Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
dinsdag 16 september 2025 om 23:01
dinsdag 16 september 2025 om 23:32
Ik wilde, nu ik het licht even zag, meteen een afspraak bij de huisarts maken voor ik niet meer mag of durf van mezelf.
Moest even in het systeem opzoeken hoe die antidroom ook weer heette. Blijkt dat ik online gewoon een herhaal aanvraag kan doen.
Zit geen pam in de naam, en zijn meds die je normaal gewoon forever and ever slikt (ik gebruik de bijwerking), dus misschien daarom.
Dus aangevraagd.
Slik.
En dan doen we nu weer een tijdje of er nooit wat was, of alles altijd meeviel, en of mijn leven fantastisch is en over rozen gaat. Oke? Mooi.
Dankje Maisnon. Voor het meedenken en de aanmoediging en de steun.
Alweer.
Moest even in het systeem opzoeken hoe die antidroom ook weer heette. Blijkt dat ik online gewoon een herhaal aanvraag kan doen.
Zit geen pam in de naam, en zijn meds die je normaal gewoon forever and ever slikt (ik gebruik de bijwerking), dus misschien daarom.
Dus aangevraagd.
Slik.
En dan doen we nu weer een tijdje of er nooit wat was, of alles altijd meeviel, en of mijn leven fantastisch is en over rozen gaat. Oke? Mooi.
Dankje Maisnon. Voor het meedenken en de aanmoediging en de steun.
Alweer.
woensdag 17 september 2025 om 06:11
Gisteren hadden we een grote bijeenkomst op werk en ik was inwendig aan het vastlopen. Was al twee keer in paniek geschoten en dan ga ik vaak in een soort 'overdrive', vooral laten zien dat er met mij niets mis is. Dus ik doe actief mee en kan dan best fel worden. Meestal ben ik aan het begin van het jaar nog relaxt, laat het wat meer gaan enzo, maar dat lukte nu dus echt niet. Toen maakte ook iemand de opmerking 'zit je nu al aan je tax'. En hoewel het iemand is die geen idee heeft en het hooguit op werkdruk gooit (die ook echt veel en veel te hoog is momenteel en gisteren op die bijeenkomst nog wat extra werd verhoogd) doet het wel wat met me dat ik dus schijnbaar niet goed genoeg functioneer. Nu al weer niet. Dat de paniek er nu al is. Dat ik trucjes in moet zetten om normaal te kunnen zijn. Ik ben gewoon zo ontzettend moe.
Wat fijn Avo dat je ze gewoon zo kon aanvragen!
Wat fijn Avo dat je ze gewoon zo kon aanvragen!
Forever is a hell of a long time
woensdag 17 september 2025 om 09:47
Selune... 
Die paniek zet je ook in standje overdrive en is zo vermoeiend.
Wat confronterend dat je nu al je trucjes in moet zetten, ik lees moedeloosheid, klopt dat?
Wat doet/betekent werk nu voor jou?
Is het helpend, belasting, afleiding, allemaal of juist iets heel anders?
Hier net coach geappt.
Die vindt anti droom een fantastisch idee en is sinds ze weet ineens van mening dat het ook allemaal hartstikke zwaar en zeker niet niets is.
Ze was altijd van het positieve insteek, toen is niet nu, anders.
Die paniek zet je ook in standje overdrive en is zo vermoeiend.
Wat confronterend dat je nu al je trucjes in moet zetten, ik lees moedeloosheid, klopt dat?
Wat doet/betekent werk nu voor jou?
Is het helpend, belasting, afleiding, allemaal of juist iets heel anders?
Hier net coach geappt.
Die vindt anti droom een fantastisch idee en is sinds ze weet ineens van mening dat het ook allemaal hartstikke zwaar en zeker niet niets is.
Ze was altijd van het positieve insteek, toen is niet nu, anders.
woensdag 17 september 2025 om 09:59
Selune, niet gek toch om fel te reageren als workload niet ok is én er geen betere situatie gaat komen, integendeel zelfs.
Ik snap dat onveiligheid wordt geraakt door zo'n opmerking van collega. Tegelijk is het zo dat normaal vinden van een ongezonde werksituatie niet klopt. Dus de felheid, zou ik dan ook hebben.
