Kinderen
alle pijlers
Stiefzoon wil hier niet meer komen
woensdag 1 januari 2020 om 22:46
Ik heb deze gebruikersnaam aan gemaakt, omdat ik mij onderhand de boze stiefmoeder ga voelen...
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
donderdag 2 januari 2020 om 06:24
Ik heb eigenlijk nooit taken gehad. Wel gedaan, als ik gezellig stond te kletsen in de keuken kon ik net zo goed even helpen. Ik woon nu op mezelf en het is helemaal goed gekomen 
Helemaal in mijn weekend zou ik er geen zin in hebben, doordeweeks zien jullie hem niet maar dan kan hij gewoon druk zijn hè. Misschien heeft hij het weekend echt nódig om te ontspannen.
Daarbij... Je vraagt hem om te helpen, maar hij mag geen nee zeggen. Dan is het dus geen vraag... Bedank je hem wel als hij wel helpt?
Ik zou vooral geen gesprek met hem aanknopen in de zin van "ja waarom zeg je dit?!". Vraag hem eens hoe jullie het leuker voor hem kunnen maken.
Helemaal in mijn weekend zou ik er geen zin in hebben, doordeweeks zien jullie hem niet maar dan kan hij gewoon druk zijn hè. Misschien heeft hij het weekend echt nódig om te ontspannen.Daarbij... Je vraagt hem om te helpen, maar hij mag geen nee zeggen. Dan is het dus geen vraag... Bedank je hem wel als hij wel helpt?
Ik zou vooral geen gesprek met hem aanknopen in de zin van "ja waarom zeg je dit?!". Vraag hem eens hoe jullie het leuker voor hem kunnen maken.
donderdag 2 januari 2020 om 08:00
SallySpectra* schreef: ↑02-01-2020 00:23Daarbij krijg ik het idee dat stiefma zich best veel met de opvoeding bemoeit. “Vader staat aan haar kant”, maar het initiatief zou natuurlijk niet bij haar moeten liggen. En door de nick krijg ik ook nogal een slachtoffer-vibe.
Ze is al 7 jaar in het leven van die jongen, hij is er elk weekend. En dan zou ze nog niks mogen zeggen over het meehelpen bij het dekken van de tafel? Omdat ze niet zijn echte moeder is?
Moet ze de vader van het kind ook dan maar de kleren van zijn zoon laten wassen, voor hem koken, de boodschappen doen, de wc laten schrobben die ook kind bevuild heeft? Of is ‘de stiefmoeder’ daar wel goed genoeg voor?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 2 januari 2020 om 08:00
Dit. Kom op joh, ik lees een doodnormale puber.SallySpectra* schreef: ↑01-01-2020 23:21Zijn vader voelt zich belazerd? Hoezo? Omdat hij een vervelende puber in huis heeft? Is zijn eigen kind hoor. Wat een grote woorden, belazerd.
En verder krijg ik het idee dat je inderdaad wat zeurt en dat jullie dingen onnodig groot maken (je belazerd voelen omdat je puber wat dwars is, overal over moeten praten, een heel gezeik over tafeldekken). Is het een idee om de dingen wat luchtiger op te pakken? Met name jij omdat je zijn moeder niet bent. Dek je even alleen de tafel en maak je wat minder regeltjes. En niet constant zware gesprekken voeren met die knul joh.
donderdag 2 januari 2020 om 08:06
Echt heel normaal pubergedrag. Als hij nog maar 12 is zal het eerst erger worden. Zo zijn pubers. Met daarbij de aantekening dat het bij kinderen van gescheiden ouders nog erger is omdat daar veel meer speelt en extra factoren zijn (loyaliteit, stiefouders, halfsiblings, andere communicatie tussen ouders etc).
Ik zou als stiefouder wat afstand houden. Laat opvoeding aan vader over en probeer het gezellig te houden. Als kind (een tijdje) niet meer zou willen komen (wat ik mij zeer afvraag) accepteer dat dan. Kan je toch niet veranderen.
