Relaties
alle pijlers
Reactie vader - hoe te reageren?
zaterdag 7 juni 2025 om 23:56
Hi lezers,
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader. Hij heeft een lastige jeugd gehad en is daar door gevormd, maar vooral door beschadigd. Wat hij zelf thuis gemist heeft, heeft hij mij en mn sibling wel kunnen geven en ondanks het gebrek aan een goed voorbeeld kan ik zeggen dat hij op grote lijnen een lieve vader is (geweest). Helaas heeft zijn verleden hem getekend en heeft hij daardoor ook een kant die ik zeer lastig te verteren vind: hij kan namelijk 0 kritiek hebben of bepaalde grapjes velen. Hij schiet dan meteen in de verdediging en geeft dan een enorm kwetsende opmerking terug, terwijl er bij de andere partij meestal geen kwaad in de zin is. Het doet me een beetje denken aan een lat in het nauw. Daarnaast is hij net de 'Rolo-olifant', met andere woorden: hij vergeet een grap of opmerking nooit en je krijgt hem altijd weer terug, al is het 10 jaar later. Je zou het kinderachtig kunnen noemen en dus lopen we vaak op eieren om maar te zorgen dat je er geen grap of opmerking uitflapt die hem weer aanzet tot een reactie.
Meestal kan ik hier mee omgaan. In de loop der jaren heb ik geleerd om mijn mond te houden en heb ik geprobeerd om te snappen waar zijn gedrag vandaan komt, maar mijn begrip is niet eindeloos en hij kan en mag zich m.i. niet altijd verschuilen achter zijn verleden. Ergens iets van zeggen heeft vaak geen zin, want hij reageert boos, verontwaardigd, verdraaid zijn of jouw woorden en legt de schuld altijd en eeuwig buiten zichzelf en dus slik ik het vaak uit zelfbescherming en onder het mom van het verandert niet.
Vanavond deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen, toen we weggingen, (puberleeftijd en wij hebben overigens tot op heden niet of zeer minimaal over bovenstaande verteld) een grapje maakte over dat het misschien tijd werd voor een gehoorapparaatje. Hierop reageerde mijn vader direct door iets terug te zeggen over de aandoening die het betreffende kind heeft. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is. Via de telefoon of face to face gaat dit niet lukken, want: kat in het nauw en hij zal alles doen om mij terug te kwetsen / mij 'stil' te krijgen / zijn woorden te verdraaien en de schuld af te schuiven. Ik denk er dus over om te appen, maar wat zet ik daar dan in?
Sorry voor dit hele verhaal -kort houden is niet zo gelukt- en misschien een voor de hand liggend antwoord, maar ik hoop dat iemand een passende reactie kan formuleren.
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader. Hij heeft een lastige jeugd gehad en is daar door gevormd, maar vooral door beschadigd. Wat hij zelf thuis gemist heeft, heeft hij mij en mn sibling wel kunnen geven en ondanks het gebrek aan een goed voorbeeld kan ik zeggen dat hij op grote lijnen een lieve vader is (geweest). Helaas heeft zijn verleden hem getekend en heeft hij daardoor ook een kant die ik zeer lastig te verteren vind: hij kan namelijk 0 kritiek hebben of bepaalde grapjes velen. Hij schiet dan meteen in de verdediging en geeft dan een enorm kwetsende opmerking terug, terwijl er bij de andere partij meestal geen kwaad in de zin is. Het doet me een beetje denken aan een lat in het nauw. Daarnaast is hij net de 'Rolo-olifant', met andere woorden: hij vergeet een grap of opmerking nooit en je krijgt hem altijd weer terug, al is het 10 jaar later. Je zou het kinderachtig kunnen noemen en dus lopen we vaak op eieren om maar te zorgen dat je er geen grap of opmerking uitflapt die hem weer aanzet tot een reactie.
