vreemdgaan?!

Het komt toch uit. Je kan dan beter met de billen bloot gaan. Dat zou mijn raad zijn. Vooral je directe familieleden moeten het weten.

Ja, ik geloof dat door het verborgen vreemdgaan uit mijn verhaal al een stuk of 6 relaties gesneuveld zijn, en dan bedoel ik niet nog meer liefdesrelaties, maar wel vriendschapsbanden en familiebanden.

Ik spreek, helaas, uit ervaring als ik zeg: meid, DOE HET NIET! Zéker niet als er kinderen in het spel zijn. In jouw geval JOUW (/jullie) kind.



Serieus, denk eens goed na over de consequenties voor jou en daarmee je huwelijk, maar (voornamelijk) jullie zoontje! Het leven die je nu kent, de mensen waar je nu mee om gaat (familie, vrienden, kenissen) zal nooit meer hetzelfde worden. Zodra de eerste stap is gezet en je krijgt spijt, is het een lange en moeilijke weg terug, moet je het vertrouwen van je man terug zien te winnen en zijn de meningen van anderen al gevormd. Kun je hier mee om gaan?



Wat verwacht je van je ex-collega, die - zoals ik eerder meende te lezen - niet van kinderen houdt? Denk je nou werkelijk dat jullie een happy ever after en dus een toekomst zullen hebben? Ik (28) zou persoonlijk al helemaal niet kunnen vallen op iemand van achter in de 40, maar smaken verschillen en aandacht maakt iedereen uiteindelijk aantrekkelijk, ongeacht zijn/haar leeftijd.



Je noemt ook op wat je man en (mogelijke) minnaar wel/niet interesseert. Boeiend! Ik zou niet iemand willen die alles leuk vind wat ik leuk vind en niet leuk vind wat ik niet leuk vind. Mannen en vrouwen zijn verschillend, de interesses per man/vrouw zijn verschillend. Sommige komen overeen, anderen niet. In een relatie moet je elkaar aanvullen, je moet geven, maar je moet ook nemen, etc.



Ik geef toe, ik ben GEK op aandacht, van iedereen. Donker, blank, vrijgezel, verliefd, bezet, verloofd, getrouwd, gescheiden, jong/oud, met/zonder kinderen. Ja, ik tease, iedere dag weer. Ja, ik ben vreemd gegaan (stom!), twee keer zelfs (stom, stom!). In beide gevallen met iemand waarvan ik nota bene wist dat hij een vriendin had (stom, stom, stom!), maar geen kinderen. Zodra er kinderen in het spel zijn (of ik er achter kom dat dat het geval is) is het voor mij end of story.



Ik had nooit vreemd moeten gaan, of ik nu wel/geen vriend had, of hij nu wel/geen vriendin had. Het is fout! Je maakt iets kapot bij jezelf én bij anderen wat maar weinig weer weten te herstellen. (Zoals te lezen van de reacties waarbij de mannen zijn vreemdgegaan, maar waarvan de vrouwen de relatie een tweede kans willen geven.)



Bij de eerste keer vreemdgaan ben ik gescheiden. Hij? Hij ging terug naar zijn ex. Ik? Was heart-broken, maar blij dat ik vreemd was gegaan, want uiteindelijk waren we toch wel uit elkaar gegaan, alleen had het dan misschien één á twee jaar langer geduurd. Bij de tweede keer vreemdgaan woonde ik samen, heb ik mijn spullen gepakt en ben vertrokken. Hij? (History repeats itself.) Hij ging terug naar zijn ex. Ik? Ik ben, misschien gek genoeg, niet rouwig geweest om de break-up. Ik ben weer een happy single (sort of, maar dat doet er nu niet toe) en weet ook dat zoiets mij nooit een derde keer zal overkomen. Het vreemdgaan bedoel ik.



