ADD / ADHD.....

zoals nu dus ook......ik moet eigenlijk mijn werkgroep van 1 uur voorbereiden grrr....

Argh gelijk vanochtend alweer door eerste planningsafspraak met studieadviseur heengeslapen (en door 3 wekkers die om mij en vriendlief heen stonden te piepen, en het zonlicht in m'n gezicht). Zij natuurlijk pissig en ik hoor mezelf weer m'n wat al te bekende sorry-sorry-sorry-het-spijt-me-echt-riedel afdraaien.



Heb gelijk ook maar gezegd dat we de komende tijd dan maar beter 's middags af kunnen spreken. Ik vind zo'n breuk middenin de dag weliswaar vervelend, want kom daarna ook vaak weer lastiger tot studeren, maar ja, als ik 's ochtends niet kan garanderen dat ik m'n bed uit kom... He bah, het ging de laatste tijd juist weer wat beter met tijdig opstaan.



Als het weer winter wordt sta ik altijd nog lastiger op, vooral door het gebrek aan licht. Daarvoor wil ik een bouwlamp met timer gaan proberen. Maar ook in de zomermaanden slaap ik dus gewoon door al het zonlicht en wekkers heen, ook als ik (zoals gister) om 23 uur in bed lig en al even na 00 uur in slaap val. Iemand nog goede opsta-tips?

Een ander ding: ik realiseer me steeds beter dat ik dingen die fout gelopen zijn vaak ook weer snel vergeet. Tot ik weer dezelfde fout maak... Zal wel zelfbescherming zijn.



Laatst had ik zo'n deja-vu moment toen de baliemedewerker van de universiteitsbieb me vertelde dat ik 168 euro aan boetes open had staan. Na wat gepraat heeft hij me voor 100 euro gematst, heel fijn, maar dan nog, 68 euro!!! Maar hij wist me ook te vertellen dat ik hen sinds het begin van m'n studie ca. 2000 euro aan boetes heb betaald. 2000 euro!!!



Opeens wist ik weer waarom m'n lief en ik onszelf elk een budget van 200 euro per maand gesteld hebben voor alle niet-vaste uitgaven (kadootjes, lekkers, uit eten, drankjes, kleding, boeken etc.), met apart bankpasje/rekening. 200 euro vind ik best veel geld, maar op de een of andere manier raak ik het altijd in de eerste week vd maand al 'kwijt'. Zonder die limiet zou ik een dag na dat biebbezoek zo'n boete zelfs alweer vergeten zijn. Nu fluit m'n bankpasje me tenminste terug. Maar WAAR blijft al dat geld toch...? (afgezien vd boete, die heb ik nu wel i/d picture )



Het is op de een of andere manier zo tegenstrijdig. Enerzijds ben ik zo goed in het bedenken van allerlei oplossingen, zoals bv zo'n apart bankpasje. Vaak voer ik die oplossingen nog in ook. Ik ben goed in oplossingen bedenken en van het invoeren krijg ik vaak zelfs een kick. En -- heel -- soms hou ik zo'n oplossing/truc zelfs nog lang vol ook. (Hangt wel af van het soort oplossing; zo'n systeem met bankpasjes is natuurlijk makkelijker vol te houden omdat je zo'n rekening maar 1x hoeft te openen en een automatische maandelijkse overschrijving ook voor de eeuwigheid kunt vastleggen.) Met zo'n pasje in m'n portomonnee lijk ik toch best gestructureerd. Zo heb ik ook een map waar ik al m'n belangrijkste papieren achter tabbladen in opberg. Elke keer dat ik m'n bureau weer eens opruim en nieuwe papieren in m'n map doe heb ik weer zo'n heel tevreden gevoel.



Maar anderzijds ben ik dus echt niet in staat om op dagelijkse/maandelijkse basis overzicht te houden over m'n financieën. En duikt er bv geregeld weer een financieel lijk uit m'n mooi gestructureerde map op; dingen die ik simpelweg over het hoofd heb gezien toen ik ze erin stopte.



Herkenbaar? En hoe gaan jullie hier mee om?

ellen, hoi! Leuk dat je er weer bent. Omdat ik ook niet zoveel teruglees... sinds wanneer weet je dat je adhd hebt? En heb je hulp (gehad?)



Bowie (of iemand anders?), goed om te horen dat jouw coaching bij PsyQ ook maar 30 minuten duurt; is dus niet vreemd als ik dat volgende week ook aan m'n coach voorstel. (Ook goed om te horen dat jij in de situatie die ik beschreef echt ontploft was Bij mij scheelde het niet veel. Ik stond op een zeker moment al bij de deur toen zij nog riep 'laten we dan iig nog een afspraak voor de volgende keer maken!')



Kun je iets vertellen over hoe die sessies bij jou verder zijn opgebouwd? Gebruiken jullie een soort vaste structuur/opbouw? Moet je iets voorbereiden vantevoren?

