Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 8 januari 2009 om 00:33
Ik ben een grensgeval appel,bijna brabant zeg maar.
Lieve schatten.
Jullie moeten het niet te spannend vinden hoor!
Ik zal echt heel goed voor jullie zorgen.
Ik bijt niet,ben maar een doodnormaal meisje.
Ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om het jullie zo comfortabel mogelijk te maken.
De klik hebben we allemaal mogen we inmiddels toch vanuit gaan.
Het is gezellig in mijn huis (met of zonder plant,dat wordt nog een verrassing).
Kletsen,thee,dvdtje,hapjes, voor diegene die blijven slapen een fijn bedje,stappen zuipen,konijn aaien,open haardje aan,kokkerellen(of friet halen) het kan allemaal in huize Iry!!
En voor diegene waarbij de spanning toch te hoog oploopt heb ik nog een ruime keuze kalmeringtabletten in huis.
Ik heb het al besproken met vriend (lees dat ie dan moet wieberen)
En zolang hij s'avonds in zijn eigen bedje mag slapen vind hij het een heel gezellig plan voor ons.
Lieve schatten.
Jullie moeten het niet te spannend vinden hoor!
Ik zal echt heel goed voor jullie zorgen.
Ik bijt niet,ben maar een doodnormaal meisje.
Ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om het jullie zo comfortabel mogelijk te maken.
De klik hebben we allemaal mogen we inmiddels toch vanuit gaan.
Het is gezellig in mijn huis (met of zonder plant,dat wordt nog een verrassing).
Kletsen,thee,dvdtje,hapjes, voor diegene die blijven slapen een fijn bedje,stappen zuipen,konijn aaien,open haardje aan,kokkerellen(of friet halen) het kan allemaal in huize Iry!!
En voor diegene waarbij de spanning toch te hoog oploopt heb ik nog een ruime keuze kalmeringtabletten in huis.
Ik heb het al besproken met vriend (lees dat ie dan moet wieberen)
En zolang hij s'avonds in zijn eigen bedje mag slapen vind hij het een heel gezellig plan voor ons.
vrijdag 9 januari 2009 om 12:12
Zal ik een plant meenemen?
Alhoewel, het is natuurlijk het beste om de gastvrouw te vriend te houden en wil natuurlijk een goede eerste indruk maken.
Lijkt me trouwens heerlijk, als het wel of niet neerzetten van een plan je enige relatieprobleem is! Doe eens gek, zet eens een leuke vetplant neer, kan niks mee misgaan en hoef je niks aan te doen.
Alhoewel, het is natuurlijk het beste om de gastvrouw te vriend te houden en wil natuurlijk een goede eerste indruk maken.
Lijkt me trouwens heerlijk, als het wel of niet neerzetten van een plan je enige relatieprobleem is! Doe eens gek, zet eens een leuke vetplant neer, kan niks mee misgaan en hoef je niks aan te doen.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:52
He juul!
Jaha,houd mij maar te vriend,ik kan wel eens heel gemeen gaan doen anders .
Mijn dringende advies is dan ook....laat de plant maar thuis.
Hoe spannend ook,ik vind het echt heel leuk als we een heuse meeting voor elkaar krijgen.
Als iedereen durft hebben we een heel gezellig clubje,kan niet mis gaan toch?
Bovendien ben ik heel goed in gastvrouw zijn,don't worry allemaal!
De plant is ook een heerlijk luchtig en grappig discussie punt hier.
Ik vrees alleen dat ik het niet ga winnen
Hoewel ik een medestander heb.
Mijn dochter is ook tegen de plant.
En die is niet snel om te praten,haha!
Die werpt zich dan ook met hart en ziel in de discussie
Jaha,houd mij maar te vriend,ik kan wel eens heel gemeen gaan doen anders .
Mijn dringende advies is dan ook....laat de plant maar thuis.
