Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
donderdag 14 juli 2016 om 10:51
quote:Nomos schreef op 14 juli 2016 @ 09:19:
[...]
Een machtsdingetje, daar wil ik best in meegaan. Maar niet per se een machtsdingetje dat direct te maken heeft met een machtsstrijd thuis, dat zit dan m.i. toch in de man zelf en dan zal hij het overal tegenkomen, niet alleen in zijn relatie. Eigenlijk lijkt het alsof er nu gezegd wordt, Zeeland, dimmen, niet teveel jouw stempel willen drukken op gesprekken, inrichting van het huis, organisatie van uitstapjes en huishouden, houd je koest. Laat je man de baas in huis zijn, dan wordt hij gelukkig en gaat hij niet meer naar de hoeren. Ik denk en hoop niet dat dit bedoeld wordt met de reacties, maar ik vind het wel zo klinken hier en daar.Je leest en reageert hier nu al langer dan vandaag. Dan kun je toch inmiddels wel weten dat dat niet bedoeld is of geadviseerd wordt?
[...]
Een machtsdingetje, daar wil ik best in meegaan. Maar niet per se een machtsdingetje dat direct te maken heeft met een machtsstrijd thuis, dat zit dan m.i. toch in de man zelf en dan zal hij het overal tegenkomen, niet alleen in zijn relatie. Eigenlijk lijkt het alsof er nu gezegd wordt, Zeeland, dimmen, niet teveel jouw stempel willen drukken op gesprekken, inrichting van het huis, organisatie van uitstapjes en huishouden, houd je koest. Laat je man de baas in huis zijn, dan wordt hij gelukkig en gaat hij niet meer naar de hoeren. Ik denk en hoop niet dat dit bedoeld wordt met de reacties, maar ik vind het wel zo klinken hier en daar.Je leest en reageert hier nu al langer dan vandaag. Dan kun je toch inmiddels wel weten dat dat niet bedoeld is of geadviseerd wordt?
donderdag 14 juli 2016 om 10:55
quote:glitglam schreef op 14 juli 2016 @ 10:48:
Leuk, al dat ge-soulsearch bij jezelf en bij hem, ik denk alleen niet dat het je verder brengt, sterker nog; het leidt volgens mij alleen maar af van de 'kern' van wat er gebeurd is, en of je daarmee verder kan of niet. Hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan, en het risico blijft bestaan dat dit weer kan gebeuren. Aan jou of je daarmee kan/wil leven.
Meer smaken zijn er niet echt, hoe zeer je je ook op alles daarom heen richt.Helemaal mee eens. Maar ik zie dat TO het draaglijk maakt door wel rondjes te draaien om de hete brij en als dat haar uiteindelijk tevreden stemt... tja, dan heeft het voor haar gewerkt.
Leuk, al dat ge-soulsearch bij jezelf en bij hem, ik denk alleen niet dat het je verder brengt, sterker nog; het leidt volgens mij alleen maar af van de 'kern' van wat er gebeurd is, en of je daarmee verder kan of niet. Hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan, en het risico blijft bestaan dat dit weer kan gebeuren. Aan jou of je daarmee kan/wil leven.
Meer smaken zijn er niet echt, hoe zeer je je ook op alles daarom heen richt.Helemaal mee eens. Maar ik zie dat TO het draaglijk maakt door wel rondjes te draaien om de hete brij en als dat haar uiteindelijk tevreden stemt... tja, dan heeft het voor haar gewerkt.
donderdag 14 juli 2016 om 11:16
quote:Geronimo2 schreef op 13 juli 2016 @ 21:49:
[...]
Bepaalde jij anders niet dat er een schilderij hangt en zelfs na protest blijft hangen? Wat hij wel en niet tegen de kinderen mag zeggen? Jou houdt zelfs controle over wie je gezin nu wel of niet zien want jij hebt je familie al die tijd niet gesproken maar je kinderen dus ook niet. Het gaat niet om een "enge controlfreak" of een "willoze marionet", het gaat om hoe hij zich kan voelen en hoe hij jou kan zien. Dat ontslaat hem niet van zijn verantwoordelijkheid voor zijn hoerenbezoek. Jij serveert alles af wat niet enorm de diepte ingaat en richt je vooral op jezelf in de slachtoffer rol terwijl als je man aangeeft dat je te dominant bent je dat niet ziet als een legitiem argument voor jullie problemen.
Wil je op een gezonde manier je huwelijk voortzetten dan zal je ook wat realistischer moeten kijken naar je eigen rol. Soulsearching is voor je zelf heel goed maar voor je huwelijk en je gezin zal je misschien iets verder moeten kijken.Ja, ik lees langer mee en dit is zo'n reactie waaruit je kunt concluderen dat Zeeland moet dimmen en zich bescheiden moet opstellen. Dit is er 1, ik heb meer reacties gelezen met dezelfde strekking.
