Gezondheid
alle pijlers
Auto ongeluk
zaterdag 21 juni 2014 om 18:17
Hallo allen,
ik wil graag even mijn verhaal kwijt, ook omdat ik met zoveel vragen en emoties kamp en graag de nodige tips ter harte wil nemen.
Nog geen week geleden werd ik slachtoffer van een auto ongeluk. Ik stond voorgesorteerd op een voorrangsweg om naar links te gaan en richtte mijn aandacht op de tegenliggers die rechtdoor of rechtsaf sloegen. Totdat ik ineens vanuit het niets in mijn flank geraakt wordt, niet eens zo zachtjes en ik voel mijn hoofd een zwieper maken van links naar rechts. Behalve de enorme schrik, greep ik direct naar mijn hoofd. Diegene die mij geraakt had, was de voorrangskruising genaderd en doordat deze mij niet had zien staan door laagstaand zonnetje geraakt (volgens zijn zeggen achteraf) Ik zat bekneld in de auto en de brandweer heeft de bestuurdersportier open geknipt. Ondertussen werd mijn nek gestabiliseerd en werd ik per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar zijn foto's gemaakt, gelukkig niets gebroken of gescheurd, dus ik kon weer naar huis.
De volgende dag had ik wel hoofdpijn, maar heb samen met de tegenpartij de formulieren in kunnen vullen. De tegenpartij bekende volledige schuld, ook was er een politie rapport opgemaakt. Hij zei nog dat hij baalde dat hij een bekeuring had gekregen, want hij kon er toch ook niets aan doen dat hij niets zag door de zon.
Later bleek dat een klasgenootje van mijn zoon het ongeluk had zien gebeuren en had gezien dat hij het kruispunt naderde zonder te remmen (hij beweerde dat hij stilstond bij het kruispunt en vervolgens "zachtjes" optrok) Volgens dat klasgenootje zat hij te telefoneren achter het stuur en is hij bij dat kruispunt ook doorgereden. Kennelijk heeft de politie ook wel gesignaleerd dat de schade toch wel erg groot was voor iemand die zachtjes optrok.
Behalve dat ik me hier behoorlijk boos over voel, kwam de klap van het ongeluk de dag daarna ik volle hevigheid over mee heen. De hele dag knallende koppijn gehad, veel pijn in mijn nek en schouders, misselijk en overgegeven. Uiteindelijk heb ik daar (migraine) pillen voor gehad van de huisarts en dat hielp wel een beetje. Inmiddels ben ik een aantal dagen verder, heb overal spierpijn, hoofdpijn blijft en ook ben ik met vlagen behoorlijk misselijk. Daarnaast heb ik links flink last van oorsuizen, alsof ik voortdurend een wasmachine hoor centrifugeren. Ik word er knettergek van en kan er niet van slapen.
Te pas en te onpas loop ik te janken, herbeleef het ongeluk steeds opnieuw. .Onze auto staat bij de garage en gaat aankomende maandag door een schade expert bekeken worden. Het gaat erom hangen of deze total loss verklaard gaat worden of niet, want de schade is best groot.
Al met al heeft het ongeluk een flinke impact op me gehad. Ik ben gisteren bij de fysio geweest en zij constateerde een whiplash en omdat ik onlangs (afgelopen maart) genezen ben verklaard van een nekhernia, wilde zij ab-so-luut niet dat ik aan het werk zou gaan. Bewegen was volgens haar prima, maar belasten dus niet. Ik werk in de zorg en doe intensief werk als afdelingsassistente.
Inmiddels heb ik op advies van mijn fysio mijn werkgever op de hoogte gesteld van de volledige toedracht en aangegeven dat ze alle (on)kosten rondom mijn ziekteverzuim kunnen declareren bij de tegenpartij. Ik ben best onzeker, mijn tijdelijke contract loopt per 1 maart af en ik ben bang dat deze nooit verlengd zal gaan worden, ook al hebben ze kortgeleden nog te kennen gegeven dat ze héél tevreden over me zijn als werknemer. Ik ben zo boos, zo kwaad over het onrecht wat mij is aangedaan.
De tegenpartij is er met geringe blikschade vanaf gekomen en die meneer doet weer vrolijk zijn ding, terwijl ik nu elke dag met pijn leef en mijn toekomst onzeker is. Natuurlijk weet ik dat het te vroeg is om al conclusies te trekken en leef ik momenteel van dag tot dag.
