Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
vrijdag 19 oktober 2007 om 10:38
Muril, dat is zeer herkenbaar, en goed dat je dat niet doet, gister had ik dat nl wel gedaan, heb sávonds antwoord gekregen, een lief antwoord, en ben nu tevreden, zal zelf niks meer sturen, het is goed zo, ik weet dat het ons bespaard is gebleven dat alles uitkwam, en al dat verdriet heb ik liever zelf dan 2 gezinnen die uit elkaar vliegen, en wil niet meer wanhopig overkomen, zoals vorig jaar, toen bleef ik met duizend vragen zitten, en hij gaf altijd keurig antwoord, nu heb ik dat gelukkig niet meer, weet alle antwoorden al, het is te vroeg voor ons, ik ga hem en de herinneringen koesteren, en weet nu dat er wel echte liefde bestaat, en die liefde kan niet groeien op andermans verdriet, een paar maanden geleden is er een verhouding in mijn kennissenkring uitgekomen, en wat een verdriet dat teweeg brengt! Nee, dan beter zo, en later voor elkaar gaan als het zo mag zijn, had gister zo'n superdip, kon alleen maar aan ONS denken, maar ga nu weer verder, het moet gewoon, zonder hem, want eigenlijk was ik al zonder hem, moet me op mijn gezin richten, mijn energie uit andere dingen halen, waarom is het zo moeilijk allemaal, ik moet sterk zijn, en vertrouwen hebben, zucht
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:41
Muril, het is fijn voor jou dat je nog zo'n goed contact heb met je nr1, maar ik kan daar helaas niet op terugvallen,
En voor de mannen die nog meelezen en in dezelfde situatie zitten,zaten, schrijf eens een stukje voor ons hoe jullie het voelen, beleven,kunnen mannen het beter 'afsluiten' , wegstoppen, is het vrouwen eigen om alles 'uit te lichten'en te onderzoeken, om er over te willen 'praten', groetjes Anna
En voor de mannen die nog meelezen en in dezelfde situatie zitten,zaten, schrijf eens een stukje voor ons hoe jullie het voelen, beleven,kunnen mannen het beter 'afsluiten' , wegstoppen, is het vrouwen eigen om alles 'uit te lichten'en te onderzoeken, om er over te willen 'praten', groetjes Anna
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:19
Lieve allemaal,
Ik heb zo'n tijd niet meer geschreven omdat ik dacht dat het allemaal wel meeviel.. dat het een bevlieging was.. en nu...
Meiden, ik ga snel alles van jullie lezen, maar nu even ego mijn eigen verhaal tot nu.. Ik heb nu al meer dan 9 maanden een relatie met een getrouwde man met een kind. Van de eerste kriebels van de heerlijke aandacht opeens, houd ik nu heel veel van die man, ik wil bij hem zijn en wil eigenlijk met hem verder. Hij met mij, maar zijn kleine kindje is voor hem te moeilijk om te stoppen met zijn huwelijk. Ik begrijp het, en ben ook heel blij dat hij zo goed voor dat kleintje zorgt, maar het betekent ook dat wij nooi bij elkaar kunnen zijn. en dat vind ik zo moeilijk....
Sorry dat ik nu alleen mijn verhaal schrijf, ik heb het er moeilijk mee om te kiezen nu. MIjn verstand zegt, hier zit geen toekomst in stoppen, pijn, en verder gaan.. mijn gevoel zegt, ik houd van die man.. alleen van hem... ik wil hem...
Ik ga snel alles lezen weer.. Goed weekend allemaal!
Ik heb zo'n tijd niet meer geschreven omdat ik dacht dat het allemaal wel meeviel.. dat het een bevlieging was.. en nu...
Meiden, ik ga snel alles van jullie lezen, maar nu even ego mijn eigen verhaal tot nu.. Ik heb nu al meer dan 9 maanden een relatie met een getrouwde man met een kind. Van de eerste kriebels van de heerlijke aandacht opeens, houd ik nu heel veel van die man, ik wil bij hem zijn en wil eigenlijk met hem verder. Hij met mij, maar zijn kleine kindje is voor hem te moeilijk om te stoppen met zijn huwelijk. Ik begrijp het, en ben ook heel blij dat hij zo goed voor dat kleintje zorgt, maar het betekent ook dat wij nooi bij elkaar kunnen zijn. en dat vind ik zo moeilijk....
Sorry dat ik nu alleen mijn verhaal schrijf, ik heb het er moeilijk mee om te kiezen nu. MIjn verstand zegt, hier zit geen toekomst in stoppen, pijn, en verder gaan.. mijn gevoel zegt, ik houd van die man.. alleen van hem... ik wil hem...
Ik ga snel alles lezen weer.. Goed weekend allemaal!
vrijdag 19 oktober 2007 om 17:38
Meiden, mijn nmr2 is ook een collega, we zitten neit in hetzelfde kantoor. maar chatten heel veel en bellen iedere dag een uur.. die gesprekken zijn heerlijk. we kunnen erg woest praten maar ook goede serieuze gesprekken hebben... Ik denk ook vaak, geen contact is beter.. makkelijker.. maar we kunnen het niet laten onze bevlieging is liefde geworden, een hele moeilijke...
Lieve Marlies, goed om te horen dat het goed met je gaat. Ondanks dat jij open over je nmr2 kan praten, heb je het zeker niet makkelijker meis.. Zet m op he!
Sil, erachter komen dat er die andere is die ook contact heeft. vreselijk. Ik ben zelf best jaloers.. (hoe kan dat denk ik soms bij wat ik doe, maar toch... ik voel heel veel voor mijn nmr2) sterkte!
Knipoogje. moeilijk he die stiltes.. continu in de tweestrijd dat je weet dat het beter is.. maar zo graag weer die momentjes van contact willen.. kleine verslaafden zijn we dan he
Lieve allemaal, ik zou op dit moment dolgraag voor mijn nmr2 kiezen... ook al houd ik echt van mijn nmr1.. maar wij zitten in zon knallende sneltrein, hoe vaak we ook zeggen, we gaan dit zo moeilijk voor elkaar maken, en beamen, we gaan door, kunnen niet zonder elkaar.. maar de oplossing is er niet...
Liefs!!!
Lieve Marlies, goed om te horen dat het goed met je gaat. Ondanks dat jij open over je nmr2 kan praten, heb je het zeker niet makkelijker meis.. Zet m op he!
Sil, erachter komen dat er die andere is die ook contact heeft. vreselijk. Ik ben zelf best jaloers.. (hoe kan dat denk ik soms bij wat ik doe, maar toch... ik voel heel veel voor mijn nmr2) sterkte!
Knipoogje. moeilijk he die stiltes.. continu in de tweestrijd dat je weet dat het beter is.. maar zo graag weer die momentjes van contact willen.. kleine verslaafden zijn we dan he
Lieve allemaal, ik zou op dit moment dolgraag voor mijn nmr2 kiezen... ook al houd ik echt van mijn nmr1.. maar wij zitten in zon knallende sneltrein, hoe vaak we ook zeggen, we gaan dit zo moeilijk voor elkaar maken, en beamen, we gaan door, kunnen niet zonder elkaar.. maar de oplossing is er niet...
Liefs!!!
vrijdag 19 oktober 2007 om 19:58
quote:Meek81 schreef op 19 oktober 2007 @ 17:20:
En met mijn nummer 1.. still the same.. samen als broer en zus.. en nu wil hij trouwen.. pfoee... ikke weet t niet
Hoe kan je hiet nu twijfels over hebben????????
