Tja, en dat was het dan.... deel 2

Gianna ik twijfel soms echt of ik te leuk ben.. Komt door al het gebeurde. Ik vind mijzelf een goede moeder. een leuke en aardige vriendin, een kanjer om wat ik nu allemaal bereik en neerzet, maar of ik ook een goede metgezel ben? ik weet het oprecht niet.. Ik gaf dat ook aan bij mn etentje, maar werd flink teruggefloten.. (terecht eigenlijk.. )maar ja dat gevoel he.. Ik moet misschien meer van mijzelf gaan heen houden, maar hoe?

Ach ik worstel met van alles. Hoe kom ik uit de finaciele shit? Ik ben extra gaan werken, maar is het genoeg? Mijn contract ie in ieder geval opgehoogt en er is ruimte genoeg voor me om te werken, maar dan zijn ze bij hun vader als ik werk, wat ook afspraak was. en als ik dan eens weg wil? Uit met vrienden? Dat gaat ie echt niet doen. Dat houd in dat ik oppas adressen moet gaan zoeken.



soms denk ik had ik maar een ex die helemaal niets meer met me wil te maken hebben. Dan werd niet iedere move van mij in de gaten gehouden. Ik ben apart, maar hij wil alles weten enz. en belt me gewoon achterna..Walgelijk.



Maar zo kan ik uren doorschrijven. Ik ga maar es wat doen hier in huis.

Problemo, las het van je moeder...wat een vreselijk bericht. Heel veel sterkte met alles!

Nou mooi kl*te hier. Slecht nieuws. Bevestigt gekregen dat m'n moeke borstkanker heeft.. Ze wordt binnen drie week geopereerd met bestralingen er achteraan.. Kon der ook nog wel bij deze shit.

Problemo, moeilijk, die dubbele gevoelens. Maar wat Gianna ook zegt; dit is nu. En dit is de tijd om dingen te doen die jij graag doet en jou goed doen voelen. Laat je niet weerhouden door ex, hij is verleden tijd. Zou jammer zijn als hij nu nog die invloed op je heeft!



Hier werd ik vandaag geconfronteerd met het verleden; ex zat bij mij binnen, hij dacht wat te komen doen maar ik was onverwachts eerder thuis. Schrok me rot, ik was er niet op ingesteld. Heb me heel koud en afstandelijk opgesteld en duidelijk gemaakt dat ik hem hier niet wilde hebben. Toen is hij gegaan. Duidelijk gemaakt dat ik hem echt niet wil zien.

Kom nou, de tijd dat hij hier op de bank kan zitten is voorbij, hij wilde dat niet meer. Maar denk dat hij het moeilijk vindt om het los te laten, kan niks anders verzinnen. Want hij doet verder niks...dat is toch raar? Hij voelt nu pas echt de consequentie van wat hij gedaan heeft, denk ik. Het is afgesloten, en dan ook echt. Ga niet meer met hem bij kletsen met kop koffie erbij, geen behoefte meer aan.

Geweldig Julus, "If I ever hurt you your revenge will be so sweet



Come Undon Robbie Willliams

Echt wel! Mooi hoe dingen zich uiteindelijk weer ontwikkelen. Ik zat destijds helemaal kapot te gaan, en nu ben ik niet eens meer met hem bezig. Hij met mij, ik heb geen flauw idee. Maar dat zal hij nooit toegeven en mij boeit dat niet meer. Ik las hier eens van iemand dat het moment dat je onverschillig bent t.o.v. je ex, je helemaal vrij bent. Dat is nu en dat voelt goed! Dat gun ik jou ook Nicci!

Problemo:

@problemo: wat een vervelend nieuws meis, heel veel sterkte.

Weet niet of je er wat aan hebt, maar ondanks deze uitslag kan ze er nog heel goed uitkomen!

Hier gaat het met ups en downs. De situatie is nog niet veel veranderd. Ik heb nog niets gehoord over een ander huis (tijdelijk of vast), hij maakt nog geen aanstalten om het tegen anderen te vertellen (op een handje vol mensen na). En doen we ook nog wel leuke dingen als gezin en is er geen ruzie.

Aan de andere kant is hij natuurlijk heel stellig naar mij toe geweest dat het over is. Zit ie continue in zijn telefoon. En er zijn kleine stomme dingetjes. En praten doet ie niet. Als ik hem daar toe dwing, krijg ik alleen maar stellige negatieve antwoorden...daar zit ik niet op te wachten.