[...]
Bepaalde jij anders niet dat er een schilderij hangt en zelfs na protest blijft hangen? Wat hij wel en niet tegen de kinderen mag zeggen? Jou houdt zelfs controle over wie je gezin nu wel of niet zien want jij hebt je familie al die tijd niet gesproken maar je kinderen dus ook niet. Het gaat niet om een "enge controlfreak" of een "willoze marionet", het gaat om hoe hij zich kan voelen en hoe hij jou kan zien. Dat ontslaat hem niet van zijn verantwoordelijkheid voor zijn hoerenbezoek. Jij serveert alles af wat niet enorm de diepte ingaat en richt je vooral op jezelf in de slachtoffer rol terwijl als je man aangeeft dat je te dominant bent je dat niet ziet als een legitiem argument voor jullie problemen.
Wil je op een gezonde manier je huwelijk voortzetten dan zal je ook wat realistischer moeten kijken naar je eigen rol. Soulsearching is voor je zelf heel goed maar voor je huwelijk en je gezin zal je misschien iets verder moeten kijken.Ja, ik lees langer mee en dit is zo'n reactie waaruit je kunt concluderen dat Zeeland moet dimmen en zich bescheiden moet opstellen. Dit is er 1, ik heb meer reacties gelezen met dezelfde strekking.
donderdag 14 juli 2016 om 11:38
quote:Nomos schreef op 14 juli 2016 @ 11:16:
[...]
Ja, ik lees langer mee en dit is zo'n reactie waaruit je kunt concluderen dat Zeeland moet dimmen en zich bescheiden moet opstellen. Dit is er 1, ik heb meer reacties gelezen met dezelfde strekking.
Dat lees ik dus niet. Ik lees er wel in hoe Zeeland alles onder controle wil houden. Ik moet denken aan hoe zij wilde dat hij een relatietherapeut moest zoeken gespecialiseerd hier in, maar dat zij die daarna wel goed of afkeurde.
De controle loslaten is iets anders dan dimmen. Controle loslaten is ook anderen hun fouten laten maken en hun conflicten laten oplossen (zoals de "ruzie" tussen de jongens).
[...]
Ja, ik lees langer mee en dit is zo'n reactie waaruit je kunt concluderen dat Zeeland moet dimmen en zich bescheiden moet opstellen. Dit is er 1, ik heb meer reacties gelezen met dezelfde strekking.
Dat lees ik dus niet. Ik lees er wel in hoe Zeeland alles onder controle wil houden. Ik moet denken aan hoe zij wilde dat hij een relatietherapeut moest zoeken gespecialiseerd hier in, maar dat zij die daarna wel goed of afkeurde.
De controle loslaten is iets anders dan dimmen. Controle loslaten is ook anderen hun fouten laten maken en hun conflicten laten oplossen (zoals de "ruzie" tussen de jongens).
donderdag 14 juli 2016 om 11:59
Telkens neem ik me weer voor om dit topic niet te lezen en toch doe ik het elke keerweer... En steeds dezelfde conclusie: TO is dominant, vertelt hoe het moet gebeuren, man van TO is een softie, durft niet voor zichzelf op te komen en heeft dus af en toe een uitbarsting bij de hoeren.
En nu weet TO dat en heeft TO nog een stok om mee te slaan, en het 'mooie' is, man loopt toch niet weg want daar heeft hij te weinig kloten voor. Dit gaat echt nergens heen..
En nu weet TO dat en heeft TO nog een stok om mee te slaan, en het 'mooie' is, man loopt toch niet weg want daar heeft hij te weinig kloten voor. Dit gaat echt nergens heen..
donderdag 14 juli 2016 om 12:09
quote:toiletrol schreef op 14 juli 2016 @ 10:55:
[...]
Helemaal mee eens. Maar ik zie dat TO het draaglijk maakt door wel rondjes te draaien om de hete brij en als dat haar uiteindelijk tevreden stemt... tja, dan heeft het voor haar gewerkt.
Zo kun je het ook zien ja. Maar hoe lang werk dat, dat om de hete brij heen draaien? Hoe lang kun je nog 'soulsearchen', verbinding en contact zoeken, nabijheid en al dat soort erom-heen-draaiende termen, voordat je het daar al 100 keer over gehad hebt en uitgepraat bent hierover?
En dan kom je (lijkt mij) toch weer 'gewoon' bij de feiten uit, en sta je daar alsnog, weet ik veel hoeveel tijd verder.
Lijkt me alleen maar moeilijker en pijnlijker worden zo.
[...]
Helemaal mee eens. Maar ik zie dat TO het draaglijk maakt door wel rondjes te draaien om de hete brij en als dat haar uiteindelijk tevreden stemt... tja, dan heeft het voor haar gewerkt.
