Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
zondag 23 oktober 2011 om 00:21
Nou Gamuza
Dat is precies wat ik bij de nacontrole tegen de gyneacoloog zei
die zei als eerste zooooooooo hoe is het met de babyyyyyy?
Ik in een grafstemming... de baby? Kan je niet effe vragen hoe het met mij is.... had toen dus een ppd
Direct werd de hele wereld geallarmeerd haha, maar het heeft wel geholpen allemaal
Dat is precies wat ik bij de nacontrole tegen de gyneacoloog zei
die zei als eerste zooooooooo hoe is het met de babyyyyyy?
Ik in een grafstemming... de baby? Kan je niet effe vragen hoe het met mij is.... had toen dus een ppd
Direct werd de hele wereld geallarmeerd haha, maar het heeft wel geholpen allemaal
zondag 23 oktober 2011 om 07:48
quote:Gamuza schreef op 23 oktober 2011 @ 00:16:
Ik vond het zoooooo stom dat iedereen helemaal joelend boven de wieg hing, terwijl ik wilde schreeuwen "Zeg weten jullie wel wat er met MIJ gebeurd is?!"
Als je een gebroken been hebt, is iedereen vol aandacht en medelijden voor de patiënt en na een bevalling (minstens vier tien keer zo erg) is iedereen in jubelstemming, terwijl jij een traumatische ervaring hebt gehad...zo gruwelijk misplaats al die aandacht voor dat kind....grrrr.
(was gelukkig wel dol op mijn spruitje, hoor)Sinds ik bevallen ben vraag ik dus ook altijd eerst aan de moeder hoe het met haar gaat!!! Ik had echt hele voorspoedige bevallingen (1e 4 uur, 2e 2 uur en 10 min, geen knip of scheur), maar dan nog vond ik het een hele klus en daar wilde ik ook best graag over praten, die baby ligt er na 10 minuten ook nog wel.
Ik vond het zoooooo stom dat iedereen helemaal joelend boven de wieg hing, terwijl ik wilde schreeuwen "Zeg weten jullie wel wat er met MIJ gebeurd is?!"
Als je een gebroken been hebt, is iedereen vol aandacht en medelijden voor de patiënt en na een bevalling (minstens vier tien keer zo erg) is iedereen in jubelstemming, terwijl jij een traumatische ervaring hebt gehad...zo gruwelijk misplaats al die aandacht voor dat kind....grrrr.
(was gelukkig wel dol op mijn spruitje, hoor)Sinds ik bevallen ben vraag ik dus ook altijd eerst aan de moeder hoe het met haar gaat!!! Ik had echt hele voorspoedige bevallingen (1e 4 uur, 2e 2 uur en 10 min, geen knip of scheur), maar dan nog vond ik het een hele klus en daar wilde ik ook best graag over praten, die baby ligt er na 10 minuten ook nog wel.
zondag 23 oktober 2011 om 07:53
Nog een ervaring van na mijn bevalling die ik van te voren noooooit had kunnen bedenken.
Schoonmoeder kwam er tijdens de bv met haar neus bovenop zitten. Ik hield mezelf voor dat ze heus niet de hele tijd naar het drinken/mijn borst zat te kijken tot ze zei "hé het lijkt wel of ze aan deze kant veel hard zuigt dan aan de andere kant".........
Schoonmoeder kwam er tijdens de bv met haar neus bovenop zitten. Ik hield mezelf voor dat ze heus niet de hele tijd naar het drinken/mijn borst zat te kijken tot ze zei "hé het lijkt wel of ze aan deze kant veel hard zuigt dan aan de andere kant".........
zondag 23 oktober 2011 om 09:49
quote:brunetteparis schreef op 22 oktober 2011 @ 23:56:
Ik heb ook een intieme vraag, nu ikzelf (nog heel pril hoor, bijna 6 weken pas) zwanger ben.
Ben je voor altijd uitgerekt in je doos of trekt het weer bij zoals het was? Heb dit weleens aan mijn moeder gevraagd, die zegt dat alles weer helemaal strak wordt. Maar diezelfde moeder beweert dat ze nooit scheetjes laat, dus die geloof ik niet helemaal...
Ben nu erg krap en gebruik mini ob's, lijkt me rot als ik ineens een wijde grot heb.Het wordt niet meer hetzelfde nee. Maar dat wil niet zeggen dat het "minder" wordt als dat het was. Gewoon anders.
