vriend wordt snel boos

En weet je, dan gá je terug naar huis en dan héb je een tijd geen contact. Wat dan? Als hij van je houdt, geeft hij dan een keer toe. Doet hij een keer wat jij wilt. Wordt meer een geven en nemen. Dat zou kunnen. Ik verwacht het niet, maar de enige manier om een keer de dingen op jouw manier te doen, is wél je poot stijf te houden, wél naar je huis te gaan en hem toe te geven dat de relatie zo niet werkt.

Nu weet hij dat je toch wel toegeeft. Een 'relatie' op zíjn voorwaarden. Is dat wel een relatie?

Waarom ben je zo bang om zonder hem verder te moeten?

Tattooaddict87 schreef: ↑

31-03-2019 19:43

Waarom??????? Gewoon rechte letters kunnen we ook lezen hoor! Interessant gedoe allemaal!

Word je er boos van?

Wat voegt zo'n relatie nou eigenlijk toe aan jouw geluk, Kortsluiting?
Blijf bij je eigen ideeen over wat een fijne, gezonde relatie is.
Het is nu al een machtsstrijd (die hij steeds "wint") en nog even dan heeft hij je zo ver dat jij je al aanpast vóórdat er mot kan komen (voortaan wel zorgt dat je melk in huis hebt. En dat is nog maar het begin!)

Het is ten 1e een misvatting dat iemand zichzelf moet kunnen zijn bij zijn/haar partner, als dat negatief en destructief is.
En ten 2e dat hij degene/ de enige is die zichzelf moet kunnen zijn in de relatie.
Want jij kan dat niet: jij moet je aanpassen, op je tenen lopen om hem niet ergens boos over te maken, naar hem luisteren en "steunen" in zijn negatieve instelling (en enorme slachtofferrol ook nog eens met zijn "de wereld is tegen mij" en "waarom gebeurt mij dat altijd?").

Bevestigen is helemaal niet hetzelfde als iemand steunen, dat hij dat zo ziet/vergt van jou is al bizar.
Het geeft al aan dat het hem gaat om "zijn gelijk halen" (en hij dramt dus blijkbaar in discussies net zo lang door tot hij zijn zin/gelijk heeft gekregen (ook al heeft hij geen gelijk). En hij zet dat kracht bij met emotionele chantage: "als jij niet gehoorzaamt hoef ik je niet te zien, dan ga je maar weg hier (of erger: weet ik niet of ik nog wel verder wil met jou).
Chantage dus: of ik krijg mijn zin, of je bekijkt t maar!

Dit zijn dikke alarmbellen en gaat veel verder dan een wat negatieve/ pessimistische blik op het leven: het gaat (nu al) om macht en controle.
En dáár waarschuwen mensen in hun reacties jou voor: het is voor hun een herkenbaar begin van een patroon wat later alleen maar verergert.

Je bent nu al aan het aanpassen en vergoelijken, telkens degene die moet inbinden bij discussie/ruzie (anders kapt ie ermee) en op je tenen aan het lopen om zijn buien te voorkomen (en die gaan ook nog eens nérgens over: boos om een pak melk, of eerder weg wat hij opeens verzint en jij maar moet opschieten).

Je bent kortom nu al bezig om hém helemaal centraal te zetten in de relatie.
Wat is jouw algemene standaard van een gezonde, fijne relatie, hoe vind jij dat 2 mensen die dol op elkaar zijn met elkaar omgaan?
Wat is jouw idee van iemand steunen bij (échte) tegenslag?
Hoe steunt hij jóu als jij ergens mee zit? (laat staan dat jij steun nodig hebt om te dealen met zijn gedram en negativiteit over kleine dingen + ook nog eens schelden naar jou toe)?
Of draait het nu al constant om hem, want het zit hém zo tegen en hij heeft alleen maar eea nódig (van jou)?

En jij zoekt hier vervolgens steun tegenover hem, vind je het okay dat jij moet "leren omgaan" met zijn destructieve gedrag? (of wat zijn issues ook maar mogen zijn?)

Waarom denk je dat het jouw taak uberhaupt is om hem te sturen/ steunen/ tevreden te houden?
Aanraders voor jou zijn de boeken: "Als hij maar gelukkig is" (Robin Norwood).

