Uit elkaar gaan en woonruimte

27-09-2020 09:31 907 berichten
Ik wil een einde aan mijn relatie maken en uit elkaar gaan. Dit hebben we al vaak besproken. Maar mijn man zegt dan dat hij niet weg wil gaan. Hij wil bij mij blijven en geeft als reden dat hij niet alleen wil zijn.
Normaal gesproken zou ik dan weg gaan. Maar dit is waar ik op vast loop. Ik heb niemand waar ik terecht zou kunnen. Woonruimte vinden zie ik echt als een groot probleem. De enige optie die ik heb is particulier huren. Maar dat is heel duur. Ik denk dat ik dan in de problemen kom financieel.

Het beste zou zijn als ik in het huis zou blijven wonen omdat dit goedkoper is dan particulier huren. Ons kind zit ook in deze buurt op school en vriendjes wonen hier. Daardoor lijkt het mij het beste hier te blijven wonen. Ik weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.

Mijn man zegt dan steeds dat hij weigert weg te gaan. Ik voel me Daardoor gedwongen hier te blijven en zie geen uitweg om uit deze situatie te komen. Heeft iemand tips wat ik het beste kan doen? Ik zie zelf geen oplossing wat andere woonruimte.
TO, als je vertrekt bij je man neem je nog altijd jezelf mee. Je onvrede en eenzaamheid zit in jezelf.
*Sally* schreef:
27-09-2020 10:49
Ehm, lees even terug. Het was ironisch bedoeld.
Sorry zie het nu ook :-$
Alle reacties Link kopieren
TO, de post van Loisnvt confronteert je met het feit dat veel zaken in jouw leven je niet overkomen maar dat je er grotendeels ook zelf verantwoordelijk bent. Niet altijd leuk om te horen maar doe er iets mee. Zet jezelf letterlijk in beweging.
Als jij echt zo ziek bent dat het heel ernstig kan zijn dan moet je de stap tot weggaan niet nu nemen. Je hebt gewoon qua financien geen vlees op de botten en als ik het goed begrijp werk je 20 uur in een functie waar je niet bepaald de hoofdprijs voor betaald krijgt (schoonmaken bij mensen thuis lees ik in een ander topic.) Je kunt er eenvoudigweg niet van uit gaan dat mocht je al een eigen huis toegwezen krijgen, je geen stress gaat krijgen van het geregel rond school van jullie kind (halen, brengen, kind een keertje ziek thuis etc.) de meer uren die je wil gaan werken terwijl je nu in de ziektewet zit (gaat een werkgever gewoon niet doen) en daarbij moet je ook nog een huis inrichten en zaken al g/w/l, verzekeringen, belasting etc. regelen. Je komt gewoon niet over alsof je dat nu allemaal aankunt. Het leven is geen Disneyfilm. Door nu al jaren (want zo lang duurt het al, zeg je zelf) geen initiatieven te hebben genomen om je persoonlijke situatie te verbeteren gaat je leven echt niet leuker worden als je nu weggaat. Laat dit topic nou de schop onder je kont zijn die je nodig hebt in plaats van de zachte heelmeesters hier te bedanken. Neem nota van de goede en behapbare adviezen.
Laat brandnetels staan; juist op brandnetels leggen vlinders hun eitjes.
Marana schreef:
27-09-2020 16:48
TO, als je vertrekt bij je man neem je nog altijd jezelf mee. Je onvrede en eenzaamheid zit in jezelf.
Kort maar krachtig!
Alle reacties Link kopieren
Okay To, je zit in een moeilijke situatie. Je bent mogelijk ernstig ziek en je bent sowieso niet zelfredzaam genoeg om van hem weg te gaan.

Dat wil zeggen dat je moet gaan bekijken wat er wel kan. Inkomsten zijn belangrijk, maar met alle toeslagen zul je rond kunnen komen als deze te laag blijven om het zelf te redden.

Blijft over dat je je niet kunt redden met kind mogelijk omdat je het niet goed kunt vervoeren zonder rijbewijs. Is het een mogelijkheid dat je dit gaat halen?