Ik heb ook een intieme vraag, nu ikzelf (nog heel pril hoor, bijna 6 weken pas) zwanger ben.
Ben je voor altijd uitgerekt in je doos of trekt het weer bij zoals het was? Heb dit weleens aan mijn moeder gevraagd, die zegt dat alles weer helemaal strak wordt. Maar diezelfde moeder beweert dat ze nooit scheetjes laat, dus die geloof ik niet helemaal...
Ben nu erg krap en gebruik mini ob's, lijkt me rot als ik ineens een wijde grot heb.Het wordt niet meer hetzelfde nee. Maar dat wil niet zeggen dat het "minder" wordt als dat het was. Gewoon anders.
zondag 23 oktober 2011 om 11:30
Uiteindelijk ben je niet hetzelfde en verandert er een hoop
Maar er is hoop haha na een flinke depressie 4 jaar geleden ben ik nu weer zwanger van de derde
In het begin voelde ik me down toen wist ik het nog niet hoor!
Nu ik het weet en al 14 weken zwanger ben, geniet ik echt wel
Tuurlijk blijf ik bang dat ik weer depressief word en alles weer niet trek
Maar ik weet dat het goed gaat komen!
Maar er is hoop haha na een flinke depressie 4 jaar geleden ben ik nu weer zwanger van de derde
In het begin voelde ik me down toen wist ik het nog niet hoor!
Nu ik het weet en al 14 weken zwanger ben, geniet ik echt wel
Tuurlijk blijf ik bang dat ik weer depressief word en alles weer niet trek
Maar ik weet dat het goed gaat komen!
zondag 23 oktober 2011 om 12:09
quote:es1450 schreef op 22 oktober 2011 @ 20:16:
Oh, tips en adviezen zijn van harte welkom, maar ik heb dit gevoel natuurlijk ook alwel met mijn man, kraamzorg, verloskundige etc. gedeeld, maar ook zij kunnen de tijd niet terugdraaien voor mij.
Ik herken je verhaal heel erg. Ik heb ook veel meer moeite gehad met mijn emoties dan met de pijn. Ik kon het pas ongeveer een dikke maand na de bevalling (zoontje is nu 7 weken) een plekje geven en gaan genieten. Het hielp mij erg dat mijn man uiteindelijk tot in detail vertelde wat er was gebeurd en tekende waar wat gebeurde in het ziekenhuis, en ook hoe het voor hem was. Het hielp ook dat de meiden van zwangerschapsgym hun verhaal vertelden en dat ik ook bij hen mijn ei kwijt kon een uiteindelijk heeft de gynaecologe tijdens de nacontrole ook nog precies verteld wat er was gebeurd.
Eerder hebben de kraamverzorgster, verloskundige en verpleegkundigen (want keizersnee) dat ook wel geprobeerd maar toen was ik er nog niet klaar voor denk ik.
Het hielp mij dus erg om mijn verhaal te vertellen maar ook om de versies van de mensen om mij heen te horen. Het klinkt cliche maar het helpt dus echt om er over te praten.
Oh, tips en adviezen zijn van harte welkom, maar ik heb dit gevoel natuurlijk ook alwel met mijn man, kraamzorg, verloskundige etc. gedeeld, maar ook zij kunnen de tijd niet terugdraaien voor mij.
Ik herken je verhaal heel erg. Ik heb ook veel meer moeite gehad met mijn emoties dan met de pijn. Ik kon het pas ongeveer een dikke maand na de bevalling (zoontje is nu 7 weken) een plekje geven en gaan genieten. Het hielp mij erg dat mijn man uiteindelijk tot in detail vertelde wat er was gebeurd en tekende waar wat gebeurde in het ziekenhuis, en ook hoe het voor hem was. Het hielp ook dat de meiden van zwangerschapsgym hun verhaal vertelden en dat ik ook bij hen mijn ei kwijt kon een uiteindelijk heeft de gynaecologe tijdens de nacontrole ook nog precies verteld wat er was gebeurd.
Eerder hebben de kraamverzorgster, verloskundige en verpleegkundigen (want keizersnee) dat ook wel geprobeerd maar toen was ik er nog niet klaar voor denk ik.
