Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
vrijdag 12 september 2008 om 12:47
Hoi Iry,
Ik vind zeker niet dat je alles bij jezelf moet leggen. Natuurlijk heeft je vriend daar ook een aandeel in, maar ik lees uit de berichten de laatste tijd dat je een beetje blijft hangen in de waarom vraag en boosheid omdat hij zegt niet meer van je te houden. Uiteraard is dat jouw keuze, maar het gaat je naar mijn idee geen stap verder helpen. Het heeft ook geen zin, want je kan geen grip krijgen op de gevoelens van een ander. Je zegt in je bericht dat je open bent en heel goed om kan gaan met de gevoelens van een ander. Maar in een bericht daarvoor geef je nog aan dat je een hele moeilijke tijd hebt gehad en dat je dit er echt niet bij kan hebben. Dat is m.i. een hele duidelijk houding van "belast mij niet". Als je vriend dat ook zo ervaart dan is het logisch dat hij je niet heeft belast met zijn twijfels, zeker als hij zelf al niet zeker was over zijn gevoelens. De situatie heeft hem ook tegen de muur gezet. Ik vind het dat niet eerlijk om te zeggen dat hij tegen je gelogen heeft en dat daardoor je vertrouwen kapot is.
Daarbij lopen partners van zieken altijd al op hun tenen. Dus de manier waarop hij zich belemmerd heeft gevoeld door jouw ziekte is alleen te beoordelen door hem.
Hoe gaat het met het (niet) eten?
veel plezier op de bruiloft.
Ik vind zeker niet dat je alles bij jezelf moet leggen. Natuurlijk heeft je vriend daar ook een aandeel in, maar ik lees uit de berichten de laatste tijd dat je een beetje blijft hangen in de waarom vraag en boosheid omdat hij zegt niet meer van je te houden. Uiteraard is dat jouw keuze, maar het gaat je naar mijn idee geen stap verder helpen. Het heeft ook geen zin, want je kan geen grip krijgen op de gevoelens van een ander. Je zegt in je bericht dat je open bent en heel goed om kan gaan met de gevoelens van een ander. Maar in een bericht daarvoor geef je nog aan dat je een hele moeilijke tijd hebt gehad en dat je dit er echt niet bij kan hebben. Dat is m.i. een hele duidelijk houding van "belast mij niet". Als je vriend dat ook zo ervaart dan is het logisch dat hij je niet heeft belast met zijn twijfels, zeker als hij zelf al niet zeker was over zijn gevoelens. De situatie heeft hem ook tegen de muur gezet. Ik vind het dat niet eerlijk om te zeggen dat hij tegen je gelogen heeft en dat daardoor je vertrouwen kapot is.
Daarbij lopen partners van zieken altijd al op hun tenen. Dus de manier waarop hij zich belemmerd heeft gevoeld door jouw ziekte is alleen te beoordelen door hem.
Hoe gaat het met het (niet) eten?
veel plezier op de bruiloft.
vrijdag 12 september 2008 om 12:53
Zo zie ik het ook feliciaatje.
De boosheid is ook een stukje verwerken en zeker om mijn eigen grenzen te voelen.
Niet de boosheid op mijzelf botvieren,maar daar neer te leggen waar het hoort.
Dat geldt ook voor vriend overigens,hij is nogal conflictvermijdend totdat het teveel is en dan gaat hij rigoreus te werk.
Ik heb hem al vaker geprobeerd uit te leggen dat conflicten heel nuttig kunnen zijn,mits je het natuurlijk binnen het juiste kader houdt.
Daar ligt voor beide een leerproces.
Maar nu ligt dat gevoelig,ik vind het lastig om de boosheid te uiten omdat er een stukje veiligheid weg is.
Ik denk ook niet alleen in de negatieve sfeer naar vriend,dit is gewoon een onderdeel.
Ik ben hard bezig voor mijzelf en sommige dingen verrassen mij.
Hoe zwaar ik het heb s'avonds om geen eetbuien te hebben(waarom gaan alle reclames ineens over eten).