Ik zou als stiefouder wat afstand houden. Laat opvoeding aan vader over en probeer het gezellig te houden. Als kind (een tijdje) niet meer zou willen komen (wat ik mij zeer afvraag) accepteer dat dan. Kan je toch niet veranderen.
donderdag 2 januari 2020 om 08:07
Heb je zelf geen kinderen of zijn deze nog wat jonger? Wat je beschrijft is heel normaal pubergedrag.
Ook niet-stiefouders hebben hiermee te kampen en het gaat pas over als ze op zichzelf wonen.
Huishoudelijke taakjes is bij de meeste pubers niet een kwestie van: leer het ze aan en na een halfjaar heb je een helpende halfvolwassene in huis. Het is: leer het ze aan, blijf het ze aanleren, verpest 6 jaar lang de sfeer en daarna, als ze op zichzelf wonen, doen ze het sowieso - of ze het nu al die jaren tot ruzie heeft geleid of niet.
Mijn advies is dus om zelf die stomme tafel te dekken en die 2 dagen per week dat jullie hem zien te gebruiken om hem stapsgewijs te zien opgroeien naar een aangename volwassene. Dat betekent geen geruzie over onbenulligheden en áls je even de kans krijgt gezellig met hem te praten.
Nog een dingetje over de leeftijd 12 - 18: ze komen, gaan naar hun kamer of zitten in de woonkamer met oortjes in en een tablet op schoot - en je ziet ze maar zelden. Dat zijn ook de momenten die je meteen moet omarmen.
Ook niet-stiefouders hebben hiermee te kampen en het gaat pas over als ze op zichzelf wonen.
Huishoudelijke taakjes is bij de meeste pubers niet een kwestie van: leer het ze aan en na een halfjaar heb je een helpende halfvolwassene in huis. Het is: leer het ze aan, blijf het ze aanleren, verpest 6 jaar lang de sfeer en daarna, als ze op zichzelf wonen, doen ze het sowieso - of ze het nu al die jaren tot ruzie heeft geleid of niet.
Mijn advies is dus om zelf die stomme tafel te dekken en die 2 dagen per week dat jullie hem zien te gebruiken om hem stapsgewijs te zien opgroeien naar een aangename volwassene. Dat betekent geen geruzie over onbenulligheden en áls je even de kans krijgt gezellig met hem te praten.
Nog een dingetje over de leeftijd 12 - 18: ze komen, gaan naar hun kamer of zitten in de woonkamer met oortjes in en een tablet op schoot - en je ziet ze maar zelden. Dat zijn ook de momenten die je meteen moet omarmen.
donderdag 2 januari 2020 om 08:08
Welkom in de wereld van de pubers. Ik raad je aan daar eens een boek over te lezen, samen met je man. En je man raad ik aan boven zichzelf uit te stijgen en wel met zijn ex door één deur te kunnen. Tenzij ze echt een heks from hell is, bestaat dat niet door één deur kunnen over het algemeen uit kinderachtig puberaal gedrag van beide ouders. In het belang van je kind moet je man maar eens beginnen met de wijste te zijn. Ik had het heel fijn gevonden als mijn ouders dat ook hadden gekund.
Maar een puber zijn met gescheiden ouders die niet normaal kunnen doen, is echt niet fijn.
En stop inderdaad met excuses eisen. Dat is echt de boodschap dat je niet jezelf mag zijn.
Maar een puber zijn met gescheiden ouders die niet normaal kunnen doen, is echt niet fijn.
En stop inderdaad met excuses eisen. Dat is echt de boodschap dat je niet jezelf mag zijn.
donderdag 2 januari 2020 om 08:08
himalaya schreef: ↑02-01-2020 08:00Ze is al 7 jaar in het leven van die jongen, hij is er elk weekend. En dan zou ze nog niks mogen zeggen over het meehelpen bij het dekken van de tafel? Omdat ze niet zijn echte moeder is?