Hoe spannend ook,ik vind het echt heel leuk als we een heuse meeting voor elkaar krijgen.
Als iedereen durft hebben we een heel gezellig clubje,kan niet mis gaan toch?
Bovendien ben ik heel goed in gastvrouw zijn,don't worry allemaal!
De plant is ook een heerlijk luchtig en grappig discussie punt hier.
Ik vrees alleen dat ik het niet ga winnen
Hoewel ik een medestander heb.
Mijn dochter is ook tegen de plant.
En die is niet snel om te praten,haha!
Die werpt zich dan ook met hart en ziel in de discussie
vrijdag 9 januari 2009 om 15:40
En jij zal ze, zoals verwacht van een fantastische gastvrouw, dankbaar in ontvangst nemen en een mooi plekje geven in je huis
Ik weet trouwens nog niet of ik eind februari kan en weet ook niet wanneer ik dat wel weet (snap je het nog?).
Heb me van de week ziek gemeld en heb nog geen idee hoe lang dat gaat duren en hoe het dus zit met roosters.
Ik weet trouwens nog niet of ik eind februari kan en weet ook niet wanneer ik dat wel weet (snap je het nog?).
Heb me van de week ziek gemeld en heb nog geen idee hoe lang dat gaat duren en hoe het dus zit met roosters.
vrijdag 9 januari 2009 om 15:51
vrijdag 9 januari 2009 om 16:24
Ja, even rust. Weet nog niet hoe lang.
Maandag nieuwe poging, bij nieuwe psych. En dinsdag gesprek op het werk. Daarna op vakantie en dan zie ik wel verder.
Hoe komt het dat je zo uitgeblust bent?
Zorg jij ook goed voor jezelf Iry (f)
We kijken inderdaad nog wel even hoe en wat, maar dat weekend gaat er komen!
Maandag nieuwe poging, bij nieuwe psych. En dinsdag gesprek op het werk. Daarna op vakantie en dan zie ik wel verder.
Hoe komt het dat je zo uitgeblust bent?
Zorg jij ook goed voor jezelf Iry (f)
We kijken inderdaad nog wel even hoe en wat, maar dat weekend gaat er komen!
woensdag 14 januari 2009 om 02:29
Sorry,
Ik verwaarloos jullie eigenlijk.
Sorry Appeltjesgroen dat ik je nog niet heb terug gemaild.
Ik voel mij echt rot daarover.
Ik denk er wel veel aan,maar ik schuif het iedere keer voor mij uit.En dat verdien je niet.
Eigenlijk gaat het niet goed.
Tenminste ik voel mij de laatste tijd erg gespannen en thuis groeit alles boven mijn hoofd.
Pff...ik kan de wereld gewoon niet aan.
En dan maak ik het nog zo klein mogelijk.
Echter zijn er verantwoordelijkheden waar ik niet voor weg kan lopen (en ook niet wil).
Maar eigenlijk kan ik het allemaal niet.
De tol is hoog.
En dat voelt vreselijk,waar andere vrouwen hun hand niet voor omdraaien loop ik mij doorheen te ploeteren.
Ik loop om kleine dingen te janken en ik ben gewoon zo moe van alles.
Vanavond weer een jankbui gehad.
Middelste zoon begint te puberen. Het is zo'n schatje maar kan tegenwoordig ineens 180 gr omdraaien.
Dat botst vreselijk en ik word daar heel onzeker van.
Momenten dat ik denk dat het wel oke gaat allemaal en dan gebeurd er iets en ben ik het finaal kwijt.
Het voelt alsof ik alles verkeerd doe.
En dat gevoel heb ik vaak.
Vriend heeft getroost.
Benoemde dat ik veel te vaak over mijn grenzen laat gaan en hij er ook onbewust aan voorbij gaat.
Maar ik voel ze gewoon niet.
Pas als ik over de rooie ga weet ik dat,maar dat is dus te laat.
Hij zei dat ik voor hem niet meer hoef te vechten.