Dit heeft imo weinig met liefde en alles met machtsrelatie te maken.
Emotionele afhankelijkheid aanzien voor liefde: hij maakt jou eerst emotioneel afhankelijk van hem (zijn humeur, wat hij wil en wat niet, wat hij nodig denkt te hebben/ vindt, hoe hij de dingen ziet, en hoe hij vindt dat jij moet zijn om zijn partner te "mogen" zijn/ blijven.

En eenmaal in zijn "web" kun je geen kant meer op, ben je zo vermoeid en murw dat het makkelijker is om overal maar in mee te gaan, dan voor jezelf op te staan.
Of dan ben je tegen die tijd al zo gebrainwashed dat je niet eens meer weet wat jij zelf wil of normaal vindt in een (gezonde, prettige) relatie.

Als het in een prille relatie al zoveel moeite kost en ook nog eens eenzijdig in moet (alleen van jouw kant om hem te behagen), dan gaat dat nooit beter worden!
Gelóóf maar wat ie zegt: hij is nu eenmaal zo (gelooft ie zelf idd), dus hoe jij ook reageert om hem te proberen te veranderen zal niets uitmaken!

Dus als je idd niet klaar bent om ermee te kappen, is je enige optie om hiermee om te gaan het je te laten welgevallen: aanpassen en nog eens aanpassen, en daarna voorkómen van eea, en als dat later niet meer genoeg is/ lukt, dealen met zijn reacties op jou (die sluipenderwijs steeds heftiger zullen worden, naarmat hij "zekerder" van jou wordt dat jij toch vanalles pikt en hem dan nog niet kwijt wil).

Dit type gelooft daadwerkelijk en hardnekkig dat de wereld en iedereen tegen hem is, dat pech en tegenslag hem altijd overkómt, dat hij er niks aan kan doen, en hij dus ook niet hoeft te veranderen..
en dat ga jij niet kunnen wegnemen of veranderen in positief, of je hem nu bevestigt of niet. Dit zit in hém, is zijn instelling/ mechanismen, en die zijn al hardnekkig genoeg voor psychologen om daar (enige) verandering in te kunnen aanbrengen (of iig in hij zelf anders/constructiever mee leren omgaan).

Dat kán hij geeneens zomaar zelf veranderen voor een geliefde, dus die moet maar leren dealen met hem. Als je idd een relatie wil met hem.
Hij bepaalt de regels van jullie relatie, dus take it or leave it.

Suzy65 schreef: ↑

03-04-2019 10:22

Dit type gelooft daadwerkelijk en hardnekkig dat de wereld en iedereen tegen hem is, dat pech en tegenslag hem altijd overkómt, dat hij er niks aan kan doen, en hij dus ook niet hoeft te veranderen..
en dat ga jij niet kunnen wegnemen of veranderen in positief, of je hem nu bevestigt of niet. Dit zit in hém, is zijn instelling/ mechanismen, en die zijn al hardnekkig genoeg voor psychologen om daar (enige) verandering in te kunnen aanbrengen (of iig in hij zelf anders/constructiever mee leren omgaan).

Juist. Met de aanvulling dat ze helemaal nooit naar een psycholoog zullen gaan (of niet lang genoeg) want het ligt immers altijd aan anderen en nooit aan henzelf.

kortsluiting schreef: ↑

02-04-2019 23:32

Dan blijven we praten tot ik wel toegeef (en sorry zeg). Blijf ik dan nog steeds bij mijn standpunt, dan zegt hij vaak dat hij niet weet of de relatie zo wel gaat werken en dat het misschien maar beter is dat ik thuis slaap. Wat ik nog veel enger vind, dus dan geef ik toe. verder dan dat ben ik nog nooit gekomen. ik denk dat het een grote gok is en dat het erop uit zou draaien dat we elkaar een poos niet zien, of zo.

Jou vriend gebruikt hier emotionele chantage, dit is echt niet oke.

Als je niet terug naar huis wil kan je ook opzoek gaan naar een eigen woning of als dat te duur is een kamer waar je voorlopig terecht kan. Zolang jij in deze afhankelijke situatie zit zal je vriend een steeds grote druk zetten op jou omdat je toch nergens naar toe kan.

Ik hoop dat je hier blijft schrijven en dat je uiteindelijk in kan gaan zien dat je emotioneel mishandelt wordt.

Ik zou ermee stoppen. Dit klinkt niet als een leuke man.

