Depressietopic - praat mee!

@dewereld. Wat vervelend! Veel mensen hebben andere ervaringen, maar ik heb nooit verschil gemerkt qua merkloos of niet. Maar dat kan ook geluk zijn natuurlijk!

@feya. Het gaat nu dag voor dag bij jou. Hoe is vandaag verlopen.
Ik zou temazepam graag blijven gebruiken, maar omdat je er zo snel verslaafd aan raak kan ik dit niet doen. Maar niet ideaal zo.

Vervelend al dat verzetten, als ik jou zo lees klinkt het wel of je man een sessie kan gebruiken. En ook financieel wil je wel weten waar je aan toe bent. Gelukkig volgende week dan al, is te overzien.
Fijn dat je psycholoog even voor je op de rem trapt. Heb je het nog over het hyper zijn gehad? Of hangt dat met teveel willen samen?

Met mij nog hetzelfde. En vandaag die vergadering gehad, door gedoe op het werk al een tijd niet meer gedaan en het viel vies tegen. Het lukt gewoon niet om alles te volgen en het is te druk voor me ( 15 man in een kleine ruimte). Nadien echt helemaal afgedraaid. kinderen maar achter een beeldscherm gedropt en alleen het hoognodige gedaan. Bedrituelen nog en dan is deze dag gelukkig ook weer voorbij.

@fade. Wel goed dat die psycholoog zo op de rem trapt! Wel lastig dat het nodig is.
Hoe staat het met je grote hoeveelheden energie?
Zoals een spreekwoord zegt 'hardlopers zijn doodlopers'

De schade van te snel gaan is groter (terugval) dan die van te langzaam gaan (een x aantal weken tijdsverlies).

Wel vervelend al die gesprekken verplaatst. Fijne avond!

@ choco, is er geen alternatief? Ik deed het redelijk op lormetazepam ( werd er alleen te duf van overdag naar mijn zin)

Mijn dag was goed wel erg druk (vrijwilligerswerk).
Ook was ik erg moe en wat labiel (daardoor?). Zit nu op de bank met een kleedje en doe niets meer!

@freya. Gelukkig zit het er voor jou ook grotendeels op, dat is weer achter de rug! Sterkte verder.

@freya. Haha we crossposten.
Nou dat zou ik weleens kunnen vragen!

@ choco, en ik zit ook op de bank onder een dekentje.

Ik wil ook graag even mijn ei kwijt..
Het gaat al ongeveer 2 jaar niet goed met me.
Na veel tegenslagen in een korte tijd zit ik er echt doorheen. Zit al sinds september 2018 thuis door een knie operatie (gescheurde kruisband), en in januari 2019 een zware operatie aan mn andere knie door een scooterongeluk..
Ik heb anderhalf jaar met een gescheurde kruisband gelopen omdat ze in het ziekenhuis bleven volhouden dat er niets aan de hand was. Ik dus gewoon mn opleiding beveiliging met o.a veel sporten gevolgd maar gelukkig wel behaald met veel pijn en moeite. Ik merkte dat het metaal ook steeds slechter met me ging. Begon steeds negatiever te denken over van alles. Alles begon met steeds meer moeite te gaan en het leek alsof er een soort donkere wolk boven me kwam te hangen. Ook werd ik een beetje angstig op een of andere manier, als ik bijvoorbeeld in een drukke metro zat. (Heb nu geen last meer van angsten, al moet ik dat nog maar even aanzien als ik weer wat meer buiten ben)
Nou na die opleiding dus in september geopereerd, zou een revalidatie van 9 maanden zijn in totaal. 3 maanden op de bank gezeten, steeds bozer en negatiever over het leven nadenken.. Maar toch had ik ergens nog een beetje hoop dat het wel goed zou komen, en als ik het mag zeggen ben ik best een sterkt persoon, ik zou me hier ook wel doorheen slepen.
Na 3 maanden ging het weer best goed met mijn knie en besloot weer te gaan werken in dus december. Nogsteeds ging met mentaal alleen maar achteruit. Kon alleen maar denken van wat nu, ik zit in mn 2e tussenjaar in mn leven(in 2015 ook een half jaar een tussenjaar ivm met andere opleiding), ik wil gewoon lekker weer naar school en mn 2e beveiliging diploma halen zodat ik daarna kon solliciteren bij de politie.
Maar in januari dit jaar ging het fout, net nu ik weer een aan het werk was bij mn bijbaantje kreeg ik een scooterongeluk en heb daarbij mn rechter knie verbrijzeld als het ware. Best zware operatie gehad en weer thuis beland na een week ziekenhuis. Weer een revalidatie die 1,5 jaar gaat duren, en jawel, ik kan gedag zeggen tegen mijn droom om te werken bij de politie.. Wil de kunst knie namelijk echt vermijden en dat gaat alleen kunnen door gewoon geen fysiek zwaar werk te doen.

