Relaties
alle pijlers
Zwanger, man komt afspraken over taakverdeling niet na.
donderdag 22 augustus 2019 om 11:50
Ik ben op zoek naar ervaringen van andere vrouwen, niet perse naar oordelen van anderen.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig.
Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig. Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
donderdag 22 augustus 2019 om 21:52
Ik vind dit toch zo’n triest topic. Het raakt me echt heel erg, eerlijk gezegd. Wat kunnen vrouwen toch klem komen te zitten. En wat vindt iedereen in de maatschappij het toch eigenlijk normaal. Ik zie het bij zoveel vrouwen om me heen gebeuren. De leukste vrouwen met interessante carrières, ze moeten een stap terug doen qua werk. Of anders raken ze helemaal afgepeigerd om alle ballen hoog te houden.
Ik ben zelf een (bewust) alleenstaande moeder. En dat is natuurlijk ook druk, ik werk gewoon fulltime. Maar ik krijg daar vanuit de omgeving wel heel veel credits voor, de combi werk-zorg. Krijg van alle kanten hulp aangeboden van vrienden, buren, ouders van school, en eigenlijk is dat helemaal niet nodig. Maar men denkt dat het voor mij allemaal extra zwaar is omdat ik alleen ben. Er wordt alleen vergeten dat ik door het single zijn dus ook niet de frustratie heb van een partner die niet (voldoende) mee zorgt. Dat scheelt volgens mij al een klap aan negatieve energie.
Ik ben zelf een (bewust) alleenstaande moeder. En dat is natuurlijk ook druk, ik werk gewoon fulltime. Maar ik krijg daar vanuit de omgeving wel heel veel credits voor, de combi werk-zorg. Krijg van alle kanten hulp aangeboden van vrienden, buren, ouders van school, en eigenlijk is dat helemaal niet nodig. Maar men denkt dat het voor mij allemaal extra zwaar is omdat ik alleen ben. Er wordt alleen vergeten dat ik door het single zijn dus ook niet de frustratie heb van een partner die niet (voldoende) mee zorgt. Dat scheelt volgens mij al een klap aan negatieve energie.
donderdag 22 augustus 2019 om 21:54
Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 21:49Omdat man dit niet door had, die stond buiten bij de mannen voetbal te kijken. Vind ik weinig aan dus zat bij het meerendeel vrouwen. Meestal voorkom ik dat ik bij het vrouwenclubje zit en dat ik vooral bij mannen sta, maar dat lukt niet helaas altijd. Hij heeft zijn moeder er later op aan gesproken. Waren vooral vrouwen die ik verder niet vaak zie omdat het geen familie van ons is, maar van de aangetrouwde man van zus.
Echt waar bemoeien ze zich mee, zou het ook direct afkappen.
donderdag 22 augustus 2019 om 21:54
Hij moet stoppen met van baan wisselen en na een jaar ouderschapsverlof nemen. Voor alle koters achter elkaar. Dan heb jij die periode tenminste wat lucht.Jamaarhoe schreef: ↑22-08-2019 21:38Hij zou misschien 5 kortere dagen kunnen maken, ze willen dat ie aanwezig is. Management op de vloer zeg maar. Niet specifiek erbij gezegd dat t 5x8 is. Maar ja als hij korter aanwezig is dan moeten zijn “partners” langer aanwezig zijn of zijn er momenten zonder iemand van zijn rang op de vloer, en dat mag dus niet...
Ik hoop dat als 5 kortere dagen mag t makkelijker wordt voor me want minder gestresst met brengen en halen en files en zo. Maar ik zou gewoon zo graag willen dat 4 dagen wordt gezien als normaal....
donderdag 22 augustus 2019 om 21:54
Precies. Het woord 'troef' is onhandig gekozen, in mijn ogen is het gewoon een logisch gevolg van zijn eigen actie.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 22 augustus 2019 om 21:55
Mijn man gaf ook ruiterlijk toe. Dat hij geen kado voor onze zoon had, de avond voor zijn verjaardag. Chicken is het hè
Ik vind dat ook heel erg niet okee.
anoniem_377206 wijzigde dit bericht op 22-08-2019 22:01
0.51% gewijzigd
donderdag 22 augustus 2019 om 21:56
Wat zijn zijn moeder en jouw schoonzus afschuwelijk onredelijk trouwens. Hij is degene die zich niet aan de werk/zorgverdeling houdt en vervolgens praten ze op jou in dat jij maar minder moet gaan werken, dat jij fout zit als je dat niet doet. En kindermishandeling, serieus? Ik vind het zó'n zwaktebod als mensen met zo'n zware term smijten om hun punt te maken.
