Zwanger
alle pijlers
Gewenst zwanger / man wilt na positieve test toch niet ??
dinsdag 16 juni 2020 om 00:10
Ladies, ik maak momenteel echt ff wat heftigs mee. Ik moet het van mij afschrijven. Komt ie :
-ik 34, 2 kindjes van 5 en 8 en heb een nieuwe relatie sinds 3 jaar.
-mijn partner is 44 en heeft 2 grote kinderen van 21 en 14 en is al opa
.
Wij wonen samen in 1 huis met mijn kinderen. Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Hij ziet zijn kinderen geregeld. We werken beide fulltime.
Afgelopen corona periode heeft mijn vriend aangegeven dat hij nog wel een kindje wilde. ( met mij haha) Ik wilde eigenlijk geen kinderen meer en hij ook niet maar hij begon te fantaseren en hij sleepte mij mee in zijn enthousiasme. Ik zou stoppen met de pil en wachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Maart/april niet ongesteld maar 7 mei was het daar. Vanaf 11 mei zijn we voor ronde 1 gegaan.
We hebben niet echt veel besproken over hoe het straks moest Financieel en kwa kinderopvang maar ( misschien wel naïef) ik dacht dat als hij zegt :" ik wil nog wel een kind" dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Afgelopen vrijdag testte ik positief. Hij was verrast en blij maar ik merkte gelijk twijfel.
Ik helemaal in de 7de hemel.
Nu hebben we best een rotweekend achter de rug omdat ik heb gevraagd naar de twijfel. Ookheb ik tegen hem gezegd dat als hij er toch niet voor de volle 100% achter staat dat hij dat moest laten weten.
Vandaag heeft hij het laten weten. Hij heeft paniekaanvallen en wilt toch geen kind. Hij is te oud, hij is al opa, en wilt niet meer op het schoolplein rondlopen. Hij had niet verwacht dat ik nu al zwanger zou zijn? Kortom hij heeft Angst.
Ik ben kapot, voel me in de maling genomen. En ik heb de abortus kliniek gebeld ipv de verloskundige. Ik walg van hem dat hij bewust heeft gekozen om mij zwanger te maken en nu ineens zegt : ik kan het niet. Hij had mij kunnen behoeden voor dit verdriet. Ik voel me dom dat ik me heb laten meeslepen.
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik waardeer zijn eerlijkheid maar dit kan toch niet?
Hoeveel vrouwen zijn er ongewenst kindloos, ik schaam mij dood!
En wat gaat dit doen met mijn relatie? Ik vertrouw hem niet echt meer.
-ik 34, 2 kindjes van 5 en 8 en heb een nieuwe relatie sinds 3 jaar.
-mijn partner is 44 en heeft 2 grote kinderen van 21 en 14 en is al opa
.Wij wonen samen in 1 huis met mijn kinderen. Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Hij ziet zijn kinderen geregeld. We werken beide fulltime.
Afgelopen corona periode heeft mijn vriend aangegeven dat hij nog wel een kindje wilde. ( met mij haha) Ik wilde eigenlijk geen kinderen meer en hij ook niet maar hij begon te fantaseren en hij sleepte mij mee in zijn enthousiasme. Ik zou stoppen met de pil en wachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Maart/april niet ongesteld maar 7 mei was het daar. Vanaf 11 mei zijn we voor ronde 1 gegaan.
We hebben niet echt veel besproken over hoe het straks moest Financieel en kwa kinderopvang maar ( misschien wel naïef) ik dacht dat als hij zegt :" ik wil nog wel een kind" dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Afgelopen vrijdag testte ik positief. Hij was verrast en blij maar ik merkte gelijk twijfel.
Ik helemaal in de 7de hemel.
Nu hebben we best een rotweekend achter de rug omdat ik heb gevraagd naar de twijfel. Ookheb ik tegen hem gezegd dat als hij er toch niet voor de volle 100% achter staat dat hij dat moest laten weten.
Vandaag heeft hij het laten weten. Hij heeft paniekaanvallen en wilt toch geen kind. Hij is te oud, hij is al opa, en wilt niet meer op het schoolplein rondlopen. Hij had niet verwacht dat ik nu al zwanger zou zijn? Kortom hij heeft Angst.
Ik ben kapot, voel me in de maling genomen. En ik heb de abortus kliniek gebeld ipv de verloskundige. Ik walg van hem dat hij bewust heeft gekozen om mij zwanger te maken en nu ineens zegt : ik kan het niet. Hij had mij kunnen behoeden voor dit verdriet. Ik voel me dom dat ik me heb laten meeslepen.
