdere relaties van zowel de moeder als de vader. Overigens krijgen in ongeveer een derde van alle stiefgezinnen de ouders ook een of meer gezamenlijke kinderen.

De documentaire 'Stiefkind van de rekening' van Zembla hakte er bij mij wel in, je ziet ook de kant van de kinderen en dat is wel erg moeilijk, zij kiezen er namelijk niet voor, en maken zo soms meerdere scheidingen mee.
Wat vonden jullie van de documentaire? Wat viel je op?
En heb je zelf stiefkinderen of een samengesteld gezin? Hoe werkt dat bij jullie en wat vond je dan van deze documentaire?

Voor wie het niet gezien heeft, het is een korte documentaire van 36 minuten, en hier is de link, is wel echt de moeite waard!
https://www.npo.nl/zembla-stiefkind-van ... _101384725
alinea schreef:
15-12-2017 12:03
Nou het is me wat he LAgirl, met je tienjarige huwelijk, twee kindertjes, je zelfgebouwde huis met hoge ramen speciaal voor het licht en beperkte schermtijd en je goede voorbeeld.

Wat denk JIJ er nou van he van al die toestanden?!
Vreselijk vind je niet.

Er zijn nou eenmaal heel veel mensen die niet 60 jaar met elkaar kunnen leven, shit happens maar de meeste mensen zetten hun kinderen echt wel op de eerste plek en heel veel willen toch graag weer samen wonen.
Het is denk ik makkelijk oordelen zonder ervaring en 1 documentaire die ellende belicht.

Het gaat inderdaad erg vaak fout maar jouw topic riekt een beetje naar sensatie over de rug van de to met haar stiefouder topic.
Dat wist ik wel, maar op zich zit er wel iets in. Ik verbaas me ook wel eens over het gemak waarmee mensen gezinnen bij elkaar voegen en er dan lyrisch over zijn. Bij ons ging het gelijk heel slecht, en achteraf bezien zijn we er te snel en onbezonnen ingesprongen. De twee gezinnen die ik ken die op hetzelfde moment bij elkaar gingen wonen, en waar het fantástisch ging, zijn inmiddels (9 jaar later) ook niet meer als gezin bij elkaar. Een relatie is verbroken en bij de andere zijn de kinderen bij hun vader gaan wonen.
Trouwens, waar zeg ik dat ik het goede voorbeeld geef?
Wat werkt voor ons gezin en onze kinderen hoeft niet te werken voor andere gezinnen en andere kinderen. Wij maken andere keuzen, andere ouders maken weer andere keuzes. Iedereen wil het beste voor de kinderen en het gezin.
Neemt niet weg dat alles altijd even goed is.
Dus sneren is niet nodig hoor Alinea. Dit zijn by the way gewoon feiten. ;)
anoniem_65201c43b20be wijzigde dit bericht op 15-12-2017 12:19
0.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Mejuffrouwmuis schreef:
15-12-2017 12:08
Je zal best veel van een niet-biologisch kind kunnen houden, maar ik geloof niet dat je net zoveel van een niet-eigen kind als van een eigen kind kunt houden.
Ik denk dat je onbewust altijd je eigen kind voorop zet, hoe bewust je ook aan het opvoeden bent.
Het kan mijn eigen beperking zijn, maar ik zou nooit zoveel van andermans kind kunnen houden als van mijn eigen kinderen.
Het heeft er denk ik ook veel te maken hoe oud de kinderen zijn. Met een baby of peuter kan makkelijker een band worden opgebouwd dan met een oider kind of puber of jong volwassene. Die is al veel meer gevormd en kan het moeilijker vinden om zich te hechten aan een nieuwe stiefouder ook al is de intentie goed.
Laat brandnetels staan; juist op brandnetels leggen vlinders hun eitjes.
Ik denk dat een gezin zonder bloedbanden gewoon altijd heel moeilijk is en blijft. Wat de intenties ook zijn en hoe goed je ook probeert.
En misschien ook hoe harder je probeert hoe moeilijker het gaat worden?
Nog niet gezien maar ben wel van plan te gaan kijken.

