Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zaterdag 30 september 2017 om 18:16
Haha ja! Een paar jaar geleden hadden we het jaarlijkse uitje van mijn werk, en daarna deden we de BBQ bij mij in de tuin. Toen was een buurvrouw zooo blij voor mij dat ik eindelijk eens een boel mensen op bezoek hadGekopbloemen schreef: ↑30-09-2017 17:28Of mensen die je zielig vinden of denken dat je zielig bent omdat je vaak alleen bent.
Die opmerking was natuurlijk goed bedoeld, maar ik voelde me ontzettend onbegrepen.(Geluk voor mij was dat we de hele dag buiten hadden doorgebracht en iedereen al bij het eten zat te slapen, zodat de avond niet erg lang is geworden
)
zaterdag 30 september 2017 om 18:26
zaterdag 30 september 2017 om 19:21
Ja het is vaak dat anderen er raar over doen waardoor je een bepaald gevoel krijgt.
Hebben jullie dat ook? Dat je je er gewoon fijn bij voelt totdat weer die vraag komt wat je het weekend allemaal hebt gedaan.
Als ik lekker in mijn vel zit boeit het me echt niet wat anderen vinden, maar als ik me minder in mijn vel voel (zoals nu) dan wil ik niet dat mensen me op een bepaalde manier zien en ga ik me in allerlei bochten wringen. Terwijl ik gewoon trots moet zijn op mezelf.
(Zucht,.. het ging zo goed, even weer een dip)
Hoe doen jullie dat? Hoe gaan jullie ermee om?
Hebben jullie dat ook? Dat je je er gewoon fijn bij voelt totdat weer die vraag komt wat je het weekend allemaal hebt gedaan.
Als ik lekker in mijn vel zit boeit het me echt niet wat anderen vinden, maar als ik me minder in mijn vel voel (zoals nu) dan wil ik niet dat mensen me op een bepaalde manier zien en ga ik me in allerlei bochten wringen. Terwijl ik gewoon trots moet zijn op mezelf.
(Zucht,.. het ging zo goed, even weer een dip)
Hoe doen jullie dat? Hoe gaan jullie ermee om?
zaterdag 30 september 2017 om 19:25
zaterdag 30 september 2017 om 19:34
Ja, eigenlijk nu pas, nu jij dit zegt, besef ik (bewust) dat het zaterdagavond is en dat ik dus eigenlijk wild zou moeten gaan feesten. Want het einde der tijden is immer nabij!
zaterdag 30 september 2017 om 19:40
Als de vraag komt VOOR het weekend zeg ik iets als: 'Ik maak nooit plannen, ik ga waar de flow me brengt' (in de hoop dat het klinkt alsof ik vast heel wat ga doen
)Als de vraag komt NA het weekend, probeer ik het gesprek direct naar de ander te verplaatsen. Als iemand bv vraagt 'hoe was je weekend?' zegt ik 'goed, en dat van jou?' en dan komen ze meestal wel met een verhaal.
zaterdag 30 september 2017 om 20:49
zaterdag 30 september 2017 om 21:56
Ik heb daar eigenlijk helemaal geen moeite mee yesss. Ik zeg altijd gewoon dat ik heerlijk niks ga doen, of dat ik het hele weekend op de bank heb gelegen met een boek en mijn katten.
Laatst nog een heel betoog gehouden over dat mijn bank mijn beste vriend is, hij staat altijd voor me klaar, steekt me nooit in mijn rug, ik kan op hem leunen, hij laat me uitpraten... okee ik zei het met een knipoog, maar de boodschap was wel duidelijk.
Ik vind het trouwens wel vervelend als collega's ineens vragen hoe mijn weekend was, want dat betekent meestal dat ze zelf graag iets willen vertellen over hun eigen weekend, en daar heb ik zelden interesse in.
Laatst nog een heel betoog gehouden over dat mijn bank mijn beste vriend is, hij staat altijd voor me klaar, steekt me nooit in mijn rug, ik kan op hem leunen, hij laat me uitpraten... okee ik zei het met een knipoog, maar de boodschap was wel duidelijk.