Dat alles oke is en ik daar geen energie aan hoef te verspillen.
Echter merk ik dat ik mijn vertrouwen daarin nog niet terug heb.
Ook mijn boosheid borrelt weer op.
Dan denk ik: verdomme man,besef je wel wat je hebt gezegd in die tijd.
Wat dat met mij heeft gedaan.Wat hij weg wilde gooien.
Ook twijfel ik steeds of zijn motieven niet meer bij andere zaken liggen dan bij mij.
Heel reeel toch?
Er zijn ook andere zaken die wat aanboren bij mij.
Ik durf dat hier niet te schrijven,gezien mijn angst voor bekende meelezers.
Maar ik ben zo kwaad en gefrustreerd!
Dat laatste omdat ik niet openlijk kan reageren op bepaalde zaken.
Ik voel mij vreselijk gevangen.
Ik verwaarloos jullie eigenlijk.
Sorry Appeltjesgroen dat ik je nog niet heb terug gemaild.
Ik voel mij echt rot daarover.
Ik denk er wel veel aan,maar ik schuif het iedere keer voor mij uit.En dat verdien je niet.
Eigenlijk gaat het niet goed.
Tenminste ik voel mij de laatste tijd erg gespannen en thuis groeit alles boven mijn hoofd.
Pff...ik kan de wereld gewoon niet aan.
En dan maak ik het nog zo klein mogelijk.
Echter zijn er verantwoordelijkheden waar ik niet voor weg kan lopen (en ook niet wil).
Maar eigenlijk kan ik het allemaal niet.
De tol is hoog.
En dat voelt vreselijk,waar andere vrouwen hun hand niet voor omdraaien loop ik mij doorheen te ploeteren.
Ik loop om kleine dingen te janken en ik ben gewoon zo moe van alles.
Vanavond weer een jankbui gehad.
Middelste zoon begint te puberen. Het is zo'n schatje maar kan tegenwoordig ineens 180 gr omdraaien.
Dat botst vreselijk en ik word daar heel onzeker van.
Momenten dat ik denk dat het wel oke gaat allemaal en dan gebeurd er iets en ben ik het finaal kwijt.
Het voelt alsof ik alles verkeerd doe.
En dat gevoel heb ik vaak.
Vriend heeft getroost.
Benoemde dat ik veel te vaak over mijn grenzen laat gaan en hij er ook onbewust aan voorbij gaat.
Maar ik voel ze gewoon niet.
Pas als ik over de rooie ga weet ik dat,maar dat is dus te laat.
Hij zei dat ik voor hem niet meer hoef te vechten.
Dat alles oke is en ik daar geen energie aan hoef te verspillen.
Echter merk ik dat ik mijn vertrouwen daarin nog niet terug heb.
Ook mijn boosheid borrelt weer op.
Dan denk ik: verdomme man,besef je wel wat je hebt gezegd in die tijd.
Wat dat met mij heeft gedaan.Wat hij weg wilde gooien.
Ook twijfel ik steeds of zijn motieven niet meer bij andere zaken liggen dan bij mij.
Heel reeel toch?
Er zijn ook andere zaken die wat aanboren bij mij.
Ik durf dat hier niet te schrijven,gezien mijn angst voor bekende meelezers.
Maar ik ben zo kwaad en gefrustreerd!
Dat laatste omdat ik niet openlijk kan reageren op bepaalde zaken.
Ik voel mij vreselijk gevangen.
woensdag 14 januari 2009 om 02:47
Och lieverd toch, kom eens even hier voor een lekkere warme !
Dat alles je boven het hoofd groeit vind ik niet zo vreemd, het IS ook allemaal nogal wat wat er op je bordje lag en ligt.
En als je moe bent IS ook alles zwaarder dan wanneer je blakend van gezondheid en superfit bent.