Suzy65 schreef: ↑

03-04-2019 10:22

Mooie post Suzy65

Suzy65 schreef: ↑

03-04-2019 10:22

Wat voegt zo'n relatie nou eigenlijk toe aan jouw geluk, Nitflex?
Blijf bij je eigen ideeen over wat een fijne, gezonde relatie is.
Het is nu al een machtsstrijd (die hij steeds "wint") en nog even dan heeft hij je zo ver dat jij je al aanpast vóórdat er mot kan komen (voortaan wel zorgt dat je melk in huis hebt. En dat is nog maar het begin!)

Het is ten 1e een misvatting dat iemand zichzelf moet kunnen zijn bij zijn/haar partner, als dat negatief en destructief is.
En ten 2e dat hij degene/ de enige is die zichzelf moet kunnen zijn in de relatie.
Want jij kan dat niet: jij moet je aanpassen, op je tenen lopen om hem niet ergens boos over te maken, naar hem luisteren en "steunen" in zijn negatieve instelling (en enorme slachtofferrol ook nog eens met zijn "de wereld is tegen mij" en "waarom gebeurt mij dat altijd?").

Bevestigen is helemaal niet hetzelfde als iemand steunen, dat hij dat zo ziet/vergt van jou is al bizar.
Het geeft al aan dat het hem gaat om "zijn gelijk halen" (en hij dramt dus blijkbaar in discussies net zo lang door tot hij zijn zin/gelijk heeft gekregen (ook al heeft hij geen gelijk). En hij zet dat kracht bij met emotionele chantage: "als jij niet gehoorzaamt hoef ik je niet te zien, dan ga je maar weg hier (of erger: weet ik niet of ik nog wel verder wil met jou).
Chantage dus: of ik krijg mijn zin, of je bekijkt t maar!

Dit zijn dikke alarmbellen en gaat veel verder dan een wat negatieve/ pessimistische blik op het leven: het gaat (nu al) om macht en controle.
En dáár waarschuwen mensen in hun reacties jou voor: het is voor hun een herkenbaar begin van een patroon wat later alleen maar verergert.

Je bent nu al aan het aanpassen en vergoelijken, telkens degene die moet inbinden bij discussie/ruzie (anders kapt ie ermee) en op je tenen aan het lopen om zijn buien te voorkomen (en die gaan ook nog eens nérgens over: boos om een pak melk, of eerder weg wat hij opeens verzint en jij maar moet opschieten).

Je bent kortom nu al bezig om hém helemaal centraal te zetten in de relatie.
Wat is jouw algemene standaard van een gezonde, fijne relatie, hoe vind jij dat 2 mensen die dol op elkaar zijn met elkaar omgaan?
Wat is jouw idee van iemand steunen bij (échte) tegenslag?
Hoe steunt hij jóu als jij ergens mee zit? (laat staan dat jij steun nodig hebt om te dealen met zijn gedram en negativiteit over kleine dingen + ook nog eens schelden naar jou toe)?
Of draait het nu al constant om hem, want het zit hém zo tegen en hij heeft alleen maar eea nódig (van jou)?

En jij zoekt hier vervolgens steun tegenover hem, vind je het okay dat jij moet "leren omgaan" met zijn destructieve gedrag? (of wat zijn issues ook maar mogen zijn?)

Waarom denk je dat het jouw taak uberhaupt is om hem te sturen/ steunen/ tevreden te houden?
Aanraders voor jou zijn de boeken: "Als hij maar gelukkig is" (Robin Norwood).

Dit heeft imo weinig met liefde en alles met machtsrelatie te maken.
Emotionele afhankelijkheid aanzien voor liefde: hij maakt jou eerst emotioneel afhankelijk van hem (zijn humeur, wat hij wil en wat niet, wat hij nodig denkt te hebben/ vindt, hoe hij de dingen ziet, en hoe hij vindt dat jij moet zijn om zijn partner te "mogen" zijn/ blijven.

En eenmaal in zijn "web" kun je geen kant meer op, ben je zo vermoeid en murw dat het makkelijker is om overal maar in mee te gaan, dan voor jezelf op te staan.
Of dan ben je tegen die tijd al zo gebrainwashed dat je niet eens meer weet wat jij zelf wil of normaal vindt in een (gezonde, prettige) relatie.