Zo kun je het ook zien ja. Maar hoe lang werk dat, dat om de hete brij heen draaien? Hoe lang kun je nog 'soulsearchen', verbinding en contact zoeken, nabijheid en al dat soort erom-heen-draaiende termen, voordat je het daar al 100 keer over gehad hebt en uitgepraat bent hierover?
En dan kom je (lijkt mij) toch weer 'gewoon' bij de feiten uit, en sta je daar alsnog, weet ik veel hoeveel tijd verder.
Lijkt me alleen maar moeilijker en pijnlijker worden zo.
donderdag 14 juli 2016 om 12:47
quote:Zeeland1970 schreef op 13 juli 2016 @ 22:45:
[...]
Ik serveer niks af, ik herken alleen niet alles wat door iedereen hier -met de beste bedoelingen overigens- gezegd wordt. Heb ook niet de indruk dat ik me slechts richt op mijn 'slachtoffer rol'. Ik kijk imo realistisch (althans, zo realistisch mogelijk), naar mijn eigen rol in het geheel.
Soulsearching is niet genoeg, zeg je, en ik moet verder kijken. Wat betekent dit dan in jouw ogen concreet?
(Ben oprecht benieuwd, want ik denk steeds je afkeuring / veroordeling te proeven in een aantal v je posts, en het lijkt wel of ik het niet 'goed' kan doen. Klopt dat? En, als dat klopt, wat is dan ijo wel het 'enige juiste'? )
Je hebt snel de neiging om afkeuring/veroordeling te voelen als je geen complimenten krijgt op de dingen die je schrijft. De post die ik schreef over het controle mechanisme was behoorlijk objectief en heb ook aangegeven dat ik die zelfde vergissing ook heb gemaakt. Ondanks dat ik heb aangegeven dat ik zelf ook die fout heb gemaakt voel jij het nog als een soort afkeuring als jij het ook zou doen. Dat zegt wel iets toch? Als je zo snel iets als afkeuring of een veroordeling voelt dan ben je vaak ook niet geneigd om iets serieus te overwegen.
"Hij zegt dat hij zich zwak voelt, of degene die inlevert." Vervolgens begin jij over zijn eet gedrag en het feit dat hij spullen voor zich zelf koopt en ziet dat als dat hij goed voor zichzelf kan zorgen dus assertief genoeg is. Als ik dat lees denk ik: "ik snap de problemen van je man ook wel want je hebt geen idee waar hij het over heeft als hij zegt dat je te dominant bent". Nogmaals is dit geen excuus voor wat hij heeft gedaan maar je hebt wel een grotere rol in het scheefgroeien van je relatie dan je zelf beseft.
Wat hij heeft gedaan is je stiekem straffen voor je onwil om überhaupt in te gaan op zijn klachten, jij ziet niet in, of wil niet inzien, dat kopen en je eten afwegen iets heel anders is dan assertiviteit. Je man is absoluut vreemd dat hij dit als oplossing ziet want hij had ook gewoon van je kunnen scheiden en dat is waar ik je eerder voor waarschuwde met dat schilderijtje gezeik. Je neemt hem weer niet serieus, hij is in therapie en leert niet alleen om met zijn "verslaving" om te gaan maar ook om de triggers uit de weg te gaan. Jij bent een trigger door hem niet voor vol aan te zien en jij denkt nu dat de beslissing van wel of niet scheiden bij jou ligt maar sta niet raar te kijken als hij de stekker er uit trekt.
Voor jou zal dit weer klinken alsof ik aan de kant van je man sta omdat je het leest alsof ik de schuld bij jou leg maar als je verder wil met je huwelijk kan je niet in schuldigen denken. Jij zal ook ferm hand in eigen boezem moeten steken en net als je man drastisch moeten veranderen anders maken jullie totaal geen kans want dan pikken jullie het oude mechanisme gewoon weer op.
[...]
Ik serveer niks af, ik herken alleen niet alles wat door iedereen hier -met de beste bedoelingen overigens- gezegd wordt. Heb ook niet de indruk dat ik me slechts richt op mijn 'slachtoffer rol'. Ik kijk imo realistisch (althans, zo realistisch mogelijk), naar mijn eigen rol in het geheel.
Soulsearching is niet genoeg, zeg je, en ik moet verder kijken. Wat betekent dit dan in jouw ogen concreet?
