Kinderen
alle pijlers
Dreumes topic III
zaterdag 8 september 2018 om 22:05
Deel 3!Je kind is 1 jaar oud geworden en sinds enige tijd gebeuren er allemaal zaken waarvan je van de ene verbazing in de andere valt. Brabbelen, kruipen, slopen, lopen..
Hier kan je je verhalen en vragen kwijt. Bijvoorbeeld over:
- Eten
- Kleding
- Speelgoed
- Slapen
- Vervoer
- Uitstapjes
Laten we wel onthouden dat elke dreumes zich anders ontwikkeld. Van alle zaken die ze zich eigen maken kunnen ze er maar één per keer afhandelen
Dus als jou kleine nog niet loopt maak je dan niet druk 
En geniet er van, zo ver het kan. Dat jaar is zo voorbij
woensdag 17 oktober 2018 om 20:19
Sterkte Lola-lily! Maar je moet maar zo denken, dan ben je er maar vanaf. Hier kwam het grootste deel één voor één en dat is ook geen pretje.
Envelop, ook voor mij is het herkenbaar. De eerste anderhalf jaar vond ik heel erg zwaar en dat is ook de reden dat ik nu 'pas' weer zwanger ben. Eerder durfden we het gewoon niet aan. Maar door die zware tijd weet ik nu bij de tweede wel waar het naartoe gaat en dat de ellende eindig is. En door dat besef hoop ik er bij de tweede meer van te kunnen genieten.
Teckeltje, beterschap!
Quest, ik ben ook altijd erg panisch geweest over stikken en verslikken en nog steeds wel een beetje. Dochter is ook zo gulzig. Wij hebben het dus heel rustig aan gedaan en op een gegeven moment ging het steeds beter. Ik zou het niet forceren.
Gefeliciteerd moeders met de eerste stapjes!
Envelop, ook voor mij is het herkenbaar. De eerste anderhalf jaar vond ik heel erg zwaar en dat is ook de reden dat ik nu 'pas' weer zwanger ben. Eerder durfden we het gewoon niet aan. Maar door die zware tijd weet ik nu bij de tweede wel waar het naartoe gaat en dat de ellende eindig is. En door dat besef hoop ik er bij de tweede meer van te kunnen genieten.
Teckeltje, beterschap!
Quest, ik ben ook altijd erg panisch geweest over stikken en verslikken en nog steeds wel een beetje. Dochter is ook zo gulzig. Wij hebben het dus heel rustig aan gedaan en op een gegeven moment ging het steeds beter. Ik zou het niet forceren.
Gefeliciteerd moeders met de eerste stapjes!
woensdag 17 oktober 2018 om 21:04
@Quest, wbt gulzig eten heb ik hier een paar maanden geleden precies dezelfde vraag gesteld.. de antwoorden waren eenduidig en geruststellend: gaat vanzelf over. En dat is hier ook zo.
Dochter stopt nog steeds wel eens veel tegelijk in haar mond, maar haalt het er uit als het te veel is om weg te kauwen. Voorheen werd het eruit gehoest/gekokhalsd.. allemaal niet echt lekker om naast te zitten, maar het gaat altijd goed.
Als het me te gortig wordt, bied ik stukjes één voor één aan. Vooral wel nuttig bij banaan, want die wordt anders echt gewoon naar binnen geschoven
Dochter stopt nog steeds wel eens veel tegelijk in haar mond, maar haalt het er uit als het te veel is om weg te kauwen. Voorheen werd het eruit gehoest/gekokhalsd.. allemaal niet echt lekker om naast te zitten, maar het gaat altijd goed.
Als het me te gortig wordt, bied ik stukjes één voor één aan. Vooral wel nuttig bij banaan, want die wordt anders echt gewoon naar binnen geschoven
woensdag 17 oktober 2018 om 21:10
Jeeeetje wat een hoop zwangeren hier ineens 
Heel herkenbaar over die eerste tijd hoor, ik riep tot zoon over de 1 was zelfs dat er helemaal geen tweede kwam
Nu dus stiekem eigenlijk wel een beetje aan het rammelen maar ik negeer het een beetje want wil écht eerst die studie af. Als het een beetje meezit betekent dat najaar 2019 zwanger, lente 2020 bevallen, dus dat is ook alweer snel. Op zoon heb ik 4 jaar mogen wachten dus wat is een jaartje?