Nu een paar weken later gaat het met mn knie wel redelijk (loop wel nog met krukken) maar metaal echt niet goed.
Zoveel ongeluk en pijn in zo'n korte tijd. Ik ben boos, verdrietig en vooral erg negatief.
Al 2 jaar lang, en ik dacht een jaar geleden nog ik los dit zelf wel op, ik wordt vast wel weer blij. Maar nee het is alleen maar erger geworden. Ik heb er ook gewoon echt geen zin meer in, en vind dat echt erg om zelf te zeggen omdat ik altijd een super blij kippetje was. Waar ik was was blijdschap, en waar ik nu ben is negativiteit.
Ik woon nog thuis, ben 19 jaar en heb gelukkig wel broers/zussen en een hele lieve moeder die me overal mee helpt, maar mentaal kunnen ze me helaas niet helpen.

Ben gister eindelijk naar de dokter geweest en heb mijn verhaal gedaan. Doorverwezen naar een psycholoog/psychotherapeut om over mn trauma's te praten.. Ik weet niet echt wat ik kan verwachten maar ik hoop gewoon zo dat ik weer vrolijk kan worden, zin in het leven kan krijgen en dat het stopt met die negatieve gedachtes. Ook ben ik super moe terwijl ik de hele dag niets (kan) doe(n). En alles wat ik wel doe kost super veel energie.

Wat kan ik nou een beetje verwachten van praten met een psycholoog/psychotherapeut?

Echt een lang verhaal geworden, sorry daarvoor maar moest het echt kwijt. Mensen in mijn omgeving kan ik wel mee praten, maar zullen het niet volledig begrijpen.. Jullie wel..

Ik zal jullie op de hoogte houden? Wordt maandag gebeld om een afspraak te maken..

Groetjes

@ettolrahc: wat Fade zegt. De eerste intakes zijn het zwaarste, vaak heb je meerdere gesprekken nodig om precies te bepalen wat er aan de hand is en waar je moet zijn. de ene peut is de andere niet en soms volgt doorverwijzing. Ook zal je heel moe zijn na zo'n sessie. Je hebt echt veel pech gehad! ongelukken staan hoog op het lijstje om trauma's te veroorzaken. Je bent hier niet alleen in!

@Fade: super dat het wat beter gaat en dat je man kan gaan beginnen
De tekst die je hebt uitgekozen is ook heel mooi

wat mij betreft: soms heb je van die momenten in je leven dat alles samen komt. Op mijn werk willen ze van mij af en dat zorgt nogal voor druk. as dinsdag heb ik een definitief gesprek over mijn toekomst en dat zou een ommekeer (ten goede voor mij ) kunnen betekenen. Er moeten eindelijk knopen doorgehakt worden en ik kan dat niet doen (nog geen andere baan) Benik er blij mee? Nee. zou wel moeten. Zie ik er tegenop ? nee. Zou wel moeten. dat het mij iets doet blijkt wel uit de nachtmerrie die ik vannacht had: ik kwam op het werk en ze waren alvast mijn spullen aan het inpakken "want ik ging toch weg" waarop ik zei "ja, maar ik heb mijn gesprek nog niet gehad" . antwoord: "daar loopt het toch op uit. We hebben je account ook alvast maar afgesloten" ik: Ik werd wakker, letterlijk met tranen in mijn ogen. van woede, welteverstaan. dus...spannend.

