Minnaar deel 17

Vergeet het maar even Doddie, ik geloof dat mijn punt niet zo goed overkomt..

doddie schreef op 24 mei 2012 @ 13:24:

Ik ben in alle reacties de enige die die kant uit ervaring belicht., het lijkt me niet dat ik daarom in elke reactie alle opties moet belichten/



Ik denk dat ik genoeg heb aangeven begrip te hebben voor vreemdgaan, en ik zie anderen toch ook niet in elke reacties alle opties benaderen, dan hoeft dat toch ook niet te betekenen dat het de enige optie is? De andere opties zijn over algemeen wel meer gangbaar en bekend.

Uit ervaring? Zo is het toch helemaal niet bij jullie gegaan?



Jij bent toch zelf begonnen met chatten, waarna jouw man ingreep en zijn grenzen aangaf, die niet binnen jouw plan pasten, maar waarop jij wel jouw wensen aangepast hebt?



Jij bent niet begonnen met chatten, hebt iemand ontmoet die je nooit meer kwijt wilde en hebt tegen jouw man take it or leave it gezegd. Hij gaf jou/jullie ruimte, maar wel binnen grenzen die niet jóuw grenzen waren.



Jij hebt ervaring met het samen opener maken van jullie relatie, ontdekken wat wel en niet oké voelt tussen jullie en met anderen. Dat is heel iets anders dan een niet mee willen werkende partner voor het blok zetten of er zelfs met geweld overheen te gooien, zoals jij voorstelt.

ik heb ervaring met een partner die aangaf 'jij mag doen wat je wil, je bent mijn bezit niet maar dan moet je ook de gevolgen durven dragen.



Ik moest dus bekijken wat ik met die andere mannen wilde, wilde ik afspreken? Hij hield me niet tegen, maar dan ook dealen met het feit dat hij boos kon worden, verdrietig was, of misschien wel van me af wilde gaan. Je maakt dat besluit? oorzaak gevolg, dan ook de consequentie dragen

doddie schreef op 24 mei 2012 @ 13:58:

ik heb ervaring met een partner die aangaf 'jij mag doen wat je wil, je bent mijn bezit niet maar dan moet je ook de gevolgen durven dragen.

....

Aan die opmerking heb je toch niks? Hij kan boos worden? Hij kan besluiten met een kettingzaag je auto in stukjes te hakken. Hij kan op dat moment besluiten dat het acceptabel is en je een andere man te gunnen. Maar in al die gevallen legt hij de verantwoordelijkheid . Of ervoer jij die opmerking anders?

Hij is niet gevaarlijk of geweldadig, liet mij de vrijheid en hamerde erop dat ik zijn bezit niet ben, dat ik kon doen en laten wat ik wilde maar dat hij niet kon garanderen in alles mee te kunnen gaan.



wilde ik doorzetten dan zou ik ook moeten dealen met wat dat met hem deed. Het was aan mij of het me dat waard was of ik zover wilde gaan, was het mijn keus was het voor hem goed, maar er kon ook een moment aanbreken dat hij besloot me dan vrij te laten omdat hij zover niet mee kon gaan, dat was dan de consequentie van mijn keus.



Ik vond dat hij daar mee een punt had en het is ook wat ik als overtuiging heb overgenomen. Met het stiekum doen was ik aan het weglopen voor de gevolgen van het besluit dat ik blijkbaar genomen had, het toch doen ondanks dat ik de mening van hem wist. ik liep daarvoor weg.



En nadat ik daar open over ging zijn merkte ik ook dat ik daarmee ook zag wat ik aanrichtte en was het ook MIJN beslissing met iets te stoppen, hij heeft me nooit verboden of gedwongen tot keus, het was mijn beslissing ermee te stoppen omdat ik zag wat ik hem ermee aandeed als ik doorging.



Maar hij liet me wel ruimte hij was echt aan het kijken of hij me meer vrij kon laten. het was niet zo dat het bij zijn "ik wil niet"gelijk stopte

toen hij overwoog met een therapeut te gaan praten om wat ik wilde een plek te geven kwam bij mij het keerpunt, het ging mij te ver, met hem was niets mis, als hij naar een therapeut moest om iets dat ik wilde was er nara mijn mening iets mis met mijn wens

doddie schreef op 24 mei 2012 @ 13:33:

[quote]noppies schreef op 24 mei 2012 @ 12:57:

[...]





quote]

en ik snap jou dan niet, want als je aangeeft tegen vreemdgaan te zijn omdat de ander geen keus heeft maar daar wel recht op heeft. dan snap ik niet je moeite met een open manier van die keus tot uitvoer brengen, er gebeurd nl het zelfde als bij vreemdgaan maar met dit verschil dat je er voor uitkomt

Dat is het enige dat je er uit haalt?