Als het in een prille relatie al zoveel moeite kost en ook nog eens eenzijdig in moet (alleen van jouw kant om hem te behagen), dan gaat dat nooit beter worden!
Gelóóf maar wat ie zegt: hij is nu eenmaal zo (gelooft ie zelf idd), dus hoe jij ook reageert om hem te proberen te veranderen zal niets uitmaken!

Dus als je idd niet klaar bent om ermee te kappen, is je enige optie om hiermee om te gaan het je te laten welgevallen: aanpassen en nog eens aanpassen, en daarna voorkómen van eea, en als dat later niet meer genoeg is/ lukt, dealen met zijn reacties op jou (die sluipenderwijs steeds heftiger zullen worden, naarmat hij "zekerder" van jou wordt dat jij toch vanalles pikt en hem dan nog niet kwijt wil).

Dit type gelooft daadwerkelijk en hardnekkig dat de wereld en iedereen tegen hem is, dat pech en tegenslag hem altijd overkómt, dat hij er niks aan kan doen, en hij dus ook niet hoeft te veranderen..
en dat ga jij niet kunnen wegnemen of veranderen in positief, of je hem nu bevestigt of niet. Dit zit in hém, is zijn instelling/ mechanismen, en die zijn al hardnekkig genoeg voor psychologen om daar (enige) verandering in te kunnen aanbrengen (of iig in hij zelf anders/constructiever mee leren omgaan).

Dat kán hij geeneens zomaar zelf veranderen voor een geliefde, dus die moet maar leren dealen met hem. Als je idd een relatie wil met hem.
Hij bepaalt de regels van jullie relatie, dus take it or leave it.

Gaslighting. Was mijn ex ook heel goed in. Je wint het nooit, je hebt het altijd verkeerd gezien/begrepen/gehoord/ingeschat/gevoeld.
Regel één in zo'n relatie: de gaslighter heeft altijd gelijk.
Regel twee: als de gaslighter géén gelijk heeft, treedt automatisch regel één in werking.

Daar valt niet tegenin te redeneren/praten/onderhandelen. Want je hebt per definitie ongelijk. En spreek je hem dáár op aan, dat jij per definitie ongelijk lijkt te hebben in jullie relatie? Dan heb je ook daarin ongelijk...

Gaslighting, Google maar eens. En begin daarna te rennen.

kortsluiting schreef: ↑

02-04-2019 23:32

Dan blijven we praten tot ik wel toegeef (en sorry zeg). Blijf ik dan nog steeds bij mijn standpunt, dan zegt hij vaak dat hij niet weet of de relatie zo wel gaat werken en dat het misschien maar beter is dat ik thuis slaap. Wat ik nog veel enger vind, dus dan geef ik toe. verder dan dat ben ik nog nooit gekomen. ik denk dat het een grote gok is en dat het erop uit zou draaien dat we elkaar een poos niet zien, of zo.

Dat is eng inderdaad en je zult je misschien rot voelen, maar ik zou dan ook echt thuis slapen (is dat dan bij je ouders of heb je nog een eigen huis?).
Hij gebruikt emotionele chantage, hij weet dat hij jou daarmee kan pakken en dat is heel erg laag. Als je laat merken dat je daar niet van gediend bent en dat je je niet laat chanteren zal hij die truc ook niet meer gebruiken waarschijnlijk. Dus gewoon doen, desnoods bel je een vriendin of familielid. Maar ga niet toegeven omdat hij je anders afwijst of naar beneden haalt. Hij doet dit, omdat het kan, omdat jij het toelaat.

Sweet_Concubine schreef: ↑

03-04-2019 11:25

Gaslighting. Was mijn ex ook heel goed in. Je wint het nooit, je hebt het altijd verkeerd gezien/begrepen/gehoord/ingeschat/gevoeld.
Regel één in zo'n relatie: de gaslighter heeft altijd gelijk.
Regel twee: als de gaslighter géén gelijk heeft, treedt automatisch regel één in werking.

Daar valt niet tegenin te redeneren/praten/onderhandelen. Want je hebt per definitie ongelijk. En spreek je hem dáár op aan, dat jij per definitie ongelijk lijkt te hebben in jullie relatie? Dan heb je ook daarin ongelijk...

Gaslighting, Google maar eens. En begin daarna te rennen.

