Relaties
alle pijlers
vriendin ineens in 'silent modus'
vrijdag 4 juli 2008 om 23:44
Ik ben het even kwijt. Een van mijn beste vriendinnen, die ik al 30 jaar ken, gaat ineens in de silent modus.
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
dinsdag 8 juli 2008 om 19:47
Goh, vervelend zeg, dat je nog steeds niks gehoord hebt! Ik ook snap je redenatie van het kaartje heel goed, ze kan dan later nooit zeggen dat je haar links hebt laten liggen.
Tangerine, wat een pffffffff verhaal zeg, die vriendin van jou!
Zo eentje had ik ook, alles altijd leuk en aardig, als het maar ging zoals zij het wilde. Nu heb ik de laatste jaren nogal wat meegemaakt op persoonlijk vlak, en ik kon altijd bij haar komen uithuilen, heel lief natuurlijk. Tot ik met mezelf aan de slag ging, ik ging op gesprek bij het maatschappelijk werk, werd wat harder en deed de dingen zoals ik ze wilde ipv altijd een ander het naar de zin maken. Tijdens een telefoongesprek met vriendin vertelde ik haar dat ik het achteraf jammer vond dat ik altijd naar haar moest, en dat zij in al die jaren dat ik samenwoonde (6 jaar) welgeteld 4 keer bij mij was geweest.
Ook in de periode dat ik het zwaar had heb ik haar behalve bij haar thuis niet gezien. Ik kwam tot de conclusie dat ik dat eigenlijk niet zo leuk had gevonden en heb haar dat dus verteld. Nou jonge, de poppen aan het dansen, zij begon de slachtofferrol uit te hangen, wat een waardeloze vriendin ze wel niet was geweest, en dat ik ook niet fair was, om haar met mijn MWer te bespreken, ze zou daar vast goed zwart gemaakt worden door mij. Zo is dit een paar msn gesprekken door gegaan, kreeg verwijten dat ik haar zwart maakte, dat ze dit als vriendin niet had verdiend, en ik kon praten als Brugman en uitleggen dat als ik over haar praatte dit niet als negatief gezien hoefde te worden. Kreeg het gevoel dat ik in elk gesprek mn keuzes tegen haar moest verantwoorden en heb toen besloten een einde aan de vriendschap te maken. Heb haar een brief geschreven, zonder verwijten, alleen gezegd dat ik het jammer vond dat het moest gaan zoals het nu ging, dat ik erg was veranderd (voor mezelf voornamelijk in mn voordeel) en dat ik het jammer vond dat ze daarin niet kon mee veranderen. Heb als afsluiting vermeld dat we een ontzettend leuke tijd hebben gehad en dat ik die herinneringen graag levend wilde houden, en dat daarom even geen contact me het beste leek.
Heb tot op de dag van vandaag nog geen tel spijt gehad.
Ik wil hier eigenlijk alleen maar mee zeggen dat de liefde soms gewoon op is, ook in een vriendschap. Als een leifdesrelatie niet meer werkt ga je uit elkaar, nadat je er nog genoeg aan gedaan hebt om het werkende te houden, waarom zou dat bij een vriendschap niet kunnen?
(sorry, is een heel verhaal geworden, moest even mn frustratie uiten denk ik )
Tangerine, wat een pffffffff verhaal zeg, die vriendin van jou!
Zo eentje had ik ook, alles altijd leuk en aardig, als het maar ging zoals zij het wilde. Nu heb ik de laatste jaren nogal wat meegemaakt op persoonlijk vlak, en ik kon altijd bij haar komen uithuilen, heel lief natuurlijk. Tot ik met mezelf aan de slag ging, ik ging op gesprek bij het maatschappelijk werk, werd wat harder en deed de dingen zoals ik ze wilde ipv altijd een ander het naar de zin maken. Tijdens een telefoongesprek met vriendin vertelde ik haar dat ik het achteraf jammer vond dat ik altijd naar haar moest, en dat zij in al die jaren dat ik samenwoonde (6 jaar) welgeteld 4 keer bij mij was geweest.
