Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 16 oktober 2008 om 07:58
lieve Iry, ik wil reageren op het gebruik van seroquel. Heb dezelfde dosering geloof ik.
Slik het nu sinds een week of 8 denk ik. In het begin dacht ik ook: wat is dit voor een paardenmiddel! Werd een half uur nadat ik het ingenomen had draaierig, kon niet meer op mijn benen staan, voelde me zweverig, ging praten met een dubbele tong. Maar heb heerlijk geslapen, en daar ging het onder andere om. Moest het in eerste instantie alleen voor het slapen gaan innemen maar het is nu inmiddels opgehoogd naar maximaal 4 per dag.
Best veel als je nagaat dat ik er lang over heb gedaan te accepteren dat ik medicatie nodig had... Maar het is echt nodig volgens de psychiater.
Heb heel erg getwijfeld of ik ermee door zou gaan. Werd me verteld dat de nare bijwerkingen minder zouden worden. En inderdaad, heb bijna geen last meer van de bijwerkingen.
Vind het nu een prettig medicijn. Ben wat rustiger en pieker minder. Ik denk minder lang na over wat ik wil zeggen. Kan in sommige situaties beter omgaan met hetgeen ik je verteld heb.
En dat is voor mij heel erg belangrijk.
Ik hoop dat het snel beter gaat vallen bij je want je hebt hier echt iets aan Iry!
Een dikke
Zou graag eens wat meer willen doen voor je, maar je krijgt hier zulke goede adviezen, daar kan ik niets aan toevoegen...
Liefs
Slik het nu sinds een week of 8 denk ik. In het begin dacht ik ook: wat is dit voor een paardenmiddel! Werd een half uur nadat ik het ingenomen had draaierig, kon niet meer op mijn benen staan, voelde me zweverig, ging praten met een dubbele tong. Maar heb heerlijk geslapen, en daar ging het onder andere om. Moest het in eerste instantie alleen voor het slapen gaan innemen maar het is nu inmiddels opgehoogd naar maximaal 4 per dag.
Best veel als je nagaat dat ik er lang over heb gedaan te accepteren dat ik medicatie nodig had... Maar het is echt nodig volgens de psychiater.
Heb heel erg getwijfeld of ik ermee door zou gaan. Werd me verteld dat de nare bijwerkingen minder zouden worden. En inderdaad, heb bijna geen last meer van de bijwerkingen.
Vind het nu een prettig medicijn. Ben wat rustiger en pieker minder. Ik denk minder lang na over wat ik wil zeggen. Kan in sommige situaties beter omgaan met hetgeen ik je verteld heb.
En dat is voor mij heel erg belangrijk.
Ik hoop dat het snel beter gaat vallen bij je want je hebt hier echt iets aan Iry!
Een dikke
Zou graag eens wat meer willen doen voor je, maar je krijgt hier zulke goede adviezen, daar kan ik niets aan toevoegen...
Liefs
donderdag 16 oktober 2008 om 10:13
Lieve Iry,
Iemand anders vroeg het al, en ik ben er ook benieuwd naar: wat vindt je vriend? Concreet dan, want bv. dagbehandeling of opname heeft toch impact op het hele gezinsleven? Kun je hier samen over praten en samen een beslissing nemen?
Het lijkt me voor jou erg zwaar om in je eentje te beslissen om zoiets te gaan doen, waarbij je het gevoel hebt dat je je gezin in de steek laat (wat trouwens niet zo is, je laat ze juist in de steek als je opgeeft of de boel zo laat als ie nu is!).
Kunnen jullie die verantwoordelijkheid delen?
Iemand anders vroeg het al, en ik ben er ook benieuwd naar: wat vindt je vriend? Concreet dan, want bv. dagbehandeling of opname heeft toch impact op het hele gezinsleven? Kun je hier samen over praten en samen een beslissing nemen?
Het lijkt me voor jou erg zwaar om in je eentje te beslissen om zoiets te gaan doen, waarbij je het gevoel hebt dat je je gezin in de steek laat (wat trouwens niet zo is, je laat ze juist in de steek als je opgeeft of de boel zo laat als ie nu is!).
Kunnen jullie die verantwoordelijkheid delen?
donderdag 16 oktober 2008 om 14:46
Hoi lieverds,
Ik probeer vandaag nog te reageren op jullie vragen.
Op het moment zit ik er weer even flink doorheen.
De "hij houdt niet van mij"gedachte spookt weer door mijn hoofd.
Het onbegrip en de boosheid en het grote verdriet snijdt weer diepe wonden.
Ik voel mij klein en in een hoek gedrukt, er borrelt van alles onder mijn huid.
Als ik mijn gevoel nu moest laten gaan stond ik nu buiten te schreeuwen en het hele servies kapot te gooien.
Wat voor zin heeft het allemaal.
Misschien is hij gewoon beter af zonder mij,en moet ik maar stoppen met vechten.
Maar dat verdienen de kinderen niet.
Ik weet het allemaal niet meer,alleen dat ik even geen pijn wil voelen.
Gewoon........even niets,stilte,geen gedachte,niets zijn,niets voelen.
Ik probeer vandaag nog te reageren op jullie vragen.
Op het moment zit ik er weer even flink doorheen.
De "hij houdt niet van mij"gedachte spookt weer door mijn hoofd.
Het onbegrip en de boosheid en het grote verdriet snijdt weer diepe wonden.
Ik voel mij klein en in een hoek gedrukt, er borrelt van alles onder mijn huid.
Als ik mijn gevoel nu moest laten gaan stond ik nu buiten te schreeuwen en het hele servies kapot te gooien.
Wat voor zin heeft het allemaal.
Misschien is hij gewoon beter af zonder mij,en moet ik maar stoppen met vechten.
Maar dat verdienen de kinderen niet.
Ik weet het allemaal niet meer,alleen dat ik even geen pijn wil voelen.
Gewoon........even niets,stilte,geen gedachte,niets zijn,niets voelen.
donderdag 16 oktober 2008 om 15:02
Dat weet ik eigenlijk wel saar.
Het is gewoon onmacht.
De pijn loopt zo hoog op,alles is mij nu even teveel,elk geluid,elke gedachte.
En gaat het allemaal wel lukken?
Krijg ik zijn liefde nog terug?
Doe ik mijzelf niet onnodig pijn.....
Wat voor nut heeft het.Kan ik niet beter mijn boeltje pakken,kids onder mijn arm en mij afsluiten voor alles.
Misschien moet ik dit allemaal niet van hem willen en heeft hij gewoon gelijk,weg met dat geflipte mens.
Sorry voor mijn negativiteit,maar ik zie door mijn tranen en boosheid even niets anders.
Het is gewoon onmacht.
De pijn loopt zo hoog op,alles is mij nu even teveel,elk geluid,elke gedachte.
En gaat het allemaal wel lukken?
Krijg ik zijn liefde nog terug?
Doe ik mijzelf niet onnodig pijn.....
Wat voor nut heeft het.Kan ik niet beter mijn boeltje pakken,kids onder mijn arm en mij afsluiten voor alles.
Misschien moet ik dit allemaal niet van hem willen en heeft hij gewoon gelijk,weg met dat geflipte mens.
Sorry voor mijn negativiteit,maar ik zie door mijn tranen en boosheid even niets anders.
donderdag 16 oktober 2008 om 15:21
donderdag 16 oktober 2008 om 15:30
Iry, denk toch nog eens na over een opname. Dit werkt niet wat je doet. Ik weet dat je het op jouw manier probeert, maar nu na zoveel jaren moet je toch gaan inzien dat het niet werkt.
Zoals ik het zie verlies jij je helemaal op de zijpaden van je probleem. Je ziet geen hoofdlijnen meer en verzuipt in de details. Nu zul je zeggen dat de liefde van je vriend toch echt geen detail is maar een hoofdzaak, maar dat is het niet. De relatiestress is een gevolg van het allesoverheersende probleem.
Wat dat allesoverheersende probleem is weet ik niet. Ik geloof dat de anderen hier meer topics van je gelezen hebben of meer van je weten, want ik lees ook iets over misbruik.
Maar jij weet natuurlijk wel wat het allesoverheersende probleem is. Je weet zelf ook wel dat je de oorzaak aan moet pakken en niet de symptomen.
Wat heb je nou in vredesnaam te verliezen met een opname? Er wordt gezegd dat je daarmee zaken erger maakt of dingen triggert. Nou, dan ben je iig op de juiste plek.
