Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
maandag 16 mei 2011 om 10:26
Het was niet mijn bedoeling Timmy in een hoekje te kletsen, ik ben gewoon benieuwd naar de beweegredenen en hoe groot het zelfbesef is. Daar heeft mijn open relatie eigenlijk niet zoveel mee te maken.Als ik zelf een vreemdganger was geweest, was ik hier ook benieuwd naar geweest.
Timmy, bij ons ging het redelijk vanzelf vooral omdat mijn man er zo ontzettend relaxed instaat. Zelf heb ik tijd nodig gehad om aan het idee te wennen hem te delen, dat lukte eerst ook niet. Je jaloezie kan ik dus heel goed begrijpen. Pas toen ik het zelf een poosje had ervaren en had gevoeld dat eea prima naast elkaar kan bestaan, kon ik hem dat stuk ook gunnen. En nu is het evenwichtiger en dat is heel fijn.
Ik hoop dus ook dat hij (snel) weer een leuke en lekkere minnares vindt.
Timmy, bij ons ging het redelijk vanzelf vooral omdat mijn man er zo ontzettend relaxed instaat. Zelf heb ik tijd nodig gehad om aan het idee te wennen hem te delen, dat lukte eerst ook niet. Je jaloezie kan ik dus heel goed begrijpen. Pas toen ik het zelf een poosje had ervaren en had gevoeld dat eea prima naast elkaar kan bestaan, kon ik hem dat stuk ook gunnen. En nu is het evenwichtiger en dat is heel fijn.
Ik hoop dus ook dat hij (snel) weer een leuke en lekkere minnares vindt.
maandag 16 mei 2011 om 10:46
Dat hoop ik ook!
En over Timmy en stilvallen was natuurlijk een geintje... Hè, ik heb toch een humor die zwart op wit niet altijd zo overkomt als je me er niet bij kan zien grimassen.
Ennieweg Timmy, ik geloof zeker dat je je eigen hormonen kan controleren, maar je kunt toch moeilijk ook het leven van je vriendin besturen. Wie weet snoept ze ook graag een keer buiten de deur en dan zou het toch mooi zijn als dat ook kan?
En over Timmy en stilvallen was natuurlijk een geintje... Hè, ik heb toch een humor die zwart op wit niet altijd zo overkomt als je me er niet bij kan zien grimassen.
Ennieweg Timmy, ik geloof zeker dat je je eigen hormonen kan controleren, maar je kunt toch moeilijk ook het leven van je vriendin besturen. Wie weet snoept ze ook graag een keer buiten de deur en dan zou het toch mooi zijn als dat ook kan?
maandag 16 mei 2011 om 14:23
Hi Lisanne...thanks voor je posting. Lief van je.
@Allegaartje,....ik begrijp je wel, maar ik denk dat ik redelijk goed in kan schatten hoe mijn vriendin in elkaar zit. Ze heeft absoluut niet de behoefte om met iemand anders de slingers op te hangen. Laatste vertelde ze me ook dat haar ex contact met haar had opgenomen en haar had uitgenodigd voor een etentje. Of als mannen op haar werk (ze zit veel op de weg bij klanten) avances maken jegens haar, merk ik aan alles dat ze hier echt niet van gediend is. Ik denk dat dit ook komt omdat ze in eerdere relaties niet echt het geluk heeft kunnen vinden en minder goed is behandeld door met name haar laatste vriend, waar ze ook een kind mee heeft. Samen zijn we een leuk stel en wanneer we samen zijn genieten we intens van elkaars aanwezigheid. We ondernemen veel, zijn reislustig, organiseren geregeld wat avondjes met vrienden en vriendinnen. Wat ik hier nog niet verteld heb, is dat wij niet samen wonen. Het gebeurt dus ook wel dat we elkaar soms een aantal weken niet zien. Ik denk dan ook dat mijn dubbelleven een resultante is van het feit ondanks de goede relatie die ik heb, ik de eenzaamheid op de momenten dat ik alleen ben, probeer op te vullen. Als mijn geheim uit zou komen, weet ik zeker dat zij enorm gekwetst en teleurgesteld zal zijn. Ik wil haar absoluut geen verdriet doen en dat is de reden dat ik mijn overspel voor mijzelf houd. Ik realiseer mij maar al te goed dat dit egocentrisch overkomt en ik zal dat zeker ook niet ontkennen. Iemand die mij leert kennen, zal echter nooit kunnen zeggen dat ik een egoïstische persoonlijkheid ben. Ik sta werkelijk altijd voor anderen klaar. Ergens weet ik dat mijn gedrag niet eeuwig zal zijn. Als ik met haar samen ben, heb ik absoluut geen behoefte aan andere vrouwen (sterker nog, ik denk er niet eens aan). Op de momenten dat ik alleen ben, is de drang naar vreemdgaan groter. Het opzoeken van de spanning,.......de grens van het toelaatbare...... etc etc
Timmy
@Allegaartje,....ik begrijp je wel, maar ik denk dat ik redelijk goed in kan schatten hoe mijn vriendin in elkaar zit. Ze heeft absoluut niet de behoefte om met iemand anders de slingers op te hangen. Laatste vertelde ze me ook dat haar ex contact met haar had opgenomen en haar had uitgenodigd voor een etentje. Of als mannen op haar werk (ze zit veel op de weg bij klanten) avances maken jegens haar, merk ik aan alles dat ze hier echt niet van gediend is. Ik denk dat dit ook komt omdat ze in eerdere relaties niet echt het geluk heeft kunnen vinden en minder goed is behandeld door met name haar laatste vriend, waar ze ook een kind mee heeft. Samen zijn we een leuk stel en wanneer we samen zijn genieten we intens van elkaars aanwezigheid. We ondernemen veel, zijn reislustig, organiseren geregeld wat avondjes met vrienden en vriendinnen. Wat ik hier nog niet verteld heb, is dat wij niet samen wonen. Het gebeurt dus ook wel dat we elkaar soms een aantal weken niet zien. Ik denk dan ook dat mijn dubbelleven een resultante is van het feit ondanks de goede relatie die ik heb, ik de eenzaamheid op de momenten dat ik alleen ben, probeer op te vullen. Als mijn geheim uit zou komen, weet ik zeker dat zij enorm gekwetst en teleurgesteld zal zijn. Ik wil haar absoluut geen verdriet doen en dat is de reden dat ik mijn overspel voor mijzelf houd. Ik realiseer mij maar al te goed dat dit egocentrisch overkomt en ik zal dat zeker ook niet ontkennen. Iemand die mij leert kennen, zal echter nooit kunnen zeggen dat ik een egoïstische persoonlijkheid ben. Ik sta werkelijk altijd voor anderen klaar. Ergens weet ik dat mijn gedrag niet eeuwig zal zijn. Als ik met haar samen ben, heb ik absoluut geen behoefte aan andere vrouwen (sterker nog, ik denk er niet eens aan). Op de momenten dat ik alleen ben, is de drang naar vreemdgaan groter. Het opzoeken van de spanning,.......de grens van het toelaatbare...... etc etc
Timmy
maandag 16 mei 2011 om 15:53
@Zeb: schitterende opmerking! Het is je van harte gegund!