Thanks jullie <3

@FadeToBlack oke ik ben benieuwd! Hoop zo dat het goed komt.. mooie tekst btw!

@meiroosje ja ik had niet echt verwacht (of naja eigenlijk is het best logisch) dat het mentaal slecht zou gaat door fysieke problemen. Ik dacht nou operatie en klaar, maar er komt zoveel meer bij kijken.
Ik heb al een mindfulness cursus besteld en een paar stukjes van gelezen, maar ik kan het gewoon niet.

Totaaaal geen zin in, na 3 zinnen denk ik al ja zal allemaal wel, beter gaat het toch niet worden. Denk dat het ook niet zo verstandig is om hier nu al mee te beginnen
Eerst maar eens kijken hoe het bij de psycholoog gaat..

Hoe zit het met jullie trouwens? Ik kom zomaar even binnen vallen natuurlijk..

Hey Fade, serieus? van jou? oh, wat goed! prachtige tekst.

ja, ik heb het al jaren niet meer naar mijn zin; bedrijf is in andere handen gekomen en zoals dat kan gaan, moet je constateren dat je er niet meer past. Het is mede een van de oorzaken van het terugkomen van de depressie. Dec 2017 zat ik er echt doorheen en balanceerde op het randje van burnout. omdat ik toen al bij een peut liep heeft die het onderkent, gezegd dat ik bij haar uitbehandeld was en mij verwezen naar een peut met een ander specialisme. Superpeuten alletewee.

@meiroosje wat vervelend zeg.. maar wat super fijn dat je 2 superpeuten (gehad) hebt.

Vandaag weer zo'n dag dat ik nergens zin in heb. En maar blijven liggen in bed. Heb toch nog wat afgesproken vanavond omdat ik echt even de deur uit MOET. Zit mezelf echt helemaal op te vreten, zo veel woede ook in me echt bizar.

@fadefoblack ja het enige wat ik voel is somberheid en agressie. Zelfs als ik met vrienden ben voel ik me k*t.. ik ben niet uit gegaan maar ben naar een vriendin gegaan om toch even de uit geweest te zijn. Want ik weet dat ik na morgen weer een hele week thuis zit. Fysio voor mn knie op maandag en vrijdag. Dat is het enige waar ik nog een klein beetje naar uit kan kijken omdat ik dan fysiek nog een beetje vooruit kan gaan..

Ettolrahc: wat vervelend is dat toch, zo'n neerslachtigheid. het is net dikke teer waar je in stapt en waar je niet uitkomt. Ik denk inderdaad dat je iets te vroeg begonnen bent met mindfull. ik word er overigens heel erg krieblig van, van dat mindfull. ik merk dat het beter gaat sinds ik kan accepteren dat ik depressie heb. daarvoor was ik vooral aan het denken : joh, stel je niet zo aan je kan best (vul maar in). nu ik weet dat dit er ECHT is, lijkt het een soort "rust" te geven

@Fade: jazeker! ik vermoed ook een vso van hun kant, maar daar hoor ik dinsdag dus meer over.

gisteren hadden we een feestje in een wokrestaurant. Dat was op zijn zachtst gezegd, gezien al de prikkels uitdagend te noemen. Was ook nog eens een uur rijden van ons huis. Als ik daarbij het uur tijdsverschil op tel, ben ik volkomen van slag. heel moe, als in "ik kan mijn arm niet optillen " moe. kennelijk kan ik dit soort zaken nog gewoon niet aan. Het was een bijzondere verjaardag (85) dus ook niet echt een optie om te zeggen "ik blijf thuis". Dus ik ben bezig om een plan de campagne voor vandaag te maken: veel rusten, lezen en tukjes doen. opladen!

nog meer mensen last van het tijdsverschil?

Welkom ettolrahc.

Best wel het een en ander geschreven waar ik op wil reageren maar het lukt ff niet. Gaat niet zo heel lekker helaas. Zolang ik bezig blijf gaat het wel maar zodra ik stilval werkt de depressie hevig verstikkend en verlammend.

@freya25