En dat geeft me mooi de tijd om volop van zoon en de rust te genieten en in te halen wat we in het begin hebben gemist zonder de boel meteen weer overhoop te gooien
Ik vind het soms ook wel moeilijk om terug te denken aan die eerste periode en hoe moeilijk het is geweest en wil bij een volgende wel proberen wat beter m’n grenzen te bewaken, zelfs met een moeilijke baby, al denk ik dat dat ook gewoon heel moeilijk is met reflux- en huilbaby’s. Dat gaat je gewoon niet in de koude kleren zitten.
Maar juist omdat we dat eerste jaar zo geleefd zijn door alle problemen en zoon het zo moeilijk had is het ook wel erg fijn om nu echt even de tijd te hebben voor ons drietjes.
Toen ik mijn topic over het eerste jaar schreef was ik echt nog aan het bijkomen en overvielen alle emoties die er opeens loskwamen me echt, maar denk dat dat heel erg heeft geholpen in de overstap maken naar ongedwongen genieten. En dat ik nu zo geniet is de reden dat ik weer rammel waarschijnlijk, maar ik weet van mezelf ook dat ik heel snel alweer aan het uitkijken ben naar het volgende en een beetje vergeet wat ik al heb, dus deze kunstmatige pas op de plaats door m’n studie is eigenlijk heel goed voor mij
Dus ik herken jullie gevoel en snap ook het gevoel van ‘ohjee gaan we niet te snel’ met nu weer een 2de erbij wel. Maar als degene die gaat wachten kan ik zeggen: anders wil je weer niet wachten. Het loopt zoals het loopt en het komt wel goed
Heel herkenbaar over die eerste tijd hoor, ik riep tot zoon over de 1 was zelfs dat er helemaal geen tweede kwam
Nu dus stiekem eigenlijk wel een beetje aan het rammelen maar ik negeer het een beetje want wil écht eerst die studie af. Als het een beetje meezit betekent dat najaar 2019 zwanger, lente 2020 bevallen, dus dat is ook alweer snel. Op zoon heb ik 4 jaar mogen wachten dus wat is een jaartje?
En dat geeft me mooi de tijd om volop van zoon en de rust te genieten en in te halen wat we in het begin hebben gemist zonder de boel meteen weer overhoop te gooien
Ik vind het soms ook wel moeilijk om terug te denken aan die eerste periode en hoe moeilijk het is geweest en wil bij een volgende wel proberen wat beter m’n grenzen te bewaken, zelfs met een moeilijke baby, al denk ik dat dat ook gewoon heel moeilijk is met reflux- en huilbaby’s. Dat gaat je gewoon niet in de koude kleren zitten.
Maar juist omdat we dat eerste jaar zo geleefd zijn door alle problemen en zoon het zo moeilijk had is het ook wel erg fijn om nu echt even de tijd te hebben voor ons drietjes.
Toen ik mijn topic over het eerste jaar schreef was ik echt nog aan het bijkomen en overvielen alle emoties die er opeens loskwamen me echt, maar denk dat dat heel erg heeft geholpen in de overstap maken naar ongedwongen genieten. En dat ik nu zo geniet is de reden dat ik weer rammel waarschijnlijk, maar ik weet van mezelf ook dat ik heel snel alweer aan het uitkijken ben naar het volgende en een beetje vergeet wat ik al heb, dus deze kunstmatige pas op de plaats door m’n studie is eigenlijk heel goed voor mij
Dus ik herken jullie gevoel en snap ook het gevoel van ‘ohjee gaan we niet te snel’ met nu weer een 2de erbij wel. Maar als degene die gaat wachten kan ik zeggen: anders wil je weer niet wachten. Het loopt zoals het loopt en het komt wel goed
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 17 oktober 2018 om 21:17
Ook wel erg lastig hoor lux, gevoel en verstand liggen niet altijd op één lijn. En dan komen de hormonen er ook nog bij bovenop. Er komt vast vanzelf een moment waarop je denkt, ja. Nu zou het weer fijn zijn. En te behappen. En te overzien.
Wij hebben de keuze ook nu gemaakt om voor een 2e te gaan, maar nog steeds zie ik wel op tegen zwanger worden (eerste kindje is mbv iui gekomen) en zwanger zijn en de bevalling en herstel en de kraamtijd. Haha bah, best veel dus. Maar toch heb ik het gevoel dat we er klaar voor zijn. As ready as I'm gonna be..
Wij hebben de keuze ook nu gemaakt om voor een 2e te gaan, maar nog steeds zie ik wel op tegen zwanger worden (eerste kindje is mbv iui gekomen) en zwanger zijn en de bevalling en herstel en de kraamtijd. Haha bah, best veel dus. Maar toch heb ik het gevoel dat we er klaar voor zijn. As ready as I'm gonna be..
woensdag 17 oktober 2018 om 21:25
Ja mijn zoon is een ivf-kind. Heb nog een paar eskimootjes in de vriezer van het ziekenhuisheytan schreef: ↑17-10-2018 21:17Ook wel erg lastig hoor lux, gevoel en verstand liggen niet altijd op één lijn. En dan komen de hormonen er ook nog bij bovenop. Er komt vast vanzelf een moment waarop je denkt, ja. Nu zou het weer fijn zijn. En te behappen. En te overzien.
Wij hebben de keuze ook nu gemaakt om voor een 2e te gaan, maar nog steeds zie ik wel op tegen zwanger worden (eerste kindje is mbv iui gekomen) en zwanger zijn en de bevalling en herstel en de kraamtijd. Haha bah, best veel dus. Maar toch heb ik het gevoel dat we er klaar voor zijn. As ready as I'm gonna be..
Maar als ik niet moest afstuderen denk ik dus dat ik er ook wel weer voor zou gaan. Maar ik snap ook dat gevoel van oa Teckel van ‘is het niet toch te snel?’ En dan denk ik dus: nee, want als je wel wacht dan denk je toch ook weer: was het maar vast zover. Zo gaat het nu eenmaal.
Maar als er een ongelukje gebeurt is het welkom hoor
die kans is alleen een beetje nihil bij ons Ik lig nu trouwens ziek op de bank. Dan ben ik ook zooooo blij dat ik geen bv geef momenteel en man ggewoon zoon kan doen en ik lamlendig kan zijn. Wat een ellende vond ik dat, ziek en bv moeten geven
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 17 oktober 2018 om 21:28
Ondanks dat zoon ook geen makkelijke baby was heb ik dat rouwgevoel niet. Ik kijk wel op tegen bevalling na keizersnede en kraamtijd als er een peuter rondloopt. En dat zwanger zijn zou ik het liefst overslaan. Waar Teckeltje de tweede zwangerschap makkelijker vindt, is dat hier helaas niet. Deels ook door onze lieve nachtbraker.
woensdag 17 oktober 2018 om 21:42
Oh bevallen kijk ik juist wel naar uit 
Dat vond ik echt een eitje.
Als ze nou maar niet weer met dat gepuf aan komen zetten. Meest waardeloze advies ooit, dat puffen. Daar had ik echt geen zak aan 
Maar volgens mij heb jij gewoon vooral heel erg genoten van je zoon, toch, aapje? Dus dan is het toch niet zo gek dat je geen rouw voelt?
Ik voel trouwens ook geen rouw. Zo erg was het hier allemaal helemaal niet. Maar wel soms het gevoel dat de babytijd al voorbij was voor ik het echt leuk begon te vinden, zo’n kind. En vooral dat ik me daar pas achteraf dan ook bewust van werd.
Maar misschien heb ik het met een tweede ook wel, en ben ik gewoon niet zo’n babymoeder. Dat mag ook, en dan weet ik nu dat het vanzelf wel komt, dat genieten van hoe bijzonder je eigen kind eigenlijk is. En hoe diep de liefde zit.