Als iemand met je wilt trouwen moet je of een gat in de lucht springen van geluk of het niet doen!!!!!!!!!!! Meen ik echt hoor, als je nu al niet weet of je wel verder wilt met hem ga dan AUB niet trouwen! De ellende die erbij komt kijken als je dan over een aantal jaren terug kijkt en denkt bij jezelf, wat heb ik gedaan. En dan ga je scheiden, wat daar allemaal bij komt kijken wil je niet weten!
Ben echt niet anti-trouw maar je moet wel heel graag willen trouwen met die persoon om het ook echt te doen. Je liefde betuigen tegenover iedereen die je lief is doe je niet met iemand die ook je broer zou kunnen zijn.
En met mijn nummer 1.. still the same.. samen als broer en zus.. en nu wil hij trouwen.. pfoee... ikke weet t niet
Hoe kan je hiet nu twijfels over hebben????????
Als iemand met je wilt trouwen moet je of een gat in de lucht springen van geluk of het niet doen!!!!!!!!!!! Meen ik echt hoor, als je nu al niet weet of je wel verder wilt met hem ga dan AUB niet trouwen! De ellende die erbij komt kijken als je dan over een aantal jaren terug kijkt en denkt bij jezelf, wat heb ik gedaan. En dan ga je scheiden, wat daar allemaal bij komt kijken wil je niet weten!
Ben echt niet anti-trouw maar je moet wel heel graag willen trouwen met die persoon om het ook echt te doen. Je liefde betuigen tegenover iedereen die je lief is doe je niet met iemand die ook je broer zou kunnen zijn.
vrijdag 19 oktober 2007 om 21:05
Lieve allemaal,
Ik wil graag even reageren op wat Marije schrijft. Ik houd van mijn nr. 1, ontzettend veel, we hebben al zoveel met elkaar meegemaakt/gedeeld (volgende maand 25 jaar getrouwd). Laatst vroeg iemand mij: Zou je opnieuw trouwen? Recht uit mijn hart heb ik toen NEE gezegd. Niet omdat ik het niet goed heb met nr. 1, niet omdat ik spijt heb, absoluut niet. Maar je verandert allemaal in de loop der tijd, je kunt geen belofte doen waarvan je niet weet wat het inhoudt. Ik wist niet echt (lees realiseerde) wat die belofte toen inhield. Daarom nee, ik zou nooit meer trouwen, begrijp me niet verkeerd, maar ik heb deze belofte altijd heel erg serieus genomen, doe dat nog steeds, vandaar de schuldgevoelens. Een ander zei tegen mij (ik rook), als je trek hebt in een sigaret dan neem je die toch gewoon. Met andere woorden als je van iemand anders houdt en je wilt daar emotioneel en sexueel ook alles delen, waarom niet? Tja.... en dan komt onze opvoeding, je normen om de hoek kijken. En ik voel het ook zo, ik bedrieg mijn nr. 1 en daar voel ik me toch niet happy bij. Maar ik houd ook zo vreselijk veel van nr. 2, deel alles met hem.... Waarom mag en kan dat niet in onze cultuur.....?
Meek, schrijf maar weer heerlijk van je af, en ach, reageren op een ander, doe gewoon je verhaal als je dat helpt, daar is dit forum voor! Hug!!!!
Anna en Muril, jullie hebben gelijk, een ander zijn verdriet..... Ik denk daar zo vreselijk veel aan, betrekt dat op nr. 1. Die is er eentje uit duizenden, ik weet het, ik weet waar ik eigenlijk voor moet gaan. Als ik dit lees, denk ik tja... waar ben je mee bezig, maar dat is weer het verstand he? Die gevoelens, die emoties.... zijn zo'n ander verhaal.
Een vriendin van me zit bijna in hetzelfde schuitje, zij weet van mijn nr. 2, het is heerlijk om daarover met elkaar te kunnen praten, het begrip, je verhaal kwijt.... Ach, jullie snappen me wel.
Als jullie dit lezen, denk je misschien het gaat niet goed met Knipoog, ach, k heb het moeilijk om geen contact te hebben met nr. 2, ik wil zoveel met hem delen, dan kan nu niet, ik wil me houden aan onze afspraak. Het gaat lukken hoor, zeker weten! Maar vergeten wil en kan ik hem niet, het heeft eigenlijk geen nut onze afspraak om geen contact met elkaar te hebben voor een aantal weken. Mijn verlangen naar hem (emotioneel en sexueel) wordt alleen maar groter. Ik weet zeker dat dat bij hem ook het geval is. Zal ik dan toch maar een mail sturen naar hem waarin ik hem vertel wat ik nu voel? Dan verbreek ik wel onze afspraak. Ik weet zo goed als zeker dat hij hetzelfde voelt.... Jeetje, even een dipje hier.... realiseer ik me nu (terwijl ik dit schrijf). Ik geef mezelf wel weer een schop onder de kont hoor, hahaha! en ga me echt aan onze afspraak houden.
Het is weer een heel verhaal geworden. Ik heb het weer lekker even van me af kunnen schrjven.
Sterkte tijdens alle moeilijke momenten, koester en geniet van de goede!
x Knipoogje
Ik wil graag even reageren op wat Marije schrijft. Ik houd van mijn nr. 1, ontzettend veel, we hebben al zoveel met elkaar meegemaakt/gedeeld (volgende maand 25 jaar getrouwd). Laatst vroeg iemand mij: Zou je opnieuw trouwen? Recht uit mijn hart heb ik toen NEE gezegd. Niet omdat ik het niet goed heb met nr. 1, niet omdat ik spijt heb, absoluut niet. Maar je verandert allemaal in de loop der tijd, je kunt geen belofte doen waarvan je niet weet wat het inhoudt. Ik wist niet echt (lees realiseerde) wat die belofte toen inhield. Daarom nee, ik zou nooit meer trouwen, begrijp me niet verkeerd, maar ik heb deze belofte altijd heel erg serieus genomen, doe dat nog steeds, vandaar de schuldgevoelens. Een ander zei tegen mij (ik rook), als je trek hebt in een sigaret dan neem je die toch gewoon. Met andere woorden als je van iemand anders houdt en je wilt daar emotioneel en sexueel ook alles delen, waarom niet? Tja.... en dan komt onze opvoeding, je normen om de hoek kijken. En ik voel het ook zo, ik bedrieg mijn nr. 1 en daar voel ik me toch niet happy bij. Maar ik houd ook zo vreselijk veel van nr. 2, deel alles met hem.... Waarom mag en kan dat niet in onze cultuur.....?
Meek, schrijf maar weer heerlijk van je af, en ach, reageren op een ander, doe gewoon je verhaal als je dat helpt, daar is dit forum voor! Hug!!!!
Anna en Muril, jullie hebben gelijk, een ander zijn verdriet..... Ik denk daar zo vreselijk veel aan, betrekt dat op nr. 1. Die is er eentje uit duizenden, ik weet het, ik weet waar ik eigenlijk voor moet gaan. Als ik dit lees, denk ik tja... waar ben je mee bezig, maar dat is weer het verstand he? Die gevoelens, die emoties.... zijn zo'n ander verhaal.
Een vriendin van me zit bijna in hetzelfde schuitje, zij weet van mijn nr. 2, het is heerlijk om daarover met elkaar te kunnen praten, het begrip, je verhaal kwijt.... Ach, jullie snappen me wel.
Als jullie dit lezen, denk je misschien het gaat niet goed met Knipoog, ach, k heb het moeilijk om geen contact te hebben met nr. 2, ik wil zoveel met hem delen, dan kan nu niet, ik wil me houden aan onze afspraak. Het gaat lukken hoor, zeker weten! Maar vergeten wil en kan ik hem niet, het heeft eigenlijk geen nut onze afspraak om geen contact met elkaar te hebben voor een aantal weken. Mijn verlangen naar hem (emotioneel en sexueel) wordt alleen maar groter. Ik weet zeker dat dat bij hem ook het geval is. Zal ik dan toch maar een mail sturen naar hem waarin ik hem vertel wat ik nu voel? Dan verbreek ik wel onze afspraak. Ik weet zo goed als zeker dat hij hetzelfde voelt.... Jeetje, even een dipje hier.... realiseer ik me nu (terwijl ik dit schrijf). Ik geef mezelf wel weer een schop onder de kont hoor, hahaha! en ga me echt aan onze afspraak houden.
