Seks
alle pijlers
Vriendin met vaginisme
woensdag 4 september 2019 21:39
Ik weet het even niet meer...
Ik (28j) ben ondertussen 2,5 jaar samen met mijn vriendin (25j) en we zijn beiden elkaars eerste echte partner. We zien elkaar doodgraag maar toch is onze relatie alles behalve 'normaal' te noemen.
In het begin van onze relatie deden we alles vrij rustig, op ons eigen tempo. We hadden beiden geen echte ervaring met het voelde goed tussen ons. Na drie maanden in de relatie hebben we voor het eerst samen geslapen, we moesten op de poes van een bevriend koppel letten en zo waren we voor het eerst eens een volledig weekend alleen. Dit was een zeer fijn weekend, maar seks is helemaal niet ter sprake gekomen. Ze had toen net haar regels zei ze, en we waren naar mijn gevoel ook nog niet echt lang samen om er al echt over te praten.
Toen we een half jaar samen waren zijn we een weekend weg gegaan met ons twee in een vakantiehuisje, en de dagen ervoor begon ze al wat te zeggen dat we het wel eens konden proberen, en of ik voor condooms en glijmiddel wou kijken enzo. Ik wilde haar niet forceren of dwingen dus gedurende het weekend heb ik het er niet over gehad, maar zondagochtend toen we net op waren vroeg ze of ik die condooms had gehaald en of ik het wou proberen. Uiteraard wilde ik dit wel doen, en zo deden we een poging. Beiden redelijk opgewonden, maar onhandig probeerden we het, maar van zodra ik bij haar naar binnen probeerde te gaan had ze enorm veel pijn, ook al was ik heel voorzichtig. Toen hebben we even gewacht en wilde zij het nog eens proberen, maar dan met haar bovenop zodat ze zelf nog meer controle had en kon kijken hoever ze zou gaan en of het pijn deed. Maar weer deed het direct pijn en zijn we gestopt met proberen. We hebben elkaar dan wel met onze handen klaargemaakt en dat vonden we beiden wel leuk.
Daarna is er eigenlijk niets meer gebeurd tot we vorige zomer samen op reis zijn gegaan. We zijn wel een paar keer blijven slapen, maar aangezien ik mijn huis aan het verbouwen ben zijn we bij haar ouders thuis blijven slapen en dat leek ons niet ideaal om nog eens iets te proberen.
Maar op reis wilde ze gelijk al van dag 1 opnieuw proberen, maar hoe we het ook probeerden het ging gewoon niet om bij haar binnen te gaan van de pijn. We zijn ook nooit echt ver gegaan, telkens hoogstens enkele centimeters en ook heel voorzichtig en traag. Maar van zodra ik zie dat ze mijn heeft stop ik gewoon omdat dat voor mij ook niet aangenaam is. Toen hebben we wel 6x geprobeerd die week, maar telkens hetzelfde resultaat. Ook hier hebben we elkaar dan wel telkens verder met de hand geholpen.
Toen we terug kwamen van reis is ze dan naar de gynaecoloog gegaan om raad, en ook daar is een vaginaal onderzoek niet gelukt wegens te veel pijn. En dus kreeg ze de diagnose vaginisme. Ondertussen zijn we een jaar verder en heeft ze talloze kinesitherapeuten en bekkenbodemfysiotherapieën gehad tot zelfs een soort antidepressiva om haar bekkenbodemspieren te doen ontspannen, maar bij elk volgend gynaecologisch onderzoek is er nog niets van verschil merkbaar.
Maar ondertussen is er in dat jaar ook niets meer van intimiteit geweest tussen ons, en nu zijn we vorig weekend voor het eerst in mijn woning blijven slapen (de verbouwing zit er bijna op, hoera!) en dacht ik om het onderwerp nog eens boven te halen en er wat over te praten en misschien gewoon nog eens iets te doen in bed (wat aftrekken en vingeren of misschien eens proberen beffen/pijpen) maar ze zei dat ze er eigenlijk totaal geen behoefte aan had en dat ze liever pas terug iets zou doen als haar probl is opgelost omdat ze zich niet wil moeten inhouden tijdens de seks omdat het niet lukt en dan liever alles doet vanals het kan en ondertussen gewoon niets.
Nu zie ik haar heel graag en heb ik wel veel respect voor haar situatie en zou ik haar nooit forceren om iets te doen tegen haar wil, of om 'het' nog eens te proberen zolang het niet gaat, maar om nu helemaal alles van seks van tafel te vegen tot het helemaal is opgelost zie ik nu eerlijk gezegd ook niet echt zitten...