Oef ik zit het weer lekker vol te schrijven hier

Ik kom ook weer eens binnenvallen! Heb netjes 3 pagina's teruggelezen, maar natuurlijk veel niet onthouden.



Wel had ik een ontzettende eye-opener over wat jullie schreven over rebounds. Ik heb namelijk ook dat ik soms (bij mij vooral 's avonds) echt helemaal leeg ben en dan niks meer 'kan.' Ik snapte daar echt niks, herkende het wel een beetje van voor de medicatie, maar niet zo sterk. Als ik dan ook maar iets moet doen moet ik al huilen. Gisteren had ik het ook, aan het begin van de avond. Ben toen binnengekomen, hallo gezegd tegen vriend en in bed gekropen. Zelfs praten is dan al te moeilijk (vriend vroeg hoe laat ik wilde eten en wat... op zulke momenten heb ik echt geen idee, het komt niet eens binnen en kan echt geen antwoord geven).

Maar goed, als dat dan een rebound is, wat ga ik daar dan tegen doen... Twijfel ook wel een beetje, want ik heb het alleen als daar 'mogelijkheid' toe is. Werk vaak 2 avonden in de week tot 22.00 uur en dan blijf ik bezig en heb ik er geen last van. Ik vind het wel echt supervervelend. Het is niet gewoon 'moe' zijn, ik noem het altijd 'overprikkeld', ook omdat ik dan behalve niks willen ook echt geen prikkels kan verdragen.

Ik moet het maar onthouden en voorleggen aan mijn psychiater.



Dat is wel vaak een probleem, ook als mijn coach vraagt: 'hoe is het.' Uhh... wil je weten hoe het nu is, of gister, of vorige week ergens, of 2 uur geleden? Het wisselt zo snel. Coach ziet dat ook wel in, omdat ik heel vaak weer met iets anders kom en als hij dan iets terughaalt van de vorige sessie, hoe het daar nu mee is, ben ik daar al weken niet meer mee bezig geweest. Toen was dat heel belangrijk, maar nu niet meer.



Phien; je vroeg advies over je coach. Ik denk dat je het al super goed gaat proberen, en daar heb ik veel bewondering voor. Ik zou echt meteen zijn afgehaakt. Zij is de hulpverlener en het is de bedoeling dat ze mij iets gaat leren, niet andersom Mijn advies zou dus zijn om een andere coach te zoeken, maar dat is misschien wat kort door de bocht.

Mijn coaching duurt ook een minuut of 30, waarbij ik vooral aan het woord ben en hij af en toe een (lekker confronterende) vraag stelt. De vorige keer ging het over het zoeken naar balans, dat ik niet om kan gaan met energie verdeling, gewoon maar doorren tot ik in elkaar stort. Ik kan sowieso de middenweg nooit vinden Hij luistert dan, stelt vragen en kwam aan het einde met de hamvraag: of ik misschien maar moest proberen te accepteren dat ik de balans niet ga krijgen, omdat ik heel veel zal moeten opgeven daarvoor en of ik daar uiteindelijk gelukkiger van zou worden...? Au... misschien heeft ie wel een puntje... Maar dan is mijn tegenvraag meteen hoe ik dat dan kan leren accepteren en of ik er dan ook niet beter mee moet leren omgaan, omdat ik het 'instorten' toch echt niet prettig vind. Daar gaan we de volgende keer over verder (haha als het dan voor mij nog actueel is, maar dit is wel de rode draad door alles heen denk ik).



Ik ben geloof ik ook weer flink aan het ratelen, ga maar even eten en medicijnen slikken , en dan kijken of ik vanmiddag nog ergens toe kom (ben onverwachts vrij en dan bedenk ik me altijd 100 dingen om die tijd nou eens nuttig te besteden, maar uiteindelijk.... jullie kennen het wel)

Vers bloed hier... Heb -verspreid over een aantal weken- behoorlijk wat pagina's van dit topic doorgelezen. En ik moest af en toe echt afstand nemen van dit onderwerp, aangezien het me zo aangreep. Herkenning en nog meer herkenning.



Hallo, ik ben Viada, 23 jaar en woonachtig in A'dam. Ik weet niet of ik ADD heb, maar ik vermoed het wel. Ik weet wel dat ik voor de zoveelste keer een zooitje van mijn leven heb gemaakt, de afgelopen periode.



Ik ben voor de derde keer gestopt met mijn studie en zit erover te denken om een nieuwe studie te beginnen. Maar niet meer voltijd, want het gaat echt, echt, écht niet. Ik kan het niet langer volhouden dan een jaar, daarna raak ik de motivatie en daarmee het overzicht kwijt. Gevolg: Slechte cijfers, weinig aanwezig, te laat binnen komen en verslagen niet inleveren. Op dit moment weet ik echt even niet meer wat ik met mezelf aan moet...