En verder: hoe dringend is het daar dat je op korte termijn weg moet? Kun je het rekken? Is dat veilig voor jou? Ik zou namelijk een stappenplan gaan maken. Kijk waar je binnen een paar maanden terecht zou kunnen. Vakantiewoningen, tijdelijke huur, woningen in verder gelegen gebieden. Dan kun je ook beter inschatten wat je daarvoor moet kunnen en doen.

Kijk wat je moet gaan omzetten aan verzekeringen en abonnementen. Breng kortom overzicht aan in je situatie.
Alle reacties Link kopieren
SweetFirefly schreef:
27-09-2020 16:56
Neem nota van de goede en behapbare adviezen.
Dat deed ze in haar vorige topic ook niet en hier reageerd ze ook alleen maar op mee-huilers dus ik ben bang dat ze (net als in het andere topic) niet meer op komt dagen in dit topic.
Alle reacties Link kopieren
In verschillende regio’s kun je nog wel een urgentie krijgen bij scheiding met kind(eren). Even los van of dat terecht zou moeten zijn, TO zou dat op zijn minst uit kunnen zoeken. Zoals ze zoveel uit zou kunnen gaan zoeken.
Alle reacties Link kopieren
-Red- schreef:
27-09-2020 17:05
In verschillende regio’s kun je nog wel een urgentie krijgen bij scheiding met kind(eren). Even los van of dat terecht zou moeten zijn, TO zou dat op zijn minst uit kunnen zoeken. Zoals ze zoveel uit zou kunnen moeten gaan zoeken.
Al zou ze het alleen al voor dochter doen, want als TO al zo moeilijk contacten maakt, dan gaat dat straks ook doorwerken op dochter ben ik bang. Ik las in haar vorige topics al dat dochter steeds minder speelafspraakjes kon maken en op verjaardagen niet tot nauwelijks werd uitgenodigd en dat vind ik heel erg triest. Daarnaast ging ze ook al niet naar de bso, terwijl dat ook absoluut niet slecht is gezien contact met andere kinderen. Kind mag toch hopelijk nooit een doel zijn om je eenzaamheid op te lossen, zeker niet als je straks misschien alleen woont.
Alle reacties Link kopieren
loisnvt schreef:
27-09-2020 17:25
Kind mag toch hopelijk nooit een doel zijn om je eenzaamheid op te lossen, zeker niet als je straks misschien alleen woont.
Heb al eerder aangegeven dat ik bang was dat dochter mantelzorgers zou worden maar volgens to was dat onzin
-Red- schreef:
27-09-2020 17:05
In verschillende regio’s kun je nog wel een urgentie krijgen bij scheiding met kind(eren). Even los van of dat terecht zou moeten zijn, TO zou dat op zijn minst uit kunnen zoeken. Zoals ze zoveel uit zou kunnen gaan zoeken.
Ze moet inderdaad veel uitzoeken, maar dit zou ik achterwege laten.
Naast dat er geen sprake is van een huwelijk en dus scheiding , moet je bij een urgentie-aanvraag kunnen aantonen dat je gedurende een lange periode alles op alles hebt gezet om aan een huis te komen.
Het zal wel weer kortzichtig van me zijn maar die indruk heb ik geenszins.
anoniem_228343 wijzigde dit bericht op 27-09-2020 17:51
1.42% gewijzigd
Bitje93 schreef:
27-09-2020 16:15
Start de scheiding op, zoek een advocaat en laat de advocaat voorlopige voorzieningen aanvragen waarbij jij met het kind in de woning mag blijven. Laat daar ook meteen een voorlopige alimentatie en bezoekregeling in opnemen.
Dit alles kan in een paar weken rond zijn.