Huishouden gaat moeizaam vanwege de pijn (en misselijkheid) doe nu elke keer iets omdat ik ook niet als een duf vogeltje op de bank wil zitten, maar het valt me mega zwaar.
Ik mag niet fietsen, niet sporten (wat ik allebei gráág doe) en zelfs niet motorrijden nu ik (tijdelijk) geen auto heb.
Nu vertelde mijn broer dat ik aanspraak kan maken op smartengeld. Ik begrijp dat ik gebruik kan maken van dat recht, maar is het daar nog niet te vroeg voor?
Verder vraag ik me af of er meer mensen zijn die dit mee gemaakt hebben?
Ik ben helemaal geen bozig type en ben héél vergevingsgezind in het dagelijkse leven, maar ik ben nu zo vreselijk boos op diegene die dit ongeluk veroorzaakt heeft, ook omdat hij ook nog heeft staan liegen. Hij kwam tijdens het invullen van de formulieren wel met een klein bosje bloemen, maar mijn man had dat bosje het liefst in zijn r... geramd.
Ach, hoe zien jullie dit en hoe denken jullie hierover? Zijn er nog zaken waar ik achteraan zou moeten gaan of mogelijkheden die ik zou kunnen proberen op lichamelijk vlak zoals de pijn, misselijkheid en het oorsuizen?
Alvast bedankt voor het lezen!
ik wil graag even mijn verhaal kwijt, ook omdat ik met zoveel vragen en emoties kamp en graag de nodige tips ter harte wil nemen.
Nog geen week geleden werd ik slachtoffer van een auto ongeluk. Ik stond voorgesorteerd op een voorrangsweg om naar links te gaan en richtte mijn aandacht op de tegenliggers die rechtdoor of rechtsaf sloegen. Totdat ik ineens vanuit het niets in mijn flank geraakt wordt, niet eens zo zachtjes en ik voel mijn hoofd een zwieper maken van links naar rechts. Behalve de enorme schrik, greep ik direct naar mijn hoofd. Diegene die mij geraakt had, was de voorrangskruising genaderd en doordat deze mij niet had zien staan door laagstaand zonnetje geraakt (volgens zijn zeggen achteraf) Ik zat bekneld in de auto en de brandweer heeft de bestuurdersportier open geknipt. Ondertussen werd mijn nek gestabiliseerd en werd ik per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar zijn foto's gemaakt, gelukkig niets gebroken of gescheurd, dus ik kon weer naar huis.
De volgende dag had ik wel hoofdpijn, maar heb samen met de tegenpartij de formulieren in kunnen vullen. De tegenpartij bekende volledige schuld, ook was er een politie rapport opgemaakt. Hij zei nog dat hij baalde dat hij een bekeuring had gekregen, want hij kon er toch ook niets aan doen dat hij niets zag door de zon.
Later bleek dat een klasgenootje van mijn zoon het ongeluk had zien gebeuren en had gezien dat hij het kruispunt naderde zonder te remmen (hij beweerde dat hij stilstond bij het kruispunt en vervolgens "zachtjes" optrok) Volgens dat klasgenootje zat hij te telefoneren achter het stuur en is hij bij dat kruispunt ook doorgereden. Kennelijk heeft de politie ook wel gesignaleerd dat de schade toch wel erg groot was voor iemand die zachtjes optrok.
Behalve dat ik me hier behoorlijk boos over voel, kwam de klap van het ongeluk de dag daarna ik volle hevigheid over mee heen. De hele dag knallende koppijn gehad, veel pijn in mijn nek en schouders, misselijk en overgegeven. Uiteindelijk heb ik daar (migraine) pillen voor gehad van de huisarts en dat hielp wel een beetje. Inmiddels ben ik een aantal dagen verder, heb overal spierpijn, hoofdpijn blijft en ook ben ik met vlagen behoorlijk misselijk. Daarnaast heb ik links flink last van oorsuizen, alsof ik voortdurend een wasmachine hoor centrifugeren. Ik word er knettergek van en kan er niet van slapen.
Te pas en te onpas loop ik te janken, herbeleef het ongeluk steeds opnieuw. .Onze auto staat bij de garage en gaat aankomende maandag door een schade expert bekeken worden. Het gaat erom hangen of deze total loss verklaard gaat worden of niet, want de schade is best groot.