Sorry voor het lange bericht maar ik wilde het eens van mij af schrijven omdat ik hier nergens mee naartoe kan
Ik (28j) ben ondertussen 2,5 jaar samen met mijn vriendin (25j) en we zijn beiden elkaars eerste echte partner. We zien elkaar doodgraag maar toch is onze relatie alles behalve 'normaal' te noemen.
In het begin van onze relatie deden we alles vrij rustig, op ons eigen tempo. We hadden beiden geen echte ervaring met het voelde goed tussen ons. Na drie maanden in de relatie hebben we voor het eerst samen geslapen, we moesten op de poes van een bevriend koppel letten en zo waren we voor het eerst eens een volledig weekend alleen. Dit was een zeer fijn weekend, maar seks is helemaal niet ter sprake gekomen. Ze had toen net haar regels zei ze, en we waren naar mijn gevoel ook nog niet echt lang samen om er al echt over te praten.
Toen we een half jaar samen waren zijn we een weekend weg gegaan met ons twee in een vakantiehuisje, en de dagen ervoor begon ze al wat te zeggen dat we het wel eens konden proberen, en of ik voor condooms en glijmiddel wou kijken enzo. Ik wilde haar niet forceren of dwingen dus gedurende het weekend heb ik het er niet over gehad, maar zondagochtend toen we net op waren vroeg ze of ik die condooms had gehaald en of ik het wou proberen. Uiteraard wilde ik dit wel doen, en zo deden we een poging. Beiden redelijk opgewonden, maar onhandig probeerden we het, maar van zodra ik bij haar naar binnen probeerde te gaan had ze enorm veel pijn, ook al was ik heel voorzichtig. Toen hebben we even gewacht en wilde zij het nog eens proberen, maar dan met haar bovenop zodat ze zelf nog meer controle had en kon kijken hoever ze zou gaan en of het pijn deed. Maar weer deed het direct pijn en zijn we gestopt met proberen. We hebben elkaar dan wel met onze handen klaargemaakt en dat vonden we beiden wel leuk.
Daarna is er eigenlijk niets meer gebeurd tot we vorige zomer samen op reis zijn gegaan. We zijn wel een paar keer blijven slapen, maar aangezien ik mijn huis aan het verbouwen ben zijn we bij haar ouders thuis blijven slapen en dat leek ons niet ideaal om nog eens iets te proberen.
Maar op reis wilde ze gelijk al van dag 1 opnieuw proberen, maar hoe we het ook probeerden het ging gewoon niet om bij haar binnen te gaan van de pijn. We zijn ook nooit echt ver gegaan, telkens hoogstens enkele centimeters en ook heel voorzichtig en traag. Maar van zodra ik zie dat ze mijn heeft stop ik gewoon omdat dat voor mij ook niet aangenaam is. Toen hebben we wel 6x geprobeerd die week, maar telkens hetzelfde resultaat. Ook hier hebben we elkaar dan wel telkens verder met de hand geholpen.
Toen we terug kwamen van reis is ze dan naar de gynaecoloog gegaan om raad, en ook daar is een vaginaal onderzoek niet gelukt wegens te veel pijn. En dus kreeg ze de diagnose vaginisme. Ondertussen zijn we een jaar verder en heeft ze talloze kinesitherapeuten en bekkenbodemfysiotherapieën gehad tot zelfs een soort antidepressiva om haar bekkenbodemspieren te doen ontspannen, maar bij elk volgend gynaecologisch onderzoek is er nog niets van verschil merkbaar.
Maar ondertussen is er in dat jaar ook niets meer van intimiteit geweest tussen ons, en nu zijn we vorig weekend voor het eerst in mijn woning blijven slapen (de verbouwing zit er bijna op, hoera!) en dacht ik om het onderwerp nog eens boven te halen en er wat over te praten en misschien gewoon nog eens iets te doen in bed (wat aftrekken en vingeren of misschien eens proberen beffen/pijpen) maar ze zei dat ze er eigenlijk totaal geen behoefte aan had en dat ze liever pas terug iets zou doen als haar probl is opgelost omdat ze zich niet wil moeten inhouden tijdens de seks omdat het niet lukt en dan liever alles doet vanals het kan en ondertussen gewoon niets.
Nu zie ik haar heel graag en heb ik wel veel respect voor haar situatie en zou ik haar nooit forceren om iets te doen tegen haar wil, of om 'het' nog eens te proberen zolang het niet gaat, maar om nu helemaal alles van seks van tafel te vegen tot het helemaal is opgelost zie ik nu eerlijk gezegd ook niet echt zitten...
Sorry voor het lange bericht maar ik wilde het eens van mij af schrijven omdat ik hier nergens mee naartoe kan
vrijdag 6 september 2019 17:37
Manmanman houd eens een keer op met dat kansloze gedram over je eigen l*l.