Het is weer een heel verhaal geworden. Ik heb het weer lekker even van me af kunnen schrjven.
Sterkte tijdens alle moeilijke momenten, koester en geniet van de goede!
x Knipoogje
vrijdag 19 oktober 2007 om 23:12
@Muril, ik hoop dat je sterk blijft! Je klinkt iig wel zo, en idd je geluk kun je niet bouwen op andermans verdriet, jullie realiseren je dat allebei. Natuurlijk zal hij altijd een speciaal plekje in je hart houden, dat blijft!
@Anna, je klinkt vandaag idd minder verdrietig dan gister, toen spatte je verdriet en wanhoop van het scherm Het is erg spijtig dat je niet meer bij nr1 vindt wat je zo graag wil hebben... Ik denk net als jij wanneer je schrijft dat 'wij' vrouwen alles uit willen zoeken, alles willen weten.. is mss ook een reden om een stukje aanvaarden te vinden..
@Meek, je zegt dat je in een broer-zus relatie zit en toch wil je nr1 gaan trouwen? Hij denkt er blijkbaar anders over... Ik ben het met Marije eens; of je bent zielsgelukkig of niet... en dan koos ik ook zeer zeker niet voor een huwelijk! Juist dat stukje extra maakt dat je altijd met iemand samen wil zijn, met iemand oud wil worden.. houden van kun je idd van veel mensen op veel verschillende manieren... Flamenco verwoordde dat mooi, je denkt dat het alleen in een boek of film voorkomt, die allesoverheersende gevoelens van passie, hartstocht en liefde... totdat...
@Knipoogjes, nu jij even je dip, je klinkt altijd zo positief, dat kan best een keer wat minder zijn.. Dat verlangen naar elkaar; pff wordt alleen maar groter wanneer je elkaar niet ziet. Het is waar, wanneer je begint aan een relatie/huwelijk weet je niet hoe het loopt. Dat jij je nu niet prettig voelt over je gevoelens voor nr2, is begrijpelijk, is idd ook een stuk van onze opvoeding maar toch ook je eigen normbesef. Verstand en gevoel, zo moeilijk om daar een balans in te vinden. Heel veel sterkte en wijsheid!
@Marlies, you go girl!
@Lois....
X t
@Anna, je klinkt vandaag idd minder verdrietig dan gister, toen spatte je verdriet en wanhoop van het scherm Het is erg spijtig dat je niet meer bij nr1 vindt wat je zo graag wil hebben... Ik denk net als jij wanneer je schrijft dat 'wij' vrouwen alles uit willen zoeken, alles willen weten.. is mss ook een reden om een stukje aanvaarden te vinden..
@Meek, je zegt dat je in een broer-zus relatie zit en toch wil je nr1 gaan trouwen? Hij denkt er blijkbaar anders over... Ik ben het met Marije eens; of je bent zielsgelukkig of niet... en dan koos ik ook zeer zeker niet voor een huwelijk! Juist dat stukje extra maakt dat je altijd met iemand samen wil zijn, met iemand oud wil worden.. houden van kun je idd van veel mensen op veel verschillende manieren... Flamenco verwoordde dat mooi, je denkt dat het alleen in een boek of film voorkomt, die allesoverheersende gevoelens van passie, hartstocht en liefde... totdat...
@Knipoogjes, nu jij even je dip, je klinkt altijd zo positief, dat kan best een keer wat minder zijn.. Dat verlangen naar elkaar; pff wordt alleen maar groter wanneer je elkaar niet ziet. Het is waar, wanneer je begint aan een relatie/huwelijk weet je niet hoe het loopt. Dat jij je nu niet prettig voelt over je gevoelens voor nr2, is begrijpelijk, is idd ook een stuk van onze opvoeding maar toch ook je eigen normbesef. Verstand en gevoel, zo moeilijk om daar een balans in te vinden. Heel veel sterkte en wijsheid!
@Marlies, you go girl!
@Lois....
X t
vrijdag 19 oktober 2007 om 23:33
quote:Knipoogjes schreef op 18 oktober 2007 @ 18:05:
Saskia, zou je dat kunnen? Doodbloeden? Hoe moeilijk misschien ook, zou het niet fijner zijn om alle gevoelens naar elkaar uit te spreken en samen te besluiten wat te doen? Tja… en die schuldgevoelens…. die hebben we allemaal…
Dankjewel voor je lieve woorden, Knipoogjes. Ik had het gisteren al gelezen, maar heb het even laten bezinken voor ik wilde antwoorden.
Je hebt gelijk, het zou veel fijner zijn om het naar elkaar uit te spreken en vervolgens een afspraak te maken om elkaar niet meer te zien, en alle contact te verbreken.
Als je het laat doodbloeden, blijft er altijd die vraag... als een film met een open einde.
Maar dan kijk ik naar die dappere Muril, die samen met haar nr.2 de beslissing heeft genomen om ermee te stoppen, ik krijg al tranen in mijn ogen als ik daaraan denk.
Want ok, als vreemdgaande vrouw ben je fout bezig, en oneerlijk tegen je nr. 1, maar omgekeerd, als je de kracht vindt om samen met nr.2 te besluiten om ermee te stoppen, ben je dan niet juist ontzettend onbaatzuchtig naar je nr.1 toe? Dat je hem, en het leven en de zekerheid die hij je biedt, verkiest boven degene die je met heel je hart liefhebt?
Het ergste is dan, dat nr.1 dat enorme offer van jou nooit zal kennen. Hij zal nooit weten wat jij hebt gedaan voor hem, wat jij hebt laten schieten omwillen van hem.
Ermee stoppen, ja, dat moet, maar de manier waarop, daar ben ik nog lang niet over uit. Als ik zie hoe moeilijk Muril het nu heeft, dan vraag ik me af of ik wel over genoeg veerkracht beschik om het ook op die manier te doen.
Maar stoppen moeten we. Nr. 2 is zich rot geschrokken van de reactie van zijn vriendin, ze is van nature zo jaloers dat elk contact tussen 2 en mij verdacht is (al voor De Kus was ze wantrouwig), en nu is 2 bang dat ze iets vermoedt.
Ik wil niet de oorzaak zijn van een breuk tussen hen, ik wil voorkomen dat hij in de problemen komt, dat wil ik hem besparen.
Een dikke hug voor iedereen
Saskia, zou je dat kunnen? Doodbloeden? Hoe moeilijk misschien ook, zou het niet fijner zijn om alle gevoelens naar elkaar uit te spreken en samen te besluiten wat te doen? Tja… en die schuldgevoelens…. die hebben we allemaal…
Dankjewel voor je lieve woorden, Knipoogjes. Ik had het gisteren al gelezen, maar heb het even laten bezinken voor ik wilde antwoorden.
Je hebt gelijk, het zou veel fijner zijn om het naar elkaar uit te spreken en vervolgens een afspraak te maken om elkaar niet meer te zien, en alle contact te verbreken.
Als je het laat doodbloeden, blijft er altijd die vraag... als een film met een open einde.
Maar dan kijk ik naar die dappere Muril, die samen met haar nr.2 de beslissing heeft genomen om ermee te stoppen, ik krijg al tranen in mijn ogen als ik daaraan denk.