Soms voel ik me sterk en geniet ik van de dingen die ik wel heb. Andere momenten zijn natuurlijk heel moeilijk en kan ik niet veel anders dan huilen, er mee bezig zijn en daardoor niet eten (en afvallen dus).



Het blijft een zwaard van damocles dat ieder moment kan vallen. En toch heb ik de hoop dat dit een verliefdheid is waarbij als de vlinders zijn neergedaald hij weer redelijk naar ons kan kijken en ziet wat hij weg gooit. Dat we een goed gesprek kunnen hebben. Ik ben gewoon niet zo ver om hem de deur uit te gooien...



Stom of niet?



@problemo: Wat vreselijk van je moeder. Heel veel sterkte. En natuurlijk ben je super leuk!

Ach Problemo, wat vreselijk. Heel veel sterkte voor jou en je moeder!!!!



Tesselleke; tja, misschien is het niet helemaal realistisch om daarop te hopen. Maar kan me wel voorstellen dat je het doet. Je houdt zoveel van hem, dan wil je zo graag dat het goed komt. Maar hou wel je eigen grenzen in de gaten, cijfer jezelf niet helemaal weg! Ook door het aangeven van jouw grenzen kan hij beseffen dat het ook andersom kan zijn; dat hij jou kwijtraakt. Snap je wat ik bedoel?



Hier ging het goed, nu minder. Het is zo bizar gegaan allemaal. Zo raar uit gegaan en zo'n rare periode erna. Bijna 2 maanden geleden voor het laatst contact gehad (terwijl hij zo graag contact wilde houden en zoveel om me gaf. Nou ja, dat zei ie dan he). Zat me toch niet lekker, dat het zo eindigde en dat ik maar m'n eigen conclusies moet trekken. Wilde het van hem horen en normaal 'afscheid' nemen ofzoiets. Hem gebeld van de week, geen reactie. Nog sms gestuurd dat als hij geen contact meer wil, dat dat oke is, maar ik het dan wil weten ipv geen reactie. Ook geen reactie op. Ai, ben er wel even van slag door. Voelt echt alsof ik in een leugen geleefd heb en lucht voor hem ben nu. Zo pijnlijk. Waarom moet het zo? Waarom kunnen we het niet normaal afsluiten? Ik heb die afsluiting nodig voel ik, maar zal het toch zelf moeten doen. Bah!

Tesselleke, het is inderdaad een zwaard wat boven je hoofd hangt. Gaat het vallen, en zo ja, wanneer dan? Kost veel energie, snap best dat je niet goed eet en slaapt. Het holt je uit, niet te weten hoe de nabije toekomst eruit gaat zien. Hij kan daar makkelijk een einde aan maken, maar doet het niet. Waarom niet?

Erg egoistisch gedrag, als je het mij vraagt. Ik denk dat als iemand echt van je houdt, je ook kan loslaten als dat beter is of niet anders kan. Hij kiest voor datgene wat in zijn eigen behoefte voorziet en dat is niet fair. Of hij gaat, of hij blijft en dan gaat hij er ook voor. Dat halfbakken gedoe verdien jij niet, hij hoort jou op waarde te schatte, vind je niet?

Ha GW, tijdje geleden! Jammer genoeg niet echt omdat het je heel goed gaat..

Dat iets niet is afgesloten is ook zo killing. Open eindes, brrr.

Ik vind het opmerkelijk dat dit de persoon is die eerder zo graag door wilde (klopt toch?) of iig ervoor openstond om te praten, en die nu ineens verdwenen lijkt te zijn. Ik vind ook dit erg egoistisch gedrag en toont aan dat hij met zichzelf bezig is en niet (meer) met jou. Hij zou op zijn minst - al dan niet op vriendschappelijke wijze- kunnen informeren hoe het met je gaat na alle gedoe!

Als hij niet reageert zul je het idd voor jezelf moeten afsluiten, maar dat is lastig. Gevoelsmatig heb je het niet afgesloten denk ik, en dat moet gewoon slijten. Zal altijd een wond blijven, met dit verloop. Hebben we allemaal last van helaas..

Toch gaat het ook voor jou een keer goed komen. Dat vertrouwen moet je hebben. Geef het nog wat tijd, en door leuke dingen te doen krijg je afleiding. Niet je leven on hold zetten voor hem, dat verdient hij niet! Hij gaat ook door, lijkt mij.

Thx voor je lieve reactie Julus! Klopt hij wilde erover praten, regelmatig contact houden..... en vervolgens radiostilte lange tijd. Dat vrat met momenten aan me. Heeft er wel voor gezorgd dat ik meer afstand hebben kunnen nemen, dat wel.