susan wijzigde dit bericht op 22-08-2019 21:57
1.53% gewijzigd
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 22 augustus 2019 om 21:56
Het gaat mij ook aan het hart. Ik heb als 28-jarige (nog) geen kinderwens, maar dergelijke patronen spelen daarin zeker een rol. Misschien had ik het als man ooit nog wel aangedurfd, het vaderschap. Als vrouw zeker niet. En ja ik weet dat sommigen zeggen dat je het "zelf kan regelen binnen je eigen relatie". Toch zie ik in het gros van de gevallen de vrouw op heel veel gebieden inleveren en de man er alleen maar op vooruit gaan.Marlouse schreef: ↑22-08-2019 21:52Ik vind dit toch zo’n triest topic. Het raakt me echt heel erg, eerlijk gezegd. Wat kunnen vrouwen toch klem komen te zitten. En wat vindt iedereen in de maatschappij het toch eigenlijk normaal. Ik zie het bij zoveel vrouwen om me heen gebeuren. De leukste vrouwen met interessante carrières, ze moeten een stap terug doen qua werk. Of anders raken ze helemaal afgepeigerd om alle ballen hoog te houden.
Ik ben zelf een (bewust) alleenstaande moeder. En dat is natuurlijk ook druk, ik werk gewoon fulltime. Maar ik krijg daar vanuit de omgeving wel heel veel credits voor, de combi werk-zorg. Krijg van alle kanten hulp aangeboden van vrienden, buren, ouders van school, en eigenlijk is dat helemaal niet nodig. Maar men denkt dat het voor mij allemaal extra zwaar is omdat ik alleen ben. Er wordt alleen vergeten dat ik door het single zijn dus ook niet de frustratie heb van een partner die niet (voldoende) mee zorgt. Dat scheelt volgens mij al een klap aan negatieve energie.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:00
(Niet alle reacties gelezen, misschien spuit 11)
Het is een cultuurdingetje. In het overgrote deel van de huishoudens zal de man meer werken. Bij mannen wordt het min of meer verwacht dat ze werk en carrière vooropstellen terwijl van vrouwen weer wordt verwacht dat ze meer tijd aan het gezin besteden.
Ik heb al meerdere decennia dit patroon in mijn omgeving waargenomen. Ondanks alle goede voornemens en “harde” afspraken draait het er gewoon op uit dat de man meer uren buitenshuis werkt. Daar waar beiden minder werken betreft het een zeldzame uitzondering.
Het is een cultuurdingetje. In het overgrote deel van de huishoudens zal de man meer werken. Bij mannen wordt het min of meer verwacht dat ze werk en carrière vooropstellen terwijl van vrouwen weer wordt verwacht dat ze meer tijd aan het gezin besteden.
Ik heb al meerdere decennia dit patroon in mijn omgeving waargenomen. Ondanks alle goede voornemens en “harde” afspraken draait het er gewoon op uit dat de man meer uren buitenshuis werkt. Daar waar beiden minder werken betreft het een zeldzame uitzondering.
oudebaas wijzigde dit bericht op 22-08-2019 22:00
4.52% gewijzigd
Puritanism:
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
donderdag 22 augustus 2019 om 22:00
Fijn, zo’n discussie. Vrouwelijke collega’s die fulltime werken hebben me verteld dat ze recht in hun gezicht slechte moeders genoemd worden, omdat ze fulltime werken. Dat gebeurt bij mannen ook niet, daar is het normaal. Zelfs als ze heel veel extra uren maken. Ik benoem dat tegenwoordig wel. Niet met de term slechte vader, maar wel dat ik voorreken dat zo iemand toch niet veel van zijn kinderen kan zien. Hopelijk helpt het om ogen te openen.Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 21:34Nog geen gesprek gehad, dat doe ik dit weekend als we beiden uitgerust en relaxt zijn. Dat leidt tot betere resultaten dan na een kinderverjaardag die niet al te lekker liep. Er was inderdaad geen cadeau, man heeft zich er aardig uitgered door neefje als cadeau te geven dat hij mee mag naar zijn wedstrijd van favoriete club en dan een shirt mag uitzoeken.