Ik ben ook gescheiden, 3 kids. Mijn nieuwe partner heeft geen kinderen. Het eerste jaar is hij af en toe bij ons geweest maar zag ik hem vooral als der kinderen bij hun vader waren. Langzaam aan opgebouwd en wonen nu bijna 2 jaar samen. Hij is echt als een vader voor ze. Doet alles wat een cadet doet. Huiswerk maken, zangen aan een fiets sleutelen, ze snachts halen van een feestje enz. Hier accepteren ze hem dan ook volledig. Zelfs de oudste, een puber bespreekt zijn problemen met hem. Maar het voordeel idd wel dat hij geen kinderen heeft dat maakt het ws iets minder gecompliceerd.
LAgirl82 schreef:
15-12-2017 12:18
Trouwens, waar zeg ik dat ik het goede voorbeeld geef?
Wat werkt voor ons gezin en onze kinderen hoeft niet te werken voor andere gezinnen en andere kinderen. Wij maken andere keuzen, andere ouders maken weer andere keuzes. Iedereen wil het beste voor de kinderen en het gezin.
Neemt niet weg dat alles altijd even goed is.
Dus sneren is niet nodig hoor Alinea. Dit zijn by the way gewoon feiten. ;)
Wat mij erg tegenstond in het andere topic was het oooh en aah wat zielig sfeertje begon te kweken met je huilsmiley en iedereen moet die docu zien die arme kindertjes, ik ga mijn huwelijk helemaal goed houden, laag zeg in een topic van een vrouw die haar best heeft gedaan om haar leven weer op te starten maar helaas met een man die anders in de opvoeding staat, en dan ertussendoor ik heb mijn eigen arme gescheiden kinderen topic geopend.
Dat is sensatie zoerkerij.
MinkeDeWit schreef:
15-12-2017 12:14
Dat wist ik wel, maar op zich zit er wel iets in. Ik verbaas me ook wel eens over het gemak waarmee mensen gezinnen bij elkaar voegen en er dan lyrisch over zijn. Bij ons ging het gelijk heel slecht, en achteraf bezien zijn we er te snel en onbezonnen ingesprongen. De twee gezinnen die ik ken die op hetzelfde moment bij elkaar gingen wonen, en waar het fantástisch ging, zijn inmiddels (9 jaar later) ook niet meer als gezin bij elkaar. Een relatie is verbroken en bij de andere zijn de kinderen bij hun vader gaan wonen.
Ja de cijfers liegen niet, het gaat gewoon bijna altijd fout, je moet vier of of soms meer karakters met allemaal een andere opvoeding bij elkaar zetten en dat is gewoon geen succes, misschien komen er ooit regels of richtlijnen voor om kinderen hun eigen ruimte te laten houden, verplicht om de week apart leven ofzo zou al schelen.
Ik denk dat heel veel mensen hun best doen maar het is te complex.
alinea schreef:
15-12-2017 12:34
Wat mij erg tegenstond in het andere topic was het oooh en aah wat zielig sfeertje begon te kweken met je huilsmiley en iedereen moet die docu zien die arme kindertjes, ik ga mijn huwelijk helemaal goed houden, laag zeg in een topic van een vrouw die haar best heeft gedaan om haar leven weer op te starten maar helaas met een man die anders in de opvoeding staat, en dan ertussendoor ik heb mijn eigen arme gescheiden kinderen topic geopend.
Dat is sensatie zoerkerij.

Wat jij wil...Ik ga niet strijden met iemand die mij totáál niet kent op internet. Als jij dat zo denkt moet je dat vooral zo doen.
Alle reacties Link kopieren
Het heeft soms ook voordelen voor de kinderen.

Ik sta op een ander level met mijn 'stiefkinderen' dan de ouders. Daardoor ben ik soms wat objectiever en kunnen de kinderen veilig hun puberproblemen kwijt en kan ik praktisch helpen.
alinea schreef:
15-12-2017 12:38
verplicht om de week apart leven ofzo zou al schelen.

Ik denk dat dat voor de meesten praktisch totaal niet haalbaar is.
Tenzij je blijft latten.
Zalmsnipper schreef:
15-12-2017 12:39
Het heeft soms ook voordelen voor de kinderen.

Ik sta op een ander level met mijn 'stiefkinderen' dan de ouders. Daardoor ben ik soms wat objectiever en kunnen de kinderen veilig hun puberproblemen kwijt en kan ik praktisch helpen.

