Psyche
alle pijlers
Leven in armoede
dinsdag 16 april 2013 om 22:47
Ik ben even heel verdrietig want er komt opeens een hoop pijn en verdriet boven waarvan ik me niet eens bewust was dat ik dat had. In de jaren heb ik geleerd me te verbijten, het verdriet te verdragen.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
woensdag 17 april 2013 om 00:11
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:02:
[...]
Hoezo geef je er om dat jouw leeftijdsgenoten een splinternieuwe polo hebben? Dat is toch niet belangrijk?Na deze reactie nog 1 vraag: dacht jij bij het starten van het topic "Kom, morgen toch pas college om 14.00, laat ik mijzelf eens entertainen met het Viva forum" ?
[...]
Hoezo geef je er om dat jouw leeftijdsgenoten een splinternieuwe polo hebben? Dat is toch niet belangrijk?Na deze reactie nog 1 vraag: dacht jij bij het starten van het topic "Kom, morgen toch pas college om 14.00, laat ik mijzelf eens entertainen met het Viva forum" ?
woensdag 17 april 2013 om 00:11
Sommige mensen hier zijn ook wel wat simpel in hun vergelijkingen van het verleden met de huidige tijd. De nieuwste gadgets anno 2013 (laptops, smartphone, tablet) zijn nu eenmaal makkelijker in de collegezaal pontificaal tentoongespreid dan een MS Dos computer of verre reis. Kantinehap kun je ook erg luxe mee gaan. Verre reizen van anderen en hun oh zo boeiende foto's waarbij ze op een rots staan of whatever krijg je in je statusupdates van facebook. Dus alles is wel wat meer in your face zogezegd. En dat zie je dus niet alleen op zondag maar de godganse dag tijdens je werkweek bij mensen die "officieel" je gelijken en samenwerkpartners (en je belangrijkste poel voor potentiele vrienden) zijn. Dat gaat natuurlijk wel wat meer schuren dan bij een boerin in de Middeleeuwen die de kasteelheer nooit sprak.
Het hangt trouwens wel heel erg van de WO studie af qua materialistische meuk. Als je bijv. kijkt bij sommige hippe en vage studies in de richting van media lijkt het idd angstaanjagend op het beeld dat TO schetst. Bij de meeste studies echter is het natuurlijk bij lange na niet zo. Maar heb zelf bij verschillende studies mee colleges gevolgd en bij een enkele komt 't best dichtbij TO's beeld helaas. Zijn altijd vaak wel de buitenlandse studenten trouwens die het rijkst zijn per studie.
Ok nu een alternatief voorbeeld uit de praktijk... Studiemaat van me kan niet op kamers, geen laptop, geen boeken.. (werken is te druk erbij, is ook echt zo). Dan kun je idd nog steeds studeren maar is wel allemaal net wat lastiger (vb. er zijn weinig computerplekken om,dat de uni er van uit gaat dat iedereen toch een laptop heeft. Telkens moeten treinen is niet zo efficient op meerdere manieren). En ja sommige mensen kijken daar op neer (kleine minderheid hoor).
Verschil is alleen wel dat hij dus niet anders gewend is en dus minder "klagerig" is. ( Overigens zijn familie/gezin is ook niet warm en leuk... dat gaat niet altijd samen he.) TO daarentegen, lijkt een beetje (automatisch) erbij te willen horen qua (voor haar studie vrij zinloze) statussymbolen omdat dat in haar vroege jeugd gewoon zo ging. Dat is gewoon oppervlakkig geweeklaag.
Het hangt trouwens wel heel erg van de WO studie af qua materialistische meuk. Als je bijv. kijkt bij sommige hippe en vage studies in de richting van media lijkt het idd angstaanjagend op het beeld dat TO schetst. Bij de meeste studies echter is het natuurlijk bij lange na niet zo. Maar heb zelf bij verschillende studies mee colleges gevolgd en bij een enkele komt 't best dichtbij TO's beeld helaas. Zijn altijd vaak wel de buitenlandse studenten trouwens die het rijkst zijn per studie.
Ok nu een alternatief voorbeeld uit de praktijk... Studiemaat van me kan niet op kamers, geen laptop, geen boeken.. (werken is te druk erbij, is ook echt zo). Dan kun je idd nog steeds studeren maar is wel allemaal net wat lastiger (vb. er zijn weinig computerplekken om,dat de uni er van uit gaat dat iedereen toch een laptop heeft. Telkens moeten treinen is niet zo efficient op meerdere manieren). En ja sommige mensen kijken daar op neer (kleine minderheid hoor).