Helaas vond schoonmoeder het nodig om mij daar op aan te spreken, net als een van de zussen van man van zus. Man gaf ruiterlijk toe dat hij zijn schuld was dus verder prima. Maar daarna kwam de discussie over dat ik 4 dagen bleef werken en hoe ik dat ging regelen. Ik heb getracht dat af te kappen door te zeggen dat het onze zaak was en ik geen zin had om dat verder bespreken. Nou ik moest toch nog ruim een half uur aanhoren dat 3 dagen opvang grenst aan kindermishandeling etc. Ik moest blij zijn dat ik de luxe had om 3 dagen of minder te gaan werken, omdat man zo’n goede baan had, ik bleef toch maar werken voor de opvangkosten
. En dan kon ik beter bij de kinderen bleven, zonde om voor de opvangkosten te gaan werken. Ach de opmerking dat in deze redenatie man voor de opvangkosten zou gaan werken deed het gesprek verstommen, niet handig maar was er zo klaar mee.
.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:01
Klopt. Verschrikkelijk hoeveel oordelen vrouwen over elkaar hebben.
Of moeders nou full-time, part-time of niet werken. Of je kind naar de crèche gaat of oma past op of je hebt een nanny of bent zelf meer thuis.... We doen het nooit goed. In de ogen van andere vrouwen.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:02
Ja, is nogal wat om zoiets te zeggen. Echt belachelijk.Susan schreef: ↑22-08-2019 21:56Wat zijn zijn moeder en jouw schoonzus afschuwelijk onredelijk trouwens. Hij is degene die zich niet aan de werk/zorgverdeling houdt en vervolgens praten ze op jou in dat jij maar minder moet gaan werken, dat jij fout zit als je dat niet doet. En kindermishandeling, serieus? Ik vind het zó'n zwaktebod als mensen met zo'n zware term smijten om hun punt te maken.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:03
Ik kende het risico voordat ik zwanger werd, ik heb het bij vriendinnen gezien. Voor mij was het vantevoren duidelijk dat ik 36 uur kan werken en thuis alles zelf kan runnen zonder hulp van man. Anders was ik niet aan kinderen begonnen. Maar dat is natuurlijk niet wat ik heb afgesproken en waar je op hoopt. Enige wat ik jammer vind: alle zo goed doorgesproken vantevoren en nagedacht en dat blijkt nog niet werken.Betty_Slocombe schreef: ↑22-08-2019 21:56TO, dat kind is van jullie allebei, niet meer van jou dan van hem.
Het maakt mij ook verdrietig. Jij zult telkens concessies blijven doen, want je poot stijf houden dupeert je kind. Je partner lijkt dat prima te bevallen. Meh.
In de vriendenkring van man zie ik vooral dat bij 2 of meer kinderen het helemaal zwaar word. Het is daar nu wachten tot het 1e huwelijk sneuvelt (ik geef het nog max 2 jaar). Voor mijn ongeboren kind kan ik mijn poot niet stijf houden in de toekomst maar voor een 2e ongeboren kind wel dat komt er dus niet.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:03
Communicatie is zeg maar echt een ding, zo lijkt het wel...Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 21:51Als uitsmijter: aankomende zondag is er schijnbaar een familiedag bij oma van man. Oeps.......dat heeft man niet in de agenda staan. En ik heb met een vriendin afgesproken die aan de andere kant van het land woont. Zus van man kwam niet meer bij toen ze mijn gezicht zag, ze was jaloers: ik hoefde dus niet te gaan. Misschien dat ik het diner nog meepik als ik een goed humeur ben
Klopt dat?
donderdag 22 augustus 2019 om 22:06
Nee hoor, wij communiceren goed. Man vergeet alleen dingen door te geven. Er is een familie-app waar alles meerdere malen genoemd word, maar daar ben ik geen lid ben. En man zet het niet op de gemeenschappelijk kalender, dat vergeet hij. Ik vraag nog per 2 weken of ik er nog activiteiten zijn waar ik rekening mee moet houden, als het antwoord dan nee is doe ik dat niet. Man heeft nog 2 zussen en broertje is nog vrijgezel dus misschien ligt het daaraan. Zussen zetten het wel in familie-kalender. Ik weet dus letterlijk niet dat er een verjaardag of zo is tot ik het hoor van schoonzussen of schoonmoeder. En dan moet ik het bij toeval horen, heb al meerdere malen gevraagd of schoonmoeder mij aan de app kan toevoegen of mij eventueel apart kan appen, omdat man het niet doorgeeft. Ze doet beiden niet, heb het maar opgegeven.quattro-stagioni schreef: ↑22-08-2019 22:03Communicatie is zeg maar echt een ding, zo lijkt het wel...
