Zwanger
alle pijlers
Dit komt echt niet uit...
maandag 25 februari 2019 om 00:47
Hoi,
Ik ben 37, en 4 jaar samen met mijn vriend. Hij heeft uit een vorige relatie een dochter van 9.
We hebben 2 jaar geprobeerd zwanger te raken, wat niet lukte. Nou hebben we met kerst besloten niet langer te proberen, aangezien we er allebei niet jonger op worden, en we het zonder kind van ons samen ook hartstikke fijn hebben samen. Ik heb een afspraak om een spiraal te laten plaatsen. We hebben het (op 1 keer na, want ik dacht dat mijn ovulatie al een week daarvoor geweest was) met condoom gedaan.
We waren bezig om plannen te maken voor mooie reizen (met en zonder zijn dochter), een grote verbouwing, ik ben net begonnen aan een nieuwe baan.
En wat denk je? Ik ben zwanger. Week of 4/5, schat ik.
Vriend is voor zijn werk in het buitenland, en ik wil het niet door de telefoon vertellen. Hij komt vrijdag pas weer thuis...
Twee jaar lang geprobeerd, twee maanden geleden gestopt met proberen, en nou ben ik zwanger. En ik ben er niet blij mee. Ik voel alleen paniek.
Kan iemand me moed inpraten?
Cym
Ik ben 37, en 4 jaar samen met mijn vriend. Hij heeft uit een vorige relatie een dochter van 9.
We hebben 2 jaar geprobeerd zwanger te raken, wat niet lukte. Nou hebben we met kerst besloten niet langer te proberen, aangezien we er allebei niet jonger op worden, en we het zonder kind van ons samen ook hartstikke fijn hebben samen. Ik heb een afspraak om een spiraal te laten plaatsen. We hebben het (op 1 keer na, want ik dacht dat mijn ovulatie al een week daarvoor geweest was) met condoom gedaan.
We waren bezig om plannen te maken voor mooie reizen (met en zonder zijn dochter), een grote verbouwing, ik ben net begonnen aan een nieuwe baan.
En wat denk je? Ik ben zwanger. Week of 4/5, schat ik.
Vriend is voor zijn werk in het buitenland, en ik wil het niet door de telefoon vertellen. Hij komt vrijdag pas weer thuis...
Twee jaar lang geprobeerd, twee maanden geleden gestopt met proberen, en nou ben ik zwanger. En ik ben er niet blij mee. Ik voel alleen paniek.
Kan iemand me moed inpraten?
Cym
maandag 25 februari 2019 om 16:08
Boos niet, maar het geeft wel een hoog "Pffffffff" gehalte.herfstappeltaart schreef: ↑25-02-2019 16:06Ik word er zelfs een beetje boos van maar dat mag ik niet dus ik ga nu op mijn handen zitten.
maandag 25 februari 2019 om 16:09
Ze zit niet in Nederland.herfstappeltaart schreef: ↑25-02-2019 16:04Twee maanden geleden nog wel en nu niet meer. Maar dan ook onomkeerbaar niet meer? Ik begrijp dat jullie hadden aanvaard dat het niet lukte maar ik had het logischer gevonden als jullie 2 maanden (!!!!) later compleet over the moon waren geweest dat je dit cadeau alsnog krijgt.
Snap er dus geen hout van.
To heb je wel een zwangerschapstest gedaan?
maandag 25 februari 2019 om 16:10
Boos? Ik vraag mij écht af wat er tussen kerst en nu allemaal aan de hand is.herfstappeltaart schreef: ↑25-02-2019 16:06Ik word er zelfs een beetje boos van maar dat mag ik niet dus ik ga nu op mijn handen zitten.
maandag 25 februari 2019 om 16:12
Cym schreef: ↑25-02-2019 15:18Dank voor de reacties.
Net met mijn vriend gesproken. Hij schrok heel erg.
Lang gepraat, en ik denk dat het een overtijdbehandeling gaat worden.
Ik ben nét begonnen met mijn nieuwe baan, en ik heb een proeftijd van 6 maanden. (Dat mag hier; niet in Nederland) Ze gaan uiteraard proberen andere redenen te vinden om me buiten te gooien, als ik over 3 maanden zou vertellen dat ik er 6-12 maanden (zo lang heb je hier verlof) tussenuit knijp.
Jank al de hele dag. Vriend is duidelijk; die wil het niet. Om praktische en gevoelsmatige redenen. En ik weet niet hoe ik me voel. Beroerd, vooral. Schuldig, verdrietig, boos, dom, teleurgesteld...
Ik wil hem niet met een ongewenst kind opzadelen, maar dit is zeg maar een laatstekans-kindje.
Ben zo bang dat dit me mijn relatie gaat kosten. Als ik besluit het te houden, sta ik er alleen voor. En als ik het beëindig, ben ik bang dat ik het mezelf én hem de rest van mijn leven kwalijk ga nemen.