(Ben oprecht benieuwd, want ik denk steeds je afkeuring / veroordeling te proeven in een aantal v je posts, en het lijkt wel of ik het niet 'goed' kan doen. Klopt dat? En, als dat klopt, wat is dan ijo wel het 'enige juiste'? )
Je hebt snel de neiging om afkeuring/veroordeling te voelen als je geen complimenten krijgt op de dingen die je schrijft. De post die ik schreef over het controle mechanisme was behoorlijk objectief en heb ook aangegeven dat ik die zelfde vergissing ook heb gemaakt. Ondanks dat ik heb aangegeven dat ik zelf ook die fout heb gemaakt voel jij het nog als een soort afkeuring als jij het ook zou doen. Dat zegt wel iets toch? Als je zo snel iets als afkeuring of een veroordeling voelt dan ben je vaak ook niet geneigd om iets serieus te overwegen.
"Hij zegt dat hij zich zwak voelt, of degene die inlevert." Vervolgens begin jij over zijn eet gedrag en het feit dat hij spullen voor zich zelf koopt en ziet dat als dat hij goed voor zichzelf kan zorgen dus assertief genoeg is. Als ik dat lees denk ik: "ik snap de problemen van je man ook wel want je hebt geen idee waar hij het over heeft als hij zegt dat je te dominant bent". Nogmaals is dit geen excuus voor wat hij heeft gedaan maar je hebt wel een grotere rol in het scheefgroeien van je relatie dan je zelf beseft.
Wat hij heeft gedaan is je stiekem straffen voor je onwil om überhaupt in te gaan op zijn klachten, jij ziet niet in, of wil niet inzien, dat kopen en je eten afwegen iets heel anders is dan assertiviteit. Je man is absoluut vreemd dat hij dit als oplossing ziet want hij had ook gewoon van je kunnen scheiden en dat is waar ik je eerder voor waarschuwde met dat schilderijtje gezeik. Je neemt hem weer niet serieus, hij is in therapie en leert niet alleen om met zijn "verslaving" om te gaan maar ook om de triggers uit de weg te gaan. Jij bent een trigger door hem niet voor vol aan te zien en jij denkt nu dat de beslissing van wel of niet scheiden bij jou ligt maar sta niet raar te kijken als hij de stekker er uit trekt.
Voor jou zal dit weer klinken alsof ik aan de kant van je man sta omdat je het leest alsof ik de schuld bij jou leg maar als je verder wil met je huwelijk kan je niet in schuldigen denken. Jij zal ook ferm hand in eigen boezem moeten steken en net als je man drastisch moeten veranderen anders maken jullie totaal geen kans want dan pikken jullie het oude mechanisme gewoon weer op.
donderdag 14 juli 2016 om 12:49
quote:rrinkje schreef op 14 juli 2016 @ 12:40:
Dat vraag ik me ook af.
Die feiten blijven hetzelfde.
Ik moet zeggen dat hoe meer ik over de man hoor hoe minder leuk ik hem vind.
Wat is er nou zo leuk aan hem To dat je ondanks de feiten nog steeds bij hem bent? Hij gaat al 20 jaar naar de hoeren maar jij kan hem nóg minder leuk vinden?
Dat vraag ik me ook af.
Die feiten blijven hetzelfde.
Ik moet zeggen dat hoe meer ik over de man hoor hoe minder leuk ik hem vind.
Wat is er nou zo leuk aan hem To dat je ondanks de feiten nog steeds bij hem bent? Hij gaat al 20 jaar naar de hoeren maar jij kan hem nóg minder leuk vinden?
donderdag 14 juli 2016 om 12:59
Zeeland, destijds las je man hier mee. Ik ben benieuwd of hij zich herkent in het beeld dat veel forummers hier schetsen van jullie relatie. Misschien kun je hem eens stukken laten lezen? Of hem vragen of hij jou als dominant ervaart in jullie relatie en zo ja, waar dat dan uit blijkt voor hem?
Jij zegt jezelf niet erg te herkennen in het beeld wat sommige forummers op basis van jou posts hier van jou hebben, maar ik ben benieuwd hoe jouw man dat ziet. En je kinderen. Heb je dat al eens gevraagd aan hen?
Jij zegt jezelf niet erg te herkennen in het beeld wat sommige forummers op basis van jou posts hier van jou hebben, maar ik ben benieuwd hoe jouw man dat ziet. En je kinderen. Heb je dat al eens gevraagd aan hen?
donderdag 14 juli 2016 om 16:09
quote:Zeeland1970 schreef op 13 juli 2016 @ 22:49:
[...]
Ik vind het lastig om die afstand ervan te nemen. Kan er wel wat verklaringen en hypotheses op loslaten, maar of dat klopt..?
Maar als een vriendin van jou haar nieuwe vriend zou omschrijven en ze zou de dingen vertellen die in jouw post staan, wat zou jij dan denken? Niet over waarom hij zo doet, maar over of hij een goede match is voor haar, iemand waar ze de rest van haar leven wat aan heeft. Is moeilijk hoor, maar probeer het eens terug te lezen uit dat oogpunt.
Ziet je man zelf de tegenstrijdigheden in zijn karakter? Ik lees vooral een zeer diepe onzekerheid bij hem die hij doorlopend opvult.