Dat is fijn om te horen! :-D
Hoe zit jullie gezinsstructuur in elkaar Zalmsnipper?
Alle reacties Link kopieren
Ik moet de docu nog kijken. Maar ik vind dit lastig. Moeten ouders die niet meer van elkaar houden dan maar 'voor de kinderen' bij elkaar blijven, terwijl ze daar doodongelukkig van worden? Dat brengt volgens mij ook een hoop ongezonde spanning met zich mee. Overigens vind ik ook dat mensen in het algemeen wat beter moeten nadenken over het krijgen van kinderen, maar dat is misschien een beetje off topic ;-).
Winter is coming...
Alle reacties Link kopieren
SweetFirefly schreef:
15-12-2017 12:18
Het heeft er denk ik ook veel te maken hoe oud de kinderen zijn. Met een baby of peuter kan makkelijker een band worden opgebouwd dan met een oider kind of puber of jong volwassene. Die is al veel meer gevormd en kan het moeilijker vinden om zich te hechten aan een nieuwe stiefouder ook al is de intentie goed.
Dit denk ik ook. Ik heb in mijn omgeving een aantal samengestelde gezinnen van een moeder met een jong kind waar een stiefvader en later een nieuwe baby is bij gekomen die nu een aantal jaar later nog steeds erg goed gaan.
Dat de kinderen nog heel jong waren en echt zijn opgegroeid met hun stiefvader en niet beter weten lijkt zo op het oog mee te spelen in dat dit goed gaat. Dat de echte vaders maar beperkt een rol spelen (weekendregeling of volledig uit beeld) zal ook makkelijker zijn dan wanneer kinderen maar de helft van de tijd bij het samengesteld gezin zijn.
Alle reacties Link kopieren
LAgirl82 schreef:
15-12-2017 12:42
Dat is fijn om te horen! :-D
Hoe zit jullie gezinsstructuur in elkaar Zalmsnipper?
Wij latten, dus hebben twee huizen. Vriend heeft 2 pubers en ik een zoon in de bovenbouw van de basisschool. We slapen en eten wel vaak samen, maar hebben eigen huis als basis.
Mijn mans ouders zijn gescheiden toen hij 15 was. Beide ouders zijn hertrouwd, de een met een partner zonder thuiswonende kinderen en de andere een partner met kinderen die ook nog alledrie thuiswoonden.

Ik heb zelf het idee als één partner wél kinderen heeft en de andere niet, dat het dan allemaal nog wel goed werkt. Maar zodra er twee gezinnen zijn met kinderen die dan opeens als 1 gezin moeten gaan samenleven, dan ontstaan de problemen. En raken toch de kinderen die meekomen vanuit vaders kant vaak ondergesneeuwd. Althans, dat is wat ik in mijn omgeving veel zie gebeuren.
winterqueen schreef:
15-12-2017 12:44
Ik moet de docu nog kijken. Maar ik vind dit lastig. Moeten ouders die niet meer van elkaar houden dan maar 'voor de kinderen' bij elkaar blijven, terwijl ze daar doodongelukkig van worden? Dat brengt volgens mij ook een hoop ongezonde spanning met zich mee. Overigens vind ik ook dat mensen in het algemeen wat beter moeten nadenken over het krijgen van kinderen, maar dat is misschien een beetje off topic ;-).

Ik denk niet dat "bij elkaar blijven voor de kinderen" werkt en een goed idee is. Hoewel ik voorstander ben van vechten voor je gezin en niet zomaar opgeven, is het natuurlijk niet altijd realistisch. Zeker niet als er geweld bij komt kijken!
Scheiden is soms ook de beste oplossing, en je kan niemand achter de voordeur kijken.
Wat ik wel denk is dat ouders gewoon heel goed moeten nadenken hoe ze dan daarna verder gaan, zeker met nieuwe relaties en nieuwe partners, en dat een samengesteld gezin niet altijd een goede optie is, en dat mensen daarin voorzichtig en terughoudend zouden moeten zijn. Het kan werken, maar de realiteit is dat het meestal niet werkt.
Hoe ga je daarna verder? Dat is de vraag. Wat is het beste voor de kinderen?

En het tweede, ja ik denk ook dat men in het algemeen daar beter over moet nadenken en de impact die het heeft, zeker in al minder stabielere situaties. En of als samengesteld gezin het beter is om ook nog een gezamenlijk kind te krijgen? Ik denk dat het dat alleen nog maar complexer maakt. Helaas wordt dat denk ik nog teveel als "oplossing" gezien of het bezegelen van een nieuwe liefde.
Precies de reden dat ik ben gaan latten tot de kinderen volwassen waren. Zo gezegd zo gedaan.
alinea schreef:
15-12-2017 12:03
[...]
Er zijn nou eenmaal heel veel mensen die niet 60 jaar met elkaar kunnen leven, shit happens maar de meeste mensen zetten hun kinderen echt wel op de eerste plek en heel veel willen toch graag weer samen wonen.
Het is denk ik makkelijk oordelen zonder ervaring en 1 documentaire die ellende belicht.
[...]
Volgens mij gaan de meeste gescheiden ouders toch echt samenwonen met een nieuwe partner omdat zij dat zelf willen en niet omdat ze denken dat het kind daar nou zo veel baat bij heeft. Sterker nog, met het oog op het risico dat het kind ook dit gezin weer "kwijt kan raken" door een scheiding, zou ik zelfs willen stellen dat het kind in dit soort situaties op de laatste plaats gezet wordt.