Dit inderdaad. En helaas heb ik daar ook ervaring mee. Ik had altijd ongelijk, had het altijd verkeerd geïnterpreteerd. Er was nooit enig begrip voor mijn kant van het verhaal. Zelfs toen het uit was is het nog lange tijd doorgegaan, het proberen zijn gelijk te halen, zelfs aan anderen duidelijk maken dat het allemaal aan mij had gelegen. En inderdaad, het is inmiddels een ex. Daar ben ik nog elke dag blij om!

Ik ben ook lange tijd in alles meegegaan, durfde niet uit te spreken wat ik van iets vond. Vond het ook eng om naar huis te gaan tijdens een ruzie, maar uiteindelijk heb ik dat wel gedaan. Waarna hij weer ging proberen mij binnen te halen. Van goedmaken was niet echt sprake, hij deelde mij gewoon mede dat ik niet meer zo moeilijk moest doen (hij noemde dat zeiken) en dat het hem teveel energie kostte allemaal. Dat we het vooral leuk moesten houden. Nogmaals, wat ben ik blij dat ik daarvan af ben.

En alleen zijn kan eng zijn in het begin, maar als je dat leert dan ga je je zoveel sterker voelen. Dan laat je nooit meer over je heenlopen.

Suzy65 schreef: ↑

03-04-2019 10:22

Wat voegt zo'n relatie nou eigenlijk toe aan jouw geluk, Nitflex?

Ik ben TO niet hoor! Ik maakte slechts een flauw grapje over iemand die zich druk maakte om schuingedrukte woorden.

Maar helemaal eens hoor!
Ik zou nooit in een relatie zoals TO, kortsluiting, willen zitten. De OP is al vreselijk, maar in latere reacties wordt het nog erger. TO probeert al te voorkomen dat hij nog bozer wordt door reacties in te slikken of door niet te reageren, of zelfs door het voor hem op te lossen (aanbieden om melk te halen). Nee, daar zie ik de lol niet van in. Hoe lief iemand op andere momenten ook kan zijn.

Maar goed, soms zie je het even niet helder als je er middenin zit. Dus hopelijk dringt het nu tot TO door dat er óf echt iets drastisch moet veranderen, óf dat ze op zoek moet gaan naar een leukere vriend. Die gewoon aardig is en zijn emoties kan reguleren.

kortsluiting schreef: ↑

02-04-2019 23:32

Dan blijven we praten tot ik wel toegeef (en sorry zeg). Blijf ik dan nog steeds bij mijn standpunt, dan zegt hij vaak dat hij niet weet of de relatie zo wel gaat werken en dat het misschien maar beter is dat ik thuis slaap. Wat ik nog veel enger vind, dus dan geef ik toe. verder dan dat ben ik nog nooit gekomen. ik denk dat het een grote gok is en dat het erop uit zou draaien dat we elkaar een poos niet zien, of zo.

Beter de relatie die je kent, dan een stap in het onbekende. Ook al is die relatie nog zo slecht voor jou.

Zeg dat je hem een poos niet wil zien. Gewoon over de telefoon, dat maakt de stap wat makkelijker voor je vermoed ik. Hoe meer afstand je neemt, hoe duidelijker alles voor je zal worden.

Wat ik zo apart vind is dat dit soort mensen toch steeds weer relaties weten te krijgen, terwijl ze daar duidelijk helemaal niet geschikt voor zijn.
Mijn ex ook, die had in no time weer een relatie, en dan begint het hele verhaal dus weer van voren af aan. En het nieuwe slachtoffer weet natuurlijk van niks.
Het stomme is dat ze in het begin nog heel erg hun best voor je doen, en dan langzaam maar zeker komt de ware aard naar boven. Je komt er pas achter dat je op drijfzand staat als je er al heel ver in zit.

RikM schreef: ↑

03-04-2019 11:51

Wat ik zo apart vind is dat dit soort mensen toch steeds weer relaties weten te krijgen, terwijl ze daar duidelijk helemaal niet geschikt voor zijn.
Mijn ex ook, die had in no time weer een relatie, en dan begint het hele verhaal dus weer van voren af aan. En het nieuwe slachtoffer weet natuurlijk van niks.
Het stomme is dat ze in het begin nog heel erg hun best voor je doen, en dan langzaam maar zeker komt de ware aard naar boven. Je komt er pas achter dat je op drijfzand staat als je er al heel ver in zit.

Ze hebben er veel voor over om iemand te vinden die hen kan valideren. Dus met dat in gedachten kunnen ze hun karakter nog wel enigszins temmen.

