Zwanger
alle pijlers
Gewenst zwanger / man wilt na positieve test toch niet ??
dinsdag 16 juni 2020 om 00:10
Ladies, ik maak momenteel echt ff wat heftigs mee. Ik moet het van mij afschrijven. Komt ie :
-ik 34, 2 kindjes van 5 en 8 en heb een nieuwe relatie sinds 3 jaar.
-mijn partner is 44 en heeft 2 grote kinderen van 21 en 14 en is al opa
.
Wij wonen samen in 1 huis met mijn kinderen. Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Hij ziet zijn kinderen geregeld. We werken beide fulltime.
Afgelopen corona periode heeft mijn vriend aangegeven dat hij nog wel een kindje wilde. ( met mij haha) Ik wilde eigenlijk geen kinderen meer en hij ook niet maar hij begon te fantaseren en hij sleepte mij mee in zijn enthousiasme. Ik zou stoppen met de pil en wachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Maart/april niet ongesteld maar 7 mei was het daar. Vanaf 11 mei zijn we voor ronde 1 gegaan.
We hebben niet echt veel besproken over hoe het straks moest Financieel en kwa kinderopvang maar ( misschien wel naïef) ik dacht dat als hij zegt :" ik wil nog wel een kind" dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Afgelopen vrijdag testte ik positief. Hij was verrast en blij maar ik merkte gelijk twijfel.
Ik helemaal in de 7de hemel.
Nu hebben we best een rotweekend achter de rug omdat ik heb gevraagd naar de twijfel. Ookheb ik tegen hem gezegd dat als hij er toch niet voor de volle 100% achter staat dat hij dat moest laten weten.
Vandaag heeft hij het laten weten. Hij heeft paniekaanvallen en wilt toch geen kind. Hij is te oud, hij is al opa, en wilt niet meer op het schoolplein rondlopen. Hij had niet verwacht dat ik nu al zwanger zou zijn? Kortom hij heeft Angst.
Ik ben kapot, voel me in de maling genomen. En ik heb de abortus kliniek gebeld ipv de verloskundige. Ik walg van hem dat hij bewust heeft gekozen om mij zwanger te maken en nu ineens zegt : ik kan het niet. Hij had mij kunnen behoeden voor dit verdriet. Ik voel me dom dat ik me heb laten meeslepen.
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik waardeer zijn eerlijkheid maar dit kan toch niet?
Hoeveel vrouwen zijn er ongewenst kindloos, ik schaam mij dood!
En wat gaat dit doen met mijn relatie? Ik vertrouw hem niet echt meer.
-ik 34, 2 kindjes van 5 en 8 en heb een nieuwe relatie sinds 3 jaar.
-mijn partner is 44 en heeft 2 grote kinderen van 21 en 14 en is al opa
.Wij wonen samen in 1 huis met mijn kinderen. Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Hij ziet zijn kinderen geregeld. We werken beide fulltime.
Afgelopen corona periode heeft mijn vriend aangegeven dat hij nog wel een kindje wilde. ( met mij haha) Ik wilde eigenlijk geen kinderen meer en hij ook niet maar hij begon te fantaseren en hij sleepte mij mee in zijn enthousiasme. Ik zou stoppen met de pil en wachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Maart/april niet ongesteld maar 7 mei was het daar. Vanaf 11 mei zijn we voor ronde 1 gegaan.
We hebben niet echt veel besproken over hoe het straks moest Financieel en kwa kinderopvang maar ( misschien wel naïef) ik dacht dat als hij zegt :" ik wil nog wel een kind" dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Afgelopen vrijdag testte ik positief. Hij was verrast en blij maar ik merkte gelijk twijfel.
Ik helemaal in de 7de hemel.
Nu hebben we best een rotweekend achter de rug omdat ik heb gevraagd naar de twijfel. Ookheb ik tegen hem gezegd dat als hij er toch niet voor de volle 100% achter staat dat hij dat moest laten weten.