Dus toch contact gezocht met hem. Uiteindelijk heeft hij wel gereageerd. Dat hij geen behoefte heeft aan contact, maar dat ik dat niet persoonlijk moet nemen. Hij krijgt er nog teveel stress en onrust van. Tja, wat kun je ermee? Het is moeilijk om het niét persoonlijk te nemen dat hij nooit aan me vraagt hoe het gaat; al is het inderdaad gewoon vriendschappelijk. Plus tja, ik vraag me ook af of dat écht de reden is hoor of een excuus. Maar ja, hoe het echt zit zal ik niet weten, probeer daar maar niet teveel aan te denken, schiet ik niets mee op.



Maar moet zeggen dat ik me wel iets beter voel dát hij in ieder geval heeft gereageerd. Dat genegeerd worden gaf echt een heel naar gevoel. Dit is ook moeilijk hoor. Hij wil dus echt niet meer dat ik dicht(er)bij kom. Maar kan er wel aardig mee omgaan. Af en toe het verdriet, maar het is niet alles overheersend meer. Scherpe randjes zijn er wel vanaf, dat is fijn om te merken. Verder zal het inderdaad tijd nodig hebben. Duurt allemaal wel langer denk ik door hoe het gegaan is, maar heb de afgelopen tijd ervaren dat het steeds stapje beter gaat, dat geeft vertrouwen!



Verder heel leuk contact met degene met wie ik aan het daten was. Inmiddels is het vriendschap geworden; ik was gewoon echt niet verliefd. Maar we hebben veel aan elkaar, 't is echt een lieverd. Hij steunt mij, ik steun hem met ziekte in de familie. Maar ook gewoon gezellig. Waardevol En lieve vrienden en familie. Ik durfde het bijna niet te zeggen dat ik het er weer even erg moeilijk mee had, tja, na zo'n tijd.... Maar ze waren allemaal zo begripvol. Dat maakt me dan wel weer blij hoor, zulke lieve mensen om me heen



En aan het werk weer sinds paar weken, geeft ook een goed gevoel! Nu weekend, ga ervan genieten. En even niet zo hard meer voor mezelf zijn als ik me wel even rot voel, dat mag namelijk gewoon (moet het nog mezelf leren haha).



Hoe is het met jou Julus? Nog steeds helemaal verliefd? Heerlijk hoor!! Lijkt me ook weer super

Hoi! Wat een positieve berichten zeg! Nieuwe baan, en een nieuwe vriendschap. Dat zijn hele waardevolle dingen. Zoals mijn moeder altijd zegt; kijk vooral naar de dingen die wél goed gaan, het is meer of beter dan je denkt. En dat is ook echt zo.

Ik lees dat je er eigenlijk best wel goed mee om kan gaan, dat het over is. Maar dat je dat onafgemaakte nog moeilijk vindt. Het niet persoonlijk opvatten is m.i. te makkelijk gezegd van hem. Je had een relatie met hem!

Máár vergeet niet, dat ook hij gevoelens had of heeft. Ook hij kan het lastig vinden om hiermee om te gaan. Dat hij misschien ergens wel wil, maar verstandelijk weet dat het niet meer werkt. En dus niet meer de boel wil opentrekken. Ik weet het niet, maar jij bent goed bezig.



Ik ben helemaal happy. Ben niet smoorverliefd, dan word ik bijna nooit. Maar hij geeft me een heel fijn gevoel, we klikken op alle fronten en ik word gewoon blij van zijn gezelschap. Waar we heen gaan is niet te zeggen, we willen ervoor gaan. Ik merk dat ik door gedoe met ex veel relaxter omga met de liefde. En daardoor werkt dit ook weer beter...het is ongedwongen. Met ex was het geforceerd, wilden zo graag dat het lukte.



Hoe gaat het met iedereen verder?

Ik heb het weer erg slecht sinds gisteravond... eergisteren had mijn ex ineens de behoefte om 'eerlijk' te zijn tegen mij, en heeft me verteld hoe het ervoor staat met zijn nieuwe vlam. Zij blijkt 'stomtoevallig' rond dezelfde tijd de bom gedropt te hebben thuis, en ligt nu ook in scheiding. Maar nee, het was geen afgesproken werk, eerlijk waar niet! Sure...

Hij heeft haar sinds zijn vertrek hier 2 keer gezien en is met haar naar bed geweest. Ze chatten veel, en hij verwacht dat 'het hem wel gaat worden' met haar.