Ik begrijp vreemdgaan. In elke mogelijke situatie, in elk mogelijk huwelijk, hoe gelukkig of ongelukkig dat ook is. Zelf word ik heel ongelukkig van vreemdgaan, het zal dus niet mijn keuze meer zijn, maar daarmee snap ik het wel.



Ik ken - als minnares - de ongekende geilheid, de spanning, het nieuwe, het verlust zijn en zou dus nooit tegen vreemdgaan an sich kunnen zijn. Ook al heb ik moeite met het stiekeme, maar dat is iets waar de vreemdganger helemaal zelf mee moet dealen, dat is niet aan mij.



In Aphro's situatie helt volgens mij alles. En als een nr 2 verhouding zo ingrijpend is/wordt en zelfs de fundamenten van alles wat tot nu toe was, doet beven en kraken, is het volgens mij niet meer zomaar een spannende verhouding voor ernaast.

En dan vind ik wél dat je er iets mee moet doen, voor je alles en iedereen om je heen nóg meer pijn doet. Ik geloof zelfs dat Aphro wel gelukkig denkt te zijn met haar twee mannen, maar dat ook vooral vast wil houden, om geen keuze hoeven te maken en niet onder ogen te hoeven zien wat er scheef zit.

Ze wil heel graag nu gelukkig zijn en aan haar eigen genot en belang denken, maar volgens mij maakt het 'geen keuze maken' haar helemaal niet écht gelukkig. Ik lees in ieder geval geen gelukkige vrouw in haar berichten. Alleen een worstelende.

ik geloof dat je nu iets heel anders aanhaald wat ik met mijn reacties bedoel.



Ik hoop dat ik met mijn latere reacties meer kan verduidelijken welke kant ik ermee op wil gaan.

Ik leg uit hoe ik tegenover vreemdga sta. Dat was jou niet duidelijk, zei je.



Jouw situatie vind ik echt totaal anders. Jouw man heeft duidelijk de touwtjes in handen genomen. Niet jij, als degene die op zoek was naar de spanning. Jij kreeg de vrijheid, degene die hier tegenaan lopen, krijgen die vrijheid niet van hun partner.



Dus jouw dringende advies om het te forceren, is niet gepast. Want elke mogelijke stap richting ook maar het kleinste beetje vrijheid wordt door deze partners als gevaar voor de relatie gezien en afgewezen. Dat is hun recht, dat mag.



Maar jij weet niet wat het is om het zo aan te pakken. Jij hebt niet met de vuist op tafel geslagen en gezegd dat je vanaf dat moment lekker zelf zou doen wat je wilt. Jij bent samen met jouw man, volgens zijn plan, op ontdekking gegaan en je hebt je aangepast aan zijn wensen en grenzen.



En je adviseert anderen om genadeloos over hun partners grenzen te walsen, terwijl jij zelf binnen de grenzen van jouw partner bent gaan handelen. Dat is krom. En slaat bovendien nergens op, als je ondertussen doet alsof de liever-monogame-partner te dominant of dwingend is om vast te blijven houden aan zijn grens.

Het zou hetzelfde zijn als ik iemand adviseer spanning in zijn of haar seksleven te brengen door naar een parenclub te gaan, terwijl ik van mijn leven nog niet in een parenclub ben geweest.



Of iemand zeggen dat stoppen met roken zo makkelijk is, terwijl ik nog nooit een sigaret gerookt heb.

Nee, noppies, zo steekt het dus niet in elkaar. Ik zie heel goed wat er 'scheef' zit en weet ook heel goed dat in mijn relatie met n1 de enige ben die er wat aan kan doen. En een keuze maken hoort daar momenteel niet bij. Misschien later in de toekomst, maar het kijken in een glazen bol is mij nooit goed afgegaan. Het klinkt heel dramatisch maar geloof me, dit is een eenzame 'strijd', niet omdat ik het in mijn eentje wíl oplossen maar omdat ik het niet samen met mijn lief kán oplossen.



Ik ben een gelukkig vrouw die tevens worstelt. Worstelen met overtuigingen is niet noodzakelijk lijden.

Aphro, dan interpreteer ik jouw berichten anders en zit ik er naast. Dat kan .

ook al is die kant door mijn man belicht kan het er toch voor hebben gezorgd dat ik er anders over ben gaan denken nav mijn verleden.



Mijn man had liever niet dat ik ging bellen, wat deed ik? Ik deed het toch, hij wees mij erop dat ik als ik zo flink was toch te doen wat ik goed vond dat ik er dan ook voor uit moest komen, ik was zijn bezit toch niet, als ik vond dat ik best kon bellen had ik ook kunnen zeggen "ik vind dat ik wel kan en mag bellen" het is een andere mening waar je voor uit kan en mag komen, waarom doe je dat niet? Omdat je geen zin hebt in het gezeur dat er op volgt, ruzie, gedoe enz, maar dat was dan volgens hem het gevolg van een beslissing die je blijkbaar toch zonder zijn instemming neemt, ik moest dat vooral doen maar dan er ook voor uitkomen dat ik een andere mening had dan hij.



Ik ben dat ook gaan doen. Dat ik niet op het idee kwam veranderd niets aan het feit dat ik nu vind dat hij daarin gelijk heeft. en nu zoals hij dat bij mij deed wil ik andere wijzen op deze optie. Voor wie het past en voor wie eerlijkheid beter aanvoelt kan het een andere manier zijn om er mee om te gaan.



En ik heb er blijkbaar andere ook forummers mee geholpen om er zo mee om te gaan.

noppies schreef op 24 mei 2012 @ 14:58:

En je adviseert anderen om genadeloos over hun partners grenzen te walsen, terwijl jij zelf binnen de grenzen van jouw partner bent gaan handelen. Dat is krom. En slaat bovendien nergens op, als je ondertussen doet alsof de liever-monogame-partner te dominant of dwingend is om vast te blijven houden aan zijn grens.

of je nu genadeloos vreemd gaat of genadeloos doet wat je zelf oke vind maar er dan eerlijk voor uit komt. Het gaat erom dat het punt van overleg al voorbij bent en men een mening van een partner naast zich neer legt, met de mededeling, "er valt met mijn partner niet over te praten" dus doe ik het stiekum. waarmee men dus de keus van de partner ontneemt, in geval van vreemdgaan omdat je die keus vreest en in geval van openheid over je keus met het dragen van de consequentie dat hij inderdaad keus kan gaan maken die je mogelijk niet bevalt maar wel voor je zelf met de gedachten dat je er wel eerlijk over bent geweest. bij beide loop je gevaar dat het je relatie gaat kosten , beide geeft nadelen, het schuldgevoel bij vreemdgaan of de ruzie;s die je er door krijgt en het verdriet waar je mee wordt confronteerd als je eerlijk bent, maar mogelijk passend bij jouw (voor wie er mee worstelt) manier van ermee omgaan.



maar heb gevoel noppie dat wij elkaar jammer genoeg vaak verkeerd begrijpen. We zullen elkaars taal wel niet spreken vrees ik. ik heb idee dat we vaak hetzelfde bedoelen nl

Deze discussie kan eindeloos doorgaan. Ik ben er eerlijk gezegd wel een beetje klaar mee en voel me er ook niet meer prettig bij hier op dit topic. Het voelt inmiddels alsof ik als een buitenstaander met wijzend vingertje hier sta te prediken en dat wil ik niet.



Edit: mijn scherm stond lang open en ik moest even weg.

Of we er vaak hetzelfde over denken, weet ik niet, wel dat we gewoon op andere lijnen zitten en elkaar niet 'verstaan'.

noppies schreef op 24 mei 2012 @ 14:58:

En je adviseert anderen om genadeloos over hun partners grenzen te walsen.

is dit niet al het geval met alle vormen van vreemdgaaf, dat men al lang over de grens van de partner heen is gegaan ?

wovi12 schreef op 24 mei 2012 @ 15:41:

is dit niet al het geval met alle vormen van vreemdgaaf, dat men al lang over de grens van de partner heen is gegaan ?

Ja, dat is waar.

Met het verschil dat je vreemdgaan verborgen kunt houden. Zolang het niet uitkomt, weet je partner niet dat er grenzen overgegaan worden. Beetje dubbel vind ik het, want iemand zo voor het blok zetten om een open relatie te forceren, vind ik toch anders. Kan het alleen nu niet uitleggen, de juiste woorden missen.



Wovi, welkom trouwens.

Zag je gisteren? al schrijven. Wil je iets over jezelf vertellen?

ja hoor ik wil best iets over mezelf vertellen.

Ik weet alleen niet of dit de juiste plek voor me is.

ik ben zelf iemand die aan de andere kant staat dan de meeste hier.



Ik ben er een tijdje geleden achter gekomen dat mijn vrouw vreemd gaat/ging met een colega van haar.

En probeer dit nu allemaal nog te verwerken en te snappen waarom.

zij kan en/of wil het niet uitleggen en ben zo zelf wat aan het rond kijken gegaan en ben hier uitgekomen.