Over die kaartjes. Ik snap dat jij het vervelend vond. Snapte hij dat ook? Is het een optie voor jou om dat soort dingen niet meer op te lossen maar zoals in dit voorbeeld maar gewoon naar huis te gaan samen?
[...]
Ik vind het lastig om die afstand ervan te nemen. Kan er wel wat verklaringen en hypotheses op loslaten, maar of dat klopt..?
Maar als een vriendin van jou haar nieuwe vriend zou omschrijven en ze zou de dingen vertellen die in jouw post staan, wat zou jij dan denken? Niet over waarom hij zo doet, maar over of hij een goede match is voor haar, iemand waar ze de rest van haar leven wat aan heeft. Is moeilijk hoor, maar probeer het eens terug te lezen uit dat oogpunt.
Ziet je man zelf de tegenstrijdigheden in zijn karakter? Ik lees vooral een zeer diepe onzekerheid bij hem die hij doorlopend opvult.
Over die kaartjes. Ik snap dat jij het vervelend vond. Snapte hij dat ook? Is het een optie voor jou om dat soort dingen niet meer op te lossen maar zoals in dit voorbeeld maar gewoon naar huis te gaan samen?
Het is zoals het is
donderdag 14 juli 2016 om 18:56
Ik snap vooral nog steeds niet dat je, los van de hoerenloperij maar vooral ná de hoerenloperij (!), twee mensen er nog steeds zo voor kiezen om elkaar in de weg te blijven zitten. Blijkbaar is (tijdelijk) single door het leven gaan, of elkaar een paar weken ademruimte geven en even gaan latten oid zo ontzettend beangstigend dat ze niets anders kunnen.
donderdag 14 juli 2016 om 19:25
quote:Nomos schreef op 14 juli 2016 @ 09:19:
[...]
Een machtsdingetje, daar wil ik best in meegaan. Maar niet per se een machtsdingetje dat direct te maken heeft met een machtsstrijd thuis, dat zit dan m.i. toch in de man zelf en dan zal hij het overal tegenkomen, niet alleen in zijn relatie. Eigenlijk lijkt het alsof er nu gezegd wordt, Zeeland, dimmen, niet teveel jouw stempel willen drukken op gesprekken, inrichting van het huis, organisatie van uitstapjes en huishouden, houd je koest. Laat je man de baas in huis zijn, dan wordt hij gelukkig en gaat hij niet meer naar de hoeren. Ik denk en hoop niet dat dit bedoeld wordt met de reacties, maar ik vind het wel zo klinken hier en daar.
Heel eerlijk gezegd denk ik dat het misschien ook klopt.
Iemand "de schuld" geven is niet mijn bedoeling, misschien passen ze gewoon niet zo goed bij elkaar?
Ik vind het een zwaktebod, naar de hoeren gaan vanwege frustraties thuis, maar voor de sex hoefde hij niet te gaan toch? Die had hij thuis.
Misschien is Zeeland beter af met een man die "zijn mannetje staat" en Zeeman (het koekjesmonster) met een wat meer volgzaam type. En "het koekjesmonster" zet ik er bewust bij omdat ik de man van Zeeland soms net een klein kind vind. Die een moeder heeft in Zeeland die hem verteld zijn gymtas niet te vergeten. En vervolgens moet Zeeland de gymtas alsnog nabrengen.
Tja, mijn moeder heeft mij altijd ingepeperd "onafhankelijk" te zijn van een man en dat heeft mij gevormd.
Ik kan er niet tegen als een man niet kan koken (ik noem maar wat) of een vrouw niet weet waar de stoppenkast zit (bijvoorbeeld).
Er is ook geen excuus meer voor want je kunt tegenwoordig alles googelen en vindt altijd een antwoord (vaak op het vivaforum).
Ik bedoel te zeggen dat ik denk dat Zeeland en Zeeman niet (meer?) het beste uit elkaar halen maar eerder het "slechtste".
Dus of ze gaan beide heel hard werken aan zichzelf en de relatie, of uit elkaar en met een ander een relatie aan.
Misschien is dat wel heerlijk verfrissend voor allebei. Ik denk dat ik het als heel avontuurlijk, opwindend en bevrijdend zou ervaren. En nou ja, dat huis en die verbouwing, dat zijn maar dingen en who cares. 3 hoog achter vind je allerlei nieuwe ervaringen, veel belangrijker in het leven dan materiele zaken.
De kinderen zullen het wel moeilijk vinden neem ik aan.
Misschien zou je nog kunnen wachten tot die op eigen benen staan.
Dat is dus denk ik wat ik zou doen.
[...]