Het hielp mij dus erg om mijn verhaal te vertellen maar ook om de versies van de mensen om mij heen te horen. Het klinkt cliche maar het helpt dus echt om er over te praten.
zondag 23 oktober 2011 om 16:21
Bedankt voor jullie reacties op mijn verhaal. Heel lief. Vlinder jij ook nog gefeliciteerd met je baby. Bij jou is het ook nog alles redelijk vers.
Vandaag nog veel gehuild en gepraat, heb nu wel het gevoel dat het langzaamaan begint te zakken. Vooral ook omdat ik een paar details met de verloskundige besproken heb die ik echt niet wist en man ook niet echt meegekregen had. O.a. dat het op het einde niet helemaal meer goed ging met de hartslag van de baby en zij daarom er alles aan deden de baby snel geboren te laten worden. Als dat niet zo was geweest dan hadden zij mij nog iets meer mijn gang laten gaan ipv dat de regie over het meepersen helemaal overgenomen werd. Ik had bijvoorbeeld nog helemaal niet echt heel sterke persweeën maar werd continue aangespoort door te blijven persen en er werd ook hard op mijn buik geduwd. Nu snap ik wat beter waarom dat was.
Nu net was de verloskundige er trouwens voor het laatst maar waarschijnlijk ga ik over een paar weken toch nog een afspraak maken om nog weer wat dingen te vragen en het echt goed af te sluiten. Dat is wel een goede tip het eerst nog wat te laten bezinken omdat ik nu nog helemaal niet weet hoe ik er over een paar weken over denk.
Vandaag nog veel gehuild en gepraat, heb nu wel het gevoel dat het langzaamaan begint te zakken. Vooral ook omdat ik een paar details met de verloskundige besproken heb die ik echt niet wist en man ook niet echt meegekregen had. O.a. dat het op het einde niet helemaal meer goed ging met de hartslag van de baby en zij daarom er alles aan deden de baby snel geboren te laten worden. Als dat niet zo was geweest dan hadden zij mij nog iets meer mijn gang laten gaan ipv dat de regie over het meepersen helemaal overgenomen werd. Ik had bijvoorbeeld nog helemaal niet echt heel sterke persweeën maar werd continue aangespoort door te blijven persen en er werd ook hard op mijn buik geduwd. Nu snap ik wat beter waarom dat was.
Nu net was de verloskundige er trouwens voor het laatst maar waarschijnlijk ga ik over een paar weken toch nog een afspraak maken om nog weer wat dingen te vragen en het echt goed af te sluiten. Dat is wel een goede tip het eerst nog wat te laten bezinken omdat ik nu nog helemaal niet weet hoe ik er over een paar weken over denk.
zondag 23 oktober 2011 om 23:57
maandag 24 oktober 2011 om 14:28
@ Es je verhaal is heel herkenbaar, ik heb door een hele ernstige nabloeding 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Omdat ik te zwak was, en overal draadjes had hangen, zijn de eerste dagen volledig aan me voorbij gegaan. Ik ben daar weken verdrietig over geweest, maar inmiddels ben ik erover heen gegroeid. Mijn zoon is nu bijna 11 maanden, nog steeds vind ik het weleens vervelend, maar er staat nu zoveel andere tijd tegenover, dat het een beetje is weggezakt. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen.
maandag 24 oktober 2011 om 15:00
@Es (en anderen misschien)
Heel herkenbaar, dat je je niet veel herinnert. had ik ook, door medicijnen en complicaties en dat vond ik heel moeilijk. Ik heb uiteindelijk nog een afspraak gemaakt (ik geloof 5 mnd later) met de gyn en heb de bevalling/ziekenhuistijd uitgebreid doorgesproken met haar. Daarna mijn dossier meegekregen. Dat was heel fijn. Daar stond van uur tot uur in wat er gebeurd was, bijv. ' 14 uur mevrouw wil graag haar kindje zien' etc. Zoiets was voor mij erg waardevol omdat ik me dat echt niet herinner. Ook een soort bewijs dat ik mijn kind blijkbaar nogwel enigszins interessant vond ondanks mijn conditie
Als je last houdt hiervan zou ik zeker nog een nieuwe afspraak maken, hoort gewoon bij nazorg hoor.