@Timmy: ik geef Rooss gelijk dat ze je uit je tent lokt. Ik heb ook voor de openheid en eerlijkheid gekozen.
Maar ik herken ook de gevoelens over je vriendin. Dat je het zelf leuk vindt om met andere mensen te mailen of afspraakjes te maken, maar dat je een knoop in je buik krijgt bij het idee dat je eigen partner dat ook doet!
Die jaloezie is lastig te hanteren. Maar als je een open relatie hebt, zul je ermee moeten dealen. Het is geen makkelijke weg, maar het voordeel is ook dat je ook open kaart kunt spelen als er dingen tegenvallen, of als je verdriet hebt.
Ik ben benieuwd of jij ook open bent naar je minnaressen: vertel je hen dat je al een vriendin hebt met wie je een LAT-relatie hebt? Of houd je die voor hen juist geheim?
@Timmy: ik geef Rooss gelijk dat ze je uit je tent lokt. Ik heb ook voor de openheid en eerlijkheid gekozen.
Maar ik herken ook de gevoelens over je vriendin. Dat je het zelf leuk vindt om met andere mensen te mailen of afspraakjes te maken, maar dat je een knoop in je buik krijgt bij het idee dat je eigen partner dat ook doet!
Die jaloezie is lastig te hanteren. Maar als je een open relatie hebt, zul je ermee moeten dealen. Het is geen makkelijke weg, maar het voordeel is ook dat je ook open kaart kunt spelen als er dingen tegenvallen, of als je verdriet hebt.
Ik ben benieuwd of jij ook open bent naar je minnaressen: vertel je hen dat je al een vriendin hebt met wie je een LAT-relatie hebt? Of houd je die voor hen juist geheim?
maandag 16 mei 2011 om 15:56
Aaah ok, ik snap 'm. Ik heb overigens geen enkel waarde-oordeel over het vreemdgaan hoor, als het voor jou zo werkt dan is dat mooi. De meeste mensen op dit topic snappen heel goed dat het leuk is om naast een vaste relatie af en toe de bloemetjes buiten te zetten, het is heerlijk om je gewild, begeerd en bemind te voelen. Ik word er meestal erg vrolijk van!
maandag 16 mei 2011 om 16:33
Ladies...,
even tussen de bedrijven door....
thanks voor de berichtjes. Prettig om te lezen hoe jullie er tegenover staan. Ik ben het met jullie eens dat het makkelijker zou zijn om er een open relatie op na te houden, echter ben ik bang dat ik zodoende de emotionele band met mijn vriendin zal verliezen. Ik heb eens een relatie gehad van een paar jaar, waarbij mijn ex een dubbelleven had. Nadat dit uitkwam is de relatie nooit meer geworden zoals deze was. Voortdurend was ik bezig met het analyseren en het hoe, wat en wanneer uit te vogelen. Aangezien ik niet het gevoel had dat ik de antwoorden op de vragen die ik had, ooit zou krijgen, heb ik een einde gemaakt aan de relatie.
Ik ben overigens absoluut altijd open geweest naar de minnaressen die ik heb gehad. Te meer ook om zodoende geen verkeerde verwachtingen naar elkaar te wekken. Sommige hadden zelf ook een relatie dus discretie was altijd een vereiste (en uiteraard ook door mij geboden). Ik voel me persoonlijk meer op mijn gemak wanneer ik een minnares vertel over mijn relatie, zodat ik niet het idee heb een toneelstuk te hoeven opvoeren tijdens een ontmoeting. Ik denk ook dat dit wel meehelpt aan de spanning die je zodoende met een minnares opbouwt (uiteindelijk ben je beiden voor elkaar soort van onbereikbaar, maar toch ook weer niet)
Timmy
even tussen de bedrijven door....
thanks voor de berichtjes. Prettig om te lezen hoe jullie er tegenover staan. Ik ben het met jullie eens dat het makkelijker zou zijn om er een open relatie op na te houden, echter ben ik bang dat ik zodoende de emotionele band met mijn vriendin zal verliezen. Ik heb eens een relatie gehad van een paar jaar, waarbij mijn ex een dubbelleven had. Nadat dit uitkwam is de relatie nooit meer geworden zoals deze was. Voortdurend was ik bezig met het analyseren en het hoe, wat en wanneer uit te vogelen. Aangezien ik niet het gevoel had dat ik de antwoorden op de vragen die ik had, ooit zou krijgen, heb ik een einde gemaakt aan de relatie.
Ik ben overigens absoluut altijd open geweest naar de minnaressen die ik heb gehad. Te meer ook om zodoende geen verkeerde verwachtingen naar elkaar te wekken. Sommige hadden zelf ook een relatie dus discretie was altijd een vereiste (en uiteraard ook door mij geboden). Ik voel me persoonlijk meer op mijn gemak wanneer ik een minnares vertel over mijn relatie, zodat ik niet het idee heb een toneelstuk te hoeven opvoeren tijdens een ontmoeting. Ik denk ook dat dit wel meehelpt aan de spanning die je zodoende met een minnares opbouwt (uiteindelijk ben je beiden voor elkaar soort van onbereikbaar, maar toch ook weer niet)
Timmy
maandag 16 mei 2011 om 19:01
@Timmy: ik bewonder je oprechte openhartigheid (hier althans) en kan eea ook zeker begrijpen.
