Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 10:13
Oh...ik had er nog een paar.
Op een gegeven moment moest ik ineens kotsen, alles fijn over mezelf en de CTG heen, toen gaf mijn vriend mij het kotsbakje, maar het kwam er met zo'n kracht uit dat alles mooi met een straal over het kotsbakje zo op de grond terecht kwam.
En ik dacht dat ik een katheter in had, piste ik zo in m'n bed.
Mijn lieve vriend heeft alles opgeruimd, verpleegsters waren nergens te bekennen.
Op een gegeven moment moest ik ineens kotsen, alles fijn over mezelf en de CTG heen, toen gaf mijn vriend mij het kotsbakje, maar het kwam er met zo'n kracht uit dat alles mooi met een straal over het kotsbakje zo op de grond terecht kwam.
En ik dacht dat ik een katheter in had, piste ik zo in m'n bed.
Mijn lieve vriend heeft alles opgeruimd, verpleegsters waren nergens te bekennen.
maandag 21 februari 2011 om 10:18
maandag 21 februari 2011 om 10:20
quote:Starshine schreef op 21 februari 2011 @ 10:11:
[...]
serieus? Na een vaginale bevalling mag je geloof ik 3 tot 6 weken geen seks hebben vanwege infectiegevaar. Is dat met een ks anders dan? Ik bedoel, je zit dan evengoed met een enorme wond in je baarmoeder.Geen idee of het officieel mocht, ik heb nooit gevloeid na mijn bevallingen, of eigenlijk ik vloeide alle keren maar 3 dagen Werd elke keer precies 4 weken later weer ongesteld ( ondanks de volledige bv ). Had er niet eens bij stil gestaan, de VK vroeg wel of ik vloeide , de kraam zei dat ze idd verbaasd was dat ik niet meer vloeide maar dat dat wel vaker voor komt.
[...]
serieus? Na een vaginale bevalling mag je geloof ik 3 tot 6 weken geen seks hebben vanwege infectiegevaar. Is dat met een ks anders dan? Ik bedoel, je zit dan evengoed met een enorme wond in je baarmoeder.Geen idee of het officieel mocht, ik heb nooit gevloeid na mijn bevallingen, of eigenlijk ik vloeide alle keren maar 3 dagen Werd elke keer precies 4 weken later weer ongesteld ( ondanks de volledige bv ). Had er niet eens bij stil gestaan, de VK vroeg wel of ik vloeide , de kraam zei dat ze idd verbaasd was dat ik niet meer vloeide maar dat dat wel vaker voor komt.
maandag 21 februari 2011 om 10:21
quote:SeptemberGirl schreef op 21 februari 2011 @ 09:50:
Ik zie hier in diverse bijdragen de placenta voorbij komen wapperen. Waarom is dat zo, dat de VK die zo graag wil laten zien? Of mee naar huis wil geven in een tupperware bakje?Misschien omdat ze daar zelf zoveel lol aan beleven... Op de OK worden ook de meest rare grappen gemaakt. Ieder beroep heeft dat (helaas) bijna wel.
Ik zie hier in diverse bijdragen de placenta voorbij komen wapperen. Waarom is dat zo, dat de VK die zo graag wil laten zien? Of mee naar huis wil geven in een tupperware bakje?Misschien omdat ze daar zelf zoveel lol aan beleven... Op de OK worden ook de meest rare grappen gemaakt. Ieder beroep heeft dat (helaas) bijna wel.
maandag 21 februari 2011 om 10:21
maandag 21 februari 2011 om 10:21
maandag 21 februari 2011 om 10:23
quote:ringelding schreef op 20 februari 2011 @ 22:52:
Hmmm een van mijn dinnetjes was hoogst verbaasd toen ik vertelde dat je na een bevalling toch vaak nog tot 8 weken na de bevalling vloeit (bloed dan he....na 9 maanden niet ongesteld te zijn geweest, moet dat toch je lijf weer uit)
Denk je werkelijk dat dat zo is? Ik hoop toch van niet.
