Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
woensdag 17 juli 2019 om 10:10
Ach wat een vreselijk verdrietig nieuws. Toen ik las over zijn verwardheid dacht ik al aan uitzaaingen in de hersenen. Wat is het snel gegaan en wat oneerlijk allemaal.
Ik kom zelf uit de zorg en inderdaad gaan deskundigen ervan uit dat het gehoor tot het laatst intact blijft.
Zeg hem dus alles wat je wilt zeggen tegen hem, ook al reageert hij niet. Hij hoort je zeker en vast.
Let ook op dat bezoek oplet met wat ze zeggen omdat ze denken dat hij niets meer meekrijgt.
Vrouw, ik wens je alle sterkte van de wereld en hoop dat je op een waardevolle manier (in zoverre dat mogelijk is in deze situatie) afscheid kunt nemen..
Ik kom zelf uit de zorg en inderdaad gaan deskundigen ervan uit dat het gehoor tot het laatst intact blijft.
Zeg hem dus alles wat je wilt zeggen tegen hem, ook al reageert hij niet. Hij hoort je zeker en vast.
Let ook op dat bezoek oplet met wat ze zeggen omdat ze denken dat hij niets meer meekrijgt.
Vrouw, ik wens je alle sterkte van de wereld en hoop dat je op een waardevolle manier (in zoverre dat mogelijk is in deze situatie) afscheid kunt nemen..
woensdag 17 juli 2019 om 10:34
Ik zit hier tot tranen geroerd op de bank. Oh lieve Pink, wat een verdriet. Wat gaat het snel. Zo oneerlijk. Verdomde rot ziekte. Ik huil met je mee
Je gaf aan dat je hem nog zoveel wilde zeggen en ik begrijp precies wat je bedoeld. Ik had met mijn zus afgesproken dat zij mee zou gaan naar onze tweede echo waarbij we het hartje van ons kindje zouden zien en horen kloppen. We zagen dat ze plotseling heel hard achteruit ging dus deze afspraak hebben we naar voren geschoven. Maar ze was plotseling zo warrig en voor we het wisten konden we niet eens meer met haar praten. En als ze al wakker was dan was ze in paniek omdat ze ademnood had. Toch heb ik haar, op de avond voor haar overlijden, ons filmpje laten horen met het kloppen van de hartslag van ons kleine meisje. Ik hoop zo dat ze het gehoord heeft.
Mijn nichtje zat op dezelfde avond naast haar bed. Huilend in mijn armen. Intens verdrietig omdat ze toen pas besefte hoe ziek haar moeder was en echt zou komen te overlijden. Mijn zus zat op dat moment onder de morfine en slaapmedicatie omdat wakker zijn een te grote lijdensweg was. We dachten echt dat ze ons niet meer kon horen. Op het moment dat ik mijn nichtje zei dat ze best haar hand mocht pakken en haar mocht vasthouden, gingen haar ogen open. Heel even maar. Met haar laatste wilskracht, haar allerlaatste krachten, zochten de vingers van mijn lieve zus de handen van haar prachtige dochter. Daarna sloot ze haar ogen weer. De volgende ochtend is ze overleden....
Ik denk dus echt dat jouw man zal horen wat je zegt. Zeg het hem maar. Zeg hem alles wat je wilt zeggen. Vertel hem hoeveel je van hem houd. Hij hoort je. Dat weet ik zeker.
Ook al kennen we elkaar niet, ik ben in gedachten bij je. Woorden schieten mij echt tekort maar ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. Hij is je maatje. Hij blijft je maatje. Voor altijd.
Je gaf aan dat je hem nog zoveel wilde zeggen en ik begrijp precies wat je bedoeld. Ik had met mijn zus afgesproken dat zij mee zou gaan naar onze tweede echo waarbij we het hartje van ons kindje zouden zien en horen kloppen. We zagen dat ze plotseling heel hard achteruit ging dus deze afspraak hebben we naar voren geschoven. Maar ze was plotseling zo warrig en voor we het wisten konden we niet eens meer met haar praten. En als ze al wakker was dan was ze in paniek omdat ze ademnood had. Toch heb ik haar, op de avond voor haar overlijden, ons filmpje laten horen met het kloppen van de hartslag van ons kleine meisje. Ik hoop zo dat ze het gehoord heeft.