Hoe onrustig het mij maakt,maar dat ik s'avonds als ik mijn tanden poets er een rust over mij heen valt en ik tevreden mijn bed in stap.
Op tijd ,met boek en de volgende ochtend niet ziek en vermoeid aan de dag begin.
Dat is een winsituatie.Ik weet dat dit niet altijd haalbaar zal zijn en de drang het best eens zal gaan winnen.
Ik begrijp echt niets van dat lekker ding van mij.
Hij is rustig,lief en zoekt mij op.
Ik had een beetje afstand genomen want ja..wie zit er te wachten om iemand te moeten knuffelen of kussen als je er niet van houdt.
Gisteren ging ik alvast naar bed dus ik melde dat en zei weltrusten.
Zegt hij, hè krijg ik geen kus meer.
Volgt snel naar boven en pakt mij stevig vast en vraagt of ik zin heb in sex.
We hebben gelachen want we weten allebei dat dat vragen is naar de bekende weg.
Ik vind het heel fijn dat het zo lief is,maar want een ondoorgrondelijke man zeg!
Hanke ik heb het gesprek om 15.30.
Ik hoop dat het goed gaat.
Em,het is niet zozeer iemand persoonlijk die post wat mij verdrietig maakt,meer dat de focus alleen op mijn problemen ligt en daaruit alles te verklaren is van vriend.
Don't worry,ik kan wel tegen een stootje,maar soms maakt het mij even verdrietig.
Liefs!
De boosheid is ook een stukje verwerken en zeker om mijn eigen grenzen te voelen.
Niet de boosheid op mijzelf botvieren,maar daar neer te leggen waar het hoort.
Dat geldt ook voor vriend overigens,hij is nogal conflictvermijdend totdat het teveel is en dan gaat hij rigoreus te werk.
Ik heb hem al vaker geprobeerd uit te leggen dat conflicten heel nuttig kunnen zijn,mits je het natuurlijk binnen het juiste kader houdt.
Daar ligt voor beide een leerproces.
Maar nu ligt dat gevoelig,ik vind het lastig om de boosheid te uiten omdat er een stukje veiligheid weg is.
Ik denk ook niet alleen in de negatieve sfeer naar vriend,dit is gewoon een onderdeel.
Ik ben hard bezig voor mijzelf en sommige dingen verrassen mij.
Hoe zwaar ik het heb s'avonds om geen eetbuien te hebben(waarom gaan alle reclames ineens over eten).
Hoe onrustig het mij maakt,maar dat ik s'avonds als ik mijn tanden poets er een rust over mij heen valt en ik tevreden mijn bed in stap.
Op tijd ,met boek en de volgende ochtend niet ziek en vermoeid aan de dag begin.
Dat is een winsituatie.Ik weet dat dit niet altijd haalbaar zal zijn en de drang het best eens zal gaan winnen.
Ik begrijp echt niets van dat lekker ding van mij.
Hij is rustig,lief en zoekt mij op.
Ik had een beetje afstand genomen want ja..wie zit er te wachten om iemand te moeten knuffelen of kussen als je er niet van houdt.
Gisteren ging ik alvast naar bed dus ik melde dat en zei weltrusten.
Zegt hij, hè krijg ik geen kus meer.
Volgt snel naar boven en pakt mij stevig vast en vraagt of ik zin heb in sex.
We hebben gelachen want we weten allebei dat dat vragen is naar de bekende weg.
Ik vind het heel fijn dat het zo lief is,maar want een ondoorgrondelijke man zeg!
Hanke ik heb het gesprek om 15.30.
Ik hoop dat het goed gaat.
Em,het is niet zozeer iemand persoonlijk die post wat mij verdrietig maakt,meer dat de focus alleen op mijn problemen ligt en daaruit alles te verklaren is van vriend.
Don't worry,ik kan wel tegen een stootje,maar soms maakt het mij even verdrietig.
Liefs!
vrijdag 12 september 2008 om 13:23
Lieve tuttebol van me ,
Niet teveel piekeren over dat hij niet van je zou houden, dat doet hij wel. Echt. (En groot gelijk heeft ie!)
