Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
vrijdag 19 juli 2019 om 00:56
ook voor jou eenCoconuts12 schreef: ↑18-07-2019 11:46Ik lees hier af en toe mee. Maar wilde nu toch even reageren. Niet schuldig voelen om wat je voelt. Heel veel sterkte
Er is geen goed of fout hierin.
Toen mijn vader overleed bijna twee maanden geleden ben ik erbij geweest. Heel vaak heb ik de neiging moeten onderdrukken om niet weg te rennen. Overleden personen heb ik vaak gezien, niet het sterfproces. Ik ben achteraf blij dat ik gebleven ben. Maar echt, dat us voor iedereen anders. Volg hierin je gevoel, echt.
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
vrijdag 19 juli 2019 om 07:52
Stille meelezer hier. Heel veel sterkte PW, wat ontzettend heftig, wat een lijden waar je doorheen gaat. Je vaders opmerking raakte me diep, wat een liefde!
Ook hier ooit gewaakt bij mijn vader. Ik ben wel eens echt weggerend toen ik alleen met hem was en zijn ademhaling stokte. Ik vond het zo eng... uiteindelijk was ik wel bij zijn overlijden. De dagen daarna voelde dat als bijna traumatisch, ik vond het echt wel heftig. Ii zat er echt op te wachten en toch was het zo onverwacht ineens zover... Achteraf is het een heel mooie herinnering. Blijf dicht bij je gevoel. Je kunt het niet fout doen nu. Je handelt vanuit liefde, dat is altijd goed! Heel veel kracht wens ik jou
Ook hier ooit gewaakt bij mijn vader. Ik ben wel eens echt weggerend toen ik alleen met hem was en zijn ademhaling stokte. Ik vond het zo eng... uiteindelijk was ik wel bij zijn overlijden. De dagen daarna voelde dat als bijna traumatisch, ik vond het echt wel heftig. Ii zat er echt op te wachten en toch was het zo onverwacht ineens zover... Achteraf is het een heel mooie herinnering. Blijf dicht bij je gevoel. Je kunt het niet fout doen nu. Je handelt vanuit liefde, dat is altijd goed! Heel veel kracht wens ik jou
vrijdag 19 juli 2019 om 08:15
Lief, dank je wel.
vrijdag 19 juli 2019 om 08:24
vrijdag 19 juli 2019 om 08:31
PW, ik heb stil je post van gisteren gelezen.
Wat ik echt nog tegen je wil zeggen is dat hij geen kasplantje is. Hij is aan het sterven. Dat verwijd moet je je niet maken.
Het is ontzettend moeilijk en verdrietig om hem zo te zien.
Met mijn vader hebben we ook niet afgesproken hoe hij het wilde, of hij ons erbij wilde hebben. Het liep zo en hij was rustig. Wij waren blij dat we erbij waren. Het gaf ons rust en het hielp ons bij het rouwproces. Mijn moeder kijkt er, hoe raar het mss ook klinkt, met een fijn gevoel op terug. Ze mist mijn vader uiteraard, maar het heeft haar ook geholpen. Af en toe zijn hand vastgehouden of even gestreeld. Maar toen hij echt aan het sterven was heeft ze hem losgelaten. En zaten we heel stil rond zijn bed.
Heel veel sterkte! Als je vragen hebt over het sterfproces stel ze gewoon. Nergens mee rond blijven lopen.
Wat ik echt nog tegen je wil zeggen is dat hij geen kasplantje is. Hij is aan het sterven. Dat verwijd moet je je niet maken.
Het is ontzettend moeilijk en verdrietig om hem zo te zien.
Met mijn vader hebben we ook niet afgesproken hoe hij het wilde, of hij ons erbij wilde hebben. Het liep zo en hij was rustig. Wij waren blij dat we erbij waren. Het gaf ons rust en het hielp ons bij het rouwproces. Mijn moeder kijkt er, hoe raar het mss ook klinkt, met een fijn gevoel op terug. Ze mist mijn vader uiteraard, maar het heeft haar ook geholpen. Af en toe zijn hand vastgehouden of even gestreeld. Maar toen hij echt aan het sterven was heeft ze hem losgelaten. En zaten we heel stil rond zijn bed.
Heel veel sterkte! Als je vragen hebt over het sterfproces stel ze gewoon. Nergens mee rond blijven lopen.
vrijdag 19 juli 2019 om 09:15
PW. Wat gaat het ineens snel. Het is zo logisch dat je dit wil begrijpen en je daarom zo veel vragen stelt, maar je hebt echt gedaan wat je kon. Als ik het zo lees, heeft niemand deze snelle achteruitgang kunnen voorspellen.