Quote:
"Ik zou kapot gaan aan de jaloezie denk ik, met name als mijn vriendin met mijn medeweten tijd doorbrengt met een andere kerel. Ik zou altijd het gevoel hebben dat de mogelijkheid bestaat dat ze verliefd kan worden op de desbetreffende minnaar en de kans bestaat dat ik haar kwijt raak. Ik denk dat het typisch iets van mannen is om overal de beste in te willen zijn (dus ook in het seksueel bevredigen van je partner). Ik zou het niet kunnen verkroppen wanneer mijn vriendin een sex partner heeft die haar beter bevredigt dan ik dat doe...Nu ik hier zo met alle openheid mijn verhaal doe, snap ik eigenlijk niet waarom ik het voor mijzelf wel rechtvaardig...
"
Tsjaa.. dit stuk zegt denk ik meer iets over "het egootje": (niet in de zin van egocentrisch of egoistisch, maar ego tov diepere, ware ik): prestatiegericht, competitiedrang tov andere mannen, "bezit", concurreren, enz.
Angst voor afwijzing van het ego (wat maar een deel van jou is, het masker tov hoe je je presenteert naar buiten toe, hoe anderen je zien, meetelt obv wat je doet ipv wie je bent, als je snapt wat ik bedoel). Dwz dit is de manier waarop veel mensen (en idd veelal mannen) hun waarde "bewijzen", aan zichzelf, aan anderen en (zelf)respect (denken te) "verdienen".
Ik denk dat kicks/spanning en oppervlakkige behoeftebevrediging als seks-zonder-binding en dergelijke ook eerder bij "ego" horen dan bij het diepere "ik".. (veroveren, verslavende beloningsgevoelens), zoals anderen aan roken een "genot" denken te ontlenen of niet zonder te kunnen.
Denk dat een ander deel van jou (het zorgzame, het altijd klaarstaan, er 100% willen gaan voor iemand, emotionele en praktische binding, liefde en veel voor iemand over hebben) horen bij je/ het diepere "ik-gedeelte".. Je geeft zelf al aan dat als je meer binding (bijv samenleven) zou hebben, die behoefte minder zou zijn aan die spanning. Ik denk dat je gelijk hebt, in de zin dat ik laatst las dat mannen die gaan samenwonen/trouwen of een kind krijgen, idd veel meer bindingsstofjes (zoals oxytocine) en minder testosteron (snelheid, risico, seks) aanmaken.
Begrijp ik dat je best meer zou willen met haar dan een lat-relatie? Wat staat jullie in de weg?
Het zijn 2 verschillende dingen denk ik: vrijblijvende seks om de kick/spanning, zonder dat dat voor jouw gevoel de gevoelens van liefde/binding eronder lijden, het klassieke vreemdgaan puur om de seks dus. Tegenover een "bedreigende minnaar-relatie", die waar gevoelens komen kijken, die "eigenlijk bij een geliefde horen".
Denk dat veel mensen die 2-deling maken. Dan is het vaak iets wat je "tekort" komt in de relatie (bijv alleen spanning) en aanvult op die manier. Dat lijkt geoorloofder dan de 2e variant.
Gekke is dat (zoals ik ook begreep destijds van Soul) jij van jezelf dan weet dat het verder niets te betekenen heeft en puur om de 1e variant gaat en geen invloed heeft op de liefde die je voor je vriendin voelt. Maar andersom wel bang bent dat dat zou kunnen gebeuren of aan de orde is als zij seks heeft met een ander.
Eigenlijk dus angst voor vergelijken, dat iemand die "beter is/ beter bevredigt, ook meer waard is in de zin van bedreigend voor de liefde. Ook Rooss heeft dat vertrouwen eigenlijk pas gekregen toen ze merkte dat ze zelf te vertrouwen was daarin en het geen afbreuk deed aan haar liefde/binding met Roossman.
Er zijn er hier dus die zelfs gevoelens ontwikkelen voor hun minnaar/res)/sv en dat toch geen afbreuk doet aan die voor hun nr 1, eerder anders is, maar naast elkaar mogelijk blijkt.
Denk dat de werkelijke angst die is voor afwijzing van jezelf, en je jezelf verwart met onzekerheden van je ego (ben ik goed genoeg, gedrag/presteren, uiterlijke dingen, terwijl je geliefd wil zijn om het "ik" (hoe je bent) en daar niet op durft te vertrouwen.. (en dat kan ik ook goed begrijpen, gezien je vorige ervaring met je ex)..
Ook omdat er dan meestal "redenen" worden aangedragen die met "ego" te maken hebben, met gedrag, meestal omdat mensen dat iha zelf niet goed weten, dat innerlijk..en gedrag/status/uiterlijk vertoon als reden opgeven. Je houdt niet van iemand omdat ie zo goed in bed is/zo'n fijne baan heeft/ de afwas doet. En het houdt ook niet op om redenen dat iemand "beter/knapper/succesvoller" is (mag je hopen althans).
Houden van of stoppen met (genoeg) houden van laat zich niet omschrijven, gaat om andere (onbewustere?) dingen. Iemand die stopt zoekt daar rechtvaardiging bij (of gedrag/tekortkomingen waar hij/zij zich aan ergerde in wat niet paste bijv). Je kan heel veel van iemand houden, maar toch niet passen, niet geschikt zijn voor elkaar als liefdespartner. Onoverkomelijke verschillen, die onoverbrugbaar zijn/worden. Maar meestal niet om prestaties of dat de ander "beter" is, eerder dat eea beter aansluit qua eigenschappen.
Ik snap ook dat je eea ging analyseren (wat "mankeerde" er aan je, waarom "voldeed" je niet (meer)? En toch is het belangrijk om in de belangrijke dingen te geloven en te blijven staan voor wie je bent, zodat jij ook gewaardeerd voelt/wordt door je nieuwe geliefde om wie je bent (je ik) en niet aan jezelf twijfelt ogv gedrag (niet goed genoeg "presteert").
Er zijn dus liefdes die standhouden ondanks de verschillen.. zodat de ander er mag zijn met goede en minder goede eigenschappen en dito gedrag. En elkaar gunnen die gelijkgestemde onoverkomelijke verschillen met anderen te beleven. Dat is toch weer anders dan spanningzoeken alleen.