Het ligt voor de hand om te zeggen dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen zodat je je sterker en fitter voelt, maar gezien je problemen en dan met name de eetstoornis is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Het zit gewoon heel complex in elkaar, er speelt zoveel mee.
Ik hoop dat je gaat leren, wellicht in de aankomende therapie, om je grenzen eerder te voelen dan wanneer ze al ver overschreden zijn.
Want zolang jij iedereen over je grenzen heen laat gaan in combinatie met wat er van binnen allemaal bij je speelt, zul je overweldigd blijven.
Oh, en zet trouwens maar uit je hoofd dat andere vrouwen hun hand niet omdraaien voor opvoedingsperikelen, relaties en eventueel werk en persoonlijke (gezondheids-)problemen.
Ik ken er genoeg in mijn omgeving die soms ook niet meer weten hoe ze alle bordjes tegelijk omhoog moeten houden hoor!
Ik heb geen werk en geen kinderen (wel gezondheidsbeperkingen en een hondje dat ik behandel als m'n kindje ) en het vind het leven op zich al een meer dan volle dagtaak!
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen.......ik wil je gewoon opbeuren voor zover dat mogelijk is.
Even een hart onder de riem steken.
Een geven omdat je die verdient en goed kunt gebruiken.
Ik hoop echt dat het 'ploeteren' langzaamaan vervangen zal worden door meer ontspanning.
Sterkte lieverd!
Dat alles je boven het hoofd groeit vind ik niet zo vreemd, het IS ook allemaal nogal wat wat er op je bordje lag en ligt.
En als je moe bent IS ook alles zwaarder dan wanneer je blakend van gezondheid en superfit bent.
Het ligt voor de hand om te zeggen dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen zodat je je sterker en fitter voelt, maar gezien je problemen en dan met name de eetstoornis is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Het zit gewoon heel complex in elkaar, er speelt zoveel mee.
Ik hoop dat je gaat leren, wellicht in de aankomende therapie, om je grenzen eerder te voelen dan wanneer ze al ver overschreden zijn.
Want zolang jij iedereen over je grenzen heen laat gaan in combinatie met wat er van binnen allemaal bij je speelt, zul je overweldigd blijven.
Oh, en zet trouwens maar uit je hoofd dat andere vrouwen hun hand niet omdraaien voor opvoedingsperikelen, relaties en eventueel werk en persoonlijke (gezondheids-)problemen.
Ik ken er genoeg in mijn omgeving die soms ook niet meer weten hoe ze alle bordjes tegelijk omhoog moeten houden hoor!
Ik heb geen werk en geen kinderen (wel gezondheidsbeperkingen en een hondje dat ik behandel als m'n kindje ) en het vind het leven op zich al een meer dan volle dagtaak!
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen.......ik wil je gewoon opbeuren voor zover dat mogelijk is.
Even een hart onder de riem steken.
Een geven omdat je die verdient en goed kunt gebruiken.
Ik hoop echt dat het 'ploeteren' langzaamaan vervangen zal worden door meer ontspanning.
Sterkte lieverd!
woensdag 14 januari 2009 om 03:06
Dank je Nachtpaars voor de warme knuffel.
Wat lief.
Ik moet ook beter voor mijzelf gaan zorgen maar dat zit gewoon niet in mijn systeem.
Ik moet daar echt veel moeite voor doen en erkennen van de negatieve dingen.
Ik wals er gewoon overheen,niet gek dat meerdere dat dan doen.
Wat ik het liefst zou willen is mijzelf een week opsluiten met een stapel boeken op mijn slaapkamer.
En als ik de deur weer opengooi,is alles helemaal op rolletjes gegaan.
Maar dat kan nu eenmaal niet.
En huisdieren zijn ook een verantwoordelijkheid hoor.
Ik heb ook nog steeds mijn handen vol aan het konijn wat nu binnen leeft.
En dat is nog maar een konijn!
Veel sterkte en een knuffel ook voor jou nachtpaars.