(Ik schrijf hier overigens al dik 10 jaar onder een andere naam mee)
maandag 25 februari 2019 om 16:16
Ik kan op een bepaalde manier wel snappen dat je jezelf emotioneel uitschakelt voor een kinderwens als deze niet vervuld wordt (heb zelf in fertiliteitstraject gezeten, trouwens: nu ook weer). Dat de wens niet vervuld wordt, is dan pijnlijker dan het niet meer willen.
Maarrrrr... ik vind dit ook een beetje een vreemd verhaal. Want stel je voor: 2 jaar na het proberen helemaal gewend aan dit idee? Dan snap ik het wel. Maar 2 maanden? Nee, daar kan ik niet bij.
Maarrrrr... ik vind dit ook een beetje een vreemd verhaal. Want stel je voor: 2 jaar na het proberen helemaal gewend aan dit idee? Dan snap ik het wel. Maar 2 maanden? Nee, daar kan ik niet bij.
maandag 25 februari 2019 om 16:17
Heftig, ik snap je verwarring.
Maar ik snap niet zo goed dat 2 maanden terug een baby nog een wens van jullie was en dat al 2 jaar lang en dat het nu ineens een groot probleem is.
Probeer voor jezelf terug te halen wat jullie heeft doen besluiten om wél voor een baby te gaan. Zet het desnoods op papier en lees het een paar keer terug.
Daarnaast de reden waarom nu niet meer.
Weeg daarna af wat voor jullie de beste oplossing is, maar doe het doordacht en niet impulsief.
Zowel bij de baby houden als niet houden is er geen weg terug.
Sterkte met het nemen van jullie beslissing
Maar ik snap niet zo goed dat 2 maanden terug een baby nog een wens van jullie was en dat al 2 jaar lang en dat het nu ineens een groot probleem is.
Probeer voor jezelf terug te halen wat jullie heeft doen besluiten om wél voor een baby te gaan. Zet het desnoods op papier en lees het een paar keer terug.
Daarnaast de reden waarom nu niet meer.
Weeg daarna af wat voor jullie de beste oplossing is, maar doe het doordacht en niet impulsief.
Zowel bij de baby houden als niet houden is er geen weg terug.
Sterkte met het nemen van jullie beslissing
maandag 25 februari 2019 om 16:21
Dit is zo’n verhaal waar ik echt twijfel aan het waarheidsgehalte. Als je actief probeert zwanger te worden en dat lukt niet is dat heel frustrerend om te moeten accepteren. Als je dan binnen twee maanden (!!!) alsnog zwanger wordt, dan is dat toch een geschenk? Ik snap dat je overvallen bent en het niet meer verwacht had, maar om dan maar meteen afstand te doen van de voorheen zo gewenste zwangerschap... 
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 25 februari 2019 om 16:24
agree, wat een raar verhaalBaggal schreef: ↑25-02-2019 16:21Dit is zo’n verhaal waar ik echt twijfel aan het waarheidsgehalte. Als je actief probeert zwanger te worden en dat lukt niet is dat heel frustrerend om te moeten accepteren. Als je dan binnen twee maanden (!!!) alsnog zwanger wordt, dan is dat toch een geschenk? Ik snap dat je overvallen bent en het niet meer verwacht had, maar om dan maar meteen afstand te doen van de voorheen zo gewenste zwangerschap...
maandag 25 februari 2019 om 16:24
Dank voor de reacties, weer.
Die baan... sja, ik woon in een land waar je nagenoeg geen loon krijgt tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Iets van €400 per maand. Dat zou echt betekenen dat we niet rond zouden komen. Er is hier geen vangnet als WW. Als mijn werkgever me zwanger op straat zet, betekent dat nul inkomsten van mij, en zie zwanger maar eens aan een baan te komen.
Helaas ben ik net voor kerst mijn vaste baan verloren ivm reorganisatie. Daardoor was ik best een beetje uit het veld geslagen, waardoor ik wellicht iets te makkelijk heb gezegd dat we 'dan maar moesten stoppen met proberen', ook omdat het al zo lang duurde en ik meer en meer gefrustreerd raakte. Het was eigenlijk meer mijn initiatief dan het zijne. Ik kwam met de verbouwing en reizen op de proppen. "Als het dan tóch niet lukt, gaan we het samen maar leuk maken!" Daarbij is hij mid-40 en wil geen 'stokoude vader worden'. We vonden het samen een prima beslissing.
"Ontzettend ongewenst" las ik in de reacties. Dat is het niet. Mijn vriend 'gunde' me een eigen kind, wilde ook echt wel, maar het is niet dat hij hysterisch bij de lokale kinderwagenwinkel stond te kwijlen. Maar eerlijk gezegd; ik was ook niet wanhopig broeds.