En er blijft altijd een kans dat je iemand tegenkomt, die ook buiten de seks meer "past". Die kans loop jij zelf ook, al is het tot nu toe niet zo. Jij doet het niet "omdat je iets mist" in je vriendin, maar omdat je niet bij haar bent (en niet zou missen als je bij haar was, zeg je). Omgekeerd ben je bang dat als zij het zou doen, het is omdat zij wel "iets mist in/bij jou". Of iemand tegenkomt die "beter" is.. en jij die liefde kwijtraakt, zoals jij gestopt bent met je ex..
Logisch dus eigenlijk. Maar blijft meten met 2 maten. Veel vrouwen koppelen die 2 redenen (zie boven) aan elkaar: seks met een ander betekent ook gevoelens voor die ander (omdat velen zelf dat niet zonder dat kunnen beleven met een ander) en dat moet dus wel betekenen minder houden van haar. Voor mannen is dat vaak helemaal niet zo, maar weten wel dat die koppeling een risico is, of er niet is, maar ze dat niet zullen kunnen uitleggen aan iemand (nr 1) die dat niet kent en zelf niet los zou kunnen zien (alleen lust of seks, die niks betekent dan spanning/kick).
Jouw ex trof kennelijk iemand van wie ze denkt dat ie op andere vlakken ook beter past, of dat het zegt dat haar liefde voor jou over was (en dat hoeft niet zo te zijn btw, kan best dat het gras groener leek en dat pas later blijkt van niet). Herstel van vertrouwen lukt haast niet, als jij hierin meegegaan bent (en dus eigenlijk ook gelooft dat dit voor vrouwen idd meer betekent en zegt dat de relatie/liefde over of minder is, en misschien was dat ook zo).
Maar dat hoeft niet, al zijn veel mensen in de hardnekkige overtuiging dat vreemdgaan altijd betekent dat je relatie dus slecht is/was of de liefde ook over is. (en wellicht je huidige vriendin ook). Daarom snap ik het wel, dat je soms eerder zorgt dat het niet bekend wordt, dan dat je het opengooit, als je die instelling verwacht (en dat zal bij de meesten hardnekkig het geval zijn).
Wat let je om je relatie met deze vriendin te verdiepen met meer commitment, wel samenwonen enz?
Quote:
"Ik zou kapot gaan aan de jaloezie denk ik, met name als mijn vriendin met mijn medeweten tijd doorbrengt met een andere kerel. Ik zou altijd het gevoel hebben dat de mogelijkheid bestaat dat ze verliefd kan worden op de desbetreffende minnaar en de kans bestaat dat ik haar kwijt raak. Ik denk dat het typisch iets van mannen is om overal de beste in te willen zijn (dus ook in het seksueel bevredigen van je partner). Ik zou het niet kunnen verkroppen wanneer mijn vriendin een sex partner heeft die haar beter bevredigt dan ik dat doe...Nu ik hier zo met alle openheid mijn verhaal doe, snap ik eigenlijk niet waarom ik het voor mijzelf wel rechtvaardig...
"Tsjaa.. dit stuk zegt denk ik meer iets over "het egootje": (niet in de zin van egocentrisch of egoistisch, maar ego tov diepere, ware ik): prestatiegericht, competitiedrang tov andere mannen, "bezit", concurreren, enz.
Angst voor afwijzing van het ego (wat maar een deel van jou is, het masker tov hoe je je presenteert naar buiten toe, hoe anderen je zien, meetelt obv wat je doet ipv wie je bent, als je snapt wat ik bedoel). Dwz dit is de manier waarop veel mensen (en idd veelal mannen) hun waarde "bewijzen", aan zichzelf, aan anderen en (zelf)respect (denken te) "verdienen".
Ik denk dat kicks/spanning en oppervlakkige behoeftebevrediging als seks-zonder-binding en dergelijke ook eerder bij "ego" horen dan bij het diepere "ik".. (veroveren, verslavende beloningsgevoelens), zoals anderen aan roken een "genot" denken te ontlenen of niet zonder te kunnen.
Denk dat een ander deel van jou (het zorgzame, het altijd klaarstaan, er 100% willen gaan voor iemand, emotionele en praktische binding, liefde en veel voor iemand over hebben) horen bij je/ het diepere "ik-gedeelte".. Je geeft zelf al aan dat als je meer binding (bijv samenleven) zou hebben, die behoefte minder zou zijn aan die spanning. Ik denk dat je gelijk hebt, in de zin dat ik laatst las dat mannen die gaan samenwonen/trouwen of een kind krijgen, idd veel meer bindingsstofjes (zoals oxytocine) en minder testosteron (snelheid, risico, seks) aanmaken.
Begrijp ik dat je best meer zou willen met haar dan een lat-relatie? Wat staat jullie in de weg?
Het zijn 2 verschillende dingen denk ik: vrijblijvende seks om de kick/spanning, zonder dat dat voor jouw gevoel de gevoelens van liefde/binding eronder lijden, het klassieke vreemdgaan puur om de seks dus. Tegenover een "bedreigende minnaar-relatie", die waar gevoelens komen kijken, die "eigenlijk bij een geliefde horen".
Denk dat veel mensen die 2-deling maken. Dan is het vaak iets wat je "tekort" komt in de relatie (bijv alleen spanning) en aanvult op die manier. Dat lijkt geoorloofder dan de 2e variant.
Gekke is dat (zoals ik ook begreep destijds van Soul) jij van jezelf dan weet dat het verder niets te betekenen heeft en puur om de 1e variant gaat en geen invloed heeft op de liefde die je voor je vriendin voelt. Maar andersom wel bang bent dat dat zou kunnen gebeuren of aan de orde is als zij seks heeft met een ander.
Eigenlijk dus angst voor vergelijken, dat iemand die "beter is/ beter bevredigt, ook meer waard is in de zin van bedreigend voor de liefde. Ook Rooss heeft dat vertrouwen eigenlijk pas gekregen toen ze merkte dat ze zelf te vertrouwen was daarin en het geen afbreuk deed aan haar liefde/binding met Roossman.
Er zijn er hier dus die zelfs gevoelens ontwikkelen voor hun minnaar/res)/sv en dat toch geen afbreuk doet aan die voor hun nr 1, eerder anders is, maar naast elkaar mogelijk blijkt.
Denk dat de werkelijke angst die is voor afwijzing van jezelf, en je jezelf verwart met onzekerheden van je ego (ben ik goed genoeg, gedrag/presteren, uiterlijke dingen, terwijl je geliefd wil zijn om het "ik" (hoe je bent) en daar niet op durft te vertrouwen.. (en dat kan ik ook goed begrijpen, gezien je vorige ervaring met je ex)..
Ook omdat er dan meestal "redenen" worden aangedragen die met "ego" te maken hebben, met gedrag, meestal omdat mensen dat iha zelf niet goed weten, dat innerlijk..en gedrag/status/uiterlijk vertoon als reden opgeven. Je houdt niet van iemand omdat ie zo goed in bed is/zo'n fijne baan heeft/ de afwas doet. En het houdt ook niet op om redenen dat iemand "beter/knapper/succesvoller" is (mag je hopen althans).
Houden van of stoppen met (genoeg) houden van laat zich niet omschrijven, gaat om andere (onbewustere?) dingen. Iemand die stopt zoekt daar rechtvaardiging bij (of gedrag/tekortkomingen waar hij/zij zich aan ergerde in wat niet paste bijv). Je kan heel veel van iemand houden, maar toch niet passen, niet geschikt zijn voor elkaar als liefdespartner. Onoverkomelijke verschillen, die onoverbrugbaar zijn/worden. Maar meestal niet om prestaties of dat de ander "beter" is, eerder dat eea beter aansluit qua eigenschappen.
Ik snap ook dat je eea ging analyseren (wat "mankeerde" er aan je, waarom "voldeed" je niet (meer)? En toch is het belangrijk om in de belangrijke dingen te geloven en te blijven staan voor wie je bent, zodat jij ook gewaardeerd voelt/wordt door je nieuwe geliefde om wie je bent (je ik) en niet aan jezelf twijfelt ogv gedrag (niet goed genoeg "presteert").
Er zijn dus liefdes die standhouden ondanks de verschillen.. zodat de ander er mag zijn met goede en minder goede eigenschappen en dito gedrag. En elkaar gunnen die gelijkgestemde onoverkomelijke verschillen met anderen te beleven. Dat is toch weer anders dan spanningzoeken alleen.
En er blijft altijd een kans dat je iemand tegenkomt, die ook buiten de seks meer "past". Die kans loop jij zelf ook, al is het tot nu toe niet zo. Jij doet het niet "omdat je iets mist" in je vriendin, maar omdat je niet bij haar bent (en niet zou missen als je bij haar was, zeg je). Omgekeerd ben je bang dat als zij het zou doen, het is omdat zij wel "iets mist in/bij jou". Of iemand tegenkomt die "beter" is.. en jij die liefde kwijtraakt, zoals jij gestopt bent met je ex..
Logisch dus eigenlijk. Maar blijft meten met 2 maten. Veel vrouwen koppelen die 2 redenen (zie boven) aan elkaar: seks met een ander betekent ook gevoelens voor die ander (omdat velen zelf dat niet zonder dat kunnen beleven met een ander) en dat moet dus wel betekenen minder houden van haar. Voor mannen is dat vaak helemaal niet zo, maar weten wel dat die koppeling een risico is, of er niet is, maar ze dat niet zullen kunnen uitleggen aan iemand (nr 1) die dat niet kent en zelf niet los zou kunnen zien (alleen lust of seks, die niks betekent dan spanning/kick).
Jouw ex trof kennelijk iemand van wie ze denkt dat ie op andere vlakken ook beter past, of dat het zegt dat haar liefde voor jou over was (en dat hoeft niet zo te zijn btw, kan best dat het gras groener leek en dat pas later blijkt van niet). Herstel van vertrouwen lukt haast niet, als jij hierin meegegaan bent (en dus eigenlijk ook gelooft dat dit voor vrouwen idd meer betekent en zegt dat de relatie/liefde over of minder is, en misschien was dat ook zo).
Maar dat hoeft niet, al zijn veel mensen in de hardnekkige overtuiging dat vreemdgaan altijd betekent dat je relatie dus slecht is/was of de liefde ook over is. (en wellicht je huidige vriendin ook). Daarom snap ik het wel, dat je soms eerder zorgt dat het niet bekend wordt, dan dat je het opengooit, als je die instelling verwacht (en dat zal bij de meesten hardnekkig het geval zijn).
Wat let je om je relatie met deze vriendin te verdiepen met meer commitment, wel samenwonen enz?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 16 mei 2011 om 19:25
quote:timmy1234 schreef op 16 mei 2011 @ 16:33:
Ladies...,
Er zijn hier ook mannen trouwens.... maar die zijn eigenlijk een beetje stil, gek genoeg.
(Waar is HVJ eigenlijk gebleven? op vakantie of zo? En JJ, die zag ik pas even voorbij flitsen)
Ja, eens met Fem... je moet altijd even rustig gaan zitten voor de posts van Suzy, maar ze snijden hout, that's for sure.
Ladies...,
Er zijn hier ook mannen trouwens.... maar die zijn eigenlijk een beetje stil, gek genoeg.
(Waar is HVJ eigenlijk gebleven? op vakantie of zo? En JJ, die zag ik pas even voorbij flitsen)
Ja, eens met Fem... je moet altijd even rustig gaan zitten voor de posts van Suzy, maar ze snijden hout, that's for sure.
maandag 16 mei 2011 om 19:35
Zit hier op dit moment met Nr. 1 die stapelverliefd is. Hij heeft (nog) niet het vertrouwen in zichzelf dat hij kan gaan voor EN. Hij heeft het over OF Nr. 1 OF Nr. 2.
Heftig moet ik zeggen, alle vertrouwen erin dat OF niet betekend dat onze relatie over is, of gaat. Bij OF vertrouw ik erop dat ik dat ben.
Rare is dat ik volle overtuiging heb dat ik EN een Nr 1, EN Nr 2 wel bij mezelf durf neer te leggen.
Of zou het zijn dat mijn Nr. 1 dat heeft wat Suzy schrijft, en dat wat Rooss voorheen ook nog niet kon? Eerst jezelf vertrouwen en dan (ook) pas de ander??? (als het bij open relatie beter past, dan hoor ik het wel)
Heftig moet ik zeggen, alle vertrouwen erin dat OF niet betekend dat onze relatie over is, of gaat. Bij OF vertrouw ik erop dat ik dat ben.
Rare is dat ik volle overtuiging heb dat ik EN een Nr 1, EN Nr 2 wel bij mezelf durf neer te leggen.
Of zou het zijn dat mijn Nr. 1 dat heeft wat Suzy schrijft, en dat wat Rooss voorheen ook nog niet kon? Eerst jezelf vertrouwen en dan (ook) pas de ander??? (als het bij open relatie beter past, dan hoor ik het wel)
maandag 16 mei 2011 om 19:51
Oooh Fem... nog even een snelle reactie.
Dit lijkt me helemaal bij een open relatie passen, dat gaat toch ook met vallen en opstaan?
En Nr. 1 moet misschien nog even ervaren dat er wel een verschil is tussen verliefdheid en liefde hoor. De eerste is heftig hormonaal, de tweede is hechter en dieper.
Maar dat laat ik graag over aan de ervaringsdeskundigen in een open relatie hier.
Dahaaaag... ik moet snel gaan
Dit lijkt me helemaal bij een open relatie passen, dat gaat toch ook met vallen en opstaan?
En Nr. 1 moet misschien nog even ervaren dat er wel een verschil is tussen verliefdheid en liefde hoor. De eerste is heftig hormonaal, de tweede is hechter en dieper.
Maar dat laat ik graag over aan de ervaringsdeskundigen in een open relatie hier.
Dahaaaag... ik moet snel gaan
maandag 16 mei 2011 om 20:19
Hi Suzy....,
zojuist thuis van mijn werk en even de tijd genomen je uitgebreide bericht op dit forum te lezen. Mooi hoe jij de dingen verwoordt met de juiste kern van waarde. Heel treffend hoe je vanuit verschillende perspectieven / invalshoeken je de situatie eigen kunt maken en deze ook kunt beschrijven. Ik kan dan ook niets anders dan concluderen dat je over een hoge mate van empathie / inlevingsvermogen en een (meer dan) gezonde dosis mensenkennis beschikt.
Je hebt gelijk dat mijn gedrag inderdaad komt door het 'egootje'. Ik heb inderdaad een enorme prestatiedrang (competitief in mindere mate en zeker niet ten koste van anderen) en een ambitie om verder te komen in dit leven. Ik zal hierin absoluut geen uitzondering zijn. Ik kom uit een gezin met mensen die (zoals de maatschappij dat zou zeggen) het goed gedaan hebben in het leven en dat zorgt voor een innerlijke drang in de voetsporen te treden van de mensen die mij dan ook het meest dierbaar zijn. Het klinkt gek, maar ik denk dat dit vaak een logisch te verklaren oorzaak is van prestatiedrang. Voor je gevoel wil je 'iets' voorstellen in het leven en dat zit hem vaak in een enorme bewijsdrift voor wat betreft de carrièrekansen die voorbij komen. Ik bedoel hier overigens zeker niet mee te suggereren dat dit mijn voornaamste doelen zijn in dit leven, echter de druk om te presteren ligt wel degelijk op mijn schouders. Ik merk dat de vrouwen die ik tegenkom mij beminnen om mijn passie en doorzettingsvermogen en hierdoor voel ik mij beter. Wanneer je dit weer gaat herleiden kom je terecht bij de kern van het probleem. Persoonlijk denk ik dan ook de mijn gedrag een resultante is van een laag zelfbeeld met de daarbij behorende gevoelens van onzekerheid, schuld en minderwaardigheid. Niet dat ik dit uitstraal naar de buitenwereld, echter het kan best iets zijn wat in mijn intrinsiek valt te identificeren. De oorzaak is dan, zoals jij eigenlijk al aangeeft in andere woorden, meer cognitief van aard.
Door omstandigheden kunnen mijn vriendin en ik niet samen wonen. Afstand woon-werk houdt in dat ik zal moeten verhuizen (andersom gaat niet), een kind in het spel die hier zeker nog niet aan toe is (en wat k respecteer) en ook (hoewel minder belangrijk) een huis dat niet verkocht kan worden zonder dat er een hypotheekschuld op komt te rusten, zijn redenen waarom samenwonen op dit moment geen juiste beslissing zou zijn. Alles is mogelijk dat weet ik wel, echter soms zijn de keuzes die je maakt van rationele aard (vaak ook meest verstandig).
Vrij bijzonder overigens dat ik hier meepraat op het forum en behoorlijk veel details loslaat. Toch heb ik hier geen moeite mee, omdat het vooralsnog in (redelijke) anonimiteit gaat. Ik heb bewondering voor de manier waarop jullie je relaties/huwelijken in stand kunnen houden en min of meer in goed overleg een vrijbrief hebben om van meerdere walletjes te eten. Voor mij is dit niet weggelegd en daarmee Suzy heb je het aan het rechte eind; het is meten met twee maten. Vreemdgaan van een vrouw heeft in mijn beleving een andere betekenis dan vreemdgaan voor een man (thans dat is iets wat ik mij voorhoud).....
Zijn er eigenlijk op dit forum romances ontstaan of is dat tegen de 'code of conduct'
Timmy
zojuist thuis van mijn werk en even de tijd genomen je uitgebreide bericht op dit forum te lezen. Mooi hoe jij de dingen verwoordt met de juiste kern van waarde. Heel treffend hoe je vanuit verschillende perspectieven / invalshoeken je de situatie eigen kunt maken en deze ook kunt beschrijven. Ik kan dan ook niets anders dan concluderen dat je over een hoge mate van empathie / inlevingsvermogen en een (meer dan) gezonde dosis mensenkennis beschikt.