Ik heb al een telefonisch intake-gesprek gehad bij Psyq, twee maanden geleden. Over een maand kan ik langs komen voor het 'langere onderzoek' met mijn vriend en ouders en rapporten van vroeger. Pas sinds enkele maanden vermoed ik dat ik ADD heb, doordat mijn studiebegeleidster me hier attent op heeft gemaakt. Voor nu is het nog allemaal even een rommel in mijn hoofd, ook omdat dit helemaal nieuw voor me is. Ik zou graag hier vaker willen schrijven...

Hoi Viada, ben zelf ook net begonnen dus ik vind het leuk als mee komt schrijven!



@ phien, ik weet eigenlijk niet meer precies wat de opbouw van de coaching was, ben nu al weer zo'n anderhalf jaar 'klaar'. Ik had eerst trouwens een coach die continu de plank missloeg, ze ging in op domme dingen die voor mij totaal niet belangrijk waren. Dit heb ik aangegeven en hier deed ze niets mee voor mijn gevoel. Toen ik aangaf dat ik een andere coach wilde, haalde ze mijn dossier erbij waarin stond dat ik al eens eerder van behandelaar gewisseld ben. Toen ik dus bij de nieuwe coach startte begon ze er al direct over, dat ik het wel moest aangeven als het niet klikte want ik had al eerder problemen met mijn behandelaar gehad. Ik was toen verdorie 17 jaar , ben nu 29!! En die therapeut heeft het toen toegegeven dat het inderdaad wederzijds niet klikte notabene.....ze verveelde zich omdat ik maar praatte en praatte en praatte (staat nl. in mijn rapportage)



Maar goed, behoorlijk ego-verhaal dit weer:

Phien, kortom, als het niet klikt, NIET door blijven modderen want je krijgt er de verloren tijd echt niet mee terug. Je zit er voor jezelf en niet om haar een leuke werkdag te bezorgen, toch?

Bowie, Viada, welkom!



Ben zelf net verhuisd (inpandige verhuizing... alleen maar de gang door) en mijn kamer was chaos. Nu ben ik dan verhuisd en heb mijn eerste nacht in mijn nieuwe lichte kamer doorgebracht mét mijn lief in mijn prinsessenbed Ben zo blij blij blij!



Nu nog de laatste dingen qua inrichting waar ik me zó door mee kan laten slepen dat ik niet meer kan nadenken over iets anders.



Ik loop met het een naar de ene kamer, pak iets op om te doen, laat het dan weer liggen.. etc. Geen Ritalin gehad ook, alleen vanmorgen. Maar dat geeft niet, dit soort dingen komen altijd goed. Morgen met mijn vader de laatste dingetjes halen en komt hij met een Hele Grote Boze Boor gaatjes maken om lampjes etc op te hangen.



Zijn jullie ook zulke mutsen wat inrichting betreft? Ik kan úrenlang mutsen over 'bruin of groen', 'groot of klein' etc. Het moet ook precies staan zoals ik er blij mee ben, echt ubervermoeiend af en toe. Maar goed.. het zij zo. ik vind het ergens ook wel leuk om daarmee bezig te zijn.



Moest ik toch vanmiddag toen ik met Lief onder de douche stond toch nog even de stang van het douchegordijn íets hoger hangen. *zucht*



Iemand nog een creatief idee om een oude bank een leuke pimp te geven door te bekleden? Lowbudget... helaas Ik dacht aan een electrisch nietjesapparaat, om daar bekleding mee vast te maken. De zitkussens zijn nl échte kussens, daar kan ik wel zelf een kussenhoes omheen maken.



Ben nl sinds kort in het gelukkige bezit van een naaimachine (10 euro.. marktplaats!!) en vind het erg leuk om te naaien. Kan dr nog niet zo veel van hoor, maar 't prutsen is heerljk!

quote:Phien schreef op 23 april 2009 @ 10:51:

Het is op de een of andere manier zo tegenstrijdig. Enerzijds ben ik zo goed in het bedenken van allerlei oplossingen, zoals bv zo'n apart bankpasje. Vaak voer ik die oplossingen nog in ook. Ik ben goed in oplossingen bedenken en van het invoeren krijg ik vaak zelfs een kick. En -- heel -- soms hou ik zo'n oplossing/truc zelfs nog lang vol ook. (Hangt wel af van het soort oplossing; zo'n systeem met bankpasjes is natuurlijk makkelijker vol te houden omdat je zo'n rekening maar 1x hoeft te openen en een automatische maandelijkse overschrijving ook voor de eeuwigheid kunt vastleggen.) Met zo'n pasje in m'n portomonnee lijk ik toch best gestructureerd. Zo heb ik ook een map waar ik al m'n belangrijkste papieren achter tabbladen in opberg. Elke keer dat ik m'n bureau weer eens opruim en nieuwe papieren in m'n map doe heb ik weer zo'n heel tevreden gevoel.



Maar anderzijds ben ik dus echt niet in staat om op dagelijkse/maandelijkse basis overzicht te houden over m'n financieën. En duikt er bv geregeld weer een financieel lijk uit m'n mooi gestructureerde map op; dingen die ik simpelweg over het hoofd heb gezien toen ik ze erin stopte.