Zeker bij een topic als dit.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-09-2019 12:58
Reden: quote medisch advies
Reden: quote medisch advies
51.15% gewijzigd
nounou
vrijdag 6 september 2019 21:24
Jij weet duidelijk niet wat vaginisme is.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-09-2019 12:58
Reden: quote medisch advies
Reden: quote medisch advies
60.98% gewijzigd
vrijdag 6 september 2019 22:05
RickyD schreef: ↑05-09-2019 07:39Wel, we hebben een lange tijd gewacht omdat we enkel bij haar thuis samen konden slapen en ze daar helemaal niets wou doen ivm haar ouders. Dit begrijp ik en hier volg ik haar ook wel in.
Maar afgelopen weekend bleven we voor het eerst bij mij thuis slapen en hebben we erover gepraat, maar zij zegt dat ze wil wachten tot het gaat. Omdat ze anders het gevoel heeft van haar te moeten inhouden want ze wil het wel maar aangezien het niet lukt heeft ze het gevoel dat wat we dan doen niet volledig is, ook al genieten we er wel beiden van.
Ze heeft anders het gevoel dat ze zich moet inhouden? Dat is apart. En een rotsmoes.
vrijdag 6 september 2019 22:30
Dit wil je niet, TO. Er zijn echt heel veel mensen die seks met hun partner als iets positiefs zien, en zo zou het ook moeten zijn.
Laat haar zelf met haar problemen dealen. Je wilt niet nu al in de hulpverlenersmodus zitten. Echt niet.
Laat haar los.
Laat haar zelf met haar problemen dealen. Je wilt niet nu al in de hulpverlenersmodus zitten. Echt niet.
Laat haar los.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
vrijdag 6 september 2019 23:21
Op mijn 18e met mijn eerste vriendje ook gehad. Heel slecht voor je zelfvertrouwen. Iedere keer eindigde het in huilen omdat ik zó graag wilde en hij maar weer zeggen dat het niet erg is, dat hij van me hield en dat hij geduld had. Het is nooit zover gekomen
Beide jong en beide de eerste partner.
Met mijn huidige vriend gaat het wel en is het erg fijn. Hij heeft meer ervaring en weet dat het niet ineens gaat werken door maar door te duwen. Beetje erin, beetje terug, beetje erin, beetje terug. Klinkt awkward, maar werkt wel.
Beide jong en beide de eerste partner.
Met mijn huidige vriend gaat het wel en is het erg fijn. Hij heeft meer ervaring en weet dat het niet ineens gaat werken door maar door te duwen. Beetje erin, beetje terug, beetje erin, beetje terug. Klinkt awkward, maar werkt wel.
vrijdag 6 september 2019 23:32
blijfgewoonbianca schreef: ↑06-09-2019 16:24Doordouwen bij vaginisme ?
Man, man, man,....want een kansloze opmerking toch weer.
Je bent dit keer in je post vergeten te vermelden dat je zo’n ontzettende, dikke, lange zwans hebt.
vrijdag 6 september 2019 23:37
Hallo,
Ik heb hetzelfde gehad, ik heb totaal 4 jaar relatie gehad met mijn vriend toen.
Ook allerlei therapieën etc, niks hielp.
Krijgt ze wel tampons oid in? Wat voor onderzoek krijgt ze bij de gynaecoloog?
Want bleek bij mij? Ik kwam na 2 hele jaren bij een andere arts, zij constateerde binnen 2 minuten dat ik te nauw was.
Ik ben geopereerd, en tijdens mijn narcose paste er zelfs nog maar net 1 vinger in.
Vervolgens moest ik na de operatie zelf aan de slag met vibos en dildos en steeds grotere om eraan te wennen..
Inmiddels is er een kindje door, en kan ik alles hebben
Ja ik span me onbewust nog steeds aan, kan ik er dus volledig van genieten, nee...
Misschien is dit is een optie om naar te kijken
Ik heb hetzelfde gehad, ik heb totaal 4 jaar relatie gehad met mijn vriend toen.
Ook allerlei therapieën etc, niks hielp.
Krijgt ze wel tampons oid in? Wat voor onderzoek krijgt ze bij de gynaecoloog?
Want bleek bij mij? Ik kwam na 2 hele jaren bij een andere arts, zij constateerde binnen 2 minuten dat ik te nauw was.
Ik ben geopereerd, en tijdens mijn narcose paste er zelfs nog maar net 1 vinger in.
Vervolgens moest ik na de operatie zelf aan de slag met vibos en dildos en steeds grotere om eraan te wennen..