Meestal kan ik hier mee omgaan. In de loop der jaren heb ik geleerd om mijn mond te houden en heb ik geprobeerd om te snappen waar zijn gedrag vandaan komt, maar mijn begrip is niet eindeloos en hij kan en mag zich m.i. niet altijd verschuilen achter zijn verleden. Ergens iets van zeggen heeft vaak geen zin, want hij reageert boos, verontwaardigd, verdraaid zijn of jouw woorden en legt de schuld altijd en eeuwig buiten zichzelf en dus slik ik het vaak uit zelfbescherming en onder het mom van het verandert niet.
Vanavond deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen, toen we weggingen, (puberleeftijd en wij hebben overigens tot op heden niet of zeer minimaal over bovenstaande verteld) een grapje maakte over dat het misschien tijd werd voor een gehoorapparaatje. Hierop reageerde mijn vader direct door iets terug te zeggen over de aandoening die het betreffende kind heeft. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is. Via de telefoon of face to face gaat dit niet lukken, want: kat in het nauw en hij zal alles doen om mij terug te kwetsen / mij 'stil' te krijgen / zijn woorden te verdraaien en de schuld af te schuiven. Ik denk er dus over om te appen, maar wat zet ik daar dan in?
Sorry voor dit hele verhaal -kort houden is niet zo gelukt- en misschien een voor de hand liggend antwoord, maar ik hoop dat iemand een passende reactie kan formuleren.
zondag 8 juni 2025 om 00:07
zondag 8 juni 2025 om 00:08
Ik voel meteen met je mee! Dat je zelf deze kant van hem hebt moeten verduren is tot daar aan toe, maar je kinderen mag je hier best tegen beschermen.
Ik zou hem appen. Maarrrrr, ik zou daarin alleen een grens aangeven. Een gesprek/inzicht/excuus is misschien niet nodig, en op een verdedigende reactie zit je waarschijnlijk helemaal niet te wachten. Dus. Grens aangeven, en daarna is het voor jou klaar. Wat hij ermee doet is aan hem.
Ik zou hem appen. Maarrrrr, ik zou daarin alleen een grens aangeven. Een gesprek/inzicht/excuus is misschien niet nodig, en op een verdedigende reactie zit je waarschijnlijk helemaal niet te wachten. Dus. Grens aangeven, en daarna is het voor jou klaar. Wat hij ermee doet is aan hem.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
zondag 8 juni 2025 om 00:09
Pff wat lastig. Ik heb geen idee, je hebt vast alles wat iedereen bedenkt al 100 keer geprobeerd. Kennelijk is hij echt niet aanspreekbaar. Ik zou wel huiverig zijn met appen. Ik heb nog nooit van iemand gehoord dat communicatie beter verliep dankzij whatsapp.
Schrijf een brief en denk dan nog minstens een nacht heel goed na of je die wel echt wilt versturen.
En praat met kind om gedrag opa te duiden maar dat heb je misschien al wel gedaan.
Schrijf een brief en denk dan nog minstens een nacht heel goed na of je die wel echt wilt versturen.
En praat met kind om gedrag opa te duiden maar dat heb je misschien al wel gedaan.
zondag 8 juni 2025 om 00:12
"Pap, die opmerking over xx naar Basje ging te ver. Ik ken dit gedrag en heb er in de laatste jaren mee om leren gaan, maar ik pas er voor dat je dit ook naar mijn kinderen gaat doen. Ophouden dus. Als je grapjes niet leuk vindt, dan is dát wat je kunt zeggen. Een gemene opmerking om mijn kind de mond te snoeren wil ik niet meer hebben."
Hm. Nouja, die tip om het even te laten bezinken is misschien zo gek nog niet. Niet makkelijk om een goed appje te verzinnen
Hm. Nouja, die tip om het even te laten bezinken is misschien zo gek nog niet. Niet makkelijk om een goed appje te verzinnen
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
zondag 8 juni 2025 om 00:28
Dank allen, ik heb het in mijn notes getypt, maar inderdaad nog niets verzonden omdat ik inderdaad hoog in mijn emotie zit.