Wat je ook doet in de komende tijd; het is goed. Of je bij hem bent, of even alleen wil zijn. Of je bij de Chinees eet, of een boterhammetje aan zijn bed. En ook of je het nou eng vindt of er juist graag bij wil zijn; het is goed. Je man weet dat je van hem houdt en jij weet van zijn liefde voor jou. Koester dat, koester de gedachtes aan hem. En maak keuzes die je op dat moment goed lijken. Dan zijn ze dat ook.
Dikke knuf.
Wat je ook doet in de komende tijd; het is goed. Of je bij hem bent, of even alleen wil zijn. Of je bij de Chinees eet, of een boterhammetje aan zijn bed. En ook of je het nou eng vindt of er juist graag bij wil zijn; het is goed. Je man weet dat je van hem houdt en jij weet van zijn liefde voor jou. Koester dat, koester de gedachtes aan hem. En maak keuzes die je op dat moment goed lijken. Dan zijn ze dat ook.
Dikke knuf.
vrijdag 19 juli 2019 om 09:42
Ik huil met je mee Pink, wat hebben jullie het nu voor jullie kiezen gekregen. Het leven is soms gewoon zo oneerlijk. Ook heb ik een kaarsje opgestoken voor jullie. Ik ben verder niet gelovig, maar als het gebeurt hoop ik dat hij naar het licht wordt begeleid.
Denk ook aan jezelf. Zeker met de komende dagen/weken die nu gaan komen is dat erg belangrijk
Denk ook aan jezelf. Zeker met de komende dagen/weken die nu gaan komen is dat erg belangrijk
vrijdag 19 juli 2019 om 09:54
Ik hoop echt voor Pink dat het overlijden nu snel mag komen. Verstaan jullie mij aub niet verkeerd!
Ze houdt zich sterk, doet wat ze kan, maar ik denk dat, eens de dood is ingetreden, ze haar 'klop' gaat krijgen. Nu zit ze zoals ik haar lees, 100% in een zorgmodus en ik vrees dat ze de signalen van haar lichaam (en geest) onderdrukt. Begrijpelijk, ze wil nog doen wat ze kan doen, nadien is er geen 'samen' meer.
Ik zou het echt een gunst vinden als het onherroepelijke rustig mag verlopen. Zoals een kaars die uitdooft. Want ik kan goed begrijpen hoe bang ze moet zijn: geen ervaring met 'doodgaan' en de vraag hoe het stervensmoment gaat zijn. In mijn ogen heeft niet alleen haar man genoeg geleden, maar zij ook.
Ik geloof niet in god, maar wel in het lot en daarom vraag ik aan 'het lot': laat aub verder strijden aan hen voorbij gaan, ze hebben deze beker tot de bodem geledigd, het is genoeg geweest.
Ze houdt zich sterk, doet wat ze kan, maar ik denk dat, eens de dood is ingetreden, ze haar 'klop' gaat krijgen. Nu zit ze zoals ik haar lees, 100% in een zorgmodus en ik vrees dat ze de signalen van haar lichaam (en geest) onderdrukt. Begrijpelijk, ze wil nog doen wat ze kan doen, nadien is er geen 'samen' meer.
Ik zou het echt een gunst vinden als het onherroepelijke rustig mag verlopen. Zoals een kaars die uitdooft. Want ik kan goed begrijpen hoe bang ze moet zijn: geen ervaring met 'doodgaan' en de vraag hoe het stervensmoment gaat zijn. In mijn ogen heeft niet alleen haar man genoeg geleden, maar zij ook.
Ik geloof niet in god, maar wel in het lot en daarom vraag ik aan 'het lot': laat aub verder strijden aan hen voorbij gaan, ze hebben deze beker tot de bodem geledigd, het is genoeg geweest.