Zoals jouw boos zijn nu een stukje defensie is tegen de angst en de pijn, zo is zijn afdrijven van zijn gevoel zijn stukje defensie. Het is er echt wel maar hij moet weer een beetje opladen denk ik.
Hij is denk ik in feite ook boos op jou, dat jij jezelf niet belangrijk genoeg vindt, hem en je kinderen niet belangrijk genoeg vindt om beter te worden. Het zou me niet verbazen als hij je dat onderhuids net zo goed kwalijk neemt en zich ergens afgewezen voelt. Lastige is dat dat soort gevoelens vaak heel diep zitten en zeker bij lieve mannen nauwelijks naar boven mogen drijven van hunzelf.
Maar dat doet geen afbreuk aan zijn gevoel, maakt het hooguit heel dubbel voor hem. En dan liever een wat neutralere plek vinden, daar kan hij wrs beter mee overweg dan het 's zotussendoor uitbrullen van ellende en zorg.
Praten, eerlijk en open communiceren, is zo belangrijk. Ik hoop dat ie leert dat hij echt zijn snufferd open moet trekken en jou moet vertellen wat hij nodig heeft, waar hij naar verlangt en hoe hij samen verder voor zich ziet.
Je moet het samen mogelijk maken. Is lastig wanneer dat "samen" zo onduidelijk en wiebelig is.
Fijne dag en ik denk aan je .
Niet teveel piekeren over dat hij niet van je zou houden, dat doet hij wel. Echt. (En groot gelijk heeft ie!)
Zoals jouw boos zijn nu een stukje defensie is tegen de angst en de pijn, zo is zijn afdrijven van zijn gevoel zijn stukje defensie. Het is er echt wel maar hij moet weer een beetje opladen denk ik.
Hij is denk ik in feite ook boos op jou, dat jij jezelf niet belangrijk genoeg vindt, hem en je kinderen niet belangrijk genoeg vindt om beter te worden. Het zou me niet verbazen als hij je dat onderhuids net zo goed kwalijk neemt en zich ergens afgewezen voelt. Lastige is dat dat soort gevoelens vaak heel diep zitten en zeker bij lieve mannen nauwelijks naar boven mogen drijven van hunzelf.
Maar dat doet geen afbreuk aan zijn gevoel, maakt het hooguit heel dubbel voor hem. En dan liever een wat neutralere plek vinden, daar kan hij wrs beter mee overweg dan het 's zotussendoor uitbrullen van ellende en zorg.
Praten, eerlijk en open communiceren, is zo belangrijk. Ik hoop dat ie leert dat hij echt zijn snufferd open moet trekken en jou moet vertellen wat hij nodig heeft, waar hij naar verlangt en hoe hij samen verder voor zich ziet.
Je moet het samen mogelijk maken. Is lastig wanneer dat "samen" zo onduidelijk en wiebelig is.
Fijne dag en ik denk aan je .
vrijdag 12 september 2008 om 13:47
Ik begrijp je post wel feli.
Dat zou heel goed kunnen dat het voor hem ook als een afwijzing voelt.
Gatver..ik moet gewoon weer eens voorzichtig een gesprek aangaan in plaats van piekeren.
Of hij...maar dan kan ik lang wachten,dat gaat niet gebeuren.
Ik ben gewoon zo onzeker,ik weet niet of ik het even moet laten rusten,of het beter is om even in het rustige vaarwater te drijven.
Dat zou heel goed kunnen dat het voor hem ook als een afwijzing voelt.
Gatver..ik moet gewoon weer eens voorzichtig een gesprek aangaan in plaats van piekeren.
Of hij...maar dan kan ik lang wachten,dat gaat niet gebeuren.
Ik ben gewoon zo onzeker,ik weet niet of ik het even moet laten rusten,of het beter is om even in het rustige vaarwater te drijven.
vrijdag 12 september 2008 om 14:05
Onzekerheid is killing, dus begrijpelijk dat jij antwoorden wilt.