Herkenbaar? En hoe gaan jullie hier mee om?



Héél erg zelfs. Phien, we hebben zo ontzettend veel overeenkomsten, niet normaal meer Je had familie kunnen zijn, haha! Hoe ik ermee omga... tsja.

Ik heb idd ook zo'n leuke map. En een vader die ik af en toe bel als ik iets niet begrijp. Ik heb de mazzel dat ik financiele belastingzaken via een familielid kan laten lopen die in dat wereldje erg goed thuis is, maar toch wil ik het dan 'zelluf doen'. Lukt me ook wel, maar ik heb veel hulp nodig. Maar ik wil het gewoon snappen. En soms gaat het me gewoon wél boven mijn pet. En daar kan ik dan weer niet tegen... haha!



Ik heb dus een klein netwerkje om me heen. Mijn vader voor de financien, het familielid voor belasting-technische zaken, mijn moeder en zus voor medische zaken etc. Ik denk dat dat voor mij de enige manier is. Moet er niet aan denken wat er gebeurt als zij het om wat voor reden dan ook niet meer zouden kunnen..

Ik wil koste wat kost voorkomen dat mijn Lief mijn behandelaar wordt, maar toch. Ik betrek hem, vraag advies, maar wil zo zelfstandig mogelijk zijn. Wat hem dan af en toe grijze haren bezorgt, haha! 'Je hoeft toch neit alles zelf te doen Pipje', zegt hij dan. Sja. Hóeft niet. Maar wíl wel...

Hoi

Ellen volgens mij ken ik jouw van flair online;ik kom daar nml. sinds kort ook alleen heet ik daar anders.Ik heb het daar nml. een x ovr dit forum gehad als je je dat nog kan herrinneren.Welkom(Viada ook)



Ik heb afgelopen vrijdag een gesprek met SB gehad bij Psyq over wat ADHD nou precies inhoud.Hij schijnt veel meer teweten dan ik dacht want hij leest wat ik doe op de computer vertelde hij(ik weet niet of ik daar zo blij mee moet zijn..)

Na het allemaal wat telaten bezinken heb ik er toch een goed gevoel over het gesprek want er is wat duidelijkheid geschept



-Phippin leuk dat je zo blij bent met je nieuwe optrekje!



_Phien ik zou een ander vragen als dit echt niet klikt ,heb ik nml ook een x gedaan.Alleen moest ik heeeel lang wachten voor d'r een nieuw iemand beschikbaar was maar dat is naderhand wel de moeite waard geweest

Hoi allemaal,



Hebben jullie een lekker weekend gehad?

Ik wel.

Alleen ik heb sinds een maand een vriend, hij is echt super lief voor me, probeert me ook te begrijpen maar soms heb ik ineens ff genoeg van hem en dan moet ik echt alleen zijn kennen jullie dat? Dat je zoiets hebt van nee nu ff echt niet.

Kan niet echt een reden verzinnen maar dan is alles gewoon ff te veel.



Liefs

Ik herken dat tot op zekere hoogte wel Ellen, maar dan ligt het meestal niet aan mijn vriend op zich. Ik heb dan even verwerkingstijd nodig en zit enorm voor me uit te staren.



Hij weet dat ik dan even rust nodig heb en dan knuffelen we gewoon lekker, kijken tv, of hij laat me gewoon even in stilte 'verwerken'. Hij vertelt dan geen lange verhalen, vraagt me dan eigenlijk nooit 'lastige' dingen, of wil dat ik keuzes maak.



Hóe hij het doet weet ik niet, maar hij voelt enorm goed aan wat ik nodig heb. Vaak nog voor ik het zelf echt door heb. En daar ben ik óntzettend blij mee. Ik heb hem zelden om 'rust' moeten vragen, en voor begrip al helemaal niet.



Dus nee, ik heb zeker geen genoeg van hém, soms wel teveel input; door omgeving en/of door Lief, als hij veel verhalen heeft te vertellen. Dat je afzondert als je 'overprikkeld' bent is voor mij heel herkenbaar.

Dank voor de reacties op m'n coach-verhaal! Fijn jullie een beetje met me meedenken.



Ik ga m'n coach morgen iig vragen of we de coaching tot 30 minuten kunnen beperken en aangeven dat ik veel 'oplossingen' op zich wel zelf kan bedenken maar vooral een stok achter de deur nodig heb bij het invoeren/grondig uitproberen ervan.



En dan ga ik het even aanzien. Maar als ik er na een paar keer nog steeds niet blij mee ben ga ik idd op zoek naar een ander. Dat zal dan wel buiten PsyQ moeten; zij is de enige adhd-coach daar. En zij geeft ook de adhd-introductiecursus waarvoor ik op de wachtlijst sta... dus ik kom haar sowieso weer tegen. Of ik moet het hele PsyQ links laten liggen op de medicatiebegeleiding na... Wil ik nu eigenlijk nog even niet over denken. Beslissingen beslissingen... argh. Eerst morgen maar eens naar die afspraak.