Mijn nichtje zat op dezelfde avond naast haar bed. Huilend in mijn armen. Intens verdrietig omdat ze toen pas besefte hoe ziek haar moeder was en echt zou komen te overlijden. Mijn zus zat op dat moment onder de morfine en slaapmedicatie omdat wakker zijn een te grote lijdensweg was. We dachten echt dat ze ons niet meer kon horen. Op het moment dat ik mijn nichtje zei dat ze best haar hand mocht pakken en haar mocht vasthouden, gingen haar ogen open. Heel even maar. Met haar laatste wilskracht, haar allerlaatste krachten, zochten de vingers van mijn lieve zus de handen van haar prachtige dochter. Daarna sloot ze haar ogen weer. De volgende ochtend is ze overleden....Ik denk dus echt dat jouw man zal horen wat je zegt. Zeg het hem maar. Zeg hem alles wat je wilt zeggen. Vertel hem hoeveel je van hem houd. Hij hoort je. Dat weet ik zeker.
Ook al kennen we elkaar niet, ik ben in gedachten bij je. Woorden schieten mij echt tekort maar ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. Hij is je maatje. Hij blijft je maatje. Voor altijd.
woensdag 17 juli 2019 om 11:31
Voor jou ook een
Anna. Dit zal denk ik voor jou heel confronterend zijn. Sterkte!
woensdag 17 juli 2019 om 12:03
woensdag 17 juli 2019 om 12:11
Stille meelezer hier, maar zit zo te janken en wil graag zeggen dat ik het onnoemelijk naar vind dat je dit mega heftige traject mee moet maken. Tranen met tuiten. Ik gun je heel veel liefde en kracht en denk aan je 
En wat mooi dat hij je ‘jankerd’ noemde, op een soort humoristische manier toch heel liefdevol?
Nogmaals, er word aan je gedacht.
En wat mooi dat hij je ‘jankerd’ noemde, op een soort humoristische manier toch heel liefdevol? Nogmaals, er word aan je gedacht.
woensdag 17 juli 2019 om 12:14
woensdag 17 juli 2019 om 12:29
Stille meelezer sinds kort. Vorig jaar is mijn zwager overleden aan longkanker, in 4 maanden was het over, overal uitzaaiingen. Hij besefte het heel goed maar ook weer niet, hij geloofde het niet, dacht dat tijdelijk nog 20 jaar betekende. Pas bij de 3e "second" opinion toen hij al liggend vervoerd moest worden, mijn man en zijn moeder gingen mee, zijn vrouw kon het niet meer aan (wat ik ook heel goed begrijp), drong het echt tot hem door en kreeg hij rust, drie dagen later overleed hij. Dat vind ik zo goed van je, zo sterk en zo daadkrachtig maar denk ook aan jezelf. Het ziekenhuis stuurde hem de week ervoor naar huis, hij was te slecht. Een hospice kon niet meer. Maar thuis was heel fijn met verpleging voor de nacht en overdag iemand die een paar keer kwam kijken. Wij zijn om de beurt en ook samen bij hem gebleven. Hij stierf omringd door zijn naaste familie. Ik had niet eerder gereageerd, te moeilijk, te vers en te herkenbaar. Ook bij hem waren de uitzaaiingen in zijn hoofd en ergens wist ik het. Ik zei enkele weken voor het echt mis ging, dat mijn zwager zichzelf niet leek. Ik dacht toen aan een vroege vorm van dementie. Helaas had ik ongelijk.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte. Zeg nog alles wat je wilt zeggen, koester je herinneringen.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte. Zeg nog alles wat je wilt zeggen, koester je herinneringen.
angelica1408 wijzigde dit bericht op 17-07-2019 12:31
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
2.38% gewijzigd