Klopt dat?
leeuw32 wijzigde dit bericht op 22-08-2019 22:08
20.20% gewijzigd
donderdag 22 augustus 2019 om 22:06
quattro-stagioni schreef: ↑22-08-2019 22:03Communicatie is zeg maar echt een ding, zo lijkt het wel...
Klopt dat?
Nee, daar gaat het al mis. Het gaat niet om communicatie, dus om het de vrouw te vertellen zodat zij het onthoudt, het gaat mis bij het feit dat hij geen verantwoordelijkheid voelt bij alles wat traditioneel tot de taak van de vrouw behoort.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:07
Het nare is dat vrouwen er alleen dubbel zo zwaar mee belast worden: én dus bijv. 4 dagen werken én het gros van de tweede shift en vaak de gehele derde shift. Ergens is er iets in die hele emancipatie niet goed gegaan. Net als dat er vaak geklaagd wordt over al die parttime werkende vrouwen in Nederland; de nadruk wordt haast nooit gelegd op de oneerlijke verdeling van zorgtaken en hoe mannen zich daar nou eens voor gaan inspannen.oudebaas schreef: ↑22-08-2019 22:00(Niet alle reacties gelezen, misschien spuit 11)
Het is een cultuurdingetje. In het overgrote deel van de huishoudens zal de man meer werken. Bij mannen wordt het min of meer verwacht dat ze werk en carrière vooropstellen terwijl van vrouwen weer wordt verwacht dat ze meer tijd aan het gezin besteden.
Ik heb al meerdere decennia dit patroon in mijn omgeving waargenomen. Ondanks alle goede voornemens en “harde” afspraken draait het er gewoon op uit dat de man meer uren buitenshuis werkt. Daar waar beiden minder werken betreft het een zeldzame uitzondering.
Je wordt er soms gewoon moe van hoe vrouwen voor werkelijk álles verantwoordelijk worden gehouden. Zelfs voor het aansturen van de mannen op het regelen van de zorgtaken.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:08
Ik ben 55+, mijn kinderen zijn allang volwassen. Maar ik schrik er van dat er in 20-30 jaar nog niet echt veel veranderd is. Moeders (nooit vaders!) die worden aangesproken omdat ze hun kind "dumpen in de opvang". Vaders die zich verschuilen achter hun werk, zich onmisbaar achten, of wel (zeggen te) willen maar héél moeilijk minder kunnen gaan werken terwijl de vrouw het (noodgedwongen) wel voor elkaar krijgt...Timetraveler schreef: ↑22-08-2019 21:56Het gaat mij ook aan het hart. Ik heb als 28-jarige (nog) geen kinderwens, maar dergelijke patronen spelen daarin zeker een rol. Misschien had ik het als man ooit nog wel aangedurfd, het vaderschap. Als vrouw zeker niet. En ja ik weet dat sommigen zeggen dat je het "zelf kan regelen binnen je eigen relatie". Toch zie ik in het gros van de gevallen de vrouw op heel veel gebieden inleveren en de man er alleen maar op vooruit gaan.
Dat mijn generatie ervoor moest knokken, oké, onze moeders moesten stoppen met werken zodra ze gingen trouwen en dat galmde nog steeds na. Maar het is tweeduizendfokkingnegentien!
Sterkte, TO, ik hoop echt dat het bespreekbaar wordt, desnoods met de vuist op tafel slaand, maar het is zo frustrerend als dit soort keutels weer worden ingetrokken!
donderdag 22 augustus 2019 om 22:10
Ik vind dat ook wel een communicatiepuntje, eerlijk gezegd.Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 22:06Nee hoor, wij communiceren goed. Man vergeet alleen dingen door te geven. Er is een familie-app waar alles meerdere malen genoemd word, maar daar ben ik geen lid ben. En man zet het niet op de gemeenschappelijk kalender, dat vergeet hij. Ik vraag nog per 2 weken of ik er nog activiteiten zijn waar ik rekening mee moet houden, als het antwoord dan nee is doe ik dat niet. Man heeft nog 2 zussen en broertje is nog vrijgezel dus misschien ligt het daaraan. Zussen zetten het wel in familie-kalender. Ik weet dus letterlijk niet dat er een verjaardag of zo is tot ik het hoor van schoonzussen of schoonmoeder. En dan moet ik het bij toeval horen, heb al meerdere malen gevraagd of schoonmoeder mij aan de app kan toevoegen of mij eventueel apart kan appen, omdat man het niet doorgeeft. Ze doet beiden niet, heb het maar opgegeven.