Ik vind het trouwens wel vervelend als collega's ineens vragen hoe mijn weekend was, want dat betekent meestal dat ze zelf graag iets willen vertellen over hun eigen weekend, en daar heb ik zelden interesse in.
zaterdag 30 september 2017 om 22:11
Haha, zo doe ik het ook. Werkt eigenlijk altijd. Nooit iemand die daarna nog doorvraagt.Dina80 schreef: ↑30-09-2017 19:40Als de vraag komt VOOR het weekend zeg ik iets als: 'Ik maak nooit plannen, ik ga waar de flow me brengt' (in de hoop dat het klinkt alsof ik vast heel wat ga doen
Als de vraag komt NA het weekend, probeer ik het gesprek direct naar de ander te verplaatsen. Als iemand bv vraagt 'hoe was je weekend?' zegt ik 'goed, en dat van jou?' en dan komen ze meestal wel met een verhaal.
zondag 1 oktober 2017 om 15:49
Ik vind het superfijn om niks te hebben in een weekend... 'Niks' is voor mij eigenlijk al genoeg gevuld. En door de week vind ik het met werken ook wel druk genoeg, dan hoef ik 's avonds ook niet meer zo nodig allerlei dingen.
Mijn ultieme weekend: vrijdagavond samen boodschappen doen, vriendlief duikt de keuken in terwijl ik op de bank wat mag rommelen op m'n laptop... We gaan eten en vervolgen de avond met een lNetflix-serie... Zaterdagochtend is vaste sportochtend. 's Middags de stad in, ergens koffiedrinken, beetje shoppen... 's avonds weer hetzelfde ritueel. Zondag een beetje uitslapen en relaxed opstarten. 's Middags een beetje rommelen in huis, of ergens heen... 's avonds eindig ik toch het liefst ook weer op de bank...
De realiteit is dat de vrijdag- of zaterdagavond vaak wel ergens een feestje is. Zondagmiddag loopt vaak over in de avond, als we (met anderen) een borreltje gaan doen. Prima als er één zo'n activiteit in zit... maar een heel weekend vol daarvan... liever niet.
Ik ga tegenwoordig ook niet meer mee om anderen een plezier te doen. Dan gaat mijn vriend alleen. Veel mensen begrijpen dat niet, ze vinden me saai, ongezellig... en ik merk dat ik gepasseerd word, want 'die heeft toch nergens zin in...'.
Mijn ultieme weekend: vrijdagavond samen boodschappen doen, vriendlief duikt de keuken in terwijl ik op de bank wat mag rommelen op m'n laptop... We gaan eten en vervolgen de avond met een lNetflix-serie... Zaterdagochtend is vaste sportochtend. 's Middags de stad in, ergens koffiedrinken, beetje shoppen... 's avonds weer hetzelfde ritueel. Zondag een beetje uitslapen en relaxed opstarten. 's Middags een beetje rommelen in huis, of ergens heen... 's avonds eindig ik toch het liefst ook weer op de bank...
De realiteit is dat de vrijdag- of zaterdagavond vaak wel ergens een feestje is. Zondagmiddag loopt vaak over in de avond, als we (met anderen) een borreltje gaan doen. Prima als er één zo'n activiteit in zit... maar een heel weekend vol daarvan... liever niet.
Ik ga tegenwoordig ook niet meer mee om anderen een plezier te doen. Dan gaat mijn vriend alleen. Veel mensen begrijpen dat niet, ze vinden me saai, ongezellig... en ik merk dat ik gepasseerd word, want 'die heeft toch nergens zin in...'.
zondag 1 oktober 2017 om 16:34
dinsdag 17 oktober 2017 om 12:33
Ik zou daarin wel dichterbij mezelf willen blijven. Maak me soms nog veel te druk om wat anderen kunnen vinden. Maar aan de andere kant valt het me ook op dat de meeste mensen geen spannende weekenden hebben.CarrieM schreef: ↑30-09-2017 21:56Ik heb daar eigenlijk helemaal geen moeite mee yesss. Ik zeg altijd gewoon dat ik heerlijk niks ga doen, of dat ik het hele weekend op de bank heb gelegen met een boek en mijn katten.
Laatst nog een heel betoog gehouden over dat mijn bank mijn beste vriend is, hij staat altijd voor me klaar, steekt me nooit in mijn rug, ik kan op hem leunen, hij laat me uitpraten... okee ik zei het met een knipoog, maar de boodschap was wel duidelijk.