Ook in de periode dat ik het zwaar had heb ik haar behalve bij haar thuis niet gezien. Ik kwam tot de conclusie dat ik dat eigenlijk niet zo leuk had gevonden en heb haar dat dus verteld. Nou jonge, de poppen aan het dansen, zij begon de slachtofferrol uit te hangen, wat een waardeloze vriendin ze wel niet was geweest, en dat ik ook niet fair was, om haar met mijn MWer te bespreken, ze zou daar vast goed zwart gemaakt worden door mij. Zo is dit een paar msn gesprekken door gegaan, kreeg verwijten dat ik haar zwart maakte, dat ze dit als vriendin niet had verdiend, en ik kon praten als Brugman en uitleggen dat als ik over haar praatte dit niet als negatief gezien hoefde te worden. Kreeg het gevoel dat ik in elk gesprek mn keuzes tegen haar moest verantwoorden en heb toen besloten een einde aan de vriendschap te maken. Heb haar een brief geschreven, zonder verwijten, alleen gezegd dat ik het jammer vond dat het moest gaan zoals het nu ging, dat ik erg was veranderd (voor mezelf voornamelijk in mn voordeel) en dat ik het jammer vond dat ze daarin niet kon mee veranderen. Heb als afsluiting vermeld dat we een ontzettend leuke tijd hebben gehad en dat ik die herinneringen graag levend wilde houden, en dat daarom even geen contact me het beste leek.
Heb tot op de dag van vandaag nog geen tel spijt gehad.
Ik wil hier eigenlijk alleen maar mee zeggen dat de liefde soms gewoon op is, ook in een vriendschap. Als een leifdesrelatie niet meer werkt ga je uit elkaar, nadat je er nog genoeg aan gedaan hebt om het werkende te houden, waarom zou dat bij een vriendschap niet kunnen?
(sorry, is een heel verhaal geworden, moest even mn frustratie uiten denk ik )
dinsdag 8 juli 2008 om 20:34
Hoi Maroon! Heel herkenbaar. Kijk, ik heb ook een vriendin, waar ik altijd naar toega, maar zij heeft een hersenbloeding gehad en is eenvoudigweg niet mobiel. Nou heeft ze wel een vriend, maar die is te beroerd om eens een stukje te rijden en mijn kant uit te komen. Ik vind hem een kwal, hij vind mij te dik dus het word nooit wat tussen ons. Dus kom ik lekker voor haar. Ze hebben een latrelatie, wonen niet samen en ik ben er als hij er niet is. Perfect. Wel jammer, want natuurlijk wil je graag goed met de vrienden van je vrienden omgaan.
Ik denk soms wel eens dat vrienden soms komen en gaan en sommigen voor altijd blijven. Dat vrienden soms uit je leven verdwijnen omdat er wederzijds een behoefte vervuld is. Dat bedoel ik niet 'gebruikerig'. Een voorbeeld, voor mijn univ deed ik een HBO en had ik met iedereen goed contact.Nu nog maar een paar. Ik verwacht hetzelfde met de Univ. De echte blijven over, degenen met wie je meer gemeen hebt dan alleen maar de studie en de scriptie. Is dat dan niet raar of gek? Jazeker, want je denkt nog altijd aan die ; goeie oude tijd' maar dat was kennelijk alles wat ons bond. Het contact is verwaterd, maar als we mekaar zouden treffen, is het wel gezellig beppen met een bakkie of een glaasje. De band was er tijdens de studie in dit geval. Na de studie was zeg maar de behoefte vervuld. Dit kan bijv. ook als je 'uitgaansvrienden' hebt en je gaat je settlen. Of vrienden waarmee je verre reizen hebt gemaakt ofzo. Soms hou je contact, door elkaar een kerstkaart te sturen en af en toe te mailen. Collega's idem dito.