Heel herkenbaar, dat je je niet veel herinnert. had ik ook, door medicijnen en complicaties en dat vond ik heel moeilijk. Ik heb uiteindelijk nog een afspraak gemaakt (ik geloof 5 mnd later) met de gyn en heb de bevalling/ziekenhuistijd uitgebreid doorgesproken met haar. Daarna mijn dossier meegekregen. Dat was heel fijn. Daar stond van uur tot uur in wat er gebeurd was, bijv. ' 14 uur mevrouw wil graag haar kindje zien' etc. Zoiets was voor mij erg waardevol omdat ik me dat echt niet herinner. Ook een soort bewijs dat ik mijn kind blijkbaar nogwel enigszins interessant vond ondanks mijn conditie
Als je last houdt hiervan zou ik zeker nog een nieuwe afspraak maken, hoort gewoon bij nazorg hoor.
maandag 24 oktober 2011 om 18:27
Bedankt georgette, noodles en kaetje!
Nouja er zijn ook ergere dingen natuurlijk, maar ik ben pas 22 en ach, lijkt me zo gek als het anders wordt!
Bedankt voor de antwoorden iig!
Ik heb nog een vraagje aan alle (aanstaande) moeders: Het is mij heel onduidelijk hoe ik uitreken hoelang ik nou zwanger ben. Begreep dat je 2 weken 'kado' krijgt. Als ik tel vanaf laatste menstruatie ben ik vandaag 6 weken zwanger( daar ging ik ook van uit). Maar dat betekent dat je er 2 daarvan al niet zwanger bent. Hoe zit het dan met de 'veiligere' zone van 12 weken? Moet ik nu dan nog 6 weken of toch 8 weken?
Hopelijk begrijpen jullie mijn vage vraagstelling...
Nouja er zijn ook ergere dingen natuurlijk, maar ik ben pas 22 en ach, lijkt me zo gek als het anders wordt!
Bedankt voor de antwoorden iig!
Ik heb nog een vraagje aan alle (aanstaande) moeders: Het is mij heel onduidelijk hoe ik uitreken hoelang ik nou zwanger ben. Begreep dat je 2 weken 'kado' krijgt. Als ik tel vanaf laatste menstruatie ben ik vandaag 6 weken zwanger( daar ging ik ook van uit). Maar dat betekent dat je er 2 daarvan al niet zwanger bent. Hoe zit het dan met de 'veiligere' zone van 12 weken? Moet ik nu dan nog 6 weken of toch 8 weken?
Hopelijk begrijpen jullie mijn vage vraagstelling...
maandag 24 oktober 2011 om 18:48
Brunetteparis, je moet dan nog zes weken. Die twee weken tellen ze vanaf nu altijd mee. Dus als ze zeggen dat je met 40 weken uitgerekend bent zitten die 2 weken daar ook al bij.
Gefeliciteerd trouwens! Wanneer heb je je eerste echo? Als je bijvoorbeeld rond 10 weken een echo hebt en alles is goed dan is de kans dat het "mis gaat" ook nog maar heel klein hoor! Die magische grens van 12 weken is nog wat ouder, uit de tijd dat er weinig of zelfs geen echo's gedaan werden.
Wanneer ben je uitgerekend? Misschien vind je het leuk om mee te schrijven op een maandtopic. Daar schrijven ook andere aanstaande moeders die in dezelfde maand zijn uitgerekend.
En ken je de site www.babybytes.nl ? Daar kan je van week tot week lezen hoe het met je zwangerschap gaat, met foto's er bij. Vind ik altijd wel leuk om even te kijken als er weer een week om is. En er is ook een gedeelte waar mensen foto's van hun babykamer kunnen laten zien. Heerlijk om bij andere mensen binnen te gluren en soms kom je op leuke ideeën.
Gefeliciteerd trouwens! Wanneer heb je je eerste echo? Als je bijvoorbeeld rond 10 weken een echo hebt en alles is goed dan is de kans dat het "mis gaat" ook nog maar heel klein hoor! Die magische grens van 12 weken is nog wat ouder, uit de tijd dat er weinig of zelfs geen echo's gedaan werden.
Wanneer ben je uitgerekend? Misschien vind je het leuk om mee te schrijven op een maandtopic. Daar schrijven ook andere aanstaande moeders die in dezelfde maand zijn uitgerekend.
En ken je de site www.babybytes.nl ? Daar kan je van week tot week lezen hoe het met je zwangerschap gaat, met foto's er bij. Vind ik altijd wel leuk om even te kijken als er weer een week om is. En er is ook een gedeelte waar mensen foto's van hun babykamer kunnen laten zien. Heerlijk om bij andere mensen binnen te gluren en soms kom je op leuke ideeën.
maandag 24 oktober 2011 om 18:55
Hoi kaetje, bedankt!