Moet ze de vader van het kind ook dan maar de kleren van zijn zoon laten wassen, voor hem koken, de boodschappen doen, de wc laten schrobben die ook kind bevuild heeft? Of is ‘de stiefmoeder’ daar wel goed genoeg voor?
Nou ik vind deze opmerking wel bijzonder, waarom zorgt zijn vader niet voor hem?
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder.
donderdag 2 januari 2020 om 08:23
Je leest niet goed. Ik zeg niet dat ze niks mag zeggen. Ik zeg dat ze kleine dingen niet groter moet maken dan ze zijn, dat ze het initiatief meer bij vader moet laten. Niet dat ze dingen niet ‘mag’ zeggen, maar omdat ik wel een beetje het idee krijg dat TO er nogal bovenop zit. En daarin wellicht wat kan minderen.himalaya schreef: ↑02-01-2020 08:00Ze is al 7 jaar in het leven van die jongen, hij is er elk weekend. En dan zou ze nog niks mogen zeggen over het meehelpen bij het dekken van de tafel? Omdat ze niet zijn echte moeder is?
Moet ze de vader van het kind ook dan maar de kleren van zijn zoon laten wassen, voor hem koken, de boodschappen doen, de wc laten schrobben die ook kind bevuild heeft? Of is ‘de stiefmoeder’ daar wel goed genoeg voor?
Wie welke kleren wast zoekt TO maar uit met haar man, maar ook dat vind ik iets kleins. Niet iets om een issue van te maken. Kan wel, maar dat maakt niemands leven leuker of beter.
donderdag 2 januari 2020 om 08:29
Eens, ik heb ook zomaar het idee dat dat een oorzaak kan zijn van zijn opstandige gedrag. En terecht, het is ook niet niks als je pa zijn handen niet aan je wil branden en de zorg voor jou overlaat aan zijn nieuwe liefje en haar de kastanjes uit het vuur laat halen. En nu vormt stiefma samen met pa ook nog eens een front tegen hem.
donderdag 2 januari 2020 om 08:29
Je schrijft het op alsof het iets geks is, maar ik mag toch hopen dat de vader die dingen allemaal doet. Niemand zegt dat stiefmoeder niets mag zeggen, maar als dingen niet goed lopen lijkt het me handig om even pas op de plaats te maken.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 2 januari 2020 om 08:50
Beetje raar dat vader zich belazerd voelt door een kind van 12 die wellicht met een loyaliteitsprobleem zit. Hij zit tussen 2 ouders in die steeds vragen of hij het bij de ander wel leuk heeft.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 2 januari 2020 om 09:00
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Leuk hoor, gescheiden ouders die niet echt normaal kunnen doen en een stiefma die voor je zorgt ipv pa en zich overal mee bemoeit in de weekenden dat hij er is.
Ik zou daar als volwassene al geirriteerd van raken laat staan een puber. Met puberbrein.
En ja puber kunnen de tafel dekken, waarom mensen aangeven dat hij dat niet hoeft... raar.
Ik zou vader een gesprek laten voeren dat hij snapt dat moeilijk is voor zooon maar dat hij niet hoeft te proberen om jullie en zijn moeder tegen elkaar uit te spelen. Met ik wil niet meer naar pa en dan bij jullie een ander muziekje draaien.
Vraag wat hij echt wil en laat je man kijken of een normaal gesprek kan plaatsvinden over wat zoon zegt en wil.
Leuk hoor, gescheiden ouders die niet echt normaal kunnen doen en een stiefma die voor je zorgt ipv pa en zich overal mee bemoeit in de weekenden dat hij er is.
Ik zou daar als volwassene al geirriteerd van raken laat staan een puber. Met puberbrein.
En ja puber kunnen de tafel dekken, waarom mensen aangeven dat hij dat niet hoeft... raar.
Ik zou vader een gesprek laten voeren dat hij snapt dat moeilijk is voor zooon maar dat hij niet hoeft te proberen om jullie en zijn moeder tegen elkaar uit te spelen. Met ik wil niet meer naar pa en dan bij jullie een ander muziekje draaien.