Ellen, dat je 'soms even niet wil' herken ik ook. Ik heb dat, net als Pippin, vooral als ik me overspoeld voel. En dan vooral bij mensen waarbij ik niet op de automatische piloot kan varen/mensen die iets van me verwachten. M'n vriend kan ik tegenwoordig (na 6 jaar relatie, waarvan 4 jaar samenwonend) in zo'n overspoelde toestand meestal redelijk handelen, maar toen we elkaar minder lang kenden was hij me dan ook vaak teveel. En ik heb van die 'nu even niet'-momenten nog steeds geregeld met vrienden die ik een tijd niet gesproken heb (bijkletsen! Oef) en feestjes enzo. Als ik me overspoeld en wazig voel is me dat simpelweg teveel.



Wat voor mij wel verschil maakt is trouwens hoeveel de ander praat. Hoe meer en drukker de ander praat, hoe slechter ik die persoon trek als ik me al overspoeld voel. Ik weet niet of dat bij jou ook zou kunnen spelen? Kletst je nieuwe vriend veel/druk?



Geregeld even wat tijd voor jezelf nemen in een nieuwe relatie lijkt me trouwens sowieso niet verkeerd hoor.

Wat vinden jullie trouwens van m'n koninginnedagavatar? Resultaat van een avond/nachtje hyperfocussen met een plaatjesmanipulatieprogramma (Gimp, een open source-variant van Photoshop); was de eerste keer dat ik met zoiets aan de slag ging, bleek wel verslavend zeg!

quote:Pippin schreef op 26 april 2009 @ 20:29:

[...]

Héél erg zelfs. Phien, we hebben zo ontzettend veel overeenkomsten, niet normaal meer Je had familie kunnen zijn, haha! Hoe ik ermee omga... tsja.

Ik heb idd ook zo'n leuke map. En een vader die ik af en toe bel als ik iets niet begrijp. Ik heb de mazzel dat ik financiele belastingzaken via een familielid kan laten lopen die in dat wereldje erg goed thuis is, maar toch wil ik het dan 'zelluf doen'. Lukt me ook wel, maar ik heb veel hulp nodig. Maar ik wil het gewoon snappen. En soms gaat het me gewoon wél boven mijn pet. En daar kan ik dan weer niet tegen... haha!



Ik heb dus een klein netwerkje om me heen. Mijn vader voor de financien, het familielid voor belasting-technische zaken, mijn moeder en zus voor medische zaken etc. Ik denk dat dat voor mij de enige manier is. Moet er niet aan denken wat er gebeurt als zij het om wat voor reden dan ook niet meer zouden kunnen..

Ik wil koste wat kost voorkomen dat mijn Lief mijn behandelaar wordt, maar toch. Ik betrek hem, vraag advies, maar wil zo zelfstandig mogelijk zijn. Wat hem dan af en toe grijze haren bezorgt, haha! 'Je hoeft toch neit alles zelf te doen Pipje', zegt hij dan. Sja. Hóeft niet. Maar wíl wel...

Haha ja herkenbaar Pip!



Misschien zou ik idd ook meer hulp kunnen vragen met financien, van m'n ouders ofzo. M'n vader dan, idealiter, want m'n moeder is net als ik een beetje een chaoot.



Ja ook ik wil het liever 'zelluf doen'. En op zich ben ik hier in huis (lief en ik) degene die nog de meeste toewijding voor financiele zaken aan de dag legt. 2 adhd-typjes bij elkaar... Ik ben opgegroeid met ouders in de bijstand, hij met ouders die bulkten v/h geld. Misschien dat de financien bij mij daarom nog net wat meer gevoel van urgentie oproepen. En ik kom er dus ook echt al een heel eind mee; ik orden m'n papieren in elk geval en bedenk allerlei trucs om de uitgaven binnen de perken te houden...



Maar ja, wat extra hulp is idd niet weg. Misschien een maandelijkse afspraak ofzo om lopende zaken af te handelen. Waarbij mijn 'helper' er dan voor waakt dat ik geen cruciale kleine lettertjes over het hoofd zie enzo.