Al met al heeft het ongeluk een flinke impact op me gehad. Ik ben gisteren bij de fysio geweest en zij constateerde een whiplash en omdat ik onlangs (afgelopen maart) genezen ben verklaard van een nekhernia, wilde zij ab-so-luut niet dat ik aan het werk zou gaan. Bewegen was volgens haar prima, maar belasten dus niet. Ik werk in de zorg en doe intensief werk als afdelingsassistente.
Inmiddels heb ik op advies van mijn fysio mijn werkgever op de hoogte gesteld van de volledige toedracht en aangegeven dat ze alle (on)kosten rondom mijn ziekteverzuim kunnen declareren bij de tegenpartij. Ik ben best onzeker, mijn tijdelijke contract loopt per 1 maart af en ik ben bang dat deze nooit verlengd zal gaan worden, ook al hebben ze kortgeleden nog te kennen gegeven dat ze héél tevreden over me zijn als werknemer. Ik ben zo boos, zo kwaad over het onrecht wat mij is aangedaan.
De tegenpartij is er met geringe blikschade vanaf gekomen en die meneer doet weer vrolijk zijn ding, terwijl ik nu elke dag met pijn leef en mijn toekomst onzeker is. Natuurlijk weet ik dat het te vroeg is om al conclusies te trekken en leef ik momenteel van dag tot dag.
Huishouden gaat moeizaam vanwege de pijn (en misselijkheid) doe nu elke keer iets omdat ik ook niet als een duf vogeltje op de bank wil zitten, maar het valt me mega zwaar.
Ik mag niet fietsen, niet sporten (wat ik allebei gráág doe) en zelfs niet motorrijden nu ik (tijdelijk) geen auto heb.
Nu vertelde mijn broer dat ik aanspraak kan maken op smartengeld. Ik begrijp dat ik gebruik kan maken van dat recht, maar is het daar nog niet te vroeg voor?
Verder vraag ik me af of er meer mensen zijn die dit mee gemaakt hebben?
Ik ben helemaal geen bozig type en ben héél vergevingsgezind in het dagelijkse leven, maar ik ben nu zo vreselijk boos op diegene die dit ongeluk veroorzaakt heeft, ook omdat hij ook nog heeft staan liegen. Hij kwam tijdens het invullen van de formulieren wel met een klein bosje bloemen, maar mijn man had dat bosje het liefst in zijn r... geramd.
Ach, hoe zien jullie dit en hoe denken jullie hierover? Zijn er nog zaken waar ik achteraan zou moeten gaan of mogelijkheden die ik zou kunnen proberen op lichamelijk vlak zoals de pijn, misselijkheid en het oorsuizen?
Alvast bedankt voor het lezen!
Laat mijn bijdrage een goede zijn........
zaterdag 21 juni 2014 om 22:48
OT: met laagstaande zon kan het inderdaad voorkomen dat je iets helemaal over het hoofd ziet, zoals in mijn geval een grote tractor met een nog grotere kiepkar. Ik had hem helemaal niet gezien en miste hem op een haar na omdat mijn broer gelukkig wel wakker was. Zat op de tractor en dacht: "Wat doet die deus van ons nou weer!". Hij vroeg trouwens ook niet hoe het met me ging, hij kafferde me flink uit. Maar echt waar, ik had hem helemaal niet gezien, ineens zag ik hem de berm inrijden. Ongelooflijk dat je door laagstaande zon zoiets groots over het hoofd kan zien.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zondag 22 juni 2014 om 00:16
Smartengeld is heel gebruikelijk als er sprake is van letsel. Daar doet geen verzekeraar moeilijk over, al willen ze nog wel beknibbelen op de hoogte van het bedrag. Mijn dochter is aangereden op de fiets, heeft met haar schouder de voorruit van de auto verbrijzeld, en had zelf gelukkig 'alleen' een gebroken arm, hersenschudding en blauwe plekken. Ondanks dat ze na een maand weer helemaal hersteld was heeft ze een behoorlijk smartengeldbedrag gekregen. Onze rechtsbijstandmevrouw was er verbaasd over (nou ja, dat zei ze).
Daarnaast moet je natuurlijk alle (medische) kosten die veroorzaakt worden door het ongeluk vergoed krijgen.
