Relaties
alle pijlers
minnaar terug naar zijn vrouw??
woensdag 26 september 2007 om 13:33
Waarschijnlijk zal dit verhaal me niet in dank worden afgenomen maar ik heb gewoon meningen nodig. Heb genoeg mensen om me heen die me steunen maar krijg van hun verschillende reacties en ik wil die van jullie graag weten.
Ik ben namelijk zo'n minnares. 2 jaar lang had ik iets met een man die al een vriendin met 2 kindjes heeft. Ooit had ik al iets met hem gehad en 2 jaar terug kwamen we elkaar weer tegen. Toen we 9 jaar geleden iets hadden (was kort maar heftig) wou ik niet verder met hem omdat ik mezelf te jong vond voor iets vast en hij net uit een relatie kwam en ik hem tijd wou geven. Hij zag dit als een afwijzing en kwam een paar dagen later een ander tegen en kreeg daar iets mee. (niet het type dat alleen kan zijn blijkbaar)
De eerste 5 jaar dat zij samen waren heb ik hem amper gezien of gesproken maar het gevoel is altijd gebleven. Van 2 kanten. Hij zei steeds: Als ik aan jou dacht kreeg ik altijd een big smile op mijn gezicht. Heb ook best moeten slikken toen ik hoorde dat zij zwanger was. Gunde ze alle geluk, absoluut. Maar was toch even schrikken. Zij is de afgelopen jaren bij maar weinig mensen geliefd geweest. (wel bij hem natuurlijk) Hij zit niet krap bij kas en mensen zeiden (al zeggen ze dit natuurlijk altijd) dat het haar vooral daarom ging. En ergens geloof ik dit ook. Hij heeft al vaker met haar willen stoppen maar het steeds niet gekund omdat hij het heel moeilijk vind ivm de kindjes. Terecht ook! Als hij dat niet zou vinden ws het ook niet de man waar ik van hou. 3 weken geleden heeft hij de handdoek in de ring gegooit en het haar verteld. Hij wou met mij verder. Zij kapot van natuurlijk. Logisch. Hij ook. Wij zouden met niks beginnen. We zeiden dan ook dat we niks hadden dat we zouden zien hoe het zou lopen. De afgelopen 3 weken waren een hel. Ik probeerde me aan de zijlijn te houden. Mocht me nergens mee bemoeien. Moest alle kritiek maar laten komen en liet hem zijn keuzes maken. Alles voor hem en voor zijn kindjes dacht ik. En ook voor haar. Is al moeilijk zat voor haar. Ondertussen heeft ze veel ontdekt. Dat we samen op vakantie zijn geweest etc etc. Maar ze wil hem terug en dreigt met de kinderen. Hij mag ze niet meer zien etc. Hij trapt daar in. Terwijl zij geen poot heeft om op te staan. Kinderen zijn toch niet genoeg om je man te houden? Of is dat makkelijk gezegd. Natuurlijk vecht je daarvoor. Dat heeft hij ook absoluut gedaan!! De eerste 1,5 jaar was het gewoon lang leven de lol en wisten we allebei dat het nooit iets zou worden. Later werd het gevoel te heftig. Maar welke vrouw wil nu een man die alleen bij haar is om de kinderen? Want op dat niveau zitten zij nu dus. Hij knapte. Er werd aan hem getrokken en hij had rust nodig. Wie wordt er dan aan de kant gezet? IK! Ja logisch ook weer. Ik denk dat zij het samen weer gaan proberen maar weet dat niet zeker. Hij zegt dat hij niet denkt dat dat nog gaat werken. Maar denk wel dat ze het gaan doen. En hoe egoistisch ook, ik ben er kapot van. Heb me zo laten weg cijferen en nu wordt ik bedankt. (ik hoor jullie denken..) Heb besloten geen contact meer met hem op te nemen omdat hij rust wil. Kan hij krijgen. Maar ben zo bang dat hij ondertussen weer met haar verder gaat. Zij vergeeft hem alles. En ja hoe weet ik eigenlijk wat hij haar allemaal verteld heeft..
Nu wil ik van jullie weten. Denken jullie dat er nog kans van slagen is voor hun? Ze heeft natuurlijk een heerlijk leventje. Niet werken, flink zakgeld, dure auto en mooi huis. Schijnbaar kun je daar mee leven. Maar het moet toch gaan opbreken het idee dat hij bij mij lag en van mij houdt. (weet zeker dat hij van me houdt) En voor hem ook. Zou hij mij zomaar kunnen vergeten? Mensen hier zeggen van niet. Dat het te heftig was en omdat hij de eerste stap gezet heeft waarom de volgende dan niet zodra hij alles op rijtje heeft. Hij woont nu niet thuis.
Beetje wazig verhaal. Bedankt dat je de moeite nam om het te lezen. Snap dat hier ook negatieve reacties op komen maar ik hoop ook op vrouwen die dit ook hebben meegemaakt. Heb jullie steun nodig. Heb hier echt nooit voor gekozen. Niet netjes van me geweest had eerste keer nee moeten zeggen. Maar ons gevoel is zo sterk en altijd geweest. We waren ervan overtuigd dat wij bij elkaar horen..
Ik ben namelijk zo'n minnares. 2 jaar lang had ik iets met een man die al een vriendin met 2 kindjes heeft. Ooit had ik al iets met hem gehad en 2 jaar terug kwamen we elkaar weer tegen. Toen we 9 jaar geleden iets hadden (was kort maar heftig) wou ik niet verder met hem omdat ik mezelf te jong vond voor iets vast en hij net uit een relatie kwam en ik hem tijd wou geven. Hij zag dit als een afwijzing en kwam een paar dagen later een ander tegen en kreeg daar iets mee. (niet het type dat alleen kan zijn blijkbaar)
De eerste 5 jaar dat zij samen waren heb ik hem amper gezien of gesproken maar het gevoel is altijd gebleven. Van 2 kanten. Hij zei steeds: Als ik aan jou dacht kreeg ik altijd een big smile op mijn gezicht. Heb ook best moeten slikken toen ik hoorde dat zij zwanger was. Gunde ze alle geluk, absoluut. Maar was toch even schrikken. Zij is de afgelopen jaren bij maar weinig mensen geliefd geweest. (wel bij hem natuurlijk) Hij zit niet krap bij kas en mensen zeiden (al zeggen ze dit natuurlijk altijd) dat het haar vooral daarom ging. En ergens geloof ik dit ook. Hij heeft al vaker met haar willen stoppen maar het steeds niet gekund omdat hij het heel moeilijk vind ivm de kindjes. Terecht ook! Als hij dat niet zou vinden ws het ook niet de man waar ik van hou. 3 weken geleden heeft hij de handdoek in de ring gegooit en het haar verteld. Hij wou met mij verder. Zij kapot van natuurlijk. Logisch. Hij ook. Wij zouden met niks beginnen. We zeiden dan ook dat we niks hadden dat we zouden zien hoe het zou lopen. De afgelopen 3 weken waren een hel. Ik probeerde me aan de zijlijn te houden. Mocht me nergens mee bemoeien. Moest alle kritiek maar laten komen en liet hem zijn keuzes maken. Alles voor hem en voor zijn kindjes dacht ik. En ook voor haar. Is al moeilijk zat voor haar. Ondertussen heeft ze veel ontdekt. Dat we samen op vakantie zijn geweest etc etc. Maar ze wil hem terug en dreigt met de kinderen. Hij mag ze niet meer zien etc. Hij trapt daar in. Terwijl zij geen poot heeft om op te staan. Kinderen zijn toch niet genoeg om je man te houden? Of is dat makkelijk gezegd. Natuurlijk vecht je daarvoor. Dat heeft hij ook absoluut gedaan!! De eerste 1,5 jaar was het gewoon lang leven de lol en wisten we allebei dat het nooit iets zou worden. Later werd het gevoel te heftig. Maar welke vrouw wil nu een man die alleen bij haar is om de kinderen? Want op dat niveau zitten zij nu dus. Hij knapte. Er werd aan hem getrokken en hij had rust nodig. Wie wordt er dan aan de kant gezet? IK! Ja logisch ook weer. Ik denk dat zij het samen weer gaan proberen maar weet dat niet zeker. Hij zegt dat hij niet denkt dat dat nog gaat werken. Maar denk wel dat ze het gaan doen. En hoe egoistisch ook, ik ben er kapot van. Heb me zo laten weg cijferen en nu wordt ik bedankt. (ik hoor jullie denken..) Heb besloten geen contact meer met hem op te nemen omdat hij rust wil. Kan hij krijgen. Maar ben zo bang dat hij ondertussen weer met haar verder gaat. Zij vergeeft hem alles. En ja hoe weet ik eigenlijk wat hij haar allemaal verteld heeft..
Nu wil ik van jullie weten. Denken jullie dat er nog kans van slagen is voor hun? Ze heeft natuurlijk een heerlijk leventje. Niet werken, flink zakgeld, dure auto en mooi huis. Schijnbaar kun je daar mee leven. Maar het moet toch gaan opbreken het idee dat hij bij mij lag en van mij houdt. (weet zeker dat hij van me houdt) En voor hem ook. Zou hij mij zomaar kunnen vergeten? Mensen hier zeggen van niet. Dat het te heftig was en omdat hij de eerste stap gezet heeft waarom de volgende dan niet zodra hij alles op rijtje heeft. Hij woont nu niet thuis.
Beetje wazig verhaal. Bedankt dat je de moeite nam om het te lezen. Snap dat hier ook negatieve reacties op komen maar ik hoop ook op vrouwen die dit ook hebben meegemaakt. Heb jullie steun nodig. Heb hier echt nooit voor gekozen. Niet netjes van me geweest had eerste keer nee moeten zeggen. Maar ons gevoel is zo sterk en altijd geweest. We waren ervan overtuigd dat wij bij elkaar horen..
donderdag 27 september 2007 om 00:13
Welke keuze hij ook zou maken. Als zo'n iemand voor jou kiest dan blijf je toch je hele leven achterom kijken? Of hij jou niet hetzelfde aandoet? Verliefdheid overkomt je, maar er iets mee doen is een bewuste keuze. En wat als jij met hem kinderen krijgt? Wat als jullie in de dalen komen? Of er nog een knappere, leukere griet in het zicht komt? Wat zou hij doen bij een erge ziekte, rent hij dan ook snel weg?
Ook heeft hij laten zien dat hij bij afwijzingen binnen een paar dagen snel naar een ander kan overlopen.
Je vraagt je af welke vrouw nou alleen een man wilt hebben die bij haar blijft voor de kinderen.
Welke vrouw wilt een man die iemand alleen voor de sex wilt? En iedereen bedriegt? Want geloof je nou echt dat hij het jou op den duur niet zou flikken?
Of om welke reden hij dan ook met je is gegaan .... maar niet voor echte liefde want dan was hij bij zijn vrouw weg gegaan. Dat kan ik je verzekeren. Welke vrouw kent niet een groot deel van de 100 smoezen die een minnaar zegt tegen zijn minnares? Nee ik moet je teleurstellen, ik spreek niet uit ervaring dus dit is mijn eigen interpretatie nav jouw eigen verhaal.
Maak iets moois van je eigen leven, zonder hem. Ik denk dat het makkelijker gezegd is dan gedaan en dat er heel veel tranen gaan vloeien want tuurlijk zijn je gevoelens voor hem al gesetteld. Alleen lijkt het dat hij zijn gevoelens elders heeft setteld.
Heel veel sterkte en kies voor jezelf.
Ook heeft hij laten zien dat hij bij afwijzingen binnen een paar dagen snel naar een ander kan overlopen.
Je vraagt je af welke vrouw nou alleen een man wilt hebben die bij haar blijft voor de kinderen.
Welke vrouw wilt een man die iemand alleen voor de sex wilt? En iedereen bedriegt? Want geloof je nou echt dat hij het jou op den duur niet zou flikken?
Of om welke reden hij dan ook met je is gegaan .... maar niet voor echte liefde want dan was hij bij zijn vrouw weg gegaan. Dat kan ik je verzekeren. Welke vrouw kent niet een groot deel van de 100 smoezen die een minnaar zegt tegen zijn minnares? Nee ik moet je teleurstellen, ik spreek niet uit ervaring dus dit is mijn eigen interpretatie nav jouw eigen verhaal.
Maak iets moois van je eigen leven, zonder hem. Ik denk dat het makkelijker gezegd is dan gedaan en dat er heel veel tranen gaan vloeien want tuurlijk zijn je gevoelens voor hem al gesetteld. Alleen lijkt het dat hij zijn gevoelens elders heeft setteld.
Heel veel sterkte en kies voor jezelf.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 27 september 2007 om 03:09
Ik heb niet echt de reactie's van anderen gelezen,dus misschien is dit allemaal al gezegd.
Ik heb hetzelfde mee gemaakt,hij was getrouwd en hij heeft een jaar lang niet kunnen kiezen.
We hebben knallende ruzie's gehad dan was ik het zat en stopte ermee en dan kwam hij weer op hangende pootjes bij me terug,zijn vrouw kwam er na een tijdje achter en ik hebben uren en uren met haar gesproken (ik kende haar al)
Iedere keer weer zei hij dat hij weg zou gaan bij haar en bij mij zou komen.
Hij verzon de ene na de andere smoes om zowel bij mij als bij zijn vrouw te kunnen zijn,dan ging ie bv met z'n vrouw uit eten en dan maakte hij aan het einde van de avond ruzie met haar zodat hij boos weg kon gaan en dan kwam ie naar mij toe...ik wist dan niet dat hij een half uur daarvoor nog gezellig met z'n vrouw weg was geweest.
Rond de kerst ging hij overdag met mij winkelen en dan zochten we samen kado's voor z'n kids uit,maar die kocht hij dan nog niet...nee want als het dan koopavond was ging hij gewoon nog 'n keer shoppen maar dan met z'n vrouw.
Ik was op vakantie met 'n vriendin en haar vriend kwam ons opzoeken,toen had hij aan die man voor mij een armbandje mee gegeven.
Later bleek dat zijn vrouw en ik beide met zo'n armbandje liepen,hij ging 3 weken met z'n gezin op vakantie...vreselijk vond ik dat.
Maar vanaf het vakantieadres liet hij toen we 'n half jaar wat hadden 50 rode rozen bezorgen,ik weet nog steeds niet hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen.
Ik heb wel 100x tegen mezelf gezegd dat ik ermee moest stoppen,3 dagen voordat ik er voorgoed 'n punt achter zette belde z'n vrouw me weer op of ik wist dat hij kerstavond en nacht bij haar was geweest? ik was met stomheid geslagen want op 1e kerstdag stond hij al heel vroeg in de ochtend bij mij voor de deur.
Ik ben de dagen erna door z'n zuster en ouders gebeld en uitgescholden,toen trok ik het niet meer en heb de knoop doorgehakt.
Ik zag hem dagelijks want we waren collega's,dan kwam hij met z'n vrouw en kids aanzetten om mij af te lossen...wat 'n drama!,
Ik wist al die tijd dat hij niet weg zou gaan bij haar,maar toch ging ik ermee door.
Achteraf ben ik zó dom geweest,maar ja op dat moment wilde ik erin geloven.
Ik hoop dat je sterk genoeg bent om afstand te houden,ik denk niet dat deze man ooit voor de volle 100% voor iemand zal gaan.
De man waar ik toen mee was had het al eens eerder gedaan en ging toch iedere keer weer terug naar zijn vrouw.
Ik heb hetzelfde mee gemaakt,hij was getrouwd en hij heeft een jaar lang niet kunnen kiezen.
We hebben knallende ruzie's gehad dan was ik het zat en stopte ermee en dan kwam hij weer op hangende pootjes bij me terug,zijn vrouw kwam er na een tijdje achter en ik hebben uren en uren met haar gesproken (ik kende haar al)
Iedere keer weer zei hij dat hij weg zou gaan bij haar en bij mij zou komen.
Hij verzon de ene na de andere smoes om zowel bij mij als bij zijn vrouw te kunnen zijn,dan ging ie bv met z'n vrouw uit eten en dan maakte hij aan het einde van de avond ruzie met haar zodat hij boos weg kon gaan en dan kwam ie naar mij toe...ik wist dan niet dat hij een half uur daarvoor nog gezellig met z'n vrouw weg was geweest.
Rond de kerst ging hij overdag met mij winkelen en dan zochten we samen kado's voor z'n kids uit,maar die kocht hij dan nog niet...nee want als het dan koopavond was ging hij gewoon nog 'n keer shoppen maar dan met z'n vrouw.
Ik was op vakantie met 'n vriendin en haar vriend kwam ons opzoeken,toen had hij aan die man voor mij een armbandje mee gegeven.
Later bleek dat zijn vrouw en ik beide met zo'n armbandje liepen,hij ging 3 weken met z'n gezin op vakantie...vreselijk vond ik dat.
Maar vanaf het vakantieadres liet hij toen we 'n half jaar wat hadden 50 rode rozen bezorgen,ik weet nog steeds niet hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen.
Ik heb wel 100x tegen mezelf gezegd dat ik ermee moest stoppen,3 dagen voordat ik er voorgoed 'n punt achter zette belde z'n vrouw me weer op of ik wist dat hij kerstavond en nacht bij haar was geweest? ik was met stomheid geslagen want op 1e kerstdag stond hij al heel vroeg in de ochtend bij mij voor de deur.
Ik ben de dagen erna door z'n zuster en ouders gebeld en uitgescholden,toen trok ik het niet meer en heb de knoop doorgehakt.
Ik zag hem dagelijks want we waren collega's,dan kwam hij met z'n vrouw en kids aanzetten om mij af te lossen...wat 'n drama!,
Ik wist al die tijd dat hij niet weg zou gaan bij haar,maar toch ging ik ermee door.
Achteraf ben ik zó dom geweest,maar ja op dat moment wilde ik erin geloven.
Ik hoop dat je sterk genoeg bent om afstand te houden,ik denk niet dat deze man ooit voor de volle 100% voor iemand zal gaan.
De man waar ik toen mee was had het al eens eerder gedaan en ging toch iedere keer weer terug naar zijn vrouw.
donderdag 27 september 2007 om 08:44
quote:missHK schreef op 26 september 2007 @ 13:33:
Beetje wazig verhaal. Bedankt dat je de moeite nam om het te lezen. Snap dat hier ook negatieve reacties op komen maar ik hoop ook op vrouwen die dit ook hebben meegemaakt. Heb jullie steun nodig. Heb hier echt nooit voor gekozen. Niet netjes van me geweest had eerste keer nee moeten zeggen. Maar ons gevoel is zo sterk en altijd geweest. We waren ervan overtuigd dat wij bij elkaar horen..
Alles wat jij schrijft heb ik ook meegemaakt. Met het enige verschil dat zij het niet breed hadden en hij moest gaan bijklussen na zijn werk of tijdens het weekend om het hoofd boven water te houden, waardoor hij zijn kindjes niet veel zag... Hij was alles beu, haar ook, er was geen gevoel meer voor haar, ze leefden als broer en zus, enz... Ook hij heeft het aan haar verteld dat hij iets had met mij. Alleen loog hij over de duur van onze relatie en wat er allemaal gebeurd was. Zei me dat hij haar wel verschillende keren verteld had dat zijn gevoelens voor mij veel dieper lagen dan voor haar en dat hij niet meer zonder mij kon leven...
We zijn ondertussen bijna 9 maanden verder. Hij koos ook voor zijn vrouw (zoals ik zei: zelfde verhaal, dreigen met de kinderen enz) en ik heb niks meer van hem gehoord... Zet je hoop er niet op, zodat je niet de diepte ingaat zoals ik deed. Ik heb ondertussen een andere relatie waarin ik me super voel, geen stiekem gedoe meer, geen spanningen meer... Wat is het toch zalig om verlost te zijn van dit alles...
Beetje wazig verhaal. Bedankt dat je de moeite nam om het te lezen. Snap dat hier ook negatieve reacties op komen maar ik hoop ook op vrouwen die dit ook hebben meegemaakt. Heb jullie steun nodig. Heb hier echt nooit voor gekozen. Niet netjes van me geweest had eerste keer nee moeten zeggen. Maar ons gevoel is zo sterk en altijd geweest. We waren ervan overtuigd dat wij bij elkaar horen..
Alles wat jij schrijft heb ik ook meegemaakt. Met het enige verschil dat zij het niet breed hadden en hij moest gaan bijklussen na zijn werk of tijdens het weekend om het hoofd boven water te houden, waardoor hij zijn kindjes niet veel zag... Hij was alles beu, haar ook, er was geen gevoel meer voor haar, ze leefden als broer en zus, enz... Ook hij heeft het aan haar verteld dat hij iets had met mij. Alleen loog hij over de duur van onze relatie en wat er allemaal gebeurd was. Zei me dat hij haar wel verschillende keren verteld had dat zijn gevoelens voor mij veel dieper lagen dan voor haar en dat hij niet meer zonder mij kon leven...
We zijn ondertussen bijna 9 maanden verder. Hij koos ook voor zijn vrouw (zoals ik zei: zelfde verhaal, dreigen met de kinderen enz) en ik heb niks meer van hem gehoord... Zet je hoop er niet op, zodat je niet de diepte ingaat zoals ik deed. Ik heb ondertussen een andere relatie waarin ik me super voel, geen stiekem gedoe meer, geen spanningen meer... Wat is het toch zalig om verlost te zijn van dit alles...
donderdag 27 september 2007 om 14:46
quote:eranma schreef op 26 september 2007 @ 14:34:
Hoi miss, heb alleen jouw verhaal gelezen, niet de reacties van de anderen.
Laat je vriend los, ga niet aan hem trekken.Laat hem zelf keuzes maken en daar voor staan. kijk ondertussen in het rond. Als je dan nog vrij bent en hij eventueel toch voor jou kiest danis het ok en anders niet. Ik heb ook in zo'n soort situatie gezeten en snap wel een beetje hoe jij je voelt.Ik wil nog even toevoegen dat wij wel nog bij elkaar zijn. In tegenstelling tot alle verhalen van de andere schrijfsters. Dus soms kiest een minnaar wel voor zijn vriendin. Maar bij ons gign dat wel heel snel, daarna heeft hij nog wel anderhalf jaar met twijfels gezeten maar het is nu de laatste 2 jaar wel heel duidelijk een afgesloten hoofdstuk voor hem.
Hoi miss, heb alleen jouw verhaal gelezen, niet de reacties van de anderen.
Laat je vriend los, ga niet aan hem trekken.Laat hem zelf keuzes maken en daar voor staan. kijk ondertussen in het rond. Als je dan nog vrij bent en hij eventueel toch voor jou kiest danis het ok en anders niet. Ik heb ook in zo'n soort situatie gezeten en snap wel een beetje hoe jij je voelt.Ik wil nog even toevoegen dat wij wel nog bij elkaar zijn. In tegenstelling tot alle verhalen van de andere schrijfsters. Dus soms kiest een minnaar wel voor zijn vriendin. Maar bij ons gign dat wel heel snel, daarna heeft hij nog wel anderhalf jaar met twijfels gezeten maar het is nu de laatste 2 jaar wel heel duidelijk een afgesloten hoofdstuk voor hem.
donderdag 27 september 2007 om 14:52
quote:eranma schreef op 27 september 2007 @ 14:46:
[...]
Ik wil nog even toevoegen dat wij wel nog bij elkaar zijn. In tegenstelling tot alle verhalen van de andere schrijfsters. Dus soms kiest een minnaar wel voor zijn vriendin. Maar bij ons gign dat wel heel snel, daarna heeft hij nog wel anderhalf jaar met twijfels gezeten maar het is nu de laatste 2 jaar wel heel duidelijk een afgesloten hoofdstuk voor hem.Fijn om ook een keer zo'n reactie te krijgen. En leuk dat hij toch voor jou gekozen heeft! Ik ben hem nu aan het loslaten. Laat mezelf niet meer horen. Hij had rust nodig en die geef ik hem. Gaat hij terug naar haar dan zal daar een goede reden voor zijn. Wil hij met mij verder dan hoop ik dat ik sterk genoeg ben om eerst te wachten tot zij alles geregeld hebben. Ik zie het wel. Nu even een keer aan mezelf denken..
[...]
Ik wil nog even toevoegen dat wij wel nog bij elkaar zijn. In tegenstelling tot alle verhalen van de andere schrijfsters. Dus soms kiest een minnaar wel voor zijn vriendin. Maar bij ons gign dat wel heel snel, daarna heeft hij nog wel anderhalf jaar met twijfels gezeten maar het is nu de laatste 2 jaar wel heel duidelijk een afgesloten hoofdstuk voor hem.Fijn om ook een keer zo'n reactie te krijgen. En leuk dat hij toch voor jou gekozen heeft! Ik ben hem nu aan het loslaten. Laat mezelf niet meer horen. Hij had rust nodig en die geef ik hem. Gaat hij terug naar haar dan zal daar een goede reden voor zijn. Wil hij met mij verder dan hoop ik dat ik sterk genoeg ben om eerst te wachten tot zij alles geregeld hebben. Ik zie het wel. Nu even een keer aan mezelf denken..
donderdag 27 september 2007 om 15:28
Toch vind ik dat je er heel rustig onder blijft... Zo was ik eerst ook, omdat ik zeker was dat hij toch bij mij zou komen. Toen dat niet gebeurde, bleef ik rustig, want ik wist toch dat hij bij mij zou komen... Na een tijdje kreeg ik huilbuien, sliep niet meer, at niet meer, kreeg zelfs antidepressiva... Maar toch drong het nog steeds niet door. Ik kon gewoon niet boos zijn op die gast, daarvoor was hij 'te lief' volgens mij. Het resultaat na 8 maanden is dat ik - door mijn gevoelens weg te cijferen - nu met enorm veel opgekropte woede rondloop en zelfs met wraakgevoelens. Niet dat ik iets zou doen, maar soms heb ik echt zin om hem te kwetsen zoals hij bij mij deed. Hij ging lekker door met zijn leventje, terwijl ik in de put zat en er maar niet uit kwam. Had ik mezelf toegelaten om echt boos te zijn op hem en hem dat te laten weten toen het nog mogelijk was, dan was het nooit zover gekomen. Ik praat nu zelfs wekelijks met een psychiater om erboven op te komen. Laat je niet vangen.
Of ben ik verkeerd? Stop je gevoelens niet weg zoals ik deed, ontkennen heeft geen zin.
Of ben ik verkeerd? Stop je gevoelens niet weg zoals ik deed, ontkennen heeft geen zin.
donderdag 27 september 2007 om 15:35
Hallo Fien, ik weet het eigenlijk niet. Heb nooit blij durven zijn toen hij bij haar weg ging (vond het te geweldig om te geloven) en dit mss altijd in mijn achterhoofd gehouden dat het kon gebeuren. Daarnaast ken ik natuurlijk alleen het hele verhaal en krijg ik dat niet helemaal tot in detail hier getypt maar als je me kende wist je dat ik echt wel verdrietig ben. Eten lukt amper, afvallen gaat goed. Slapen is drama etc. Maar het is nu eenmaal zo nu. Ik ben best zakelijk opgevoed. Klappen incasseren en weer doorgaan. Ben er echt wel kapot van maar kan nu niks aan de situatie doen behalve eer aan mezelf houden. Wil graag nog horen van mensen die zulke stellen kennen waarbij het goed kwam. Of ze echt weer gelukkig werden en of ze bij elkaar bleven. Weet iemand dit?
Bedankt voor al jullie reacties alvast. Heb er super steun aan!
Bedankt voor al jullie reacties alvast. Heb er super steun aan!
donderdag 27 september 2007 om 16:07
Je bedoelt tussen hem en zijn vrouw?
Ik denk dat stellen waarbij het fout gelopen is meestal naar de buitenwereld toe wel zeggen dat het terug goedgekomen is, maar als je er eens bij stilstaat... Denk je zelf dat het goed komt? 2 jaar (dacht ik dat jullie samen waren he, net zoals bij ons) is niet niks. En dan op reis gaan met je minnares, zonder stil te staan bij het feit dat je de vrouw waarmee je samen en waar je kinderen mee hebt enorm veel pijn doet.
Als man zijnde zou ik mijn vrouw nooit meer recht in de ogen durven kijken, en als vrouw zijnde zou ik mijn man nooit meer vertrouwen...
Ze blijven misschien wel samen, maar of ze ooit nog gelukkig zullen zijn... Ik denk dat je op die vraag geen antwoord zult krijgen, dat verschilt van persoon tot persoon denk ik.
Veel sterkte alvast hoor. Ik weet wat je voelt.
Ik denk dat stellen waarbij het fout gelopen is meestal naar de buitenwereld toe wel zeggen dat het terug goedgekomen is, maar als je er eens bij stilstaat... Denk je zelf dat het goed komt? 2 jaar (dacht ik dat jullie samen waren he, net zoals bij ons) is niet niks. En dan op reis gaan met je minnares, zonder stil te staan bij het feit dat je de vrouw waarmee je samen en waar je kinderen mee hebt enorm veel pijn doet.
Als man zijnde zou ik mijn vrouw nooit meer recht in de ogen durven kijken, en als vrouw zijnde zou ik mijn man nooit meer vertrouwen...
Ze blijven misschien wel samen, maar of ze ooit nog gelukkig zullen zijn... Ik denk dat je op die vraag geen antwoord zult krijgen, dat verschilt van persoon tot persoon denk ik.
Veel sterkte alvast hoor. Ik weet wat je voelt.
donderdag 27 september 2007 om 18:08
Ja MissHK, er worst een beetje weinig bij stilgestaan hoe verdrietig dit voor jou nu is. Je zit in een rouwproces van een relatie beeindiging. Een dubbel zo harde eigenlijk, want jouw minnaar is nu hard aan het werk om zijn relatie met zijn vrouw weer op de rit te krijgen. Dat moet afschuwelijk voor je zijn.
Op zich schat je de hele situatie eigenlijk goed in en je beseft, dat jij aan het korste eind zal trekken, maar dat maakt het niet minder bitter.
Een ding Miss, jouw toekomst ligt open en vrij voor je. Jouw liefde komt echt nog wel en die is er echt voor de volle %.
Dit echtpaar zal waarschijnlijk nooit gelukkig worden samen, het vertrouwen is volledig weg en het valt te bezien of hij het voor elkaar zal krijgen om haar nu wel trouw te blijven. En zij, deze vrouw blijft ook voorlopig zwaar wantrouwend in deze relatie zitten. Ze zal hem nooit meer volledig vertrouwen en dat is wss nog terecht ook.
Op zich schat je de hele situatie eigenlijk goed in en je beseft, dat jij aan het korste eind zal trekken, maar dat maakt het niet minder bitter.
Een ding Miss, jouw toekomst ligt open en vrij voor je. Jouw liefde komt echt nog wel en die is er echt voor de volle %.
Dit echtpaar zal waarschijnlijk nooit gelukkig worden samen, het vertrouwen is volledig weg en het valt te bezien of hij het voor elkaar zal krijgen om haar nu wel trouw te blijven. En zij, deze vrouw blijft ook voorlopig zwaar wantrouwend in deze relatie zitten. Ze zal hem nooit meer volledig vertrouwen en dat is wss nog terecht ook.
donderdag 27 september 2007 om 23:09
Het komt overeen. Mijn vriend twijfelt tussen mij en zijn ex, nu al voor de zoveelste keer.
Eigenlijk ben ik het spuugzat. Als hij mij wil, dan moet hij maar naar mij komen. Mijn telefoon staat uit, en ik heb ook geen contact meer opgenomen.
Laat hem maar voor haar kiezen, dan zal de leegte voor me misschien geen leegte zijn waarin alles weg is, maar een leegte zijn waarin juist alles weer kan.
Eigenlijk ben ik het spuugzat. Als hij mij wil, dan moet hij maar naar mij komen. Mijn telefoon staat uit, en ik heb ook geen contact meer opgenomen.
Laat hem maar voor haar kiezen, dan zal de leegte voor me misschien geen leegte zijn waarin alles weg is, maar een leegte zijn waarin juist alles weer kan.
vrijdag 28 september 2007 om 09:39
quote:4wheelsand1heart schreef op 27 september 2007 @ 23:09:
Laat hem maar voor haar kiezen, dan zal de leegte voor me misschien geen leegte zijn waarin alles weg is, maar een leegte zijn waarin juist alles weer kan.Goed gezegd. Er komt inderdaad een dag dat het allemaal teveel wordt, en die dag krijg je 'de klik', waardoor je het allemaal gemakkelijker achter je kan laten. Het blijft moeilijk, maar in een straatje zonder einde zitten is heel vermoeiend. Misschien is het beter zo. We moeten eens wat meer aan onszelf denken...
Laat hem maar voor haar kiezen, dan zal de leegte voor me misschien geen leegte zijn waarin alles weg is, maar een leegte zijn waarin juist alles weer kan.Goed gezegd. Er komt inderdaad een dag dat het allemaal teveel wordt, en die dag krijg je 'de klik', waardoor je het allemaal gemakkelijker achter je kan laten. Het blijft moeilijk, maar in een straatje zonder einde zitten is heel vermoeiend. Misschien is het beter zo. We moeten eens wat meer aan onszelf denken...
vrijdag 28 september 2007 om 10:14
Miss,wat een ellendige situatie en heel erg herkenbaar.
Ook ik heb dit meegemaakt en het verbaast me hoeveel vrouwen er reageren met soortgelijke ervaringen....!
Mijn gm ging ook bij zijn vrouw weg voor mij,wat een slopende tijd was dat. Alles gingen we regelen,doorpraten..ik was er echt klaar voor.
Totdat hij na een week zegt...sorry deurtje,ik kan het niet,ik ga terug naar haar! Wat er toen door me heenging hoef ik je vast niet uit te leggen.
Echter hebben we elkaar later toch weer opgezocht,het was/is moeilijk om los te laten,ook na een situatie als deze.
We hebben weer contact en ik ben teruggevallen in de oude positie...weer de gestolen uurtjes...ipv alles !
Mijn verstand zegt genoeg en ik ben hard aan het werk om mijn gevoel ook bij te sturen.
Ook ik heb dit meegemaakt en het verbaast me hoeveel vrouwen er reageren met soortgelijke ervaringen....!
Mijn gm ging ook bij zijn vrouw weg voor mij,wat een slopende tijd was dat. Alles gingen we regelen,doorpraten..ik was er echt klaar voor.
Totdat hij na een week zegt...sorry deurtje,ik kan het niet,ik ga terug naar haar! Wat er toen door me heenging hoef ik je vast niet uit te leggen.
Echter hebben we elkaar later toch weer opgezocht,het was/is moeilijk om los te laten,ook na een situatie als deze.
We hebben weer contact en ik ben teruggevallen in de oude positie...weer de gestolen uurtjes...ipv alles !
Mijn verstand zegt genoeg en ik ben hard aan het werk om mijn gevoel ook bij te sturen.
vrijdag 28 september 2007 om 14:27
Miss HK,
Ken het verhaal van beide kanten, helaas. Eerst was ik de bedrogen vrouw om het zomaar te noemen. We hebben nog een poging ondernomen, maar ik heb hetgeen er gebeurd was niet kunnen vergeten (logisch, want vergeten doe je zoiets nooit) en ook niet kunnen vergeven. Na een relatie van 19 jaar, besloten uit elkaar te gaan. Daarna kwam ik in dezelfde situatie als jij, echter zonder kinderen (zoals ik hierboven al eerder beschreef). Uiteindelijk is hij weggegaan bij zijn vriendin, hoorde dit via de tamtam, maar heb toen geen contact opgenomen en hij ook niet met mij. Na een half jaar heeft hij me een mailtje gestuurd en nu zijn we sinds een jaar echt bij elkaar.
Als ik naar mijn vorige relatie kijk kan ik je als bedrogen vrouw zeggen, je kunt een vaas lijmen, maar de scherven blijf je altijd zien. Als je een vaas met scheuren mooi vindt houd je hem, zoniet dan gooi je hem weg en koop je uiteindelijk een nieuwe.
Ken het verhaal van beide kanten, helaas. Eerst was ik de bedrogen vrouw om het zomaar te noemen. We hebben nog een poging ondernomen, maar ik heb hetgeen er gebeurd was niet kunnen vergeten (logisch, want vergeten doe je zoiets nooit) en ook niet kunnen vergeven. Na een relatie van 19 jaar, besloten uit elkaar te gaan. Daarna kwam ik in dezelfde situatie als jij, echter zonder kinderen (zoals ik hierboven al eerder beschreef). Uiteindelijk is hij weggegaan bij zijn vriendin, hoorde dit via de tamtam, maar heb toen geen contact opgenomen en hij ook niet met mij. Na een half jaar heeft hij me een mailtje gestuurd en nu zijn we sinds een jaar echt bij elkaar.
Als ik naar mijn vorige relatie kijk kan ik je als bedrogen vrouw zeggen, je kunt een vaas lijmen, maar de scherven blijf je altijd zien. Als je een vaas met scheuren mooi vindt houd je hem, zoniet dan gooi je hem weg en koop je uiteindelijk een nieuwe.
vrijdag 28 september 2007 om 14:49
quote:missHK schreef op 27 september 2007 @ 15:35:
Hallo Fien, ik weet het eigenlijk niet. Heb nooit blij durven zijn toen hij bij haar weg ging (vond het te geweldig om te geloven) en dit mss altijd in mijn achterhoofd gehouden dat het kon gebeuren. Daarnaast ken ik natuurlijk alleen het hele verhaal en krijg ik dat niet helemaal tot in detail hier getypt maar als je me kende wist je dat ik echt wel verdrietig ben. Eten lukt amper, afvallen gaat goed. Slapen is drama etc. Maar het is nu eenmaal zo nu. Ik ben best zakelijk opgevoed. Klappen incasseren en weer doorgaan. Ben er echt wel kapot van maar kan nu niks aan de situatie doen behalve eer aan mezelf houden. Wil graag nog horen van mensen die zulke stellen kennen waarbij het goed kwam. Of ze echt weer gelukkig werden en of ze bij elkaar bleven. Weet iemand dit?
Bedankt voor al jullie reacties alvast. Heb er super steun aan!
Maar zou jij het fijn vinden als hij weer bij jouw kwam omdat
de relatie daar niet goed meer werkt?Omdat zijn vrouw te achterdochtig wordt ,of er na zijn zin te lang mee bezig is om het te verwerken?Dan ben je toch tweede keus omdat de vrouw de beslissin heeft genomen dat het niet meer gaat.Wil je wel een relatie met iemand als je dit weet?Zoals jij verdriet en pijn hebt heeft zijn vrouw dit ook.Nog erger voor haar want zij is bedrogen.En dan wordt het weer hard werken aan je relaie.Moeilijk maar soms vinden twee personen elkaar ook weer helemaal terug.
In een langere relatie heb je altijd wel een periode dat het wat minder gaat.Heb je kinderen dan eisen die ook veel aandacht en loop je de kans om uitelkaar te groeien.Die man staat dan open voor aandacht, en mannen die liever de makkelijkere oplossing zoeken en zoeken sex buiten de deur.In plaats van tijd en aandcht te stoppen in hun huwelijk.Als hij echt niet van haar hield was hij wel weg gegaan.Veel sterkte met het verwerken.
Hallo Fien, ik weet het eigenlijk niet. Heb nooit blij durven zijn toen hij bij haar weg ging (vond het te geweldig om te geloven) en dit mss altijd in mijn achterhoofd gehouden dat het kon gebeuren. Daarnaast ken ik natuurlijk alleen het hele verhaal en krijg ik dat niet helemaal tot in detail hier getypt maar als je me kende wist je dat ik echt wel verdrietig ben. Eten lukt amper, afvallen gaat goed. Slapen is drama etc. Maar het is nu eenmaal zo nu. Ik ben best zakelijk opgevoed. Klappen incasseren en weer doorgaan. Ben er echt wel kapot van maar kan nu niks aan de situatie doen behalve eer aan mezelf houden. Wil graag nog horen van mensen die zulke stellen kennen waarbij het goed kwam. Of ze echt weer gelukkig werden en of ze bij elkaar bleven. Weet iemand dit?
Bedankt voor al jullie reacties alvast. Heb er super steun aan!
Maar zou jij het fijn vinden als hij weer bij jouw kwam omdat
de relatie daar niet goed meer werkt?Omdat zijn vrouw te achterdochtig wordt ,of er na zijn zin te lang mee bezig is om het te verwerken?Dan ben je toch tweede keus omdat de vrouw de beslissin heeft genomen dat het niet meer gaat.Wil je wel een relatie met iemand als je dit weet?Zoals jij verdriet en pijn hebt heeft zijn vrouw dit ook.Nog erger voor haar want zij is bedrogen.En dan wordt het weer hard werken aan je relaie.Moeilijk maar soms vinden twee personen elkaar ook weer helemaal terug.
In een langere relatie heb je altijd wel een periode dat het wat minder gaat.Heb je kinderen dan eisen die ook veel aandacht en loop je de kans om uitelkaar te groeien.Die man staat dan open voor aandacht, en mannen die liever de makkelijkere oplossing zoeken en zoeken sex buiten de deur.In plaats van tijd en aandcht te stoppen in hun huwelijk.Als hij echt niet van haar hield was hij wel weg gegaan.Veel sterkte met het verwerken.
vrijdag 28 september 2007 om 17:32
quote:natasja32 schreef op 28 september 2007 @ 14:49:
[...]
Als hij echt niet van haar hield was hij wel weg gegaan.Veel sterkte met het verwerken.
Bovenstaande ben ik niet helemaal met Natasja eens maar ik begrijp wel wat ze bedoelt.
Ik denk dat ondanks dat je in een slecht huwelijk of relatie zit toch nog wel van die persoon houdt. Mijn ex hield ook nog van mij maar soms is houden van niet meer genoeg. Mijn huidige partner kon in eerste instantie ook niet meteen vertrekken. Hij was loyaal naar zijn inmiddels ex-vriendin. In moeilijke tijden had zij hem gesteund je hebt samen je herinneringen zowel goede als slechte en op 1 of andere manier vond hij dat hij nog niet voldoende zijn best had gedaan om zijn relatie nog een kans te geven. Hij wilde er zeker van zijn dat het echt over was dat hij de juiste beslissing zou nemen (los van zijn gevoelens voor mij), Hij wilde er zeker van zijn dat hij over een aantal maanden of jaren niet zou denken: "ik heb destijds niet hard genoeg gevochten misschien hadden we nog een kans gehad" dat gevoel wilde hij zeker niet. Hij had daarnaast genoeg vrienden om hem heen die in eerste instantie hun je weet wel achterna liepen om vervolgens tot de conclusie te komen dat het gras toch niet groener was en uiteindelijk spijt hadden van hun daden en na een paar maanden alsnog bij hun ex voor de deur stonden (helaas was deze in de meeste gevallen gesloten en bleken de dames in kwestie uiteindelijk veel beter af). Ik denk dat schuldgevoel, plichtsbesef en een dosis verantwoordelijkheidsgevoel zeker ook een rol spelen. Daarnaast zijn er ook nog mannen (zeg maar gerust de meeste) die willen dat de vrouw uiteindelijk de beslissing neemt. Wel zo makkelijk
toch, dan kunnen ze altijd nog zeggen "tsja, ik heb er voor geknokt en gevochten maar ja jij wilde uiteindelijk niet meer."
[...]
Als hij echt niet van haar hield was hij wel weg gegaan.Veel sterkte met het verwerken.
Bovenstaande ben ik niet helemaal met Natasja eens maar ik begrijp wel wat ze bedoelt.
Ik denk dat ondanks dat je in een slecht huwelijk of relatie zit toch nog wel van die persoon houdt. Mijn ex hield ook nog van mij maar soms is houden van niet meer genoeg. Mijn huidige partner kon in eerste instantie ook niet meteen vertrekken. Hij was loyaal naar zijn inmiddels ex-vriendin. In moeilijke tijden had zij hem gesteund je hebt samen je herinneringen zowel goede als slechte en op 1 of andere manier vond hij dat hij nog niet voldoende zijn best had gedaan om zijn relatie nog een kans te geven. Hij wilde er zeker van zijn dat het echt over was dat hij de juiste beslissing zou nemen (los van zijn gevoelens voor mij), Hij wilde er zeker van zijn dat hij over een aantal maanden of jaren niet zou denken: "ik heb destijds niet hard genoeg gevochten misschien hadden we nog een kans gehad" dat gevoel wilde hij zeker niet. Hij had daarnaast genoeg vrienden om hem heen die in eerste instantie hun je weet wel achterna liepen om vervolgens tot de conclusie te komen dat het gras toch niet groener was en uiteindelijk spijt hadden van hun daden en na een paar maanden alsnog bij hun ex voor de deur stonden (helaas was deze in de meeste gevallen gesloten en bleken de dames in kwestie uiteindelijk veel beter af). Ik denk dat schuldgevoel, plichtsbesef en een dosis verantwoordelijkheidsgevoel zeker ook een rol spelen. Daarnaast zijn er ook nog mannen (zeg maar gerust de meeste) die willen dat de vrouw uiteindelijk de beslissing neemt. Wel zo makkelijk
toch, dan kunnen ze altijd nog zeggen "tsja, ik heb er voor geknokt en gevochten maar ja jij wilde uiteindelijk niet meer."
zondag 30 september 2007 om 10:25
Laloren zegt het precies zoals ik het nu vaak hoor. Gister hem nog even aan de telefoon gehad. (zelf gebeld ja sorry) Gewoon heel even rustig gepraat. Hij weet het gewoon niet. Hij kiest nu voor zijn kinderen en krijgt haar erbij. Dus hij heeft gekozen. Hij staat niet achter zijn keuze, nog niet. Ik geloof dat echt. (ja ja ik hoor jullie alweer, maar ik ken hem) Dus de keuze is gemaakt en het boek gaat dicht. Ik moet verder en wil dat niet op deze manier. Tijd om eindelijk voor mezelf te gaan kiezen dus. Hoe moeilijk ik het ook vind. Maar zo'n man hoef ik niet toch?? En ik heb ook geen keuze meer.. Of zij gelukkig worden is natuurlijk niet mijn probleem maar vind dat nog heel moeilijk om mee te leven. Hoe dan ook ik moet het los gaan laten. Verscheurd door verdriet. Bedankt voor jullie reacties. Heeft me heel goed gedaan.
En dan voor Bronny: geloof me ik heb dit niet zo gewilt. Dingen lopen zo. En natuurlijk heb je overal keuzes in maar je hart en je verstand zijn 2 totaal verschillende dingen. Had het echt ook liever anders gezien. En als je me kent weet je dat ik niet afgeef op zijn vrouw. Ik heb daar dingen in gezet die over haar gezegd worden. Had heel veel slechts over haar kunnen zeggen hier maar het gaat om hem en niet om haar.
En dan voor Bronny: geloof me ik heb dit niet zo gewilt. Dingen lopen zo. En natuurlijk heb je overal keuzes in maar je hart en je verstand zijn 2 totaal verschillende dingen. Had het echt ook liever anders gezien. En als je me kent weet je dat ik niet afgeef op zijn vrouw. Ik heb daar dingen in gezet die over haar gezegd worden. Had heel veel slechts over haar kunnen zeggen hier maar het gaat om hem en niet om haar.
zondag 30 september 2007 om 11:08
Miss HK,
De tijd die je nu tegemoet gaat wordt niet makkelijk inderdaad. Maar zijn huidige vrouw heeft het nog moeilijker dan jij. Jij hebt 1 zekerheid jij weet dat HIJ bij HAAR zit. Zij vraagt zich iedere dag af of hij jou nog gesproken of stiekem gezien heeft (telefonisch of een sms/mail) haar onzekerheid blijft en geloof me dat vreet aan haar (ken namelijk ook deze kant). Ik kan je 1 ding adviseren, luister naar je gevoel, wellicht het enige waar je op dit moment nog op kunt vertrouwen. Ga dingen ondernemen, met vriendinnen of alleen (dat deed je immers de jaren daarvoor ook zonder hem). Jouw leven is ook leuk zonder hem (maar met hem nog net iets leuker, dat herken ik ook wel), Laat hem zien dat je het zonder hem ook redt. Marco B had ooit een mooie tekst, die mijn huidige partner weleens heeft aangehaald.
1 regel was:
Ik kan me pas geven aan de liefde voor een vrouw en aan jou.
Als mijn hoofd, mijn hart vertrouwd.
Sterkte
De tijd die je nu tegemoet gaat wordt niet makkelijk inderdaad. Maar zijn huidige vrouw heeft het nog moeilijker dan jij. Jij hebt 1 zekerheid jij weet dat HIJ bij HAAR zit. Zij vraagt zich iedere dag af of hij jou nog gesproken of stiekem gezien heeft (telefonisch of een sms/mail) haar onzekerheid blijft en geloof me dat vreet aan haar (ken namelijk ook deze kant). Ik kan je 1 ding adviseren, luister naar je gevoel, wellicht het enige waar je op dit moment nog op kunt vertrouwen. Ga dingen ondernemen, met vriendinnen of alleen (dat deed je immers de jaren daarvoor ook zonder hem). Jouw leven is ook leuk zonder hem (maar met hem nog net iets leuker, dat herken ik ook wel), Laat hem zien dat je het zonder hem ook redt. Marco B had ooit een mooie tekst, die mijn huidige partner weleens heeft aangehaald.
1 regel was:
Ik kan me pas geven aan de liefde voor een vrouw en aan jou.
Als mijn hoofd, mijn hart vertrouwd.
Sterkte
zondag 30 september 2007 om 12:24
quote:mocy schreef op 26 september 2007 @ 23:42:
Ja, hij gaat met haar verder, lukt het niet, komt hij bij jou. Jij vergeeft hem ook alles.
Wat hij haar verteld weet je niet. Hij zal naar beide vrouwen niet eerlijk zijn.
Kies ajb voor jezelf. Heel veel sterkte.
Er is ook een uitdrukking "waar 2 honden vechten om een been gaat de 3e ermee heen". Met andere woorden: misschien "kiest" hij uiteindelijk voor jou, nadat zij het heen-en-weer gedrag van hem niet meer accepteert. Jij hebt ook niet voor jezelf gekozen en bleef alles accepteren en vergeven. Julie gaan samen verder en na een tijdje blijkt dat hij iemand anders heeft ontmoet, iemand die zelfstandiger is en meer haar hakken in het zand zet bij problemen, etc.
Ik ken een aantal verhalen waarin de minnares de GM kreeg omdat z'n vrouw hem niet meer hoefde. Waarop de man uiteindelijk een nieuwe affaire aanging met iemand die helemaal niets met die hele situatie te maken had gehad, hem niet herinnerde aan alle problemen en ellende, die niet van hem pikt dat hij haar aan het lijntje houdt en waar hij vervolgens een lange relatie mee heeft gekregen.
Stop ermee, je zult later trots zijn op jezelf omdat je voor jezelf hebt gekozen en karakter hebt getoond door weg te lopen uit een situatie die enkel verliezers kent.