Ik vind het trouwens wel vervelend als collega's ineens vragen hoe mijn weekend was, want dat betekent meestal dat ze zelf graag iets willen vertellen over hun eigen weekend, en daar heb ik zelden interesse in.
Ik wil er wel meer alleen op uit, maar bij gebrek aan energie komt dat er de laatste tijd niet van.
woensdag 18 oktober 2017 om 12:58
Ik ga altijd met de auto naar het werk. Nu heb ik een collega die in dezelfde woonplaats woont maar geen rijbewijs heeft. Ze rijdt meestal met iemand anders mee, maar als deze persoon vrij heeft of ziek is dan wilt ze altijd met mij meerijden. En ik vind het lullig van mezelf dat ik dat vervelend vind. Vorige week heeft ze de hele week meegereden, en voor vandaag krijg ik alweer een berichtje. En het is ook zo lullig om nee te zeggen toch (heb ik trouwens ook wel moeite mee, met nee zeggen) want we moeten om dezelfde tijd beginnen en moeten dezelfde kant op. Maar ik zit eigenlijk gewoon het liefste alleen in de auto. En ik vermoed dat ze vanaf nu elke woensdag met me mee wil rijden omdat de persoon met wie ze meerijdt niet op woensdag werkt.
woensdag 18 oktober 2017 om 15:25
Oh irritant Winters, ik snap je helemaal. Een collega van mij loopt altijd mee naar de bushalte, dat vind ik al irritant 
Gelukkig moet ze een andere bus hebben, maar dan nog, als we dan lang moeten wachten... Moet je allemaal weer praten enzo
Oh ik heb het trouwens ook als iemand zegt dat ik wel mee kan rijden. Ik wijs dat vaak af, want dan heb ik me al ingesteld op een busrit alleen, muziekje op. In de auto moet je dan weer alles doornemen van de dag, heb daar dan geen energie meer voor.
Gelukkig moet ze een andere bus hebben, maar dan nog, als we dan lang moeten wachten... Moet je allemaal weer praten enzo
Oh ik heb het trouwens ook als iemand zegt dat ik wel mee kan rijden. Ik wijs dat vaak af, want dan heb ik me al ingesteld op een busrit alleen, muziekje op. In de auto moet je dan weer alles doornemen van de dag, heb daar dan geen energie meer voor.
woensdag 18 oktober 2017 om 17:13
Maandagavond ben ik even naar de verjaardag van mijn nicht geweest. Ze werd 19. Na ruim anderhalf uur ben ik weg gevlucht. Ten 1e zaten we met 14 man kort op elkaar. Dan waren vooral de mannen erg luidruchtig met praten en lachen. Het was warm en de deur naar buiten stond open. Maar daar stond ook een vuurkorf en al die rook kwam heerlijk binnen 
Sowieso heb ik een hekel aan open vuur. Stinkende kleren achteraf. Iedereen tetterde door elkaar. Nauwelijks aanspraak gehad. Haar moeder had me uitgenodigd maar had amper tijd om te zitten. Mijn nicht, haar vriend en zus zaten op de bank met een laptop op schoot. Ik vraag me dan af voor wie ik kom. Toen haar zus jarig was in de zomer zaten we buiten. Toen had ik minder last van het geluid.
Volgende week is mijn stiefvader jarig. Dan zit ook weer de huiskamer vol. Zo geen zin in. Misschien ga ik alleen 's middags even. Ook om niet in de stank te zitten van de houtkachel. Die doen ze 's avonds pas aan.
Sowieso heb ik een hekel aan open vuur. Stinkende kleren achteraf. Iedereen tetterde door elkaar. Nauwelijks aanspraak gehad. Haar moeder had me uitgenodigd maar had amper tijd om te zitten. Mijn nicht, haar vriend en zus zaten op de bank met een laptop op schoot. Ik vraag me dan af voor wie ik kom. Toen haar zus jarig was in de zomer zaten we buiten. Toen had ik minder last van het geluid.Volgende week is mijn stiefvader jarig. Dan zit ook weer de huiskamer vol. Zo geen zin in. Misschien ga ik alleen 's middags even. Ook om niet in de stank te zitten van de houtkachel. Die doen ze 's avonds pas aan.
woensdag 18 oktober 2017 om 19:21
@Winters, erg herkenbaar. Zowel het nee zeggen wat lastig is, als het vervelend vinden dat er iemand 'verplicht' mee gaat.