Want ok, als vreemdgaande vrouw ben je fout bezig, en oneerlijk tegen je nr. 1, maar omgekeerd, als je de kracht vindt om samen met nr.2 te besluiten om ermee te stoppen, ben je dan niet juist ontzettend onbaatzuchtig naar je nr.1 toe? Dat je hem, en het leven en de zekerheid die hij je biedt, verkiest boven degene die je met heel je hart liefhebt?
Het ergste is dan, dat nr.1 dat enorme offer van jou nooit zal kennen. Hij zal nooit weten wat jij hebt gedaan voor hem, wat jij hebt laten schieten omwillen van hem.
Ermee stoppen, ja, dat moet, maar de manier waarop, daar ben ik nog lang niet over uit. Als ik zie hoe moeilijk Muril het nu heeft, dan vraag ik me af of ik wel over genoeg veerkracht beschik om het ook op die manier te doen.
Maar stoppen moeten we. Nr. 2 is zich rot geschrokken van de reactie van zijn vriendin, ze is van nature zo jaloers dat elk contact tussen 2 en mij verdacht is (al voor De Kus was ze wantrouwig), en nu is 2 bang dat ze iets vermoedt.
Ik wil niet de oorzaak zijn van een breuk tussen hen, ik wil voorkomen dat hij in de problemen komt, dat wil ik hem besparen.
Een dikke hug voor iedereen
zaterdag 20 oktober 2007 om 08:45
Knipoogje, je verwoord alles heel goed. Ik weet niet op ik niet weer zou trouwen, maar door mijn relatie met nr2 ben ik wel heel anders tegen het huwelijk aan gaan kijken. Hoewel ik niet de jongste was toen ik getrouwd was, wist ik achteraf gezien echt weinig van liefde en houden van af. Ik kan niet zeggen dat ik spijt heb dat ik getrouwd ben want het goede leven dat ik altijd heb gehad met nr1 heeft me ook deels gemaakt wat ik nu ben. En de rust en zelfverzekerheid die ik altijd heb uitgestraald, hebben ook invloed gehad op de gevoelens van nr2 voor mij.
Nr2 en ik zien elkaar nu een stuk minder omdat hij weer aan de studie is. De gevoelens blijven hetzelfde, we missen elkaar verschrikkelijk. Maar het geeft in huis een stukje rust dat ik nu minder bezig ben mijn leven rond de ontmoetingen met nr2 te plannen. Gelukkig zie ik hem vandaag op her werk.
Een fijne dag allemaal.
Nr2 en ik zien elkaar nu een stuk minder omdat hij weer aan de studie is. De gevoelens blijven hetzelfde, we missen elkaar verschrikkelijk. Maar het geeft in huis een stukje rust dat ik nu minder bezig ben mijn leven rond de ontmoetingen met nr2 te plannen. Gelukkig zie ik hem vandaag op her werk.
Een fijne dag allemaal.
zaterdag 20 oktober 2007 om 12:35
@pieterk,
Sorry - even een weekje niet geschreven. Veel te druk op het werk.
In reactie op jouw reactie: ik laat mijn leven niet bepalen door 2 mannen, al heeft mijn nr. 1 natuurlijk wel een hele grote rol in mijn leven en dus ook in de beslissingen die ik neem.
Mijn relatie met nr. 1 is, om het eufemistisch te zeggen, niet meer wat het geweest is. Kan ook niet na al die jaren. We veranderen allebei. Ik weet ook dat een nr. 2 geen oplossing is van problemen en er alleen maar meer brengt.
Nr. 1 en ik weten allebei dat onze relatie niet door kan gaan, zoals het nu gaat. Op de slechte dagen (en het was zo'n slechte dag, toen ik mijn vorige bericht schreef) heb ik het idee dat nr. 1 vooral bij me blijft vanwege het praktische en financiele nut en niet omdat hij zoveel waarde hecht aan onze relatie.
Intussen hebben we weer eens goed gepraat. Er staan nog steeds een aantal obstakels tussen ons in - die vooral veroorzaakt worden door de beslissingen die ik genomen heb. Zo is hij het bijvoorbeeld niet eens met mijn carriere-verloop of het aantal uren dat ik aan mijn werk spendeer. Bovendien heeft hij wat moeite met twee vriendinnen van mij, aan wie ik juist veel waarde hecht.
Nr. 2 is in ieder geval geen obstakel meer.
Ik heb nr. 2 niet gevraagd naar de e-mails of afspraken in zijn agenda. Mijn woede naar hem (ook veroorzaakt door een zakelijke actie waarmee hij me belazerd heeft) is wel weer afgenomen. Mijn gevoelens voor hem zeker ook. Eerlijk gezegd zijn mijn gevoelens zelfs meer afgenomen door die zakelijke actie dan door de prive-dingen die hij uitspookt. Blijkt maar weer dat sommige mensen in mijn omgeving gelijk hebben: mijn werk beheerst meer van mijn leven dan goed voor me is.
Soms heeft mijn nr. 1 gelijk - ik moet de hand ook in eigen boezem steken en meer energie steken in onze relatie. Grote kans dat dat werkt. Ik heb het vertrouwen in het terugvinden van de goede relatie met nr. 1 ook nog niet verloren. Alleen lijkt de "way-out" af en toe zo veel makkelijker dan het werk dat je moet verzetten om een lange relatie steeds weer goed te blijven houden.
Sorry - even een weekje niet geschreven. Veel te druk op het werk.
In reactie op jouw reactie: ik laat mijn leven niet bepalen door 2 mannen, al heeft mijn nr. 1 natuurlijk wel een hele grote rol in mijn leven en dus ook in de beslissingen die ik neem.
Mijn relatie met nr. 1 is, om het eufemistisch te zeggen, niet meer wat het geweest is. Kan ook niet na al die jaren. We veranderen allebei. Ik weet ook dat een nr. 2 geen oplossing is van problemen en er alleen maar meer brengt.
Nr. 1 en ik weten allebei dat onze relatie niet door kan gaan, zoals het nu gaat. Op de slechte dagen (en het was zo'n slechte dag, toen ik mijn vorige bericht schreef) heb ik het idee dat nr. 1 vooral bij me blijft vanwege het praktische en financiele nut en niet omdat hij zoveel waarde hecht aan onze relatie.
Intussen hebben we weer eens goed gepraat. Er staan nog steeds een aantal obstakels tussen ons in - die vooral veroorzaakt worden door de beslissingen die ik genomen heb. Zo is hij het bijvoorbeeld niet eens met mijn carriere-verloop of het aantal uren dat ik aan mijn werk spendeer. Bovendien heeft hij wat moeite met twee vriendinnen van mij, aan wie ik juist veel waarde hecht.
Nr. 2 is in ieder geval geen obstakel meer.
Ik heb nr. 2 niet gevraagd naar de e-mails of afspraken in zijn agenda. Mijn woede naar hem (ook veroorzaakt door een zakelijke actie waarmee hij me belazerd heeft) is wel weer afgenomen. Mijn gevoelens voor hem zeker ook. Eerlijk gezegd zijn mijn gevoelens zelfs meer afgenomen door die zakelijke actie dan door de prive-dingen die hij uitspookt. Blijkt maar weer dat sommige mensen in mijn omgeving gelijk hebben: mijn werk beheerst meer van mijn leven dan goed voor me is.