Ik snap dat onveiligheid wordt geraakt door zo'n opmerking van collega. Tegelijk is het zo dat normaal vinden van een ongezonde werksituatie niet klopt. Dus de felheid, zou ik dan ook hebben.
woensdag 17 september 2025 om 12:22
Is het raar dat je in de stoel bij tandarts uit het niets gaat liggen huilen? Geen angst of pijn.
Maar de waterzuiger haalde niet alles weg. Water in mijn keel en zuigertje vast aan mijn wang. Ik lag alleen maar en dat stomme ding. Pff tranen van schaamte om toe te geven dat het vervelend is. Het gevoel niet te kunnen praten. Waar het vandaan kwam.
Tandarts zal wel denken...
Lig anders elk half jaar zonder problemen op die stoel.
Maar de waterzuiger haalde niet alles weg. Water in mijn keel en zuigertje vast aan mijn wang. Ik lag alleen maar en dat stomme ding. Pff tranen van schaamte om toe te geven dat het vervelend is. Het gevoel niet te kunnen praten. Waar het vandaan kwam.
Tandarts zal wel denken...
Lig anders elk half jaar zonder problemen op die stoel.
woensdag 17 september 2025 om 18:14
Tandarts is voor mij instant paniek. Inderdaad het niet kunnen praten, iets in mijn mond, geen controle, niet (normaal) kunnen slikken. Dus ik snap je helemaal monstrea. Huilen is meestal niet wat paniek bij mij doet, maar het is echt niet raar!
Ja wel een stukje moedeloosheid denk ik. Ik wordt alleen maar ouder. Vroeger is heerst. Kan er niks aan veranderen en moet echt stoppen met zeuren. Tegelijk kan ik niet meer de paniek en angst omgaan en vinden mensen duidelijk dat ik het niet goed genoeg doe. Of vinden het stom dat ik niet alle ballen hoog houdt. Ik weet het niet ik vind mezelf compleet mislukt en lijk niet normaal te kunnen zijn. Misschien hadden ze gewoon gelijk dat ik compleet gestoord en stom ben.
Ja wel een stukje moedeloosheid denk ik. Ik wordt alleen maar ouder. Vroeger is heerst. Kan er niks aan veranderen en moet echt stoppen met zeuren. Tegelijk kan ik niet meer de paniek en angst omgaan en vinden mensen duidelijk dat ik het niet goed genoeg doe. Of vinden het stom dat ik niet alle ballen hoog houdt. Ik weet het niet ik vind mezelf compleet mislukt en lijk niet normaal te kunnen zijn. Misschien hadden ze gewoon gelijk dat ik compleet gestoord en stom ben.
Forever is a hell of a long time
woensdag 17 september 2025 om 19:30
Als dat zo was had je nu niet dit werk gedaan Selune.
Ik herken de gedachte dat vroeger geweest is, en ik moet stoppen met piepen daarover.
Het werkt alleen niet zo blijkbaar.
Het zit in je lijf, in elke cel, in je geheugen die je probeert het niet te laten herinneren, in je hersens die paniek slaan terwijl er niet zoveel aan de hand is, in je spieren die op strak staan en trillen, je oren die horen wat allang niet meer is, in je hart dat nog altijd huilt en kapot is.
Was het maar voorbij.
Het lijkt nooit te eindigen.
Ik heb het antwoord niet, en ik heb geen vooruitzichten dat het later beter wordt.
Ik weet alleen dat ik je snap in het gevoel dat je niet nog een winter zo kan. Dat je niet nu al de donkerte in kan glijden terwijl je al achter staat.
Dat je niet weet hoe en waarom je nog zou proberen het gevecht te winnen.
Ik hoop dat het je lukt om het neer te leggen bij je psych.
Helpt werk je nu? (Mij geeft het afleiding, ritme, een gevoel van niet totaal nutteloos, zorgt dat ik uit bed kom, een reden heb om iets te doen en mijn masker op te zetten)
Wat haal je er uit? Wat brengt het je?
Ik herken de gedachte dat vroeger geweest is, en ik moet stoppen met piepen daarover.
Het werkt alleen niet zo blijkbaar.
Het zit in je lijf, in elke cel, in je geheugen die je probeert het niet te laten herinneren, in je hersens die paniek slaan terwijl er niet zoveel aan de hand is, in je spieren die op strak staan en trillen, je oren die horen wat allang niet meer is, in je hart dat nog altijd huilt en kapot is.