Hmmm een van mijn dinnetjes was hoogst verbaasd toen ik vertelde dat je na een bevalling toch vaak nog tot 8 weken na de bevalling vloeit (bloed dan he....na 9 maanden niet ongesteld te zijn geweest, moet dat toch je lijf weer uit)
Denk je werkelijk dat dat zo is? Ik hoop toch van niet.
Bazinga!
maandag 21 februari 2011 om 10:24
quote:GeorgetteDansLeTabac schreef op 21 februari 2011 @ 09:32:
Precies. Ondanks dat mijn vriend wel alles heeft gezien vond hij het absoluut niet traumatisch. Juist heel bijzonder, hij heeft onze dochter eerder gezien dan ik.
En dat voor zo'n chicken, die eigenlijk liever buiten wilde wachten!
Iwannalive, dat was zeker het artikel over Italiaanse mannen, wat jij hebt gelezen? Nee... maar ik weet wel dat de mannen er uit respect niets over vertelden tegen hun vrouw... Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.
Precies. Ondanks dat mijn vriend wel alles heeft gezien vond hij het absoluut niet traumatisch. Juist heel bijzonder, hij heeft onze dochter eerder gezien dan ik.
En dat voor zo'n chicken, die eigenlijk liever buiten wilde wachten!
Iwannalive, dat was zeker het artikel over Italiaanse mannen, wat jij hebt gelezen? Nee... maar ik weet wel dat de mannen er uit respect niets over vertelden tegen hun vrouw... Ik kan me daar wel iets bij voorstellen.
maandag 21 februari 2011 om 10:25
Die placenta wilde ik juist heel graag zien na de bevalling. Maar daar had ik een bijzondere reden voor. Mijn eerste bevalling was de bevalling van een dood kindje. Het kindje was doodgegaan door een placenta infarct. Bij de daarop volgende bevalling wilde ik daarom zien in wat voor een conditie die placenta was. Die bleek in topconditie en ik was daar heel blij mee. Ik was 9 maanden bang geweest dat die placenta misschien wederom niet goed was.
maandag 21 februari 2011 om 10:30
quote:AlettaJacobs schreef op 21 februari 2011 @ 09:40:
[...]
Ja, hij was wel een beetje een rare kerel (met een sterk anale fixatie, volgens mij ). Volgende keer wil ik een ander!
Ik vond het misschien wel een beetje een traumatische ervaring. Nouja, ik weet niet wat de definitie van een trauma is, ik kan er verder prima bij functioneren, maar ik heb wel heel lang 's nachts wakker gelegen omdat ik zo aan mijn bevalling moest denken. Ik vond het een ingrijpende ervaring, misschien is dat een beter woord. En tot voor kort was ik vast van plan om niet nog meer kinderen te gaan krijgen. Nu wil ik er wel over nadenken, maar dat hele medische gedoe (lees: gebrek aan controle en inspraak in wat mensen met je lichaam doen) rondom de bevalling heeft me wel afgeschrikt.
Dat lijkt me dus ook echt vreselijk. Een ex-collega was in de VS van haar tweede bevallen en zei dat men daar veel zorgvuldiger met je omgaat (angst voor claims). Begin nu een beetje te begrijpen wat ze bedoelde.
Dus het wordt een trip naar NY en een groot scherm ervoor.
[...]
Ja, hij was wel een beetje een rare kerel (met een sterk anale fixatie, volgens mij ). Volgende keer wil ik een ander!
Ik vond het misschien wel een beetje een traumatische ervaring. Nouja, ik weet niet wat de definitie van een trauma is, ik kan er verder prima bij functioneren, maar ik heb wel heel lang 's nachts wakker gelegen omdat ik zo aan mijn bevalling moest denken. Ik vond het een ingrijpende ervaring, misschien is dat een beter woord. En tot voor kort was ik vast van plan om niet nog meer kinderen te gaan krijgen. Nu wil ik er wel over nadenken, maar dat hele medische gedoe (lees: gebrek aan controle en inspraak in wat mensen met je lichaam doen) rondom de bevalling heeft me wel afgeschrikt.