Vraag wat hij echt wil en laat je man kijken of een normaal gesprek kan plaatsvinden over wat zoon zegt en wil.
donderdag 2 januari 2020 om 09:19
Want jij vindt dat taken die alleen vrouwen kunnen doen? Dus moet stiefmoeder die wel doen. In ruil daarvoor mag ze opvoeden?
Lijkt mij niet zo raar nee dat vader gewoon voor zijn eigen zoon zorgt in plaats van dat aan een ander over te laten. Dus vind ik het logischer dat Vader in dat geval de was doet en boodschappen haalt en kookt voor zoon.
donderdag 2 januari 2020 om 09:26
Dus jouw man heeft een zoon waar JIJ voor zorgt? Die jongen moet kennelijk naar JOUW luisteren ipv naar zijn eigen vader? Is er hier sprake van een zoon die niet de zorgt ontvangt van zijn eigen vader, die hij verdient..
Dus zijn vader en jij hebben hiermee mogelijk een onveilige omgeving gecreëerd waarin hij zich niet thuis voelt..
Jouw man heeft een zoon. Jij hoort je al 7 jaar niet met de opvoeding tussen hem, zijn ex en zijn zoon te bemoeien. Dat is aan hen. Het enige waar jij iets over mag en kunt zeggen zijn huisregels.
Waarom gedraag jij je als zijn moeder. Een boze stiefmoeder, bah.. Het kind hééft namelijk een moeder. En een vader. Heb jij de taken van vader ontnomen of hoe zit dat?
Dus zijn vader en jij hebben hiermee mogelijk een onveilige omgeving gecreëerd waarin hij zich niet thuis voelt..
Jouw man heeft een zoon. Jij hoort je al 7 jaar niet met de opvoeding tussen hem, zijn ex en zijn zoon te bemoeien. Dat is aan hen. Het enige waar jij iets over mag en kunt zeggen zijn huisregels.
Waarom gedraag jij je als zijn moeder. Een boze stiefmoeder, bah.. Het kind hééft namelijk een moeder. En een vader. Heb jij de taken van vader ontnomen of hoe zit dat?
donderdag 2 januari 2020 om 09:38
Zo dan.....
Wat een hoop aannames worden er hier gedaan
Iemand letterlijk op woorden pakken heet dat, terwijl de waarheid een heel stuk genuanceerder ligt :
"in de weekenden zorg ik voor hem"... Uiteraard is dat "wij", maar ik had het over mezelf.
Vader heeft veel 1:1 tijd met hem, iets wat ik erg aanmoedig overigens. Ik sta daar bewust buiten.
Verder "bemoei" ik mij niet met de opvoeding, maar ik ben wel van mening, dat er ook door de "logee" mee geholpen mag worden - ik zit zelf in een rolstoel en kan bij bepaalde dingen hulp gebruiken. Zoiets heet imo empathie en behulpzaam zijn, maar wellicht zijn jullie hier van mening dat ik ook maar niet moet zeiken, en dat het mijn eigen schuld is dat ik in een rolstoel zit en het "dus" maar zelf moet uit zoeken, want God verhoedde dat je stiefzoon eens iets voor JOU doet?
Er wonen hier nog andere kinderen ja. En die hebben ook hun taken. Dat maakt ze geen personeelsleden, maar wij willen geen luie donders hier in huis die niks uit vreten. Dat is onze regel, zoals iedereen regels in huis heeft. Of mogen jullie kinderen alles doen waar ze zelf zin in hebben?
Kamer op ruimen na het spelen, glas op het aanrecht zetten na gebruik, effe die tafel dekken inderdaad.. Gut, bel de kinderbescherming, want ik put ze uit met kinderarbeid.
Vader is net zo betrokken, en doet veel. Hij voedt (mede) op, ik sluit mij aan bij zijn beslissing. Maar ik weiger een rol in te nemen dat ik als stiefmoeder indd alleen maar mag doen, geven en verzorgen, en voor de rest mn bek moet houden. Goed genoeg om te koken, poetsen en wassen. Ja doeiiii.