Een machtsdingetje, daar wil ik best in meegaan. Maar niet per se een machtsdingetje dat direct te maken heeft met een machtsstrijd thuis, dat zit dan m.i. toch in de man zelf en dan zal hij het overal tegenkomen, niet alleen in zijn relatie. Eigenlijk lijkt het alsof er nu gezegd wordt, Zeeland, dimmen, niet teveel jouw stempel willen drukken op gesprekken, inrichting van het huis, organisatie van uitstapjes en huishouden, houd je koest. Laat je man de baas in huis zijn, dan wordt hij gelukkig en gaat hij niet meer naar de hoeren. Ik denk en hoop niet dat dit bedoeld wordt met de reacties, maar ik vind het wel zo klinken hier en daar.
Heel eerlijk gezegd denk ik dat het misschien ook klopt.
Iemand "de schuld" geven is niet mijn bedoeling, misschien passen ze gewoon niet zo goed bij elkaar?
Ik vind het een zwaktebod, naar de hoeren gaan vanwege frustraties thuis, maar voor de sex hoefde hij niet te gaan toch? Die had hij thuis.
Misschien is Zeeland beter af met een man die "zijn mannetje staat" en Zeeman (het koekjesmonster) met een wat meer volgzaam type. En "het koekjesmonster" zet ik er bewust bij omdat ik de man van Zeeland soms net een klein kind vind. Die een moeder heeft in Zeeland die hem verteld zijn gymtas niet te vergeten. En vervolgens moet Zeeland de gymtas alsnog nabrengen.
Tja, mijn moeder heeft mij altijd ingepeperd "onafhankelijk" te zijn van een man en dat heeft mij gevormd.
Ik kan er niet tegen als een man niet kan koken (ik noem maar wat) of een vrouw niet weet waar de stoppenkast zit (bijvoorbeeld).
Er is ook geen excuus meer voor want je kunt tegenwoordig alles googelen en vindt altijd een antwoord (vaak op het vivaforum).
Ik bedoel te zeggen dat ik denk dat Zeeland en Zeeman niet (meer?) het beste uit elkaar halen maar eerder het "slechtste".
Dus of ze gaan beide heel hard werken aan zichzelf en de relatie, of uit elkaar en met een ander een relatie aan.
Misschien is dat wel heerlijk verfrissend voor allebei. Ik denk dat ik het als heel avontuurlijk, opwindend en bevrijdend zou ervaren. En nou ja, dat huis en die verbouwing, dat zijn maar dingen en who cares. 3 hoog achter vind je allerlei nieuwe ervaringen, veel belangrijker in het leven dan materiele zaken.
De kinderen zullen het wel moeilijk vinden neem ik aan.
Misschien zou je nog kunnen wachten tot die op eigen benen staan.
Dat is dus denk ik wat ik zou doen.
donderdag 14 juli 2016 om 19:32
quote:Timetraveler schreef op 14 juli 2016 @ 18:56:
Ik snap vooral nog steeds niet dat je, los van de hoerenloperij maar vooral ná de hoerenloperij (!), twee mensen er nog steeds zo voor kiezen om elkaar in de weg te blijven zitten. Blijkbaar is (tijdelijk) single door het leven gaan, of elkaar een paar weken ademruimte geven en even gaan latten oid zo ontzettend beangstigend dat ze niets anders kunnen.
Vind ik ook jammer.
Zeeland ga toch eens die vakantie (alleen of met een vriendin) boeken! Waar wacht je nog op?
Ik snap vooral nog steeds niet dat je, los van de hoerenloperij maar vooral ná de hoerenloperij (!), twee mensen er nog steeds zo voor kiezen om elkaar in de weg te blijven zitten. Blijkbaar is (tijdelijk) single door het leven gaan, of elkaar een paar weken ademruimte geven en even gaan latten oid zo ontzettend beangstigend dat ze niets anders kunnen.
Vind ik ook jammer.
Zeeland ga toch eens die vakantie (alleen of met een vriendin) boeken! Waar wacht je nog op?
donderdag 14 juli 2016 om 20:31
quote:Ieleen schreef op 14 juli 2016 @ 19:31:
Oh en correctie: Zeeman vergeet wel zijn gymtas maar is erg op zichzelf en zijn eigen liefhebberijen gericht en heeft die piekfijn voor elkaar. Dat zou mij storen, met een diagnose zou ik er meer begrip voor op kunnen brengen maar dan nog zou het niets voor mij zijn.
Daar zeg je inderdaad wat. Als het om hemzelf gaat kan hij wel aandacht aan elk detail geven.
Overigens zouden de hoeren zo aantrekkelijk zijn, omdat zij niks te wensen hebben en zijn aanwijzingen volgen?
Oh en correctie: Zeeman vergeet wel zijn gymtas maar is erg op zichzelf en zijn eigen liefhebberijen gericht en heeft die piekfijn voor elkaar. Dat zou mij storen, met een diagnose zou ik er meer begrip voor op kunnen brengen maar dan nog zou het niets voor mij zijn.