Maar je hebt te maken met een man die moeilijk praat, al helemaal als het gevoelens betreft. Helaas heb je er geen controle op, met dit soort dingen. Misschien geeft het hem teveel druk als je hem aanspoort tot praten. Blijkbaar heeft hij naar beste kunnen gezegd hoe hij erin staat, en nu moet jij zien om te gaan met je gevoelens. Je moet het echt bij jezelf zoeken, zorgen dat je rust krijgt in je hoofd. Dwingen tot praten werkt niet, hij zal dan nog steeds niet datgene zeggen wat jou gerust kan stellen. Want jij gaat piekeren, dingen invullen dus wat hij ook zegt, het zit bij jou. Heel herkenbaar hoor, vriend is ook geen prater en ik praat en praat en hij hoort het aan. En er komt niks uit (nooit genoeg voor mij) waardoor ik altijd gefrustreerd uit zo'n gesprek kom. Dit zal zo blijven, hij is zoals hij is, maar je moet een manier vinen om ermee om te gaan. Voor jezelf bepalen of je dat kunt. Dit is een essentieel onderdeel binnen een relatie, dus je moet accepteren dat dit zo blijft (wat praten betreft). Kun je dat, wil je dat?
Maar je hebt te maken met een man die moeilijk praat, al helemaal als het gevoelens betreft. Helaas heb je er geen controle op, met dit soort dingen. Misschien geeft het hem teveel druk als je hem aanspoort tot praten. Blijkbaar heeft hij naar beste kunnen gezegd hoe hij erin staat, en nu moet jij zien om te gaan met je gevoelens. Je moet het echt bij jezelf zoeken, zorgen dat je rust krijgt in je hoofd. Dwingen tot praten werkt niet, hij zal dan nog steeds niet datgene zeggen wat jou gerust kan stellen. Want jij gaat piekeren, dingen invullen dus wat hij ook zegt, het zit bij jou. Heel herkenbaar hoor, vriend is ook geen prater en ik praat en praat en hij hoort het aan. En er komt niks uit (nooit genoeg voor mij) waardoor ik altijd gefrustreerd uit zo'n gesprek kom. Dit zal zo blijven, hij is zoals hij is, maar je moet een manier vinen om ermee om te gaan. Voor jezelf bepalen of je dat kunt. Dit is een essentieel onderdeel binnen een relatie, dus je moet accepteren dat dit zo blijft (wat praten betreft). Kun je dat, wil je dat?
vrijdag 12 september 2008 om 14:07
quote:iry schreef op 12 september 2008 @ 13:42:
Tuttebol......ik??
Maarre... ik zou denk ik effe niet praten als dat kan. Gewoon daden laten spreken van beide kanten. Gesprekken zijn nu nog zo zwaar beladen vermoed ik en het is niet de tijd om conclusies te trekken, verre van.
Doe je ding, focus je energie vooral op jezelf en op je proces en heb als het kan plezier met hem en geniet van elkaar.
Je hebt kans dat als jij beter in je vel zit, je hulp hebt gevonden die je daadwerkelijk helpt en je een beetje de dingen op een rij hebt voor jezelf, hij ziet dat de relatie niet alleen daaronder heeft geleden maar ook onder zijn zwijgzaamheid. En dat hij vanzelf opener wordt naarmate hij minder de verantwoordelijkheid voelt voor jouw stress en pijn. Dan voelt hij zich wrs comfortabeler met dingen aankaarten.
Zo niet en is (niet) praten dan nog steeds een issue, is het tijd voor een goed en eerlijk gesprek daarover denk ik maar ik gok hier ook maar wat hoor .
Soms moet je de boel een beetje op zijn beloop laten en je overgeven aan de beweging waar je in zit. Dat is niet altijd makkelijk, zeker als controle zo belangrijk voor je is. Maar het is fijn om het leven je te laten verrassen met inzichten op de juiste tijd ipv dingen af te dwingen op het verkeerde moment. Wat dat betreft is het leven heel wijs, vertrouw daar een beetje op .
Tuttebol......ik??
Maarre... ik zou denk ik effe niet praten als dat kan. Gewoon daden laten spreken van beide kanten. Gesprekken zijn nu nog zo zwaar beladen vermoed ik en het is niet de tijd om conclusies te trekken, verre van.