De verhouding tussen vader en moeder is slecht, ja. Maar dat ligt niet aan vader. Vader heeft diverse keren getracht via mediation duidelijke, nieuwe afspraken te maken, wil in gesprek blijven, maar moeder kapt dit af. Zal ook wel niet waar zijn in jullie ogen, want vaders zijn per definitie de hufter in het verhaal....
Ik dacht Echt even serieuze antwoorden te krijgen hier, maar het enige wat ik hier uit kan concluderen is - hou je bek, geef, geef geef en stel vooral geen regels! Je bent, ook na 7 jaar, helemaal niks binnen het gezin, hoe DURF je iets van het kind te vragen, en je bent een kutwijf, omdat je samen met de vader 1 lijn vormt qua opvoeding en regels.
Wat een hoop aannames worden er hier gedaan
Iemand letterlijk op woorden pakken heet dat, terwijl de waarheid een heel stuk genuanceerder ligt :
"in de weekenden zorg ik voor hem"... Uiteraard is dat "wij", maar ik had het over mezelf.
Vader heeft veel 1:1 tijd met hem, iets wat ik erg aanmoedig overigens. Ik sta daar bewust buiten.
Verder "bemoei" ik mij niet met de opvoeding, maar ik ben wel van mening, dat er ook door de "logee" mee geholpen mag worden - ik zit zelf in een rolstoel en kan bij bepaalde dingen hulp gebruiken. Zoiets heet imo empathie en behulpzaam zijn, maar wellicht zijn jullie hier van mening dat ik ook maar niet moet zeiken, en dat het mijn eigen schuld is dat ik in een rolstoel zit en het "dus" maar zelf moet uit zoeken, want God verhoedde dat je stiefzoon eens iets voor JOU doet?
Er wonen hier nog andere kinderen ja. En die hebben ook hun taken. Dat maakt ze geen personeelsleden, maar wij willen geen luie donders hier in huis die niks uit vreten. Dat is onze regel, zoals iedereen regels in huis heeft. Of mogen jullie kinderen alles doen waar ze zelf zin in hebben?
Kamer op ruimen na het spelen, glas op het aanrecht zetten na gebruik, effe die tafel dekken inderdaad.. Gut, bel de kinderbescherming, want ik put ze uit met kinderarbeid.
Vader is net zo betrokken, en doet veel. Hij voedt (mede) op, ik sluit mij aan bij zijn beslissing. Maar ik weiger een rol in te nemen dat ik als stiefmoeder indd alleen maar mag doen, geven en verzorgen, en voor de rest mn bek moet houden. Goed genoeg om te koken, poetsen en wassen. Ja doeiiii.
De verhouding tussen vader en moeder is slecht, ja. Maar dat ligt niet aan vader. Vader heeft diverse keren getracht via mediation duidelijke, nieuwe afspraken te maken, wil in gesprek blijven, maar moeder kapt dit af. Zal ook wel niet waar zijn in jullie ogen, want vaders zijn per definitie de hufter in het verhaal....
Ik dacht Echt even serieuze antwoorden te krijgen hier, maar het enige wat ik hier uit kan concluderen is - hou je bek, geef, geef geef en stel vooral geen regels! Je bent, ook na 7 jaar, helemaal niks binnen het gezin, hoe DURF je iets van het kind te vragen, en je bent een kutwijf, omdat je samen met de vader 1 lijn vormt qua opvoeding en regels.
donderdag 2 januari 2020 om 09:38
Is jullie (stief)zoon elk weekend bij jullie?
Ik kan me voorstellen dat hij verschillende signalen afgeeft. Elk weekend/week ergens anders. Het kan op donderdag wel zo aangenaam zijn bij moeder dat hij het jammer vindt om naar vader te gaan en dat hij jullie dan toch mist. En andersom.
Kan hij in het weekend wel dezelfde dingen doen als door de weeks?