Dat lijkt me dus ook echt vreselijk. Een ex-collega was in de VS van haar tweede bevallen en zei dat men daar veel zorgvuldiger met je omgaat (angst voor claims). Begin nu een beetje te begrijpen wat ze bedoelde.
Dus het wordt een trip naar NY en een groot scherm ervoor.
maandag 21 februari 2011 om 10:30
quote:Saaar schreef op 20 februari 2011 @ 23:15:
[...]
Nee. Dat gebeurt dus niet.
Geen idee wat er met haar gebeurt is, maar normaal is het niet.
En tenzij ze hier tekst en uitleg komt geven geloof ik het pertinent niet.Dit klopt wel hoor, na het hechten stak ze haar pink in mijn anus om te controleren of het goed gehecht was. Ik heb dit ook van veel vriendinnen gehoord
[...]
Nee. Dat gebeurt dus niet.
Geen idee wat er met haar gebeurt is, maar normaal is het niet.
En tenzij ze hier tekst en uitleg komt geven geloof ik het pertinent niet.Dit klopt wel hoor, na het hechten stak ze haar pink in mijn anus om te controleren of het goed gehecht was. Ik heb dit ook van veel vriendinnen gehoord
maandag 21 februari 2011 om 10:33
maandag 21 februari 2011 om 10:34
Ze zeggen toch dat als je aan het bevallen bent, je dat echt wel door hebt? Nou, ..... ik dus niet Ik was wel druk bezig elke 5 a 6 minuten weeën weg te puffen, maar ik vond het allemaal nog wel prima te behappen. Manlief belde op een gegeven moment het ziekenhuis maar, om te zeggen dat we onderweg waren. Ik vond het echt belachelijk, zei dat dit echt nog niet het echte werk kon zijn en dat ze ons bij aankomst in het ziekenhuis meteen weg zouden sturen. Ik voelde me echt bezwaard om al naar het ziekenhuis te gaan.
Eenmaal in het ziekenhuis voelde ik me ook echt niet op mijn plek: ik had geen echte pijn, voelde me goed, kon de weeën prima wegpuffen en heb nog fijn een lunch gehad. Toen de vk voor het eerst binnen kwam, zei ze "Nou, jij ziet er nog fit uit". Ik dacht dus al dat ze ons direct weer naar huis zou sturen. Bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben en mocht ik blijven. 3 1/2 uur later had ik mijn zoontje in mijn armen.
Wat ik vooraf ook niet wist, was dat de borstvoeding echt een paar weken pijn bleef doen bij het aanhappen. Verder had ik me ook niet bedacht dat je met het voeden van je kindje wel 1 3/4 uur bezig kan zijn, per voeding. En dat dus elke 3 uur....wat inhoudt dat je na een voeding dus een uurtje rust hebt, waarna het hele circus weer van voor af aan begint.
Dit kwam omdat mijn borstvoeding nog niet genoeg op gang kwam, waardoor elke voeding bestond uit: eerst bij mij aan beide borsten drinken, daarna kolven terwijl mijn man met fingerfeeding ons kindje eerder gekolfde voeding gaf. Ik was helemaal gesloopt en wist gewoon niet hoe ik uberhaupt de tijd kon vinden om te eten. Wat heb ik me daar van tevoren op verkeken.
Eenmaal in het ziekenhuis voelde ik me ook echt niet op mijn plek: ik had geen echte pijn, voelde me goed, kon de weeën prima wegpuffen en heb nog fijn een lunch gehad. Toen de vk voor het eerst binnen kwam, zei ze "Nou, jij ziet er nog fit uit". Ik dacht dus al dat ze ons direct weer naar huis zou sturen. Bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben en mocht ik blijven. 3 1/2 uur later had ik mijn zoontje in mijn armen.
Wat ik vooraf ook niet wist, was dat de borstvoeding echt een paar weken pijn bleef doen bij het aanhappen. Verder had ik me ook niet bedacht dat je met het voeden van je kindje wel 1 3/4 uur bezig kan zijn, per voeding. En dat dus elke 3 uur....wat inhoudt dat je na een voeding dus een uurtje rust hebt, waarna het hele circus weer van voor af aan begint.