Kan je niet af en toe iets anders zeggen te doen na je werk. Bijv dat je naar een winkel gaat, of naar familie ofzo?
Dat verplicht praten, ik heb er ook de pest aan.
Een keertje werd ik voor het blok gezet door de cursusleider. Zo van: o, jullie komen uit dezelfde plek, kunnen jullie mooi met elkaar mee rijden. Ik baalde enorm. Maar moet zeggen dat het een vriendin is geworden en na een paar keer was het ongemakkelijke er wel vanaf. Dus zo kan het uitpakken.
Kan je niet af en toe iets anders zeggen te doen na je werk. Bijv dat je naar een winkel gaat, of naar familie ofzo?
Dat verplicht praten, ik heb er ook de pest aan.
Een keertje werd ik voor het blok gezet door de cursusleider. Zo van: o, jullie komen uit dezelfde plek, kunnen jullie mooi met elkaar mee rijden. Ik baalde enorm. Maar moet zeggen dat het een vriendin is geworden en na een paar keer was het ongemakkelijke er wel vanaf. Dus zo kan het uitpakken.
woensdag 18 oktober 2017 om 19:25
Goed dat je er maar kort geweest bent. Het gaat er uiteindelijk om om even je gezicht te laten zien en je bent dan toch geweest. Wat ongezellig dat mensen er met een laptop op schoot zitten.hondenmens schreef: ↑18-10-2017 17:13Maandagavond ben ik even naar de verjaardag van mijn nicht geweest. Ze werd 19. Na ruim anderhalf uur ben ik weg gevlucht. Ten 1e zaten we met 14 man kort op elkaar. Dan waren vooral de mannen erg luidruchtig met praten en lachen. Het was warm en de deur naar buiten stond open. Maar daar stond ook een vuurkorf en al die rook kwam heerlijk binnen
Volgende week is mijn stiefvader jarig. Dan zit ook weer de huiskamer vol. Zo geen zin in. Misschien ga ik alleen 's middags even. Ook om niet in de stank te zitten van de houtkachel. Die doen ze 's avonds pas aan.
woensdag 18 oktober 2017 om 20:10
Ik was ooit lid van een vereniging die 's avonds was, en in de herfst/winter pas eindigde als het buiten stikdonker was. Het was net te ver om te fietsen. Overdag met mooi weer kon het wel, maar voor 's avonds in het donker niet echt te doen, het was ook best een gevaarlijke weg. Daarom wilde ik eerst ook geen lid worden, maar iemand die ik daarvan via via kende en bij mij in de buurt woonde, stelde toen voor dat ik met haar mee kon rijden in de auto. Natuurlijk heel vriendelijk, en ik ben toen ook lid geworden. Maar op een gegeven moment ging dat 'moeten' praten in de auto me te erg tegenstaan. Vooral op de terugweg, dan was het voor een doordeweekse dag al echt laat, en had ik eigenlijk helemaal geen energie om nog te praten. En ook het afhankelijke, dat ik van haar afhankelijk was om daar te komen en weer thuis te komen, dat vond ik heel vervelend. Als zij verhinderd was, kon ik in principe gelijk ook niet gaan. Ik was echt heus heel dankbaar, maar voor een hobby vond ik het die stress niet waard, en het is uiteindelijk een van de redenen geweest dat ik ermee gestopt ben.
woensdag 18 oktober 2017 om 20:28
Oh dat snap ik helemaal Dina, ook inderdaad niet afhankelijk willen zijn. Ik heb dat ook met verjaardagen, als het kan ga ik het liefste met de bus of fiets, kun je zelf beslissen wanneer je gaat.
Ik zit echt in de acceptatie fase trouwens... Dat ik bepaalde dingen niet fijn vind en me teveel energie kosten. Ik heb een personeelsfeest afgezegd voor volgende week, zo geen zin in, ben al moe de laatste tijd en ik wil gewoon iets voor mezelf doen (waar ik al niet aan toekom), iets waarvan ik tot rust kom, dat heb ik nodig. Het gaat de laatste tijd maar door en door.