Wil je man dan nog niet vertrekken dan kan je hem uit huis laten zetten.
Jij hebt ze ook niet allemaal op een rijtje denk?
Alle reacties Link kopieren
vivautrecht85 schreef:
27-09-2020 17:50
Ze moet inderdaad veel uitzoeken, maar dit zou ik achterwege laten.
Naast dat er geen sprake is van een huwelijk en dus scheiding , moet je bij een urgentie-aanvraag kunnen aantonen dat je gedurende een lange periode alles op alles hebt gezet om aan een huis te komen.
Het zal wel weer kortzichtig van me zijn maar die indruk heb ik geenszins.
Je kunt ook urgentie krijgen bij een relatieverbreking. Plus, iedere urgentiecommissie weet dat je met een jaar inschrijftijd en een laag inkomen nog zo hard kan zoeken, maar dat je kansloos bent. Bovendien, ze kan zich laten informeren en dan daar haar voordeel mee doen, dan duurt het maar wat langer voor ze een aanvraag kan doen. Kan wel zijn dat ze willen weten waarom ze niet in de huurwoning kan blijven, dus dat zal ze moeten uitleggen dan.

Je niet laten informeren, al lijkt het op het eerste zicht misschien een doodlopende route, zou immens dom zijn.
-Red- schreef:
27-09-2020 18:05
Je kunt ook urgentie krijgen bij een relatieverbreking. Plus, iedere urgentiecommissie weet dat je met een jaar inschrijftijd en een laag inkomen nog zo hard kan zoeken, maar dat je kansloos bent. Bovendien, ze kan zich laten informeren en dan daar haar voordeel mee doen, dan duurt het maar wat langer voor ze een aanvraag kan doen. Kan wel zijn dat ze willen weten waarom ze niet in de huurwoning kan blijven, dus dat zal ze moeten uitleggen dan.

Je niet laten informeren, al lijkt het op het eerste zicht misschien een doodlopende route, zou immens dom zijn.
Met het laatste ben ik het op zich eens , maar ben een beetje allergisch voor mensen die zelf wat laks zijn geweest, elke oplossing wegwuiven maar wel verwachten dat ze aanspraak maken op bepaalde privileges. Ten koste van anderen, vooral!

Ik ben zelf in verschillende gemeentes beleidsmedewerker geweest en weer dat de criteria wat kunnen afwijken, maar in de basis gaat het erom dat de woningzoekende zelf al intensief heeft gezocht, dat de huidige situatie onhoudbaar is en geheel buiten de schuld van de aanvrager is ontstaan.

Je kunt dus niet zomaar stellen dat een relatieverbreking grond is voor urgentie, want er helden altijd aanvullende voorwaarden.
Alle reacties Link kopieren
Ah, even terug gelezen en jij bent het. Vroeg me al af waar je al die tijd gebleven was.
Tja, dat je aan die waailap van je weinig hebt weet je al heeel lang, dus hier had je in principe op kunnen anticiperen.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren
loisnvt schreef:
27-09-2020 17:25
Al zou ze het alleen al voor dochter doen, want als TO al zo moeilijk contacten maakt, dan gaat dat straks ook doorwerken op dochter ben ik bang. Ik las in haar vorige topics al dat dochter steeds minder speelafspraakjes kon maken en op verjaardagen niet tot nauwelijks werd uitgenodigd en dat vind ik heel erg triest. Daarnaast ging ze ook al niet naar de bso, terwijl dat ook absoluut niet slecht is gezien contact met andere kinderen. Kind mag toch hopelijk nooit een doel zijn om je eenzaamheid op te lossen, zeker niet als je straks misschien alleen woont.

Dit vind ik ook een groot zorgenpunt. :|
Alle reacties Link kopieren
Maechtje schreef:
27-09-2020 10:01
Maar het is natuurlijk van de zotte dat TO niet van haar man kán scheiden enkel en alleen omdat er geen betaalbare woonruimte beschikbaar is...
Welkom in 2020!
Alle reacties Link kopieren
-Red- schreef:
27-09-2020 18:05
Je kunt ook urgentie krijgen bij een relatieverbreking. Plus, iedere urgentiecommissie weet dat je met een jaar inschrijftijd en een laag inkomen nog zo hard kan zoeken, maar dat je kansloos bent. Bovendien, ze kan zich laten informeren en dan daar haar voordeel mee doen, dan duurt het maar wat langer voor ze een aanvraag kan doen. Kan wel zijn dat ze willen weten waarom ze niet in de huurwoning kan blijven, dus dat zal ze moeten uitleggen dan.

