Seks
alle pijlers
Minnaar, deel 20
dinsdag 9 april 2013 om 09:41
Al 19 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
zondag 23 juni 2013 om 23:39
Voel je je hier dan oprecht goed bij Mercedes of is dat een houding.
Want jij noemt vrij nemen voor je zieke man kwaliteit, ik niet.
Want het gaat uiteindelijk om je hoofd en je hart, dat moet kloppen, en die indruk wek je bij mij gewoon niet...
Dat wil niet zeggen dat ik je niet alle geluk van de wereld gun, alleen vraag ik me af wat dat in deze is...
Gestolen momenten, doen alsof alles koek en ei is, zorgen voor een man met in je hoofd een ander, ik vind het zware materie.
Want jij noemt vrij nemen voor je zieke man kwaliteit, ik niet.
Want het gaat uiteindelijk om je hoofd en je hart, dat moet kloppen, en die indruk wek je bij mij gewoon niet...
Dat wil niet zeggen dat ik je niet alle geluk van de wereld gun, alleen vraag ik me af wat dat in deze is...
Gestolen momenten, doen alsof alles koek en ei is, zorgen voor een man met in je hoofd een ander, ik vind het zware materie.
maandag 24 juni 2013 om 15:03
Mercedes, Ik ben geen moraalridder en oordeel niet, weest gerust 
. Ik volg dit topic al langere tijd, en dan met name in de hoop inzicht te krijgen -via jullie- in het brein van mijn vreemdgaande ex-echtgenoot. Maar eigenlijk wil ik degenen die twijfelen of ze al dan niet aan een minnaarsbestaan moeten beginnen, of degenen zoals jij die totaal gefocust zijn op hun minnaar, waarschuwen: wees je HEEL erg bewust van de risico's die je neemt. Toen het bedrog van mijn ex-man uitkwam en ik hem de deur wees, trok hij bij zijn (single) minnares in. Dat was niet zijn eerste keuze geweest, hij wilde eigenlijk met mij aan de relatie werken. Vreemd dat hij dat helemaal niet wilde gedurende het jaar dat zijn affaire duurde... Zijn verklaring voor zijn vreemdgaan: de vrijheid van iets doen dat niet mag lokte zo. Maar de minnares was wel slechts een vluchtheuvel en hij was bereid haar onder de bus te duwen om maar ons huwelijk te kunnen redden. Dat had hij uiteraard eerder moeten bedenken.
Nadat tot mij doordrong tot wat voor bedrog hij in staat was, realiseerde ik me dat ik onder geen enkele voorwaarde met deze man verder wilde. Niet vanwege sex buiten de deur (ik had namelijk best open gestaan voor een 'open relatie'), maar omdat ik walgde van iemand die tot dit soort leugens in staat bleek, na 20 jaar huwelijk.
Zijn nieuwe relatie met zijn voormalige minnares loopt natuurlijk voor geen meter, want ze weten allebei dat ze niet te vertrouwen zijn. En ik? Ik ben vrij. Kan zo promiscue zijn als ik wil. Of niet. IK heb de vrijheid die mijn ex-man zo aanlokkelijk vond.
Hoewel ik bedrogen en verraden ben, ben ik degene die er het beste uitgesprongen is. Ik ben namelijk liever alleen (en vrij) dan samen met een leugenaar.
Alsje vreemdgaat, moet je je denk ik realiseren welke risico's je loopt als alles uitkomt. Ben je bereid dat risico te lopen, dan moet je je partner gewoon even inlichten, denk ik. Ben je niet bereid dat risico te nemen, dan is het wellicht slimmer om je lusten in bedwang te houden. Misschien is het raadzaam als jij deze afweging maakt, Mercedes? Want als ik jouw man was, zou het feit dat jij mij loopt te verzorgen terwijl je aan je geheime minnaar loopt te denken, voldoende reden zijn om je met weekendtasje en al af te zetten bij die minnaar....