Dit kwam omdat mijn borstvoeding nog niet genoeg op gang kwam, waardoor elke voeding bestond uit: eerst bij mij aan beide borsten drinken, daarna kolven terwijl mijn man met fingerfeeding ons kindje eerder gekolfde voeding gaf. Ik was helemaal gesloopt en wist gewoon niet hoe ik uberhaupt de tijd kon vinden om te eten. Wat heb ik me daar van tevoren op verkeken.
maandag 21 februari 2011 om 10:35
quote:just-juul schreef op 21 februari 2011 @ 10:20:
[...]
Geen idee of het officieel mocht, ik heb nooit gevloeid na mijn bevallingen, of eigenlijk ik vloeide alle keren maar 3 dagen Werd elke keer precies 4 weken later weer ongesteld ( ondanks de volledige bv ). Had er niet eens bij stil gestaan, de VK vroeg wel of ik vloeide , de kraam zei dat ze idd verbaasd was dat ik niet meer vloeide maar dat dat wel vaker voor komt.en niemand heeft je daarover ingelicht? Typisch hoor.
[...]
Geen idee of het officieel mocht, ik heb nooit gevloeid na mijn bevallingen, of eigenlijk ik vloeide alle keren maar 3 dagen Werd elke keer precies 4 weken later weer ongesteld ( ondanks de volledige bv ). Had er niet eens bij stil gestaan, de VK vroeg wel of ik vloeide , de kraam zei dat ze idd verbaasd was dat ik niet meer vloeide maar dat dat wel vaker voor komt.en niemand heeft je daarover ingelicht? Typisch hoor.
maandag 21 februari 2011 om 10:36
maandag 21 februari 2011 om 10:37
maandag 21 februari 2011 om 10:42
@ Pachebell, dat bezwaard voelen om te bellen herken ik wel. Er was me zo ingeprent wanneer ik vooral niet mocht bellen, dat ik me gewoon lullig voelde toen ik wel belde. Had het overigens ook niet later moeten doen, want ik had al 9cm ontsluiting. Om 7u uur prikte de vk de vliezen door, zag dat we in vliegende vaart naar het ziekenhuis moesten en een half uur later werd mijn kind geboren. En daarna begon het lange lange wachten: op een vrije OK, op het uitwerken van de ruggenprik, op eten, op een verpleegster die me kon helpen met de borstvoeding, op een verpleegster die m'n papieren in orde kon maken zodat ik eindelijk weg kon... Nee, dat ziekenhuisgeneuzel vond ik het vreselijksts aan die hele bevalling.
maandag 21 februari 2011 om 10:43
Mijn ervaring is dat al die oncharmante dingen echt helemaal niet belangrijk meer waren tijdens en vlak na de bevalling. Kind moest eruit, of dat nou overdwars ging of achterstevoren, iedereen die me daarbij kon helpen was welkom.
Misschien een rare vergelijking, maar als je in nood verkeert als gevolg van een ongeluk ofzo. Denk je er dan aan dat je haar in de war zit of je er misschien wel heel oncharmant bij ligt op het moment dat iemand je komt redden? Daar hoor je niemand over, je bent alleen heel blij met de hulp, hebt het verder druk genoeg met 'overleven'.
Ik bedoel hier overigens niet mee dat een bevalling net zo erg is als een auto-ongeluk krijgen, ik beval heel wat liever.
Misschien een rare vergelijking, maar als je in nood verkeert als gevolg van een ongeluk ofzo. Denk je er dan aan dat je haar in de war zit of je er misschien wel heel oncharmant bij ligt op het moment dat iemand je komt redden? Daar hoor je niemand over, je bent alleen heel blij met de hulp, hebt het verder druk genoeg met 'overleven'.
Ik bedoel hier overigens niet mee dat een bevalling net zo erg is als een auto-ongeluk krijgen, ik beval heel wat liever.
maandag 21 februari 2011 om 10:43
quote:Iwannalive schreef op 21 februari 2011 @ 10:30:
[...]