Je niet laten informeren, al lijkt het op het eerste zicht misschien een doodlopende route, zou immens dom zijn.
In de gemeente waar ik woon, komt TO niet in aanmerking voor een urgentieverklaring. Jongeren wonen hier ondertussen nog tot hun 35e noodgedwongen bij hun ouders.

TO zal gezien haar inkomen niet in de vrije sector kunnen huren, dus zal moeten wachten op een sociale huurwoning.
Alle reacties Link kopieren
Bitje93 schreef:
27-09-2020 16:15
Start de scheiding op, zoek een advocaat en laat de advocaat voorlopige voorzieningen aanvragen waarbij jij met het kind in de woning mag blijven. Laat daar ook meteen een voorlopige alimentatie en bezoekregeling in opnemen.
Dit alles kan in een paar weken rond zijn.

Wil je man dan nog niet vertrekken dan kan je hem uit huis laten zetten.
Lekker asociaal dit!

Het kan ook anders uitpakken voor TO. De rechter zou het kind ook aan de vader kunnen toewijzen, net als de woning. TO staat dan alleen op straat. Niet ondenkbaar als TO zelf wil vertrekken en ernstig ziek zou zijn. Is die ziekte psychisch TO?
Janco schreef:
27-09-2020 10:04
Denk dat je gewoon de rit uit moeten zitten.
We zijn in een andere fase beland.. we leefden in lala land met geld zat en als je je relatie zag was ging je toch gewoon naar een ander huis.
Die tijden zijn voorbij.
Deal met wat je hebt, niet met wat vroeger kon.
Ja klopt, de huizenprijzen zijn momenteel gewoon super hoog. Zit je ook niet gewoon slecht in je vel door de ziekte?
To je zegt dat je man niets doet maar ergens is dat natuurlijk niet waar.
Hij zorgt voor inkomen.
Hij zorgt voor woonruimte.
Hij zorgt voor vervoer.

Goed het is een verre van eerlijke verdeling en het zou zeker mijn keuze niet zijn, maar leun jij niet net zo hard op hem als hij op jou?

Als er iets stuk gaat in huis, wie vervangt dat dan?
Als er financiële zaken geregeld moeten worden (belastingaangifte, pensioen, toeslagen), wie regelt dat?
Als het putje verstopt is, de zware vuilniszak naar buiten moet of de kozijnen geschilderd moeten, wie pakt dat op?

Weer: het klinkt als een hopeloos ouderwetse verdeling én bovendien een waarvan jullie allebei niet blij worden. Maar kan je echt zeggen dat hij niets bijdraagt en jij alles doet?
Het zou me ook niet verbazen dat vader zich ontpopt tot een vader die er wel voor zn dochter is itt wat TO denkt.

TO gaf eerder aan dat haar vriend denkt dat hij geen goeie vader is, maar wie weet hoe het er thuis aan toe gaat. Dat TO geen vrienden heeft, door schoonouders niet geaccepteerd wordt, man zo passief is en gezien haar reacties.........ga je dan nooit eens bij jezelf te rade, denk ik dan? We horen het verhaal natuurlijk maar van 1 kant en ik besef dat ik nu alleen maar invul hoor, maar TO beantwoord ook veel kritische vragen niet of antwoord zeer selectief.
Alle reacties Link kopieren
Bitje93 schreef:
27-09-2020 16:15
Start de scheiding op, zoek een advocaat en laat de advocaat voorlopige voorzieningen aanvragen waarbij jij met het kind in de woning mag blijven. Laat daar ook meteen een voorlopige alimentatie en bezoekregeling in opnemen.
Dit alles kan in een paar weken rond zijn.