. Ik volg dit topic al langere tijd, en dan met name in de hoop inzicht te krijgen -via jullie- in het brein van mijn vreemdgaande ex-echtgenoot. Maar eigenlijk wil ik degenen die twijfelen of ze al dan niet aan een minnaarsbestaan moeten beginnen, of degenen zoals jij die totaal gefocust zijn op hun minnaar, waarschuwen: wees je HEEL erg bewust van de risico's die je neemt. Toen het bedrog van mijn ex-man uitkwam en ik hem de deur wees, trok hij bij zijn (single) minnares in. Dat was niet zijn eerste keuze geweest, hij wilde eigenlijk met mij aan de relatie werken. Vreemd dat hij dat helemaal niet wilde gedurende het jaar dat zijn affaire duurde... Zijn verklaring voor zijn vreemdgaan: de vrijheid van iets doen dat niet mag lokte zo. Maar de minnares was wel slechts een vluchtheuvel en hij was bereid haar onder de bus te duwen om maar ons huwelijk te kunnen redden. Dat had hij uiteraard eerder moeten bedenken.Nadat tot mij doordrong tot wat voor bedrog hij in staat was, realiseerde ik me dat ik onder geen enkele voorwaarde met deze man verder wilde. Niet vanwege sex buiten de deur (ik had namelijk best open gestaan voor een 'open relatie'), maar omdat ik walgde van iemand die tot dit soort leugens in staat bleek, na 20 jaar huwelijk.
Zijn nieuwe relatie met zijn voormalige minnares loopt natuurlijk voor geen meter, want ze weten allebei dat ze niet te vertrouwen zijn. En ik? Ik ben vrij. Kan zo promiscue zijn als ik wil. Of niet. IK heb de vrijheid die mijn ex-man zo aanlokkelijk vond.
Hoewel ik bedrogen en verraden ben, ben ik degene die er het beste uitgesprongen is. Ik ben namelijk liever alleen (en vrij) dan samen met een leugenaar.
Alsje vreemdgaat, moet je je denk ik realiseren welke risico's je loopt als alles uitkomt. Ben je bereid dat risico te lopen, dan moet je je partner gewoon even inlichten, denk ik. Ben je niet bereid dat risico te nemen, dan is het wellicht slimmer om je lusten in bedwang te houden. Misschien is het raadzaam als jij deze afweging maakt, Mercedes? Want als ik jouw man was, zou het feit dat jij mij loopt te verzorgen terwijl je aan je geheime minnaar loopt te denken, voldoende reden zijn om je met weekendtasje en al af te zetten bij die minnaar....
dinsdag 25 juni 2013 om 10:09
Ik merk nu dat wat meer afstand eigenlijk wel goed is, nadat hij het vorige week nogal bot bracht dat hij meer rust wilde.
Ik realiseer me dat hij veel te veel mijn leven beheerste en ik waarschijnlijk dat van hem.
Dit is nooit de bedoeling geweest. Hij was mijn 'escape from reality', soms echt, soms een fantasie, maar mijn echte leven is hier, bij man en kinderen.
Dus af en toe een apje of 2 op een dag ipv 20, af en toe elkaar in gezelschap zien en misschien alleen een blik ipv een stiekeme ontsnapping naar het toilet en misschien eens in het half jaar af spreken...
Het is goed zo... Nog steeds niet goed te praten natuurlijk, maar hé, wie heeft gezegd dat ik perfect ben .
Ik realiseer me dat hij veel te veel mijn leven beheerste en ik waarschijnlijk dat van hem.
Dit is nooit de bedoeling geweest. Hij was mijn 'escape from reality', soms echt, soms een fantasie, maar mijn echte leven is hier, bij man en kinderen.
Dus af en toe een apje of 2 op een dag ipv 20, af en toe elkaar in gezelschap zien en misschien alleen een blik ipv een stiekeme ontsnapping naar het toilet en misschien eens in het half jaar af spreken...
Het is goed zo... Nog steeds niet goed te praten natuurlijk, maar hé, wie heeft gezegd dat ik perfect ben .
dinsdag 25 juni 2013 om 15:15