Daarnaast moet je natuurlijk alle (medische) kosten die veroorzaakt worden door het ongeluk vergoed krijgen.
zondag 22 juni 2014 om 00:31
Neem eerst eens contact op met je eigen verzekering en vraag daar hoe ze omgaan met deze schade. Er zijn vaak een heleboel dingen die onder je verzekering vallen (of die van de tegenpartij) waar je zelf geen weet van hebt.
Na een verkeersongeval (eigen fout) kregen wij op initiatief van de verzekering (ik wist niet eens dat het kon), de eigen bijdrage voor de thuiszorg terug, een bedrag voor de uren dat mijn familie mantelzorg verleende zodat we ze bloemen konden geven, het vervoer naar de fysio werd betaald en uiteindelijk een uitkering vanwege blijvend lichamelijk letsel. Mijn verzekering dekte geen smartegeld, maar er zijn veel verzekering die dat wel dekken. Het is dus helemaal niet raar om contact op te nemen.
De anwb heeft een handige site
http://www.anwb.nl/rechtshulp/aanrijding-en-dan
Kijk ook eens bij het kopje 'schadeposten bij letsel'.
Na een verkeersongeval (eigen fout) kregen wij op initiatief van de verzekering (ik wist niet eens dat het kon), de eigen bijdrage voor de thuiszorg terug, een bedrag voor de uren dat mijn familie mantelzorg verleende zodat we ze bloemen konden geven, het vervoer naar de fysio werd betaald en uiteindelijk een uitkering vanwege blijvend lichamelijk letsel. Mijn verzekering dekte geen smartegeld, maar er zijn veel verzekering die dat wel dekken. Het is dus helemaal niet raar om contact op te nemen.
De anwb heeft een handige site
http://www.anwb.nl/rechtshulp/aanrijding-en-dan
Kijk ook eens bij het kopje 'schadeposten bij letsel'.
zondag 22 juni 2014 om 11:40
quote:bij_zonder schreef op 21 juni 2014 @ 21:05:
@TO: laat ik beginnen met een voorzichtige
Ik ben, helaas, ervaringsdeskundige op het gebied van whiplash en had voor mijn ongeluk al zo'n 15 jaar werkervaring en diploma's in de verzekeringsbranche.
Mijn tips en adviezen:
Whiplash: doet zeer he? Fijn dat je fysio je medische geschiedenis kent, dat helpt een hoop. De pest met whiplash, zo vertelde mijn revalidatie-arts die er al jaren onderzoek naar doet, is dat het nog altijd niet duidelijk is wat het precies is, wat er beschadigd is of een opdonder heeft gehad. Men weet de oorzaak (heen en weer zwiepen van het hoofd) en de klachten die het op kan leveren. Maar niet of het probleem nou in de hersenen zit, het ruggenmerg, botten, spieren, pezen, dàt is allemaal niet duidelijk.
Sommige mensen hebben er na een paar weken geen last meer van en anderen blijven jarenlang tobben. Bij mij heeft het zo'n vijf jaar geduurd maar dat kwam ook doordat ik epilepsie heb en zo'n aanval wilde nog wel eens het eerdere herstel teniet doen.
Ga voor nu af op wat je fysio zegt, rust en met mate bewegen doen vaak heel veel goed. Wees ook niet bang om bij de huisarts om pijnstillers te vragen als je denkt dat die je helpen, ontspanning is heel belangrijk en verkrampen door pijn is het tegenovergestelde daarvan.
Mocht het bij jou nu ècht tegen zitten qua herstel, laat je dan na zo'n driekwart jaar doorverwijzen naar een revalidatiekliniek. Er zijn poliklinische programma's die de whiplash an sich niet zullen genezen maar die je wel helpen de juiste leefgewoontes aan te leren zodat je zelf niet ongewild je eigen herstel belemmert. Maar nu eerst ontspannen, ontspannen, ontspannen. En bewegen. Op YouTube kun je veel filmpjes vinden waarin Qi Gong of Chi Gong wordt uitgelegd, dat is een niet-belastende manier van bewegen die erg kalm en rustig is. Vraag eens aan je fysio of dat wat voor je is.