In beide gevallen wisten mijn ex-partners overigens niet dat ik vreemd was gegaan en dat dat de uiteindelijke werkelijke reden van de breuk was. Ik wilde ze niet nog eens een trap na geven. Het feit dat we uit elkaar gingen was al pijnlijk genoeg. Beide ex-partners hadden zo hun tekortkomingen. Nu kan ik wel alle ins & outs uit de doeken doen over wat precies en alles, maar dit topic gaat om jou, dus laat ik het hier even bij.



Vreemdgaan is fout en men doet zoiets ook niet zonder reden. Er moet iets zijn wat hij/zij thuis mist, wat hij/zij thuis tekort komt, etc. Wat ik heb geleerd (jammer alleen dat het me twee keer kostte) is dat communicatie het allerbelangrijkste is binnen een relatie. Je zegt het er wel eens over te hebben gehad met je man. Maar je reactie komt op mij over alsof het een beetje tussen-neus-en-lippen-door ter sprake is gekomen. Ga praten, huilen, lachen, schreeuwen, schelden, maar vooral: VECHTEN. Je krijgt spijt als je niet vecht voor je huwelijk. Dat is één ding wat mensen mij nooit kwalijk kunnen nemen. Ik héb gevochten voor mijn huwelijk en hoe!



Geheimen? Nee! Die moet je niet hebben in een relatie. Wil je afspreken met je ex-collega? Prima, meid, doe waar je zin in hebt, maar zodra je hierover niet eerlijk bent tegenover je man, ben je - naar mijn mening - al aan het vreemdgaan. Uiteindelijk is dat juist waar je naar op uit bent. Tenminste, daar lijkt het op. Je geeft al aan het niet erg te vinden als hij nader tot je zou willen komen (om het zo maar even te noemen). Wat is het waarom dat je nu bij voorbaat al zegt? De spanning? De sensatie van het hebben van een geheim? Kijken hoe lang je het geheim kunt houden voor je man?



Je wilt weten hoe groen het gras bij de buren is. Geloof me, die is écht niet zo groen als je denkt.

quote:amalia schreef op 19 februari 2009 @ 16:01:

[...]





Nou, dat vind ik heel stom om te zeggen: 'Ik krijg aandacht van andere mannen hoor, dus als ik het bij jou niet krijg, haal ik het wel bij een ander.' Wat moet je daar nou mee als man?

Als ik me kapot zou werken voor mijn vrouw en kind en zij zou met zo;n opmerking komen, zou ik woest worden! Terwijl hij hard werkt loopt zij te sjansen ofzo?

Neemt niet weg dat hij ook voor zijn relatie hard moet werken.



Dat is niet wat Jaschenka zegt.

Ik denk dat het verstandig is om te vermelden dat er een andere kaper op de kust is, en dat Linda daar niet onverschillig tegenover staat. Niet om haar man te chanteren tot meer seks, maar om aan te geven hoe hoog het haar zit.

Dat dit een wezenlijk probleem is in haar relatie en dat hij zich er niet van af kan maken met "Joh, dat komt vanzelf wel weer".

quote:phileinezegtsorry schreef op 19 februari 2009 @ 20:44:



Whow Phileine, ik vind echt dat je het mooi verwoord qua tekst en toon! Wilde dat je een familielid van mij was, had een hoop ellende kunnen voorkomen.



Want dat is ook weer zo, je wordt uitgekotst, maar als je echt oprecht en eerlijk bent dan zien anderen dat ook wel weer, duuurt effe, maar toch. Maar daar is wel een hoop zelfspot, humor en reflectie voor nodig (als compliment bedoeld voor Phileine en iedereen die zich herkent in Phileine (onwijs leuke Giphnaam trouwens).

@ Vl43inder; Bedankt voor je compliment



Ik heb mijn reactie nog iets verder aangevuld, het is nu alleen wel een hele lap tekst geworden

En Linda, heb je het al gedaan?

quote:fairy1 schreef op 20 februari 2009 @ 09:51:

En Linda, heb je het al gedaan?