@Zoccellia, ik had eerst zelf een andere reactie getypt maar bedacht later dat ik er nog wel zoiets als jouw input aan toe wilde voegen en ook dat t mij niet zoveel kan schelen wat ie tegen mij zegt, maar dan in andere bewoordingen. Ik had er ook in gezet dat het wat mij betreft wel wat te ver ging.
@Wombat, klopt, al meermaals geprobeerd te praten maar even vaak gefrusteerder uit het gesprek gekomen als dat ik erin ging, dus het stadium van praten ben ik helaas voorbij. Heb net al wel wat aan kind geprobeerd uit te leggen hoe hij in elkaar steekt, maar dat neemt niet weg dat hij altijd maar alles kan zeggen.
@Zoccellia, ik had eerst zelf een andere reactie getypt maar bedacht later dat ik er nog wel zoiets als jouw input aan toe wilde voegen en ook dat t mij niet zoveel kan schelen wat ie tegen mij zegt, maar dan in andere bewoordingen. Ik had er ook in gezet dat het wat mij betreft wel wat te ver ging.
@Wombat, klopt, al meermaals geprobeerd te praten maar even vaak gefrusteerder uit het gesprek gekomen als dat ik erin ging, dus het stadium van praten ben ik helaas voorbij. Heb net al wel wat aan kind geprobeerd uit te leggen hoe hij in elkaar steekt, maar dat neemt niet weg dat hij altijd maar alles kan zeggen.
zondag 8 juni 2025 om 00:30
Niet direct reageren.
Een hele harde grens kan je ook na … tijd trekken. Dat je niet direct reageert betekend niet dat je niet voor je kind opkomt of dat je het pas in tweede instantie (ver) over de grens vond.
Daarna een brief sturen.
Pap, ik denk te begrijpen dat mijn kind je gekwetst heeft met de opmerking over het gehoorapparaat. Dat spijt me voor je. Geen enkele reden, ook gekwetst worden niet, rechtvaardigt de opmerking die je daarna maakte. Ik wil dit niet accepteren. Ik wil niet dat de woorden van kind of de woorden van jou verdraaid worden, ik weet dat dit gezegd is en ik wil dat je iets doet om het terug te nemen of goed te maken.
Denk voor je dit verstuurt na over hoe hoog je dit op wil spelen (excuses of anders geen contact, excuses of anders voorlopig geen contact enz.) en of je ook schrijft ‘ik bel je komend weekend’ o.i.d.
En neem in je aanpak ook (een beetje) mee wat je kind wil. Misschien vindt je kind gedoe wel nóg erger dan de opmerking zelf. Dan kun je alsnog fel laten weten dat je dit onacceptabel vindt, maar is misschien enkel dat laten weten genoeg.
Een hele harde grens kan je ook na … tijd trekken. Dat je niet direct reageert betekend niet dat je niet voor je kind opkomt of dat je het pas in tweede instantie (ver) over de grens vond.
Daarna een brief sturen.
Pap, ik denk te begrijpen dat mijn kind je gekwetst heeft met de opmerking over het gehoorapparaat. Dat spijt me voor je. Geen enkele reden, ook gekwetst worden niet, rechtvaardigt de opmerking die je daarna maakte. Ik wil dit niet accepteren. Ik wil niet dat de woorden van kind of de woorden van jou verdraaid worden, ik weet dat dit gezegd is en ik wil dat je iets doet om het terug te nemen of goed te maken.
Denk voor je dit verstuurt na over hoe hoog je dit op wil spelen (excuses of anders geen contact, excuses of anders voorlopig geen contact enz.) en of je ook schrijft ‘ik bel je komend weekend’ o.i.d.
