:duckie: topic nummer 12!

Hadden we eerst alleen een snachts huilend kind, nu zijn we ook weer voor het eerst sinds weken savonds al weer anderhalf uur bezig met die stomme slaaptraining. Ik haat deze methode, maar alle anderen hebben zich vorige keer al bewezen niet te werken. Kan wel janken, ik word er zo naar van. Ik wil zelf ook slapen, want vannacht zijn we natuurlijk ook weer de pineut. Rare man begint er fysiek aan onderdoor te gaan, want die komt vaak niet meer in slaap als hij snachts wakker wordt. Maar we kunnen ook niet de een de ene nacht de ander de andere doen, want het gehuil gaat het hele huis door, dus de ander wordt sowieso wakker. Bahbahbah...



We gaan je angtip morgen uitproberen joda, thnx. Zullen hem maar niet nu op de gang zetten haha! (als een boer met kiespijn deze haha...) we zijn eigenlijk de hele dag bezig met opvoeden de laatste tijd en dat is echt niet leuk.

Precies zoals joda omschrijft doe ik het ook. Alleen moet lilydr vaak niet huilen (soms juist lachen.....). Ik zet hem even op de trap met de mededeling dat hij niet mag slaan/bijten/gooien/ afpakken. Ik laat hem kort zitten (is ook nog klein) en haal hem daarna op met kort: klaar met gooien bla bla. Dan mag ... weer naar de kamer.....,



Heb sinds vanmorgen steeds kramp in mijn bil.....grrrr



En ben verslaafd aan nieuw spel; candy crush.....



Oh ja...heb maar liefst 2 dozen ingepakt...hoera!

@raar

Lastig hoor, wat joda zegt lijkt me inderdaad wel goed..

Als ik die nanny weleens op tv zie is het gewoon consequent zijn, het lijkt zo makkelijk maar dat zal het vast niet zijn.

Daar zag ik ook voorbij komen, aantal minuten naar de leeftijd, 1 jaar is 1 minuut.....

Het is vast een fase..

Vanmiddag een vriendin van me op visite met haar meid van 2,5, pff die had me opeens een driftbui...

Verder lief meisje hoor maar die liet ff goed zien dat ze het er niet mee eens was.. Pff geduld hoop ik op te bouwen voor als ik zoiets straks ga krijgen..



Chocboy ontzettend kast van z'n tanden, niet willen slapen vandaag en vanavond na veel heen en weer geloop uiteindelijk maar een zetpil gegeven. Kort daarna gelukkig in slaap.

Z'n tandvlees staat op knappen, had er spul opgedaan maar meneertje is ook nog eens erg verkouden dus gaat dubbelop, zielig hoor.

Ik ga nu proberen te slapen, afgelopen nacht daardoor ook weinig slaap gehad en door mijn verhaal op H hoop ik dat ik wel een beetje fatsoenlijk kan slapen :-/

Nee ja, nuchter gezien heb je gelijk over het gelukkig zijn en grenzen ontdekken. Maar zo voelt het niet. Hij lac veel minder dan vroeger, hij kijkt vaak nukkig en boos, hij lijkt teleurgesteld en misschien is het allemaal het uiten van zijn grenzen zoeken, maar het zo voelt het niet. En op de creche is hij vrolijk en lief. Maar thuis is hij niet vrolijk. Dan denkik dus dat het door mijkomt.



Ik raak er ook erg gefrustreerd van en ik ben bang dat het voor miniraar ook niet goed is al die stress en ze daarom niet goed groeit.

@raar

Pff klinkt echt niet leuk! Hopelijk gaat het snel weer anders,, proberen vol te houden......

Arme raar+raarman. Ik heb zooooo met jullie te doen. Ik kan niet meer dan goede tips proberen te geven......zucht....



Kan raarjong een keertje logeren, even bijtanken?



Probeer echt bij 1 methode te blijven. Verder kan ik nog bedenken: praten jullie met hem over de nieuwe baby? Helpt hij met wasjes draaien? Heeft hij een babypop? Boekjes. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet echt geloof dat een jong kind daar 'last' van kan hebben maar he.....ik ben over te halen



Ik vertel jodaatje de hele dag wat we gaan doen, van jong af aan al. Zo denk ik dat ze de wereld beter snapt....ofzo. Mmmm blijkbaar geloof ik toch dat kindjes onderbewust.....a whatever! Als het maar helpt!



Vertel hem wat er speelt in zijn leventje en in die van jullie. Wie weet.....

Knuffel voor jou raar......

Zo te lezen gieren jouw hormonen door je lijf raar! Proberen te relativeren is lastig....... kan rare zoon een nachtje logeren aankomend weekend? Jullie even door slapen en even afstand van deze spiraal?

quote:therealraarmaarwaar schreef op 26 februari 2013 @ 21:57:

Nee ja, nuchter gezien heb je gelijk over het gelukkig zijn en grenzen ontdekken. Maar zo voelt het niet. Hij lac veel minder dan vroeger, hij kijkt vaak nukkig en boos, hij lijkt teleurgesteld en misschien is het allemaal het uiten van zijn grenzen zoeken, maar het zo voelt het niet. En op de creche is hij vrolijk en lief. Maar thuis is hij niet vrolijk. Dan denkik dus dat het door mijkomt.



Ik raak er ook erg gefrustreerd van en ik ben bang dat het voor miniraar ook niet goed is al die stress en ze daarom niet goed groeit.Stop met denken dat het door jou komt!

Joh, we kletsen ons zot tegen hem. Over alles wat wij hebbengedaan, wat hij heeft gedaan, wat we gaan doen, wie we gaan zien. We vragen vaak aan hem waar de baby is, hij geeft ook kusjes aan mijn buik. Hij helpt wel de was doen, maar de babywas doe ik maar een keer hoor



Lief dat jullie meedenken, meer kan ook niet. Rare man is vorige keer dat het slapen moeilijk ging in juni naar het cb gegaan. Daar vroeen ze alleen maar of hij wel vaak genoeg met rare zoon alleen tijd had. Daar had hij dus niets aan. Dan voel je je zo alleen in het gedoe. Gelukkig heb ik jullie nog.

Denken hetzelfde joda!

Wat betreft het betrekken bij, is lastig op deze leeftijd. Ik kon lilykl veel meer betrekken bij de zwangerschap van likydr dan dat ik likydr nu kan betrekken bij deze zwangerschap. Lilykl was toen 2,5. Lilydr is nu 22 mnd. Scheelt toch wel veel. Heb wel allerlei boekjes en een jongetjes babyborn, maar het komt hier ook nog niet echt aan. Lilykl is met zijn bijna 5 jaar nu wel heel betrokken, zo leuk!

Oke, misschien klets je wel teveel tegen hem



Het is gewoon klote!



Maar het gng goed toch? En nu neens niet. Kan je terugdenken of er iets verandert is? Andere juf? Kamertje verandert? Nieuwe schoenen? Bed verplaatst? .....iets....

Maar ik wil niet dat hij gaat logeren, want dan moet hij naar mijn schoonouders en dat vind ik niet fijn. Ook niet goed voor mijn ormonen.



Hij huilt nog steeds. Ik heb een hekel aan mensen die zeggen dat ze hun kind niet laten huilen.

Ik zit ier ook een potje mee te janken.

Voor een pop is hij te jong, hij gooit ook gewoon met knuffels, dus het besef dat hij er voor oet zorgen ofzo is er niet. Hij is op de creche wel heel lief voor de jongste babies, dat is fijn.

Er is heel veel veranderd sinds november:

- begin november een weekendje weg

- eind november waterpokken

- half december een weekendje weg

- alle feestdagen tussendoor

- eind december papa en mama twee wken thuis, geen creche

- eind januari nieuwe kamer

En zo lang al op en af problemen.



Maar sinds nieuwe kamer is het wel een aantal nachten goedgeaan en is er verder noets verander en hadden we hoop dat het weer goed kwam. Sinds drie weken is het pet en het wordt steeds erger, al zijn we nog zo duidelijk.

Dikke knuffel raar en hopelijk gaat hij straks lekker slapen.

Dat is al fijn raar! Lilydr is niet altijd even lief voor de kleintjes, al bedoeld hij het wel goed.....maar over 2 mnd gaat hij naar de peutergroep en is hij dus weer de kleinste.....