Ik weet nog niet wanneer ik mijn eerste echo heb.
Ik kwam er vorige week pas achter dat ik zwanger was.
Ik maakte me erg veel zorgen want ik had alcohol gedronken en geen foliumzuur geslikt e.d.
Gelukkig at ik wel al superveel fruit en sliep ik veel.
Ik ben als de wiedeweer zwangerschapsvitamines gaan halen en leef nu zo gezond mogelijk.
Donderdag heb ik een afspraak bij de huisarts, dan kan ik wellicht via hem aan een goede vlk komen in de buurt.
En ook ter geruststelling. Heb geen bloedingen etc gehad, maar wel steeds kramp in mijn onderbuik. Maar lees dat wel vaker, dus hopelijk heeft dat niets naars te betekenen!
Ik ben overbezorgd denk ik
Werd nog ziek met koorts ook, gelukkig is dat nu redelijk onder controle.
Ik heb zelfs liever geen seks, stom he. Ik wil de boel lekker met rust laten, haha! Maar daar trapt de man niet in
Bedankt voor je info en je belangstelling x
Ik weet nog niet wanneer ik mijn eerste echo heb.
Ik kwam er vorige week pas achter dat ik zwanger was.
Ik maakte me erg veel zorgen want ik had alcohol gedronken en geen foliumzuur geslikt e.d.
Gelukkig at ik wel al superveel fruit en sliep ik veel.
Ik ben als de wiedeweer zwangerschapsvitamines gaan halen en leef nu zo gezond mogelijk.
Donderdag heb ik een afspraak bij de huisarts, dan kan ik wellicht via hem aan een goede vlk komen in de buurt.
En ook ter geruststelling. Heb geen bloedingen etc gehad, maar wel steeds kramp in mijn onderbuik. Maar lees dat wel vaker, dus hopelijk heeft dat niets naars te betekenen!
Ik ben overbezorgd denk ik
Werd nog ziek met koorts ook, gelukkig is dat nu redelijk onder controle.Ik heb zelfs liever geen seks, stom he. Ik wil de boel lekker met rust laten, haha! Maar daar trapt de man niet in
Bedankt voor je info en je belangstelling x
maandag 24 oktober 2011 om 19:28
Joh, je hoeft je echt niet druk te maken om het drinken hoor. Ik kwam er deze keer pas achter dat ik zwanger was toen ik al bijna 10 weken was. Wat je gegeten/gedronken hebt kan je toch niet meer terugnemen en in het begin komt er nog niets bij je kindje want dan is er nog geen navelstreng. En dat je nu vitamines bent gaan slikken is goed. Je kan er niets aan doen dat je niet eerder begonnen bent.
De huisarts kan niet veel voor je doen verder hoor, verwacht er niet te veel van. In principe kan je ook gewoon zelf een verloskundige bellen en daar een afspraak maken.
Krampen ed. horen er inderdaad ook bij. Daarom is het ook zo fijn om op een maandtopic mee te schrijven, daar maakt iedereen hetzelfde mee en vind je veel herkenning.
Hopelijk heb je een heel fijne zwangerschap met een heel mooi kindje als eindresultaat.
De huisarts kan niet veel voor je doen verder hoor, verwacht er niet te veel van. In principe kan je ook gewoon zelf een verloskundige bellen en daar een afspraak maken.
Krampen ed. horen er inderdaad ook bij. Daarom is het ook zo fijn om op een maandtopic mee te schrijven, daar maakt iedereen hetzelfde mee en vind je veel herkenning.
Hopelijk heb je een heel fijne zwangerschap met een heel mooi kindje als eindresultaat.
dinsdag 25 oktober 2011 om 03:35
Gefeliciteerd Brunetteparis!
Ik wilde zelf niet met een maandtopic meeschrijven maar ik had wel veel aan de zwangerschapscursus. Je moet je niet al te veel voorstellen van de info die je er krijgt, 99% ervan weet je waarschijnlijk al door bladen/internet, maar ik vond het wel heel fijn om medestanders irl te hebben.
Mijn huisarts heb ik niet op de hoogte gesteld dat ik zwanger was en ook niet van de geboorte, en nu na 7 weken weet ie nog steeds van niets.... Moet eerlijk zeggen dat ik het nu ook wel een beetje raar vind om dat nu nog tegen 'm te zeggen. Ik heb 'm al jaren niet gesproken. Toch maar eens bellen, ofzo....