Dat heb ik gewoon zo helemaal niet ervaren toen hij zo klein was. En soms vind ik dat wel een beetje jammer.
Maar gelukkig voor mij duurt de babytijd het kortst
Dat vond ik echt een eitje.Als ze nou maar niet weer met dat gepuf aan komen zetten. Meest waardeloze advies ooit, dat puffen. Daar had ik echt geen zak aan
Maar volgens mij heb jij gewoon vooral heel erg genoten van je zoon, toch, aapje? Dus dan is het toch niet zo gek dat je geen rouw voelt?
Ik voel trouwens ook geen rouw. Zo erg was het hier allemaal helemaal niet. Maar wel soms het gevoel dat de babytijd al voorbij was voor ik het echt leuk begon te vinden, zo’n kind. En vooral dat ik me daar pas achteraf dan ook bewust van werd.
Maar misschien heb ik het met een tweede ook wel, en ben ik gewoon niet zo’n babymoeder. Dat mag ook, en dan weet ik nu dat het vanzelf wel komt, dat genieten van hoe bijzonder je eigen kind eigenlijk is. En hoe diep de liefde zit.
Dat heb ik gewoon zo helemaal niet ervaren toen hij zo klein was. En soms vind ik dat wel een beetje jammer.
Maar gelukkig voor mij duurt de babytijd het kortst
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 17 oktober 2018 om 21:55
Er is hier natuurlijk al wel eens eerder over geschreven maar vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Wat ik vooral zo moeilijk vind aan het bekijken van de babyfoto's is dat ik dan wordt geconfronteerd met hoe slecht ze er uit zag. Haar eczeem was zo erg dat zelfs de dermatoloog aangaf het nog nooit zo heftig te hebben meegemaakt op zo'n jonge leeftijd. Dan zie ik zo'n foto van een meisje met een kapotte huid vol huidvocht en soms bloed... 
Toen waren we aan het overleven en nu rouw ik erom dat het zo zwaar voor haar is gewest.
Maar genoeg erover want nu gaat het gewoon hartstikke goed op wat kleine plekjes na en daar genieten we van.
Toen waren we aan het overleven en nu rouw ik erom dat het zo zwaar voor haar is gewest.Maar genoeg erover want nu gaat het gewoon hartstikke goed op wat kleine plekjes na en daar genieten we van.
woensdag 17 oktober 2018 om 22:07
Dat is toch ook heel logisch lieve schatEnvelop schreef: ↑17-10-2018 21:55Er is hier natuurlijk al wel eens eerder over geschreven maar vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Wat ik vooral zo moeilijk vind aan het bekijken van de babyfoto's is dat ik dan wordt geconfronteerd met hoe slecht ze er uit zag. Haar eczeem was zo erg dat zelfs de dermatoloog aangaf het nog nooit zo heftig te hebben meegemaakt op zo'n jonge leeftijd. Dan zie ik zo'n foto van een meisje met een kapotte huid vol huidvocht en soms bloed...
Maar genoeg erover want nu gaat het gewoon hartstikke goed op wat kleine plekjes na en daar genieten we van.
het is gewoon heel heftig wat jullie hebben meegemaakt met Elsa.
lux- wijzigde dit bericht op 17-10-2018 22:37
0.06% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 17 oktober 2018 om 22:31
Ik zat ondanks de onverwachte keizersnede, het slechte slapen en de allergie behoorlijk in mijn bubbel. Ik heb ook echt niet het gevoel dat ik iets gemist heb doordat hij er niet via natuurlijke weg uit kwam wat ik wel eens lees. Ben heel benieuwd hoe dat bij nummer twee zal zijn.