vrijdag 19 juli 2019 om 10:02
Wat moet dit zwaar voor jullie zijn. Voel je alsjeblieft niet schuldig dat je man nu op een kasplantje lijkt. Een kasplantje wordt in leven gehouden om het maar 'leven' te kunnen noemen. Dat plantje krijgt eten en vocht via allerlei slangen, kan soms niet meer bewegen en haalt niets meer uit het leven, maar wordt wel in leven gehouden. Jouw man wordt niet langer in leven gehouden dan zijn lichaam aan kan. Het belangrijkste is dat hij nu geen pijn heeft of oncomfortabel is. Het einde mag alleen niet meer sneller komen (door meer medicatie te geven) dan zijn lichaam zelf doet. Weet dat jij de keuzes hebt gemaakt die in deze situatie het beste zijn voor jouw man.PinkWombat schreef: ↑18-07-2019 23:29Het doet me pijn om hem zo te zien, helemaal van de wereld. En het doet me pijn om te weten dat hij dit echt niet gewild zou hebben. Hij wilde geen kasplantje zijn. Niet voor zichzelf, maar zeker ook niet voor mij en alle naasten om ons heen. Hij vond het verschrikkelijk voor mij dat ik dit mee moet maken en hij wilde het voor mij ook zo goed mogelijk regelen. Bij het gesprek wat we hebben gehad over euthanasie met de huisarts, heeft mijn man gezegd dat hij niet wilde dat ik in een situatie kwam waarbij ik allerlei keuzes moest maken omdat mijn man die keuzes dan niet meer kon maken. Helaas is dit wel gebeurd.
Het kan heel snel gaan, maar ook dagen duren. Er is vaak niets over te zeggen. Wel zie je dat mensen steeds meer en langere adempauzes krijgen, minder urineproductie krijgen, koude handen/voeten krijgen, soms ook verkleuring van de huid of vocht vasthouden.
vrijdag 19 juli 2019 om 10:44
In aanvulling op houtduif, weet dat palliatieve sedatie echt alleen in de allerlaatste levensfase ingezet wordt. Het is volledig gericht op comfort en een zo waardig mogelijk heengaan.
Bij een kasplantje heb ik het beeld dat er ondanks minimale kwaliteit van leven alles uit de kast wordt gehaald om 'het plantje' in leven te houden. Echt een wezelijk verschil dus, ik hoop dat dat je wat helpt om er met wat meer rust over te kunnen denken!
Ik lees en begrijp je verdiet en pijn. Maak en neem daarvoor ruimte. Ik wens je en jullie toe dat je man rustig heen kan gaan en dat jij in dat proces meegenomen en ondersteunt wordt. Ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt om je te vangen als je valt. Weet in ieder geval dat er hier veel liefde en steun voor je is.
Je doet het goed. Er is niet 1 manier van omgaan met deze afschuwelijke situatie. Ieder op zijn eigen manier. Ik wens je ook vandaag weer veel sterkte en moed toe en stuur jullie veel liefde
Bij een kasplantje heb ik het beeld dat er ondanks minimale kwaliteit van leven alles uit de kast wordt gehaald om 'het plantje' in leven te houden. Echt een wezelijk verschil dus, ik hoop dat dat je wat helpt om er met wat meer rust over te kunnen denken!
Ik lees en begrijp je verdiet en pijn. Maak en neem daarvoor ruimte. Ik wens je en jullie toe dat je man rustig heen kan gaan en dat jij in dat proces meegenomen en ondersteunt wordt. Ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt om je te vangen als je valt. Weet in ieder geval dat er hier veel liefde en steun voor je is.
Je doet het goed. Er is niet 1 manier van omgaan met deze afschuwelijke situatie. Ieder op zijn eigen manier. Ik wens je ook vandaag weer veel sterkte en moed toe en stuur jullie veel liefde
vrijdag 19 juli 2019 om 10:49
Heel veel sterkte!
Het is precies een jaar geleden dat ik hetzelfde mee maakte met mijn man.
Tijdens het lezen van je topic beleef ik alles weer, en dat is heftig maar goed.
Doe alles zoals jij vindt dat het moet. Luister naar adviezen, maar gebruik alleen
datgene waar je wat aan hebt.
Een hele stevige knuffel.
Het is precies een jaar geleden dat ik hetzelfde mee maakte met mijn man.
Tijdens het lezen van je topic beleef ik alles weer, en dat is heftig maar goed.
Doe alles zoals jij vindt dat het moet. Luister naar adviezen, maar gebruik alleen
datgene waar je wat aan hebt.
Een hele stevige knuffel.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
vrijdag 19 juli 2019 om 11:03
Heel veel sterkte. Neem de momenten die er nog zijn samen. Blijf bij hem, knuffel hem, praat tegen hem. Pak zijn hand vast, kruip tegen hem aan in bed. Het is ontzettend zwaar deze tijd maar verwijt je zelf niks. Je doet wat je kunt en dat doe je goed.