Vriendschappen zijn soms niet voor het leven.
maroon, het lijkt erop dat die vriendin ondanks die 6 jaren waarin het voor jou soms heftig was, er eigenlijk niet voor je was. Jouw MW-er leerde jou je grenzen te trekken en daar kon zij niet tegen. Maar het voelt wel wrang. Wrang omdat je zoveel energie erin stak, en zoveel gaf, en eigenlijk niet eens iets daarvoor terugkreeg...
Ik denk soms wel eens dat vrienden soms komen en gaan en sommigen voor altijd blijven. Dat vrienden soms uit je leven verdwijnen omdat er wederzijds een behoefte vervuld is. Dat bedoel ik niet 'gebruikerig'. Een voorbeeld, voor mijn univ deed ik een HBO en had ik met iedereen goed contact.Nu nog maar een paar. Ik verwacht hetzelfde met de Univ. De echte blijven over, degenen met wie je meer gemeen hebt dan alleen maar de studie en de scriptie. Is dat dan niet raar of gek? Jazeker, want je denkt nog altijd aan die ; goeie oude tijd' maar dat was kennelijk alles wat ons bond. Het contact is verwaterd, maar als we mekaar zouden treffen, is het wel gezellig beppen met een bakkie of een glaasje. De band was er tijdens de studie in dit geval. Na de studie was zeg maar de behoefte vervuld. Dit kan bijv. ook als je 'uitgaansvrienden' hebt en je gaat je settlen. Of vrienden waarmee je verre reizen hebt gemaakt ofzo. Soms hou je contact, door elkaar een kerstkaart te sturen en af en toe te mailen. Collega's idem dito.
Vriendschappen zijn soms niet voor het leven.
maroon, het lijkt erop dat die vriendin ondanks die 6 jaren waarin het voor jou soms heftig was, er eigenlijk niet voor je was. Jouw MW-er leerde jou je grenzen te trekken en daar kon zij niet tegen. Maar het voelt wel wrang. Wrang omdat je zoveel energie erin stak, en zoveel gaf, en eigenlijk niet eens iets daarvoor terugkreeg...
woensdag 9 juli 2008 om 20:56
donderdag 10 juli 2008 om 00:10
quote:datmeenjeniet schreef op 09 juli 2008 @ 20:56:
Hee lieve muis 66.........ik reageer een beetje laat, want heb in de vivabak gezeten vandaar, maar las ik nu in jouw topic, dat je met een huis vol voedsel zit??
zal ik je daar ff vanaf komen helpen, ben daar niks te beroert voor hoor.
heb honger!!!Wat heb je NOU weer gedaan dat je daarin bent beland??????
Hee lieve muis 66.........ik reageer een beetje laat, want heb in de vivabak gezeten vandaar, maar las ik nu in jouw topic, dat je met een huis vol voedsel zit??
zal ik je daar ff vanaf komen helpen, ben daar niks te beroert voor hoor.
heb honger!!!Wat heb je NOU weer gedaan dat je daarin bent beland??????
vrijdag 11 juli 2008 om 19:34
Nog steeds niks Muis???
Wat ontzettend frustrerend zeg, ik zou bijna ontploffen geloof ik! Een van de laatste keren dat ik mn 'oude vriendin' op msn aansprak kreeg ik nooit een reactie terug, heb toen een opmerking geplaatst, met daarbij geloof ik dat nu de bal bij haar lag. Mss is dat een optie, haar zo laten weten dat je graag iets van haar hoort, maar dat het dan nu van haar kant mag komen, dat jij er even klaar mee bent?
Wat ontzettend frustrerend zeg, ik zou bijna ontploffen geloof ik! Een van de laatste keren dat ik mn 'oude vriendin' op msn aansprak kreeg ik nooit een reactie terug, heb toen een opmerking geplaatst, met daarbij geloof ik dat nu de bal bij haar lag. Mss is dat een optie, haar zo laten weten dat je graag iets van haar hoort, maar dat het dan nu van haar kant mag komen, dat jij er even klaar mee bent?
vrijdag 11 juli 2008 om 23:18
Hoi Maroon, nee nog steeds niks! En hoe moeilijk ik het ook vind, en hoezeer ik het nog steeds niet snap, ik neem die afstand, en stuur alleen nog die kaart vanuit mijn vakantieadres. Ik kan eenvoudigweg niet meer doen dan dat. Ze wil kennelijk afstand, als ze me nou maar zei waarom, maar goed, die tune heb ik al eens gefloten. Uiteindelijk, ondanks 30 jaar, heb ik wel zoiets van: als je dan echt niet meer wilt, houdt het op. Ik ga niet smeken om een vriendschap.....dan is die, zoals hier al eens gezegd werd, niet meer gelijkwaardig.
zondag 13 juli 2008 om 13:56
quote:Charr schreef op 12 juli 2008 @ 18:06:
ik heb het een beetje doorgelezen ook omdat ik zelf ook zoiets heb met mijn beste vriendin.. dan ken ik haar wel geen 30 jaar maar toch
hoe gaat het nu dan muis? met haar gepraat?en ook @ Aster, nee nog niet gepraat. Ik heb wel weer via Hyves gezien dat ze kennelijk naar de kroeg is geweest maar verder niet. Ik blijf vooralsnog even bij mijn standpunt dat zij met mij contact op zal moeten nemen, en ik stuur haar die kaart vanuit mijn vakantieadres, maar als ze dan niet reageert, is het wat mij betreft over en uit. Echt, ik ben dit weekend naar een popconcert geweest met een vriendin die ik door mijn scriptie niet zoveel zag, en het was als vanouds, we hebben genoten, gegiecheld als bakvissen (ja we zijn allemaal 40+), geflirt en gelachen. Morgen ben ik bij een andere vriendin en dit aankomend weekend komen er 3 logeren bij mij, en haal ik 'kilo's pizza en liters drank' zoals ik dat altijd zeg. Ik heb nog van 2 vrienden een afspraak om te gaan boek-shoppen en bijkletsen over vakanties en dan denk ik, ik heb zoveel lieve mensen om mij heen. Echt, als ik zou willen en we allemaal de tijd hadden zou ik geen dag alleen hoeven zijn. Moet ik me dan eigenlijk druk blijven maken om iemand die mij zo keihard zonder pardon en uitleg na 30 jaar aan de kant pleurt?
ik heb het een beetje doorgelezen ook omdat ik zelf ook zoiets heb met mijn beste vriendin.. dan ken ik haar wel geen 30 jaar maar toch
hoe gaat het nu dan muis? met haar gepraat?en ook @ Aster, nee nog niet gepraat. Ik heb wel weer via Hyves gezien dat ze kennelijk naar de kroeg is geweest maar verder niet. Ik blijf vooralsnog even bij mijn standpunt dat zij met mij contact op zal moeten nemen, en ik stuur haar die kaart vanuit mijn vakantieadres, maar als ze dan niet reageert, is het wat mij betreft over en uit. Echt, ik ben dit weekend naar een popconcert geweest met een vriendin die ik door mijn scriptie niet zoveel zag, en het was als vanouds, we hebben genoten, gegiecheld als bakvissen (ja we zijn allemaal 40+), geflirt en gelachen. Morgen ben ik bij een andere vriendin en dit aankomend weekend komen er 3 logeren bij mij, en haal ik 'kilo's pizza en liters drank' zoals ik dat altijd zeg. Ik heb nog van 2 vrienden een afspraak om te gaan boek-shoppen en bijkletsen over vakanties en dan denk ik, ik heb zoveel lieve mensen om mij heen. Echt, als ik zou willen en we allemaal de tijd hadden zou ik geen dag alleen hoeven zijn. Moet ik me dan eigenlijk druk blijven maken om iemand die mij zo keihard zonder pardon en uitleg na 30 jaar aan de kant pleurt?
zondag 13 juli 2008 om 23:56
Groot gelijk hoor Muis, laat der maar even goed in der eigen sop gaar koken. Jij hebt haar niet nodig, geniet lekker met je andere vrienden!
Alleen werkt het helaas niet zo he, je kunt die 30 jaar niet zomaar van de ene op de andere dag wissen, al hoe graag je dat op dit moment mss ook zou willen. Maak leuke nieuwe herinneringen met je andere vrienden, en hou de herinneringen aan de zwijgende vriendin in je gedachten, geniet ervan en denk aan de leuke dingen die jullie samen mee hebben gemaakt, met daarna het besef dat het goed is zo. Zij wil het zo, en daar kun je helaas niks aan veranderen (alleen jammer dat je je dus blijkbaar al 30 jaar vergist hebt in iemand)
Was het een leuk concert?? Ben zelf gisteravond sinds tijden weer eens lekker uitgeweest, was inderdaad weer erg leuk om te doen!
Alleen werkt het helaas niet zo he, je kunt die 30 jaar niet zomaar van de ene op de andere dag wissen, al hoe graag je dat op dit moment mss ook zou willen. Maak leuke nieuwe herinneringen met je andere vrienden, en hou de herinneringen aan de zwijgende vriendin in je gedachten, geniet ervan en denk aan de leuke dingen die jullie samen mee hebben gemaakt, met daarna het besef dat het goed is zo. Zij wil het zo, en daar kun je helaas niks aan veranderen (alleen jammer dat je je dus blijkbaar al 30 jaar vergist hebt in iemand)
Was het een leuk concert?? Ben zelf gisteravond sinds tijden weer eens lekker uitgeweest, was inderdaad weer erg leuk om te doen!
woensdag 16 juli 2008 om 09:47
woensdag 16 juli 2008 om 13:46
woensdag 16 juli 2008 om 14:13
meh, heb dit ook meegemaakt met een vriendin van me.
Geen 30 jarige vriendschap though, 5 jaar 'maar' maar het doet inderdaad pijn.
Ze liet van de ene op de andere dag eigenlijk niks meer van zich horen. Heb haar veel gebeld en gemailed maar kreeg geen reactie. Uiteindelijk heb ik opgegeven en hoorde via een gezamelijk vriendin, een half jaar later, dat ze vond dat we uitelkaar gegroeid waren. Het kwam er eigenlijk op neer dat ze geen zin meer in me had.
Dat doet pijn. Vooral omdat ze het op die manier deed en voorheen altijd gewoon zei waar het op stond, al zou het mij pijn doen.
Blijkbaar vond het niet eens waard om mij even in te lichten dat ze geen vrienden meer wou zijn.
Naja, op deze manier was het ook uiteindelijk duidelijk, maar je voelt je wel een beetje bedonderd;)
Ik wil je niet rot laten voelen muis, kan is groot ( vooral na 30 jaar) dat er bij haar natuurlijk iets anders aan de hand is.
Misschien zit ze wel zó erg in de knoop dat ze even geen behoefte heeft aan een hele goede vriendin.
Misschien zijn er dingen gebeurd in haar leven die ze zelfs (of vooral) jou even (nog) niet wilt vertellen, maar ook niet gezellig kan doen alsof er niks aan de hand is.
Daarom maybe die silent modus.
I dunno. Wacht maar even af. time will tell:)
Geen 30 jarige vriendschap though, 5 jaar 'maar' maar het doet inderdaad pijn.
Ze liet van de ene op de andere dag eigenlijk niks meer van zich horen. Heb haar veel gebeld en gemailed maar kreeg geen reactie. Uiteindelijk heb ik opgegeven en hoorde via een gezamelijk vriendin, een half jaar later, dat ze vond dat we uitelkaar gegroeid waren. Het kwam er eigenlijk op neer dat ze geen zin meer in me had.
Dat doet pijn. Vooral omdat ze het op die manier deed en voorheen altijd gewoon zei waar het op stond, al zou het mij pijn doen.
Blijkbaar vond het niet eens waard om mij even in te lichten dat ze geen vrienden meer wou zijn.
Naja, op deze manier was het ook uiteindelijk duidelijk, maar je voelt je wel een beetje bedonderd;)
Ik wil je niet rot laten voelen muis, kan is groot ( vooral na 30 jaar) dat er bij haar natuurlijk iets anders aan de hand is.
Misschien zit ze wel zó erg in de knoop dat ze even geen behoefte heeft aan een hele goede vriendin.
Misschien zijn er dingen gebeurd in haar leven die ze zelfs (of vooral) jou even (nog) niet wilt vertellen, maar ook niet gezellig kan doen alsof er niks aan de hand is.
Daarom maybe die silent modus.
I dunno. Wacht maar even af. time will tell:)
woensdag 16 juli 2008 om 23:16
Dat is zo, Coconutoil, en ik wil die boodschap welzeker overbrengen in mijn vakantiekaart. Dat het mij ook zeker gekwetst heeft en vooral ook dat ze niet eerlijk kan zijn. En ja, BoJane, misschien is het wel iets heel heftigs, maar ik krijg altijd te horen dat iedereen met mij overal over kan praten. Ik weet de meest intieme dingen van mensen, ik weet bijv. meestal als een van de eersten als mensen zwanger zijn, vaak nog eerder dan de aanstaande grootouders, bijvoorbeeld. Of wie er vreemd gaat (al wil ik dat niet weten, soms). Kortom, ik zeg wel eens: als ik mijn memoires schrijf, breken er diverse rellen en oorlogen uit, zijn er vriendschappen en hele huwelijken voorbij en gaan kinderen op zoek naar hun échte vader. Ik kan dus wel wat hebben - en voor me houden. Het feit dat zij mij kennelijk na 30 jaar niet durft te vertellen wat er is, vind ik daarom vreemd. Ik heb nog nooit iets doorverteld. Ook niet als ik het er erg moeilijk mee had.
woensdag 16 juli 2008 om 23:25
zondag 20 juli 2008 om 22:31
En nog steeds niks MUis??
Duurt het nog lang voor je op vakantie gaat en dus die kaart kunt sturen? Mss kun je gewoon een mooie blanco kaart hiervandaan sturen en daarin vertellen wat je voelt, en dat je het niet snapt? Ik zou denk ik niet zo lang kunnen wachten, gewoon nu willen weten waar ik aan toe was, wel of geen vriendschap meer (maar ja, dat wil jij natuurlijk ook, alleen kun je haar helaas niet dwingen om nu eens te reageren)
Duurt het nog lang voor je op vakantie gaat en dus die kaart kunt sturen? Mss kun je gewoon een mooie blanco kaart hiervandaan sturen en daarin vertellen wat je voelt, en dat je het niet snapt? Ik zou denk ik niet zo lang kunnen wachten, gewoon nu willen weten waar ik aan toe was, wel of geen vriendschap meer (maar ja, dat wil jij natuurlijk ook, alleen kun je haar helaas niet dwingen om nu eens te reageren)
zondag 20 juli 2008 om 22:58
Nee,nog steeds niet. Ik ga as vrijdag weg en koop meestal vrij vlot mijn kaarten. En als ik ze op de post gooi, dan zijn ze er binnen een paar dagen. Wat mij eraan doet denken: mijn stickers printen (ik print altijd de adressen, zijn ze lekker goed leesbaar!). Dus binnen 2 weken vanaf nu krijgt ze de kaart. Ik zal er inderdaad inzetten wat het met mij doet, maar ook dat ze moet besluiten wat ze wil doen, want ik verwacht wel een teken van leven, zelfs al is dat 'niet meer', of 'even time out'. Doet ze niets, dan is het ook over en uit.....