woensdag 17 oktober 2018 om 22:40
Ja nou, daarom. Anderen hadden niet het geluk dat de hormonen de juiste kant op bubbelden of een zorgenkindje en hebben die ervaring dus niet. Daar kun je niet zoveel aan doen, helaas, dus ik zou zeggen: koester dat jij het wel had.1-Aapje schreef: ↑17-10-2018 22:31Ik zat ondanks de onverwachte keizersnede, het slechte slapen en de allergie behoorlijk in mijn bubbel. Ik heb ook echt niet het gevoel dat ik iets gemist heb doordat hij er niet via natuurlijke weg uit kwam wat ik wel eens lees. Ben heel benieuwd hoe dat bij nummer twee zal zijn.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 17 oktober 2018 om 22:50
Leuk hoor, al die zwangeren en twijfelaars. Blijft een hele beslissing he, zeker omdat je je bagage inderdaad mee neemt..
Ik ben nu 36w zwanger van nr 3. Ik mag straks heeeeeel kort even mee schrijven in alle drie de topics
Wat ik wil mee geven: een tweede kan echt zó anders zijn dan een eerste! En dan niet perse de baby zelf, maar vooral je eigen beleving.
Mijn eerste was, terugkijkend, zo ingewikkeld niet. Ja veel krampjes die eerste maanden, maar daarna best makkelijk. Maar ik vond het zwaar, wennen, en ik was vooral plichtsgetrouw aan het zorgen voor. En aan het wennen aan dat mijn leven nu 24/7 in dienst van een baby stond. Poeh.
Mijn tweede was de eerste 5 maanden een huilbaby. Hele dagen lang krijsen en overstrekken, en intussen liep er dus nog een dreumes rond met nul begrip voor dat alles. En toch heb ik dat zó anders ervaren. Ik heb echt genoten van de momenten met baby op mijn buik en arm. Tuurlijk ook vaak zat zwaar. Maar dat hele idee van totaal moeten wennen was er al vanaf. En ik kon dus ook echt de geluksmomentjes zien tussen al het pittige in.
Dus ik hoop vooral dat jullie dat ook zo mogen ervaren (en ik zelf zometeen ook weer). Hopelijk geeft het de burger wat moed
Ik ben nu 36w zwanger van nr 3. Ik mag straks heeeeeel kort even mee schrijven in alle drie de topics
Wat ik wil mee geven: een tweede kan echt zó anders zijn dan een eerste! En dan niet perse de baby zelf, maar vooral je eigen beleving.
Mijn eerste was, terugkijkend, zo ingewikkeld niet. Ja veel krampjes die eerste maanden, maar daarna best makkelijk. Maar ik vond het zwaar, wennen, en ik was vooral plichtsgetrouw aan het zorgen voor. En aan het wennen aan dat mijn leven nu 24/7 in dienst van een baby stond. Poeh.
Mijn tweede was de eerste 5 maanden een huilbaby. Hele dagen lang krijsen en overstrekken, en intussen liep er dus nog een dreumes rond met nul begrip voor dat alles. En toch heb ik dat zó anders ervaren. Ik heb echt genoten van de momenten met baby op mijn buik en arm. Tuurlijk ook vaak zat zwaar. Maar dat hele idee van totaal moeten wennen was er al vanaf. En ik kon dus ook echt de geluksmomentjes zien tussen al het pittige in.
Dus ik hoop vooral dat jullie dat ook zo mogen ervaren (en ik zelf zometeen ook weer). Hopelijk geeft het de burger wat moed
donderdag 18 oktober 2018 om 09:46
Jeetje ik moet hier echt eens wat vaker langskomen, wat is er alweer veel geschreven!
Gefeliciteerd lieve moeders wiens dreumessen hun eerste stappen hebben gezet! Wat krijg je daar een high van he. Vriend was zoon toevallig net aan het filmen tijdens die mijlpaal, dus zijn eerste stappen kijk ik nog regelmatig terug.
Heftig om te lezen hoe zwaar velen van jullie het hebben gehad met jullie baby's toentertijd om verschillende redenen. Ik vond het ook lang niet altijd makkelijk, met name omdat ik me zoooooo verantwoordelijk voelde. Maar ik heb verder wel het geluk gehad een gezond en makkelijk kind te hebben. Dus ik kan niet meepraten over rouw ed. Maar ik hoop dat jullie bij jullie 2e kindjes een betere start kunnen maken.