Inmiddels is er een kindje door, en kan ik alles hebben
Ja ik span me onbewust nog steeds aan, kan ik er dus volledig van genieten, nee...
Misschien is dit is een optie om naar te kijken
zaterdag 7 september 2019 08:55
Doordrukken bij vaginisme is echt een no - go! We zijn steeds voorzichtig geweest, ook voor we wisten wat er precies speelde. Toen we het probeerden was het echt kleine beetjes per keer maar als ik zag aan haar gezicht dat ze pijn had trok ik direct terug ook al zat ik slechts een of twee centimeter diep. Want als zij pijn heeft kan ik me niet voorstellen dat dat voor mij goed zou voelen.
En we hebben ook eens geprobeerd met haar bovenop zodat ze zelf kon bepalen hoe ver ze wou gaan, maar dan heb ik haar gezegd dat ze moest stoppen. Ik zag aan haar gezicht dat ze echt wilde dat het lukte maar dat het zoveel pijn deed dat ze bijna moest huilen.
Dus die persoon hierboven die zegt van even verantwoordelijkheid nemen en doorduwen weet echt niet wat het is en zou zich beter afzijdig houden!
En orale seks is al wel eens ter sprake gekomen maar ze zag dat toen niet echt zitten. Maar volgens mij is dat wel de enige voorlopige oplossing, dus ga ik dit nog eens proberen voorstellen, desnoods met een smaakcondoom mocht dat de reden zijn dat ze het vroeger niet wilde...
En hiervoor wil ik haar echt niet laten schieten, we zien elkaar graag een geloven ook wel dat het ooit opgelost raakt.
Het is gewoon een ongemakkelijke en ook moeilijke situatie, en ze schaamt er zich precies wat voor waardoor we er ook maar moeilijk over praten. Zo zegt ze bijna niets als ik haar vraag hoe het was bij de gynaecoloog als ze op onderzoek is geweest, of bij de kine voor een behandeling. En als ik vraag of ik eens mag meegaan om te horen en weten wat we kunnen doen en voor haar te steunen zegt ze steeds daar ze dat liever niet heeft.
En we hebben ook eens geprobeerd met haar bovenop zodat ze zelf kon bepalen hoe ver ze wou gaan, maar dan heb ik haar gezegd dat ze moest stoppen. Ik zag aan haar gezicht dat ze echt wilde dat het lukte maar dat het zoveel pijn deed dat ze bijna moest huilen.
Dus die persoon hierboven die zegt van even verantwoordelijkheid nemen en doorduwen weet echt niet wat het is en zou zich beter afzijdig houden!
En orale seks is al wel eens ter sprake gekomen maar ze zag dat toen niet echt zitten. Maar volgens mij is dat wel de enige voorlopige oplossing, dus ga ik dit nog eens proberen voorstellen, desnoods met een smaakcondoom mocht dat de reden zijn dat ze het vroeger niet wilde...
En hiervoor wil ik haar echt niet laten schieten, we zien elkaar graag een geloven ook wel dat het ooit opgelost raakt.
Het is gewoon een ongemakkelijke en ook moeilijke situatie, en ze schaamt er zich precies wat voor waardoor we er ook maar moeilijk over praten. Zo zegt ze bijna niets als ik haar vraag hoe het was bij de gynaecoloog als ze op onderzoek is geweest, of bij de kine voor een behandeling. En als ik vraag of ik eens mag meegaan om te horen en weten wat we kunnen doen en voor haar te steunen zegt ze steeds daar ze dat liever niet heeft.
zaterdag 7 september 2019 12:22
Maar dan is er toch helemaal geen openheid om over te praten?! Dat is voor beide partijen niet goed.
Jullie zijn geen pubers hè, maar volwassenen.
Er komt een moment dat je er klaar mee bent. Hopelijk door dat het opgelost is en dat jullie verder kunnen gaan maar anderzijds.. soms is dat het beste. Voor iedereen!
Jullie zijn geen pubers hè, maar volwassenen.
Er komt een moment dat je er klaar mee bent. Hopelijk door dat het opgelost is en dat jullie verder kunnen gaan maar anderzijds.. soms is dat het beste. Voor iedereen!
zaterdag 7 september 2019 12:32
Lieve TO, ik snap dat je van haar houdt, maar dit klinkt vrij uitzichtloos. Wil jij een Seksloos leven? Je zult een keus moeten makenRickyD schreef: ↑07-09-2019 08:55Doordrukken bij vaginisme is echt een no - go! We zijn steeds voorzichtig geweest, ook voor we wisten wat er precies speelde. Toen we het probeerden was het echt kleine beetjes per keer maar als ik zag aan haar gezicht dat ze pijn had trok ik direct terug ook al zat ik slechts een of twee centimeter diep. Want als zij pijn heeft kan ik me niet voorstellen dat dat voor mij goed zou voelen.