Vandaag heeft hij het laten weten. Hij heeft paniekaanvallen en wilt toch geen kind. Hij is te oud, hij is al opa, en wilt niet meer op het schoolplein rondlopen. Hij had niet verwacht dat ik nu al zwanger zou zijn? Kortom hij heeft Angst.
Ik ben kapot, voel me in de maling genomen. En ik heb de abortus kliniek gebeld ipv de verloskundige. Ik walg van hem dat hij bewust heeft gekozen om mij zwanger te maken en nu ineens zegt : ik kan het niet. Hij had mij kunnen behoeden voor dit verdriet. Ik voel me dom dat ik me heb laten meeslepen.
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik waardeer zijn eerlijkheid maar dit kan toch niet?
Hoeveel vrouwen zijn er ongewenst kindloos, ik schaam mij dood!
En wat gaat dit doen met mijn relatie? Ik vertrouw hem niet echt meer.
woensdag 17 juni 2020 om 07:21
Sterkte TO.
Ik vind het verschrikkelijk hoe jouw partner jou voor dit helse dilemma heeft geplaatst.
Hij is nota bene degene die plots bedacht dat hij er toch nog wel graag een kindje bij wilde..
Hij heeft jou weten over te halen. En nu dit!!!
Het komt er op neer dat 'hij' bepaald heeft dat je zwanger moest raken, en ook 'hij' bepaald nu dat je deze zelfde zwangerschap weer moet afbreken.
Is dit niet gewoon een vreselijk wispelturige en dominante man? En hoe zie je daarmee een toekomst voor je?
Ik vind het verschrikkelijk hoe jouw partner jou voor dit helse dilemma heeft geplaatst.
Hij is nota bene degene die plots bedacht dat hij er toch nog wel graag een kindje bij wilde..
Hij heeft jou weten over te halen. En nu dit!!!
Het komt er op neer dat 'hij' bepaald heeft dat je zwanger moest raken, en ook 'hij' bepaald nu dat je deze zelfde zwangerschap weer moet afbreken.
Is dit niet gewoon een vreselijk wispelturige en dominante man? En hoe zie je daarmee een toekomst voor je?
woensdag 17 juni 2020 om 07:50
jij diskwalificeert TO dus volkomen?Pindakaasjes schreef: ↑17-06-2020 07:21Sterkte TO.
Het komt er op neer dat 'hij' bepaald heeft dat je zwanger moest raken, en ook 'hij' bepaald nu dat je deze zelfde zwangerschap weer moet afbreken.
woensdag 17 juni 2020 om 09:02
Dit is het dilemma inderdaad. Ik kan me ook voorstellen dat hij nog bijdraait en alleen even is geschrokken, maar misschien ook niet. Jij kent hem wel al 3 jaar en zult dit moeten achterhalen om de juiste keuze te kunnen maken.
Heeft hij er nog meer over gezegd?
donderdag 18 juni 2020 om 08:54
Ik vind het niet erg dat je mij deze spiegel voor houdt, ik zet het immers op internet toch?GinnyJones schreef: ↑16-06-2020 16:08Nee hoor, helemaal niet. En ja, naar wat ik lees in de OP doet ze daar wel lichtzinnig over. Eerst willen ze een kind, dus hup, meteen dan maar. Vervolgens bedenkt hij zich, ondanks dat zij aangeeft heel blij te zijn met de zwangerschap, maar wel hup, meteen de abortuskliniek bellen.
Dan beticht je mij over iemand een schuldgevoel aanpraten? ga weg. Iemand die zo impulsief handelt, meerdere keren kort op elkaar, even een spiegel voorhouden en laten nadenken is juist helpend. na een abortus is er geen weg meer terug namelijk.
Als je de tijdlijn bekijkt, is het natuurlijk wel precies zoals je het schrijft...
ik wilde niet, hij wel dus zwanger...hij wilt toch niet dus abortus. (maar het is niet zo zwart/wit helaas)
Die abortuskliniek belde ik inderdaad gelijk maar er is ook bedenktijd ?
donderdag 18 juni 2020 om 08:55
voor een overtijdbehandeling is er geen bedenktijdBuurtje-v schreef: ↑18-06-2020 08:54Ik vind het niet erg dat je mij deze spiegel voor houdt, ik zet het immers op internet toch?