Vriend heeft niet gezegd dat hij bij me weg gaat, als ik het hou. Het is geen eikel, zoals hij al door iemand genoemd werd. Maar je moet het samen 100% zeker willen. En we komen opgeteld niet eens aan 100%... Ik twijfel echt heel erg of ik het überhaupt nog wel wil. Ik had niet voor niks al een afspraak voor een spiraal...
Misschien is het de paniek, de onverwachte wending in het verhaal, de timing...
Die baan... sja, ik woon in een land waar je nagenoeg geen loon krijgt tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Iets van €400 per maand. Dat zou echt betekenen dat we niet rond zouden komen. Er is hier geen vangnet als WW. Als mijn werkgever me zwanger op straat zet, betekent dat nul inkomsten van mij, en zie zwanger maar eens aan een baan te komen.
Helaas ben ik net voor kerst mijn vaste baan verloren ivm reorganisatie. Daardoor was ik best een beetje uit het veld geslagen, waardoor ik wellicht iets te makkelijk heb gezegd dat we 'dan maar moesten stoppen met proberen', ook omdat het al zo lang duurde en ik meer en meer gefrustreerd raakte. Het was eigenlijk meer mijn initiatief dan het zijne. Ik kwam met de verbouwing en reizen op de proppen. "Als het dan tóch niet lukt, gaan we het samen maar leuk maken!" Daarbij is hij mid-40 en wil geen 'stokoude vader worden'. We vonden het samen een prima beslissing.
"Ontzettend ongewenst" las ik in de reacties. Dat is het niet. Mijn vriend 'gunde' me een eigen kind, wilde ook echt wel, maar het is niet dat hij hysterisch bij de lokale kinderwagenwinkel stond te kwijlen. Maar eerlijk gezegd; ik was ook niet wanhopig broeds.
Vriend heeft niet gezegd dat hij bij me weg gaat, als ik het hou. Het is geen eikel, zoals hij al door iemand genoemd werd. Maar je moet het samen 100% zeker willen. En we komen opgeteld niet eens aan 100%... Ik twijfel echt heel erg of ik het überhaupt nog wel wil. Ik had niet voor niks al een afspraak voor een spiraal...
Misschien is het de paniek, de onverwachte wending in het verhaal, de timing...
maandag 25 februari 2019 om 16:26
maandag 25 februari 2019 om 16:29
Ik zei niet dat ie een eikel is. Ik zei dat het een eikel zou zijn als ie gezegd zou hebben dat ie je in de steek zou laten als je toch besluit het kind te houden.
maandag 25 februari 2019 om 16:29
Maar als je in november zwanger was geworden, had je nu in dezelfde situatie gezeten. Zwanger en geen baan. En waarschijnlijk wist je al langer dst je je baan zou kwijtraken en was dat geen reden om te stoppen met proberen. Dus waarom was het toen gewenst en nu niet meer? Dat lijkt me de vraag die je jezelf moet stellen.
maandag 25 februari 2019 om 16:31
Het klinkt allemaal heel gek om eerlijk te zijn. Je kunt niet rondkomen tijdens je zwangerschapsverlof, omdat je héél weinig geld krijgt, maar was dat 2 maanden geleden dan zo anders? En als jullie zo krap zitten, hoe kunnen jullie dan wel een een verbouwing beginnen en aan reizen denken? Ik snap het gewoon niet. 2 maanden terug probeerden jullie nog. En nu kom je met argumenten als: hij wil geen stok-oude vader worden...Cym schreef: ↑25-02-2019 16:24Dank voor de reacties, weer.
Die baan... sja, ik woon in een land waar je nagenoeg geen loon krijgt tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Iets van €400 per maand. Dat zou echt betekenen dat we niet rond zouden komen. Er is hier geen vangnet als WW. Als mijn werkgever me zwanger op straat zet, betekent dat nul inkomsten van mij, en zie zwanger maar eens aan een baan te komen.
Helaas ben ik net voor kerst mijn vaste baan verloren ivm reorganisatie. Daardoor was ik best een beetje uit het veld geslagen, waardoor ik wellicht iets te makkelijk heb gezegd dat we 'dan maar moesten stoppen met proberen', ook omdat het al zo lang duurde en ik meer en meer gefrustreerd raakte. Het was eigenlijk meer mijn initiatief dan het zijne. Ik kwam met de verbouwing en reizen op de proppen. "Als het dan tóch niet lukt, gaan we het samen maar leuk maken!" Daarbij is hij mid-40 en wil geen 'stokoude vader worden'. We vonden het samen een prima beslissing.
"Ontzettend ongewenst" las ik in de reacties. Dat is het niet. Mijn vriend 'gunde' me een eigen kind, wilde ook echt wel, maar het is niet dat hij hysterisch bij de lokale kinderwagenwinkel stond te kwijlen. Maar eerlijk gezegd; ik was ook niet wanhopig broeds.