Wil je man dan nog niet vertrekken dan kan je hem uit huis laten zetten.
Ze is niet getrouwd, dus ze kan ook geen voorlopige voorzieningen aanvragen.
Alle reacties Link kopieren
bitterkoekjespudding schreef:
27-09-2020 11:44
Daarom wil ik dus uit elkaar gaan omdat hij zo erg op zichzelf gericht is. Dat maakt het heel eenzaam. Ik denk eenzamer dan alleen op een flatje. Want dan weet je dat je alleen bent en hoef je niets meer te verwachten van een ander. Nu ben je samen, maar die ander is er niet echt. Waardoor je alsnog alleen ben, maar toch zou denken dat je partner er voor je is. Maar dat gebeurt dus niet. Dat maakt het zo eenzaam. Dan kun je beter echt alleen zitten denk ik dan.
Dit begrijp ik helemaal. En weet ik zelf ook uit ervaring (alleen waren er bij mij geen kinderen in het spel). Als je samenwoont en de ander is fysiek nog altijd aanwezig, heb je toch hoop/verwachtingen, hoe laag je die ook naar beneden hebt bijgesteld. Dat is dan er vervolgens gewoon niet, maar je hebt wel de lasten van de ander (het huishouden zoals je noemt, het langs elkaar heen leven en dat het samen in 1 huis gewoon niet meer gaat, en doordat je toch op elkaars lip zit door noodgedwongen samen in 1 huis en tegen de muren oploopt van frustratie).

Dat is niet alleen vermoeiend en kost veel energie, maar het geeft inderdaad een heel eenzaam gevoel en dan kun je het beter inderdaad helemaal alleen doen. Dan is er niemand meer om valse hoop bij te hebben, en het scheelt een grote emotionele 'last'. Je weet dan gewoon dat je er alleen voor staat en dan leef je dan naar, je bent dan gewoon op jezelf aangewezen.

En ook al is dat op het spreekwoordelijke flatje van drie hoog achter, het is wel jouw flatje van drie hoog achter. Je weet gewoon waar je aan toe bent en je kunt je eigen leven leiden. Je zegt dat je met je gezondheid zit. Je (bijna ex)partner is er nu niet voor je, helpt je niet en staat je niet bij begrijp ik uit je verhaal, terwijl jullie nu nog een relatie hebben en samenwonen.

Het enige verschil straks is waarschijnlijk dat de valse hoop dat hij het wel zal doen en de frustratie die daarbij komt kijken wegvallen. Ik snap dus wat je bedoelt met dat het alleen maar beter kan worden vergeleken met nu.

Marana schreef:
27-09-2020 16:48
TO, als je vertrekt bij je man neem je nog altijd jezelf mee. Je onvrede en eenzaamheid zit in jezelf.
Deels waar. Maar als de eenzaamheid ook echt in de relatie zit kan uit elkaar gaan en apart gaan wonen zoveel rust en geluk brengen. Ik woon na jaren samenwonen weer alleen, en ik voel me nooit meer eenzaam, in tegenstelling tot de laatste jaren dat ik samenwoonde.

Dat gezegd hebbende TO: je partner is hoofdbewoner (dus hoofdhuurder in geval van huurhuis). Jij zal medebewoner zijn. Na vijf jaar kun je medehuurder worden volgens mij maar dat is bij jullie volgens mij niet het geval? Het is dus zijn huis, en jij zal degene zijn die weg zal moeten. Dat iemand gewoon in zijn eigen huis wil blijven kun je niemand verwijten. Is een tijdelijk verblijf op een vakantiepark -zoals al werd gesuggereerd- geen optie? Een kamer desnoods (als uiterste middel, vaak zijn kinderen daar niet toegestaan). Er zijn een hoop dingen om uit te zoeken en te regelen, misschien samen met een maatschappelijk werker?

Succes TO.
Alle reacties Link kopieren
Fizz schreef:
27-09-2020 19:17
Is die ziekte psychisch TO?
Eetstoornis en een enorme emotionele eter

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven