Relaties
alle pijlers
Relatie problemen
zondag 25 mei 2025 om 11:44
Beste viva forumlezers,
Ik wil me even voorstellen: ik ben een man van 53 jaar, getrouwd sinds 20 jaar, en vader van twee fantastische kinderen (14 en 18 jaar).
Mijn relatie loopt al een tijdje niet goed. Vier jaar geleden verloor ik mijn baan door een reorganisatie. Daarna was het een zoektocht naar iets wat ik leuk vond om te doen. Inmiddels werk ik alweer ruim twee jaar bij een geweldig bedrijf waar ik me goed op mijn plek voel.
Maar mijn relatie gaat steeds verder achteruit. Mijn vrouw houdt niet van knuffelen, en ik heb het gevoel dat alles altijd van míj moet komen. Als we ruzie hebben, wordt ze koppig en zegt ze niets. Soms gooit ze zelfs natte was uit de machine in mijn kledingkast. Ze kookt dan alleen voor zichzelf en de kinderen. Het kost me steeds meer energie om het weer goed te maken.
De laatste ruzie ontstond omdat ik haar niet kon ophalen uit een andere stad. Op zich was dat geen probleem, want ze had al gezegd dat ze vervoer geregeld had. Maar toen bleek dat ze toch opgehaald wilde worden. Toen ik aangaf dat het niet kon, werd ze boos en weigert sindsdien met me te praten. Door haar koppigheid krijg ik zelf ook steeds meer weerstand.
Ik begin sterk te neigen naar een scheiding, maar wil eerst graag advies of ervaringen horen van anderen. Hoe hebben jullie zoiets aangepakt?
Ik wil me even voorstellen: ik ben een man van 53 jaar, getrouwd sinds 20 jaar, en vader van twee fantastische kinderen (14 en 18 jaar).
Mijn relatie loopt al een tijdje niet goed. Vier jaar geleden verloor ik mijn baan door een reorganisatie. Daarna was het een zoektocht naar iets wat ik leuk vond om te doen. Inmiddels werk ik alweer ruim twee jaar bij een geweldig bedrijf waar ik me goed op mijn plek voel.
Maar mijn relatie gaat steeds verder achteruit. Mijn vrouw houdt niet van knuffelen, en ik heb het gevoel dat alles altijd van míj moet komen. Als we ruzie hebben, wordt ze koppig en zegt ze niets. Soms gooit ze zelfs natte was uit de machine in mijn kledingkast. Ze kookt dan alleen voor zichzelf en de kinderen. Het kost me steeds meer energie om het weer goed te maken.
De laatste ruzie ontstond omdat ik haar niet kon ophalen uit een andere stad. Op zich was dat geen probleem, want ze had al gezegd dat ze vervoer geregeld had. Maar toen bleek dat ze toch opgehaald wilde worden. Toen ik aangaf dat het niet kon, werd ze boos en weigert sindsdien met me te praten. Door haar koppigheid krijg ik zelf ook steeds meer weerstand.
Ik begin sterk te neigen naar een scheiding, maar wil eerst graag advies of ervaringen horen van anderen. Hoe hebben jullie zoiets aangepakt?
zondag 25 mei 2025 om 20:08
Maar TO is toch ook gefrustreerd? En daarmee ook verantwoordelijk?Itsnojoke schreef: ↑25-05-2025 18:38Het is mogelijk dat de vrouw van to een vergelijkbaar gevoel heeft. Toch vind ik het in beide gevallen nog steeds ook de verantwoordelijkheid van de gefrustreerde, om het zo maar te noemen, om te zorgen dat deze frustraties adequaat aangepakt worden voor ze je hele relatie verzieken.
Volgens mij zijn ze beiden niet gelukkig in deze relatie
zondag 25 mei 2025 om 20:19
Natuurlijk, ik heb ook nooit anders beweerd. Iedereen is namelijk verantwoordelijk voor zijn eigen aandeel in de relatie.Lila-Linda schreef: ↑25-05-2025 20:08Maar TO is toch ook gefrustreerd? En daarmee ook verantwoordelijk?
Volgens mij zijn ze beiden niet gelukkig in deze relatie
Eens met je laatste zin, dit is geen gelukkig huwelijk.
zondag 25 mei 2025 om 22:02
Zo eens met deze reactie! Kijk je mag het ergens totaal niet mee eens zijn, dat kan. Maar trek dan aan de bel, doe je mond open en vertel de ander wat je dwars zit! Want door kaken op elkaar te houden en. Natte was in de kledingkast te gooien is nu niet bepaald het toonbeeld van volwassenheid…..Itsnojoke schreef: ↑25-05-2025 17:00Ik vind dat het niet uitmaakt wat eraan vooraf is gegaan. Natte was in de kast kwakken, voor het gezin koken maar niet voor hem, dan zit je gewoon echt fout qua gedrag, wát daar ook aan vooraf ïs gegaan. Net als bij slaan. Dan plaats je jezelf in een zwakke positie, omdat het gedrag sowieso fouter is dan het gedrag dat de reactie heeft uitgelokt.
Als zij niet praat TO, zal jij moeten praten. Als de kinderen op bed liggen, trek een fles wijn open en vertel haar wat haar gedrag met jou doet en hoe dat opgelost kan worden. Wil ze dat niet of lukt dat niet ga dan samen in therapie. Als ze niet in (wil) zien dat dit nodig is, wordt het imo hopeloos……
maandag 26 mei 2025 om 09:29
Ik ga nu even van alles invullen, maar dat krijg je als de OP maar zo weinig en eenzijdige info geeft.Itsnojoke schreef: ↑25-05-2025 16:12Dat is toch nog steeds geen enkel excuus om natte was in de kast te mikken en hem te vernederen door voor iedereen te koken behalve voor hem? Zij kan toch ook gewoon op een normale manier haar ongenoegen uiten?
Natuurlijk, alles begint met praten, kijken waar de schoen wringt, maar als mijn man me zo zou behandelen, zou ik ook serieus een scheiding overwegen. Ik vind het walgelijk gedrag.
Maar als partner nu een baan heeft met niet idioot veel uren en ik me het leplazerus werk om het tekort aan uren dat partner maakt op de kunnen vangen. En ik heb al 100x gevraagd of partner wat meer bij zou kunnen dragen in het huishouden maar partner vindt het wel prima zo, vanachter de PlayStation... dan kan ik me voorstellen dat uiteindelijk de laatste druppel de emmer niet alleen doet overlopen maar misschien zelfs om laat vallen. Dat partner het dan lekker zelf uit kon zoeken en misschien Sims op PlayStation maar moet gaan kijken of daar iets te eten valt of dat er schone was is.
maandag 26 mei 2025 om 09:57
Als je in een situatie van vernedering (eten) en passief agressief gedrag (de was, negeren) zit dan ben je al ver voorbij alle normale gedragsnormen. Waar is jullie communicatie? Hebben jullie altijd problemen gehad met communiceren? Hoe ging dat vroeger of kunnen jullie indivueel en samen niet goed praten.
Ga dus zo snel mogelijk in gesprek.
- Wat zit haar dwars?
- Wat is jouw aandeel?
- Wat wil zij veranderen en wat wil jij?
- Hoe zien jullie
Als gesprekken niet mogelijk zijn dan kan je samen toewerken naar een afzonderlijke toekomst.
Ga dus zo snel mogelijk in gesprek.
- Wat zit haar dwars?
- Wat is jouw aandeel?
- Wat wil zij veranderen en wat wil jij?
- Hoe zien jullie
Als gesprekken niet mogelijk zijn dan kan je samen toewerken naar een afzonderlijke toekomst.
maandag 26 mei 2025 om 10:03
Ik kan wel delen hoe ik mijn niet-scheiding heb aangepakt: mijn man en ik werkten evenveel uren op papier, maar de zorg en het huishouden kwamen voor 90% op mij terecht. Ik was daar niet gelukkig mee en heb dat jarenlang vruchteloos met mijn partner gedeeld. Scheiden vond ik geen optie, omdat zijn niet-zorgen voor de kinderen verwaarlozend was en ik mijn kinderen daar niet de helft van de tijd aan wilde blootstellen. Inmiddels zijn ze tieners en is mijn zorgtaak een stuk kleiner; en die vijftien jaar van gesprekken over mijn onvrede beginnen eindelijk hun vruchten af te werpen.
Mijn man zit in therapie en begint zich te realiseren dat hij de jeugd van de kinderen feitelijk gemist heeft. Hij realiseert zich langzaam dat zijn waarde als mens niet zit in hoe hard hij werkt in zijn baan en hoeveel geld hij verdient, maar in de relaties die hij onderhoudt met de mensen om hem heen. Hij begint nu bijvoorbeeld langzaam een relatie op te bouwen met de kinderen en dat is echt heel fijn. En in onze relatie bouwen we nu heel langzaam aan herstel. Dat is ingewikkeld en vermoedelijk een langdurig proces. Ik hoop dat de gezamenlijke groei die we als mens doormaken ons uiteindelijk weer bij elkaar brengt. En als dat niet zo is, dan is dat spijtig, maar ook okee.
Sommige dingen zijn ingewikkeld. Ik ben boos dat hij vijftien jaar lang heeft geprofiteerd van mijn gratis en onzichtbare arbeid. En misschien bozer nog dat hij geen enkel moment heeft geluisterd wanneer ik hem vertelde dat het teveel was voor mij, dat ik ongelukkig en overwerkt was en dat hij de jeugd van de kinderen miste. Dat is een proces voor mij, waarin ik daar acceptatie en vergeving in moet vinden. Dat loopt parallel aan mijn mans proces waarin hij zijn eigen gevoelens en waarde als mens probeert te vinden.
Scheiden kan uiteraard, als jullie daar uiteindelijk beter van worden, dan is dat zeker een optie. Je kunt ook kijken wat er precies misgaat in je gezin en proberen daar een oplossing voor te vinden. Dat is niet makkelijk, maar uiteindelijk misschien wel een rijker proces.
Mijn man zit in therapie en begint zich te realiseren dat hij de jeugd van de kinderen feitelijk gemist heeft. Hij realiseert zich langzaam dat zijn waarde als mens niet zit in hoe hard hij werkt in zijn baan en hoeveel geld hij verdient, maar in de relaties die hij onderhoudt met de mensen om hem heen. Hij begint nu bijvoorbeeld langzaam een relatie op te bouwen met de kinderen en dat is echt heel fijn. En in onze relatie bouwen we nu heel langzaam aan herstel. Dat is ingewikkeld en vermoedelijk een langdurig proces. Ik hoop dat de gezamenlijke groei die we als mens doormaken ons uiteindelijk weer bij elkaar brengt. En als dat niet zo is, dan is dat spijtig, maar ook okee.
Sommige dingen zijn ingewikkeld. Ik ben boos dat hij vijftien jaar lang heeft geprofiteerd van mijn gratis en onzichtbare arbeid. En misschien bozer nog dat hij geen enkel moment heeft geluisterd wanneer ik hem vertelde dat het teveel was voor mij, dat ik ongelukkig en overwerkt was en dat hij de jeugd van de kinderen miste. Dat is een proces voor mij, waarin ik daar acceptatie en vergeving in moet vinden. Dat loopt parallel aan mijn mans proces waarin hij zijn eigen gevoelens en waarde als mens probeert te vinden.
Scheiden kan uiteraard, als jullie daar uiteindelijk beter van worden, dan is dat zeker een optie. Je kunt ook kijken wat er precies misgaat in je gezin en proberen daar een oplossing voor te vinden. Dat is niet makkelijk, maar uiteindelijk misschien wel een rijker proces.
maandag 26 mei 2025 om 10:17
Overigens kon mijn moeder zich zo ook gedragen. Dat begon meestal met de silent treatment en ander stil protest.
Iedereen compleet doodzwijgen, geen eten en drinken in huis halen etc. De geiser steeds uitzetten zodat we niet warm konden douchen etc.
Ze was ons dan op haar manier heel bewust aan het straffen. En wij (haar kinderen + vader), begrepen 9 van de 10 keer niet wat er nu precies aan de hand was.
Dat moet je blijkbaar aan iemands neus kunnen zien ofzo.
En meestal, na uren of soms dagen dit soort terging, kwam dan de finale, de woedeuitbarsting!
Dat kon om niks en van alles gaan. Maar meestal was de lucht daarna weer een tijdje geklaard. Maar ziekelijk is het! En ik begrijp dus heel goed dat dit voor TO ook geen leven is.
Wat iemand hier ook al schreef, dit is alle volwassen en normale communicatie al ver voorbij. En dat moet veranderen, want dit hou je niet vol.
Iedereen compleet doodzwijgen, geen eten en drinken in huis halen etc. De geiser steeds uitzetten zodat we niet warm konden douchen etc.
Ze was ons dan op haar manier heel bewust aan het straffen. En wij (haar kinderen + vader), begrepen 9 van de 10 keer niet wat er nu precies aan de hand was.
Dat moet je blijkbaar aan iemands neus kunnen zien ofzo.
En meestal, na uren of soms dagen dit soort terging, kwam dan de finale, de woedeuitbarsting!
Dat kon om niks en van alles gaan. Maar meestal was de lucht daarna weer een tijdje geklaard. Maar ziekelijk is het! En ik begrijp dus heel goed dat dit voor TO ook geen leven is.
Wat iemand hier ook al schreef, dit is alle volwassen en normale communicatie al ver voorbij. En dat moet veranderen, want dit hou je niet vol.
maandag 26 mei 2025 om 10:30
In latere reacties van To kun je lezen dat dat helemaal niet aan de orde is hier.-Matilda- schreef: ↑26-05-2025 09:29Ik ga nu even van alles invullen, maar dat krijg je als de OP maar zo weinig en eenzijdige info geeft.
Maar als partner nu een baan heeft met niet idioot veel uren en ik me het leplazerus werk om het tekort aan uren dat partner maakt op de kunnen vangen. En ik heb al 100x gevraagd of partner wat meer bij zou kunnen dragen in het huishouden maar partner vindt het wel prima zo, vanachter de PlayStation... dan kan ik me voorstellen dat uiteindelijk de laatste druppel de emmer niet alleen doet overlopen maar misschien zelfs om laat vallen. Dat partner het dan lekker zelf uit kon zoeken en misschien Sims op PlayStation maar moet gaan kijken of daar iets te eten valt of dat er schone was is.
maandag 26 mei 2025 om 11:46
Van man naar vrouw, neem ik aan.Hollandia12 schreef: ↑25-05-2025 17:17**Beste forumlezers,**
Bedankt voor jullie berichten. Ik zal wat specifieker zijn.
Tijdens mijn ontslag heb ik een transitie doorgemaakt, maar in de tussentijd heb ik nog wel werkzaamheden opgepakt.
Ook thuis ben ik actief in het huishouden: koken, wassen, stofzuigen, enzovoort. Dat is ook logisch, aangezien we allebei werken. Mijn vrouw werkt 20 uur per week, en ik ben zelf van 40 uur naar 32 uur gegaan op eigen verzoek.
Natuurlijk heb ik ook steken laten vallen, en wat ik mezelf kwalijk neem, is dat ik altijd maar alles goed vind en denk: "Ach, het komt wel goed." Nu zeg ik een keer nee, en dan is ze koppig – daar kom ik moeilijk doorheen.
Ook met gespreksstof, bijvoorbeeld tijdens mijn ontslag of sollicitaties, vraagt ze hoe het ging, maar binnen de kortste keren maakt ze het over zichzelf: hoe zij dat bij haar werk heeft gedaan. En dan denk ik: laat maar weer...
Door haar koppigheid en het gevoel dat alles van mijn kant moet komen, kost het me veel energie en levert het spanning op.
Nogmaals, ik ben wel blij met alle reacties!
Klopt dit to?
maandag 26 mei 2025 om 11:53
Ik zou zeggen; ga in relatietherapie. Bespreek met elkaar hoe je de relatie ervaart, waar je allebei behoefte aan hebt, hoe de je toekomst samen verder ziet.
Ofwel, maak samen de balans op. Mijn ervaring is dat dat in bijzijn van een onafhankelijke derde, beter gaat dan samen, vooral als boosheid / koppigheid al op de loer ligt. Het klinkt alsof er veel onderliggend speelt.
Wat mij betreft, zeker als er kinderen zijn, een noodzakelijke stap voordat de conclusie “scheiden” wordt besproken. Kijk eerst wat je samen nog kan doen om iets te veranderen. Om in elk geval weer in contact te komen met elkaar.
Ofwel, maak samen de balans op. Mijn ervaring is dat dat in bijzijn van een onafhankelijke derde, beter gaat dan samen, vooral als boosheid / koppigheid al op de loer ligt. Het klinkt alsof er veel onderliggend speelt.
Wat mij betreft, zeker als er kinderen zijn, een noodzakelijke stap voordat de conclusie “scheiden” wordt besproken. Kijk eerst wat je samen nog kan doen om iets te veranderen. Om in elk geval weer in contact te komen met elkaar.
maandag 26 mei 2025 om 13:40
Dit was ook mijn interpretatie.
Maar TO stelt zich hier voor als man.
Dus er zal iets anders bedoeld worden??
maandag 26 mei 2025 om 14:22
een transitie is gewoon een verandering
geen idee HOE TO veranderd is, vast niet van gender. Ik gok meer hoe hij in het leven staat.
Hij wil niet meer FT werken, zoiets.
maandag 26 mei 2025 om 18:47
Wil alleen even zeggen dat ik dit een mooie post vind. Het reflectie vermogen, dat missen veel mensen of pas veel te laatThalas schreef: ↑26-05-2025 10:03Ik kan wel delen hoe ik mijn niet-scheiding heb aangepakt: mijn man en ik werkten evenveel uren op papier, maar de zorg en het huishouden kwamen voor 90% op mij terecht. Ik was daar niet gelukkig mee en heb dat jarenlang vruchteloos met mijn partner gedeeld. Scheiden vond ik geen optie, omdat zijn niet-zorgen voor de kinderen verwaarlozend was en ik mijn kinderen daar niet de helft van de tijd aan wilde blootstellen. Inmiddels zijn ze tieners en is mijn zorgtaak een stuk kleiner; en die vijftien jaar van gesprekken over mijn onvrede beginnen eindelijk hun vruchten af te werpen.
Mijn man zit in therapie en begint zich te realiseren dat hij de jeugd van de kinderen feitelijk gemist heeft. Hij realiseert zich langzaam dat zijn waarde als mens niet zit in hoe hard hij werkt in zijn baan en hoeveel geld hij verdient, maar in de relaties die hij onderhoudt met de mensen om hem heen. Hij begint nu bijvoorbeeld langzaam een relatie op te bouwen met de kinderen en dat is echt heel fijn. En in onze relatie bouwen we nu heel langzaam aan herstel. Dat is ingewikkeld en vermoedelijk een langdurig proces. Ik hoop dat de gezamenlijke groei die we als mens doormaken ons uiteindelijk weer bij elkaar brengt. En als dat niet zo is, dan is dat spijtig, maar ook okee.
Sommige dingen zijn ingewikkeld. Ik ben boos dat hij vijftien jaar lang heeft geprofiteerd van mijn gratis en onzichtbare arbeid. En misschien bozer nog dat hij geen enkel moment heeft geluisterd wanneer ik hem vertelde dat het teveel was voor mij, dat ik ongelukkig en overwerkt was en dat hij de jeugd van de kinderen miste. Dat is een proces voor mij, waarin ik daar acceptatie en vergeving in moet vinden. Dat loopt parallel aan mijn mans proces waarin hij zijn eigen gevoelens en waarde als mens probeert te vinden.
Scheiden kan uiteraard, als jullie daar uiteindelijk beter van worden, dan is dat zeker een optie. Je kunt ook kijken wat er precies misgaat in je gezin en proberen daar een oplossing voor te vinden. Dat is niet makkelijk, maar uiteindelijk misschien wel een rijker proces.
maandag 26 mei 2025 om 19:57
Je gender verandert ook niet van een transitie. Dat is nou net de grap van een transitie, dat je je lichaam en je leven aanpast aan je gender.Lila-Linda schreef: ↑26-05-2025 14:22een transitie is gewoon een verandering
geen idee HOE TO veranderd is, vast niet van gender. Ik gok meer hoe hij in het leven staat.
Hij wil niet meer FT werken, zoiets.
Zucht.
En zo raar vind ik die vraag van NLNJ trouwens ook niet. De term transitie wordt heel vaak gebruikt voor gendergerelateerde zaken en eigenlijk bijna nooit voor het nemen van het besluit om wat minder te gaan werken.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
maandag 26 mei 2025 om 23:47
Een ontslagvergoeding heet tegenwoordig transitievergoeding. Ik las hem meer als "eerst was ik elektricien, nu makelaar" of "eerst werkte ik op de zuidas, nu in het sociaal domein".Lady*Voldemort schreef: ↑26-05-2025 19:57Je gender verandert ook niet van een transitie. Dat is nou net de grap van een transitie, dat je je lichaam en je leven aanpast aan je gender.
Zucht.
En zo raar vind ik die vraag van NLNJ trouwens ook niet. De term transitie wordt heel vaak gebruikt voor gendergerelateerde zaken en eigenlijk bijna nooit voor het nemen van het besluit om wat minder te gaan werken.
De enige die er duidelijkheid over kan geven...
Is alweer gevlogen.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 27 mei 2025 om 08:24
Ik las hem ook als een carrièreswitch. "Ik werkte 80 uur op de zuidas, ontslag en de periode daarna gebruikt om uit te zoeken waar ik blij van wordt, nu werk ik in de zorg"
En toch, als je zo'n topic opent en je benoemt gek gedrag van je vrouw en specifiek je transitie, dan weet je dat er veel reacties komen met goede relevante vragen....als je dan nauwelijks reageert en nu al 2 dagen niet, dat vind ik toch iets zeggen.
Mijn invulling, i know. Ik blijf het gevoel houden dat hier veel meer speelt dan die paar voorbeelden die zijn vrouw wegzetten als idioot en dat TO veel meer 'schuld' heeft in het hele verhaal dan we nu denken.
Ben benieuwd of TO nog antwoord gaat geven op alle vragen en speculaties
En toch, als je zo'n topic opent en je benoemt gek gedrag van je vrouw en specifiek je transitie, dan weet je dat er veel reacties komen met goede relevante vragen....als je dan nauwelijks reageert en nu al 2 dagen niet, dat vind ik toch iets zeggen.
Mijn invulling, i know. Ik blijf het gevoel houden dat hier veel meer speelt dan die paar voorbeelden die zijn vrouw wegzetten als idioot en dat TO veel meer 'schuld' heeft in het hele verhaal dan we nu denken.
Ben benieuwd of TO nog antwoord gaat geven op alle vragen en speculaties
dinsdag 27 mei 2025 om 08:34
newspaper schreef: ↑27-05-2025 08:24Ik las hem ook als een carrièreswitch. "Ik werkte 80 uur op de zuidas, ontslag en de periode daarna gebruikt om uit te zoeken waar ik blij van wordt, nu werk ik in de zorg"
En toch, als je zo'n topic opent en je benoemt gek gedrag van je vrouw en specifiek je transitie, dan weet je dat er veel reacties komen met goede relevante vragen....als je dan nauwelijks reageert en nu al 2 dagen niet, dat vind ik toch iets zeggen.
Mijn invulling, i know. Ik blijf het gevoel houden dat hier veel meer speelt dan die paar voorbeelden die zijn vrouw wegzetten als idioot en dat TO veel meer 'schuld' heeft in het hele verhaal dan we nu denken.
Ben benieuwd of TO nog antwoord gaat geven op alle vragen en speculaties
Omdat ie helemaal niet bezig is met opties om de relatie te verbeteren. De inleiding is alleen om aan te geven waarom ie wil scheiden, daarna komt waar hij echt mee zit: hoe pak je een scheiding aan en wat zijn daar de gevolgen van. De rest is ie duidelijk niet in geinteresseerd.
dinsdag 27 mei 2025 om 14:19
Lieve forumlezers,
Er zitten veel speculaties in de reacties, maar ook veel fijne reacties en goede tips, zoals in gesprek gaan met elkaar. Op dit moment is dat erg lastig, want mijn vrouw ontwijkt mij en zegt niets. Ik kom niet door haar koppigheid heen. Op een gegeven moment ben ik er ook klaar mee, en dan betrap ik mezelf erop dat ik ook maar niets meer zeg. Gezellig is het niet, en ik merk dat het veel spanning en stress geeft. Ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen.
Met transitie bedoel ik een overstap van de ene baansector naar een andere.
Hoe ging het voorheen?
Was er veel ruzie in de relatie? Het antwoord is nee, dat was er niet. Ik vond het wel goed en wilde de goede vrede bewaren wat natuurlijk ook prima is, maar wat ik mezelf nu wel erg kwalijk neem.
Wat betreft het huishouden:
Daar had ik ook mijn aandeel in. Wij kookten om de beurt, deden vaak samen boodschappen en andere taken waren verdeeld. Alleen de was doet zij zelf, omdat ik dat volgens haar niet goed doe.
Waar ik nu steeds tegenaan loop, is haar koppigheid.
Momenteel ben ik aan het kijken of ik een gesprek kan voeren met professionele hulp, zoals relatiebemiddeling of juridische bijstand, om te onderzoeken hoe we de zaken kunnen aanpakken.
Ik probeer het nog wel een kans te geven, maar moet eerlijk zeggen dat het me veel moeite en energie kost. Aan de andere kant wil ik, voor mijn kinderen, wel de juiste beslissing maken.
Er zitten veel speculaties in de reacties, maar ook veel fijne reacties en goede tips, zoals in gesprek gaan met elkaar. Op dit moment is dat erg lastig, want mijn vrouw ontwijkt mij en zegt niets. Ik kom niet door haar koppigheid heen. Op een gegeven moment ben ik er ook klaar mee, en dan betrap ik mezelf erop dat ik ook maar niets meer zeg. Gezellig is het niet, en ik merk dat het veel spanning en stress geeft. Ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen.
Met transitie bedoel ik een overstap van de ene baansector naar een andere.
Hoe ging het voorheen?
Was er veel ruzie in de relatie? Het antwoord is nee, dat was er niet. Ik vond het wel goed en wilde de goede vrede bewaren wat natuurlijk ook prima is, maar wat ik mezelf nu wel erg kwalijk neem.
Wat betreft het huishouden:
Daar had ik ook mijn aandeel in. Wij kookten om de beurt, deden vaak samen boodschappen en andere taken waren verdeeld. Alleen de was doet zij zelf, omdat ik dat volgens haar niet goed doe.
Waar ik nu steeds tegenaan loop, is haar koppigheid.