Dat lijkt me dus ook echt vreselijk. Een ex-collega was in de VS van haar tweede bevallen en zei dat men daar veel zorgvuldiger met je omgaat (angst voor claims). Begin nu een beetje te begrijpen wat ze bedoelde.
Dus het wordt een trip naar NY en een groot scherm ervoor.
Ja, want in de VS heb je lekker veel inspraak .
Bij binnenkomst klysma (want denk je toch eens in dat je gaat poepen tijdens de bevalling), ziekenhuisjasje aan, niets meer eten of drinken, baby krijgt automatisch antibiotica-gel in de oogjes, etc. (Geef toedat ik dit baseer op een paar verhalen van kennissen, dus misschien niet helemaal representatief.)
Dan heb ik liever wat minder 'zorgvuldigheid'.
Wat ik wel met jullie eens ben, is dat hulpverleners moeten proberen zoveel mogelijk aan te kondigen wat ze gaan doen en uit te leggen waarom.
[...]
Dat lijkt me dus ook echt vreselijk. Een ex-collega was in de VS van haar tweede bevallen en zei dat men daar veel zorgvuldiger met je omgaat (angst voor claims). Begin nu een beetje te begrijpen wat ze bedoelde.
Dus het wordt een trip naar NY en een groot scherm ervoor.
Ja, want in de VS heb je lekker veel inspraak .
Bij binnenkomst klysma (want denk je toch eens in dat je gaat poepen tijdens de bevalling), ziekenhuisjasje aan, niets meer eten of drinken, baby krijgt automatisch antibiotica-gel in de oogjes, etc. (Geef toedat ik dit baseer op een paar verhalen van kennissen, dus misschien niet helemaal representatief.)
Dan heb ik liever wat minder 'zorgvuldigheid'.
Wat ik wel met jullie eens ben, is dat hulpverleners moeten proberen zoveel mogelijk aan te kondigen wat ze gaan doen en uit te leggen waarom.
maandag 21 februari 2011 om 10:43
quote:yette schreef op 21 februari 2011 @ 10:40:
Oh ja, daar kunnen ze wat van in de VS. Hou er rekening mee dat je in N Y op tijd in het ziekenhuis moet zijn, je moet namelijk voor elke medische handeling hele boekwerken tegen claims ondertekenen. Ben je wel ff mee zoet.Ze zal heus wel op tijd daar zijn, want na week X (wat was het 32, 34) mag je niet meer vliegen.
Oh ja, daar kunnen ze wat van in de VS. Hou er rekening mee dat je in N Y op tijd in het ziekenhuis moet zijn, je moet namelijk voor elke medische handeling hele boekwerken tegen claims ondertekenen. Ben je wel ff mee zoet.Ze zal heus wel op tijd daar zijn, want na week X (wat was het 32, 34) mag je niet meer vliegen.
maandag 21 februari 2011 om 10:45
quote:Mac123 schreef op 21 februari 2011 @ 07:50:
Waarom willen ze toch die placenta laten zien? Ik kreeg hem ook zo voor me als een spinnenweb. Ik had ook heel goed zonder gekund.
Ja, raar he. Alsof mij dat iets zei?! Ik snapte het ook niet zo goed. Lag daar hartstikke groggy en dood- en doomoe (spoedkeizersnede, dus was allang blij dat zoon eruit was, hoe maakte me niet zoveel meer uit) en dan krijg je zo'n leuk metalen bakje voor je neus met een opgewekte arts-assistent: 'Kijk mevrouw, hier is de placenta'....
Uh? Ja....leuk?!
Waarom willen ze toch die placenta laten zien? Ik kreeg hem ook zo voor me als een spinnenweb. Ik had ook heel goed zonder gekund.
Ja, raar he. Alsof mij dat iets zei?! Ik snapte het ook niet zo goed. Lag daar hartstikke groggy en dood- en doomoe (spoedkeizersnede, dus was allang blij dat zoon eruit was, hoe maakte me niet zoveel meer uit) en dan krijg je zo'n leuk metalen bakje voor je neus met een opgewekte arts-assistent: 'Kijk mevrouw, hier is de placenta'....