Als je de tijdlijn bekijkt, is het natuurlijk wel precies zoals je het schrijft...
ik wilde niet, hij wel dus zwanger...hij wilt toch niet dus abortus. (maar het is niet zo zwart/wit helaas)
Die abortuskliniek belde ik inderdaad gelijk maar er is ook bedenktijd ?
Voor abortus wel
donderdag 18 juni 2020 om 09:09
We kennen elkaar al 3 jaar, hij adoreert mij en hij is echt smoorverliefd op mij. Hij is heel gevoelig. Ik ben zijn ideale vrouw.
Hij is goed voor mijn kinderen.
Ik weet ook zeker dat hij mij noooooooit alleen zou laten met het kindje , als ik het zou houden.
Dat heb ik hem ook gezegd de afgelopen dagen.
Maar hij blijft erbij dat hij het toch niet wilt, hij wilt al zijn aandacht verdelen aan de kinderen die er zijn. Hij heeft spijt dat hij "dacht" dat hij dit helemaal geweldig zou vinden. Hij wist ook niet van tevoren hoe hij zich zou voelen als hij wist dat hij weer vader zou worden. Hij heeft nog steeds paniek.
Ondertussen doet hij zijn uiterste best om zijn machteloosheid te uitten, het huis is spic en span en hij troost me en is er voor me op de manier die hoort. Ik mag alles zeggen tegen hem ik mag boos zijn.
Maar dat stemmetje in mijn hoofd blijft zeggen:
-Jij had mij hiervoor kunnen behoeden!
-Ja tuurlijk doe je nu poeslief...tot het weggehaald is.
donderdag 18 juni 2020 om 09:11
Ja zo zie ik het voor mezelf, doordat de afspraak pas volgende week woensdag is heb ik bedenktijd.
(het was erg druk bij de kliniek)
Maar het klopt dat bij een overtijd behandeling geen officiële bedenktijd van 5 dgn is.
donderdag 18 juni 2020 om 09:11
donderdag 18 juni 2020 om 09:26
Ik ben nog steeds erg in de war en boos.
Mijn verstand zegt nog steeds : haal het weg.
Ondertussen voel ik in mijn buik al lichte krampen, ben wat misselijk en het had nu zo'n mooie tijd kunnen zijn.
Ik wilde dit nu ook echt...
Het idee dat dit kindje eerst gewenst was door beide ouders en dat hij nu "eerlijk"verteld er toch niet 100% achter te staan doet mij echt heel veel pijn. Is dit een goede basis ?
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Genoeg vragen waar ik nog 6 dgn over mag denken.
donderdag 18 juni 2020 om 09:33
Voor mij was mijn overtijdbehandelig duidelijk: ik was in paniek,d at ik zwanger was en ik was opgelucht dat het daarna weg wasBuurtje-v schreef: ↑18-06-2020 09:26Ik ben nog steeds erg in de war en boos.
Mijn verstand zegt nog steeds : haal het weg.
Ondertussen voel ik in mijn buik al lichte krampen, ben wat misselijk en het had nu zo'n mooie tijd kunnen zijn.
Ik wilde dit nu ook echt...
Het idee dat dit kindje eerst gewenst was door beide ouders en dat hij nu "eerlijk"verteld er toch niet 100% achter te staan doet mij echt heel veel pijn. Is dit een goede basis ?
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Genoeg vragen waar ik nog 6 dgn over mag denken.
Dat voelde heel anders dan bij mijn eerdere gewenste zwangerschappen
Een kind krijgen, die je met je gevoel, een abortus met je ratio
donderdag 18 juni 2020 om 09:35
En ben je met die man nog wel gelukkig... je zegt hij is smoorverliefd op mij..Buurtje-v schreef: ↑18-06-2020 09:26Ik ben nog steeds erg in de war en boos.