Ik zit hier niet om mensen te veroordelen of jullie het leven zuur te maken en hoop ook niet dat ik zo over kom want dat is niet te bedoeling.

Ik snap goed dat zo een geheim bij de meeste al zwaar genoeg is zonder dat iedereen met een wijzend vingertje staat.



Ik moet zeggen dat wat ik tot nu toe allemaal gelezen heb ik mij het beste in het verhaal van doddie kan vinden.

(niet perse op de laatse manier van dit of stik maar)

op die manier hebben beide partners een keus hoe ze verder willen.

en is er niet een partner die in een relatie zit die gebaseerd is op leugens.

want dat is nog wat mij het meeste geraakt heeft.



nogmaals ik ben niet hier om iemand te beledigen, en mocht iemand het niet prettig vinden dat hier iemand zit die aan de andere kant staat laat dit dan aub even weten dan zal ik hier niet meer posten.

Ik snap donders goed dat de meeste vreemgangers al nergens hun verhaal kwijt kunnen

Welkom wovi12, best goed om eens iemand te hebben die aan de andere kant zit, en erg knap van je dat je totaal niet veroordelend bent hier. Enig idee of het bij jullie de kant uit zou kunnen gaan zoals het bij Doddie is?

wovi12 schreef op 23 mei 2012 @ 15:56:

Ik snap wat je bedoelt ik hou van mijn vrouw en ik weet zeker dat dit ook nooit zal veranderen,maar ik kan ook niet mijn gevoelens wat er gebeurt is er opzij zetten.

en denk er ook regelmatig aan om de scheiding aan te vragen.

Wat me het meeste heeft geraakt is vooral het liegen.

voor mij moet een relatie vooral op vertouwen gebaseerd zijn, en dit is op moment helemaal weg.

Ik weet op dit moment nog niet of we het gaan redden, maar ik weet wel als ik er achter kom dat er weer iets stiekem gebeurd het over is.



van wat ik hier gelezen heb van de meeste posters hier is het voor de meeste geen bewuste keuze geweest om er een nr2 bij te krijgen maar iets wat hen overkwam.

Ik kan me voorstellen dat het voor de vreemganger niet altijd even makelijk is, en dat ze regelmatig met henzelf in de knoop zitten.

Wovi uit jouw verhaal begrijp ik dat jouw vrouw is vreemdgegaan, hoe ben je er achter gekomen? (lees nu net dat je ook al gereageerd hebt, zojuist, deze post heb ik hiervoor geschreven is dus crosspost, maar misschien heb je iets aan mijn verhaal.....)



Ik ben zelf een vrouw die is vreemdgegaan en jouw opmerking trof me. je begrijpt volgens mij prima wat er bij je vrouw is gebeurd, ik heb het idee dat je je goed kunt inleven.



Met mijn man heb ik het uitgebreid over vreemdgaan gehad, hij weet niet dat ik ben vreemdgegaan, en ik houd dit liever zo, ik heb wel gezien wat het hem kan doen! omdat mijn man wel voelt dat het in de de lucht hing hebben we er veel gesprekken over gevoerd. Hij vertelde mij, precies wat jij beschrijft, dat hij moeite zou hebben met het liegen, het buiten de situatie staan, waardoor je er als partner geen grip op kan hebben, dat lijkt hem het meest verschrikkelijke van vreemdgaan, ik heb gezien, dat het hem verdriet doet, de gedachte alleen al, dus nog niet eens het vreemdgaan, maar het geheime ervan.



Je hebt ook gelijk, voor de vreemdganger is het ook niet altijd even makkelijk (en ik wil hier geen huilverhaal ophangen) maar ik ben met minnaar gestopt omdat ik door schuldgevoelens verscheurd werd. ik moest het wel stoppen, omdat ik er aan onderdoor ging. Op dit moment heb ik geen contact meer met minnaar, ik heb nog niet zijn gegevens gewist, dat kan ik nog niet. het stoppen met een minnaar geeft ook liefdesverdriet, welke op een andere manier aanvoelt dan bij een 'gewone' liefdesverdriet, en dit komt denk ik doordat je het niet kwijt kan, je kunt er niet over praten. hierdoor houd je het langer vast. (denk ik hoor)