Vriend heeft niet gezegd dat hij bij me weg gaat, als ik het hou. Het is geen eikel, zoals hij al door iemand genoemd werd. Maar je moet het samen 100% zeker willen. En we komen opgeteld niet eens aan 100%... Ik twijfel echt heel erg of ik het überhaupt nog wel wil. Ik had niet voor niks al een afspraak voor een spiraal...
Misschien is het de paniek, de onverwachte wending in het verhaal, de timing...
maandag 25 februari 2019 om 16:33
TO: dus als ik het goed begrijp is het enige verschil tussen de periode voor de kerst en nu dat je geen/weinig zwangerschapsverlof zal hebben waardoor je financieel niet goed rond komt?
Het argument stokoude vader snijdt geen hout, want dat gold een paar maanden geleden nog niet en nu opeens wel? Komt op mij over als: in woorden gun ik je een kind, maar nu jij zwanger bent eigenlijk liever niet...
Als jij echt graag een eigen kind wil, lees de post van Tinydancer dan nog even terug vwb de afweging die jij moet maken.
Het argument stokoude vader snijdt geen hout, want dat gold een paar maanden geleden nog niet en nu opeens wel? Komt op mij over als: in woorden gun ik je een kind, maar nu jij zwanger bent eigenlijk liever niet...
Als jij echt graag een eigen kind wil, lees de post van Tinydancer dan nog even terug vwb de afweging die jij moet maken.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 25 februari 2019 om 16:34
Reorganisatie, was niet vantevoren aangekondigd.forumfossiel schreef: ↑25-02-2019 16:29Maar als je in november zwanger was geworden, had je nu in dezelfde situatie gezeten. Zwanger en geen baan. En waarschijnlijk wist je al langer dst je je baan zou kwijtraken en was dat geen reden om te stoppen met proberen. Dus waarom was het toen gewenst en nu niet meer? Dat lijkt me de vraag die je jezelf moet stellen.
maandag 25 februari 2019 om 16:36
Dus in feite komt het alleen neer op je baan/inkomsten. Verder is er in de afgelopen twee maanden NIETS veranderd...
‘t Is maar wat je belangrijk(er) vindt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 25 februari 2019 om 16:36
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik na de positieve test ook een nacht slecht geslapen hoor. Het vloog me opeens aan, de verantwoordelijkheid, het gevoel van niet meer terug kunnen, twijfels of we het wel konden, een kind opvoeden. Mijn vriendinnen met kinderen hebben dat allemaal gehad. Kennelijk een vrij veel voorkomende reactie. En dat was met zwangeren die heel bewust zwanger wilden worden.
Ik zou dus even afwachten of dit gevoel niet weer afzakt en wellicht plaatsmaakt voor blijdschap of een gevoel van ik wil dit wel.
Overigens ben ik ook nooit broeds geweest, bij mij heeft er geen eierstok geklapperd. Wij wilden graag samen een kind krijgen. Dat is gelukkig gelukt. Dus broeds zijn of diepe oerwensen zijn ook geen eisen om een zwangerschap te moeten of mogen doorzetten. Dat jullie niet zullen rondkomen lijkt me wel heel vervelend overigens, kan me voorstellen dat dat aardig op je drukt.
Ik zou dus even afwachten of dit gevoel niet weer afzakt en wellicht plaatsmaakt voor blijdschap of een gevoel van ik wil dit wel.
Overigens ben ik ook nooit broeds geweest, bij mij heeft er geen eierstok geklapperd. Wij wilden graag samen een kind krijgen. Dat is gelukkig gelukt. Dus broeds zijn of diepe oerwensen zijn ook geen eisen om een zwangerschap te moeten of mogen doorzetten. Dat jullie niet zullen rondkomen lijkt me wel heel vervelend overigens, kan me voorstellen dat dat aardig op je drukt.
maandag 25 februari 2019 om 16:37
Omdat ik nu wél 3000 euro per maand te spenderen heb van mijn salaris, en tijdens verlof niet. Zowat heel m'n spaarpot om rond te komen tijdens een jaar verlof, is omgekieperd in een nieuwe aanbouw met keuken en badkamer.
maandag 25 februari 2019 om 16:41
Cym, je hoeft je van mij niet te verdedigen hoor. Jouw baarmoeder, jouw zwangerschap, jouw keus. Het komt neer op prioriteiten. Ik weet wel dat mijn afweging in jouw geval anders zou zijn en ik de zwangerschap, ondanks de financiele implicaties, zou doorzetten. Zeker als dit wss de enige kans zou zijn op het moederschap waarvan jij verklaart dat je het zo onzettend graag wilde. Maar nogmaals, jouw keus. Begrijp alleen niet zo wat je van ons verwacht qua reacties...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