Nee, ik ga niet roepen dat je hem de deur uit moet zetten en zo
maar het lijkt me wel irritant.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:11
Ik vind jammer echt een heel net woord van je en ik wens je natuurlijk een voorspoedige zwangerschap!Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 22:03Ik kende het risico voordat ik zwanger werd, ik heb het bij vriendinnen gezien. Voor mij was het vantevoren duidelijk dat ik 36 uur kan werken en thuis alles zelf kan runnen zonder hulp van man. Anders was ik niet aan kinderen begonnen. Maar dat is natuurlijk niet wat ik heb afgesproken en waar je op hoopt. Enige wat ik jammer vind: alle zo goed doorgesproken vantevoren en nagedacht en dat blijkt nog niet werken.
In de vriendenkring van man zie ik vooral dat bij 2 of meer kinderen het helemaal zwaar word. Het is daar nu wachten tot het 1e huwelijk sneuvelt (ik geef het nog max 2 jaar). Voor mijn ongeboren kind kan ik mijn poot niet stijf houden in de toekomst maar voor een 2e ongeboren kind wel dat komt er dus niet.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:13
Wij hebben hier in het begin van mijn zwangerschap echt een paar keer bonje over gehad. Onder invloed van de hormonen was die bonje erger dan misschien had gehoeven (met deuren slaan, met dingen gooien, weglopen). Maar wat ben ik nu blij dat ik het gesprek toen niet uit de weg ben gegaan.
Mijn vriend werkte voor mijn zwangerschap echt ongelooflijk veel en kreeg het niet voor elkaar om dat te veranderen. Toen ik zwanger raakte afgesproken dat dat nu wel echt moest gaan gebeuren maar er veranderde vervolgens weinig.
Ik heb toen wel echt op mijn strepen gestaan: dit kind krijgen we samen en we zijn er samen verantwoordelijk voor. Dus allebei iets inleveren om ruimte te maken voor dit kind. Het ergste vond ik, dat ik me zo alleen voelde: ik moest nu al inleveren en hij kon niet eens enigszins bijtijds thuiskomen om samen te eten. Hoe kon ik nu zeker weten dat ik dan straks, als het kind er was, wél op hem kon rekenen? Dat alles dan ineens wél eerlijk verdeeld zou zijn? Ik heb echt stampij gemaakt.
Nu gaan we richting het einde , kind is er bijna, en er is geleidelijk echt heel erg veel verandering gekomen. Het was gewoon niet van de ene op de andere dag zo. En de verandering is nog steeds gaande, maar het wordt nu steeds evenwichtiger.
Dus ja, dan ben je maar hormonaal, zoals veel mensen hier beweren, maar dat maakt je punt niet minder valide. Hij houdt zich niet aan jullie gezamenlijke afspraken, en daar moet je hem gewoon op aanspreken. Wij zijn nu met 34 weken zwangerschap op het punt dat we concrete afspraken en systemen kunnen maken en een beetje weten hoe we het gaan doen. Maar dat was ons met 11 weken zwangerschap nog niet gelukt eerlijk gezegd, toen was alles (vooral voor hem) nog veel te ver weg, veel te abstract, en hij had echt een overgangsfase nodig naar wat gelijkwaardige zorg nou eigenlijk betekent, en wat dat voor gevolgen had en dat hij daar bewust voor ging kiezen. Bij mij was dat een soort directe schakel en bij hem niet.
Maar je hebt verder gewoon gelijk dat je boos bent dat hij eenzijdig afspraken niet nakomt. Ben het helemaal eens met de rest die zegt: vuist op tafel. Jullie hebben samen bepaalde voorwaarden bedacht waarbinnen jullie een gezin gingen stichten en nu gaat hij daaraan morrelen. Dat is gewoon een naaistreek.
Mijn vriend werkte voor mijn zwangerschap echt ongelooflijk veel en kreeg het niet voor elkaar om dat te veranderen. Toen ik zwanger raakte afgesproken dat dat nu wel echt moest gaan gebeuren maar er veranderde vervolgens weinig.