Mijn minnaar heeft me ook veel gebracht, mijn minnaar heeft me o.m. mijn passie terug gegeven, en heeft me mijn huidige relatie door een groot vergrootglas doen laten schijnen. Er zijn momenteel veranderingen gaande die ik voorheen als niet mogelijk beschouwde. Mijn man realiseerde zich, de afgelopen weken, dat hij mij ook kon verliezen, en hij wil me niet verliezen, nogmaals hij weet niet van het vreemdgaan, maar hij had zeker door dat ik van hem aan het verwijderen was. De afgelopen weken hebben we veel heel veel gepraat, en ik ben een heel gelukkig mens aan het worden weer. :-) Ik hoop voor jou en je vrouw, dat jullie goed naar elkaar kunnen luisteren, vreemdgaan gebeurd niet zomaar, het is een teken aan de wand (dank stewardess voor dit inzicht!). Door mij dit te realiseren wist ik dat ik niet tevreden was. Luister naar je vrouw, probeer haar te begrijpen en tussen de regels door haar te horen. verval niet in verwijten, maar kijk ook naar je eigen aandeel in je relatie.



Het geheim van het vreemdgaan is voor mij echter nog wel een moeilijk punt, ik heb besloten om hier hulp van derde bij in te schakelen. Om dit geheim een plek te geven, omdat ik nog steeds van mening ben, dat het meer verdriet geeft, dan het alsnog op te biechten.



Aan jou wil ik nog meegeven, dat ik begrijp dat het vreemdgaan van je vrouw een heel heftig verhaal is om te verwerken.

Maar als ik naar mezelf kijk, dan ben ik nu weer een ander mens, in een andere wereld. Ik wil het hiermee niet goed praten, maar op het moment dat het me gebeurde heb ik keuzes gemaakt waarvan ik op dat moment dacht dat dat de beste keuze was. Hiermee wil ik zeggen, probeer je, voor nu, op de toekomst te richten en het verleden laten voor wat het is. (ik hoop dat je me kan volgen, ) en jouw verhaal, of dat van je vrouw is ongetwijfeld anders dan mijn verhaal, maar ik haal uit jouw posting, dat je vrouw nu niet meer vreemdgaat, en dat ook niet meer van plan is.

Dat vraag ik me ook af, hoe had je erop gereagereerd, had ze ook keihard de deur dichtgesmeten gekregen met de mededeling dat ze monogaam kon blijven of jou vaarwel kon zeggen of had je met haar bekeken wat er voor ruimte bij jullie was voor een meer vrije relatie met elkaar?

stewardess schreef op 24 mei 2012 @ 17:11:

.



Verder wil ik zeggen dat jullie Doddiies posts niet zo zwart wit moeten lezen. Ik ken Doddie als een hele lieve, open minded vrouw, en zoals ze zelf aangeeft veroordeelt ze niemand. Ze vertelt haar eigen verhaal, en hoe het eventueel ook zou kunnen. .

Dank je wel stew, heel fijn dat je dit gevoel van jouw kant naar voren wil brengen. Mocht ik verkeerd overkomen of niet begrepen worden geef het aan, ik ben zeker bereid daar dan wat meer toelichting op te geven.

@stewardess ik wil je graag bedanken, voor de herhaling van: "het is een teken aan de wand"



ik ben er mee aan de slag gegaan.....en het werpt zijn vruchten op een hele positieve manier af....:-)

@openrelatie versus stiekem vreemdgaan:



In mijn hart ben ik voor een open relatie, mijn man heeft me echter aan gegeven dit niet te willen, hij zegt ga maar vreemd, en zorg dat je het heeel heeel heeel goed verborgen houd.



Contrasterend hiervan is dat hij, hiernaast aangeeft het stiekeme van het vreemdgaan het ergste te vinden.



Gelukkig heb ik op dit moment geen behoefte aan een minnaar, maar ik ben maar een mens, en ik realiseer me dat die behoefte weer naar boven kan komen, op dit moment weet ik nog niet hoe ik er een volgende keer mee om ga gaan. Diep in mijn hart hoop ik dat ik er voor weg ga lopen.....! want ik snap dat het 'stiekeme' voor de partner niet fijn is, als hij/zij er achter komt, maar ik vind dit zelf ook het meest verschrikkelijke van het vreemdgaan.

Wovi, helpt het om hier te lezen? Vind je dat niet lastig?

Kan me voorstellen dat het soms ook heel confronterend kan zijn.



Weet je wat jij wilt in jullie relatie (alhoewel ik me er nu van bewust ben dat dit niet geheel ontopic is) en hoe het verder gaat?

Heb jij het ontdekt of heeft ze het verteld?



Ik ben trouwens single, heb een minnaar sinds bijna 5 jaar, die ik weinig zie, maar veel spreek en eentje nogal recent, maar dat is voorbij. Beide getrouwd.

Even in het heel kort, ter beeldvorming.