Daar zeg je inderdaad wat. Als het om hemzelf gaat kan hij wel aandacht aan elk detail geven.
Overigens zouden de hoeren zo aantrekkelijk zijn, omdat zij niks te wensen hebben en zijn aanwijzingen volgen?
donderdag 14 juli 2016 om 23:17
Veel reacties weer. Dankjewel.
Nieuw feitje: er is een naam bekend v een psycholoog. Die instelling (v de veeeele vragenlijsten) heeft een vrouw laten bellen, die liet een telefoonnummer achter bij m'n zoon, dat ik terug moest bellen. Dit heb ik gedaan. Antwoordapparaat.
Ingesproken, nu weer afwachten.
Nieuw feitje: er is een naam bekend v een psycholoog. Die instelling (v de veeeele vragenlijsten) heeft een vrouw laten bellen, die liet een telefoonnummer achter bij m'n zoon, dat ik terug moest bellen. Dit heb ik gedaan. Antwoordapparaat.
Ingesproken, nu weer afwachten.
vrijdag 15 juli 2016 om 01:45
[quote]toiletrol schreef op 14 juli 2016 @ 10:55:
Leuk, al dat ge-soulsearch bij jezelf en bij hem, ik denk alleen niet dat het je verder brengt, sterker nog; het leidt volgens mij alleen maar af van de 'kern' van wat er gebeurd is, en of je daarmee verder kan of niet. Hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan, en het risico blijft bestaan dat dit weer kan gebeuren. Aan jou of je daarmee kan/wil leven.
Meer smaken zijn er niet echt, hoe zeer je je ook op alles daarom heen richt.
Helemaal mee eens. Maar ik zie dat TO het draaglijk maakt door wel rondjes te draaien om de hete brij en als dat haar uiteindelijk tevreden stemt... tja, dan heeft het voor haar gewerkt.'
Yep dit is uiteindelijk waar het in the end op neer moet komen. Maar TO is daar nog niet klaar voor. Merk dat mijj mond soms echt open valt van verbazing over dingen die TO zegt over gedrag van haar man. Waarop iemand ook vroeg wat TO hiervan zou zeggen als dit een vriendin betrof.
TO, wees voor jezelf die vriendin. Misschien helpt dat om dingen 'helder' te krijgen.
TO ik zeg het maar weer een keer, ik hoop echt dat wanneer je klaar bent met 'draaien' je een keuze kan maken op basis van liefde en compassie met jezelf, vrij van angst.
Leuk, al dat ge-soulsearch bij jezelf en bij hem, ik denk alleen niet dat het je verder brengt, sterker nog; het leidt volgens mij alleen maar af van de 'kern' van wat er gebeurd is, en of je daarmee verder kan of niet. Hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan, en het risico blijft bestaan dat dit weer kan gebeuren. Aan jou of je daarmee kan/wil leven.
Meer smaken zijn er niet echt, hoe zeer je je ook op alles daarom heen richt.
Helemaal mee eens. Maar ik zie dat TO het draaglijk maakt door wel rondjes te draaien om de hete brij en als dat haar uiteindelijk tevreden stemt... tja, dan heeft het voor haar gewerkt.'
Yep dit is uiteindelijk waar het in the end op neer moet komen. Maar TO is daar nog niet klaar voor. Merk dat mijj mond soms echt open valt van verbazing over dingen die TO zegt over gedrag van haar man. Waarop iemand ook vroeg wat TO hiervan zou zeggen als dit een vriendin betrof.
TO, wees voor jezelf die vriendin. Misschien helpt dat om dingen 'helder' te krijgen.
TO ik zeg het maar weer een keer, ik hoop echt dat wanneer je klaar bent met 'draaien' je een keuze kan maken op basis van liefde en compassie met jezelf, vrij van angst.
anoniem_6484f00a9802f wijzigde dit bericht op 15-07-2016 01:50
Reden: quoten ging verkeerd
Reden: quoten ging verkeerd
% gewijzigd
vrijdag 15 juli 2016 om 02:05
quote:Geronimo2 schreef op 14 juli 2016 @ 12:47:
[...]
Je hebt snel de neiging om afkeuring/veroordeling te voelen als je geen complimenten krijgt op de dingen die je schrijft. De post die ik schreef over het controle mechanisme was behoorlijk objectief en heb ook aangegeven dat ik die zelfde vergissing ook heb gemaakt. Ondanks dat ik heb aangegeven dat ik zelf ook die fout heb gemaakt voel jij het nog als een soort afkeuring als jij het ook zou doen. Dat zegt wel iets toch? Als je zo snel iets als afkeuring of een veroordeling voelt dan ben je vaak ook niet geneigd om iets serieus te overwegen.