En we hebben ook eens geprobeerd met haar bovenop zodat ze zelf kon bepalen hoe ver ze wou gaan, maar dan heb ik haar gezegd dat ze moest stoppen. Ik zag aan haar gezicht dat ze echt wilde dat het lukte maar dat het zoveel pijn deed dat ze bijna moest huilen.
Dus die persoon hierboven die zegt van even verantwoordelijkheid nemen en doorduwen weet echt niet wat het is en zou zich beter afzijdig houden!
En orale seks is al wel eens ter sprake gekomen maar ze zag dat toen niet echt zitten. Maar volgens mij is dat wel de enige voorlopige oplossing, dus ga ik dit nog eens proberen voorstellen, desnoods met een smaakcondoom mocht dat de reden zijn dat ze het vroeger niet wilde...
En hiervoor wil ik haar echt niet laten schieten, we zien elkaar graag een geloven ook wel dat het ooit opgelost raakt.
Het is gewoon een ongemakkelijke en ook moeilijke situatie, en ze schaamt er zich precies wat voor waardoor we er ook maar moeilijk over praten. Zo zegt ze bijna niets als ik haar vraag hoe het was bij de gynaecoloog als ze op onderzoek is geweest, of bij de kine voor een behandeling. En als ik vraag of ik eens mag meegaan om te horen en weten wat we kunnen doen en voor haar te steunen zegt ze steeds daar ze dat liever niet heeft.
zaterdag 7 september 2019 12:36
Hier iemand met vaginisme.
1e relatie nooit gelukt. Bij het zien van de penis in de buurt sloeg ik al dicht.
Naar de gynaecoloog en ik had de diagnose vaginisme..
Bekkenbodem therapie voor oefeningen. Maar nog steeds lukte of wilde ik niet (tampons ook niet, wattenstaafje is al te groot)
Relatie over, nieuwe relatie en 1x is het een beetje gelukt en ik vond dat ik klaar was met therapie. Als student kostte dit veel geld wat niet vergoed werd.. Dus gestopt..
In die relatie verder niet gelukt, wilde nog steeds niet proberen en hij probeerde te forceren waardoor ik alleen maar harder nee zet (nooit geen ongewenste intimiteit gehad overigs, maar drammen werkt averechts..
Relatie ging uit, studie behaald en gaan werken. Toen uitgekomen via mijn huisarts bij een seksuoloog. Wat een top vrouw. Enkele keren EMDR therapie gehad (ik heb geen negatieve seksuele ervaring gehad, mijn grootste angst is verkracht te worden en voor mijn gevoel is dat vanwege het zien van waargebeurde verhalen toen ik 13 was)
Via gesprekken en EMDR heeft zij die beelden weg gehaald uit mijn geheugen. Een half jaar op wereldreis en toen ik terug kwam in Nederland ging ik daten met een leuke jongen. Therapie door gezet.
Na enkele dates leek het er van te komen en heb ik mijn verhaal gedaan. Met angst dat hij niet verder wilde. Maar dit was niet. Ik kreeg begrip, en hij wilde wachten tot ik er aan toe was en ook rustig aan.. En met hobbels de weg er naartoe en rustig proberen en stoppen als het niet fijn is is het gelukt.
Inmiddels ben ik in verwachting (ook nooit verwacht via natuurlijke weg dooe vaginisme)
Tampons lukken maar vind ik verschrikkelijk..
Rare standjes hoef ik niet aan te beginnen, ik moet bewust nadenken om te ontspannen en als ik bovenbenen aanspan lukt dat niet.
Leven en laten leven, mijn vriend vind het super wat we bereikt hebben, vind mij leuk en accepteert dit.
Ik raad een seksuoloog aan..
Maar dat je vriendin nu onthouding doet weet ik niet. Ik vraag mij af of ze je wel aantrekkelijk genoeg vind en daar ook mee worsteld. Ik herken dit van andere relaties.. Want dat penetratie niet lukt wil niet zeggen dat de rest ook niet lukt. In ieder geval bij jou wel....
1e relatie nooit gelukt. Bij het zien van de penis in de buurt sloeg ik al dicht.
Naar de gynaecoloog en ik had de diagnose vaginisme..
Bekkenbodem therapie voor oefeningen. Maar nog steeds lukte of wilde ik niet (tampons ook niet, wattenstaafje is al te groot)
Relatie over, nieuwe relatie en 1x is het een beetje gelukt en ik vond dat ik klaar was met therapie. Als student kostte dit veel geld wat niet vergoed werd.. Dus gestopt..