Je klinkt alsof je helemaal de weg kwijt bent Iry. Steek je hand uit en eis hulp.
Waarom niet Iry. Waarom niet?
Zoals ik het zie verlies jij je helemaal op de zijpaden van je probleem. Je ziet geen hoofdlijnen meer en verzuipt in de details. Nu zul je zeggen dat de liefde van je vriend toch echt geen detail is maar een hoofdzaak, maar dat is het niet. De relatiestress is een gevolg van het allesoverheersende probleem.
Wat dat allesoverheersende probleem is weet ik niet. Ik geloof dat de anderen hier meer topics van je gelezen hebben of meer van je weten, want ik lees ook iets over misbruik.
Maar jij weet natuurlijk wel wat het allesoverheersende probleem is. Je weet zelf ook wel dat je de oorzaak aan moet pakken en niet de symptomen.
Wat heb je nou in vredesnaam te verliezen met een opname? Er wordt gezegd dat je daarmee zaken erger maakt of dingen triggert. Nou, dan ben je iig op de juiste plek.
Je klinkt alsof je helemaal de weg kwijt bent Iry. Steek je hand uit en eis hulp.
Waarom niet Iry. Waarom niet?
donderdag 16 oktober 2008 om 15:40
Evidenza,
Ik denk ook meerde malen na over opname.
Al jaren zelfs,ook al een mislukt opname op de paaz(wat ze daar in vredesnaam mee dachten te doen).
Intake gehad bij een andere opname,maar nee gekregen.
Ik heb het zelfs gisteren nog besproken.
Maar al zou ik en alleen ik perse opgenomen willen worden,dan nog ligt de uiteindelijke beslissing bij de instelling.
En geloof het of niet...daar branden ze tot nu toe hun handen niet aan.
Het lijkt wel of de enige manier om het te eisen een pot pillen achterover te slaan is,maar dan zit je nog binnen een week weer thuis.
En dat ben ik sowieso niet van plan.
Daarnaast,ik weet het allemaal niet meer,opname kan goed zijn,maar ook vreselijk verkeerd uitpakken,er is niet zomaar een besluit te maken,en ook niet alleen door mij.
Pfff...wat een kutzooi.
Ik denk ook meerde malen na over opname.
Al jaren zelfs,ook al een mislukt opname op de paaz(wat ze daar in vredesnaam mee dachten te doen).
Intake gehad bij een andere opname,maar nee gekregen.
Ik heb het zelfs gisteren nog besproken.
Maar al zou ik en alleen ik perse opgenomen willen worden,dan nog ligt de uiteindelijke beslissing bij de instelling.
En geloof het of niet...daar branden ze tot nu toe hun handen niet aan.
Het lijkt wel of de enige manier om het te eisen een pot pillen achterover te slaan is,maar dan zit je nog binnen een week weer thuis.
En dat ben ik sowieso niet van plan.
Daarnaast,ik weet het allemaal niet meer,opname kan goed zijn,maar ook vreselijk verkeerd uitpakken,er is niet zomaar een besluit te maken,en ook niet alleen door mij.
Pfff...wat een kutzooi.
donderdag 16 oktober 2008 om 15:44
donderdag 16 oktober 2008 om 15:57
Dag Iry,
Ik lees dat je het moeilijk hebt en dat vind ik heel rot. Ik denk wel dat het erbij hoort, bij waar je doorheen aan het gaan bent. Als je wilt dat er iets verandert, moet je dat blijven willen. En daarbij hoort ook dat je je realiseert dat je je niet zo wilt blijven voelen als nu.
Ik weet dat ik nu veel invul voor jou, dat is misschien niet correct, maar wel goed bedoeld.
Is er iemand in de buurt die je kunt bellen? Iemand die de kinderen een overneemt, maar die ook een beetje over jou kan moederen? Je hoeft niet alles alleen te doen. Je zegt vaak dat je een goed vangnet hebt, zoek dat op.
En alsjeblieft, stop die zelfkwellende gedachten. Ik wil ze niet eens herhalen, je weet wat ik bedoel.
Stop, haal adem en vraag hulp.