Smartegeld:
Stelt in Nederland nauwelijks wat voor, zeker geen Amerikaanse praktijken. De reden daarvoor is dat in Nederland letselschade uitgebreid in wetgeving en regelgeving is omschreven, naast de vele verzekeringen die veel Nederlanders hebben. Je daadwerkelijke kosten en (mogelijk toekomstig) inkomensverlies is daar vrij behoorlijk onder gedekt. Maar dat is wel ingewikkelde materie, het is verstandig om daar een professional voor in te schakelen. Géén no cure-no pay! Zo iemand wordt vaak dubbel betaald: door jou en door de verzekeraar van de tegenpartij. Onder NL wet- en regelgeving geldt namelijk dat de verzekeraar van de aansprakelijke partij ook de kosten van jouw letselschadespecialist moet vergoeden. En de aansprakelijkheid lijkt me in dit geval, afgaande op wat jij geschreven hebt, heel duidelijk.
Een fatsoenlijke letselschadespecialist zal je dit ook allemaal vertellen. Je kunt zelf iemand in de arm nemen, dat hoeft niet via je eigen verzekeraar of die van de tegenpartij te lopen. Zo'n specialist zal je helpen om in kaart te brengen wat je situatie is, wat de verwachtingen zijn voor de toekomst en wat de wettelijke verplichtingen (!) van de tegenpartij zijn om op basis daarvan een claim neer te leggen bij de tegenpartij. Afhandeling kan lang duren, dat hangt af van hoe snel of langzaam je herstel verloopt en hoe star de verzekeraar van de tegenpartij is. Maar contact zoeken met zo'n specialist kan nu al, als je snel herstelt kan het dossier gewoon lekker snel weer dicht.
Wat ik je wel met klem wil afraden is om akkoord te gaan met een vergoeding van de tegenpartij tegen finale kwijting zo lang je nog niet hersteld bent en er geen specialist naar je dossier heeft gekeken.
De tegenpartij:
Hoe die man reageerde is niet leuk, dàt voorop. Maar probeer het naast je neer te leggen. Voor jezelf, niet voor hem. Sowieso weten de meeste mensen die een ongeluk veroorzaken niet goed hoe te reageren en worden ze heen en weer geslingerd tussen medeleven met het slachtoffer en angst voor de consequenties voor henzelf. Voor mijn eigen ongeluk had ik jarenlang dagelijks mensen aan de telefoon die schade en/of ongelukken veroorzaakt hadden en de meesten wisten zich geen raad. Niet met de situatie maar ook niet met zichzelf. Zijn reactie is waarschijnlijk geen reflectie geweest van hoe erg hij het werkelijk voor jou vindt.
Probeer het los te laten. Voor jezelf. De meeste spanning en zorgen gaan bij de meeste mensen in hun nekspieren zitten, en die van jou hebben al even genoeg te verduren gehad Mocht dat loslaten (van zijn reactie maar ook het ongeluk zelf) niet willen lukken, aarzel dan niet om daar hulp bij in te roepen. Dat de één na een auto-ongeluk weer snel over alles heen is wil niet zeggen dat iemand die daar meer moeite mee heeft zich aanstelt of geen hulp zou mogen vragen. Ieder mens is anders, en ieder ongeluk is anders.
Veel sterkte en ik hoop dat jij bij die (behoorlijk grote!) groep mensen hoort die na een paar weken nergens meer last van heeft.
Deze reactie lijkt me het meest zinvol TO.
Heel veel sterkte.
@TO: laat ik beginnen met een voorzichtige
Ik ben, helaas, ervaringsdeskundige op het gebied van whiplash en had voor mijn ongeluk al zo'n 15 jaar werkervaring en diploma's in de verzekeringsbranche.
Mijn tips en adviezen:
Whiplash: doet zeer he? Fijn dat je fysio je medische geschiedenis kent, dat helpt een hoop. De pest met whiplash, zo vertelde mijn revalidatie-arts die er al jaren onderzoek naar doet, is dat het nog altijd niet duidelijk is wat het precies is, wat er beschadigd is of een opdonder heeft gehad. Men weet de oorzaak (heen en weer zwiepen van het hoofd) en de klachten die het op kan leveren. Maar niet of het probleem nou in de hersenen zit, het ruggenmerg, botten, spieren, pezen, dàt is allemaal niet duidelijk.
Sommige mensen hebben er na een paar weken geen last meer van en anderen blijven jarenlang tobben. Bij mij heeft het zo'n vijf jaar geduurd maar dat kwam ook doordat ik epilepsie heb en zo'n aanval wilde nog wel eens het eerdere herstel teniet doen.