Ook ik hoop dat dit niet te lang duurt. Dat hoop ik voor hem en ook voor jou. Het is onvermijdelijk nu. Begrijp dit niet verkeerd natuurlijk want ik had je zoveel anders gegund. Ik heb dit proces vaker van dicht bij mee gemaakt als verpleegkundige. Sterven kan ook heel waardig zijn, zeker als dierbaren erbij zijn.
Lieve Pw; nogmaals heel veel sterkte en kracht gewenst voor nu en alle tijd die nog komen gaat.
Ook ik hoop dat dit niet te lang duurt. Dat hoop ik voor hem en ook voor jou. Het is onvermijdelijk nu. Begrijp dit niet verkeerd natuurlijk want ik had je zoveel anders gegund. Ik heb dit proces vaker van dicht bij mee gemaakt als verpleegkundige. Sterven kan ook heel waardig zijn, zeker als dierbaren erbij zijn.
Lieve Pw; nogmaals heel veel sterkte en kracht gewenst voor nu en alle tijd die nog komen gaat.
vrijdag 19 juli 2019 om 11:53
Lieve Pink, je doet het goed. Hartstikke goed zelfs en ik ben ervan overtuigd dat jouw man dat ook vindt.
Je man is geen kasplantje. Hij is aan het sterven en dat sterven is hard werken. Hij is zijn leven aan het loslaten en zich aan het voorbereiden op wat hierna gaat komen.
Ik ben bij het overlijden van mijn ouder geweest en achteraf vond ik het een prachtig proces. Tijdens de twee dagen die het overlijden duurde vond ik het lastig en zwaar, maar ik kijk er met een warm gevoel op terug. De laatste momenten samen, het de hand nog even vasthouden en het leven langzaam zien wegebben. Als laatste de oorverdovende stilte toen de laatste hap adem was genomen...
Lieve Pink, er is geen goed en fout in deze. Je houdt van je man en dat weet hij. Hij moet het leven loslaten en jij moet hem ongewild loslaten. Dat is zwaar, maar je doet het goed.
Je man is geen kasplantje. Hij is aan het sterven en dat sterven is hard werken. Hij is zijn leven aan het loslaten en zich aan het voorbereiden op wat hierna gaat komen.
Ik ben bij het overlijden van mijn ouder geweest en achteraf vond ik het een prachtig proces. Tijdens de twee dagen die het overlijden duurde vond ik het lastig en zwaar, maar ik kijk er met een warm gevoel op terug. De laatste momenten samen, het de hand nog even vasthouden en het leven langzaam zien wegebben. Als laatste de oorverdovende stilte toen de laatste hap adem was genomen...
Lieve Pink, er is geen goed en fout in deze. Je houdt van je man en dat weet hij. Hij moet het leven loslaten en jij moet hem ongewild loslaten. Dat is zwaar, maar je doet het goed.
vrijdag 19 juli 2019 om 11:59
Heftig om te lezen dat het de laatste dagen heel snel achteruit is gegaan. Ik heb met tranen in mijn ogen je berichten gelezen en sluit me aan bij wat de anderen in hun berichten hebben geschreven.
Ik vind het ontzettend dapper en krachtig hoe jij met de situatie omgaat. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dit voor jou moet / zou kunnen zijn. Je spreekt met zo veel liefde over je man, over wat je voor hem gedaan hebt; het spat van het scherm af.
Ik hoop heel erg dat je deze laatste fase nog veel 'samen' kan zijn; naast hem liggen, z'n hand vast houden, dingen tegen hem zeggen (en zeg ook alles wat je zou willen zeggen). Pak die momenten nu, nu kan het. En eigenlijk zou ik het ook niet willen zeggen, want ik het je zo ontzettend anders gegund. Jullie zijn nog zo jong, dit wil je niet meemaken nu.
Ik vind het ontzettend dapper en krachtig hoe jij met de situatie omgaat. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dit voor jou moet / zou kunnen zijn. Je spreekt met zo veel liefde over je man, over wat je voor hem gedaan hebt; het spat van het scherm af.
Ik hoop heel erg dat je deze laatste fase nog veel 'samen' kan zijn; naast hem liggen, z'n hand vast houden, dingen tegen hem zeggen (en zeg ook alles wat je zou willen zeggen). Pak die momenten nu, nu kan het. En eigenlijk zou ik het ook niet willen zeggen, want ik het je zo ontzettend anders gegund. Jullie zijn nog zo jong, dit wil je niet meemaken nu.
In this mad house we must all survive