In die relatie verder niet gelukt, wilde nog steeds niet proberen en hij probeerde te forceren waardoor ik alleen maar harder nee zet (nooit geen ongewenste intimiteit gehad overigs, maar drammen werkt averechts..
Relatie ging uit, studie behaald en gaan werken. Toen uitgekomen via mijn huisarts bij een seksuoloog. Wat een top vrouw. Enkele keren EMDR therapie gehad (ik heb geen negatieve seksuele ervaring gehad, mijn grootste angst is verkracht te worden en voor mijn gevoel is dat vanwege het zien van waargebeurde verhalen toen ik 13 was)
Via gesprekken en EMDR heeft zij die beelden weg gehaald uit mijn geheugen. Een half jaar op wereldreis en toen ik terug kwam in Nederland ging ik daten met een leuke jongen. Therapie door gezet.
Na enkele dates leek het er van te komen en heb ik mijn verhaal gedaan. Met angst dat hij niet verder wilde. Maar dit was niet. Ik kreeg begrip, en hij wilde wachten tot ik er aan toe was en ook rustig aan.. En met hobbels de weg er naartoe en rustig proberen en stoppen als het niet fijn is is het gelukt.
Inmiddels ben ik in verwachting (ook nooit verwacht via natuurlijke weg dooe vaginisme)
Tampons lukken maar vind ik verschrikkelijk..
Rare standjes hoef ik niet aan te beginnen, ik moet bewust nadenken om te ontspannen en als ik bovenbenen aanspan lukt dat niet.
Leven en laten leven, mijn vriend vind het super wat we bereikt hebben, vind mij leuk en accepteert dit.
Ik raad een seksuoloog aan..
Maar dat je vriendin nu onthouding doet weet ik niet. Ik vraag mij af of ze je wel aantrekkelijk genoeg vind en daar ook mee worsteld. Ik herken dit van andere relaties.. Want dat penetratie niet lukt wil niet zeggen dat de rest ook niet lukt. In ieder geval bij jou wel....
zaterdag 7 september 2019 13:18
RickyD schreef: ↑07-09-2019 08:55
En hiervoor wil ik haar echt niet laten schieten, we zien elkaar graag een geloven ook wel dat het ooit opgelost raakt.
Het is gewoon een ongemakkelijke en ook moeilijke situatie, en ze schaamt er zich precies wat voor waardoor we er ook maar moeilijk over praten. Zo zegt ze bijna niets als ik haar vraag hoe het was bij de gynaecoloog als ze op onderzoek is geweest, of bij de kine voor een behandeling. En als ik vraag of ik eens mag meegaan om te horen en weten wat we kunnen doen en voor haar te steunen zegt ze steeds daar ze dat liever niet heeft.
Dit klinkt erg moeizaam, zeg. De schaamte die ze voelt maakt het nog eens extra ingewikkeld lijkt me. Spreekt ze er met anderen over, een vriendin, of online met andere vrouwen die dit ook hebben?
Je lijkt me een lieve geduldige man maar een seksloze relatie, wil je dat wel?
Hopelijk hebben jullie wel lol samen zodat het allemaal niet te ernstig wordt en je allebei gaat verkrampen van het op je tenen lopen.
nounou
zaterdag 7 september 2019 19:53
Je kan blijven heel voorzichtig doen, stoppen bij pijn etc. maar dat doe je al maanden zo zonder succes. Uiteindelijk weegt het gebrek aan seks wel op jullie relatie.RickyD schreef: ↑07-09-2019 08:55Doordrukken bij vaginisme is echt een no - go! We zijn steeds voorzichtig geweest, ook voor we wisten wat er precies speelde. Toen we het probeerden was het echt kleine beetjes per keer maar als ik zag aan haar gezicht dat ze pijn had trok ik direct terug ook al zat ik slechts een of twee centimeter diep. Want als zij pijn heeft kan ik me niet voorstellen dat dat voor mij goed zou voelen.
En we hebben ook eens geprobeerd met haar bovenop zodat ze zelf kon bepalen hoe ver ze wou gaan, maar dan heb ik haar gezegd dat ze moest stoppen. Ik zag aan haar gezicht dat ze echt wilde dat het lukte maar dat het zoveel pijn deed dat ze bijna moest huilen.