Momenteel ben ik aan het kijken of ik een gesprek kan voeren met professionele hulp, zoals relatiebemiddeling of juridische bijstand, om te onderzoeken hoe we de zaken kunnen aanpakken.
Ik probeer het nog wel een kans te geven, maar moet eerlijk zeggen dat het me veel moeite en energie kost. Aan de andere kant wil ik, voor mijn kinderen, wel de juiste beslissing maken.
dinsdag 27 mei 2025 om 14:39
misschien wordt het tijd om de ijzers uit het vuur te halen en uit te spreken wat je hier ook doet. Want koppigheid is geen excuus om geen gesprek aan te gaan. Dan rest jou nl. niks anders dat te zeggen dat als er niet gesproken wordt, het tijd is om elkaar los te laten en te scheiden. Dat vind ik zelf een hele vervelende manier, want dat zet alles op scherp. Maar misschien heeft ze het nodig om te horen dat het voor jou helemaal klaar is om niet te gaan communiceren.
En ik raad je idd aan om dit te doen met een professional. Het klinkt niet alsof jij noch zij hier goed in bent. Ook als je gaat scheiden, zul je met elkaar moeten blijven communiceren. Jullie hebben ten slotte gedeelde kinderen, dus juist dan zul je ook goede afspraken moeten maken met elkaar. En dat vraagt weer....communicatie. Je ontkomt er linksom of rechtsom niet aan.
En ik raad je idd aan om dit te doen met een professional. Het klinkt niet alsof jij noch zij hier goed in bent. Ook als je gaat scheiden, zul je met elkaar moeten blijven communiceren. Jullie hebben ten slotte gedeelde kinderen, dus juist dan zul je ook goede afspraken moeten maken met elkaar. En dat vraagt weer....communicatie. Je ontkomt er linksom of rechtsom niet aan.
dinsdag 27 mei 2025 om 14:43
Eens. Wat kunnen sommige mensen bizar slecht zijn in communicatie. Echt, dit hele topic is trekken om informatie en dan krijg je 1 zijn waarin staat. We ruzieën niet, het was wel goed.
Dude, wat zégt dat????? Blijkbaar is het NIET GOED.
Maar ja, als je werkelijk waar niet snapt dat niet praten en geen woordverheffing gelijk staat aan dat iets goed is.....meine gutte
dinsdag 27 mei 2025 om 14:44
Voor die kinderen lijkt het mij vooral belangrijk dat er iets gebeurt. óf jullie werken aan jullie relatie óf jullie gaan uit elkaar. Ik heb als puber regelmatig gewenst dat mijn ouders alsjeblieft gingen scheiden. Klasgenootjes met gescheiden ouders dachten daar anders over.
Punt is dat een huishouden waarin koppig gezwegen en passief-agressief met was wordt gegooid sowieso geen toffe omgeving is voor een kind.
Misschien wordt jouw vrouw wel veel relaxter voor de kinderen als ze niet meer met jou in strijd zit. En krijg jij (eindelijk) de ruimte voor jezelf.
Idealiter gebeuren die twee zaken binnen jullie huwelijk, maar ik zou eerst je vrouw vragen of ze bereid is daaraan te werken. Zo niet, dan mag en kan jij het huwelijk beëindigen. Voor je kinderen. Daar heb je haar niet voor nodig.
Punt is dat een huishouden waarin koppig gezwegen en passief-agressief met was wordt gegooid sowieso geen toffe omgeving is voor een kind.
Misschien wordt jouw vrouw wel veel relaxter voor de kinderen als ze niet meer met jou in strijd zit. En krijg jij (eindelijk) de ruimte voor jezelf.
Idealiter gebeuren die twee zaken binnen jullie huwelijk, maar ik zou eerst je vrouw vragen of ze bereid is daaraan te werken. Zo niet, dan mag en kan jij het huwelijk beëindigen. Voor je kinderen. Daar heb je haar niet voor nodig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