Fijn dat je mij even een hart onder de riem steekt,dat heb ik best even nodig nu.
Liefs!
Wat lief.
Ik moet ook beter voor mijzelf gaan zorgen maar dat zit gewoon niet in mijn systeem.
Ik moet daar echt veel moeite voor doen en erkennen van de negatieve dingen.
Ik wals er gewoon overheen,niet gek dat meerdere dat dan doen.
Wat ik het liefst zou willen is mijzelf een week opsluiten met een stapel boeken op mijn slaapkamer.
En als ik de deur weer opengooi,is alles helemaal op rolletjes gegaan.
Maar dat kan nu eenmaal niet.
En huisdieren zijn ook een verantwoordelijkheid hoor.
Ik heb ook nog steeds mijn handen vol aan het konijn wat nu binnen leeft.
En dat is nog maar een konijn!
Veel sterkte en een knuffel ook voor jou nachtpaars.
Fijn dat je mij even een hart onder de riem steekt,dat heb ik best even nodig nu.
Liefs!
woensdag 14 januari 2009 om 07:06
Van mij ook even een nog voordat ik naar mijn werk ga.
En ik heb dan niet eens kinderen om te verzorgen e.d., alleen maar mijn werk en man plus hond, maar ik vind het leven ook een hele opgave kan ik je zeggen. Enfin, je leest weleens wat mee.
En... dingen die niet in je systeem zitten als vanzelfsprekendheid, die kosten inderdaad veel energie, maar beetje bij beetje kun je ze wel leren. Maar ik snap hoe moeilijk het is. Het grenzen-issue vind ik zelf ook heel herkenbaar, om maar iets te noemen.
Ik wens je een goede dag toe.
(Kun je niet een uurtje 'pikken' tussendoor, om met die boeken in de slaapkamer te gaan zitten? Wat een goed idee trouwens!)
En ik heb dan niet eens kinderen om te verzorgen e.d., alleen maar mijn werk en man plus hond, maar ik vind het leven ook een hele opgave kan ik je zeggen. Enfin, je leest weleens wat mee.
En... dingen die niet in je systeem zitten als vanzelfsprekendheid, die kosten inderdaad veel energie, maar beetje bij beetje kun je ze wel leren. Maar ik snap hoe moeilijk het is. Het grenzen-issue vind ik zelf ook heel herkenbaar, om maar iets te noemen.
Ik wens je een goede dag toe.
(Kun je niet een uurtje 'pikken' tussendoor, om met die boeken in de slaapkamer te gaan zitten? Wat een goed idee trouwens!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 14 januari 2009 om 10:34
och iry toch...
Ik herken een aantal dingen waar je over schrijft. Dat gespannen zijn is vreselijk. Alles is teveel. Je wilt vanalles maar niets lukt.
Alles mislukt en ik het voelt alsof je de grip kwijt raakt.
Vervelend dat je niet alles op kunt schrijven hier. Weet je zeker dat er mensen meelezen? Of is dat een gedachte?
Je moet je niet rot voelen over dat mailtje. Ik begrijp het..
Ik wil graag weten hoe jij erover denkt maar ik heb geduld. Echt!
Lieverd, een hele dikke voor jou. Je hebt het nodig denk ik..
Ik herken een aantal dingen waar je over schrijft. Dat gespannen zijn is vreselijk. Alles is teveel. Je wilt vanalles maar niets lukt.
Alles mislukt en ik het voelt alsof je de grip kwijt raakt.
Vervelend dat je niet alles op kunt schrijven hier. Weet je zeker dat er mensen meelezen? Of is dat een gedachte?
Je moet je niet rot voelen over dat mailtje. Ik begrijp het..
Ik wil graag weten hoe jij erover denkt maar ik heb geduld. Echt!
Lieverd, een hele dikke voor jou. Je hebt het nodig denk ik..
woensdag 14 januari 2009 om 10:42
Hey lieverd!