Overigens heeft geen enkel kind zin in huishoudelijke taken. Dat lijkt me niet zo’n drama.
Ik kan me voorstellen dat hij verschillende signalen afgeeft. Elk weekend/week ergens anders. Het kan op donderdag wel zo aangenaam zijn bij moeder dat hij het jammer vindt om naar vader te gaan en dat hij jullie dan toch mist. En andersom.
Kan hij in het weekend wel dezelfde dingen doen als door de weeks?
Overigens heeft geen enkel kind zin in huishoudelijke taken. Dat lijkt me niet zo’n drama.
Because when you stop and look around this life is pretty amazing.
donderdag 2 januari 2020 om 09:39
Heb jij meer inzichten gekregen door het topic? Zie je nu zelf ook dat je wat meer afstand moet nemen? Ik denk dat het belangrijkste is dat jullie een veilige situatie creëeren. Waarbij niet steeds excuses aangeboden moeten worden. Waar veel liefde is. En waar stiefzoon merkbaar op 1 staat bij vader. Kan je wat met de reacties TO?
donderdag 2 januari 2020 om 09:39
En eens. Jullie maken echt drama van normale puberbreingedoe. En dan eentje die met een scheiding te maken heeft. En de ouders niet normaal met elkaar kunnen praten.viva-amber schreef: ↑02-01-2020 08:50Beetje raar dat vader zich belazerd voelt door een kind van 12 die wellicht met een loyaliteitsprobleem zit. Hij zit tussen 2 ouders in die steeds vragen of hij het bij de ander wel leuk heeft.
Te moeilijk om daar een beetje rekening mee te houden?
donderdag 2 januari 2020 om 09:40
Nee, ze voelt zich aangevallen.Sjulia schreef: ↑02-01-2020 09:39Heb jij meer inzichten gekregen door het topic? Zie je nu zelf ook dat je wat meer afstand moet nemen? Ik denk dat het belangrijkste is dat jullie een veilige situatie creëeren. Waarbij niet steeds excuses aangeboden moeten worden. Waar veel liefde is. En waar stiefzoon merkbaar op 1 staat bij vader. Kan je wat met de reacties TO?
donderdag 2 januari 2020 om 09:43
Relax. De meeste mensen reageren uit empathie voor je stiefzoon.. Genoeg mensen hier die weten hoe het is om gescheiden ouders te hebben als kind. Ik zou vooral minder diep de klauwen zetten in die jongen. Het is een puber. En doe aardig. Want hier kom je idd over als een onaardige vrouw. Mensen gaven hier hele goede reacties. En vriendelijk ook. Al mijn reacties waren vriendelijk en oprecht behulpzaam bedoeld. Maar kennelijk past het niet in je straatje en wuif je ze dan maar weg.EvilStepMom schreef: ↑02-01-2020 09:38Zo dan.....
Wat een hoop aannames worden er hier gedaan
Iemand letterlijk op woorden pakken heet dat, terwijl de waarheid een heel stuk genuanceerder ligt :
"in de weekenden zorg ik voor hem"... Uiteraard is dat "wij", maar ik had het over mezelf.
Vader heeft veel 1:1 tijd met hem, iets wat ik erg aanmoedig overigens. Ik sta daar bewust buiten.
Verder "bemoei" ik mij niet met de opvoeding, maar ik ben wel van mening, dat er ook door de "logee" mee geholpen mag worden - ik zit zelf in een rolstoel en kan bij bepaalde dingen hulp gebruiken. Zoiets heet imo empathie en behulpzaam zijn, maar wellicht zijn jullie hier van mening dat ik ook maar niet moet zeiken, en dat het mijn eigen schuld is dat ik in een rolstoel zit en het "dus" maar zelf moet uit zoeken, want God verhoedde dat je stiefzoon eens iets voor JOU doet?
Er wonen hier nog andere kinderen ja. En die hebben ook hun taken. Dat maakt ze geen personeelsleden, maar wij willen geen luie donders hier in huis die niks uit vreten. Dat is onze regel, zoals iedereen regels in huis heeft. Of mogen jullie kinderen alles doen waar ze zelf zin in hebben?