En neem in je aanpak ook (een beetje) mee wat je kind wil. Misschien vindt je kind gedoe wel nóg erger dan de opmerking zelf. Dan kun je alsnog fel laten weten dat je dit onacceptabel vindt, maar is misschien enkel dat laten weten genoeg.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 8 juni 2025 om 00:31
Nee discussie wil ik vermijden. Heb er zelfs aan gedacht om aan mijn concept toe te voegen dat ik geen reactie hoef. Daarmee is dan hopelijk ook meteen zijn mond gesnoerd.
Maar voor nu wil ik inderdaad niet reageren. Had ook nog gedacht om het via mijn moeder te doen, maar dan moet zij de spreekwoordelijke klappen vangen en dat wil ik voorkomen want zij is verbaal helemaal niet tegen hem opgewassen.
zondag 8 juni 2025 om 00:33
Dit is echt een heel mooie reactie. Dank je. Ik zal ook morgen nog eens bij kind peilen, wat die het liefste wil. Net zaten daar de emoties ook nogal hoog. Hij wéét verdorie wat een worsteling ons kind heeft met de aandoening, we hadden het er nota bene nog over gehad eerder vanavond.feow schreef: ↑08-06-2025 00:30Niet direct reageren.
Een hele harde grens kan je ook na … tijd trekken. Dat je niet direct reageert betekend niet dat je niet voor je kind opkomt of dat je het pas in tweede instantie (ver) over de grens vond.
Daarna een brief sturen.
Pap, ik denk te begrijpen dat mijn kind je gekwetst heeft met de opmerking over het gehoorapparaat. Dat spijt me voor je. Geen enkele reden, ook gekwetst worden niet, rechtvaardigt de opmerking die je daarna maakte. Ik wil dit niet accepteren. Ik wil niet dat de woorden van kind of de woorden van jou verdraaid worden, ik weet dat dit gezegd is en ik wil dat je iets doet om het terug te nemen of goed te maken.
Denk voor je dit verstuurt na over hoe hoog je dit op wil spelen (excuses of anders geen contact, excuses of anders voorlopig geen contact enz.) en of je ook schrijft ‘ik bel je komend weekend’ o.i.d.
En neem in je aanpak ook (een beetje) mee wat je kind wil. Misschien vindt je kind gedoe wel nóg erger dan de opmerking zelf. Dan kun je alsnog fel laten weten dat je dit onacceptabel vindt, maar is misschien enkel dat laten weten genoeg.
zondag 8 juni 2025 om 01:02
zondag 8 juni 2025 om 01:50
Kind maakt een opmerking over een mogelijke lichamelijke aandoening bij opa ( namelijk slechthorendheid).
Opa vind dat niet leuk, die opmerking over iets waar hij zelf ook mee geconfronteerd wordt, namelijk veroudering, iets waar hij niks aan kan doen.
Hij kaatst meteen terug. Over een aandoening van puber. Waar puber niks aan kan doen.
Is de stand niet 1-1?
Waarom moet opa wel incasseren en kleinkind niet?
Er wordt een gevoeligheid bij jou geraakt.
Als je het sec tussen opa en kleinkind houdt, is het dan nog steeds zo groot?
Ja kleinkind schrok. Maar opa ook, gezien zijn reactie.
Ik zou dit niet te groot maken. Het is vooral iets waar jij erg op aanslaat.
Opa vind dat niet leuk, die opmerking over iets waar hij zelf ook mee geconfronteerd wordt, namelijk veroudering, iets waar hij niks aan kan doen.
Hij kaatst meteen terug. Over een aandoening van puber. Waar puber niks aan kan doen.
Is de stand niet 1-1?
Waarom moet opa wel incasseren en kleinkind niet?
Er wordt een gevoeligheid bij jou geraakt.
Als je het sec tussen opa en kleinkind houdt, is het dan nog steeds zo groot?
Ja kleinkind schrok. Maar opa ook, gezien zijn reactie.
Ik zou dit niet te groot maken. Het is vooral iets waar jij erg op aanslaat.
zondag 8 juni 2025 om 04:33
Nou, van een ruimschoots volwassen man (die zo te lezen nog volledig bij de pinken is) mag je toch net wat meer verwachten dacht ik. Lachen als een boer met kiespijn. Een gebbetje terug met ‘wat zeg je?!’. Of zeggen dat je dat niet fijn vindt om te horen. Of dat je dat te brutaal vindt. Of ongepast. Allemaal opties.ambra schreef: ↑08-06-2025 01:50Kind maakt een opmerking over een mogelijke lichamelijke aandoening bij opa ( namelijk slechthorendheid).
Opa vind dat niet leuk, die opmerking over iets waar hij zelf ook mee geconfronteerd wordt, namelijk veroudering, iets waar hij niks aan kan doen.
Hij kaatst meteen terug. Over een aandoening van puber. Waar puber niks aan kan doen.
Is de stand niet 1-1?
Waarom moet opa wel incasseren en kleinkind niet?
Er wordt een gevoeligheid bij jou geraakt.
Als je het sec tussen opa en kleinkind houdt, is het dan nog steeds zo groot?
Ja kleinkind schrok. Maar opa ook, gezien zijn reactie.
Ik zou dit niet te groot maken. Het is vooral iets waar jij erg op aanslaat.
En niet tegen een kind: ‘En naar wie kijk je nou eigenlijk met je luie oog’/‘Kijk maar uit, je hebt nu al het schuim op je mond staan met je epilepsie’/‘Wel te merken dat jij je ADHD-pilletje nog niet hebt genomen’/etc.
OT: Ik zou denk ik wel kiezen voor direct contact (en niet via app, brief of telefoon) en gewoon mededelen dat hij door een ondergrens is gezakt richting kind. Ik zou voor nu niet alles erbij gaan halen (dat jij na al die jaren op je tenen lopen rondom hem wel weet dat hij helemaal niets kan hebben qua geintje).
zondag 8 juni 2025 om 05:40
Nou, inderdaad. Opa kreeg een voor hem vervelende opmerking naar zijn hoofd en gaf er één terug. Niet handig, maar kan gebeuren hoor.Pimpelmeesje87 schreef: ↑08-06-2025 01:02Jemig, wat maken jullie dit groot en zwaar. Zeker niet appen, en wat feow voorstelt lijkt me ook veel te pittig. Daar komt familieruzie van.
Vraag hem gewoon eens 'wat gebeurde daar nou, ik schrok van je opmerking'. Vragen in plaats van oordelen en beschuldigen. Open gesprek.
Ik vind dat je het vreselijk opblaast als je gaat appen over grenzen, excuses en eventuele consequenties. Ook tegenover je kind overigens: "niet leuk van opa, maar iedereen zegt wel eens iets stoms. Ik zal wel eens tegen hem zeggen dat dat ons zeer deed" lijkt me beter dan dat het allemaal zo groot en zwaar wordt gemaakt.
zondag 8 juni 2025 om 06:11
Het is natuurlijk onmogelijk te zeggen omdat we niet weten wat puber heeft en wat opa daar precies over gezegd heeft, maar ik heb het idee dat de verhoudingen qua opmerkingen hier wel een beetje anders liggen.apppie schreef: ↑08-06-2025 05:40Nou, inderdaad. Opa kreeg een voor hem vervelende opmerking naar zijn hoofd en gaf er één terug. Niet handig, maar kan gebeuren hoor.
Ik vind dat je het vreselijk opblaast als je gaat appen over grenzen, excuses en eventuele consequenties. Ook tegenover je kind overigens: "niet leuk van opa, maar iedereen zegt wel eens iets stoms. Ik zal wel eens tegen hem zeggen dat dat ons zeer deed" lijkt me beter dan dat het allemaal zo groot en zwaar wordt gemaakt.
Ik vind “tijd voor een gehoorapparaatje” een onschuldig grapje dat ongeacht leeftijd gemaakt wordt, niet een “confrontatie met veroudering”.