[quote]Linda197 schreef op 19 februari 2009 @ 14:03:

Zijn er mensen die weten dat vreemgaan eigenlijk niet hoort maar het toch wel bewust doen?

Ja, waarschijnlijk zijn het er veel meer dan je denkt.

Je zegt het goed, "bewust". Vreemdgaan is namelijk een bewuste keuze, steeds weer. Heus, iedereen die in het geheim een relatie met een ander aangaat terwijl hij/zij zelf nog in een relatie zit, weet dat je niet eerlijk en goed bezig bent.

Gevoelens voor een ander kunnen je overkomen, het is jouw keus om er wel of niet iets mee te doen.



Toen we nog bij het zelfde bedrijf werkte was er altijd al een bepaalde spanning tussen ons.

Hoe groot is de kans dat hij echt alleen iets wil drinken, wel weet ik dat als hij meer wil dat ik hem niet tegen houd.

Het is natuurlijk niet slim om te gaan (ik ben namelijk getrouwd en ik heb een zoontje van bijna 2 jaar) maar de drang om hem te zien is erg groot.

Alleen jij kunt bepalen of er sprake is van een sexuele spanning en of je nu al denkt dat het zal uitmonden in een buitenechtelijke relatie. Eén stapje te ver en je gaat voor gaas, want verstand en gevoel zijn in deze twee heel verschillende dingen.



Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt of op het punt staan.

Ik heb inmiddels 2 jaar een geheime liefde. Mijn man weet niets van mijn buitenechtelijke relatie.

Ondanks dat ik erg blij ben met mijn nr. 2, wil ik je toch waarschuwen. Natuurlijk is het heerlijk om van een ander te horen hoe lief, hoe mooi, hoe aantrekkelijk je bent. Natuurlijk is de aandacht van die ander heerlijk.

Maar.... vergis je niet, je komt in een emotionele achtbaan. Als er dan ook nog eens houden van om de hoek komt kijken, word je echt niet gelukkiger. Je blijft altijd op de tweede plaats komen voor hem, daar moet je mee om weten te gaan. Het blijft oneerlijke concurrentie, je ziet hem alleen op zijn goede momenten, net zoals hij jou alleen maar ziet als je je mooi hebt aangekleed, hebt opgemaakt. Jij hoeft zijn vuile was niet te doen, je ergert je niet aan hem, omdat hij van alles laat slingeren achter zijn kont, enz. enz.

Die spanning is heel aantrekkelijk, de sex misschien fantastisch met hem, maar toch....

Praat met je eigen man, dat is een betere oplossing dan nu voor die spanning te gaan. Want heus, je zet heel erg veel op het spel. Bedenk je tig keer, vraag je af wat je man zou doen als hij achter je affaire zou komen, volg niet alleen je hormonen. Jij kunt het verstand en gevoel nog scheiden, maak daar gebruik van!

Ik wens je sterkte, vergeet niet het is een bewuste keuze!

Je zou je ook kunnen afvragen hoe jij je zou voelen als je erachter kwam dat je man met zijn collega iets is gaan "drinken".

En het verhaal van knipoogjes snijdt ook wel hout. Tis idd een bewuste keuze.

Ik heb het ook meegemaakt van dichtbij.

brrr.

Dus knipoogjes, als ik het goed begrijp heb jij je nr 2 leren kennen, daarna raakte vrij snel zwanger en al die tijd die ander aangehouden en je hebt nog steeds een "nr 2" relatie met hem? En je man weet het niet?

Ik durf het bijna niet te vragen maar eh.. wie is de vader van je zoontje?

quote:geheim1972 schreef op 20 februari 2009 @ 00:21:

[...]





Dat is niet wat Jaschenka zegt.

Ik denk dat het verstandig is om te vermelden dat er een andere kaper op de kust is, en dat Linda daar niet onverschillig tegenover staat. Niet om haar man te chanteren tot meer seks, maar om aan te geven hoe hoog het haar zit.

Dat dit een wezenlijk probleem is in haar relatie en dat hij zich er niet van af kan maken met "Joh, dat komt vanzelf wel weer".