Ik heb toen wel echt op mijn strepen gestaan: dit kind krijgen we samen en we zijn er samen verantwoordelijk voor. Dus allebei iets inleveren om ruimte te maken voor dit kind. Het ergste vond ik, dat ik me zo alleen voelde: ik moest nu al inleveren en hij kon niet eens enigszins bijtijds thuiskomen om samen te eten. Hoe kon ik nu zeker weten dat ik dan straks, als het kind er was, wél op hem kon rekenen? Dat alles dan ineens wél eerlijk verdeeld zou zijn? Ik heb echt stampij gemaakt.
Nu gaan we richting het einde , kind is er bijna, en er is geleidelijk echt heel erg veel verandering gekomen. Het was gewoon niet van de ene op de andere dag zo. En de verandering is nog steeds gaande, maar het wordt nu steeds evenwichtiger.
Dus ja, dan ben je maar hormonaal, zoals veel mensen hier beweren, maar dat maakt je punt niet minder valide. Hij houdt zich niet aan jullie gezamenlijke afspraken, en daar moet je hem gewoon op aanspreken. Wij zijn nu met 34 weken zwangerschap op het punt dat we concrete afspraken en systemen kunnen maken en een beetje weten hoe we het gaan doen. Maar dat was ons met 11 weken zwangerschap nog niet gelukt eerlijk gezegd, toen was alles (vooral voor hem) nog veel te ver weg, veel te abstract, en hij had echt een overgangsfase nodig naar wat gelijkwaardige zorg nou eigenlijk betekent, en wat dat voor gevolgen had en dat hij daar bewust voor ging kiezen. Bij mij was dat een soort directe schakel en bij hem niet.
Maar je hebt verder gewoon gelijk dat je boos bent dat hij eenzijdig afspraken niet nakomt. Ben het helemaal eens met de rest die zegt: vuist op tafel. Jullie hebben samen bepaalde voorwaarden bedacht waarbinnen jullie een gezin gingen stichten en nu gaat hij daaraan morrelen. Dat is gewoon een naaistreek.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:13
Hier is het geen probleem hoor. Man en ik werken allebei ongeveer 4 dagen, verdienen ongeveer evenveel en kinderen gaan 3 dgn/wk naar de opvang.quattro-stagioni schreef: ↑22-08-2019 22:08Ik ben 55+, mijn kinderen zijn allang volwassen. Maar ik schrik er van dat er in 20-30 jaar nog niet echt veel veranderd is. Moeders (nooit vaders!) die worden aangesproken omdat ze hun kind "dumpen in de opvang". Vaders die zich verschuilen achter hun werk, zich onmisbaar achten, of wel (zeggen te) willen maar héél moeilijk minder kunnen gaan werken terwijl de vrouw het (noodgedwongen) wel voor elkaar krijgt...
Dat mijn generatie ervoor moest knokken, oké, onze moeders moesten stoppen met werken zodra ze gingen trouwen en dat galmde nog steeds na. Maar het is tweeduizendfokkingnegentien!
Sterkte, TO, ik hoop echt dat het bespreekbaar wordt, desnoods met de vuist op tafel slaand, maar het is zo frustrerend als dit soort keutels weer worden ingetrokken!
Huishouden / kind taken worden verdeeld en schoonmaakster doet ook een hoop.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 22 augustus 2019 om 22:14
quattro-stagioni schreef: ↑22-08-2019 22:10Ik vind dat ook wel een communicatiepuntje, eerlijk gezegd.
Nee, ik ga niet roepen dat je hem de deur uit moet zetten en zo
Zodra TO hierover begint wordt het haar probleem. Dus niet doen, niet met hem over praten, geen oplossing bedenken, gewoon laten. Dan komen jullie maar niet. Ik doe dat ook niet; als man de verjaardag van zijn moeder vergeet heeft hij gewoon pech (hier ben ik overigens voor gelyncht hier op het forum, want: míjn verantwoordelijkheid uiteraard).
donderdag 22 augustus 2019 om 22:14
Tsja, ik vind het ergens wel primaquattro-stagioni schreef: ↑22-08-2019 22:10Ik vind dat ook wel een communicatiepuntje, eerlijk gezegd.
Nee, ik ga niet roepen dat je hem de deur uit moet zetten en zo
.Scheelt een hoop saaie schoonfamilie-bezoeken. Zeker de helft op jaarbasis. Pick your battles dit is er niet een van. En het leuke is: schoonzussen lachen man vierkant uit. Moet ie het maar doorgeven. Vanaf het begin heel duidelijk in geweest als het niet op de kalender staat hou ik er geen rekening mee, is heel goed geland moet ik zeggen.