Zoals alle anderen hierboven zeggen. Ga weg bij hem.

Ik zit ook in zo'n relatie, alleen heb ik bijna 5 maanden geleden een kind van hem gekregen.

De relatie begon ook erg leuk en het heeft lang geduurd voordat hij zich zo begon te gedragen. Eigenlijk kwam het pas naar voren tijdens de zwangerschap. Voor die tijd werkte hij vaak in het buitenland en ik denk dat daardoor dit gedrag niet naar voren kwam. Tijdens de zwangerschap van ons kind heeft hij een baan dichter bij huis gezocht en zijn we dus meer tijd samen. Ook heb ik gedurende mijn zwangerschap lang thuis gezeten.Toen is de ellende begonnen. Alles is altijd mijn schuld en hij weet altijd alles zo te draaien dat het ook daadwerkelijk mijn schuld is. Boos om alles en zit constant in een slachtofferrol. Inmiddels doe ik er alles aan om de lieve goede vrede te bewaren, voor ons kind, al weet ik niet hoe lang ik dit nog volhoud. Als ik geen kind met hem had gekregen was ik bij hem weg gegaan, per direct.

Dus ga nu het nog kan, het gaat er echt niet beter op worden en de rest van je leven op je tenen lopen is echt niet wat je wil.

kortsluiting schreef: ↑

02-04-2019 22:59

Schaar je uitschelden daar ook onder? hij zal nooit kutwijf zeggen, maar krent, bejaarde en chagrijn heb ik al wel gehoord.

Dat is toch uitschelden? Hoelang ben je met deze man en hoe lang ga je het nog volhouden met deze man zonder jezelf te verliezen.

Ik vind het echt niet normaal wat je hier schrijft. Zonde van je leven meisje, echt....

kortsluiting schreef: ↑

02-04-2019 23:32

Dan blijven we praten tot ik wel toegeef (en sorry zeg). Blijf ik dan nog steeds bij mijn standpunt, dan zegt hij vaak dat hij niet weet of de relatie zo wel gaat werken en dat het misschien maar beter is dat ik thuis slaap. Wat ik nog veel enger vind, dus dan geef ik toe. verder dan dat ben ik nog nooit gekomen. ik denk dat het een grote gok is en dat het erop uit zou draaien dat we elkaar een poos niet zien, of zo.

Hij is jou zo geestelijk aan het mishandelen en je hebt het zelf niet eens door. Dus als jij je eigen mening hebt en niet meegaat in zijn gezeik dan vind hij ineens de relatie niet werken en dat je maar beter thuis kan slapen. Dat laatste zou ik ook doen, je spullen pakken en nooit meer terugkeren.

Heb je hier al eens over gesproken met familie, vrienden?

Sweet_Concubine schreef: ↑

03-04-2019 11:25

Gaslighting. Was mijn ex ook heel goed in. Je wint het nooit, je hebt het altijd verkeerd gezien/begrepen/gehoord/ingeschat/gevoeld.
Regel één in zo'n relatie: de gaslighter heeft altijd gelijk.
Regel twee: als de gaslighter géén gelijk heeft, treedt automatisch regel één in werking.

Daar valt niet tegenin te redeneren/praten/onderhandelen. Want je hebt per definitie ongelijk. En spreek je hem dáár op aan, dat jij per definitie ongelijk lijkt te hebben in jullie relatie? Dan heb je ook daarin ongelijk...

Gaslighting, Google maar eens. En begin daarna te rennen.

Interessant en misschien heb je hier iets aan:

Ze beledigen je of proberen je te vernederen. Daarna beschuldigen ze je dat je overgevoelig bent of zeggen ze dat het een grapje was en je geen gevoel voor humor hebt.
Ze schreeuwen regelmatig of schelden je regelmatig uit.
Je bent altijd verbaasd dat er een discussie ontstaat, maar je krijgt altijd de schuld dat jij begon.
De discussie leidt tot een reeks van beschuldigingen waarvoor jij in de verdediging schiet.
Ze proberen je om je schuldig te laten voelen en ze doen alsof zij het slachtoffer zijn.
Ze bewaren hun verschrikkelijke gedrag voor wanneer je alleen met ze bent, maar ze gedragen zich compleet anders wanneer er anderen in de buurt zijn.
Ze respecteren je personal space niet of ze houden je tegen wanneer je weg wilt.
Ze slaan tegen de muur of gooien met dingen.
Ze vragen waardering voor het feit dat ze jou niet hebben geslagen.