Wat ik heel schrijnend vond in deze docu is dat je zag dat zelfs in hele stabiele stiefgezinnen, zoals dat eerste gezin, kinderen bang zijn dat zij hun plekje binnen het gezin kwijtraken aan de stiefbroertjes en -zusjes of dat er minder van hen gehouden wordt (en in zekere zin is dat dus ook zo, als we die raadsheer mogen geloven over hoe stiefouders tegenover hun stiefkinderen staan na een scheiding).

En het argument dat "normale" gezinnen ook problemen kennen is helemaal waar, maar daar kiezen de ouders doorgaans niet zelf voor. Als je een stiefgezin gaat vormen, dan maak je wel heel bewust de keuze om je kind bloot te stellen aan een dergelijke complexe (en voor de kinderen gevoelsmatig onstabiele) gezinsdynamiek. Ik zou dat niet willen voor mijn kinderen. Dan maar een paar jaar latten totdat het kroost volwassen is.
Of het gezamenlijke kindje wordt als "lijm" gezien tussen beide gezinnen. Ik vind het altijd een beetje zielig als dat jouw rol is en weet eerlijk gezegd niet wat ik daar precies van vind.
Mijn man heeft zoons uit een eerder huwelijk en samen hebben we een dochtertje. De jongens zijn knettergek op hun zusje. We hebben co ouderschap over de jongens en dat gaat prima.
the-dowager schreef:
15-12-2017 13:01
Volgens mij gaan de meeste gescheiden ouders toch echt samenwonen met een nieuwe partner omdat zij dat zelf willen en niet omdat ze denken dat het kind daar nou zo veel baat bij heeft. Sterker nog, met het oog op het risico dat het kind ook dit gezin weer "kwijt kan raken" door een scheiding, zou ik zelfs willen stellen dat het kind in dit soort situaties op de laatste plaats gezet wordt.

Wat ik heel schrijnend vond in deze docu is dat je zag dat zelfs in hele stabiele stiefgezinnen, zoals dat eerste gezin, kinderen bang zijn dat zij hun plekje binnen het gezin kwijtraken aan de stiefbroertjes en -zusjes of dat er minder van hen gehouden wordt (en in zekere zin is dat dus ook zo, als we die raadsheer mogen geloven over hoe stiefouders tegenover hun stiefkinderen staan na een scheiding).

En het argument dat "normale" gezinnen ook problemen kennen is helemaal waar, maar daar kiezen de ouders doorgaans niet zelf voor. Als je een stiefgezin gaat vormen, dan maak je wel heel bewust de keuze om je kind bloot te stellen aan een dergelijke complexe (en voor de kinderen gevoelsmatig onstabiele) gezinsdynamiek. Ik zou dat niet willen voor mijn kinderen. Dan maar een paar jaar latten totdat het kroost volwassen is.

Helemaal mee eens!
Overigens is er ook prima contact met zijn exvrouw en diens nieuwe partner en is er geen haat en nijd.
Kijk, bijvoorbeeld die jongen die zelf zelfs zijn eigen handdoek moest meenemen als ie ging zwemmen met zijn vader die inmiddels hertrouwd was. Dat is toch te achterlijk voor woorden?! Als moeder zou je dat volgens mij nooit pikken, maar vaders gaan heel makkelijk in het oordeel van hun nieuwe vrouw mee, is mijn ervaring.
Alle reacties Link kopieren
Perzina schreef:
15-12-2017 13:00
Precies de reden dat ik ben gaan latten tot de kinderen volwassen waren. Zo gezegd zo gedaan.
:cheers:
Ik vond dat in de documentaire ook wel een beetje raar dat die ene vrouw met haar 2 kinderen zei dat ook al was zij thuis met haar 2 kinderen, als die vader een avondje weg ging moest hij toch oppas regelen voor zijn 2 kinderen. Ze was geen verkapte oppas zei ze.
Vonden meer mensen dat vreemd?
Zo leven er meer twee aparte gezinnen onder één dak lijkt wel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven