Seks
alle pijlers
Minnaar deel 16
dinsdag 13 maart 2012 om 17:08
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
vrijdag 13 april 2012 om 15:44
Iddan, hoe was je date?
Wat naar dat je je er nu zo ziek van voelt. Wat iemand anders (topper?) ook schreef, als het voor jou niet meer leuk is en het je alleen maar een naarder gevoel geeft, dan is het idd misschien niet meer al die ellende waard. Laat het een beetje zakken. Na een date is alles weer veel heftiger.
Misschien als het wat bezonken is, je er weer met een heldere blik naar kunt kijken. Zou je het af kunnen sluiten, denk je?
Schuldig voelen is volgens mij iets dat je ook gewoon menselijk maakt. Stel dat de vreemdganger zich niet schuldig zou voelen, nooit. Wat zegt dat dan over de relatie met nr 1?
Zelfs al is er bijv thuis geen seks meer (mogelijk), dan nog kan ik me voorstellen dat er een schuldgevoel is, hoe lekker en nodig die seks ook is.
En idd, het heeft niet zoveel zin om je schuldig te voelen over de reden waarom, want die reden zou alleen bedoeld zijn om het voor jezelf nog enigzins goed te praten en dat kan in mijn ogen niet. Schuldig heb ik me destijds vooral gevoeld over het liegen. Ik had niet moeten liegen over waar ik was, waarom ik zo laat thuis kwam en dat onze relatie wel weer goed zou komen. Ik heb me niet schuldig gevoeld over neuken met iemand anders, maar dat kwam vooral omdat mijn nr 1 en ik elkaar al heel lang daarvoor kwijt waren geraakt en het me eigenlijk niet veel kon schelen. Nu zou ik de relatie gewoon stopgezet hebben, en dan pas zijn gaan wippen met iemand anders.
Verder kan ik me echt vinden in Toppertjes postings. Ik geloof ook niet in plausibele of minder plausibele redenen voor vreemdgaan. Vreemdgaan is vreemdgaan en je partner er buiten houden is je partner er buiten houden. Er bestaan geen gradaties of vergoeilijkingsgronden. Als een groot tekort aan seks thuis niet bespreekbaar is, is dat geen vrijbrief om buitenshuis los te gaan, zonder dat je partner het weet.
Want ergens zou dat laatste ook betekenen dat het de bedrogene zijn of haar eigen schuld is dat het stiekem gebeurde. "Had er maar over willen praten, dan had ik het wel verteld.. "
Wat naar dat je je er nu zo ziek van voelt. Wat iemand anders (topper?) ook schreef, als het voor jou niet meer leuk is en het je alleen maar een naarder gevoel geeft, dan is het idd misschien niet meer al die ellende waard. Laat het een beetje zakken. Na een date is alles weer veel heftiger.
Misschien als het wat bezonken is, je er weer met een heldere blik naar kunt kijken. Zou je het af kunnen sluiten, denk je?
Schuldig voelen is volgens mij iets dat je ook gewoon menselijk maakt. Stel dat de vreemdganger zich niet schuldig zou voelen, nooit. Wat zegt dat dan over de relatie met nr 1?
Zelfs al is er bijv thuis geen seks meer (mogelijk), dan nog kan ik me voorstellen dat er een schuldgevoel is, hoe lekker en nodig die seks ook is.
En idd, het heeft niet zoveel zin om je schuldig te voelen over de reden waarom, want die reden zou alleen bedoeld zijn om het voor jezelf nog enigzins goed te praten en dat kan in mijn ogen niet. Schuldig heb ik me destijds vooral gevoeld over het liegen. Ik had niet moeten liegen over waar ik was, waarom ik zo laat thuis kwam en dat onze relatie wel weer goed zou komen. Ik heb me niet schuldig gevoeld over neuken met iemand anders, maar dat kwam vooral omdat mijn nr 1 en ik elkaar al heel lang daarvoor kwijt waren geraakt en het me eigenlijk niet veel kon schelen. Nu zou ik de relatie gewoon stopgezet hebben, en dan pas zijn gaan wippen met iemand anders.
Verder kan ik me echt vinden in Toppertjes postings. Ik geloof ook niet in plausibele of minder plausibele redenen voor vreemdgaan. Vreemdgaan is vreemdgaan en je partner er buiten houden is je partner er buiten houden. Er bestaan geen gradaties of vergoeilijkingsgronden. Als een groot tekort aan seks thuis niet bespreekbaar is, is dat geen vrijbrief om buitenshuis los te gaan, zonder dat je partner het weet.
Want ergens zou dat laatste ook betekenen dat het de bedrogene zijn of haar eigen schuld is dat het stiekem gebeurde. "Had er maar over willen praten, dan had ik het wel verteld.. "
vrijdag 13 april 2012 om 15:52
Iddan, mooie eerlijke post meisje. Ik denk dat het nu tijd voor jou wordt om de balans op te maken, heftig hoor!
Ik dacht er ook altijd zo over, vreemdgaan doe je niet, ga dan weg bij je partner maar ik merk dat ik aardig wat genuanceerder ben gaan denken. Nog steeds kan ik geen voorstander zijn van vreemdgaan, zal het nooit toejuichen maar ik kan me gewoon wel absoluut situaties voorstellen waarin ik het heel goed snap en ook legitiem vind. Gaar heeft een keer een heel mooie opdeling gemaakt. De spanningzoeker, de mantelzorger enz.
Nop, als je als geen-seks-willende partner star aan je overtuiging vol blijft houden en het onbespreekbaar is op welk front dan ook, roep je het dan niet een beetje over jezelf af? Mag je van je partner eisen dat hij of zij meegaat in jouw "geen behoefte aan seks hebbende"? Is het eerlijk dat de partner die het minst wil maar ook het minst wil praten altijd zijn of haar zin krijgt?
Ik durf wel te beweren dat in sommige situaties de bedrogene het over zichzelf afroept. Door constant de noden van degene waar hij of zij van zegt te houden, negeert en onder het tapijt veegt.
Ik dacht er ook altijd zo over, vreemdgaan doe je niet, ga dan weg bij je partner maar ik merk dat ik aardig wat genuanceerder ben gaan denken. Nog steeds kan ik geen voorstander zijn van vreemdgaan, zal het nooit toejuichen maar ik kan me gewoon wel absoluut situaties voorstellen waarin ik het heel goed snap en ook legitiem vind. Gaar heeft een keer een heel mooie opdeling gemaakt. De spanningzoeker, de mantelzorger enz.
Nop, als je als geen-seks-willende partner star aan je overtuiging vol blijft houden en het onbespreekbaar is op welk front dan ook, roep je het dan niet een beetje over jezelf af? Mag je van je partner eisen dat hij of zij meegaat in jouw "geen behoefte aan seks hebbende"? Is het eerlijk dat de partner die het minst wil maar ook het minst wil praten altijd zijn of haar zin krijgt?
Ik durf wel te beweren dat in sommige situaties de bedrogene het over zichzelf afroept. Door constant de noden van degene waar hij of zij van zegt te houden, negeert en onder het tapijt veegt.
vrijdag 13 april 2012 om 16:01
)
vrijdag 13 april 2012 om 16:23
@Iddan: Klinkt als een soort verslaving. Hooked on #2...en hoe graag je ook zou willen, je komt maar niet van hem af. Vanwege de spanning..vanwege de lekkere seks..en vanwege de positieve aandacht (die als doping werkt). En áls dat dan zo is, dan "vergeet" je in die verslavingsroes alles wat met nr1 te maken hebt. En naderhand (zoals BB al zong in "The thrill is gone") ontwaak je uit je roes, zie je je nr1 en komt het besef. Moet ik het zo zien?
vrijdag 13 april 2012 om 16:33
Hyperion slaat den spijker op zn kop denk ik. Het lijkt idd alsof je een beetje verslaafd bent aan #2. Een kennis van me heeft ook een tijd een stiekeme #2 gehad, en ze had hem nodig om haar #1 weer erotisch, spannend, etc.. te vinden. Als ik jou zo hoor Iddan, is dat dan weer niet zo in jouw geval toch?
Ik blijf erbij dat eerlijkheid het langst duurt, zonder je verder de les te willen lezen hoor. Ik hoop alleen dat je de juiste keuzes maakt en je relatie met jouw #1 niet verknald meis!
Succes!
Ik blijf erbij dat eerlijkheid het langst duurt, zonder je verder de les te willen lezen hoor. Ik hoop alleen dat je de juiste keuzes maakt en je relatie met jouw #1 niet verknald meis!
Succes!
vrijdag 13 april 2012 om 16:37
Thanks Tamara. En dan ben ik nog niet eens timmerman! Hmmm..misschien tijd voor ander werk? Neuh...ik houd het maar bij wat hobbymatig timmerwerk voorlopig.
terug in de meer serieuzere modus
Het komt wel een beetje addictive op me over. Ik kan het niets anders lezen. Dat kan tricky worden omdat je in zo'n geval bereid bent risico's te nemen vanwege die (soort van) verslaving.
terug in de meer serieuzere modus
Het komt wel een beetje addictive op me over. Ik kan het niets anders lezen. Dat kan tricky worden omdat je in zo'n geval bereid bent risico's te nemen vanwege die (soort van) verslaving.
vrijdag 13 april 2012 om 17:08
@hyprion risico's nemen doe je al op het moment dat je als gebonden vrouw besluit een nr2 te hebben.
@rooss als nr1 roep je het volgens mij nooit over je af dat je partner vreemd gaat. Ik kies ervoor vreemd te gaan hoeveel zogenaamde legitime redenen ik ook kan bedenken. Ik kan ook kiezen voor scheiden of nog meer praten. Ik kies voor een nr2 en zal indien dat er ooit van komt mijn verantwoordelijkheid voor deze keuze moeten nemen. Moet er overigens niet aan denken dat het uitkomt maar ik weet dat dat verregaande gevolgen zal hebben. Ik weet dat ik een enorm risico neem. Maar het is
Mijn keuze uit meerdere opties om om
Te gaan met een tamelijk seksloos bestaan met nr1. Ik realiseer me dat eigenlijk iedere dag.....hoop alleen dat
Mij nooit zal overkomen wst aphrodite is overkomen.....
@rooss als nr1 roep je het volgens mij nooit over je af dat je partner vreemd gaat. Ik kies ervoor vreemd te gaan hoeveel zogenaamde legitime redenen ik ook kan bedenken. Ik kan ook kiezen voor scheiden of nog meer praten. Ik kies voor een nr2 en zal indien dat er ooit van komt mijn verantwoordelijkheid voor deze keuze moeten nemen. Moet er overigens niet aan denken dat het uitkomt maar ik weet dat dat verregaande gevolgen zal hebben. Ik weet dat ik een enorm risico neem. Maar het is
Mijn keuze uit meerdere opties om om
Te gaan met een tamelijk seksloos bestaan met nr1. Ik realiseer me dat eigenlijk iedere dag.....hoop alleen dat
Mij nooit zal overkomen wst aphrodite is overkomen.....
vrijdag 13 april 2012 om 17:16
@Suzy: Da's in zekere zin waar. Een risico loop je altijd in die situatie. Het gaat er imo om dat je geen onverantwoorde risico's gaat lopen door vanwege je heftige gevoel voor hem/je enorme hang naar spanning, beide icm verslavingsachtige trekken de situatie niet meer helder te zien. Oftewel: blijven denken met je verstand ipv met je gevoel. Als je dat (teveel) gaat doen, dan loop je imo dat soort onverantwoorde risico's en word je roekeloos, met alle mogelijke nadelige gevolgen van dien.
En uiteindelijk: als je thuis bij je nr1 een tamelijk seksloos bestaan leidt (oftewel: lijdt), dan ben ik wel benieuwd naar je beweegredenen om niet met je nr1 te stoppen. Je schrijft over verregaande gevolgen. Zitten die gevolgen dan in de kinderen en/of de materiële zin van de relatie, dus in huis of gezamenlijk vermogen?
En uiteindelijk: als je thuis bij je nr1 een tamelijk seksloos bestaan leidt (oftewel: lijdt), dan ben ik wel benieuwd naar je beweegredenen om niet met je nr1 te stoppen. Je schrijft over verregaande gevolgen. Zitten die gevolgen dan in de kinderen en/of de materiële zin van de relatie, dus in huis of gezamenlijk vermogen?
vrijdag 13 april 2012 om 17:25
@hyperion behalve het ontbreken aan seks hebben we het heel fijn/goed samen. Klinkt misschien raar maar op alle andere fronten is nr1 de ideale man van wie ik echt ontzettend veel hou..en de gevolgen hebben idd te maken met ons kind, hoewel dat niet de enige reden is om bij nr1 te blijven. Nogmaals het is een geweldig fijne, leuke en geweldige man! Nr2 vult dat aan wat ik structureel tekort kom. Soms denk ik wel eens dat nr1 weet wat ik doe en daar vrede mee heeft. Gewoon een gevoel maar niet zeker.....
vrijdag 13 april 2012 om 18:06
Suzy, klopt. Misschien is "afroepen over" ook te sterk uitgedrukt. Al moet ik eerlijk zeggen dat wanneer ik mijn man steeds zou afwijzen, hij met mij daarover probeert te praten, ik geen thuis geef en hij piest naast de pot..mja, ik zou niet staan te hiephoiën maar ik hoop dat ik op dat moment wel de tegenwoordigheid van geest zou hebben om óók met een vinger naar mezelf te wijzen. Als je je partner structureel seks onthoudt en geen oog hebt voor zijn of haar noden, ben je dan ook niet heel fout bezig? Ik ben het wel met je eens dat je steeds moet proberen het gesprek aan te zwengelen en op gang moet houden. Wellicht zelfs een keer in de groep mag gooien dat je dan op een andere manier aan je trekken gaat komen.
Maar eerlijk is eerlijk, ik heb nog nooit met dat bijltje gehakt, kan dus ook niet uit ervaring spreken.
We hebben wel seksloze tijden gekend maar die waren wederzijds en daar praatten we gewoon over.
Maar eerlijk is eerlijk, ik heb nog nooit met dat bijltje gehakt, kan dus ook niet uit ervaring spreken.
We hebben wel seksloze tijden gekend maar die waren wederzijds en daar praatten we gewoon over.
vrijdag 13 april 2012 om 18:46
Rooss, ben ik met je eens. Ik vind dat je als partner van de ander niet verplicht kunt stellen om dan maar geen seks meer te hebben voor de rest van zijn of haar leven, alleen omdat je zelf geen zin meer hebt.
Maar schuld aan of meewerken aan het stiekem vreemdgaan van de ander, kun je onmogelijk hebben, in mijn ogen. Dat je het in de hand werkt, oke, maar de echte stap neemt echt alleen de vreemdganger. Dan zou de vreemdganger er voor moeten?/kunnen? kiezen om er melding van te maken bij de partner, als er geen enkele opening is om het seksleven te verbeteren of te bespreken. "Annie, we hebben het er nu zo vaak over gehad, we hebben al ** maanden/jaren geen seks gehad en het ziet er niet naar uit dat dit gaat veranderen. Je wilt niet in therapie, geen hulp inschakelen en geen actie ondernemen. Ik ga op zoek naar een nr 2, want ik wil wel een seksleven".
Stiekem vreemdgaan heeft in mijn ogen nooit een plausibele reden of kan veroorzaakt worden door de onwetende.
Maar beide ben je verantwoordelijk voor je seksleven.
Wij hadden op het laatst van ons huwelijk ook geen seks meer. Denk dat we het in het laatste jaar nog 1 keer gedaan hebben. Als midtwintigers is dat niet heel erg normaal en gezond. Ik moest er niet meer aan denken, raakte niet meer opgewonden van hem en had ook gewoon echt echt echt geen zin meer, omdat alle gevoel weg was. Van mij had hij onmiddelijk iemand anders mogen zoeken, heb dat ook vaak voorgesteld omdat hij wel seks wilde, dat had ik echt een goede oplossing gevonden. Natuurlijk was dat ook slechts korte termijn geweest, maar ik wilde en kon het niet meer.
Dan kan ik niet van hem verwachten nooit meer seks te hebben tot het einde van zijn leven.
Gelukkig bleek ik niet helemaal versteend geworden en geniet ik er nu weer met volle teugen van. Het lag dus echt aan ons samen, het was op.
En seksen met iemand anders in het echtelijk bed met toestemming, kan natuurlijk weer een hele extra dimensie in je eigen seksleven geven
Ik hoop echt dat ik in een volgende relatie het seksleven beter aan ga pakken. En het ook eerder als signaal opvang. Nu deed ik best makkelijk, ik had ook echt geen behoefte. Nul. Masturbeerde ook nooit meer. Een volgende keer sta ik er toch anders in en zou ik echt mijn best doen om dat deel leuk te houden, want het is zo fijn en goed voor je relatie.
Suzy, is het bij jullie bespreekbaar? Dat jullie weinig seks hebben?
Maar schuld aan of meewerken aan het stiekem vreemdgaan van de ander, kun je onmogelijk hebben, in mijn ogen. Dat je het in de hand werkt, oke, maar de echte stap neemt echt alleen de vreemdganger. Dan zou de vreemdganger er voor moeten?/kunnen? kiezen om er melding van te maken bij de partner, als er geen enkele opening is om het seksleven te verbeteren of te bespreken. "Annie, we hebben het er nu zo vaak over gehad, we hebben al ** maanden/jaren geen seks gehad en het ziet er niet naar uit dat dit gaat veranderen. Je wilt niet in therapie, geen hulp inschakelen en geen actie ondernemen. Ik ga op zoek naar een nr 2, want ik wil wel een seksleven".
Stiekem vreemdgaan heeft in mijn ogen nooit een plausibele reden of kan veroorzaakt worden door de onwetende.
Maar beide ben je verantwoordelijk voor je seksleven.
Wij hadden op het laatst van ons huwelijk ook geen seks meer. Denk dat we het in het laatste jaar nog 1 keer gedaan hebben. Als midtwintigers is dat niet heel erg normaal en gezond. Ik moest er niet meer aan denken, raakte niet meer opgewonden van hem en had ook gewoon echt echt echt geen zin meer, omdat alle gevoel weg was. Van mij had hij onmiddelijk iemand anders mogen zoeken, heb dat ook vaak voorgesteld omdat hij wel seks wilde, dat had ik echt een goede oplossing gevonden. Natuurlijk was dat ook slechts korte termijn geweest, maar ik wilde en kon het niet meer.
Dan kan ik niet van hem verwachten nooit meer seks te hebben tot het einde van zijn leven.
Gelukkig bleek ik niet helemaal versteend geworden en geniet ik er nu weer met volle teugen van. Het lag dus echt aan ons samen, het was op.
En seksen met iemand anders in het echtelijk bed met toestemming, kan natuurlijk weer een hele extra dimensie in je eigen seksleven geven
Ik hoop echt dat ik in een volgende relatie het seksleven beter aan ga pakken. En het ook eerder als signaal opvang. Nu deed ik best makkelijk, ik had ook echt geen behoefte. Nul. Masturbeerde ook nooit meer. Een volgende keer sta ik er toch anders in en zou ik echt mijn best doen om dat deel leuk te houden, want het is zo fijn en goed voor je relatie.
Suzy, is het bij jullie bespreekbaar? Dat jullie weinig seks hebben?
vrijdag 13 april 2012 om 19:18
***Meelezer breekt in, om zich voorzichtig in het topic te mengen***
Al een jaar meelezerig op t forum, maar in dat jaar veel veranderd, andere denkbeelden gekregen en een aantal dingen op geheel nieuwe wijze gaan bekijken.
Genoeg vaag geklets nu Ik maak er even een egopost van.
Ik, 28 en in bezit van fijne (namelijk: open) relatie met nr.1, heb sinds een tijdje een 'vaste' nummer 2 en zou daarover graag eens zo af en toe wat meebabbelen.
In mijn vriendenkring ligt zoiets nogal gevoelig (voorheen bij mij ook ) dus ik heb niet echt een uitlaatklep. Ik vind het ook weer niet leuk om uitgebreid tegen mijn nr1 te gaan lopen vertellen wat er zo leuk is aan nr2. Open relatie of niet, er zijn grenzen...
Zo. Nu ga ik even een paar pagina's terug lezen, ben ik ook meteen op de hoogte van wat er hier allemaal speelt.
Al een jaar meelezerig op t forum, maar in dat jaar veel veranderd, andere denkbeelden gekregen en een aantal dingen op geheel nieuwe wijze gaan bekijken.
Genoeg vaag geklets nu Ik maak er even een egopost van.
Ik, 28 en in bezit van fijne (namelijk: open) relatie met nr.1, heb sinds een tijdje een 'vaste' nummer 2 en zou daarover graag eens zo af en toe wat meebabbelen.
In mijn vriendenkring ligt zoiets nogal gevoelig (voorheen bij mij ook ) dus ik heb niet echt een uitlaatklep. Ik vind het ook weer niet leuk om uitgebreid tegen mijn nr1 te gaan lopen vertellen wat er zo leuk is aan nr2. Open relatie of niet, er zijn grenzen...
Zo. Nu ga ik even een paar pagina's terug lezen, ben ik ook meteen op de hoogte van wat er hier allemaal speelt.
vrijdag 13 april 2012 om 19:19
@rooss4 wij hebben het meermaals gehad over ons seksleven of beter gezegd het ontbreken daaraan. Nr1 wil wel maar het lukt niet. Pillen enz. Geprobeerd maar werkt niet. En dat is wel echt een leeftijdsding. Met veel gedoe en wat gefriemel gebeurt er wel eens iets maar mag geen na hebben...Daarbij komt dan kijken dat ik nr1 fysiek echt minder aantrekkelijk vind geworden.... zeg dat niet tegen hem, wil hem absoluut niet kwetsen, is te pijnlijk...klinkt misschien raar uit mijn mond maar is wel zo. Heb gewoon fysiek vreselijk veel behoefte aan een man van mijn leeftijd met een lekker hard lijf en stevige seksdrive.....kan het niet helpen...qua geest is mijn nr1 tig jaar jonger dan ik, werkt harder dan menig leeftijdgenoot, staat middenin het leven, wat maakt dat we "geestelijk" wel klikken. Maar fysiek is echt een ander verhaal.... Helaas...tja dat is mijn excuus...
vrijdag 13 april 2012 om 19:43
@ schuldgevoel: Bij mij ligt dat toch een beetje anders denk ik, gezien de open relatie en dus 'toestemming'. Maar in het begin, toen mijn nr1 me kwam vertellen dat ie een nr2 had (dat 'mocht' toen al), vond ik het toch wel even slikken... En toen ik een beetje ging ontdekken wat er zoal op de markt was ( ) vond hij dat soms ook wel even moeilijk. Maar we zijn goeie praters, nr1 en ik, en we weten ook dat wij samen onze 'basis' zijn. De nr2's zijn puur voor de extra. En wij hebben wel als regel dat er niet met nr2's in ons bed gevoosd wordt. Indien zo geregeld mogen ze wel mee naar huis, maar ons bed is ook echt ONS bed. Heilig.
Maar echt schuldig voel ik me eigenlijk nooit. Hooguit tegenover mn huidige nr2, die zelf getrouwd is, kindertjes heeft en geen open relatie heeft. Hij moet alles stiekem doen en constant liegen, dat vreet soms wel een beetje aan me.
Maar echt schuldig voel ik me eigenlijk nooit. Hooguit tegenover mn huidige nr2, die zelf getrouwd is, kindertjes heeft en geen open relatie heeft. Hij moet alles stiekem doen en constant liegen, dat vreet soms wel een beetje aan me.
vrijdag 13 april 2012 om 23:44
Dag allen.... er is weer lekker geschreven hier!
@Rooss... , lekker dat het klussen zo gelukt is !
Verrassend dat de discussie zich van het gebruik van het echtelijke bed voor het buitenechtelijke 'minnen', zich ondertussen naar het wel of niet gelegitimeerd vreemdgaan heeft verplaatst. Volgens mij ging het daar helemaal niet over, maar ik zal wel een afslag hebben gemist of zo.....
Ik heb meermaals gepleit voor een genuanceerde benadering van het laatste onderwerp en vind dat het ieders eigen verantwoordelijkheid is om de legitimiteit van zijn/haar eigen besluiten af te wegen en te beoordelen. Ik heb inderdaad een keer een 'segmentatie' gemaakt van de diverse minnaressen op basis van motieven en dat varieerde inderdaad van de 'hedonisten' die openlijk seks buiten de deur afdwingen bij hun eersten tot de 'mantelzorgers' die dat juist niet doen om hun partners niet te kwetsen in tijden van een invaliderende ziekte. En daar zit een variëteit van situaties tussen die onmogelijk over 1 kam te scheren is.
Maar daar is dit topic ook niet voor. Het gaat erom wat een minnaarrelatie met je doet en hoe je er mee omgaat, of je nu vreemdgaat, of single bent of een open relatie hebt thuis... whatever.
@Iddan: Lastige overweging meisje. Als je je er niet goed bij voelt, of heel erg schuldig zelfs, dan wordt het belastend en mogelijk zelfs beschadigend voor jezelf en/of je relatie met Nr.1. Het moet wel leuk zijn i.p.v. zorgelijk.
@Rooss... , lekker dat het klussen zo gelukt is !
Verrassend dat de discussie zich van het gebruik van het echtelijke bed voor het buitenechtelijke 'minnen', zich ondertussen naar het wel of niet gelegitimeerd vreemdgaan heeft verplaatst. Volgens mij ging het daar helemaal niet over, maar ik zal wel een afslag hebben gemist of zo.....
Ik heb meermaals gepleit voor een genuanceerde benadering van het laatste onderwerp en vind dat het ieders eigen verantwoordelijkheid is om de legitimiteit van zijn/haar eigen besluiten af te wegen en te beoordelen. Ik heb inderdaad een keer een 'segmentatie' gemaakt van de diverse minnaressen op basis van motieven en dat varieerde inderdaad van de 'hedonisten' die openlijk seks buiten de deur afdwingen bij hun eersten tot de 'mantelzorgers' die dat juist niet doen om hun partners niet te kwetsen in tijden van een invaliderende ziekte. En daar zit een variëteit van situaties tussen die onmogelijk over 1 kam te scheren is.
Maar daar is dit topic ook niet voor. Het gaat erom wat een minnaarrelatie met je doet en hoe je er mee omgaat, of je nu vreemdgaat, of single bent of een open relatie hebt thuis... whatever.
@Iddan: Lastige overweging meisje. Als je je er niet goed bij voelt, of heel erg schuldig zelfs, dan wordt het belastend en mogelijk zelfs beschadigend voor jezelf en/of je relatie met Nr.1. Het moet wel leuk zijn i.p.v. zorgelijk.