Even een hele dikke voor jou!
Wat vervelend dat je je zo rot voelt en dat je het niet hier van je af kan schrijven. Je mag me altijd mailen, mocht je daar behoefte aan hebben. Het kan zo fijn zijn om je verhaal kwijt te kunnen en gehoord (of gelezen) te worden. (heb ik van EV geleerd...)
Niet zo hard zijn voor jezelf!
Even een hele dikke voor jou!
Wat vervelend dat je je zo rot voelt en dat je het niet hier van je af kan schrijven. Je mag me altijd mailen, mocht je daar behoefte aan hebben. Het kan zo fijn zijn om je verhaal kwijt te kunnen en gehoord (of gelezen) te worden. (heb ik van EV geleerd...)
Niet zo hard zijn voor jezelf!
woensdag 14 januari 2009 om 14:08
Hee Iry,
Wat rot dat je je zo voelt! Zorg goed voor jezelf, je bent het waard.
Wilde nog even 1 dingetje kwijt.
Waarom duw je de man die zoveel van je houdt steeds weg? Na zoveel pogingen van verzoening, aandacht, en liefde wantrouw je hem nog steeds. Het is je eigen vriend Iry, je moet hem vertrouwen! Mensen maken fouten, vergeef hem in je hart! Voor hem is het ook verschrikkelijk moeilijk en knokken. Maar hij heeft je elke keer weer laten zien hoeveel hij van je houdt. Na dit topic gelezen te hebben weet ik dat jullie al zoveel hebben doorstaan. Jullie redden het echt wel! Probeer niet steeds terug te kijken maar hem gewoon blind te vertouwen. Hij heeft nou toch wel duidelijk gemaakt dat dat kan??
Het zou zo mooi zijn als je dat kan Iry, probeer hem niet steeds weg te duwen. Dat scheelt je weer een angst!
Ik weet dat het moeilijk is.
Ik weet dat je bang bent, doodsbang. Voor het leven en voor de toekomst. Bang en kwetsbaar. Maar laat de angst niet je leven leiden en ga z.s.m in therapie! Desnoods voorlopig even bij een 'gewone' psycholoog via de huisarts, daar kan je altijd terecht. Al is het maar om gewoon even met iemand te praten, het kan je net even het duwtje geven om de dingen weer een beetje helder te zien allemaal.
Veel sterkte.
Liefs Ster
Wat rot dat je je zo voelt! Zorg goed voor jezelf, je bent het waard.
Wilde nog even 1 dingetje kwijt.
Waarom duw je de man die zoveel van je houdt steeds weg? Na zoveel pogingen van verzoening, aandacht, en liefde wantrouw je hem nog steeds. Het is je eigen vriend Iry, je moet hem vertrouwen! Mensen maken fouten, vergeef hem in je hart! Voor hem is het ook verschrikkelijk moeilijk en knokken. Maar hij heeft je elke keer weer laten zien hoeveel hij van je houdt. Na dit topic gelezen te hebben weet ik dat jullie al zoveel hebben doorstaan. Jullie redden het echt wel! Probeer niet steeds terug te kijken maar hem gewoon blind te vertouwen. Hij heeft nou toch wel duidelijk gemaakt dat dat kan??
Het zou zo mooi zijn als je dat kan Iry, probeer hem niet steeds weg te duwen. Dat scheelt je weer een angst!
Ik weet dat het moeilijk is.
Ik weet dat je bang bent, doodsbang. Voor het leven en voor de toekomst. Bang en kwetsbaar. Maar laat de angst niet je leven leiden en ga z.s.m in therapie! Desnoods voorlopig even bij een 'gewone' psycholoog via de huisarts, daar kan je altijd terecht. Al is het maar om gewoon even met iemand te praten, het kan je net even het duwtje geven om de dingen weer een beetje helder te zien allemaal.
Veel sterkte.
Liefs Ster