Doe je ding, focus je energie vooral op jezelf en op je proces en heb als het kan plezier met hem en geniet van elkaar.
Je hebt kans dat als jij beter in je vel zit, je hulp hebt gevonden die je daadwerkelijk helpt en je een beetje de dingen op een rij hebt voor jezelf, hij ziet dat de relatie niet alleen daaronder heeft geleden maar ook onder zijn zwijgzaamheid. En dat hij vanzelf opener wordt naarmate hij minder de verantwoordelijkheid voelt voor jouw stress en pijn. Dan voelt hij zich wrs comfortabeler met dingen aankaarten.
Zo niet en is (niet) praten dan nog steeds een issue, is het tijd voor een goed en eerlijk gesprek daarover denk ik maar ik gok hier ook maar wat hoor .
Soms moet je de boel een beetje op zijn beloop laten en je overgeven aan de beweging waar je in zit. Dat is niet altijd makkelijk, zeker als controle zo belangrijk voor je is. Maar het is fijn om het leven je te laten verrassen met inzichten op de juiste tijd ipv dingen af te dwingen op het verkeerde moment. Wat dat betreft is het leven heel wijs, vertrouw daar een beetje op .
vrijdag 12 september 2008 om 14:33
Juul.
Daar heb je een punt.
Het zal idd nooit een prater worden,tenminste niet zoals ik graag zou zien.
Het is een beetje aftasten in hoeverre wij daar samen mee om kunnen gaan.
Misschien moet ik beginnen om wat meer mijn mond te houden;-)
Een stuk vertrouwen zal weer opgebouwd moeten worden.
Ik in de basis,en hij in mij dat ik minder kwetsbaar ben dan hij denkt.
En ik zal ook minder kwetsbaar moeten worden naar mijzelf toe.
Ook vertrouwen in mijn eigen kracht dus.
Okè even geen gesprek dus.
Geen woorden maar daden.
Daar kan ik wel mee leven voor nu.
Daar heb je een punt.
Het zal idd nooit een prater worden,tenminste niet zoals ik graag zou zien.
Het is een beetje aftasten in hoeverre wij daar samen mee om kunnen gaan.
Misschien moet ik beginnen om wat meer mijn mond te houden;-)
Een stuk vertrouwen zal weer opgebouwd moeten worden.
Ik in de basis,en hij in mij dat ik minder kwetsbaar ben dan hij denkt.
En ik zal ook minder kwetsbaar moeten worden naar mijzelf toe.
Ook vertrouwen in mijn eigen kracht dus.
Okè even geen gesprek dus.
Geen woorden maar daden.
Daar kan ik wel mee leven voor nu.
vrijdag 12 september 2008 om 14:39
vrijdag 12 september 2008 om 14:40
Ik denk (gokje), dat doordat jij altijd veel en makkelijk praat, er bij jullie een rollenpatroon is ontstaan. Hij luistert, jij praat.
Voor hem lastig om zijn mening te geven, want jij "bombardeert" hem met jouw mening, jouw gevoel etc. Ik steek hierbij hand in eigen boezem, want ik doe het ook. Maar ik heb geleerd om stiltes te laten vallen, en zie...dan komt hij ook met iets. Arme stakker durfde niks te zeggen.
Voor hem lastig om zijn mening te geven, want jij "bombardeert" hem met jouw mening, jouw gevoel etc. Ik steek hierbij hand in eigen boezem, want ik doe het ook. Maar ik heb geleerd om stiltes te laten vallen, en zie...dan komt hij ook met iets. Arme stakker durfde niks te zeggen.
vrijdag 12 september 2008 om 15:08
Ahum
Ik denk dat ik mij daar ook schuldig aan maak.
Bij mij gaan mijn hersenen ratelen,en er komt gelijk een stroom van "psychologische"kennis uit.
Hoewel ik vaker mijn mond hield de laatste tijd,maar ik kan mij goed voorstellen als je, als geen prater bent, je ook niet weet wat je ineens met die stiltes moet doen.
geduld geduld!!!!
Ik denk dat ik mij daar ook schuldig aan maak.
Bij mij gaan mijn hersenen ratelen,en er komt gelijk een stroom van "psychologische"kennis uit.