Uh? Ja....leuk?!
maandag 21 februari 2011 om 10:46
quote:Lariba schreef op 21 februari 2011 @ 10:43:
[...]
Ja, want in de VS heb je lekker veel inspraak .
Bij binnenkomst klysma (want denk je toch eens in dat je gaat poepen tijdens de bevalling), ziekenhuisjasje aan, niets meer eten of drinken, baby krijgt automatisch antibiotica-gel in de oogjes, etc. (Geef toedat ik dit baseer op een paar verhalen van kennissen, dus misschien niet helemaal representatief.)
Dan heb ik liever wat minder 'zorgvuldigheid'.
Wat ik wel met jullie eens ben, is dat hulpverleners moeten proberen zoveel mogelijk aan te kondigen wat ze gaan doen en uit te leggen waarom.oh man, ik zag eens een aflevering van 'I didn't know I was pregnant'. En vrouw was dus thuis bevallen en daarna werd de baby meteen naar ziekenhuis gebracht. Logisch dacht ik nog, kind moet nagekeken worden omdat het een complete verrassing was. Maar nee, de reden was omdat het kind in een 'niet-steriele omgeving' geboren was.
[...]
Ja, want in de VS heb je lekker veel inspraak .
Bij binnenkomst klysma (want denk je toch eens in dat je gaat poepen tijdens de bevalling), ziekenhuisjasje aan, niets meer eten of drinken, baby krijgt automatisch antibiotica-gel in de oogjes, etc. (Geef toedat ik dit baseer op een paar verhalen van kennissen, dus misschien niet helemaal representatief.)
Dan heb ik liever wat minder 'zorgvuldigheid'.
Wat ik wel met jullie eens ben, is dat hulpverleners moeten proberen zoveel mogelijk aan te kondigen wat ze gaan doen en uit te leggen waarom.oh man, ik zag eens een aflevering van 'I didn't know I was pregnant'. En vrouw was dus thuis bevallen en daarna werd de baby meteen naar ziekenhuis gebracht. Logisch dacht ik nog, kind moet nagekeken worden omdat het een complete verrassing was. Maar nee, de reden was omdat het kind in een 'niet-steriele omgeving' geboren was.
maandag 21 februari 2011 om 10:47
Ik vond mijn bevalling geweldig, toen ik klaar was dacht ik zelfs; kan ik geen draagmoeder worden als beroep?
Tot ik weken later een keer met buikgriep door de badkamer kroop en de visioenen van mijn bevalling weer terug kreeg. Het was helemaal niet leuk en het deed echt veel pijn, maar blijkbaar hadden die bevallingshormonen dat hele gebeuren gewist.
Maanden later, na het wegbranden van het littekenweefsel van de knip, het herstel van een (nog pijnlijker dan de hele bevalling) anale fissuur doordat de hele boel uit verband was en fysiotherapie voor een te strakke bekkenbodem kon ik eindelijk weer een beetje sex hebben en nu ga ik bij een eventuele volgende toch echt vragen om een keizersnee. Kan me namelijk niet voorstellen dat die net zoveel schade aanricht als gewone bevallong met knip.
Tot ik weken later een keer met buikgriep door de badkamer kroop en de visioenen van mijn bevalling weer terug kreeg. Het was helemaal niet leuk en het deed echt veel pijn, maar blijkbaar hadden die bevallingshormonen dat hele gebeuren gewist.
Maanden later, na het wegbranden van het littekenweefsel van de knip, het herstel van een (nog pijnlijker dan de hele bevalling) anale fissuur doordat de hele boel uit verband was en fysiotherapie voor een te strakke bekkenbodem kon ik eindelijk weer een beetje sex hebben en nu ga ik bij een eventuele volgende toch echt vragen om een keizersnee. Kan me namelijk niet voorstellen dat die net zoveel schade aanricht als gewone bevallong met knip.