Blankepit schreef: ↑

03-04-2019 13:39

Interessant en misschien heb je hier iets aan:

Ze beledigen je of proberen je te vernederen. Daarna beschuldigen ze je dat je overgevoelig bent of zeggen ze dat het een grapje was en je geen gevoel voor humor hebt.
Ze schreeuwen regelmatig of schelden je regelmatig uit.
Je bent altijd verbaasd dat er een discussie ontstaat, maar je krijgt altijd de schuld dat jij begon.
De discussie leidt tot een reeks van beschuldigingen waarvoor jij in de verdediging schiet.
Ze proberen je om je schuldig te laten voelen en ze doen alsof zij het slachtoffer zijn.
Ze bewaren hun verschrikkelijke gedrag voor wanneer je alleen met ze bent, maar ze gedragen zich compleet anders wanneer er anderen in de buurt zijn.
Ze respecteren je personal space niet of ze houden je tegen wanneer je weg wilt.
Ze slaan tegen de muur of gooien met dingen.
Ze vragen waardering voor het feit dat ze jou niet hebben geslagen.

Mooie bijdrage

En zo herkenbaar, helaas.

TO, ik hoop dat je wat kan met al deze informatie

nani85 schreef: ↑

03-04-2019 12:38

Zoals alle anderen hierboven zeggen. Ga weg bij hem.

Ik zit ook in zo'n relatie, alleen heb ik bijna 5 maanden geleden een kind van hem gekregen.
[...]
Dus ga nu het nog kan, het gaat er echt niet beter op worden en de rest van je leven op je tenen lopen is echt niet wat je wil.

Het is nooit te laat om een nieuwe start te maken. Ook voor jou niet.

Nitflex schreef: ↑

03-04-2019 18:54

Het is nooit te laat om een nieuwe start te maken. Ook voor jou niet.

Ik weet het en het is lief dat je dat zegt. Ik voel me alleen zo enorm schuldig tegenover mijn zoontje.

Daarnaast schaam ik me ook enorm en niemand weet dat dit speelt, naar de buitenwereld toe is hij dan ook die leuke man.

nani85 schreef: ↑

03-04-2019 19:36

Ik weet het en het is lief dat je dat zegt. Ik voel me alleen zo enorm schuldig tegenover mijn zoontje.

Daarnaast schaam ik me ook enorm en niemand weet dat dit speelt, naar de buitenwereld toe is hij dan ook die leuke man.

Dat dacht ik vroeger ook van mijn man. Tot ik ging scheiden en de verhalen los kwamen.

quattro-stagioni schreef: ↑

03-04-2019 19:38

Dat dacht ik vroeger ook van mijn man. Tot ik ging scheiden en de verhalen los kwamen.

Ik dacht dat ook, maar ook mijn omgeving wist dat er iets niet klopte.

nani85 schreef: ↑

03-04-2019 19:36

Ik weet het en het is lief dat je dat zegt. Ik voel me alleen zo enorm schuldig tegenover mijn zoontje.

Daarnaast schaam ik me ook enorm en niemand weet dat dit speelt, naar de buitenwereld toe is hij dan ook die leuke man.

Zorg je wel goed voor de mama van je zoontje? Daar is hij ook mee geholpen, hè.

Kun je echt niet met iemand gaan praten, je huisarts bijvoorbeeld? Je hoeft je echt niet te schamen voor het slechte gedrag van een ander.

Misschien heeft mijn omgeving wel wat door inderdaad, ik weet het niet.

Ik kan nu ook heel stellig tegen iemand andets zeggen dat diegene bij zo iemand weg moet gaan, alleen lukt het mijzelf niet. Ik denk dat ik mijzelf op dit moment nog achter te veel dingen verschuil. Omdat ik had verwacht dat het zo anders zou zijn.

@RikM ik zorg zo goed mogelijk voor mijzelf. Op de 1 of andere manier kan ik er ook steeds beter mee omgaan, of mijn grenzen zijn sterk verlegd, dat kan ook.

Ik heb helaas echt een verschrikkelijk huisarts

Het is niet de bedoeling dat ik het topic van TO kaap trouwens. Ik wou haar alleen zeggen dat ze beter nu weg kan gaan voordat er kinderen in het spel zijn. Dat maakt het gelijk een stuk lastiger.