Was het maar voorbij.
Het lijkt nooit te eindigen.
Ik heb het antwoord niet, en ik heb geen vooruitzichten dat het later beter wordt.
Ik weet alleen dat ik je snap in het gevoel dat je niet nog een winter zo kan. Dat je niet nu al de donkerte in kan glijden terwijl je al achter staat.
Dat je niet weet hoe en waarom je nog zou proberen het gevecht te winnen.
Ik hoop dat het je lukt om het neer te leggen bij je psych.
Helpt werk je nu? (Mij geeft het afleiding, ritme, een gevoel van niet totaal nutteloos, zorgt dat ik uit bed kom, een reden heb om iets te doen en mijn masker op te zetten)
Wat haal je er uit? Wat brengt het je?
woensdag 17 september 2025 om 19:36
Lieverds, dank voor jullie woorden gisteren. Als ik van twee forummers excuses krijg op wat ze me teruggeven nav mijn reactie, dan is dat wel degelijk een signaal dat ik even afstand moet nemen 
Ik wil alleen wel heel graag even op Selune reageren.
Lieve Selune, mensen steken raar in elkaar en hebben snel een mening over zaken waar ze misschien maar 5% van zien. Dat betekent in jouw geval dat collega's niets weten van jouw verleden. Van september. Van triggers. Van: mijn rugzakje is vol, ik hou mijn hoofd boven water maar bij een caseload van 2x normaal lukt dat niet meer, want zo groot is de draagkracht niet.
Collega's spiegelen aan hun eigen ervaringen. En die ervaring is misschien wel: veilige jeugd, liefdevolle relatie. En ja, op het werk is het druk. Maar met een gezond systeem valt dat op te vangen.
Zij zien misschien wel felle Selune, die het aan het einde van het jaar altijd moeilijk heeft. Daarin zien ze je dus: je hebt het elk jaar moeilijk. Maar je redt het ook altijd. En nu zijn er zorgen. Want het is nog geen december, maar september.
Misschien was de opmerking niet veroordelend, maar bezorgd. En als deze wel veroordelend was, dan is de kans dat dat uit een veilig systeem was met geen weet wat er in jouw koppie rondspookt.
Nee, je bent niet raar. Niet gek. Niet te weinig draagkracht. Niet anders. Je hebt een systeem wat volledig onveilig en ontregelt is en waarbij elk mens, maar echt elk mens minder draagkracht zou hebben. En jouw felheid is jouw systeem dat schreeuwt omheen grens. Chapeau dat je fel bent.
En echt, wat ongelofelijk fijn voor he collega's dat ze je niet snappen. Maar laat ze nooit, nooit de norm bepalen voor wat voor jou, met jouw ervaringen, normaal is. Dan mogen ze eerst jouw leven leven. En in jouw schoenen staan.
Knuffel, want wat moet het soms alleen voelen...
Ik wil alleen wel heel graag even op Selune reageren.
Lieve Selune, mensen steken raar in elkaar en hebben snel een mening over zaken waar ze misschien maar 5% van zien. Dat betekent in jouw geval dat collega's niets weten van jouw verleden. Van september. Van triggers. Van: mijn rugzakje is vol, ik hou mijn hoofd boven water maar bij een caseload van 2x normaal lukt dat niet meer, want zo groot is de draagkracht niet.
Collega's spiegelen aan hun eigen ervaringen. En die ervaring is misschien wel: veilige jeugd, liefdevolle relatie. En ja, op het werk is het druk. Maar met een gezond systeem valt dat op te vangen.
Zij zien misschien wel felle Selune, die het aan het einde van het jaar altijd moeilijk heeft. Daarin zien ze je dus: je hebt het elk jaar moeilijk. Maar je redt het ook altijd. En nu zijn er zorgen. Want het is nog geen december, maar september.
Misschien was de opmerking niet veroordelend, maar bezorgd. En als deze wel veroordelend was, dan is de kans dat dat uit een veilig systeem was met geen weet wat er in jouw koppie rondspookt.
Nee, je bent niet raar. Niet gek. Niet te weinig draagkracht. Niet anders. Je hebt een systeem wat volledig onveilig en ontregelt is en waarbij elk mens, maar echt elk mens minder draagkracht zou hebben. En jouw felheid is jouw systeem dat schreeuwt omheen grens. Chapeau dat je fel bent.