Hier nog geen kriebels voor een 2e. Best kans dat dat ook niet meer gaat gebeuren en dat we het bij 1 kind houden. Ik denk ook ergens dat dat beter zou passen bij ons. Vriend is hooggevoelig en heeft nu al regelmatig last van alle prikkels. En met 1 kind kunnen we alles makkelijk bolwerken en is er nog genoeg tijd voor onszelf en elkaar. Maar wie weet komen de kriebels straks alsnog.
Envelop, jeetje wat balen zeg dat je rust moet houden. Ik kan me voorstellen dat je dat extra lastig vind nu je man zo vermoeid is en jullie een actieve dreumes rond hebben lopen. Fijn om te lezen dat jullie zoveel hulp krijgen.
Nijntje, 36 weken al, dat schiet op! Ik vind jou altijd zo relaxt klinken. Alsof de moederrol je op het lijf geschreven is
Tandenpoetsen: ik poets tegenwoordig op de commode zodat ik zoon beter in bedwang kan houden want hij is het er echt niet mee eens. Het lukt uiteindelijk meestal pas als hij door het huilen zijn mond openspert. Ik vind het jammer dat het zo moet. Maar gelukkig is hij daarna ook snel weer vrolijk. Wat soms wel helpt is hem mijn tandenborstel geven zodat hij mijn tanden kan poetsen terwijl ik die van hem poets.
Poetsen jullie nog steeds 1x per dag? Ik was vanochtend aan het denken om binnenkort ook maar 's ochtends te gaan tandenpoetsen.
Gefeliciteerd lieve moeders wiens dreumessen hun eerste stappen hebben gezet! Wat krijg je daar een high van he. Vriend was zoon toevallig net aan het filmen tijdens die mijlpaal, dus zijn eerste stappen kijk ik nog regelmatig terug.
Heftig om te lezen hoe zwaar velen van jullie het hebben gehad met jullie baby's toentertijd om verschillende redenen. Ik vond het ook lang niet altijd makkelijk, met name omdat ik me zoooooo verantwoordelijk voelde. Maar ik heb verder wel het geluk gehad een gezond en makkelijk kind te hebben. Dus ik kan niet meepraten over rouw ed. Maar ik hoop dat jullie bij jullie 2e kindjes een betere start kunnen maken.
Hier nog geen kriebels voor een 2e. Best kans dat dat ook niet meer gaat gebeuren en dat we het bij 1 kind houden. Ik denk ook ergens dat dat beter zou passen bij ons. Vriend is hooggevoelig en heeft nu al regelmatig last van alle prikkels. En met 1 kind kunnen we alles makkelijk bolwerken en is er nog genoeg tijd voor onszelf en elkaar. Maar wie weet komen de kriebels straks alsnog.
Envelop, jeetje wat balen zeg dat je rust moet houden. Ik kan me voorstellen dat je dat extra lastig vind nu je man zo vermoeid is en jullie een actieve dreumes rond hebben lopen. Fijn om te lezen dat jullie zoveel hulp krijgen.
Nijntje, 36 weken al, dat schiet op! Ik vind jou altijd zo relaxt klinken. Alsof de moederrol je op het lijf geschreven is
Tandenpoetsen: ik poets tegenwoordig op de commode zodat ik zoon beter in bedwang kan houden want hij is het er echt niet mee eens. Het lukt uiteindelijk meestal pas als hij door het huilen zijn mond openspert. Ik vind het jammer dat het zo moet. Maar gelukkig is hij daarna ook snel weer vrolijk. Wat soms wel helpt is hem mijn tandenborstel geven zodat hij mijn tanden kan poetsen terwijl ik die van hem poets.
Poetsen jullie nog steeds 1x per dag? Ik was vanochtend aan het denken om binnenkort ook maar 's ochtends te gaan tandenpoetsen.
donderdag 18 oktober 2018 om 10:43
donderdag 18 oktober 2018 om 12:56
donderdag 18 oktober 2018 om 12:57
Vanaf welke leeftijd lola?