“Tijd voor je ADHD-pilletje” ligt een beetje in diezelfde strekking en zou ik als het gevoelig lag ook niet hoog op laten lopen. Maar - ik zeg eens wat - een “gelukkig ga jij nooit een vriend/vriendin vinden met die lelijke kop met hazenlip”, of “het gaat jou nooit lukken om een normaal leven te krijgen met je tourette”, dat zijn natuurlijk lage en veel kwetsender opmerkingen.
Heb natuurlijk geen flauw idee, maar gezien het verregaande begrip van TO naar vader en de emoties bij puber denk ik niet dat het in de categorie “tijd voor je ADHD-pilletje” lag.
zondag 8 juni 2025 om 06:38
Het allerbelangrijkste vind ik wat dit met je kind doet. Hoe reageert hij er op? Heb het daar vandaag eens met hem over. Als.je zoon hier erg door gekwetst is zou ik dat vader zeker en vast laten weten, face to face.
Is het 'normaal' om met je vader te appen? Ik denk niet dat 'ik hoef geen reactie' bij zo iemand zal werken. Zelf zou ik het niet doen met iemand van die generatie.
Je weet al je hele leven lang hoe hij is. Waarom heeft dat (nog) zo veel invloed op jou? Mijn vader heeft een gouden hart en als ik het moeilijk had in mijn jeugd heeft dat niet met hem te maken maar ik weet dat ik bepaalde onderwerpen niet moet aansnijden bij mijn vader (politiek bvb) want dan staan we lijnrecht tegenover elkaar en geen enkel argument kan hem van gedachte doen veranderen maar ik laat hem gewoon in zijn waarde en ga niet in discussie. Geef hem kort en langs mijn neus weg mijn mening maar laat het dan...
Wanneer je zoon erg gekwetst was door zijn opmerking en er een hele tijd niet meer wil gaan laat je dat gewoon toe. Je vader zal dan wel beseffen wat hij heeft gedaan.
Maar misschien/ waarschijnlijk weet je zoon ook wel al hoe zijn opa in elkaar zit en treft het hem nauwelijks.
In dat geval: je vader zal nu niet meer veranderen... laat het gaan...
Trouwens, ik werk in de zorg en ik kan je zeggen dat veel mensen het erg moeilijk hebben met ouderdomskwalen dus onderschat niet hoe je zoon, je vader heeft geraakt.
Is het 'normaal' om met je vader te appen? Ik denk niet dat 'ik hoef geen reactie' bij zo iemand zal werken. Zelf zou ik het niet doen met iemand van die generatie.
Je weet al je hele leven lang hoe hij is. Waarom heeft dat (nog) zo veel invloed op jou? Mijn vader heeft een gouden hart en als ik het moeilijk had in mijn jeugd heeft dat niet met hem te maken maar ik weet dat ik bepaalde onderwerpen niet moet aansnijden bij mijn vader (politiek bvb) want dan staan we lijnrecht tegenover elkaar en geen enkel argument kan hem van gedachte doen veranderen maar ik laat hem gewoon in zijn waarde en ga niet in discussie. Geef hem kort en langs mijn neus weg mijn mening maar laat het dan...
Wanneer je zoon erg gekwetst was door zijn opmerking en er een hele tijd niet meer wil gaan laat je dat gewoon toe. Je vader zal dan wel beseffen wat hij heeft gedaan.
Maar misschien/ waarschijnlijk weet je zoon ook wel al hoe zijn opa in elkaar zit en treft het hem nauwelijks.
In dat geval: je vader zal nu niet meer veranderen... laat het gaan...
Trouwens, ik werk in de zorg en ik kan je zeggen dat veel mensen het erg moeilijk hebben met ouderdomskwalen dus onderschat niet hoe je zoon, je vader heeft geraakt.
zondag 8 juni 2025 om 06:52
Attraverso schreef: ↑08-06-2025 06:38Het allerbelangrijkste vind ik wat dit met je kind doet. Hoe reageert hij er op? Heb het daar vandaag eens met hem over. Als.je zoon hier erg door gekwetst is zou ik dat vader zeker en vast laten weten, face to face.