Ik wilde zelf niet met een maandtopic meeschrijven maar ik had wel veel aan de zwangerschapscursus. Je moet je niet al te veel voorstellen van de info die je er krijgt, 99% ervan weet je waarschijnlijk al door bladen/internet, maar ik vond het wel heel fijn om medestanders irl te hebben.
Mijn huisarts heb ik niet op de hoogte gesteld dat ik zwanger was en ook niet van de geboorte, en nu na 7 weken weet ie nog steeds van niets.... Moet eerlijk zeggen dat ik het nu ook wel een beetje raar vind om dat nu nog tegen 'm te zeggen. Ik heb 'm al jaren niet gesproken. Toch maar eens bellen, ofzo....
dinsdag 25 oktober 2011 om 04:36
dinsdag 25 oktober 2011 om 05:33
dinsdag 25 oktober 2011 om 09:43
dinsdag 25 oktober 2011 om 10:25
quote:mamaria schreef op 25 oktober 2011 @ 05:33:
Ik krijg nog steeds de kriebels als ik een boterham met iets stevige appelstroop smeer. Lijkt wel wat op de stolsels die ik met douchen verloor Gelukkig geen stolsels ter grootte van een sinaasappel, maar toch moet ik er altijd weer even aan terugdenken *ril*
Bah... Ik vond appelstroop lekker. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Heeft ook een beetje een ijzer smaak, net als bloed
Leuk om deze verhalen te lezen. Ik heb echt een enorme kinderwens en zelfs deze verhalen doen mij niet van gedachten veranderen. Lijkt erop dat ik er klaar voor ben.
Ik krijg nog steeds de kriebels als ik een boterham met iets stevige appelstroop smeer. Lijkt wel wat op de stolsels die ik met douchen verloor Gelukkig geen stolsels ter grootte van een sinaasappel, maar toch moet ik er altijd weer even aan terugdenken *ril*
Bah... Ik vond appelstroop lekker. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Heeft ook een beetje een ijzer smaak, net als bloed
Leuk om deze verhalen te lezen. Ik heb echt een enorme kinderwens en zelfs deze verhalen doen mij niet van gedachten veranderen. Lijkt erop dat ik er klaar voor ben.
zondag 30 oktober 2011 om 18:31
quote:italiagirl schreef op 25 oktober 2011 @ 10:25:
[...]
Bah... Ik vond appelstroop lekker. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Heeft ook een beetje een ijzer smaak, net als bloed
Leuk om deze verhalen te lezen. Ik heb echt een enorme kinderwens en zelfs deze verhalen doen mij niet van gedachten veranderen. Lijkt erop dat ik er klaar voor ben.
Ha Italiagirl,
Ik zag je ook al op het topic over meiden met een kinderwens. Hier hetzelfde hoor! Met een lach en soms vol afschuw alle verhalen gelezen, maar nog steeds niet van mijn sterke kinderwens af!!
Sta er wel van te kijken dat er blijkbaar zo veel horror bij komt kijken als je pech hebt. En toch hoor je hier nooit iemand over!! Maar ja, aan de andere kant ook wel weer te begrijpen dat je niet tegen iedereen wilt beginnen over waar het scheurde en wat er allemaal mee kwam hihi
Aan alle moeders: respect! Ik hoop me snel bij jullie te mogen voegen.
[...]
Bah... Ik vond appelstroop lekker. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Heeft ook een beetje een ijzer smaak, net als bloed
Leuk om deze verhalen te lezen. Ik heb echt een enorme kinderwens en zelfs deze verhalen doen mij niet van gedachten veranderen. Lijkt erop dat ik er klaar voor ben.
Ha Italiagirl,
Ik zag je ook al op het topic over meiden met een kinderwens. Hier hetzelfde hoor! Met een lach en soms vol afschuw alle verhalen gelezen, maar nog steeds niet van mijn sterke kinderwens af!!
Sta er wel van te kijken dat er blijkbaar zo veel horror bij komt kijken als je pech hebt. En toch hoor je hier nooit iemand over!! Maar ja, aan de andere kant ook wel weer te begrijpen dat je niet tegen iedereen wilt beginnen over waar het scheurde en wat er allemaal mee kwam hihi
Aan alle moeders: respect! Ik hoop me snel bij jullie te mogen voegen.