Verschil is alleen wel dat hij dus niet anders gewend is en dus minder "klagerig" is. ( Overigens zijn familie/gezin is ook niet warm en leuk... dat gaat niet altijd samen he.) TO daarentegen, lijkt een beetje (automatisch) erbij te willen horen qua (voor haar studie vrij zinloze) statussymbolen omdat dat in haar vroege jeugd gewoon zo ging. Dat is gewoon oppervlakkig geweeklaag.
woensdag 17 april 2013 om 00:12
quote:yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:08:
[...]
Dat duurt bij mij soms wel langer dan een uur hoor, soms is het wel een hele dag. Geef haar gewoon even de tijd, als je je echt kut voelt helpt een nachtje slaap vaak. Dan kunnen je hersenen alles ordenen en kun je weer fris aan een nieuwe dag beginnen. Dipjes duren soms gewoon even een tijd.
Die tijd die gun ik haar ook.Ik vind haar alleen zo onsympathiek overkomen (in de OP al) en het wordt er helaas niet beter op,
Er is laatst nog een topic geopend door iemand die bij de voedselbank eten haalde en vroeg om tips om lekkere maaltijden te maken. Kijk...zo kun je ook omgaan met een teleurstelling in je leven.
[...]
Dat duurt bij mij soms wel langer dan een uur hoor, soms is het wel een hele dag. Geef haar gewoon even de tijd, als je je echt kut voelt helpt een nachtje slaap vaak. Dan kunnen je hersenen alles ordenen en kun je weer fris aan een nieuwe dag beginnen. Dipjes duren soms gewoon even een tijd.
Die tijd die gun ik haar ook.Ik vind haar alleen zo onsympathiek overkomen (in de OP al) en het wordt er helaas niet beter op,
Er is laatst nog een topic geopend door iemand die bij de voedselbank eten haalde en vroeg om tips om lekkere maaltijden te maken. Kijk...zo kun je ook omgaan met een teleurstelling in je leven.
woensdag 17 april 2013 om 00:12
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:01:
[...]
Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik durf niet. Ben bang dat ik daar zonder geld kom te zitten enzo. Dat er opeens iets ergs gebeurt. Ik heb al jaren plotselinge tegenvallen waardoor ik in 1 klap mijn geld weer kwijt ben en zelfs weer rood sta.
Is dit niet een veel groter probleem dan het geldgebrek zelf?
Het heeft echt niet zo'n zin om je druk te maken over alles wat er zou kunnen gebeuren.
Want dan kun je wel aan de gang blijven, je kunt ook morgen van de trap vallen, waardoor je nooit meer kunt lopen.
Ga je dan ook maar vanaf nu niet meer lopen, want stel dat je valt?
Je hebt het tot zover gered, geniet gewoon van wat je hebt en probeer er op te vertrouwen dat je de volgende tegenslag ook wel aankunt.
[...]
Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik durf niet. Ben bang dat ik daar zonder geld kom te zitten enzo. Dat er opeens iets ergs gebeurt. Ik heb al jaren plotselinge tegenvallen waardoor ik in 1 klap mijn geld weer kwijt ben en zelfs weer rood sta.
Is dit niet een veel groter probleem dan het geldgebrek zelf?
Het heeft echt niet zo'n zin om je druk te maken over alles wat er zou kunnen gebeuren.
Want dan kun je wel aan de gang blijven, je kunt ook morgen van de trap vallen, waardoor je nooit meer kunt lopen.
Ga je dan ook maar vanaf nu niet meer lopen, want stel dat je valt?
Je hebt het tot zover gered, geniet gewoon van wat je hebt en probeer er op te vertrouwen dat je de volgende tegenslag ook wel aankunt.
woensdag 17 april 2013 om 00:13
Oh trouwens TO. En ALS je dan al niet meer arme student bent en je denkt he lekker sparen, volgend jaar op een mooie verre reis. Dan blijkt dat je werkgever je verkeerd geïnformeerd heeft over je auto en wil de belastingdienst opeens 2300 euro van je zien. Weg vakantie. En je dacht nog wel geen pauper meer te zijn.
Leuk he, grotemensenleven.
Leuk he, grotemensenleven.
woensdag 17 april 2013 om 00:13
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:10:
[...]
Lees even het begin van het topic terug, dat was niet zo.
Maar als ik onnodig aangevallen wordt, dan verdedig ik me. Dat heb ik inmiddels wel geleerd. het is alleen een beetje jammer dat je dat dan tegen de verkeerden doet
[...]
Lees even het begin van het topic terug, dat was niet zo.
Maar als ik onnodig aangevallen wordt, dan verdedig ik me. Dat heb ik inmiddels wel geleerd. het is alleen een beetje jammer dat je dat dan tegen de verkeerden doet
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 17 april 2013 om 00:14
Ik vind je met elke posting verwender overkomen. En dat voor iemand die zichzelf arm vindt.