Ga voor nu af op wat je fysio zegt, rust en met mate bewegen doen vaak heel veel goed. Wees ook niet bang om bij de huisarts om pijnstillers te vragen als je denkt dat die je helpen, ontspanning is heel belangrijk en verkrampen door pijn is het tegenovergestelde daarvan.
Mocht het bij jou nu ècht tegen zitten qua herstel, laat je dan na zo'n driekwart jaar doorverwijzen naar een revalidatiekliniek. Er zijn poliklinische programma's die de whiplash an sich niet zullen genezen maar die je wel helpen de juiste leefgewoontes aan te leren zodat je zelf niet ongewild je eigen herstel belemmert. Maar nu eerst ontspannen, ontspannen, ontspannen. En bewegen. Op YouTube kun je veel filmpjes vinden waarin Qi Gong of Chi Gong wordt uitgelegd, dat is een niet-belastende manier van bewegen die erg kalm en rustig is. Vraag eens aan je fysio of dat wat voor je is.
Smartegeld:
Stelt in Nederland nauwelijks wat voor, zeker geen Amerikaanse praktijken. De reden daarvoor is dat in Nederland letselschade uitgebreid in wetgeving en regelgeving is omschreven, naast de vele verzekeringen die veel Nederlanders hebben. Je daadwerkelijke kosten en (mogelijk toekomstig) inkomensverlies is daar vrij behoorlijk onder gedekt. Maar dat is wel ingewikkelde materie, het is verstandig om daar een professional voor in te schakelen. Géén no cure-no pay! Zo iemand wordt vaak dubbel betaald: door jou en door de verzekeraar van de tegenpartij. Onder NL wet- en regelgeving geldt namelijk dat de verzekeraar van de aansprakelijke partij ook de kosten van jouw letselschadespecialist moet vergoeden. En de aansprakelijkheid lijkt me in dit geval, afgaande op wat jij geschreven hebt, heel duidelijk.
Een fatsoenlijke letselschadespecialist zal je dit ook allemaal vertellen. Je kunt zelf iemand in de arm nemen, dat hoeft niet via je eigen verzekeraar of die van de tegenpartij te lopen. Zo'n specialist zal je helpen om in kaart te brengen wat je situatie is, wat de verwachtingen zijn voor de toekomst en wat de wettelijke verplichtingen (!) van de tegenpartij zijn om op basis daarvan een claim neer te leggen bij de tegenpartij. Afhandeling kan lang duren, dat hangt af van hoe snel of langzaam je herstel verloopt en hoe star de verzekeraar van de tegenpartij is. Maar contact zoeken met zo'n specialist kan nu al, als je snel herstelt kan het dossier gewoon lekker snel weer dicht.
Wat ik je wel met klem wil afraden is om akkoord te gaan met een vergoeding van de tegenpartij tegen finale kwijting zo lang je nog niet hersteld bent en er geen specialist naar je dossier heeft gekeken.
De tegenpartij:
Hoe die man reageerde is niet leuk, dàt voorop. Maar probeer het naast je neer te leggen. Voor jezelf, niet voor hem. Sowieso weten de meeste mensen die een ongeluk veroorzaken niet goed hoe te reageren en worden ze heen en weer geslingerd tussen medeleven met het slachtoffer en angst voor de consequenties voor henzelf. Voor mijn eigen ongeluk had ik jarenlang dagelijks mensen aan de telefoon die schade en/of ongelukken veroorzaakt hadden en de meesten wisten zich geen raad. Niet met de situatie maar ook niet met zichzelf. Zijn reactie is waarschijnlijk geen reflectie geweest van hoe erg hij het werkelijk voor jou vindt.
Probeer het los te laten. Voor jezelf. De meeste spanning en zorgen gaan bij de meeste mensen in hun nekspieren zitten, en die van jou hebben al even genoeg te verduren gehad Mocht dat loslaten (van zijn reactie maar ook het ongeluk zelf) niet willen lukken, aarzel dan niet om daar hulp bij in te roepen. Dat de één na een auto-ongeluk weer snel over alles heen is wil niet zeggen dat iemand die daar meer moeite mee heeft zich aanstelt of geen hulp zou mogen vragen. Ieder mens is anders, en ieder ongeluk is anders.
Veel sterkte en ik hoop dat jij bij die (behoorlijk grote!) groep mensen hoort die na een paar weken nergens meer last van heeft.
Deze reactie lijkt me het meest zinvol TO.