Ik voel me schuldig naar zoon... Ik heb al eerder geschreven dat hij zo slecht eet de laatste tijd. Net tijdens het lunchen heeft hij misschien 3 stukjes brood op en met de rest was hij aan het 'spelen' en op gegeven moment ook gooien. Ik werd gefrustreerd en ben boos op hem geworden. Dikke tranen natuurlijk pff...
Zoon ligt nu lekker te slapen maar ik voel me rot. Ik probeer juist zo om geen strijd van het eten te maken en het gezellig aan tafel te houden en dat lukt meestal ook maar net dus even niet
Ik voel me schuldig naar zoon... Ik heb al eerder geschreven dat hij zo slecht eet de laatste tijd. Net tijdens het lunchen heeft hij misschien 3 stukjes brood op en met de rest was hij aan het 'spelen' en op gegeven moment ook gooien. Ik werd gefrustreerd en ben boos op hem geworden. Dikke tranen natuurlijk pff...
Zoon ligt nu lekker te slapen maar ik voel me rot. Ik probeer juist zo om geen strijd van het eten te maken en het gezellig aan tafel te houden en dat lukt meestal ook maar net dus even niet
donderdag 18 oktober 2018 om 13:19
@Moondancer: dankjewel. Soms voelt het ook zo, ik ben best relaxed in het opvoeden denk ik. Maar alle zorgen, frustraties en ergernissen die in dit topic langs komen, zijn mij ook niet onbekend hoor. Dus het is bij mij ook niet zaligmakend 
@poetsen: mijn oudste hoefde pas met 3 voor het eerst mee naar de tandarts. Toen ging ze tandjes tellen. Ik had hem er uitgebreid op voorbereid door het consult er voor zo’n spiegeltje mee te vragen van de tandarts. Thuis dus uitgebreid rollenspellen gehouden met peuter waarin hij mijn tanden mocht tellen en ik die van hem, met spiegeltje en al. Dat hielp want het ging super goed! De keer erop zette hij de hele zaak op stelten. Mama was even vergeten dat het opnieuw voorbereid moest worden..
En mijn tandarts zei inderdaad vanaf 2 jaar 2x poetsen en proberen in elk geval niet meer een flesje na het poetsen aan te bieden (met slapen). Wij doen al wel sinds anderhalf jaar 2x per dag omdat dreumes mee gaat in het ritme van peuter. Wat mij mijn dreumes het beste helpt is een vast plekje (krukje) voor het poetsen en hem wat zeggenschap geven. Dan zeg ik “zeg maar aaaaa” en moet ik soms in mijn hoofd wel tot 30 tellen, maar ineens doet hij het. Terwijl als ik aan dring, hij nijdig wordt en het vertikt. En nadat wij hebben gepoetst mag hij uiteraard nog even zelf ‘aaien’.
Hebben jullie sokken tips? Ik had altijd bambino maar daar groeit hij nu uit. Wat blijft lekker zitten en heeft bij voorkeur ook nog de maat op de sok staan?
Het begint onderhand lastig te worden om sokken van peuter en dreumes te onderscheiden, dus ik wil voortaan sokken met maataanduiding gaan kopen.
@poetsen: mijn oudste hoefde pas met 3 voor het eerst mee naar de tandarts. Toen ging ze tandjes tellen. Ik had hem er uitgebreid op voorbereid door het consult er voor zo’n spiegeltje mee te vragen van de tandarts. Thuis dus uitgebreid rollenspellen gehouden met peuter waarin hij mijn tanden mocht tellen en ik die van hem, met spiegeltje en al. Dat hielp want het ging super goed! De keer erop zette hij de hele zaak op stelten. Mama was even vergeten dat het opnieuw voorbereid moest worden..