Dat is inderdaad niet wat ik zeg, en dat staat er ook niet. Als je je eigen interpretatie eraan geeft prima, maar verdraai mijn woorden dan niet.



Thanks voor het verschaffen van helderheid Geheim!

quote:fairy1 schreef op 20 februari 2009 @ 13:28:

Dus knipoogjes, als ik het goed begrijp heb jij je nr 2 leren kennen, daarna raakte vrij snel zwanger en al die tijd die ander aangehouden en je hebt nog steeds een "nr 2" relatie met hem? En je man weet het niet?

Ik durf het bijna niet te vragen maar eh.. wie is de vader van je zoontje?



Ik loop al een halve eeuw op deze aardbol rond, mijn kinderen zijn inmiddels ruim in de pubertijd en zijn van mijn nr. 1, dat weet ik zeker.

Pfff... ik had er niet aan moeten denken, een nr. 1 en 2 -> zwanger raken -> baby die daarna veel tijd vraagt -> werk -> en dan nog tijd moeten steken in een nr. 2... Ik kan wel veel, maar dat is iets teveel gevraagd .

Dus Fairy, nee in die positie bevind ik me gelukkig niet.

Knipoogjes, sorry, ik lach om mijn eigen scheelzien!

Linda heeft een zoontje van bijna 2 en jij al 2 jaar de relatie met nr 2. Ik haal het door elkaar.

Linda, ik ben soms wat cynisch (lichtelijk). Snap dat het erg spannend en opwindend is tot nu toe. Verder gaan lijkt ook nog spannend, want ja, het gaat echt wel gebeuren als je er aan toegeeft.

Maar dan. Alles maar dan ook alles gaat kapot, tenzij je de rest van je leven de kaken op elkaar houdt, is ook geen leuk vooruitzicht.

@ Linda197; Persoonlijk vind ik het niet moeilijk om in jouw situatie met mijn verstand na te denken i.p.v. mijn gevoel. Je hebt een man én je hebt samen een kind. Anyways, wat voor gevoel gaat er door je heen op het moment dat je de afspraak af wilt zeggen?

@ Linda197; Ik weet niet of je mijn reactie eerder op deze pagina al hebt gelezen, maar ik spreek meer uit ervaring dan ik in mijn reactie toe heb gegeven.



Waarom je over het vreemd gaan nu (soms) anders denkt?



Sleur? Zoals bij 'k-weet-niet-hoeveel-stellen voor komt binnen 2 jaar na de geboorte van een kleine? Het niet krijgen van de aandacht waar je juist wel naar verlangt? Het gaat erom wat je met je gedachten doet! Doorbreek je de sleur en zo ja, op welke manier dan? Vreemdgaan is géén oplossing.

Als ik steeds zo grof afgewezen zou worden en een normaal gesprek hierover lukt niet , of levert niks op , zou ik ook met grof geschut komen . Ik vind het heel knap dat je gisteravond niet geroepen hebt " prima , jij het weekend , zoek ik wél een goeie neuk voor door de week " .



Weet je man hoe erg je hiermee zit ? Heb je hem dat héél duidelijk verteld ?

@ Linda197; Maar sexuele aandacht e.d. buiten de deur opzoeken is niet de oplossing.



Toen hij je gisteravond weg duwde, hoe reageerde jij toen? Liet je het over je kant gaan, of ben je flink tekeer gegaan over dat het nu al de zoveelste keer is, hoe je je voelt, dat je verlangt naar meer, etc.?



Nogmaals, ga praten, huilen, lachen, schreeuwen, schelden, maar vooral: VECHTEN.

Ik heb woensdag een afspraak met een goede vriend van mijn vriend en mij. We zitten elkaar al op msn behoorlijk met elkaar te flirten. Sturen elkaar tongzoen smileys enz en praten over wat als situaties.



Of er wat gaat gebeuren weet ik niet, maar als hij iets probeerd zal ik m niet tegenhouden.