Heel veel sterkte.
dinsdag 1 juli 2014 om 10:48
Bedankt voor alle reacties zover en voor de vele tips.
Ik ben nu inmiddels een paar weken verder en ben helaas nog niet aan het werk.
Slachtofferhulp heeft inmiddels contact opgenomen met mij, kon bij een vriendelijke meneer mijn verhaal doen.
Op dit moment kamp ik nog met veel pijn en slik zware pijnstilling.
Volgens de huisarts kan het in totaal wel een weekje of zes duren, ondertussen probeer ik er maar het beste van te maken.
Mijn eigen verzekering heeft na ontvangst van het aanrijdingsformulier nog niets van zich laten horen, dus inmiddels een onafhankelijke advocaat van het letselschade bureau benaderd en deze komt aankomende donderdag een praatje maken. Inmiddels veel kosten moeten maken, met de bus naar de fysio, huisarts en binnenkort naar de bedrijfarts van mijn werk. Ik mag voorlopig vanwege mijn zware medicijnen nog niet deelnemen aan het verkeer.
Klasgenoot van mijn zoon heeft zich vooralsnog als getuige gemeld (ze zat op het moment van het ongeluk bij haar moeder in de auto) en heeft aangegeven dat de tegenpartij achter het stuur zat te telefoneren en gewoon is doorgereden zonder op te letten (dus niets geen laagstaand zonnetje, vond dat verhaal al nooit geloofwaardig)
Dit was eventjes een update van de stand van zaken.
Natuurlijk ben ik blij dat ik er nog ben, weet dat er ergere gevallen bekend zijn. Het is alleen dat je hier niet om gevraagd hebt en hier ook nooit wijzer van wordt, (wat een aantal lezers wel beweren). Zo'n ongeluk overkomt je nu eenmaal.
Wens eenieder heel veel sterkte die in dezelfde situatie zit of gezeten heeft.
Ik ben nu inmiddels een paar weken verder en ben helaas nog niet aan het werk.
Slachtofferhulp heeft inmiddels contact opgenomen met mij, kon bij een vriendelijke meneer mijn verhaal doen.
Op dit moment kamp ik nog met veel pijn en slik zware pijnstilling.
Volgens de huisarts kan het in totaal wel een weekje of zes duren, ondertussen probeer ik er maar het beste van te maken.
Mijn eigen verzekering heeft na ontvangst van het aanrijdingsformulier nog niets van zich laten horen, dus inmiddels een onafhankelijke advocaat van het letselschade bureau benaderd en deze komt aankomende donderdag een praatje maken. Inmiddels veel kosten moeten maken, met de bus naar de fysio, huisarts en binnenkort naar de bedrijfarts van mijn werk. Ik mag voorlopig vanwege mijn zware medicijnen nog niet deelnemen aan het verkeer.
Klasgenoot van mijn zoon heeft zich vooralsnog als getuige gemeld (ze zat op het moment van het ongeluk bij haar moeder in de auto) en heeft aangegeven dat de tegenpartij achter het stuur zat te telefoneren en gewoon is doorgereden zonder op te letten (dus niets geen laagstaand zonnetje, vond dat verhaal al nooit geloofwaardig)
Dit was eventjes een update van de stand van zaken.
Natuurlijk ben ik blij dat ik er nog ben, weet dat er ergere gevallen bekend zijn. Het is alleen dat je hier niet om gevraagd hebt en hier ook nooit wijzer van wordt, (wat een aantal lezers wel beweren). Zo'n ongeluk overkomt je nu eenmaal.
Wens eenieder heel veel sterkte die in dezelfde situatie zit of gezeten heeft.
Laat mijn bijdrage een goede zijn........
woensdag 2 juli 2014 om 23:35
Fijn dat je boosheid al een stuk gezakt is Zorgdragertje. Dat scheelt veel energie, dat je lijf nu kan gebruiken om beter te worden. Wel heel vervelend dat je nu alle financiele dingen er weer bij hebt. Ook goed om van de huisarts te horen aan wat voor periode je ongeveer moet denken, dan hoef je je niet elke dag extra zorgen te maken als het nog niet over is, want dat is blijkbaar normaal. Al maakt dat de pijn niet beter, ik denk dat je nu een stuk verder bent dan toen met je openingspost.
Sterkte en ik hoop dat je je al veel eerder beter gaat voelen!
Sterkte en ik hoop dat je je al veel eerder beter gaat voelen!