En ik weet dat het de goede beslissing is maar toch voel ik weerstand en angst om buiten de boot te vallen, maar ik wil vaker naar mezelf gaan luisteren, naar wat ik echt wil en nodig heb.
(Klinkt heel zweverig )
Ik zit echt in de acceptatie fase trouwens... Dat ik bepaalde dingen niet fijn vind en me teveel energie kosten. Ik heb een personeelsfeest afgezegd voor volgende week, zo geen zin in, ben al moe de laatste tijd en ik wil gewoon iets voor mezelf doen (waar ik al niet aan toekom), iets waarvan ik tot rust kom, dat heb ik nodig. Het gaat de laatste tijd maar door en door.
En ik weet dat het de goede beslissing is maar toch voel ik weerstand en angst om buiten de boot te vallen, maar ik wil vaker naar mezelf gaan luisteren, naar wat ik echt wil en nodig heb.
(Klinkt heel zweverig
)
woensdag 18 oktober 2017 om 20:55
Ja, die vereniging daar ging ook niet op een 'normale' manier een bus heen, alleen met een hele omweg en tig overstappen, waardoor het een ingewikkelde, lange reis zou worden voor iets wat hemelsbreed helemaal niet zo ver was. Anders zou ik ook voor de bus hebben gekozen.
Dat wat je zegt over zelf willen bepalen wanneer je weer gaat snap ik ook heel goed. Vreselijk om op een verjaardag te zijn, en eigenlijk weg willen, maar degene met wie je meerijdt wil dan nog niet weg. Helemaal lastig is dan als ze gaan vragen 'wil jij al weg?' want dan wil je eigenlijk 'ja' zeggen, maar dat vind ik dan onbeleefd omdat de ander immers degene is die rijdt en ik wil niet dat die door mij eerder dan die wil weg moet. Herken je dat?
Dat wat je zegt over zelf willen bepalen wanneer je weer gaat snap ik ook heel goed. Vreselijk om op een verjaardag te zijn, en eigenlijk weg willen, maar degene met wie je meerijdt wil dan nog niet weg. Helemaal lastig is dan als ze gaan vragen 'wil jij al weg?' want dan wil je eigenlijk 'ja' zeggen, maar dat vind ik dan onbeleefd omdat de ander immers degene is die rijdt en ik wil niet dat die door mij eerder dan die wil weg moet. Herken je dat?
woensdag 18 oktober 2017 om 20:58
Die nichten zijn ook niet de gezelligste. Maar die mogen dat van hun moeder. De oudste heeft met haar communie- en vormselfeest heel de dag alleen op haar kamer gezeten. Ze houdt niet van veel visite. Dat kan ik nog begrijpen. Maar dit zou ik niet gemogen hebben van mijn ouders.
woensdag 18 oktober 2017 om 20:59
Dat van die acceptatiefase snap ik ook. Ik heb ook keuzes moeten maken, en het voelt dan alsof je moet verantwoorden.
Goed dat je dat personeelsfeest hebt afgezegd, ik heb er binnenkort ook weer eentje. Dat is 's avonds en ik moet dan overdag werken, dus dan zit ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in dat gebouw. Dat trek ik niet. Dus ik weet nog niet hoe ik dat op ga lossen.
Ik wil op zich wel naar dat feest, maar niet in combinatie met daarvoor de hele dag werken. Ziek melden overdag kan natuurlijk niet, ten eerste ben ik niet ziek en ten tweede is het dan natuurlijk heel vreemd om er dan 's avonds wel te zijn.
Goed dat je dat personeelsfeest hebt afgezegd, ik heb er binnenkort ook weer eentje. Dat is 's avonds en ik moet dan overdag werken, dus dan zit ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in dat gebouw. Dat trek ik niet. Dus ik weet nog niet hoe ik dat op ga lossen.
Ik wil op zich wel naar dat feest, maar niet in combinatie met daarvoor de hele dag werken. Ziek melden overdag kan natuurlijk niet, ten eerste ben ik niet ziek en ten tweede is het dan natuurlijk heel vreemd om er dan 's avonds wel te zijn.