"Hij zegt dat hij zich zwak voelt, of degene die inlevert." Vervolgens begin jij over zijn eet gedrag en het feit dat hij spullen voor zich zelf koopt en ziet dat als dat hij goed voor zichzelf kan zorgen dus assertief genoeg is. Als ik dat lees denk ik: "ik snap de problemen van je man ook wel want je hebt geen idee waar hij het over heeft als hij zegt dat je te dominant bent". Nogmaals is dit geen excuus voor wat hij heeft gedaan maar je hebt wel een grotere rol in het scheefgroeien van je relatie dan je zelf beseft.
Wat hij heeft gedaan is je stiekem straffen voor je onwil om überhaupt in te gaan op zijn klachten, jij ziet niet in, of wil niet inzien, dat kopen en je eten afwegen iets heel anders is dan assertiviteit. Je man is absoluut vreemd dat hij dit als oplossing ziet want hij had ook gewoon van je kunnen scheiden en dat is waar ik je eerder voor waarschuwde met dat schilderijtje gezeik. Je neemt hem weer niet serieus, hij is in therapie en leert niet alleen om met zijn "verslaving" om te gaan maar ook om de triggers uit de weg te gaan. Jij bent een trigger door hem niet voor vol aan te zien en jij denkt nu dat de beslissing van wel of niet scheiden bij jou ligt maar sta niet raar te kijken als hij de stekker er uit trekt.
Voor jou zal dit weer klinken alsof ik aan de kant van je man sta omdat je het leest alsof ik de schuld bij jou leg maar als je verder wil met je huwelijk kan je niet in schuldigen denken. Jij zal ook ferm hand in eigen boezem moeten steken en net als je man drastisch moeten veranderen anders maken jullie totaal geen kans want dan pikken jullie het oude mechanisme gewoon weer op.
Komt misschien hard en confronterend over, maar zal mij niet verbazen dat Geronimo de juiste analyse maakt. Vind sowieso Geronimo vaak goede bijdragen hebben. Leerzaam.
Hoop echt dat TO dit constructief kan ontvangen en dat het helpend is.
[...]
Je hebt snel de neiging om afkeuring/veroordeling te voelen als je geen complimenten krijgt op de dingen die je schrijft. De post die ik schreef over het controle mechanisme was behoorlijk objectief en heb ook aangegeven dat ik die zelfde vergissing ook heb gemaakt. Ondanks dat ik heb aangegeven dat ik zelf ook die fout heb gemaakt voel jij het nog als een soort afkeuring als jij het ook zou doen. Dat zegt wel iets toch? Als je zo snel iets als afkeuring of een veroordeling voelt dan ben je vaak ook niet geneigd om iets serieus te overwegen.
"Hij zegt dat hij zich zwak voelt, of degene die inlevert." Vervolgens begin jij over zijn eet gedrag en het feit dat hij spullen voor zich zelf koopt en ziet dat als dat hij goed voor zichzelf kan zorgen dus assertief genoeg is. Als ik dat lees denk ik: "ik snap de problemen van je man ook wel want je hebt geen idee waar hij het over heeft als hij zegt dat je te dominant bent". Nogmaals is dit geen excuus voor wat hij heeft gedaan maar je hebt wel een grotere rol in het scheefgroeien van je relatie dan je zelf beseft.
Wat hij heeft gedaan is je stiekem straffen voor je onwil om überhaupt in te gaan op zijn klachten, jij ziet niet in, of wil niet inzien, dat kopen en je eten afwegen iets heel anders is dan assertiviteit. Je man is absoluut vreemd dat hij dit als oplossing ziet want hij had ook gewoon van je kunnen scheiden en dat is waar ik je eerder voor waarschuwde met dat schilderijtje gezeik. Je neemt hem weer niet serieus, hij is in therapie en leert niet alleen om met zijn "verslaving" om te gaan maar ook om de triggers uit de weg te gaan. Jij bent een trigger door hem niet voor vol aan te zien en jij denkt nu dat de beslissing van wel of niet scheiden bij jou ligt maar sta niet raar te kijken als hij de stekker er uit trekt.
Voor jou zal dit weer klinken alsof ik aan de kant van je man sta omdat je het leest alsof ik de schuld bij jou leg maar als je verder wil met je huwelijk kan je niet in schuldigen denken. Jij zal ook ferm hand in eigen boezem moeten steken en net als je man drastisch moeten veranderen anders maken jullie totaal geen kans want dan pikken jullie het oude mechanisme gewoon weer op.
Komt misschien hard en confronterend over, maar zal mij niet verbazen dat Geronimo de juiste analyse maakt. Vind sowieso Geronimo vaak goede bijdragen hebben. Leerzaam.
Hoop echt dat TO dit constructief kan ontvangen en dat het helpend is.