Je hebt gelijk dat mijn gedrag inderdaad komt door het 'egootje'. Ik heb inderdaad een enorme prestatiedrang (competitief in mindere mate en zeker niet ten koste van anderen) en een ambitie om verder te komen in dit leven. Ik zal hierin absoluut geen uitzondering zijn. Ik kom uit een gezin met mensen die (zoals de maatschappij dat zou zeggen) het goed gedaan hebben in het leven en dat zorgt voor een innerlijke drang in de voetsporen te treden van de mensen die mij dan ook het meest dierbaar zijn. Het klinkt gek, maar ik denk dat dit vaak een logisch te verklaren oorzaak is van prestatiedrang. Voor je gevoel wil je 'iets' voorstellen in het leven en dat zit hem vaak in een enorme bewijsdrift voor wat betreft de carrièrekansen die voorbij komen. Ik bedoel hier overigens zeker niet mee te suggereren dat dit mijn voornaamste doelen zijn in dit leven, echter de druk om te presteren ligt wel degelijk op mijn schouders. Ik merk dat de vrouwen die ik tegenkom mij beminnen om mijn passie en doorzettingsvermogen en hierdoor voel ik mij beter. Wanneer je dit weer gaat herleiden kom je terecht bij de kern van het probleem. Persoonlijk denk ik dan ook de mijn gedrag een resultante is van een laag zelfbeeld met de daarbij behorende gevoelens van onzekerheid, schuld en minderwaardigheid. Niet dat ik dit uitstraal naar de buitenwereld, echter het kan best iets zijn wat in mijn intrinsiek valt te identificeren. De oorzaak is dan, zoals jij eigenlijk al aangeeft in andere woorden, meer cognitief van aard.
Door omstandigheden kunnen mijn vriendin en ik niet samen wonen. Afstand woon-werk houdt in dat ik zal moeten verhuizen (andersom gaat niet), een kind in het spel die hier zeker nog niet aan toe is (en wat k respecteer) en ook (hoewel minder belangrijk) een huis dat niet verkocht kan worden zonder dat er een hypotheekschuld op komt te rusten, zijn redenen waarom samenwonen op dit moment geen juiste beslissing zou zijn. Alles is mogelijk dat weet ik wel, echter soms zijn de keuzes die je maakt van rationele aard (vaak ook meest verstandig).
Vrij bijzonder overigens dat ik hier meepraat op het forum en behoorlijk veel details loslaat. Toch heb ik hier geen moeite mee, omdat het vooralsnog in (redelijke) anonimiteit gaat. Ik heb bewondering voor de manier waarop jullie je relaties/huwelijken in stand kunnen houden en min of meer in goed overleg een vrijbrief hebben om van meerdere walletjes te eten. Voor mij is dit niet weggelegd en daarmee Suzy heb je het aan het rechte eind; het is meten met twee maten. Vreemdgaan van een vrouw heeft in mijn beleving een andere betekenis dan vreemdgaan voor een man (thans dat is iets wat ik mij voorhoud).....
Zijn er eigenlijk op dit forum romances ontstaan of is dat tegen de 'code of conduct'
Timmy
maandag 16 mei 2011 om 21:00
Fem, het klopt wat je schrijft. Ik heb eerst aan den lijve moeten ondervinden dat mijn gevoel voor zeb niet verminderde. Dat eea best naast elkaar kon bestaan en dan nog. Dan nog hield ik mezelf een poosje voor dat ik het heus kon maar zeb waarschijnlijk niet. Ik heb nu eenmaal geen controle over zijn gevoel en wil dus ik kon dat stukje nog niet loslaten, vond dat eng. Gelukkig kon zeb mij de ruimte geven en daar plukt hij nu de vruchten van, dat is fijn.
Timmy, ja, er ontstaan op dit forum regelmatig romances. Kan heel leuk zijn, kan ook ingewikkeld zijn.
Ik vind je laatste post in elk geval heel eerlijk. Je bent niet bang om de wat zwakkere kanten van jezelf in te zien en tentoon te spreiden. Dat mag ik wel.
Timmy, nog een rotvraag (tja, ik ben en blijf roos hè?) stel je zou samenwonen met je vriendin, zou het vreemdgaan dan over zijn? Ik vraag dit omdat je schreef dat je totaal niet aan de andere dames dacht als je bij je vriendin bent!
Edit: Fem.. best heftig meisje. Begrijp ik nu goed dat jouw nr1 verliefd is geworden en niet het idee heeft dat jij én zij naast elkaar in zijn leven kunnen bestaan?
Hmm, ik zou me daar toch wel zorgen om maken.
Timmy, ja, er ontstaan op dit forum regelmatig romances. Kan heel leuk zijn, kan ook ingewikkeld zijn.
Ik vind je laatste post in elk geval heel eerlijk. Je bent niet bang om de wat zwakkere kanten van jezelf in te zien en tentoon te spreiden. Dat mag ik wel.
Timmy, nog een rotvraag (tja, ik ben en blijf roos hè?) stel je zou samenwonen met je vriendin, zou het vreemdgaan dan over zijn? Ik vraag dit omdat je schreef dat je totaal niet aan de andere dames dacht als je bij je vriendin bent!
Edit: Fem.. best heftig meisje. Begrijp ik nu goed dat jouw nr1 verliefd is geworden en niet het idee heeft dat jij én zij naast elkaar in zijn leven kunnen bestaan?
Hmm, ik zou me daar toch wel zorgen om maken.
maandag 16 mei 2011 om 21:06
@ Timmy, welkom..
Niet iedereen hier heeft een 'vrijbrief' ik ook niet en mijn minnaar ook niet. Het lastige vind ik vooral het 'alleen zijn' in gevoelens, frustraties en andere soms nare bijkomstige zaken. Ik ben (gezond) jaloers als ik naar Roos en Zeb kijk, hun verhalen lees, en ook in het afgelopen jaar heb kunnen lezen hoe mooi ze hierin gegroeid zijn.
Ook voor mij zal dit nooit weggelegd zijn. En wat Roos ook al aangaf, het is koordansen, af en toe rondlopen als een bom op scherp.. en dan toneelspelen.
Verder ben ik ook wel benieuwd naar je antwoord op de laatste vraag van Rooss, en indien je dan monogaam zou gaan leven, wat heeft samenwonen voor jou dan de toevoeging, zodat je wel monogaam kunt zijn en die 'drang' die hang naar avontuur niet meer nodig hebt?
Niet iedereen hier heeft een 'vrijbrief' ik ook niet en mijn minnaar ook niet. Het lastige vind ik vooral het 'alleen zijn' in gevoelens, frustraties en andere soms nare bijkomstige zaken. Ik ben (gezond) jaloers als ik naar Roos en Zeb kijk, hun verhalen lees, en ook in het afgelopen jaar heb kunnen lezen hoe mooi ze hierin gegroeid zijn.
Ook voor mij zal dit nooit weggelegd zijn. En wat Roos ook al aangaf, het is koordansen, af en toe rondlopen als een bom op scherp.. en dan toneelspelen.
Verder ben ik ook wel benieuwd naar je antwoord op de laatste vraag van Rooss, en indien je dan monogaam zou gaan leven, wat heeft samenwonen voor jou dan de toevoeging, zodat je wel monogaam kunt zijn en die 'drang' die hang naar avontuur niet meer nodig hebt?
maandag 16 mei 2011 om 21:18
Hi Rooss4,
dank je voor je positieve reactie. Het heeft geen zin om deel te nemen aan dit forum en kennis te maken met (min of meer) gelijkgestemden als de intentie om eerlijk te spreken niet aanwezig is....toch!
Ik schroom er inderdaad niet voor om mij zo nu en dan kwetsbaar op te stellen. Het is ook goed om zo nu en dan een spiegel voor te houden (of die door andere voor te laten houden) om zodoende een stukje zelfreflectie te doen.
Leuk dat er ook romances ontstaan via het forum....lijkt me inderdaad dat dit soms ingewikkeld / complex kan zijn, maar natuurlijk ook spannend.....
Wat ik bedoelde in mijn eerdere posting is dat ik wanneer ik samen met mijn vriendin ben, niet de behoefte heb om vreemd te gaan; het verlangen is dan niet aanwezig (zo heb ik dat ervaren). Die gedachte speelt eigenlijk dan ook niet eens. Dit wil overigens niet zeggen dat je niet even aan de minnares kunt denken, maar de prikkels zijn als het ware weggenomen. Dit heeft ook te maken met de liefde voor mijn vriendin; wanneer we samen zijn, zijn we samen (punt!). Ik denk dat het risico bestaat dat als ik toe zou geven aan de gevoelens die ik heb voor een minnares wanneer ik samen met mijn vriendin ben, dit uiteindelijk een dooreffect heeft op mijn gedrag t.o.v. haar. En dat is nu net iets waarvoor ik mijzelf behoed.
Timmy
dank je voor je positieve reactie. Het heeft geen zin om deel te nemen aan dit forum en kennis te maken met (min of meer) gelijkgestemden als de intentie om eerlijk te spreken niet aanwezig is....toch!
Ik schroom er inderdaad niet voor om mij zo nu en dan kwetsbaar op te stellen. Het is ook goed om zo nu en dan een spiegel voor te houden (of die door andere voor te laten houden) om zodoende een stukje zelfreflectie te doen.
Leuk dat er ook romances ontstaan via het forum....lijkt me inderdaad dat dit soms ingewikkeld / complex kan zijn, maar natuurlijk ook spannend.....
Wat ik bedoelde in mijn eerdere posting is dat ik wanneer ik samen met mijn vriendin ben, niet de behoefte heb om vreemd te gaan; het verlangen is dan niet aanwezig (zo heb ik dat ervaren). Die gedachte speelt eigenlijk dan ook niet eens. Dit wil overigens niet zeggen dat je niet even aan de minnares kunt denken, maar de prikkels zijn als het ware weggenomen. Dit heeft ook te maken met de liefde voor mijn vriendin; wanneer we samen zijn, zijn we samen (punt!). Ik denk dat het risico bestaat dat als ik toe zou geven aan de gevoelens die ik heb voor een minnares wanneer ik samen met mijn vriendin ben, dit uiteindelijk een dooreffect heeft op mijn gedrag t.o.v. haar. En dat is nu net iets waarvoor ik mijzelf behoed.
Timmy
maandag 16 mei 2011 om 21:33
Hi Sensual...,
thanks voor je berichtje. Ik dacht dat iedereen hier een 'vrijbrief' had of in ieder geval in goed overleg met zijn of haar partner gekozen heeft voor een open relatie. Het tegendeel blijkt dus waar.
Je hebt gelijk dat je veelal het gevoel hebt alleen te staan in je gevoelens. De buitenwereld staat snel klaar met een oordeel en het zijn dan ook geen onderwerpen die je zomaar even met de mensen op je heen bespreekt.....Ik herken dat gevoel heel goed.
Om op je vraag terug te komen. Ik denk dat samenwonen voor mij een stukje rust in mij teweeg brengt. Door het feit dat we elkaar niet zo vaak zien, heb ik toch vaak het gevoel van; ik heb een relatie, maar toch ook niet. Het klinkt misschien vreemd, maar de leegte (of soort van eenzaamheid) die je voelt, vul je op door inderdaad de grenzen op te zoeken (het koorddansen zoals je dat mooi noemt). Ik wil niet zeggen dat samenwonen altijd zaligmakend is; er zijn immers legio mensen die eenzaam zijn in hun relatie terwijl ze samenwonen of getrouwd zijn. Het punt is dat wij een goede relatie hebben, het potje dekseltje gevoel, de ware soul mate zeg maar (hoe contradictioneel dit ook lijkt, omdat velen zullen denken, waarom ga je dan vreemd!).....
De spanning is soms zo onweerstaanbaar......
Timmy
thanks voor je berichtje. Ik dacht dat iedereen hier een 'vrijbrief' had of in ieder geval in goed overleg met zijn of haar partner gekozen heeft voor een open relatie. Het tegendeel blijkt dus waar.
Je hebt gelijk dat je veelal het gevoel hebt alleen te staan in je gevoelens. De buitenwereld staat snel klaar met een oordeel en het zijn dan ook geen onderwerpen die je zomaar even met de mensen op je heen bespreekt.....Ik herken dat gevoel heel goed.
Om op je vraag terug te komen. Ik denk dat samenwonen voor mij een stukje rust in mij teweeg brengt. Door het feit dat we elkaar niet zo vaak zien, heb ik toch vaak het gevoel van; ik heb een relatie, maar toch ook niet. Het klinkt misschien vreemd, maar de leegte (of soort van eenzaamheid) die je voelt, vul je op door inderdaad de grenzen op te zoeken (het koorddansen zoals je dat mooi noemt). Ik wil niet zeggen dat samenwonen altijd zaligmakend is; er zijn immers legio mensen die eenzaam zijn in hun relatie terwijl ze samenwonen of getrouwd zijn. Het punt is dat wij een goede relatie hebben, het potje dekseltje gevoel, de ware soul mate zeg maar (hoe contradictioneel dit ook lijkt, omdat velen zullen denken, waarom ga je dan vreemd!).....
De spanning is soms zo onweerstaanbaar......
Timmy