Ja, hij gaat met haar verder, lukt het niet, komt hij bij jou. Jij vergeeft hem ook alles.
Wat hij haar verteld weet je niet. Hij zal naar beide vrouwen niet eerlijk zijn.
Kies ajb voor jezelf. Heel veel sterkte.
Er is ook een uitdrukking "waar 2 honden vechten om een been gaat de 3e ermee heen". Met andere woorden: misschien "kiest" hij uiteindelijk voor jou, nadat zij het heen-en-weer gedrag van hem niet meer accepteert. Jij hebt ook niet voor jezelf gekozen en bleef alles accepteren en vergeven. Julie gaan samen verder en na een tijdje blijkt dat hij iemand anders heeft ontmoet, iemand die zelfstandiger is en meer haar hakken in het zand zet bij problemen, etc.
Ik ken een aantal verhalen waarin de minnares de GM kreeg omdat z'n vrouw hem niet meer hoefde. Waarop de man uiteindelijk een nieuwe affaire aanging met iemand die helemaal niets met die hele situatie te maken had gehad, hem niet herinnerde aan alle problemen en ellende, die niet van hem pikt dat hij haar aan het lijntje houdt en waar hij vervolgens een lange relatie mee heeft gekregen.
Stop ermee, je zult later trots zijn op jezelf omdat je voor jezelf hebt gekozen en karakter hebt getoond door weg te lopen uit een situatie die enkel verliezers kent.
zondag 30 september 2007 om 16:48
Ik weet uit ervaring dat er ook mannen zijn die wel weg gaan bij hun vrouw,maar dat doen ze dan vrij snel en niet na een jaar of zo.
Ik kwam een half jaar na mijn blunder met de collega (weer) een getrouwde vent tegen,ik schijn dat aan te trekken..of op te zoeken?
Hij vertelde direct dat hij getrouwd was en dat niets of niemand daar tussen kon komen,ik vond hem errug leuk maar hield wel afstand.
Toch tegen beter weten in 3 dagen met elkaar opgetrokken,daarna 3 dagen niets van 'm gehoord.
Toen nam hij weer contact op en wilde me graag zien,hij vertelde toen dat zijn huwelijk helemaal niet goed zat en dat hij wilde scheiden maar vanwege omstandigheden kon hij (uit goed fatsoen) niet direct bij zijn vrouw weg.
Ik had zoiets van: Daar gaan we weer,weer zo'n vent die zegt dat ie verliefd is weg gaat en het toch niet doet.
Maar ik was volkomen verbaast en blij verrast toen hij een week nadat wij elkaar hadden ontmoet wél bij zijn vrouw weg ging,nu is het niet zo dat hij alleen maar voor mij is gaan scheiden.
Het zat al een hele tijd niet goed en ik was de bekende druppel,hij zei dat als hij zó verliefd kon worden op een ander dat hij dan zeker wist dat zijn huwelijk echt over was.
Wij zijn nu nog steeds samen en dat is niet altijd even makkelijk geweest,hij weet ook van mijn domme actie met die collega en heeft het daar moeilijk mee gehad omdat ik een jaar lang niet eerlijk ben geweest tegen de mensen om me heen en dat zegt toch wel wat over mij.
Maar de echte eerlijke mannen bestaan dus nog wel!.
Ik hoop dat jij de draad weer op kan pakken en in de toekomst een leuke man tegen komt...al moet je daar nu vast niet aan denken.
Ik kwam een half jaar na mijn blunder met de collega (weer) een getrouwde vent tegen,ik schijn dat aan te trekken..of op te zoeken?
Hij vertelde direct dat hij getrouwd was en dat niets of niemand daar tussen kon komen,ik vond hem errug leuk maar hield wel afstand.
Toch tegen beter weten in 3 dagen met elkaar opgetrokken,daarna 3 dagen niets van 'm gehoord.
Toen nam hij weer contact op en wilde me graag zien,hij vertelde toen dat zijn huwelijk helemaal niet goed zat en dat hij wilde scheiden maar vanwege omstandigheden kon hij (uit goed fatsoen) niet direct bij zijn vrouw weg.
Ik had zoiets van: Daar gaan we weer,weer zo'n vent die zegt dat ie verliefd is weg gaat en het toch niet doet.
Maar ik was volkomen verbaast en blij verrast toen hij een week nadat wij elkaar hadden ontmoet wél bij zijn vrouw weg ging,nu is het niet zo dat hij alleen maar voor mij is gaan scheiden.
Het zat al een hele tijd niet goed en ik was de bekende druppel,hij zei dat als hij zó verliefd kon worden op een ander dat hij dan zeker wist dat zijn huwelijk echt over was.
Wij zijn nu nog steeds samen en dat is niet altijd even makkelijk geweest,hij weet ook van mijn domme actie met die collega en heeft het daar moeilijk mee gehad omdat ik een jaar lang niet eerlijk ben geweest tegen de mensen om me heen en dat zegt toch wel wat over mij.
Maar de echte eerlijke mannen bestaan dus nog wel!.
Ik hoop dat jij de draad weer op kan pakken en in de toekomst een leuke man tegen komt...al moet je daar nu vast niet aan denken.
zondag 30 september 2007 om 16:55
quote:missHK schreef op 30 september 2007 @ 10:25:
Laloren zegt het precies zoals ik het nu vaak hoor. Gister hem nog even aan de telefoon gehad. (zelf gebeld ja sorry) Gewoon heel even rustig gepraat. Hij weet het gewoon niet. Hij kiest nu voor zijn kinderen en krijgt haar erbij. Dus hij heeft gekozen. Hij staat niet achter zijn keuze, nog niet. Ik geloof dat echt. (ja ja ik hoor jullie alweer, maar ik ken hem) Dus de keuze is gemaakt en het boek gaat dicht. Ik moet verder en wil dat niet op deze manier. Tijd om eindelijk voor mezelf te gaan kiezen dus. Hoe moeilijk ik het ook vind. Maar zo'n man hoef ik niet toch?? En ik heb ook geen keuze meer.. Of zij gelukkig worden is natuurlijk niet mijn probleem maar vind dat nog heel moeilijk om mee te leven. Hoe dan ook ik moet het los gaan laten. Verscheurd door verdriet. Bedankt voor jullie reacties. Heeft me heel goed gedaan.
En dan voor Bronny: geloof me ik heb dit niet zo gewilt. Dingen lopen zo. En natuurlijk heb je overal keuzes in maar je hart en je verstand zijn 2 totaal verschillende dingen. Had het echt ook liever anders gezien. En als je me kent weet je dat ik niet afgeef op zijn vrouw. Ik heb daar dingen in gezet die over haar gezegd worden. Had heel veel slechts over haar kunnen zeggen hier maar het gaat om hem en niet om haar.
Als je dit niet had gewild, was je helemaal niet met hem in zee gegaan. Want elke weldenkende vrouw kan de bui zien hangen in dit soort situaties. En wat je over zijn vrouw schrijft, zijn dingen die over haar gezegd worden? Dan ben je nu dus gewoon aan het roddelen.
Ik heb geen respect voor mannen die ondanks hun huwelijk gaan scharrelen met een andere vrouw. Maar ook niet voor vrouwen die willens en wetens proberen twee mensen uit elkaar te drijven in de hoop dat hij voor haar zal kiezen. Ik weet uit ervaring hoe zeer het doet aan de andere kant en je kan hier wel het slachtoffer uithangen maar je hebt het zelf over je uitgeroepen en dat kan je van zijn vrouw niet zeggen.
En dan nog iets : Jij kan wel van hem houden en met hem samen willen zijn maar als zij dat doet is ze een golddigger? Klinkt mij in de oren alsof je maar wat graag haar plaats wil innnemen.....
Laloren zegt het precies zoals ik het nu vaak hoor. Gister hem nog even aan de telefoon gehad. (zelf gebeld ja sorry) Gewoon heel even rustig gepraat. Hij weet het gewoon niet. Hij kiest nu voor zijn kinderen en krijgt haar erbij. Dus hij heeft gekozen. Hij staat niet achter zijn keuze, nog niet. Ik geloof dat echt. (ja ja ik hoor jullie alweer, maar ik ken hem) Dus de keuze is gemaakt en het boek gaat dicht. Ik moet verder en wil dat niet op deze manier. Tijd om eindelijk voor mezelf te gaan kiezen dus. Hoe moeilijk ik het ook vind. Maar zo'n man hoef ik niet toch?? En ik heb ook geen keuze meer.. Of zij gelukkig worden is natuurlijk niet mijn probleem maar vind dat nog heel moeilijk om mee te leven. Hoe dan ook ik moet het los gaan laten. Verscheurd door verdriet. Bedankt voor jullie reacties. Heeft me heel goed gedaan.