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik waardeer zijn eerlijkheid maar dit kan toch niet?
Hoeveel vrouwen zijn er ongewenst kindloos, ik schaam mij dood!
En wat gaat dit doen met mijn relatie? Ik vertrouw hem niet echt meer.
donderdag 18 juni 2020 om 18:44
Goed dat je dit onderzoek, maar zoek niet teveel. Dan ga je namelijk dingen zien die er niet zijn. Of excuses maken voor gedrag dat simpelweg niet oké is.Buurtje-v schreef: ↑18-06-2020 12:14Wat lief en eerlijk dat je dit deelt...
Tuurlijk zijn de eerste gedachten dat hij niet spoort, dat hij een ongelooflijke lul is. Maar er kan meer achter zitten (inderdaad zoals een depressie), hij is wel heel "eerlijk" nu.
Hij had niet eerlijk kunnen zijn, in de flow mee zijn gegaan en alsnog na 9 mnd de benen nemen.
donderdag 18 juni 2020 om 19:00
Eens. Ik heb ook wel vaker moeite met de zin 'hij/zij is tenminste eerlijk (geweest)', het valt mij op dat er wel vaker naar gedrag wordt goedgepraat met dat zinnetje.Lachattenoir schreef: ↑18-06-2020 18:44Goed dat je dit onderzoek, maar zoek niet teveel. Dan ga je namelijk dingen zien die er niet zijn. Of excuses maken voor gedrag dat simpelweg niet oké is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 18 juni 2020 om 19:10
Jij was blij met de zwangerschap! Je wilde dit.
Dan laat je het toch niet weghalen?
Hij schikt zich maar. Dit is gewoon koud watervrees.
Hij is nu in ieder geval te laat.
En je andere kinderen? Die vinden zo'n nieuwe baby vast heel leuk!
Misschien draait je vriend nog bij. En anders dan maakt hij het maar uit.
Maar kom op voor jezelf en de baby!
Dan laat je het toch niet weghalen?
Hij schikt zich maar. Dit is gewoon koud watervrees.
Hij is nu in ieder geval te laat.
En je andere kinderen? Die vinden zo'n nieuwe baby vast heel leuk!
Misschien draait je vriend nog bij. En anders dan maakt hij het maar uit.
Maar kom op voor jezelf en de baby!
maandag 22 juni 2020 om 09:11
Ik heb hem ermee geconfronteerd, aangegeven dat ik mij eigenlijk ook heel vies voel. Ik kan niet meer denken aan sex met hem. Omdat de sex stond voor liefde en we dondergoed wisten dat er een baby van kon komen. Dat intense gelukkige gevoel is weg!
Voel mij echt in de maling genomen.
Ik heb gevraagd of hij wel echt van mij houdt.
Vrijdag zei hij dat hij zielsveel van mij houdt en zichzelf voor de kop kan slaan. Dat hij mij ongelooflijk pijn doet. Dat hij ook echt eerder had moeten aangeven dat hij het toch niet wilde.
Na vrijdag heeft hij al 3 dagen niet met mij gepraat over het onderwerp, vraagt niet hoe ik me voel. Hij raakt me niet aan...
Hij leeft zijn leven verder en ontwijkt het onderwerp. Ondertussen de leuke man overal uithangen, want iedereen loopt met hem weg.
Als mensen eens wisten...
Ik wil het eigenlijk tegen iedereen zeggen als hij leuk doet. Ik wil iedereen laten weten met wat voor geheim ik zit. Ik lok hem af en toe uit zijn tent door dubbelzinnige opmerkingen te maken en maak daarbij nog sarcastische opmerkingen en frons mijn wenkbrauwen erbij. Alleen hij weet wat ik ermee bedoel. Ik laat hem voelen dat hij een lul is.
Maar gisteren was het ook nog eens (bonus) vaderdag, dus ik had namens mijn kinderen iets gekocht. Zij weten van niks en voor hun is hij de beste bonus vader. Als ik nu deze relatie verbreek, breek ik ook weer hun hartjes. Kijk, mijn hart is ook gebroken hoor! En dit is iets waar we uit moeten komen en de tijd zal het leren.
Ondertussen ben ik nog steeds misselijk, de boobies doen pijn, mijn baarmoeder geeft steken en ik ben gewoon F*cking zwanger!