Ik lees dat je het moeilijk hebt en dat vind ik heel rot. Ik denk wel dat het erbij hoort, bij waar je doorheen aan het gaan bent. Als je wilt dat er iets verandert, moet je dat blijven willen. En daarbij hoort ook dat je je realiseert dat je je niet zo wilt blijven voelen als nu.
Ik weet dat ik nu veel invul voor jou, dat is misschien niet correct, maar wel goed bedoeld.
Is er iemand in de buurt die je kunt bellen? Iemand die de kinderen een overneemt, maar die ook een beetje over jou kan moederen? Je hoeft niet alles alleen te doen. Je zegt vaak dat je een goed vangnet hebt, zoek dat op.
En alsjeblieft, stop die zelfkwellende gedachten. Ik wil ze niet eens herhalen, je weet wat ik bedoel.
Stop, haal adem en vraag hulp.
donderdag 16 oktober 2008 om 16:03
Ja ik kan wel iemand bellen.
Vriend komt ook over een uurtje thuis.
Ik weet dat dit erbij hoort zoe,alleen het frustreerd mij op het moment.
Dat is wat ik zo moeilijk kan,emoties reguleren,moeilijk om ze te voelen,ik raak ervan in paniek en dat kan nu niet,dus ik moet het weg duwen.
Ik denk als vriend straks thuis komt,ik hem zie,dat dat de gevoelige snaar raakt en er geen houden aan is.
Nu anders maar even een rondje fietsen.......oja hoor,het regent.
Grrrr!!!!
Vriend komt ook over een uurtje thuis.
Ik weet dat dit erbij hoort zoe,alleen het frustreerd mij op het moment.
Dat is wat ik zo moeilijk kan,emoties reguleren,moeilijk om ze te voelen,ik raak ervan in paniek en dat kan nu niet,dus ik moet het weg duwen.
Ik denk als vriend straks thuis komt,ik hem zie,dat dat de gevoelige snaar raakt en er geen houden aan is.
Nu anders maar even een rondje fietsen.......oja hoor,het regent.
Grrrr!!!!
donderdag 16 oktober 2008 om 16:07
Ik kan niet fietsen want het regent.
Ik kan niet bellen want de kinderen zijn thuis.
Je kan fietsen in de regen en je kan bellen met de kinderen in huis. Het is maar wat je wilt Iry. En je wilt nog niet graag genoeg.
Ik hoop heel hard dat je heel snel inziet dat nu nú is. Dat je vandaag kunt beslissen om echt te gaan leven. En dat je stappen onderneemt.
Ik kan niet bellen want de kinderen zijn thuis.
Je kan fietsen in de regen en je kan bellen met de kinderen in huis. Het is maar wat je wilt Iry. En je wilt nog niet graag genoeg.
Ik hoop heel hard dat je heel snel inziet dat nu nú is. Dat je vandaag kunt beslissen om echt te gaan leven. En dat je stappen onderneemt.
donderdag 16 oktober 2008 om 16:18
donderdag 16 oktober 2008 om 16:28
Evidenza,
Hoe goed je het ook bedoelt,maar je vult voor mij in dat ik niet wil.
En dat vind ik niet terecht.
Ik kan hier zo een lijstje plaatsen waar ik de afgelopen weken al naar gebelt heb en hulp heb gezocht.
Welke afspraken ik al achter de rug heb,telefonische intake-gesprekken.
Wil je nu alleen echt maar lezen dat ik alles maar ontwijk?
Geen acties onderneem?
Geen veranderingen heb ingezet?
Nee,ik ga niet fietsen in de regen,want daar wordt ik humeurig van,bovendien....de kinderen zullen dit een bizar voorstel vinden.
En nee,ik kan niet bellen en het risico lopen dat de kinderen iets van het gesprek opvangen.
Dat zijn geen excuses!
Hoe goed je het ook bedoelt,maar je vult voor mij in dat ik niet wil.
En dat vind ik niet terecht.
Ik kan hier zo een lijstje plaatsen waar ik de afgelopen weken al naar gebelt heb en hulp heb gezocht.
Welke afspraken ik al achter de rug heb,telefonische intake-gesprekken.
Wil je nu alleen echt maar lezen dat ik alles maar ontwijk?
Geen acties onderneem?
Geen veranderingen heb ingezet?