Hoewel ik vaker mijn mond hield de laatste tijd,maar ik kan mij goed voorstellen als je, als geen prater bent, je ook niet weet wat je ineens met die stiltes moet doen.
geduld geduld!!!!
vrijdag 12 september 2008 om 15:19
Hi, die Iry !
Ik merk dat mensen die in therapie zijn geweest , of dat geven , of anderszins " verstand " hebben van goeie gesprekken over gevoel etc. moeilijk op " huis tuin en keuken niveau " over zaken als relaties kunnen praten . En dat schrikt een ander behoorlijk af .
Ik merk dat mensen die in therapie zijn geweest , of dat geven , of anderszins " verstand " hebben van goeie gesprekken over gevoel etc. moeilijk op " huis tuin en keuken niveau " over zaken als relaties kunnen praten . En dat schrikt een ander behoorlijk af .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 12 september 2008 om 16:10
Helemaal mee eens bgb.
Het is lastig om op een andere manier een gesprek in te gaan.
Ik snap ook het daardoor lastig is goed te communiceren met elkaar.
Net een gespek gehad met Pyq.
Goed gesprek!!!!
Ik word zo terug gebeld voor een afspraak voor een intake gesprek.
Ze gaat nu overleggen,maar ze denkt te gaan werken aan de persoonlijkheidsproblematiek met zijdelingse aandacht voor de eetstoornis.
Het is lastig om op een andere manier een gesprek in te gaan.
Ik snap ook het daardoor lastig is goed te communiceren met elkaar.
Net een gespek gehad met Pyq.
Goed gesprek!!!!
Ik word zo terug gebeld voor een afspraak voor een intake gesprek.
Ze gaat nu overleggen,maar ze denkt te gaan werken aan de persoonlijkheidsproblematiek met zijdelingse aandacht voor de eetstoornis.
vrijdag 12 september 2008 om 16:32
vrijdag 12 september 2008 om 16:37
zaterdag 13 september 2008 om 00:55
Mooi dat je aangedrongen hebt op een afspraak. Tenslotte moet je ook de kans krijgen om je 'te verkopen'. Je bent meer dan alleen maar je dossier!
Ik heb om me heen gevraagd. Een kennis van mij weet dat bijv. in het centrum voor intensieve behandeling in den haag, specifieke afspraken gemaakt werden met mensen die naast een dissociatieve stoornis ook een eetstoornis hadden. Zolang het bloedbeeld, de electrolyten, goed was ging de behandeling door. Was het bloedbeeld niet goed: time out. Na 2 weken opnieuw testen. Is het goed: behandeling hervatten, is het slecht exit. Misschien zijn zulke afspraken ook met psyq te maken.
En om terug te komen op vanochtend. Die ene opmerking had je goed opgevat. Zo zie ik het inderdaad niet. Een goede nacht, met vredige dromen!
Ik heb om me heen gevraagd. Een kennis van mij weet dat bijv. in het centrum voor intensieve behandeling in den haag, specifieke afspraken gemaakt werden met mensen die naast een dissociatieve stoornis ook een eetstoornis hadden. Zolang het bloedbeeld, de electrolyten, goed was ging de behandeling door. Was het bloedbeeld niet goed: time out. Na 2 weken opnieuw testen. Is het goed: behandeling hervatten, is het slecht exit. Misschien zijn zulke afspraken ook met psyq te maken.
En om terug te komen op vanochtend. Die ene opmerking had je goed opgevat. Zo zie ik het inderdaad niet. Een goede nacht, met vredige dromen!
zondag 14 september 2008 om 01:23
He lieverds.
Bgb.
Het is wel wat het boek,ik herken er veel in.
Hoewel er ook dingen in staan waarbij ik denk...hmmm,als je het allemaal zo bekijkt krijg je haast toestemming om je in ellende te blijven wentelen.
Beetje schop onder je kont is ook niet verkeerd(niet te hard dan ).
Ik lees het om eerst te kijken of de benadering mij ligt,maar ik ben nog niet zover in het boek.