Mijn verstand zegt nog steeds : haal het weg.
Ondertussen voel ik in mijn buik al lichte krampen, ben wat misselijk en het had nu zo'n mooie tijd kunnen zijn.
Ik wilde dit nu ook echt...
Het idee dat dit kindje eerst gewenst was door beide ouders en dat hij nu "eerlijk"verteld er toch niet 100% achter te staan doet mij echt heel veel pijn. Is dit een goede basis ?
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Genoeg vragen waar ik nog 6 dgn over mag denken.
Dan had hij wel wat zorgvuldiger moeten zijn, dat is liefde... wispelturigheid niet imo..
Bij twijfel niet inhalen zeg ik altijd... (In dit geval bij zwangerschap maar ook je relatie. Je bent toch meer waard dan iemand die iets wil, er blijkbaar niet goed overna denkt, egoistisch is aangezien jij het niet wilde en dan vervolgens ook nog eens op zijn besluit terugkomt)
donderdag 18 juni 2020 om 09:42
Wat sneu voor je TO, ik leef met je mee, dit lijkt me echt een hels dilemma, zoals iemand al schreef.
Ik geloof niet dat je vriend ineens minder "lief gaat doen" als je de abortus achter de rug hebt, zoals sommigen suggereren. Ik denk dat hij gewoon echt heel veel spijt van zijn "idee" heeft en dat hij het oprecht naar voor je vindt. Maar dat verandert natuurlijk niets aan deze rotsituatie. Je hebt inderdaad nog even tijd om erover na te denken. Misschien ook om er nog eens met elkaar over te praten? Als de eerste schok is verwerkt en op een rustige manier? Ik hoop dat je er voor jezelf uitkomt.
Ik geloof niet dat je vriend ineens minder "lief gaat doen" als je de abortus achter de rug hebt, zoals sommigen suggereren. Ik denk dat hij gewoon echt heel veel spijt van zijn "idee" heeft en dat hij het oprecht naar voor je vindt. Maar dat verandert natuurlijk niets aan deze rotsituatie. Je hebt inderdaad nog even tijd om erover na te denken. Misschien ook om er nog eens met elkaar over te praten? Als de eerste schok is verwerkt en op een rustige manier? Ik hoop dat je er voor jezelf uitkomt.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 18 juni 2020 om 09:58
Sorry, maar ik word gewoon plaatsvervangend misselijk van jouw man en het gemak van "ik wil het toch eigenlijk niet".
Er zit wel een levend wezentje in je buik, jullie zijn allebei volwassen mensen die wisten dat je zodra je onbeschermd contact hebt dit het mogelijke gevolg kan zijn.
Jullie hebben het er vast wel over gehad of een vorige zwangerschap wel of niet snel "raak" was.
Ik vind dit oprecht heel sneu voor je TO. Zeker omdat ik lees dat het kindje nu voor jou wel gewenst is. Denk goed na of je geen spijt krijgt als je het weg laat halen. En je dit je man niet de rest van jullie relatie nog kwalijk neemt.
Want dan blijft het sowieso tussen jullie staan en of je dan nog echt gelukkig met hem wordt?
Je stelde jezelf vragen:
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Voeg deze toe: zou ik het hem kwalijk nemen dat ik abortus heb moeten laten plegen? Zo ja, kan ik me hier overheen zetten en nog voor de volle 100% gelukkig worden met deze man en het gezin zoals we het nu hebben?
Er zit wel een levend wezentje in je buik, jullie zijn allebei volwassen mensen die wisten dat je zodra je onbeschermd contact hebt dit het mogelijke gevolg kan zijn.
Jullie hebben het er vast wel over gehad of een vorige zwangerschap wel of niet snel "raak" was.
Ik vind dit oprecht heel sneu voor je TO. Zeker omdat ik lees dat het kindje nu voor jou wel gewenst is. Denk goed na of je geen spijt krijgt als je het weg laat halen. En je dit je man niet de rest van jullie relatie nog kwalijk neemt.