En echt, wat ongelofelijk fijn voor he collega's dat ze je niet snappen. Maar laat ze nooit, nooit de norm bepalen voor wat voor jou, met jouw ervaringen, normaal is. Dan mogen ze eerst jouw leven leven. En in jouw schoenen staan.
Knuffel, want wat moet het soms alleen voelen...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 17 september 2025 om 19:36
Afleiding, ritme, niet alleen zijn een beetje bestaansrecht.
En tegelijk is er lege en het gevoel te stom te zijn om er te mogen zijn. Niets te kunnen, compleet incompetent. Nergens goed genoeg voor. Mijn lijf lijkt gevangen in toen. Ik wordt gek van het vechten tegen hun stemmen. Ze hadden vast gelijk.
En tegelijk is er lege en het gevoel te stom te zijn om er te mogen zijn. Niets te kunnen, compleet incompetent. Nergens goed genoeg voor. Mijn lijf lijkt gevangen in toen. Ik wordt gek van het vechten tegen hun stemmen. Ze hadden vast gelijk.
Forever is a hell of a long time
woensdag 17 september 2025 om 19:48
Lucy zegt het mooi, ik weet niet goed wat ik moet zeggen, zo herkenbaar.
Dat ik me al schaam als mensen me zien.
Geeft het werk je nu nog genoeg afleiding en ritme? Of zou het een opluchting zijn als je even niet hoefde? Even niets?
Lucy, ik geloof dat ik dan al helemaal niet meer mag schrijven hier. Zo vaak ik al excuses aangeboden heb.
Zo vaak ik al vol in de verdediger geschoten ben uit paniek.
Dat hoort erbij hier.
Dus ik hoop dat je wilt vertellen hoe het gegaan is vandaag.
Als het fijn is reageer ik er niet op, als dat helpt?
Dat ik me al schaam als mensen me zien.
Geeft het werk je nu nog genoeg afleiding en ritme? Of zou het een opluchting zijn als je even niet hoefde? Even niets?
Lucy, ik geloof dat ik dan al helemaal niet meer mag schrijven hier. Zo vaak ik al excuses aangeboden heb.
Zo vaak ik al vol in de verdediger geschoten ben uit paniek.
Dat hoort erbij hier.
Dus ik hoop dat je wilt vertellen hoe het gegaan is vandaag.
Als het fijn is reageer ik er niet op, als dat helpt?
woensdag 17 september 2025 om 19:49
Ik denk dat we dat allemaal willen hier Selune .
En als ik het iemand zou gunnen om bij donderslag bij heldere hemel normaal te zijn (en onder normaal versta ik dan een gereguleerd zenuwstelsel, geen triggers en nachtmerries. Want he. Wat is nu eigenlijk normaal...), dan is dat wel avo en jou. En ons allemaal, natuurlijk. Maar het is soms zo moeilijk om jullie twee te zien vechten tegen de bierkaai en alle demonen...
.En als ik het iemand zou gunnen om bij donderslag bij heldere hemel normaal te zijn (en onder normaal versta ik dan een gereguleerd zenuwstelsel, geen triggers en nachtmerries. Want he. Wat is nu eigenlijk normaal...), dan is dat wel avo en jou. En ons allemaal, natuurlijk. Maar het is soms zo moeilijk om jullie twee te zien vechten tegen de bierkaai en alle demonen...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 17 september 2025 om 19:55
Ik vind het niet prettig als ik mensen dusdanig voor het hoofd stoot dat ze sorry tegen me zeggen. Zal ook wel een trigger zijn. Dus dan kalmeer ik liever even, dat ik weer genuanceerd kan reageren. Dat mensen gewoon op me kunnen reageren, zonder dat dat "fout" gaat. Snap je?
Vandaag ging goed. Meis is naar school geweest.
En ik ben daarna naar lichaamsgericht therapeut geweest en heb een enorm zware sessie gehad over angst en een onveilig zenuwstelsel. Het was helpend. Maar fucking hel, het was ook echt ontzettend zwaar en confronterend.
Vandaag ging goed. Meis is naar school geweest.