Probeer eens te genieten van wat je wél hebt. Dit zijn je studentenjaren, waarin je nog relatief weinig zorgen hebt. Die gaan straks komen als je een baan hebt, hypotheek, misschien wel huisdieren of kinderen. Dan verlang je soms terug naar de eenvoud van je studententijd.
Maar goed, volgens mij is dit tegen dovemansoren. Je bent blijkbaar zo overtuigd van het feit dat je zielig bent. Al eens aan therapie gedacht?
Probeer eens te genieten van wat je wél hebt. Dit zijn je studentenjaren, waarin je nog relatief weinig zorgen hebt. Die gaan straks komen als je een baan hebt, hypotheek, misschien wel huisdieren of kinderen. Dan verlang je soms terug naar de eenvoud van je studententijd.
Maar goed, volgens mij is dit tegen dovemansoren. Je bent blijkbaar zo overtuigd van het feit dat je zielig bent. Al eens aan therapie gedacht?
woensdag 17 april 2013 om 00:14
quote:LouisaVuitton schreef op 17 april 2013 @ 00:12:
[...]
Die tijd die gun ik haar ook.Ik vind haar alleen zo onsympathiek overkomen (in de OP al) en het wordt er helaas niet beter op,
Er is laatst nog een topic geopend door iemand die bij de voedselbank eten haalde en vroeg om tips om lekkere maaltijden te maken. Kijk...zo kun je ook omgaan met een teleurstelling in je leven.Dus als je arm bent moet je bedelen?
[...]
Die tijd die gun ik haar ook.Ik vind haar alleen zo onsympathiek overkomen (in de OP al) en het wordt er helaas niet beter op,
Er is laatst nog een topic geopend door iemand die bij de voedselbank eten haalde en vroeg om tips om lekkere maaltijden te maken. Kijk...zo kun je ook omgaan met een teleurstelling in je leven.Dus als je arm bent moet je bedelen?
woensdag 17 april 2013 om 00:14
woensdag 17 april 2013 om 00:14
quote:blijfgewoonbianca schreef op 17 april 2013 @ 00:06:
Hoe omgaan met manipulerend familielid
Hier zeg je dat je ouders je wel steunen.Ik moet van mezelf perfect zijn
In dit topic koop je hippe kleding.
Ik kan nog zo tien topics van je plakken waarin ik wat je hier zegt allemaal - door jezelf - onder uit haal.
Wat ik al helemaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal niet snap is dat je een heel zieke zus hebt. En dat jij dan nog denkt dat je van het hebben van geld gelukkig wordt.
Hoe omgaan met manipulerend familielid
Hier zeg je dat je ouders je wel steunen.Ik moet van mezelf perfect zijn
In dit topic koop je hippe kleding.
Ik kan nog zo tien topics van je plakken waarin ik wat je hier zegt allemaal - door jezelf - onder uit haal.
Wat ik al helemaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal niet snap is dat je een heel zieke zus hebt. En dat jij dan nog denkt dat je van het hebben van geld gelukkig wordt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 april 2013 om 00:15
woensdag 17 april 2013 om 00:15
woensdag 17 april 2013 om 00:16
quote:Orzoo schreef op 17 april 2013 @ 00:13:
Oh trouwens TO. En ALS je dan al niet meer arme student bent en je denkt he lekker sparen, volgend jaar op een mooie verre reis. Dan blijkt dat je werkgever je verkeerd geïnformeerd heeft over je auto en wil de belastingdienst opeens 2300 euro van je zien. Weg vakantie. En je dacht nog wel geen pauper meer te zijn.
Leuk he, grotemensenleven.Ik weet allang dat een leaseauto van je salaris afgaat, je kan veel zeggen maar je wordt wel goed in regelingen doorspitten ver voor het ongeluk je raakt door wat ik heb meegemaakt. Ik ben overal op voorbereid. Weet meer van financien af dan de gemiddelde accountant.
Oh trouwens TO. En ALS je dan al niet meer arme student bent en je denkt he lekker sparen, volgend jaar op een mooie verre reis. Dan blijkt dat je werkgever je verkeerd geïnformeerd heeft over je auto en wil de belastingdienst opeens 2300 euro van je zien. Weg vakantie. En je dacht nog wel geen pauper meer te zijn.
Leuk he, grotemensenleven.Ik weet allang dat een leaseauto van je salaris afgaat, je kan veel zeggen maar je wordt wel goed in regelingen doorspitten ver voor het ongeluk je raakt door wat ik heb meegemaakt. Ik ben overal op voorbereid. Weet meer van financien af dan de gemiddelde accountant.
woensdag 17 april 2013 om 00:17
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:01:
[...]
Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik durf niet. Ben bang dat ik daar zonder geld kom te zitten enzo. Dat er opeens iets ergs gebeurt. Ik heb al jaren plotselinge tegenvallen waardoor ik in 1 klap mijn geld weer kwijt ben en zelfs weer rood sta.Kind toch, je schreef dat je ouders net op vakantie waren geweest. En jij had je ticket voor je wereldreis al geboekt. Was helemaal geen armoede toen.
[...]
Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik durf niet. Ben bang dat ik daar zonder geld kom te zitten enzo. Dat er opeens iets ergs gebeurt. Ik heb al jaren plotselinge tegenvallen waardoor ik in 1 klap mijn geld weer kwijt ben en zelfs weer rood sta.Kind toch, je schreef dat je ouders net op vakantie waren geweest. En jij had je ticket voor je wereldreis al geboekt. Was helemaal geen armoede toen.
woensdag 17 april 2013 om 00:17
quote:LouisaVuitton schreef op 17 april 2013 @ 00:16:
[...]
Nee hoor, maar als je (even) een mindere periode in je leven doormaakt, dan kun je ook proberen er het beste van te maken en daarbij proberen weer uit de problemen te komen.
Dat probeer ik ook, zo goed en kwaad als het kan. Kreeg alleen onlangs wat vervelende opmerkingen en die hakken er in.
De hoogleraar maakt trouwens ook al grapjes tegen studenten met een HP laptop: dat ze een 2e rangs laptop hebben en dus achteraan moeten gaan zitten.
[...]
Nee hoor, maar als je (even) een mindere periode in je leven doormaakt, dan kun je ook proberen er het beste van te maken en daarbij proberen weer uit de problemen te komen.
Dat probeer ik ook, zo goed en kwaad als het kan. Kreeg alleen onlangs wat vervelende opmerkingen en die hakken er in.
De hoogleraar maakt trouwens ook al grapjes tegen studenten met een HP laptop: dat ze een 2e rangs laptop hebben en dus achteraan moeten gaan zitten.
woensdag 17 april 2013 om 00:17
quote:Orzoo schreef op 17 april 2013 @ 00:14:
Frila ik ben het gewoon eens met de meeste reacties hier en ik ben begonnen met studeren in 2009. Ipads etc domineren idd de collegezalen maar ik heb echt nog NOOIT iets gehoord van iemand dat een ander die geen ipad of macbook heeft dat daar op neergekeken wordt.
Ikw el hoor. Op het conservatorium is een jongen zo gepest om zijn basgitaar. De leraren gaven ook aan dat hij een nieuwe moest kopen maar hij had echt geen geld (zijn moeder ook niet, die werkte heel hard en pa was ervandoor). En dan gingen die andere trieste figuren hem rellen omdat hij geen goede basgitaar had. Ik ben gereld omdat ik geen Sennheiser had en geen macbook in het begin. Er zijn echt meer sneue mensen in de wereld dan je je kunt voorstellen.
Heb ik nooit verteld dat een meisje op de middelbare school naar de directeur was gegaan omdat ik geen boeken had (het geld was op) en dat ze het stom vond dat ik bij anderen meekeek (niet eens bij haar trouwens). Naar de directeur he, om daarover te zeiken. Hij stuurde haar overigens weg en zei dat ze zich kapot moest schamen dat ze daarover kwam praten , maar toch.
Frila ik ben het gewoon eens met de meeste reacties hier en ik ben begonnen met studeren in 2009. Ipads etc domineren idd de collegezalen maar ik heb echt nog NOOIT iets gehoord van iemand dat een ander die geen ipad of macbook heeft dat daar op neergekeken wordt.
Ikw el hoor. Op het conservatorium is een jongen zo gepest om zijn basgitaar. De leraren gaven ook aan dat hij een nieuwe moest kopen maar hij had echt geen geld (zijn moeder ook niet, die werkte heel hard en pa was ervandoor). En dan gingen die andere trieste figuren hem rellen omdat hij geen goede basgitaar had. Ik ben gereld omdat ik geen Sennheiser had en geen macbook in het begin. Er zijn echt meer sneue mensen in de wereld dan je je kunt voorstellen.
Heb ik nooit verteld dat een meisje op de middelbare school naar de directeur was gegaan omdat ik geen boeken had (het geld was op) en dat ze het stom vond dat ik bij anderen meekeek (niet eens bij haar trouwens). Naar de directeur he, om daarover te zeiken. Hij stuurde haar overigens weg en zei dat ze zich kapot moest schamen dat ze daarover kwam praten , maar toch.