Nee,ik ga niet fietsen in de regen,want daar wordt ik humeurig van,bovendien....de kinderen zullen dit een bizar voorstel vinden.
En nee,ik kan niet bellen en het risico lopen dat de kinderen iets van het gesprek opvangen.
Dat zijn geen excuses!
donderdag 16 oktober 2008 om 16:53
quote:iry schreef op 16 oktober 2008 @ 16:28:
Evidenza,
Hoe goed je het ook bedoelt,maar je vult voor mij in dat ik niet wil.
En dat vind ik niet terecht.
Ik kan hier zo een lijstje plaatsen waar ik de afgelopen weken al naar gebelt heb en hulp heb gezocht.
Welke afspraken ik al achter de rug heb,telefonische intake-gesprekken.
Ja maar je pakt de kleine dingetjes op, bijv. de laxeermiddelen afbouwen van 7 naar 6, en een afspraak met de huisarts over sporten. Hier worden suggesties aangereikt van een gespecialiseerd instituut en dat wijs je af omdat: het duur is, je niet kan bellen vanwege de kinderen (heb je maar 1 kamer in huis?) wat dan ook. Met suggesties als bel de zorgverzekering over die kosten doe je niets
Wil je nu alleen echt maar lezen dat ik alles maar ontwijk?
Geen acties onderneem?
Geen veranderingen heb ingezet?
Lieve Iry, je onwijkt ook heel veel, je hebt op elke suggestie een Ja Maar. Je wijst dingen van de hand omdat jij steeds de uitzondering bent waarbij de therapie het medicijn of de opname niet werkt.
Nee,ik ga niet fietsen in de regen,want daar wordt ik humeurig van,bovendien....de kinderen zullen dit een bizar voorstel vinden.
En nee,ik kan niet bellen en het risico lopen dat de kinderen iets van het gesprek opvangen.
Dat zijn geen excuses!
Evidenza,
Hoe goed je het ook bedoelt,maar je vult voor mij in dat ik niet wil.
En dat vind ik niet terecht.
Ik kan hier zo een lijstje plaatsen waar ik de afgelopen weken al naar gebelt heb en hulp heb gezocht.
Welke afspraken ik al achter de rug heb,telefonische intake-gesprekken.
Ja maar je pakt de kleine dingetjes op, bijv. de laxeermiddelen afbouwen van 7 naar 6, en een afspraak met de huisarts over sporten. Hier worden suggesties aangereikt van een gespecialiseerd instituut en dat wijs je af omdat: het duur is, je niet kan bellen vanwege de kinderen (heb je maar 1 kamer in huis?) wat dan ook. Met suggesties als bel de zorgverzekering over die kosten doe je niets
Wil je nu alleen echt maar lezen dat ik alles maar ontwijk?
Geen acties onderneem?
Geen veranderingen heb ingezet?
Lieve Iry, je onwijkt ook heel veel, je hebt op elke suggestie een Ja Maar. Je wijst dingen van de hand omdat jij steeds de uitzondering bent waarbij de therapie het medicijn of de opname niet werkt.
Nee,ik ga niet fietsen in de regen,want daar wordt ik humeurig van,bovendien....de kinderen zullen dit een bizar voorstel vinden.
En nee,ik kan niet bellen en het risico lopen dat de kinderen iets van het gesprek opvangen.
Dat zijn geen excuses!
donderdag 16 oktober 2008 om 17:42
Ik zal klein moeten beginnen,
En het feit dat ik de kinderen niet aan een stoel kan binden loop ik risico dat ze tijdens het gesprek binnenlopen.
Je kan ook niet in mijn portomonnee kijken,bovendie,het is heel onverstandig om blind en snel keuzes te maken wat therapie betreft.
Het kan ook veel aanrichten.....maar dat snappen sommige niet.
Weet je,laat ook allemaal maar.
Waarom verdedig ik mij eigenlijk ook.
En het feit dat ik de kinderen niet aan een stoel kan binden loop ik risico dat ze tijdens het gesprek binnenlopen.
Je kan ook niet in mijn portomonnee kijken,bovendie,het is heel onverstandig om blind en snel keuzes te maken wat therapie betreft.
Het kan ook veel aanrichten.....maar dat snappen sommige niet.
Weet je,laat ook allemaal maar.
Waarom verdedig ik mij eigenlijk ook.