Hallo mensen,



Ik ben ook nieuw hier. Wordt bijna saai, maar ik kon ook echt niet alle berichten teruglezen. Ik vermoed dat ik ADD heb. Toen ik voor het eerst hoorde via een vriendin wat het was (en dat zij dus heel veel herkende bij mij) en ik op internet dook, ging er echt een wereld voor me open. Heb eerst eens flink zitten janken en gedacht: stel je voor dat ik dit heb. Dan ben ik dus niet gek! De dwanggedachten, slechte concentratie, altijd horen: 'ze kan het wel, maar ze doet het niet'. Stemmingswisselingen en me daar vervolgens schuldig over voelen. Altijd een gevoel van onderpresteren, een grote bek, maar oh zo onzeker. En AL die tics: Het leek of iemand naar mijn leven had gekeken en dat allemaal had opgeschreven. Maar ik weet het niet zeker. Want ik twijfel om naar de huisarts te gaan. Ik ben bang dat de dokter mij niet serieus neemt. Toen ik er achter kwam, heb ik het met een paar mensen besproken. Iedereen, maar dan ook iedereen zei: ''oh, maar ik kan mij ook niet concentreren hoor, ja, ik ben ook vaak genoeg onzeker, ADD is zo'n modeziekte, vroeger was je gewoon een dromer of een lastig kind''. Heeft iemand een tip hoe ik het beste bij de huisarts kan 'bewijzen' dan ik bijna zeker weet dat ik het heb. En dat ik een test wil laten doen?

En als je een test doet, ga je dan ook meteen aan de medicijnen, of kun je met gesprekken bepaalde tools krijgen om er mee te leren leven?



Alvast bedankt!

@ starz, je klachten klinken heeeeeel herkenbaar ! Ik had ze zelf geschreven kunnen hebben (plus nog wel een waslijst erbij hoor....). Ik denk dat je bij je huisarts moet benadrukken hoeveel last je ervan hebt?

Tav de medicijnen: die horen wel in het behandelplaatje van ad(h)d maar het is geen verplichting hoor! Met mij gaat het nu ook prima ook al slik ik geen medicijnen meer. En ja, ik heb gewoon nog last van mijn klachten maar ik heb mijn leven zo kunnen aanpassen dat ik er veel minder last van heb. Voor mij was kennis over adhd en coaching wat ik nodig had om het een en ander anders aan te pakken waardoor de adhd minder heftig is

Het grootste struikelblok blijft de gebrekkige concentratie en de dagelijkse gedachtenstorm. Vooral als ik uit mijn ritme ben (te laat naar bed, weinig slaap etc) is het een chaos in mijn hoofd en loop ik de hele dag te hyperen en dus te 'ticcen' . Ook komt het vaak voor dat alles me overvalt en ik de hele dag juist inactief ben, echt niet vooruit te branden. Met medicatie zou dit waarschijnlijk beter gaan, maar hier kies ik niet voor



Heel veel succes met de weg die je (misschien) gaat bewandelen. Het kan je echt verder helpen, is mijn ervaring.

Ha Bowie,

Bedankt voor je reactie! Het doet me echt enorm goed te horen dat jij iets herkent, helemaal na (wat ik eerder zei), de mensen om mij heen die me niet geloven. Wat fijn dat je met coaching zoveel hebt geleerd.

Ik ga volgende week echt een afspraak maken bij de huisarts. Moeilijk, want ik durf niet zo goed, maar ik voel wel dat ik het moet doen. Ik loop al meer dan een jaar met deze bevindingen. Ik dacht 'nu weet ik het, tenslotte leef ik er al mijn hele leven mee, ik doe er niks mee'. Maar ik loop steeds vaker tegen dingen aan waarmee ik niet zo goed kan leven. Vooral de irreele angsten breken me nogal op en ik heb ook last van verslavingstrekjes... Ik woon pas samen en mijn vriend is zo vreselijk lief (en mega aantrekkelijk natuurlijk, haha)! Ik wil hem niet kwetsen met die stemmingsbuien. Ineens, soms binnen een kwartier kan ik zó tegen hem uitvallen. Vreselijk voor hem. Hij verdient dat zoooo niet!



Bedankt nogmaals. En ik lees hier lekker door over de ervaringen van iedereen. Fijn om te zien dat ik niet de enige ben.

Liefs, Starz

Starz, echt goed dat je een afspraak gaat maken! Ik dacht ook -- nu een half jaar geleden -- dat m'n huisarts me weg zou lachen ofzo maar dat was absoluut niet het geval. Als je zegt dat je je psychisch niet goed voelt kan hij sowieso niet echt een doorverwijzing weigeren naar een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. Hij is niet degene die erover oordeelt of een AD(H)D-onderzoek nuttig zou zijn, dat is de taak van de zorginstelling waar hij je naar doorverwijst.



Wel is het misschien even handig om vantevoren op internet te checken welke instelling bij jou in de buurt gespecialiseerd zijn in adhd-diagnostiek. Niet elke huisarts weet dat. Op deze lijst van het Netwerk ADHD bij volwassenen staan psychologen en psychiaters (en de instellingen waar ze bijhoren) die gespecialiseerd zijn in ADHD-diagnostiek bij volwassenen.



Bowie, echt fijn dat het jou nu zonder medicatie lukt. Dat wil ik op den duur ook graag!

Hoi Phien,



Bedankt voor de lijst! Je gelooft t niet, er zit een behandelaar echt bij mij om de hoek! Kijk, dat moet vast een teken zijn



Nee, hij mag het ook niet weigeren volgens mij. En stom om mij zo door anderen te laten beinvloeden, maar ik geloof dat dat er ook mee te maken heeft...