En mijn tandarts zei inderdaad vanaf 2 jaar 2x poetsen en proberen in elk geval niet meer een flesje na het poetsen aan te bieden (met slapen). Wij doen al wel sinds anderhalf jaar 2x per dag omdat dreumes mee gaat in het ritme van peuter. Wat mij mijn dreumes het beste helpt is een vast plekje (krukje) voor het poetsen en hem wat zeggenschap geven. Dan zeg ik “zeg maar aaaaa” en moet ik soms in mijn hoofd wel tot 30 tellen, maar ineens doet hij het. Terwijl als ik aan dring, hij nijdig wordt en het vertikt. En nadat wij hebben gepoetst mag hij uiteraard nog even zelf ‘aaien’.
Hebben jullie sokken tips? Ik had altijd bambino maar daar groeit hij nu uit. Wat blijft lekker zitten en heeft bij voorkeur ook nog de maat op de sok staan?
Het begint onderhand lastig te worden om sokken van peuter en dreumes te onderscheiden, dus ik wil voortaan sokken met maataanduiding gaan kopen.
donderdag 18 oktober 2018 om 13:21
Dat zei ik ook toch?Aardbei-banaan schreef: ↑18-10-2018 12:39Fiona, zoals ik het heb begrepen is het tot 2 jaar 1x per dag poetsen en vanaf 2 jaar 2x per dag en ook naar de tandarts.
Vervelend dat hij niet wil eten, ik word daar soms ook gefrustreerd van hoor. Dat moet je jezelf niet aanrekenen.
donderdag 18 oktober 2018 om 13:29
donderdag 18 oktober 2018 om 13:47
Ja vam de ivf wist ik, ik zag je voorbijkomen op een ander topic al. En het kan misschien wel zijn dat we eerder tegelijk in de mmm zaten en daar in een topic over meeschreven?lux- schreef: ↑17-10-2018 21:25Ja mijn zoon is een ivf-kind. Heb nog een paar eskimootjes in de vriezer van het ziekenhuis
Maar als ik niet moest afstuderen denk ik dus dat ik er ook wel weer voor zou gaan. Maar ik snap ook dat gevoel van oa Teckel van ‘is het niet toch te snel?’ En dan denk ik dus: nee, want als je wel wacht dan denk je toch ook weer: was het maar vast zover. Zo gaat het nu eenmaal.
Maar als er een ongelukje gebeurt is het welkom hoor
Ik lig nu trouwens ziek op de bank. Dan ben ik ook zooooo blij dat ik geen bv geef momenteel en man ggewoon zoon kan doen en ik lamlendig kan zijn. Wat een ellende vond ik dat, ziek en bv moeten geven
Mocht er een ongelukje gebeuren dan is het ook niet echt een ongelukje toch? Meer een gelukje en dan moet het vast al zo zijn.
Hier ook ziek op de bank en had precies dezelfde gedachte! Haha ziek zijn en bv geven is echt drama. Krijg zelfs bedenkingen over weer zwanger worden.. de vorige keer voelde ik me ook niet topfit. Kijk er niet bepaald naar uit om me weer maanden lang ziek te voelen.
Alles voor het goeie doel he
donderdag 18 oktober 2018 om 13:57
Ik ben nu net 7 weken zwanger en sinds een week weer echt ziek. Het valt me echt zwaar nu met een dreumes. Ze slaapt nu en ik zou eigenlijk moeten werken (ik werk thuis) maar ik voel me zo moe en misselijk dat ik me er niet toe kan zetten. Daar zal ik vanavond wel spijt van krijgen want dat betekent dat ik niet vroeg naar bed kan. Ik voel me ook een beetje schuldig naar dochter toe want ik wilde vanmiddag van alles met haar gaan doen, maar gister stond ik kokhalzend midden op straat. Vorige keer was ik ook zo ziek, ik hoop dat het dit keer sneller wegtrektheytan schreef: ↑18-10-2018 13:47Hier ook ziek op de bank en had precies dezelfde gedachte! Haha ziek zijn en bv geven is echt drama. Krijg zelfs bedenkingen over weer zwanger worden.. de vorige keer voelde ik me ook niet topfit. Kijk er niet bepaald naar uit om me weer maanden lang ziek te voelen.
Alles voor het goeie doel he
Beterschap Heytan!