Kamer op ruimen na het spelen, glas op het aanrecht zetten na gebruik, effe die tafel dekken inderdaad.. Gut, bel de kinderbescherming, want ik put ze uit met kinderarbeid.
Vader is net zo betrokken, en doet veel. Hij voedt (mede) op, ik sluit mij aan bij zijn beslissing. Maar ik weiger een rol in te nemen dat ik als stiefmoeder indd alleen maar mag doen, geven en verzorgen, en voor de rest mn bek moet houden. Goed genoeg om te koken, poetsen en wassen. Ja doeiiii.
De verhouding tussen vader en moeder is slecht, ja. Maar dat ligt niet aan vader. Vader heeft diverse keren getracht via mediation duidelijke, nieuwe afspraken te maken, wil in gesprek blijven, maar moeder kapt dit af. Zal ook wel niet waar zijn in jullie ogen, want vaders zijn per definitie de hufter in het verhaal....
Ik dacht Echt even serieuze antwoorden te krijgen hier, maar het enige wat ik hier uit kan concluderen is - hou je bek, geef, geef geef en stel vooral geen regels! Je bent, ook na 7 jaar, helemaal niks binnen het gezin, hoe DURF je iets van het kind te vragen, en je bent een kutwijf, omdat je samen met de vader 1 lijn vormt qua opvoeding en regels.
donderdag 2 januari 2020 om 09:47
En, zijn je kinderen jonger dan deze puber? Daar heb je nog geen antwoord op gegeven. En het is relevant, want als je je opvoedstijl aanpast aan wat je denkt als je nog géén kinderen, of jongere kinderen, hebt, dan heb je nog niet zo'n gevoel bij wat pubers precies inhouden. En het grote verschil tussen eigen kinderen en stiefkinderen en kinderen die maar een paar dagen per week komen, is dat je teveel vast blijft houden aan je ideeën over hoe het zou moeten, in plaats van de realiteit (waar je normaal gesproken een beetje in meegroeit).
donderdag 2 januari 2020 om 09:48
EvilStepMom schreef: ↑02-01-2020 09:38Zo dan.....
Wat een hoop aannames worden er hier gedaan
Iemand letterlijk op woorden pakken heet dat, terwijl de waarheid een heel stuk genuanceerder ligt :
"in de weekenden zorg ik voor hem"... Uiteraard is dat "wij", maar ik had het over mezelf.
Vader heeft veel 1:1 tijd met hem, iets wat ik erg aanmoedig overigens. Ik sta daar bewust buiten.
Verder "bemoei" ik mij niet met de opvoeding, maar ik ben wel van mening, dat er ook door de "logee" mee geholpen mag worden - ik zit zelf in een rolstoel en kan bij bepaalde dingen hulp gebruiken. Zoiets heet imo empathie en behulpzaam zijn, maar wellicht zijn jullie hier van mening dat ik ook maar niet moet zeiken, en dat het mijn eigen schuld is dat ik in een rolstoel zit en het "dus" maar zelf moet uit zoeken, want God verhoedde dat je stiefzoon eens iets voor JOU doet?
Er wonen hier nog andere kinderen ja. En die hebben ook hun taken. Dat maakt ze geen personeelsleden, maar wij willen geen luie donders hier in huis die niks uit vreten. Dat is onze regel, zoals iedereen regels in huis heeft. Of mogen jullie kinderen alles doen waar ze zelf zin in hebben?
Kamer op ruimen na het spelen, glas op het aanrecht zetten na gebruik, effe die tafel dekken inderdaad.. Gut, bel de kinderbescherming, want ik put ze uit met kinderarbeid.
Vader is net zo betrokken, en doet veel. Hij voedt (mede) op, ik sluit mij aan bij zijn beslissing. Maar ik weiger een rol in te nemen dat ik als stiefmoeder indd alleen maar mag doen, geven en verzorgen, en voor de rest mn bek moet houden. Goed genoeg om te koken, poetsen en wassen. Ja doeiiii.