En ik ben daarna naar lichaamsgericht therapeut geweest en heb een enorm zware sessie gehad over angst en een onveilig zenuwstelsel. Het was helpend. Maar fucking hel, het was ook echt ontzettend zwaar en confronterend.
lucy wijzigde dit bericht op 17-09-2025 20:21
33.87% gewijzigd
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 17 september 2025 om 20:20
Niets meer hoeven zou een opluchting zijn, maar het voelt als alles of niets. Niets meer willen is echt niets. En dat kan een mag niet, dus dan alles, want half is nog meer nutteloosheid en schaamte. Ik ben al een keer uitgevallen. Als ik nu weer deels uitstap kan ik beter echt weggegaan of echt stoppen. Ik moet gewoon functioneren. Deed ik vroeger toch ook. Ik kon gewoon doen wat moest, wat hoorde, waar ik goed voor was en dan overdag ging ik gewoon naar school en/of werk en was ik een leuke vriendin/collega. En nu ben ik druk en raar of ongezellig en stil. Normaal lukt me niet. Ik ben zo slecht bezig, het is te zichtbaar, als iemand het echt ziet mag ik er helemaal niet meer zijn en ik moet zorgen dat er een plekje is.
Forever is a hell of a long time
woensdag 17 september 2025 om 20:57
Fijn dat Meis gegaan is vandaag Lucy!
En dat je heftige sessie helpend was.
Hoop dat je nu beetje oke bent.
Selune, nee dat is geen optie.
En met alleen thuis zitten of desnoods een opname moet je nog steeds ademen, de dag doorkomen, leven...
Ik verbaas me er ook over hoe ik het toen deed.
Maar achteraf gezien was ik toen weird as hell, wist ik de helft van de tijd niet wat k deed, en was alleen maar aan het overleven.
Er was geen tijd of ruimte voor voelen.
Als je aan het verdrinken bent is er geen tijd om moe te zijn. Om uit te rusten. Dan is er alleen reflexen, zwemmen, doorgaan.
Kopje onder en ademen als het kan.
Pas daarna, op het droge, ben je misselijk van al het water dat je binnenkreeg. Ga je bibberen en trillen van de angst. Van de moeheid. Voel je de kou tot in je botten.
En jij kan nu nog niet voelen. We zijn te druk bezig met doen of het niet zo was. Of het niet erg was, niet bestond, nu niets meer voorstelt.
Alles om het maar niet te hoeven voelen. Te hoeven weten.
Dat het misschien toch wel naar was. Dat het misschien toch wel erg was. Meer pijn deed dan wel aankonden. Meer angst dan we konden bevatten. Te onmachtig, als het misschien, heel misschien, niet onze schuld was. Te wreed zou dat zijn. Alles te zinloos.
Het is niet voorbij Seluun. Het is er nog, elke dag. Elk moment. In elke cel. Bij elke ademhaling.
En sommige momenten is de zon zo warm, de mensen zo fijn, ik zo high van blijheid dat ik het even bijna vergeet.
Maar als ik iets een dooddoener vindt is het 'ach, dat is toch geweest. Dat was toen, is nu voorbij'.
Het is verre van voorbij. In mij is het er nog elke dag. Net zo vers als de eerste keer.
En dat je heftige sessie helpend was.
Hoop dat je nu beetje oke bent.
Selune, nee dat is geen optie.
En met alleen thuis zitten of desnoods een opname moet je nog steeds ademen, de dag doorkomen, leven...
Ik verbaas me er ook over hoe ik het toen deed.
Maar achteraf gezien was ik toen weird as hell, wist ik de helft van de tijd niet wat k deed, en was alleen maar aan het overleven.
Er was geen tijd of ruimte voor voelen.
Als je aan het verdrinken bent is er geen tijd om moe te zijn. Om uit te rusten. Dan is er alleen reflexen, zwemmen, doorgaan.
Kopje onder en ademen als het kan.
Pas daarna, op het droge, ben je misselijk van al het water dat je binnenkreeg. Ga je bibberen en trillen van de angst. Van de moeheid. Voel je de kou tot in je botten.
En jij kan nu nog niet voelen. We zijn te druk bezig met doen of het niet zo was. Of het niet erg was, niet bestond, nu niets meer voorstelt.
Alles om het maar niet te hoeven voelen. Te hoeven weten.
Dat het misschien toch wel naar was. Dat het misschien toch wel erg was. Meer pijn deed dan wel aankonden. Meer angst dan we konden bevatten. Te onmachtig, als het misschien, heel misschien, niet onze schuld was. Te wreed zou dat zijn. Alles te zinloos.