Nog een vraagje: als je medicatie gaat gebruiken, blijf je dan altijd onder behandeling? En ook als je niet gaat gebruiken? Of heb je 'gewoon' een paar sessies waarbij (als de diagnose is gesteld natuurlijk) je leert omgaan met ADD? Ik ben gewoon zo bang dat het weer zo'n gegraaf in het verleden wordt, waarbij elk trauma onder de loep wordt genomen. Brrr....

Starz, goed dat je naar de huisarts gaat. Je kan daar gewoon een verwijzing vragen. Bij mij deed de huisarts daar helemaal niet moeilijk over, al was ik daar ook best wel zenuwachtig voor. Zelf heb ik het bij de huisarts gebracht, dat de studentenpsycholoog met dit idee kwam en dat ik dat graag verder wilde uitzoeken (dit was niet helemaal waar, want zat alleen maar bij de studentenpsycholoog in een soort van studiegroepje, waar het niet aan de orde is geweest), maar dat gaf me net de zekerheid dat de huisarts met wel moest doorverwijzen. Ik denk trouwens dat ik dat verhaal van die studentenpsycholoog eigenlijk helemaal niet nodig had gehad. Wat je kan doen is van die zelftests op het internet doen, en dan met zo;n lijst naar de huisarts gaan. Dat geeft je misschien ook wat meer zekerheid. En ik denk dat die opmerkingen wel vaker zullen komen, het is nu eenmaal een 'stoornis' die nu pas behoorlijk bekend wordt en waar iedereen wel een mening over heeft. Daar met je je gewoon niets van aantrekken. Hoewel het voor mij wel een reden is om het er voorlopig alleen nog maar met mijn ouders en vriend over te hebben, wanneer ik de diagnose heb, zie ik wel weer verder.



Het lijkt mij trouwens dat ze alleen gaan graven wanneer je daar zelf om vraagt. Bij mijn eerdere gesprekken met een spv'er werd er alleen gevraagd of ik al eerder een psychische behandeling heb gehad en waarvoor dat was. Daar is echter niet verder op ingegaan. Ik denk ook dat je dat zelf erg duidelijk kan aangeven: ik kom hier niet voor iets uit verleden, maar voor waar ik nu tegen aanloop. Voor de rest: een psychoanalytische behandeling gaat erg op je verleden in, omdat zij denken da de problemen van nu uit het verleden komen. Wat ik tot nu toe met name lees is dat er met ADD vooral gewerkt wordt met cognitieve therapie, dat gaat meer in op er is een probleem x, hoe gaan we dat oplossen.



phien, dat met de financiën herken ik, die doe ik ook. Met name omdat ik vind dat mijn vriend dat te veel laat liggen, waardoor ik het overzicht al snel kwijtraak. Niet dat ik het altijd even goed bij hou, maar tegenwoordig maak ik aan het ende van elke maand toch wel even een overzicht en dat is wel erg relaxt. Gat trouwens ook wel onenigheid met vriend, ik ergerde me er in het begin ontzettend aan dat hij er niets aan deed en het aan mij overliet. Toen ik dat uitsprak, was het juist van...'ja maar jij kan de controle er niet over loslaten'. En daar had hij ook wel een punt . Sindsdien doen we het samen, vullen we samen de excelsheet in en weten we precies waar we aan toe zijn





Ik ben nu trouwens gekomen bij een instituut dat niet op het lijstje van phien staat, maar daar had de huisarts en de spv'er wel al goede ervaringen mee. Ook zag die website er wel goed uit. Binnenkort heb ik de intake en de week later gelijk een tweede afspraak, dus ik ben benieuwd. Zie er ergens ook wel tegenop, vooral ook omdat ik me afvraag wat het verder gaat betekenen wat, wanneer ik de diagnose ADD krijg, dat gaat inhouden. Voor nu zie ik dat nog wel positief, maar vraag me ergens af wat het voor over 20 jaar dat etiket betekend, zeg maar...hoe zien jullie dat?

Starz, standaard- adhd-behandeling (coaching en pillen) omvat geen gegraaf in je verleden, wel in je heden (hoe je nu functioneert), voor zolang jij daar behoefte aan hebt. Als je die pillen langer wilt blijven slikken terwijl je bv geen coaching meer wil, kan die instelling je wel uitschrijven en het toezicht op je medicatie overgedragen aan je huisarts.



Sommige huisartsen schrijven trouwens ook op eigen houtje adhd-medicatie voor, maar dat zou ik zelf dan weer liever niet willen omdat ze toch minder van psychomedicatie afweten dan psychiaters en ze dus minder goed kunnen beoordelen wat je het best kunt nemen, hoeveel en hoe vaak.

Hallo Allemaal,



Allereerst, ik heb ook ADHD, het onoplettende type (ADD dus).