De verhouding tussen vader en moeder is slecht, ja. Maar dat ligt niet aan vader. Vader heeft diverse keren getracht via mediation duidelijke, nieuwe afspraken te maken, wil in gesprek blijven, maar moeder kapt dit af. Zal ook wel niet waar zijn in jullie ogen, want vaders zijn per definitie de hufter in het verhaal....
Ik dacht Echt even serieuze antwoorden te krijgen hier, maar het enige wat ik hier uit kan concluderen is - hou je bek, geef, geef geef en stel vooral geen regels! Je bent, ook na 7 jaar, helemaal niks binnen het gezin, hoe DURF je iets van het kind te vragen, en je bent een kutwijf, omdat je samen met de vader 1 lijn vormt qua opvoeding en regels.
Brrrrr blij dat ik niet bij jou woon.
donderdag 2 januari 2020 om 09:50
Dat jochie komt dus al 7 jaar bij jullie en dan noem je hem een logeeEvilStepMom schreef: ↑02-01-2020 09:38Zo dan.....
Wat een hoop aannames worden er hier gedaan
Iemand letterlijk op woorden pakken heet dat, terwijl de waarheid een heel stuk genuanceerder ligt :
"in de weekenden zorg ik voor hem"... Uiteraard is dat "wij", maar ik had het over mezelf.
Vader heeft veel 1:1 tijd met hem, iets wat ik erg aanmoedig overigens. Ik sta daar bewust buiten.
Verder "bemoei" ik mij niet met de opvoeding, maar ik ben wel van mening, dat er ook door de "logee" mee geholpen mag worden - ik zit zelf in een rolstoel en kan bij bepaalde dingen hulp gebruiken. Zoiets heet imo empathie en behulpzaam zijn, maar wellicht zijn jullie hier van mening dat ik ook maar niet moet zeiken, en dat het mijn eigen schuld is dat ik in een rolstoel zit en het "dus" maar zelf moet uit zoeken, want God verhoedde dat je stiefzoon eens iets voor JOU doet?
Er wonen hier nog andere kinderen ja. En die hebben ook hun taken. Dat maakt ze geen personeelsleden, maar wij willen geen luie donders hier in huis die niks uit vreten. Dat is onze regel, zoals iedereen regels in huis heeft. Of mogen jullie kinderen alles doen waar ze zelf zin in hebben?
Kamer op ruimen na het spelen, glas op het aanrecht zetten na gebruik, effe die tafel dekken inderdaad.. Gut, bel de kinderbescherming, want ik put ze uit met kinderarbeid.
Vader is net zo betrokken, en doet veel. Hij voedt (mede) op, ik sluit mij aan bij zijn beslissing. Maar ik weiger een rol in te nemen dat ik als stiefmoeder indd alleen maar mag doen, geven en verzorgen, en voor de rest mn bek moet houden. Goed genoeg om te koken, poetsen en wassen. Ja doeiiii.
De verhouding tussen vader en moeder is slecht, ja. Maar dat ligt niet aan vader. Vader heeft diverse keren getracht via mediation duidelijke, nieuwe afspraken te maken, wil in gesprek blijven, maar moeder kapt dit af. Zal ook wel niet waar zijn in jullie ogen, want vaders zijn per definitie de hufter in het verhaal....
Ik dacht Echt even serieuze antwoorden te krijgen hier, maar het enige wat ik hier uit kan concluderen is - hou je bek, geef, geef geef en stel vooral geen regels! Je bent, ook na 7 jaar, helemaal niks binnen het gezin, hoe DURF je iets van het kind te vragen, en je bent een kutwijf, omdat je samen met de vader 1 lijn vormt qua opvoeding en regels.
En de rest van jou reactie..... 
. Kind kan best een taak doen en zijn reactie is normaal puber gedrag en een reactie op de moeizame relatie tussen vader en moeder denk ik. Hoe lastig dat ook is....