Het is niet voorbij Seluun. Het is er nog, elke dag. Elk moment. In elke cel. Bij elke ademhaling.
En sommige momenten is de zon zo warm, de mensen zo fijn, ik zo high van blijheid dat ik het even bijna vergeet.
Maar als ik iets een dooddoener vindt is het 'ach, dat is toch geweest. Dat was toen, is nu voorbij'.
Het is verre van voorbij. In mij is het er nog elke dag. Net zo vers als de eerste keer.
woensdag 17 september 2025 om 21:22
Vanmiddag bij reflex integratie vriendin oefeningen gedaan.
Soort yoga, maar dan gericht op reflexen.
Ik was tril en onwerkelijk en vies en hoog gespannen toen ik binnenkwam. Een bonk angst en onrust.
En halverwege was het trillen weg... Kon ik aankijken. Na half uurtje was ik arelaxed en zenuwachtig, maar ik kon weer ademen. Ik de pijn in mijn schouders voelen en ze weer een beetje bewegen. Was ik er meer. Nog steeds vies en schaam, maar zonder te Schelle lach.
Ik kon praten met de kinderen, mijn werk voorbereiden.
Meestal vind ik haar werk leuk om te horen, maar ook met een grote korrel zout.
Vandaag lijkt het toveren en kan ik wel janken van geluk.
Anti droom zit erin. Bijwerkingen zijn jammerlijk, maar dat is maar een week.
Ik ga zo naar bed, ik verlang zo naar helemaal niets. Uit. Leeg.
Nogmaals dank Maisnon.
Niet naar mijn werk verwijzen alsjeblieft, ik ben nu wel meteen heel herkenbaar namelijk.
Morgen op mijn werk observatie op mijn handelen bij omstandigheden die verre van ideaal zijn. (Groepsdynamisch handelen bij bewegingsonderwijs bij een grote gemengde groep (32)met flink veel individuele gedragsproblematiek, terwijl ik eigenlijk weinig tijd en ruimte heb om preventief te handelen en goed te begeleiden omdat ik in minimale tijd flink veel testen af moet nemen die ik persoonlijk individueel moet begeleiden en controleren.
Oftewel ik sta vast bij een persoon die ik test, en moet vanaf daar ondertussen de boel managen, genoeg mensen testen, zorgen dat de groep geen vlam vat en de rest van de mensen binnen de lijntjes blijft kleuren en iets nuttigs doet met hun leven, elk op hun eigen niveau en toch samen. Terwijl ze ondertussen ook leren, uitgedaagd worden en op een verantwoorde manier omgaan met winst, verlies en elkaar, ondanks leeftijd, niveau en intelligentie verschil. Observatie door de directie...)
Love my job.
Nee, ik heb de leukste baan van de wereld.
Maar deze situatie is best ingewikkeld en zweet op mn rug. Zonder pottenkijkers overleef ik dat prima, loopt het aardig en redelijk binnen de lijntjes. Maar is het geen uitzondering als ik de leerdoelen in twee keer haal ipv 1, als in twee keer toets, of als er een tijdje bezigheidstherapie ipv leren gegeven wordt. Omdat gedrag corrigeren, pre teachen, stimuleren en inspelen op gedrag gewoon veel tijd kost.
Directie is van de doelen halen, lijntjes opkrikken, percentages omhoog. Nog nooit persoonlijk tegen mij gezegd, maar we analyseren niet voor niets elk jaar de behaalde resultaten, landelijke gemiddelden, en maken plannen op waar we gaan insteken. Dus.
Super mazzel dat ik afgelopen dagen teveel over de zeik was om me er echt druk over te maken.
Soort yoga, maar dan gericht op reflexen.
Ik was tril en onwerkelijk en vies en hoog gespannen toen ik binnenkwam. Een bonk angst en onrust.
En halverwege was het trillen weg... Kon ik aankijken. Na half uurtje was ik arelaxed en zenuwachtig, maar ik kon weer ademen. Ik de pijn in mijn schouders voelen en ze weer een beetje bewegen. Was ik er meer. Nog steeds vies en schaam, maar zonder te Schelle lach.
Ik kon praten met de kinderen, mijn werk voorbereiden.
Meestal vind ik haar werk leuk om te horen, maar ook met een grote korrel zout.