Is het 'normaal' om met je vader te appen? Ik denk niet dat 'ik hoef geen reactie' bij zo iemand zal werken. Zelf zou ik het niet doen met iemand van die generatie.
Je weet al je hele leven lang hoe hij is. Waarom heeft dat (nog) zo veel invloed op jou? Mijn vader heeft een gouden hart en als ik het moeilijk had in mijn jeugd heeft dat niet met hem te maken maar ik weet dat ik bepaalde onderwerpen niet moet aansnijden bij mijn vader (politiek bvb) want dan staan we lijnrecht tegenover elkaar en geen enkel argument kan hem van gedachte doen veranderen maar ik laat hem gewoon in zijn waarde en ga niet in discussie. Geef hem kort en langs mijn neus weg mijn mening maar laat het dan...
Wanneer je zoon erg gekwetst was door zijn opmerking en er een hele tijd niet meer wil gaan laat je dat gewoon toe. Je vader zal dan wel beseffen wat hij heeft gedaan.
Maar misschien/ waarschijnlijk weet je zoon ook wel al hoe zijn opa in elkaar zit en treft het hem nauwelijks.
In dat geval: je vader zal nu niet meer veranderen... laat het gaan...
Trouwens, ik werk in de zorg en ik kan je zeggen dat veel mensen het erg moeilijk hebben met ouderdomskwalen dus onderschat niet hoe je zoon, je vader heeft geraakt.
Denk je dat opa zelf die korting zal maken? Ik denk eerder dat hij zal denken dat zijn kleinzoon even te druk was om naar opa en oma te gaan. Opa heeft in zijn ogen immers niks fout gedaan.
zondag 8 juni 2025 om 06:55
Ik ben mijn reactie begonnen met: Vraag aan je zoon wat dit met hem heeft gedaan en wanneer je vader je zoon erg heeft gekwetst met zijn opmerking zou ik hem dat zeker laten weten.Speculaastaart schreef: ↑08-06-2025 06:52Denk je dat opa zelf die korting zal maken? Ik denk eerder dat hij zal denken dat zijn kleinzoon even te druk was om naar opa en oma te gaan. Opa heeft in zijn ogen immers niks fout gedaan.
zondag 8 juni 2025 om 07:01
Attraverso schreef: ↑08-06-2025 06:55Ik ben mijn reactie begonnen met: Vraag aan je zoon wat dit met hem heeft gedaan en wanneer je vader je zoon erg heeft gekwetst met zijn opmerking zou ik hem dat zeker laten weten.
Ja, en dan zeg je bij elk bezoek nog even waarom zoon niet mee is? Ik denk namelijk niet dat opa dat zelf zo herkent.
zondag 8 juni 2025 om 07:14
Als kleinzoon er vaak bij was en plots niet meer zal oma of opa er wel naar vragen en dan kan TO zeggen waarom hij er niet bij is maar dit doet er verder toch niet zo toe?Speculaastaart schreef: ↑08-06-2025 07:01Ja, en dan zeg je bij elk bezoek nog even waarom zoon niet mee is? Ik denk namelijk niet dat opa dat zelf zo herkent.
Het belangrijkste is hier wat dit met de zoon doet.
Maar ik vermoed dat zoon het incident al lang vergeten is...
zondag 8 juni 2025 om 07:15
Is je vader helemaal niet aanspreekbaar op gedrag? Nooit? Ziet hij niet wat hij doet, of heeft gedaan?
Of ziet hij het wel, maar zit er een berg schaamte en schuld overheen dat hij overschreeuwt en daarom "moet bewijzen" dat de ander het ook niet goed doet (buiten zijn schuld, slechte emotieregulatie)?