Dus die persoon hierboven die zegt van even verantwoordelijkheid nemen en doorduwen weet echt niet wat het is en zou zich beter afzijdig houden!
zaterdag 7 september 2019 21:25
Misschien handig om je eerst in een onderwerp te verdiepen voordat je er iets over gaat zeggen. Doorduwen bij vaginisme is echt een heel slecht advies. Maakt het alleen maar moeilijker om er ooit vanaf te komen.Charles_Gentle28 schreef: ↑07-09-2019 19:53Je kan blijven heel voorzichtig doen, stoppen bij pijn etc. maar dat doe je al maanden zo zonder succes. Uiteindelijk weegt het gebrek aan seks wel op jullie relatie.
zaterdag 7 september 2019 22:02
Dat kan dus niet. Dan versterk je het alleen maar. Mijn seksuoloog was heel duidelijk: geen penetratie, zelfs niet met een vinger als dat pijnlijk zou zijn, totdat ik mijn spieren onder controle had (lees: kon ontspannen). De associatie met pijn maakt dat de vicieuze cirkel alleen maar erger wordt.Charles_Gentle28 schreef: ↑07-09-2019 19:53Je kan blijven heel voorzichtig doen, stoppen bij pijn etc. maar dat doe je al maanden zo zonder succes. Uiteindelijk weegt het gebrek aan seks wel op jullie relatie.
Op zich herken ik haar gevoel van ‘moeten inhouden’. Ik vond niks erger dan vrijen met mijn vriend, maar niet hem echt in mij te hebben. Want dat wilde ik juist ontzettend graag als we aan het vrijen waren. De frustratie (bij mij) was dan echt op z’n hoogst.
Ook ik zou een seksuoloog aanraden, met bekkenbodemtherapie. En een gyn om uit te sluiten dat het iets ‘medisch/fysieks’ is. Het heeft bij mij zeker 2 jaar geduurd en het lukt nog steeds niet altijd (en zeker geen gekke standjes), maar ik kan nu zeker van seks genieten. Overigens was het zonder geduld en begrip van mijn vriend nooit gelukt. Hij heeft me nooit gepusht, ook al zou ik het echt hebben begrepen als hij op een gegeven moment zijn eigen weg weer was gegaan.
zondag 8 september 2019 00:23
Ik had ook vaginisme bij mijn FWB. Hij was mijn enige bedpartner tot nu toe. Elke poging tot penetratie deed pijn. Nadien altijd een wondje onderaan. Twee vingers van hem (vrij dun voor een man) gingen er pijnloos in, maar van zijn penis alleen maar de eikel. In totaal zo'n 8 keer geprobeerd, nooit met succes. We deden wel aan voorspel, maar dat hielp er niet tegen. Glijmiddel ook niet. We zijn er daarna op mijn verzoek mee gestopt. Mijn opwinding verdween met de pijn. We zagen de seks als experiment. Een relatie wilden we niet, maar van het stempel maagd af. We waren toen beiden 25.
Toen ik er voor het eerst mee naar de HA ging, zei die dat ik te nauw was en een operatie nodig had. Daar was ik al bang voor. Omdat mini-tampons vaak al pijnlijk waren en het uithalen me ook soms een wondje bezorgde. Hoe kon dan ooit een penis erin? Ze stuurde door naar een seksuoloog. Hij zei dat ik normaal was, maar te gespannen. Op mijn 30e moest ik een uitstrijkje voor bevolkingsonderzoek. Ik zag er enorm tegenop en vertelde van mijn seksprobleem. Dit keer een andere HA. Het onderzoek ging vlot, deed geen pijn. Met de smalste eendenbek en even onder de lauwe kraan houden. Ze constateerde behalve Vaginisme ook Vulvaire Vestibulitis. Een chronische ontsteking van de huid. Maar ook volgens haar was ik normaal. Er is een speciale crème die je een half jaar moet smeren. Maar omdat ik op dat moment geen sekspartner had, raadde ze dat nog niet aan. Pas als ik weer seks ging hebben. En dat is 5 jaar later nog niet gebeurd. Ik wordt nooit verliefd en angst speelt ook zeker mee. Of het er ooit nog van zal komen weet ik niet. Laatst was ik voor een ander probleem "daar" bij de HA. Weer een andere. En die vond het er wel nauw uitzien allemaal. "Maar niet te nauw hoor." Houd dan ook je mond, dacht ik.