Ik kan gewoon niet begrijpen hoe hij al met 1 been in zijn volgende gespreide bed ligt terwijl ik hier in puin lig. Ik ga kapot van verdriet, maar hij voelt niks. Geen verdriet, niks. Hij is allang over mij heen zegt hij. Zijn neutrale houding en zalvende toontje maakt me helemaal gek. Mijn woede kent momenteel geen grenzen, ik ben echt wit- en witheet. Gisteravond heb ik 'm door de telefoon verbaal helemaal afgemaakt, de ergste dingen tegen hem geroepen. Hij haalt het slechtste in mij naar boven, en ik kan niks doen om mijn woede te stoppen. Het is alsof de frustratie van 18 jaar jaar nu in één keer naar buiten komt kolken, als een vulkaan die uitbarst. En het is zo slecht voor mijn kind... zij hoort/ziet deze ruzies niet, maar we zouden eigenlijk gewoon op goede speaking terms met elkaar moeten blijven. En dat zijn we op dit moment echt niet. We moeten ook nog zoveel op financieel gebied regelen, maar alles ligt stil omdat ik het nog niet aankan en hij totaal niks weet van financiën en regelingen (ook zoiets: meneer wil scheiden, maar ik moet alles regelen!!).



Julus, ik hou me vast aan jouw verhaal...bij jou is het ook gelukt om alles weer op orde te krijgen en zelfs weer verliefd te worden. Ik zou willen dat ik deze periode kon overslaan tot dat moment!!

Hmm, hij wrijft nog even zoutzuur in de wonden, Koekje. Niet meer luisteren naar een verbaal incontinente ex, is mijn advies. Daar schiet je niks mee op. Alles wat je extra verdriet doet, moet je mijden. Je enige missie: overeind blijven, je zaken goed regelen en gelukkig zijn.

Ik weet niet welke fases ik allemaal nog tegoed heb, maar ik geloof nu dat ik de boosheid heb bereikt.



Wat een ongelofelijke *** kan iemand toch zijn door een relatie te verbreken, maar vervolgens niet weg te gaan. Door 17 jaar lief en leed zomaar weg te gooien zonder ook maar 1 enkele poging tot een gesprek. Door mij langzaam aan gek/kapot te maken, maar niet 1x kan vragen hoe het voor mij is. Door ons kindje en alle mensen om ons heen straks ellende te bezorgen en zelf gewoon flierefluitend door het leven te gaan.



Echt....grrrrr

Ik vond zon mooie tekst op een kaartje gekregen van een goede vriend toen ik net verhuisd was en in diepe shit zat..



Er komt een punt in je levendat je je realiseert:

Wie belangrijk is

Wie nooit belangrijk was

Wie niet meer belangrijk is

En wie altijd belangrijk zal zijn

Dus maak je geen zorgen over mensen uit je verleden,

er is een reden dat ze het niet gered hebben in je toekomst.

Lieve Kunstje, ik lees al lang mee, heb wel gereageerd in de begintijd, ben nu officieel gescheiden maar er moet nog van alles geregeld worden, en ik kan weer verder, kan zelfs weer blij zijn, me weer gelukkig voelen, ondanks gedoe en emoties. En nu lees ik bij jou acceptatie! Ik heb gewacht op dit bericht van jou. Gehoopt op dit bericht van jou. Zien dat je je realiseert dat je je leven misschien heel voorzichtig weer de moeite waard gaat vinden. Hoera. Ga je weer schrijven? Jouw berichten zijn altijd zo veel waard: om te zien waar je staat, maar ook als hart onder de riem voor anderen, als wijze raad, als werkelijk in het leven staande vrouw met advies. Ik hoop het. Voor iedereen die hier nog komt en weer zal gaan komen, want elke dag gebeurt iemand wat ons is gebeurd: verlaten zijn. En elke dag worden we sterker. En gaan we het leven anders zien. Ik ben blij voor je Kunstje. Gepast blij hoor, echt niet juichend en wel, want ik weet best dat de pijn en het verdriet nog lang niet over zijn, bij mij ook niet, maar blij omdat het klinkt alsof je heel gestaag jezelf weer vindt. Jij, die zo de moeite waard bent.

Ik ben er nog wel hoor...



@Kunstje: acceptatie klinkt goed. Fijn voor je. De toekomst is zeker nog heel lang en heel mooi voor je.