Soms heeft mijn nr. 1 gelijk - ik moet de hand ook in eigen boezem steken en meer energie steken in onze relatie. Grote kans dat dat werkt. Ik heb het vertrouwen in het terugvinden van de goede relatie met nr. 1 ook nog niet verloren. Alleen lijkt de "way-out" af en toe zo veel makkelijker dan het werk dat je moet verzetten om een lange relatie steeds weer goed te blijven houden.
zaterdag 20 oktober 2007 om 12:59
@ Sil: is volgens mij onvermijdelijk dat je veel energie moet steken in een langere relatie. Ook als je van elkaar blijft houden, moet je toch steeds voeling blijven houden, ervoor zorgen dat het drukke leven van alledag je niet gaat oplorpen. Tuurlijk zijn jullie allebei (!) veranderd, het is maar de vraag of je in de loop van de tijd samen verandert of elk een andere kant uitgaat... Juist daarom is veel en eerlijk blijven praten zo ontzettend belangrijk. Ik hoop dat je (weer) gewoon gelukkig mag worden met je nr1...
@ Flamenco, ik snap zo goed wat je bedoelt... Ik ben ook geworden wie ik ben juist door de relatie met nr1. Hij heeft me zoveel zelfvertrouwen gegeven door zijn onvoorwaardelijke liefde, door me zoooo mooi te vinden ook. Ik sta sterk in het leven en straal dat vast ook uit. Heel wat dingen die ik zeg/doe bij nr2 zou ik vroeger nooit gedurfd hebben. Met nr1 heb ik een stevige basis van waaruit ik nu kan en durf experimenteren, zo lijkt het wel
@ Knipoogje: een knuffel voor jou... gewoon omdat het soms zoooo moeilijk is. En dat verlangen dat groter wordt als je elkaar niet ziet... ik kan er soms ook moedeloos om worden. Soms zie ik nr2 maandenlang niet en dan denk ik dat het vast wel 'over' zal zijn of toch minder heftig, maar als ik hem dan terugzie, dan lijkt de aantrekking alleen maar nog sterker te zijn. Vreselijk moeilijk is dat, hé?
@ Meek: snap ergens wel wat je bedoelt... je hebt het niet slécht met je nr1, er is alleen geen allesoverheersende passie tussen jullie. Jij alleen kan afwegen of je met nr1 verder wilt of niet, dat kunnen wij niet voor jou beslissen. En trouwen moet je alleen doen als je er 100% achter staat (en dat is nog iets anders dan een 100% perfecte relatie moeten hebben... er zal altijd 'iets' zijn, niemand is perfect, het moet vooral goed voelen, denk ik...)
@ Teka, Anna, Muril, ... ik zou op jullie allemaal wel willen reageren, maar heb niet altijd wijze raad klaar, ik weet even niet meer de juiste woorden te vinden... Ik wil wel even laten weten dat ik met jullie meeleef, altijd! Een hele dikke knuffel van mij!!!!!
@ Flamenco, ik snap zo goed wat je bedoelt... Ik ben ook geworden wie ik ben juist door de relatie met nr1. Hij heeft me zoveel zelfvertrouwen gegeven door zijn onvoorwaardelijke liefde, door me zoooo mooi te vinden ook. Ik sta sterk in het leven en straal dat vast ook uit. Heel wat dingen die ik zeg/doe bij nr2 zou ik vroeger nooit gedurfd hebben. Met nr1 heb ik een stevige basis van waaruit ik nu kan en durf experimenteren, zo lijkt het wel
@ Knipoogje: een knuffel voor jou... gewoon omdat het soms zoooo moeilijk is. En dat verlangen dat groter wordt als je elkaar niet ziet... ik kan er soms ook moedeloos om worden. Soms zie ik nr2 maandenlang niet en dan denk ik dat het vast wel 'over' zal zijn of toch minder heftig, maar als ik hem dan terugzie, dan lijkt de aantrekking alleen maar nog sterker te zijn. Vreselijk moeilijk is dat, hé?
@ Meek: snap ergens wel wat je bedoelt... je hebt het niet slécht met je nr1, er is alleen geen allesoverheersende passie tussen jullie. Jij alleen kan afwegen of je met nr1 verder wilt of niet, dat kunnen wij niet voor jou beslissen. En trouwen moet je alleen doen als je er 100% achter staat (en dat is nog iets anders dan een 100% perfecte relatie moeten hebben... er zal altijd 'iets' zijn, niemand is perfect, het moet vooral goed voelen, denk ik...)
@ Teka, Anna, Muril, ... ik zou op jullie allemaal wel willen reageren, maar heb niet altijd wijze raad klaar, ik weet even niet meer de juiste woorden te vinden... Ik wil wel even laten weten dat ik met jullie meeleef, altijd! Een hele dikke knuffel van mij!!!!!
zaterdag 20 oktober 2007 om 14:18
VivaMarlies: het geeft niet als je even geen wijze raad hebt hoor. Het is gewoon fijn om hier je verhaal kwijt te kunnen zonder dat je meteen veroordeeld wordt. Ik begreep uit jouw verhaal dat je nog wel contact hebt met nr2. Ben je niet heel bang dat er opnieuw een uitbarsting komt van je nr1? Lijkt me een moeilijke situatie voor jou, zoals het nu gaat.
Sil: ik hoop dat je voor jezelf een goede balans kunt vinden. In je werk en in je relatie met nr1. Ik denk ook zeker dat het nodig is om aan een relatie te blijven werken, zeker als het een langdurige relatie is. Maar je moet wel weten waar je het voor doet, anders kost het je veel moeite om er energie in te steken. Ik hoop dat jullie er uitkomen samen.
Flamenco: die rust kan heel plezierig zijn, niets is vermoeiender dan de hele dag bezig te zijn met wanneer je je nr2 weer kunt zien. Maar jij ziet je nr2 dus wel op het werk, blijft het dan ergens toch niet onrustig in je hoofd? Zou ik wel hebben denk ik, sterker nog, ik zou voor geen meter meer functioneren op mijn werk, als ik daar nr2 tegen zou komen.
Teka: bedankt voor je lieve woorden. Hebben jij en Moosse elkaar al via de mail gevonden?
Meek: Denk alsjeblieft heel heel erg goed na over dat trouwen. Het is hier al gezegd, als je er zo over twijfelt, als het niet goed voelt, doe het dan niet!
Ik hoop dat je hier ook met je nr1 over kunt praten, over jouw twijfels in ieder geval. Ik weet niet of hij op de hoogte is van jouw gevoelens voor een ander. Heel veel sterkte in ieder geval.
Anna, hoe gaat het nu met jou?
Sil: ik hoop dat je voor jezelf een goede balans kunt vinden. In je werk en in je relatie met nr1. Ik denk ook zeker dat het nodig is om aan een relatie te blijven werken, zeker als het een langdurige relatie is. Maar je moet wel weten waar je het voor doet, anders kost het je veel moeite om er energie in te steken. Ik hoop dat jullie er uitkomen samen.
Flamenco: die rust kan heel plezierig zijn, niets is vermoeiender dan de hele dag bezig te zijn met wanneer je je nr2 weer kunt zien. Maar jij ziet je nr2 dus wel op het werk, blijft het dan ergens toch niet onrustig in je hoofd? Zou ik wel hebben denk ik, sterker nog, ik zou voor geen meter meer functioneren op mijn werk, als ik daar nr2 tegen zou komen.
Teka: bedankt voor je lieve woorden. Hebben jij en Moosse elkaar al via de mail gevonden?
Meek: Denk alsjeblieft heel heel erg goed na over dat trouwen. Het is hier al gezegd, als je er zo over twijfelt, als het niet goed voelt, doe het dan niet!
Ik hoop dat je hier ook met je nr1 over kunt praten, over jouw twijfels in ieder geval. Ik weet niet of hij op de hoogte is van jouw gevoelens voor een ander. Heel veel sterkte in ieder geval.
Anna, hoe gaat het nu met jou?
zondag 21 oktober 2007 om 12:45
zondag 21 oktober 2007 om 13:44
quote:muril schreef op 21 oktober 2007 @ 12:45:
En wij zijn weer tien stappen terug gegaan in ons proces om elkaar te vergeten We hebben met elkaar gebeld, hij mist mij net zo erg als ik hem. En na dat telefoontje zijn er weer een hoop lieve sms-jes over en weer gevlogen.
Zucht, ik leer het ook nooit
Oh moeilijk he muril. Denk aan je. Als het nou 2 stappen achterwaarts en 1 voorwaarts was dan viel er nog wel mee te leven maar helaas, waarschijnlijk weerbijna terug bij af.........
Gelukkig heb je je nr1 ook gemist, probeer daar iets mee te doen. Wat mis je bij nr1 dat nr2 je wel geeft. Zou nr1 dat ook kunnen geven (als hij het wist en zijn best er voor deed?)
En wij zijn weer tien stappen terug gegaan in ons proces om elkaar te vergeten We hebben met elkaar gebeld, hij mist mij net zo erg als ik hem. En na dat telefoontje zijn er weer een hoop lieve sms-jes over en weer gevlogen.
Zucht, ik leer het ook nooit
Oh moeilijk he muril. Denk aan je. Als het nou 2 stappen achterwaarts en 1 voorwaarts was dan viel er nog wel mee te leven maar helaas, waarschijnlijk weerbijna terug bij af.........
Gelukkig heb je je nr1 ook gemist, probeer daar iets mee te doen. Wat mis je bij nr1 dat nr2 je wel geeft. Zou nr1 dat ook kunnen geven (als hij het wist en zijn best er voor deed?)
zondag 21 oktober 2007 om 13:58
Dat weet mijn nr1 wel, met nr2 kan ik uren praten over van alles en nog wat, mijn nr1 is geen prater. Dat is eigenlijk het enige dat ik zo kan bedenken. Ik denk ook dat het vooral het gevoel dat je bijzonder bent, maakt dat je toch contact houd met nr2. Die laat mij dat heel vaak weten, en nr1 ook wel trouwens. Nou ja, nog 2 uurtjes en dan is mijn nr1 weer thuis, ik heb hem echt gemist, en heb hem dat ook heel vaak gezegd.
Marije, wat is jouw verhaal? Of schrijf je al veel langer mee op dit topic en heb ik dat gemist. Ben wel benieuwd.
X
Marije, wat is jouw verhaal? Of schrijf je al veel langer mee op dit topic en heb ik dat gemist. Ben wel benieuwd.
X
zondag 21 oktober 2007 om 14:02
Teka, geniet van de mooie dingetjes, zoals nu het mooie weer! Sterkte en hug!!!
Saskia, tja... diep in ons hart weten we het allemaal wel, het kan en mag niet: twee liefdes.... Wat je schrijft over het offer wat jij zult brengen als je stopt met nr. 2, dat nr. 1 daarvan nooit zal weten; ik begrijp je gevoel/emotie daarbij. Het getuigt van zo vreselijk veel liefde voor nr. 1 en dat zal nr. 1 nooit te weten komen.....
Jij (ik overigens ook) zal nooit de oorzaak willen zijn van een breuk tussen nr. 2 en zijn nr. 1, je wilt alles met nr. 2 delen, dat kan niet. We moeten ons inhouden, ons conformeren, dat kost soms zo vreselijk veel moeite/energie. Het kan niet anders, het is een geheim, een geheim tussen jullie 2-en. Wees voorzichtig, geniet van het mooie, koester het! Hug!!!
Flamenco, je hebt gelijk, onze relatie met nr. 1 heeft ons inderdaad medegemaakt tot wat/wie we nu zijn. Ik zou dit ook nooit hebben willen missen! Ik hoop dat jullie gisteren van elkaar hebben kunnen genieten!
Sil, hoe herkenbaar wat jij schrijft, inderdaad je maakt ook binnen een relatie eigen keuzes, ook v.w.b. je werk. Dat heeft uiteraard invloed op je relatie met nr. 1. De waardering en vaak toch ook de energie die je door je werk krijgt, is misschien ook wel een verslaving (bij mij wel in ieder geval). Daardoor komt nr. 1 nogal eens op het tweede plan te staan. Het blijft werken aan je relatie met nr. 1, dat vergeten we vaak. Het loopt en hobbelt wel door, totdat..... Ik hoop dat je nog vele goede gesprekken met nr. 1 zult hebben! Hug!!!
Marlies, dank je, het is inderdaad zo. Ook mijn nr. 2 en ik zien elkaar bijna niet, we moeten het hebben van sms-jes, mail en de telefoon. Als we elkaar dan eindelijk zien...., heerlijk!!! Inmiddels loop ik wel steeds naar mijn mail, even kijken of hij al...., waarschijnlijk doet hij hetzelfde, haha! Bijna 2 weken nu hebben we helemaal geen contact, kost me steeds meer moeite. Ik zoek afleiding om maar niet in de verleiding te komen, ik kan niet wachten tot we elkaar eindelijk weer spreken/zien.
Muril, ik snap dat je zegt 10 stappen terug. Aan de andere kant is dat zo? De aantrekkingskracht/de liefde tussen jullie is zo groot, dat het bijna onmogelijk is om in één keer "afscheid" van elkaar te nemen. Misschien lukt het wel nooit, heb in ieder geval geen schuldgevoel over dat het niet gelukt is om het contact helemaal te verbreken! Hug!!!
Sterkte allemaal tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Saskia, tja... diep in ons hart weten we het allemaal wel, het kan en mag niet: twee liefdes.... Wat je schrijft over het offer wat jij zult brengen als je stopt met nr. 2, dat nr. 1 daarvan nooit zal weten; ik begrijp je gevoel/emotie daarbij. Het getuigt van zo vreselijk veel liefde voor nr. 1 en dat zal nr. 1 nooit te weten komen.....
Jij (ik overigens ook) zal nooit de oorzaak willen zijn van een breuk tussen nr. 2 en zijn nr. 1, je wilt alles met nr. 2 delen, dat kan niet. We moeten ons inhouden, ons conformeren, dat kost soms zo vreselijk veel moeite/energie. Het kan niet anders, het is een geheim, een geheim tussen jullie 2-en. Wees voorzichtig, geniet van het mooie, koester het! Hug!!!
Flamenco, je hebt gelijk, onze relatie met nr. 1 heeft ons inderdaad medegemaakt tot wat/wie we nu zijn. Ik zou dit ook nooit hebben willen missen! Ik hoop dat jullie gisteren van elkaar hebben kunnen genieten!
Sil, hoe herkenbaar wat jij schrijft, inderdaad je maakt ook binnen een relatie eigen keuzes, ook v.w.b. je werk. Dat heeft uiteraard invloed op je relatie met nr. 1. De waardering en vaak toch ook de energie die je door je werk krijgt, is misschien ook wel een verslaving (bij mij wel in ieder geval). Daardoor komt nr. 1 nogal eens op het tweede plan te staan. Het blijft werken aan je relatie met nr. 1, dat vergeten we vaak. Het loopt en hobbelt wel door, totdat..... Ik hoop dat je nog vele goede gesprekken met nr. 1 zult hebben! Hug!!!
Marlies, dank je, het is inderdaad zo. Ook mijn nr. 2 en ik zien elkaar bijna niet, we moeten het hebben van sms-jes, mail en de telefoon. Als we elkaar dan eindelijk zien...., heerlijk!!! Inmiddels loop ik wel steeds naar mijn mail, even kijken of hij al...., waarschijnlijk doet hij hetzelfde, haha! Bijna 2 weken nu hebben we helemaal geen contact, kost me steeds meer moeite. Ik zoek afleiding om maar niet in de verleiding te komen, ik kan niet wachten tot we elkaar eindelijk weer spreken/zien.