Want dan blijft het sowieso tussen jullie staan en of je dan nog echt gelukkig met hem wordt?
Je stelde jezelf vragen:
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Voeg deze toe: zou ik het hem kwalijk nemen dat ik abortus heb moeten laten plegen? Zo ja, kan ik me hier overheen zetten en nog voor de volle 100% gelukkig worden met deze man en het gezin zoals we het nu hebben?
donderdag 18 juni 2020 om 10:07
maar dan ook vragen als:druifje83 schreef: ↑18-06-2020 09:58
Je stelde jezelf vragen:
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Voeg deze toe: zou ik het hem kwalijk nemen dat ik abortus heb moeten laten plegen? Zo ja, kan ik me hier overheen zetten en nog voor de volle 100% gelukkig worden met deze man en het gezin zoals we het nu hebben?
doe ik mijn huidige kinderen te kort...
donderdag 18 juni 2020 om 10:18
donderdag 18 juni 2020 om 10:21
Hebben je huidige kinderen er niet onder te lijden als je er nog een mond te voeden bij krijgt?Buurtje-v schreef: ↑18-06-2020 09:26Ik ben nog steeds erg in de war en boos.
Mijn verstand zegt nog steeds : haal het weg.
Ondertussen voel ik in mijn buik al lichte krampen, ben wat misselijk en het had nu zo'n mooie tijd kunnen zijn.
Ik wilde dit nu ook echt...
Het idee dat dit kindje eerst gewenst was door beide ouders en dat hij nu "eerlijk"verteld er toch niet 100% achter te staan doet mij echt heel veel pijn. Is dit een goede basis ?
Kan ik het alleen opvoeden ? ja...
Heb ik genoeg financiële ruimte ? ja...
Ga ik het zwaar krijgen ? ja...
Ben ik met of zonder kind zometeen nog gelukkig ?
Genoeg vragen waar ik nog 6 dgn over mag denken.
Je moet er 3 huisvesten, 3 in één auto kunnen vervoeren, je opsplitsen in 3 bij clubjes, vakanties worden complexer en duurder
donderdag 18 juni 2020 om 10:22
Wat jij schrijft, zegt dat stemmetje ook in mijn hoofd.Bulbul schreef: ↑18-06-2020 09:42Wat sneu voor je TO, ik leef met je mee, dit lijkt me echt een hels dilemma, zoals iemand al schreef.
Ik geloof niet dat je vriend ineens minder "lief gaat doen" als je de abortus achter de rug hebt, zoals sommigen suggereren. Ik denk dat hij gewoon echt heel veel spijt van zijn "idee" heeft en dat hij het oprecht naar voor je vindt. Maar dat verandert natuurlijk niets aan deze rotsituatie. Je hebt inderdaad nog even tijd om erover na te denken. Misschien ook om er nog eens met elkaar over te praten? Als de eerste schok is verwerkt en op een rustige manier? Ik hoop dat je er voor jezelf uitkomt.
Zoals ik nu mijn partner zie, is hij gebroken. Hij zit er zelfs zo erg mee dat hij met een tic/spasme rondloopt van de stress. Hij is ook verdrietig en zegt ook echt dat hij zich schuldig voelt en dat het ook zijn schuld is.
Vrijdag was hij blij, maakte nog een opmerking dat dit een echte liefdesbaby is.
1 dag later bedacht hij zich en is ons leven een puinhoop.
Hij weet ook dat er meerdere vrouwen een overtijdbehandeling of abortus laten plegen en dat deze "escape" dus bestaat.
Hij gelooft ook echt dat we dit als "les" kunnen zien en gelukkig kunnen blijven.
Ik daarentegen, walg momenteel van zijn aanwezigheid om mij heen. De valse beloftes. (wie zegt mij dat er niet nog meer valse beloftes komen in de toekomst)
donderdag 18 juni 2020 om 10:26