Hier is de situatie nog niet veranderd. 'Mijn' vriend woont nog steeds thuis. Laat blijken in zijn uitstraling dat ie niet gelukkig is met de situatie, maar heeft ook nog niet het lef getoond om te gaan. Er wordt over deze situatie niet gesproken. We leven dus een soort van keurig langs elkaar heen en hebben prima functionele gesprekken. Maar nooit gaat het over waar het over zou moeten gaan. Hij trekt een soort ijzeren muur op, waardoor ik het lastig vind om te beginnen. Omdat er op dat soort momenten geen gesprek mogelijk is, maar alleen definitieve en geirriteerde antwoorden krijg. En toen er van de week echt een uitgelezen moment was....was de vogel binnen 5 minuten gevlogen.



En dus ben ik mij aan het wapenen voor wat gaat komen. Me aan het verdiepen in hypotheken, ouderschapsplannen, wat wil ik precies, hoe vertel ik het mijn ukkepuk, hoe doen we het richting ouders. En ik probeer goed voor mijzelf te zijn.

Maar het valt niet mee allemaal.

Hallo Iedereen hier,

Na ongeveer 3,5 uur lezen, merk ik dat er meer mensen zijn die zich nu voelen, zoals ik me nu voel.

En schijnbaar, heb ik ook de behoefte om hier iets te posten, terwijl ik eigenlijk nooit zo forum-bezoeker ben.



Mijn inmiddels ex, is 4 weken geleden bij me weg gegaan. Ongeveer 3 maanden geleden ontdekte ik "rare" en vreemde smsjes van een collega van ONS op de telefoon van mijn vriend.

Smsjes die eigenlijk al gewist waren en dus in de prullenbak stonden. Tjah, eigenlijk had er toen al een lampje moeten gaan branden. uiteraard heb ik hem daarmee geconfronteerd en hij verzekerde mij dat het niets was, alleen een beetje dollen. Tranen bij hem...maar er was echt niets!

Naief als dat ik was, geloofde ik hem. De komende weken gingen niet zo denderend. Omdat we samen bij 1 bedrijf werken, weet ik hoelaat je klaar bent, en wat voor werkzaamheden er gedaan moeten worden. Om 5 uur ben je klaar. Mijn vriend kwam in de 3 weken daarop iedere avond rond kwart over 7, half 8 pas thuis.



3 weken lang, heb het volgehouden om er niets van te zeggen. Tot op de avond dat we ruzie kregen. Op de een of andere vage reden waren we samen met onze dieren bezig, tot op een moment mijn vriend in de waskamer ineens spontaan de was stond te doen. ( en snel telefoontje in zijn zak stak). Op dat moment knapte er iets bij me! Wederom gevraagd waarom hij iedere avond zo laat thuis komt, maar dan hoor je zoals gewoolijk dezelfde kutsmoes, moest daar nog even heen, moest nog even dat afmaken etc etc.



Op dagen dat ik samen met hem, en haar moest werken zat hij aan haar. vrij onschuldig voor een leek, maar voor mij ontzettend kwetsend. Klopje op de schouder, "per ongeluk tegen haar aan stoten" of toevallig dezelfde kant opgaan. Eigenlijk zie je dat letterlijk gebeuren dat je eigen vent, aan een ander zit, terwijl jij erbij bent, en er niets van kan zeggen.



De bewuste avond kregen we ruzie, die lang duurde. Ik ben toen in het bed van zijn zoontje gaan slapen.( zoontje van hem en zijn ex). Die was er niet, en komt 1x in de drie weken. De volgende ochtend wordt ik wakker in een leeg huis. Hij was weg...alleen een briefje op de keukentafel, ik ben naar mijn werk.



Hij was vrij die dag, net als ik, en we hadden die dag verplichtingen. De hele dag niets gehoord, op het moment van het tijdstip van vertrek, heb ik hem gebeld, vragen waar hij was? Ik ben op mijn werk, moet helaas blijven wegens....bladiebladiebla. Toen heb ik gezegd: je laat me vallen als een baksteen...



En dat is ook zo. Nu 4 weken later heb ik niets van hem gehoord. Behalve dan dat er spullen verkocht moeten worden, en we onze dieren moeten verkopen. Hij is klaar met me, komt niet meer terug, en weigert alle vormen van communicatie.



ALS ik al wat te zeggen heb, via mijn schoonzus en via email naar haar, anders niet.



In de afgelopen 4 weken is er ontzettend veel op me af gekomen. Ik voel me letterlijk alleen, in de steek gelaten maar vooral bedrogen. Dat hij in 1 week tijd de hele wereld onder mijn voeten vandaan kon trekken, had ik echt niet gedacht.