Muril, ik snap dat je zegt 10 stappen terug. Aan de andere kant is dat zo? De aantrekkingskracht/de liefde tussen jullie is zo groot, dat het bijna onmogelijk is om in één keer "afscheid" van elkaar te nemen. Misschien lukt het wel nooit, heb in ieder geval geen schuldgevoel over dat het niet gelukt is om het contact helemaal te verbreken! Hug!!!
Sterkte allemaal tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
zondag 21 oktober 2007 om 14:48
Knipoogjes: Je schreef: "Stranger, ai… , moeilijk hoor voor je met nr. 1, niet durven uitspreken naar elkaar wat je werkelijk voelt/denkt!. Hug!!! Geniet en van de mooie momenten die je met nr. 2 hebt!"
Donderdagavond: weer genoten van een avondje met nr.2: heerlijk weer een paar uurtjes op stap geweest, wat gedronken, wat bijgepraat. Genoten!
Vrijdagavond: zware gesprekken met nr. 1.... Pittige uitspraken, maar hoe verder...geen idee..
X Stranger
Donderdagavond: weer genoten van een avondje met nr.2: heerlijk weer een paar uurtjes op stap geweest, wat gedronken, wat bijgepraat. Genoten!
Vrijdagavond: zware gesprekken met nr. 1.... Pittige uitspraken, maar hoe verder...geen idee..
X Stranger
zondag 21 oktober 2007 om 16:00
quote:muril schreef op 21 oktober 2007 @ 13:58:
Marije, wat is jouw verhaal? Of schrijf je al veel langer mee op dit topic en heb ik dat gemist. Ben wel benieuwd.
XHeb het ooit wel eens verteld denk ik maar ik ben hier niet meer vaak. Mijn nr1 daar ben ik mee gestopt omdat Nr2 mijn ogen had geopend. Dus ik zat wel met 2 mannen maar niet met 2 liefdes. Was 17 jaar met nr1 getrouwd en 2 kids. Al jaren broer/zus relatie (ook voordat we trouwden eigenlijk al). Ik werd in de relatie meer en meer een sloof en deed alles alleen (heel zwart wit gezegd hoor, maar wel waar). Toen kwam nr2 en die gaf mij aandacht en probeerde mij te veroveren ondanks dat het niet kon. Beiden getrouwd en met kids. Maar ach ik leef vandaag. Voordat het uit de hand zou lopen heb ik een punt gezet achter relatie met Nr1 (uiteraard met veel tranen en onbegrip). Dit niet voor Nr2 want geen relatiemateriaal maar een jager en duidelijk in zijn standpunt dat hij altijd bij haar zou blijven. Maar dit alles is wel de reden dat ik hier meelees en soms mensen echt niet snap als ze vertellen hoe blij ze zijn met nr2 en niet blij met nr1. Als je alles hebt geprobeerd en jaren loopt te trekken aan een dood paard zet er dan een punt achter. Nu woon ik dus alleen met mijn 2 jongens en heb ik een co-ouderschap. Geen nr1 en geen nr2. Mijn grote verdriet gaat over nr2. Dit is in het 'kort' mijn verhaal. Ik kom wel erg graag op het forum om mijn emoties te delen die ik in het dagelijks leven niet zo makkelijk deel ook omdat niet iedereen je begrijpt en omdat niet iedereen het weet van nr2.
Marije, wat is jouw verhaal? Of schrijf je al veel langer mee op dit topic en heb ik dat gemist. Ben wel benieuwd.
XHeb het ooit wel eens verteld denk ik maar ik ben hier niet meer vaak. Mijn nr1 daar ben ik mee gestopt omdat Nr2 mijn ogen had geopend. Dus ik zat wel met 2 mannen maar niet met 2 liefdes. Was 17 jaar met nr1 getrouwd en 2 kids. Al jaren broer/zus relatie (ook voordat we trouwden eigenlijk al). Ik werd in de relatie meer en meer een sloof en deed alles alleen (heel zwart wit gezegd hoor, maar wel waar). Toen kwam nr2 en die gaf mij aandacht en probeerde mij te veroveren ondanks dat het niet kon. Beiden getrouwd en met kids. Maar ach ik leef vandaag. Voordat het uit de hand zou lopen heb ik een punt gezet achter relatie met Nr1 (uiteraard met veel tranen en onbegrip). Dit niet voor Nr2 want geen relatiemateriaal maar een jager en duidelijk in zijn standpunt dat hij altijd bij haar zou blijven. Maar dit alles is wel de reden dat ik hier meelees en soms mensen echt niet snap als ze vertellen hoe blij ze zijn met nr2 en niet blij met nr1. Als je alles hebt geprobeerd en jaren loopt te trekken aan een dood paard zet er dan een punt achter. Nu woon ik dus alleen met mijn 2 jongens en heb ik een co-ouderschap. Geen nr1 en geen nr2. Mijn grote verdriet gaat over nr2. Dit is in het 'kort' mijn verhaal. Ik kom wel erg graag op het forum om mijn emoties te delen die ik in het dagelijks leven niet zo makkelijk deel ook omdat niet iedereen je begrijpt en omdat niet iedereen het weet van nr2.
zondag 21 oktober 2007 om 16:15
zondag 21 oktober 2007 om 16:28
quote:caafje0310 schreef op 21 oktober 2007 @ 16:15:
Marije, wat een triest verhaal maar ik vind het heel dapper van je dat je deze moeilijke beslissing hebt genomen. Ik wens je dan ook veel sterkte toe. Ik ken jou natuurlijk niet maar dat weerhoudt mij niet om je te zeggen dat ik hoop dat er voor jou in de toekomst betere tijden zullen aanbreken!!
Nou zo triest is het niet hoor. Ik zit momenteel erg lekker in mijn velletje maar mis gewoon wat aandacht van een leuke vent. Tuurlijk red ik het wel alleen maar lief gevonden worden en iemand lief vinden is gewoon een erg lekker gevoel.
Moeilijke beslissingen waren het wel, zowel huwelijk beïndigen als de korte GM situatie beïndigen. Dit laatste loopt niet helemaal soepel.
Maar triest is het niet hoor, ik kan echt genieten van het leven nu.
Bedankt voor je lieve woorden
Marije, wat een triest verhaal maar ik vind het heel dapper van je dat je deze moeilijke beslissing hebt genomen. Ik wens je dan ook veel sterkte toe. Ik ken jou natuurlijk niet maar dat weerhoudt mij niet om je te zeggen dat ik hoop dat er voor jou in de toekomst betere tijden zullen aanbreken!!
Nou zo triest is het niet hoor. Ik zit momenteel erg lekker in mijn velletje maar mis gewoon wat aandacht van een leuke vent. Tuurlijk red ik het wel alleen maar lief gevonden worden en iemand lief vinden is gewoon een erg lekker gevoel.
Moeilijke beslissingen waren het wel, zowel huwelijk beïndigen als de korte GM situatie beïndigen. Dit laatste loopt niet helemaal soepel.
Maar triest is het niet hoor, ik kan echt genieten van het leven nu.
Bedankt voor je lieve woorden
zondag 21 oktober 2007 om 17:51
Stranger, hug!!! Hoe eenzaam, hoe moeilijk! Twee liefdes....., twee levens.....
Hoe groot moet het verschil tussen donderdag- en vrijdagavond zijn geweest. Een heerlijke avond samen met nr. 2, genieten! Dan nog geen 24 uur daarna een moeilijk gesprek met je nr. 1 met pittige uitspraken, misschien wel verwijten naar elkaar. Ik vraag me af hoe je dit kunt verwerken, lijkt me zo vreselijk moeilijk, zo eenzaam! Ik hoop ontzettend dat je gesprek met nr. 1 ook iets heeft opgeleverd. Een gedicht voor je heb ik gezocht, maar nog niet gevonden, komt nog wel.