Dit is zo ongelooflijk zwaar...
maandag 22 juni 2020 om 09:23
donderdag 25 juni 2020 om 09:43
Eens. Sterkte TO.
donderdag 25 juni 2020 om 11:08
Ja, de opluchting dat er geen ongewenst kind geboren gaat worden omdat één van de twee zich bedacht heeft.
Maar dit hele gebeuren had geen plaats gevonden als vriendlief niet zo puberaal wispelturig was geweest.
Ik hoop dat hij zich realiseert wat hij zijn 'geliefde' heeft aangedaan.
donderdag 25 juni 2020 om 11:18
Ik vraag mij ook af of een relatie zoiets kan overleven. Ik denk niet dat ik dit ooit kwijt zou kunnen rakenPindakaasjes schreef: ↑25-06-2020 11:08Ja, de opluchting dat er geen ongewenst kind geboren gaat worden omdat één van de twee zich bedacht heeft.
Maar dit hele gebeuren had geen plaats gevonden als vriendlief niet zo puberaal wispelturig was geweest.
Ik hoop dat hij zich realiseert wat hij zijn 'geliefde' heeft aangedaan.
donderdag 25 juni 2020 om 11:54
Bedankt allemaal, ik heb de "sterkte wensen " nodig.Pindakaasjes schreef: ↑25-06-2020 11:08Ja, de opluchting dat er geen ongewenst kind geboren gaat worden omdat één van de twee zich bedacht heeft.
Maar dit hele gebeuren had geen plaats gevonden als vriendlief niet zo puberaal wispelturig was geweest.
Ik hoop dat hij zich realiseert wat hij zijn 'geliefde' heeft aangedaan.
Ik heb hem nu vooral nodig om het te kunnen verwerken. Om boos op te zijn, om te kunnen praten.
Ook heb ik aangegeven dat hij maar moet praten met een psycholoog. Zijn impulsieve actie en de reden waarom hij het een zegt en doet maar er toch niet volledig voor wilt gaan.
Hij heeft mij gisteren beetgepakt, is ontzettend aan het huilen geweest. Heeft nogmaals sorry gezegd. Hij heeft gisteren zoveel mogelijk gedaan met mijn kinderen zodat ik "alleen"kon zijn. Hij zag mijn pijn. Vroeg hoe ik me voelde. Ik "denk" dat hij zich echt wel realiseert wat hij mij heeft aangedaan. <- maar goed, ik heb dat vertrouwen niet. Er is een stemmetje dat zegt: ja duhhh, hij doet nu zo en alles voor je maar we weten nog niet hoe lang hij dit gaat volhouden. Is het echt ?
De tijd zal het leren...
donderdag 25 juni 2020 om 12:35
Ik kan je uit ervaring mededelen dat dit zorgzame en berouwvolle gedrag, w.s van zeer tijdelijk aard zal zijn.Buurtje-v schreef: ↑25-06-2020 11:54Bedankt allemaal, ik heb de "sterkte wensen " nodig.
Ik heb hem nu vooral nodig om het te kunnen verwerken. Om boos op te zijn, om te kunnen praten.
Ook heb ik aangegeven dat hij maar moet praten met een psycholoog. Zijn impulsieve actie en de reden waarom hij het een zegt en doet maar er toch niet volledig voor wilt gaan.
Hij heeft mij gisteren beetgepakt, is ontzettend aan het huilen geweest. Heeft nogmaals sorry gezegd. Hij heeft gisteren zoveel mogelijk gedaan met mijn kinderen zodat ik "alleen"kon zijn. Hij zag mijn pijn. Vroeg hoe ik me voelde. Ik "denk" dat hij zich echt wel realiseert wat hij mij heeft aangedaan. <- maar goed, ik heb dat vertrouwen niet. Er is een stemmetje dat zegt: ja duhhh, hij doet nu zo en alles voor je maar we weten nog niet hoe lang hij dit gaat volhouden. Is het echt ?
De tijd zal het leren...
Nu valt hij nog op zijn knieën voor je (ook voor zijn eigen hachje), toont hij zichzelf een goede vader, geliefde en minnaar.. Maar over een tijdje is dat echt weggeëbd en krijg jij w.s het verwijt dat je geen oude koeien meer uit de sloot moet halen.
Ik wil je echt niet de put inpraten, maar ik vind dat je ook wel wakker moet blijven en je niet moet denken dat alles weer koek en ei is omdat hij zich nu na jou abortus als een El sympatico gedraagt.