Vandaag lijkt het toveren en kan ik wel janken van geluk.
Anti droom zit erin. Bijwerkingen zijn jammerlijk, maar dat is maar een week.
Ik ga zo naar bed, ik verlang zo naar helemaal niets. Uit. Leeg.
Nogmaals dank Maisnon.
Niet naar mijn werk verwijzen alsjeblieft, ik ben nu wel meteen heel herkenbaar namelijk.
Morgen op mijn werk observatie op mijn handelen bij omstandigheden die verre van ideaal zijn. (Groepsdynamisch handelen bij bewegingsonderwijs bij een grote gemengde groep (32)met flink veel individuele gedragsproblematiek, terwijl ik eigenlijk weinig tijd en ruimte heb om preventief te handelen en goed te begeleiden omdat ik in minimale tijd flink veel testen af moet nemen die ik persoonlijk individueel moet begeleiden en controleren.
Oftewel ik sta vast bij een persoon die ik test, en moet vanaf daar ondertussen de boel managen, genoeg mensen testen, zorgen dat de groep geen vlam vat en de rest van de mensen binnen de lijntjes blijft kleuren en iets nuttigs doet met hun leven, elk op hun eigen niveau en toch samen. Terwijl ze ondertussen ook leren, uitgedaagd worden en op een verantwoorde manier omgaan met winst, verlies en elkaar, ondanks leeftijd, niveau en intelligentie verschil. Observatie door de directie...)
Love my job.
Nee, ik heb de leukste baan van de wereld.
Maar deze situatie is best ingewikkeld en zweet op mn rug. Zonder pottenkijkers overleef ik dat prima, loopt het aardig en redelijk binnen de lijntjes. Maar is het geen uitzondering als ik de leerdoelen in twee keer haal ipv 1, als in twee keer toets, of als er een tijdje bezigheidstherapie ipv leren gegeven wordt. Omdat gedrag corrigeren, pre teachen, stimuleren en inspelen op gedrag gewoon veel tijd kost.
Directie is van de doelen halen, lijntjes opkrikken, percentages omhoog. Nog nooit persoonlijk tegen mij gezegd, maar we analyseren niet voor niets elk jaar de behaalde resultaten, landelijke gemiddelden, en maken plannen op waar we gaan insteken. Dus.
Super mazzel dat ik afgelopen dagen teveel over de zeik was om me er echt druk over te maken.
woensdag 17 september 2025 om 21:32
woensdag 17 september 2025 om 21:55
Geeft niet. Fijn dat jij minder weird was.
Ik was een soort van theatrale borderline meervoudige persoonlijkheid zonder enige sociale vaardigheden.
Beeld bij? Pas dat aan naar iemand zonder enig idee van stijl of makeup, die op school woonde, bij elke volwassene pleasde en tegelijk dus theatraal en raar en borderline ging doen zonder dat ik het wist etc.
Ja.
Top he?
Je begrijpt dat ik niet veel vrienden had, en dat ik er niet over pieker om naar de reünie te gaan volgend jaar.
Inspectiebezoeken zijn voor mij minder spannend omdat ik er veel meer in kan sturen en ze heel anders kijken. Nog steeds wel kloterig en spannend overigens.
Maar bij jou, met overvraging, in de herfst, je paniekaanvallen en dat klotelokaal... I feel you....
Eerste idee was om dit op film te doen.
Joe. Ik ga even een nieuwe baan zoeken.
Ik was een soort van theatrale borderline meervoudige persoonlijkheid zonder enige sociale vaardigheden.
Beeld bij? Pas dat aan naar iemand zonder enig idee van stijl of makeup, die op school woonde, bij elke volwassene pleasde en tegelijk dus theatraal en raar en borderline ging doen zonder dat ik het wist etc.
Ja.
Top he?
Je begrijpt dat ik niet veel vrienden had, en dat ik er niet over pieker om naar de reünie te gaan volgend jaar.
Inspectiebezoeken zijn voor mij minder spannend omdat ik er veel meer in kan sturen en ze heel anders kijken. Nog steeds wel kloterig en spannend overigens.
Maar bij jou, met overvraging, in de herfst, je paniekaanvallen en dat klotelokaal... I feel you....
Eerste idee was om dit op film te doen.
Joe. Ik ga even een nieuwe baan zoeken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