Heel erg veel sterkte!!!
Marije, toen ik jouw verhaal las, moest ik gelijk denken aan een passage in het boek "Een kwestie van lef" wat ik nu aan het lezen ben. Een minnaar (lees nr. 2) kan je ogen openen. Je moet dan kiezen.
Dat heb jij gedaan, heftig hoor. Ik ben blij dat je nu in ieder geval genieten kunt. En ach.... die vent... die komt vast nog wel!
Sterkte allemaal tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de goede!!!
x Knipoogje
Hoe groot moet het verschil tussen donderdag- en vrijdagavond zijn geweest. Een heerlijke avond samen met nr. 2, genieten! Dan nog geen 24 uur daarna een moeilijk gesprek met je nr. 1 met pittige uitspraken, misschien wel verwijten naar elkaar. Ik vraag me af hoe je dit kunt verwerken, lijkt me zo vreselijk moeilijk, zo eenzaam! Ik hoop ontzettend dat je gesprek met nr. 1 ook iets heeft opgeleverd. Een gedicht voor je heb ik gezocht, maar nog niet gevonden, komt nog wel.
Heel erg veel sterkte!!!
Marije, toen ik jouw verhaal las, moest ik gelijk denken aan een passage in het boek "Een kwestie van lef" wat ik nu aan het lezen ben. Een minnaar (lees nr. 2) kan je ogen openen. Je moet dan kiezen.
Dat heb jij gedaan, heftig hoor. Ik ben blij dat je nu in ieder geval genieten kunt. En ach.... die vent... die komt vast nog wel!
Sterkte allemaal tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de goede!!!
x Knipoogje
zondag 21 oktober 2007 om 19:22
@Saskia, soms is houden van ook loslaten.. kan het je een goed gevoel over jezelf geven niet de reden zijn geweest van een breuk tussen je nr2 en zijn vriendin. Moeilijk om te doen, zonder meer waar. Maar is er een andere keus?? Je zegt nr1 zal je offer nooit kennen, ook dat is waar, ik weet niet hoe je relatie met nr1 is, is het nog de moeite waard om daar in te investeren of is het idd alleen je zekerheid waar je voor kiest om te blijven. Dat is een keuze die je voor jezelf moet maken, is het eerlijk om op de manier in een relatie te blijven met nr1, een nr1 die mss geen idee heeft wat er in je omgaat...
voor jou, het zal een moeilijke tijd worden.
@Flamenco, precies wat je zegt; een nr2 kan je heel anders naar een relatie doen kijken en dat je relatie met nr1 je ook maakt tot wat je bent, maar ook je nr1 maakt tot wat hij is, daar denk ik veel over na.
Ik hoop dat je gister een fijne dag hebt gehad.
@Sil... goed te lezen dat nr2 geen obstakel meer is, het geeft je iig een heldere blik op je relatie met nr1. ja het is soms erg verleidelijk de gemakkelijke weg te kiezen, al helemaal wanneer je zelf niet helemaal overtuigd bent van het slagen je relatie weer goed te krijgen.
@Marlies, you go girl! Bedankt voor je lieve woorden. goede raad is ook niet altijd te geven, weten dat iemand met je meeleeft is ook fijn te horen!
@Muril, ja Mooose en ik mailen met elkaar!
Maak jezelf niet zoveel verwijten, je komt er wel, alleen zal dat met vallen en opstaan gebeuren. De impact was wss te groot om simpel afscheid te nemen...
Ik hoop dat je er met nr1 uitkomt, wanneer je schrijft dat je hem zo erg hebt gemist zou dat moeten lukken
@Stranger, pfff het klinkt niet echt fijn, wijsheid!
@Marije, je verhaal lijkt een beetje op het mijne.. ik lees je verhalen op de andere topics ook mee en lees dat je het af en toe erg moeilijk hebt nr2 uit je hoofd te zetten. Nee, dat is idd niet erg gemakkelijk. Ik vind het dapper dat je gekozen hebt voor jezelf, een huwelijk van 17 jaar beëindigen zal niet eenvoudig zijn geweest, says who... en het nu alleen doet met je kids!
X t
voor jou, het zal een moeilijke tijd worden.@Flamenco, precies wat je zegt; een nr2 kan je heel anders naar een relatie doen kijken en dat je relatie met nr1 je ook maakt tot wat je bent, maar ook je nr1 maakt tot wat hij is, daar denk ik veel over na.
Ik hoop dat je gister een fijne dag hebt gehad.
@Sil... goed te lezen dat nr2 geen obstakel meer is, het geeft je iig een heldere blik op je relatie met nr1. ja het is soms erg verleidelijk de gemakkelijke weg te kiezen, al helemaal wanneer je zelf niet helemaal overtuigd bent van het slagen je relatie weer goed te krijgen.
@Marlies, you go girl! Bedankt voor je lieve woorden. goede raad is ook niet altijd te geven, weten dat iemand met je meeleeft is ook fijn te horen!
@Muril, ja Mooose en ik mailen met elkaar!
Maak jezelf niet zoveel verwijten, je komt er wel, alleen zal dat met vallen en opstaan gebeuren. De impact was wss te groot om simpel afscheid te nemen...
Ik hoop dat je er met nr1 uitkomt, wanneer je schrijft dat je hem zo erg hebt gemist zou dat moeten lukken
@Stranger, pfff het klinkt niet echt fijn, wijsheid!
@Marije, je verhaal lijkt een beetje op het mijne.. ik lees je verhalen op de andere topics ook mee en lees dat je het af en toe erg moeilijk hebt nr2 uit je hoofd te zetten. Nee, dat is idd niet erg gemakkelijk. Ik vind het dapper dat je gekozen hebt voor jezelf, een huwelijk van 17 jaar beëindigen zal niet eenvoudig zijn geweest, says who... en het nu alleen doet met je kids!
X t
zondag 21 oktober 2007 om 20:28
Is eenzaam ook alleen?
Soms stel ik mij die vraag.
Alleen met je gedachten
of met je gedachten samen één?
Vaak is het verschil erg vaag.
Samen en toch alleen?
Soms stel ik mij die vraag.
Eenzaam met zijn twee,
met je gedachten heel alleen.
Het verschil is erg vaag.
Alleen en toch samen?
Kan dat, soms stel ik mij de vraag.
Alleen en toch niet eenzaam
met je gedachten gedeeld.
De overeenkomst is erg vaag.
Met je gedachten bij elkaar,
zo alleen en toch zo samen,
alleen en toch niet eenzaam
samen en toch geen paar
zo alleen en toch zo samen.
Op zoek naar een gedicht vond ik het bovenstaande. Voor mij is het bovenstaande gedicht heel herkenbaar in mijn situatie, maar ook voor velen hier schat ik in. (Gedicht is geschreven door Rebora.)
Soms stel ik mij die vraag.
Alleen met je gedachten
of met je gedachten samen één?
Vaak is het verschil erg vaag.
Samen en toch alleen?
Soms stel ik mij die vraag.
Eenzaam met zijn twee,
met je gedachten heel alleen.
Het verschil is erg vaag.
Alleen en toch samen?
Kan dat, soms stel ik mij de vraag.
Alleen en toch niet eenzaam
met je gedachten gedeeld.
De overeenkomst is erg vaag.
Met je gedachten bij elkaar,
zo alleen en toch zo samen,
alleen en toch niet eenzaam
samen en toch geen paar
zo alleen en toch zo samen.
Op zoek naar een gedicht vond ik het bovenstaande. Voor mij is het bovenstaande gedicht heel herkenbaar in mijn situatie, maar ook voor velen hier schat ik in. (Gedicht is geschreven door Rebora.)