Toen ik er voor het eerst mee naar de HA ging, zei die dat ik te nauw was en een operatie nodig had. Daar was ik al bang voor. Omdat mini-tampons vaak al pijnlijk waren en het uithalen me ook soms een wondje bezorgde. Hoe kon dan ooit een penis erin? Ze stuurde door naar een seksuoloog. Hij zei dat ik normaal was, maar te gespannen. Op mijn 30e moest ik een uitstrijkje voor bevolkingsonderzoek. Ik zag er enorm tegenop en vertelde van mijn seksprobleem. Dit keer een andere HA. Het onderzoek ging vlot, deed geen pijn. Met de smalste eendenbek en even onder de lauwe kraan houden. Ze constateerde behalve Vaginisme ook Vulvaire Vestibulitis. Een chronische ontsteking van de huid. Maar ook volgens haar was ik normaal. Er is een speciale crème die je een half jaar moet smeren. Maar omdat ik op dat moment geen sekspartner had, raadde ze dat nog niet aan. Pas als ik weer seks ging hebben. En dat is 5 jaar later nog niet gebeurd. Ik wordt nooit verliefd en angst speelt ook zeker mee. Of het er ooit nog van zal komen weet ik niet. Laatst was ik voor een ander probleem "daar" bij de HA. Weer een andere. En die vond het er wel nauw uitzien allemaal. "Maar niet te nauw hoor." Houd dan ook je mond, dacht ik.
zondag 8 september 2019 09:02
Wat vervelend voor jullie.
Wat mij op valt vanuit je post is dat ze wel weinig wil.
Heb je haar al gevraagd of ze seksloos door het leven wil?
Lijkt mij heel lastig als je vooraf al zo'n "gedoe" hebt. Mijn eerste keren moest ik echt over een drempel heen en ik heb geen vaginisme. Bij moeilijke seks speelt soms ook andere dingen mee waardoor het niet gaat. Drukke dag, druk hoofd, zorgen etc. Nu kan ik er mee omgaan en eventueel wel door (Llaten) duwen. Maar de eerste keren is dat natuurlijk heel anders. En met vaginisme weet ik het niet.
Maar verder klinkt het ook weinig hoopgevend.
Zou je elders mogen seksen? Bedoel het echt niet lullig hoor, maar misschien zet dat gesprek haar dan even op de andere weg. Om wat kleine handelingen te doen. Al is het maar op je wrijven zonder penetratie of handwerk.
Knap dat je het zo (lang) uithoudt!
Wat mij op valt vanuit je post is dat ze wel weinig wil.
Heb je haar al gevraagd of ze seksloos door het leven wil?
Lijkt mij heel lastig als je vooraf al zo'n "gedoe" hebt. Mijn eerste keren moest ik echt over een drempel heen en ik heb geen vaginisme. Bij moeilijke seks speelt soms ook andere dingen mee waardoor het niet gaat. Drukke dag, druk hoofd, zorgen etc. Nu kan ik er mee omgaan en eventueel wel door (Llaten) duwen. Maar de eerste keren is dat natuurlijk heel anders. En met vaginisme weet ik het niet.
Maar verder klinkt het ook weinig hoopgevend.
Zou je elders mogen seksen? Bedoel het echt niet lullig hoor, maar misschien zet dat gesprek haar dan even op de andere weg. Om wat kleine handelingen te doen. Al is het maar op je wrijven zonder penetratie of handwerk.
Knap dat je het zo (lang) uithoudt!
zondag 8 september 2019 10:31
Dit. Het lijkt me dat het dan ook flink uitscheurt als je doorduwt.
zondag 8 september 2019 10:52
Niet eens zo zeer. Een man komt er simpelweg niet in. Mijn vriend heeft zich er wel eens over verbaasd hoe ‘dicht’ het kan zijn. Zoals hij zelf zei: ‘Al zou ik het willen, het is gewoonweg onmogelijk’.hondenmens schreef: ↑08-09-2019 10:31Dit. Het lijkt me dat het dan ook flink uitscheurt als je doorduwt.
zondag 8 september 2019 11:01
Kikkertje79 schreef: ↑08-09-2019 10:52Niet eens zo zeer. Een man komt er simpelweg niet in. Mijn vriend heeft zich er wel eens over verbaasd hoe ‘dicht’ het kan zijn. Zoals hij zelf zei: ‘Al zou ik het willen, het is gewoonweg onmogelijk’.
Klopt, heb ik me ook weleens over verbaasd. Een ex van mij die had niet eens vaginisme maar was soms wat gespannen als ze veel aan haar hoofd had. Je komt er echt met geen mogelijkheid in.
Ja, misschien als je met grof geweld gaat zitten doorduwen, maar dat doen we natuurlijk niet.
zondag 8 september 2019 12:09
Ah zo. Ik had wel elke keer een wondje na een mini stukje penetreren dus vandaar dat ik dat denk.Kikkertje79 schreef: ↑08-09-2019 10:52Niet eens zo zeer. Een man komt er simpelweg niet in. Mijn vriend heeft zich er wel eens over verbaasd hoe ‘dicht’ het kan zijn. Zoals hij zelf zei: ‘Al zou ik het willen, het is gewoonweg onmogelijk’.