Nu ben ik niet zo´n forumganger, maar toch wil ik jullie wat vragen? Ik lees veel verhalen over de hulpverlening en hierover kan ik zeggen dat ik zelf ook niet tevreden ben. Als vb. wanneer ik een gesprek heb, moet ik altijd zelf aanhalen waar we het de vorige keer over hebben gehad.



Maar dan nu de vraag. Ik studeer Psychologie en ben bezig met een onderzoekje over AD(H)D en alles wat ermee in verband staat: Diagnose, behandeling, medicatie, de omgeving, je werk etc. etc. Dit wil ik verwerken in een scriptie.



Nu ben ik op zoek naar mensen met ADHD/ADD die hun verhaal willen doen (anoniem). Alle informatie is welkom.



Ook als je niet je verhaal wilt doen, maar wel interesse hebt in het maken van een enquete die binnenkort klaar is, mag je mailen.



Algemene vragen die ik met mijn scriptie beantwoordt wil hebben zijn:

- De tijd tussen huisarts (doorverwijzing) en 1e intake

- De tijd tussen 1e intake en de diagnose

- Welke aangeboden behandeling

- Aanvullend medicatie ja of nee

- Is de werking van medicatie en de opbouw goed uitgelegd of heb je dit zelf moeten ondervinden?

- De behandelingen, tevreden ja of nee

- Wat zou een aanvulling zijn op het gebied van behandeling, begeleiding, voorzieningen

- Overige opmerkingen altijd welkom!



Alvast bedankt voor het lezen en het nemen van de moeite om een bericht te sturen.



Email: adhd-onderzoek@live.nl

Ha mensen, ben ik ook weer even.



Starz, ik heb - nu bijna een jaar geleden - een brief geschreven voor mijn huisarts, waar ik zo overzichtelijk mogelijk mijn verhaal in had gezet. Ik zou die brief in het consult dan voorlezen, maar toen bleek dat het me nog hoger zat dan ik dacht en gelijk in tranen was. Juist daarom was het handig dat ik die brief had, ze kon die toen zelf lezen.

Mijn huisartsen nemen mij altijd heel serieus moet ik zeggen. Mijn doel was, toen ik dus een jaar terug met mijn vermoedens naar de huisarts ging, van haar medicatie te krijgen. Ze voelde zich daar echter niet deskundig genoeg voor en verwees me door naar de GGZ. Daar kon ik vrij snel terecht, intake was al na een paar weken. De intake-ster, een psychiatrisch verpleegkundige, was het direct met mij eens dat ik wellicht ADHD had en verwees me weer door naar de psychiater. Dat heeft toen uiteindelijk nog een maand of drie geduurd, voor ik daar terechtkon. (intake-ster had een foutje gemaakt)

Dit kon zo snel, omdat ik geen bijkomende problematiek heb. Als dat vermoeden er wel is, doorloop je meestal een uitgebreider traject en duurt het meestal langer voor je daarmee kunt starten.

Zelf heb ik inmiddels wel behoefte aan iets meer dan alleen de pakweg tweemaandelijkse gesprekjes bij de psychiater. Die vraagt hoe het gaat, ik praat een kwartier en krijg een nieuw recept. Hij vindt dat ik het allemaal geweldig doe en stimuleert dat ik zelf vanalles uitzoek en schrijft dus medicatie voor, en dat is ook wat ik van hem wil.

Maar een 'lotgenotengroep' bijvoorbeeld, zou ik best af en toe willen bezoeken. Die bestaat echter niet in mijn omgeving. Gerichte coaching volgens mij ook niet, maar ik denk ook niet dat die bij mij effect zou hebben. Ik weet namelijk alles precies en zou een ander ook heel goed kunnen adviseren, bij mij wringt het 'm in uitvoering van voorgenomen taken.



Jij maakt je nogal zorgen over behandelingen etc. Daar ben je altijd zelf bij, jij bepaalt. Maak voor je huisarts in elk geval een lijst van dingen waar je tegenaan loopt en formuleer kort vantevoren op papier waarom je denkt dat het ADHD is.



Verder: dat is de eeuwige dooddoener, dat mensen zeggen 'oh, maar dat heb ik ook' of 'ja, dat heeft iedereen weleens'. Dat is ook zo, dat maakt het lastig uitleggen. Het gaat om een bundeling van symptomen en, de meest belangrijke, dat jij er last van hebt. Er zijn namelijk ontzettend veel mensen die ook veel klachten hebben die tezamen op ADHD zouden kunnen wijzen, maar die daar weinig last van hebben. Of er minder zwaar aan tillen.

Ik til ook veel minder zwaar aan mijn klachten nu ik mijn werk anders ingericht heb. Want ik loop veel minder in mijn valkuilen, simpelweg omdat ik een ander pad gekozen heb, zeg maar, waar er minder in zitten.

Dat is natuurlijk wel onderdeel van het proces. Alleen medicatie is niet zaligmakend.

En nu moet ik stoppen want werken, haha, de deadline nadert.

xx lisa.