Naast alle financiele ellende, waar ik mee blijf zitten, ben ik ook mijn baan kwijt, mijn dieren en huis. En uiteraard weet ik van derden dat hij met haar verder gaat...of misschien al is.



5 jaar lang lief en leed gedeeld, en nu ben ik: lucht? een last?



Omdat ik mezelf aan het verliezen ben, ben ik op internet gaan zoeken hoe mensen hiermee omgaan? Hoe ga je verder? Wat nu?

Ik lees verhalen hier, dat de man of vrouw nog wel de moeite heeft genomen om te praten, of om in ieder geval toe te geven dat ze het gedaan hebben. Hij....daarintegen blijft bij hoog en bij laag ontkennen dat hij iets doet, terwijl ik bewijs in mijn handen had, en gezien heb wat er gaande was. En niet eens de moeite neemt te praten...iets te zeggen.



Meerdere keren heb ik hem de kans gegeven eerlijk te zeggen wat er gaande was, dat we er dan samen een einde aan zouden breien. Zonder ruzie of wat dan ook. Waarom dan toch al die leugens, bedrog, de stiekeme weg?



Ik begrijp het gewoon niet. En heb nu het gevoel hier ook nooit meer overheen te komen. Ja, ik hield ( of hou?) inderdaad van hem, maar nu vallen er steeds meer puzzelstukjes in elkaar, en kom ik erachter dat hij dat niet meer van mij deed.



Uiteraard heeft hij geen idee wat hij me aandoet, hij is immers totaal in de ban van zijn nieuwe liefde, jonger, leuker, slanker maar vooral knapper en waarschijnlijk liever dan ik ben.



Lang verhaal geworden, daarom is het tijd om er een eindje aan te maken.

Weltrusten.



Albicila

Tesselleke, wat erg om te lezen dat er nog steeds een status quo is. Ik ben er altijd erg voor, om de touwtjes zelf in handen te nemen. Wat let jou om hem eruit te schoppen, aangezien hij niet voor jou gaat en dit wel erg makkelijk vindt? Het lijkt erop, dat dit puur het gemak is. Zijn veilige haventje, dat ben jij. Handig om op terug te vallen, mocht het aan de andere kant wat tegenvallen. Daar leen jij je toch niet voor? Ik heb zelf ervaren hoeveel meer eigenwaarde je krijgt als je je krachtig opstelt t.a.v. slappe zakken. Een vent die de boel laat sudderen, duidelijk niet wil en kan kiezen..puur eigenbelang. Staat compleet los van jou, dat is geen liefde. Je bent geen hotel! Dit zuigt je compleet leeg en is niet vol te houden.

Als een vent spijt heeft, je echt niet kwijt wil, dan had je dat allang moeten merken en bij hem is dat niet aan de orde.

Schop hem eruit, doe dat omdat jij jezelf het allerbelangrijkste vindt.

Albicila, jammer genoeg moet ik je welkom heten hier...



Wat een verhaal! Helaas geen onbekend verhaal, heb hetzelfde meegemaakt. Dat je na zoveel jaar lief en leed er totaal niet meer toe doet. Dat jij pijn hebt en je verleden, heden en toekomst onderuit wordt geschoffeld door de man van wie je houdt, en het hem niet eens interesseert, is het meest pijnlijke wat je kunt meemaken. En toch.....kom je daar overheen.

Niet nu, nu is het vooral overleven en bijkomen van deze vernederende ervaring. Je bent verraden, en dat is niet niks.

Het is nu zij en hij tegen jou, zo zal het voelen. Zij maken plannetjes, en jij moet zo snel mogelijk aan de kant.



Prima, als dat is wat hij wil...dan ga jij dus je eigen plan trekken! Als er een ding is wat ik (en de anderen hier) heb geleerd, dat je daadkrachtig moet zijn. Jij wil naar je nieuwe neukertje? Ok, dan ga je lekker. Laat je ballen zien, laat zien dat jij meer waard bent dan iemand die je behandelt als een stuk vuil. Hij denkt nu het walhalla gevonden te hebben, want nieuw en spannend. Jij hebt al jaren je credits opgebouwd, en jij gaat nu cashen. Straal uit dat er met jou zo niet wordt omgegaan, dat maakt jou sterk. Hang on!

ik kom ff om t hoekje kijken... lees wat terug, en kan wel weer janken.....



meiden/vrouwen....kop op he, we kunnen dit zonder exen en Itten en Hetten..





extra knuff voor problemo.