En dan voor Bronny: geloof me ik heb dit niet zo gewilt. Dingen lopen zo. En natuurlijk heb je overal keuzes in maar je hart en je verstand zijn 2 totaal verschillende dingen. Had het echt ook liever anders gezien. En als je me kent weet je dat ik niet afgeef op zijn vrouw. Ik heb daar dingen in gezet die over haar gezegd worden. Had heel veel slechts over haar kunnen zeggen hier maar het gaat om hem en niet om haar.
Als je dit niet had gewild, was je helemaal niet met hem in zee gegaan. Want elke weldenkende vrouw kan de bui zien hangen in dit soort situaties. En wat je over zijn vrouw schrijft, zijn dingen die over haar gezegd worden? Dan ben je nu dus gewoon aan het roddelen.
Ik heb geen respect voor mannen die ondanks hun huwelijk gaan scharrelen met een andere vrouw. Maar ook niet voor vrouwen die willens en wetens proberen twee mensen uit elkaar te drijven in de hoop dat hij voor haar zal kiezen. Ik weet uit ervaring hoe zeer het doet aan de andere kant en je kan hier wel het slachtoffer uithangen maar je hebt het zelf over je uitgeroepen en dat kan je van zijn vrouw niet zeggen.
En dan nog iets : Jij kan wel van hem houden en met hem samen willen zijn maar als zij dat doet is ze een golddigger? Klinkt mij in de oren alsof je maar wat graag haar plaats wil innnemen.....
maandag 1 oktober 2007 om 15:44
quote:natasja32 schreef op 28 september 2007 @ 14:49:
[...]
Als hij echt niet van haar hield was hij wel weg gegaan..
Dat is helemaal niet zeker. Dat weet ik omdat ik zelf heel lang bij mijn eerste man gebleven ben, van wie ik niet meer hield omdat hij me uitschold, voortdurend kritiek op me had, me niet meer aanraakte, enz. Het huwelijk was al jaren een hel, ik hield echt niet meer van die man, en toch bleef ik bij hem, en koos ik (vooral vanwege de kinderen) niet voor de vrijgezelle minnaar die ik op dat moment had. Die minnaar was voor mij een mogelijkheid om te 'overleven' in een heel slecht huwelijk. Hij gaf me aandacht en seks.
Het is dus echt wel mogelijk dat een man in een huwelijk blijft met een vrouw van wie hij niet meer houdt.
Maar ik denk dat dat alleen gebeurt als hij ook niet honderd procent van zijn minnares houdt.
Ik was zelf in een zekere mate verliefd op mijn minnaar, en ik voelde tederheid voor hem en was hem dankbaar voor de aandacht die hij me gaf, ik genoot intens van de momenten die ik met hem doorbracht, maar hij was niet dé liefde van mijn leven, dat besefte ik toen ook al. Als ik wél het gevoel gehad zou hebben dat hij mijn grote liefde was, zou ik hoogstwaarschijnlijk toen al gescheiden zijn.
[...]
Als hij echt niet van haar hield was hij wel weg gegaan..
Dat is helemaal niet zeker. Dat weet ik omdat ik zelf heel lang bij mijn eerste man gebleven ben, van wie ik niet meer hield omdat hij me uitschold, voortdurend kritiek op me had, me niet meer aanraakte, enz. Het huwelijk was al jaren een hel, ik hield echt niet meer van die man, en toch bleef ik bij hem, en koos ik (vooral vanwege de kinderen) niet voor de vrijgezelle minnaar die ik op dat moment had. Die minnaar was voor mij een mogelijkheid om te 'overleven' in een heel slecht huwelijk. Hij gaf me aandacht en seks.
Het is dus echt wel mogelijk dat een man in een huwelijk blijft met een vrouw van wie hij niet meer houdt.
Maar ik denk dat dat alleen gebeurt als hij ook niet honderd procent van zijn minnares houdt.
Ik was zelf in een zekere mate verliefd op mijn minnaar, en ik voelde tederheid voor hem en was hem dankbaar voor de aandacht die hij me gaf, ik genoot intens van de momenten die ik met hem doorbracht, maar hij was niet dé liefde van mijn leven, dat besefte ik toen ook al. Als ik wél het gevoel gehad zou hebben dat hij mijn grote liefde was, zou ik hoogstwaarschijnlijk toen al gescheiden zijn.
maandag 1 oktober 2007 om 15:58
Okay wat ik bedoel er zal toch nog wel iets zijn in dat huwelijk
waarvoor hij blijft.Ik kan me het niet zo goed voorstellen dat iemand echt alleen voor de kinderen blijft en dan de rest een liefdeloos huwelijk,
veel problemen allemaal maar slikt om zijn kinderen te blijven zien.
En dan nog dat werkt door op de kinderen ,want niet alleen pa en ma hebben
problemen in hun huwelijk de kids merken dat heus wel.
To heeft alles maar van een kant gehoord....
Wat belangrijker is dat To haar leventje weer oppakt en hopelijk iemand vindt
die wel meteen voor haar gaat.
waarvoor hij blijft.Ik kan me het niet zo goed voorstellen dat iemand echt alleen voor de kinderen blijft en dan de rest een liefdeloos huwelijk,
veel problemen allemaal maar slikt om zijn kinderen te blijven zien.
En dan nog dat werkt door op de kinderen ,want niet alleen pa en ma hebben
problemen in hun huwelijk de kids merken dat heus wel.
To heeft alles maar van een kant gehoord....
Wat belangrijker is dat To haar leventje weer oppakt en hopelijk iemand vindt
die wel meteen voor haar gaat.
maandag 1 oktober 2007 om 16:21
quote:natasja32 schreef op 01 oktober 2007 @ 15:58:
Okay wat ik bedoel er zal toch nog wel iets zijn in dat huwelijk
waarvoor hij blijft.Ik kan me het niet zo goed voorstellen dat iemand echt alleen voor de kinderen blijft en dan de rest een liefdeloos huwelijk,
veel problemen allemaal maar slikt om zijn kinderen te blijven zien.
En dan nog dat werkt door op de kinderen ,want niet alleen pa en ma hebben
problemen in hun huwelijk de kids merken dat heus wel.
To heeft alles maar van een kant gehoord....
Wat belangrijker is dat To haar leventje weer oppakt en hopelijk iemand vindt
die wel meteen voor haar gaat.
Hoi Natasha, je zult het misschien niet geloven, maar bij mij was er helemaal niets meer in dat huwelijk. Waarom ik dan bleef? Omdat ik dacht dat de kinderen me zouden 'veroordelen' en omdat ik vond dat ik mijn huwelijksbelofte niet mocht breken. Uiteraard hadden de kinderen al lang gemerkt dat het huwelijk slecht was, en bovendien leden ze zelf ook onder het gedrag van hun vader tegenover hen, hij was ook helemaal geen lieve vader (waarmee ik niet bedoel dat hij niet van hen hield, maar hij uitte die liefde op de slechtst mogelijke manier).
Maar ik ben het helemaal met je eens dat TO haar leven moet oppakken zonder die man, en uitkijken naar iemand die wél helemaal voor haar gaat.
Okay wat ik bedoel er zal toch nog wel iets zijn in dat huwelijk
waarvoor hij blijft.Ik kan me het niet zo goed voorstellen dat iemand echt alleen voor de kinderen blijft en dan de rest een liefdeloos huwelijk,
veel problemen allemaal maar slikt om zijn kinderen te blijven zien.
En dan nog dat werkt door op de kinderen ,want niet alleen pa en ma hebben
problemen in hun huwelijk de kids merken dat heus wel.
To heeft alles maar van een kant gehoord....
Wat belangrijker is dat To haar leventje weer oppakt en hopelijk iemand vindt
die wel meteen voor haar gaat.
Hoi Natasha, je zult het misschien niet geloven, maar bij mij was er helemaal niets meer in dat huwelijk. Waarom ik dan bleef? Omdat ik dacht dat de kinderen me zouden 'veroordelen' en omdat ik vond dat ik mijn huwelijksbelofte niet mocht breken. Uiteraard hadden de kinderen al lang gemerkt dat het huwelijk slecht was, en bovendien leden ze zelf ook onder het gedrag van hun vader tegenover hen, hij was ook helemaal geen lieve vader (waarmee ik niet bedoel dat hij niet van hen hield, maar hij uitte die liefde op de slechtst mogelijke manier).
Maar ik ben het helemaal met je eens dat TO haar leven moet oppakken zonder die man, en uitkijken naar iemand die wél helemaal voor haar gaat.