Hanke,
Dat is wel een tip of ik zoiets kan afspreken bij psyQ.
Ik ben zelf ook al aan het nadenken of de gaten die hun zien elders opgevuld kunnen worden (bij eigen psychiater?)
Fijn dat je het nog even ophelderd je opmerking.Ik dacht even dat ik een verkeerd beeld had neergezet over hoe ik vriend benader.
Gisteren is het wel okè gegaan.
Ik was strontzenuwachtig om weg te gaan,heb huilend in de badkamer gestaan.
Maar ik ben gegaan,zat strak van de spanning in de auto.
Toen ik er eenmaal was ging het eigenlijk hartstikke goed.
Hoewel pijnlijke momenten (wanneer gaan jullie trouwen? vraag je haar nu eindelijk ook eens?)
Maar het werd heel gezellig,heb veel aanspraak gehad,leuke gesprekken,diepgaande gesprekken( gebeurt mij vaak dat mensen hun hart luchten bij mij....behalve vriend iets te weinig )
We zijn daarna nog lekker de kroeg in gegaan met een groepje.
Vriend was nogal onder invloed van drank en heeft allerlei dingen tegen mij gezegd...positief.
Maar goed,hij heeft ook allerlei dingen gedaan waar hij zich niets meer van herinnert dus ik laat het maar even gaan.
Ik ben er niet op terug gekomen.
Hij was vandaag nogal ziek (tsja...god straft meteen) Hij vond het heel lief dat ik hem vandaag heb ontzien,vond zichzelf echt een eikel door zijn gedrag.
Vandaag alleen met de kids naar de film geweest,was gezellig.
Ik ben wel een beetje rustiger.Ik vind het nog wel moelijk om het gegeven los te laten en alleen maar naar de daden te kijken.
Ik probeer het wel, maar mijn god, wat verwarrend allemaal.
Liefs.
Bgb.
Het is wel wat het boek,ik herken er veel in.
Hoewel er ook dingen in staan waarbij ik denk...hmmm,als je het allemaal zo bekijkt krijg je haast toestemming om je in ellende te blijven wentelen.
Beetje schop onder je kont is ook niet verkeerd(niet te hard dan ).
Ik lees het om eerst te kijken of de benadering mij ligt,maar ik ben nog niet zover in het boek.
Hanke,
Dat is wel een tip of ik zoiets kan afspreken bij psyQ.
Ik ben zelf ook al aan het nadenken of de gaten die hun zien elders opgevuld kunnen worden (bij eigen psychiater?)
Fijn dat je het nog even ophelderd je opmerking.Ik dacht even dat ik een verkeerd beeld had neergezet over hoe ik vriend benader.
Gisteren is het wel okè gegaan.
Ik was strontzenuwachtig om weg te gaan,heb huilend in de badkamer gestaan.
Maar ik ben gegaan,zat strak van de spanning in de auto.
Toen ik er eenmaal was ging het eigenlijk hartstikke goed.
Hoewel pijnlijke momenten (wanneer gaan jullie trouwen? vraag je haar nu eindelijk ook eens?)
Maar het werd heel gezellig,heb veel aanspraak gehad,leuke gesprekken,diepgaande gesprekken( gebeurt mij vaak dat mensen hun hart luchten bij mij....behalve vriend iets te weinig )
We zijn daarna nog lekker de kroeg in gegaan met een groepje.
Vriend was nogal onder invloed van drank en heeft allerlei dingen tegen mij gezegd...positief.
Maar goed,hij heeft ook allerlei dingen gedaan waar hij zich niets meer van herinnert dus ik laat het maar even gaan.
Ik ben er niet op terug gekomen.
Hij was vandaag nogal ziek (tsja...god straft meteen) Hij vond het heel lief dat ik hem vandaag heb ontzien,vond zichzelf echt een eikel door zijn gedrag.
Vandaag alleen met de kids naar de film geweest,was gezellig.
Ik ben wel een beetje rustiger.Ik vind het nog wel moelijk om het gegeven los te laten en alleen maar naar de daden te kijken.
Ik probeer het wel, maar mijn god, wat verwarrend allemaal.
Liefs.