Zit wel een verschil.
Bij het tweede kun je open vragen stellen. "Pa, wat gebeurde er nou gisteren?".
Bij het eerste kun je alleen maar óf negeren, óf een harde grens stellen.
Ik herken het overigens wel, en vooral het olifantengeheugen en ergens weer een opmerking voor je voeten gegooid krijgen, soms in een hele andere context. Het maakt het complex. En in mijn geval (weet niet of dat bij jou zo is) ook dat je constant op je hoede bent en moeilijk grenzen kunt stellen. Je vader wil gezien en erkend worden. Dus wie weet helpt de sandwichmethode? Iets aardigs zeggen, dan het punt van kritiek, en dan afsluiten met iets aardigs?
(Pa, fijn dat we gisteren zijn langs geweest. Vond het fijn je even te zien! Wat er tussen jou en zoon gebeurde vond ik niet zo tof. Je reactie hierop was overtrokken. Hoe kijk jij hier tegenaan? Vooral in combinatie met ons eerdere gesprek, waarin je goede input had en zo goed meedacht).
Of ziet hij het wel, maar zit er een berg schaamte en schuld overheen dat hij overschreeuwt en daarom "moet bewijzen" dat de ander het ook niet goed doet (buiten zijn schuld, slechte emotieregulatie)?
Zit wel een verschil.
Bij het tweede kun je open vragen stellen. "Pa, wat gebeurde er nou gisteren?".
Bij het eerste kun je alleen maar óf negeren, óf een harde grens stellen.
Ik herken het overigens wel, en vooral het olifantengeheugen en ergens weer een opmerking voor je voeten gegooid krijgen, soms in een hele andere context. Het maakt het complex. En in mijn geval (weet niet of dat bij jou zo is) ook dat je constant op je hoede bent en moeilijk grenzen kunt stellen. Je vader wil gezien en erkend worden. Dus wie weet helpt de sandwichmethode? Iets aardigs zeggen, dan het punt van kritiek, en dan afsluiten met iets aardigs?
(Pa, fijn dat we gisteren zijn langs geweest. Vond het fijn je even te zien! Wat er tussen jou en zoon gebeurde vond ik niet zo tof. Je reactie hierop was overtrokken. Hoe kijk jij hier tegenaan? Vooral in combinatie met ons eerdere gesprek, waarin je goede input had en zo goed meedacht).
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 08:17
Dit.ambra schreef: ↑08-06-2025 01:50Kind maakt een opmerking over een mogelijke lichamelijke aandoening bij opa ( namelijk slechthorendheid).
Opa vind dat niet leuk, die opmerking over iets waar hij zelf ook mee geconfronteerd wordt, namelijk veroudering, iets waar hij niks aan kan doen.
Hij kaatst meteen terug. Over een aandoening van puber. Waar puber niks aan kan doen.
Is de stand niet 1-1?
Waarom moet opa wel incasseren en kleinkind niet?
Er wordt een gevoeligheid bij jou geraakt.
Als je het sec tussen opa en kleinkind houdt, is het dan nog steeds zo groot?
Ja kleinkind schrok. Maar opa ook, gezien zijn reactie.
Ik zou dit niet te groot maken. Het is vooral iets waar jij erg op aanslaat.
Dan mag opa ruimschoots volwassen zijn en beter moeten weten, maar je legt zelf in je OP al uit dat dit een zwakke plek is van hem door beschadiging in zijn jeugd. Je zoon kan hier ook van leren dat wat jij een grapje vind, voor een ander kwetsend kan zijn.
Familie is een ‘gegeven’ relatie, je kiest ze niet zelf uit. Voor mij betekent dat dat je niet op elke slak zout gaat leggen. Soms laat je iets gewoon gaan.
Overigens ben ik het er ook mee eens dat het een beetje afhangt van wat opa nu precies waarover gezegd heeft. Categorie rotkop/hazelip of adhd/je pilletje moeten slikken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