Ook raar: tot voeige week "las" hij boekjes, heel leif en rustig damen in de stoel voor het slapen gaan. Nu wil hij alleen nog maar de blz omslaan en wordt boos als de blz niet plat blijft liggen. En dan heen en terug door het boek heen. En boos worden als het boek op een gegeven momentuit is. Totaal over de rooie...



Zit wel door te zaniken he... Ben niet zo gezellig.

Hoe is het raar?

Pff Raar, het is heftig zo! Nelledr was de afgelopen maanden ook echt verschrikkelijk, sinds een kleine 2 week is hij weer 'normaal'. Hier begon het ergens in september toen ik vrijwel niks meer met hem kon doen omdat ik formaat zeekoe was en amper wat kon. Heb ook heel erg het gevoel gehad dat ik hem enorm tekort heb gedaan. Niet gehoorzamen, gillen als een gillende keukenmeid en ook bij Ieder slaapje gillen, niks hielp. Op een gegeven moment hebben we hem maar gewoon een uur laten gillen. Nu we een boekje met hem lezen gaat hij zonder mokken slapen. Toen had hij ineens een broertje... Het werd nog veeeel erger! Ongehoorzaam en zich er niks van aantrekken, soms echt recht in mijn gezicht uitlachen en dan kwam pappa thuis en was hij ineens een zonnetje. Heb het idee dat hij veel heeft moeten doorstaan de afgelopen maanden.

1 mama hoogzwanger en niks meer kunnen doen, dus veel binnen

2 nog niet kunnen lopen, wel willen, uiteindelijk wel gelukt.

3 ineens een broertje

4 mama die ineens een week niet thuis was maar wel met een ander kindje in het zkh lag, ook niet kunnen knuffelen en veel met papa.

5 papa 2 weken thuis

6 hondje erbij

7 autobotsing gemaakt

En ook een mega springetje denk ik. Hij begrijpt vrijwel alles wat we aan hem vragen, hij kan ineens echte duidelijke zinnen van tenminste 4 woorden maken. Hij vindt mij eindelijk weer enorm lief, krijg na maanden weer spontaan een kusje of knuffeltje van hem. Hij is zo veeeeeeel leuker. Het heeft hier 6 maanden geduurd Raar. Hoop dat je ook snel Rarezoon weer terug hebt! Weet echt zo hoe je je moet voelen,



Hier dus alles weer gezellig. Nellemini is zo'n beer vergeleken bij Nelledr! Ze zitten nu beide in luiermaatje 4! Het is zo'n vrolijk, gezellig ventje. Vind het zo bijzonder dat ze nu al zo verschillend zijn. Meneer slaapt nog steeds niet door, nou ja hij slaapt wel een lange ruk maar komt iedere nacht standaard rond 5 uur. En vervolgens pas rond 10:30 uur. Wel grappig, je neemt toch een houvast aan je eerste, ik ging er wel vanuit dat Nellemini ook wel ergens rond de 8 wkn door zou slapen (23-7 uur) net als Nelledr, maar nee, meneer is nu 16 wkn. Hij zit wel sinds deze week op 4 voedingen overdag en 1 's nachts. Wel fijn, kan ik wat langer de deur uit.



Onze auto is total loss verklaart, moeten nu nog wachten op geld van de verzekering en zijn nu dus opzoek naar een nieuwe. We willen weer een automaat, kan ik ook weer gaan rijden. (Koppelen ging/ gaat niet: been dat uitvalt en veel pijn)



Ik ga 1 a 2x per week naar de fysio nu. Heb vooral weer meer pijn nu omdat ik ook meer doe, maar volgens de fysio wordt dit beter, dus daar gaan we dan maar vanuit. Ons eerste doel is van de krukken af. Ik loop (lees: waggel) nu dus kleine stukjes zonder mijn krukken. Als ik naar de winkels loop neem ik ze mee, als het dan niet meer gaat pak ik ze erbij.



Ons hondje moet nog veel uit maar het is van 12x per dag naar zo'n 7x nu. Heel af en toe heeft ze nog een klein ongelukje, maar mag niet klagen, ze heeft het aardig door. Nelledr gaat nu ook niet meer huilen als ik boos wordt op haar. Vet zielig, hij dacht iedere keer dat ik boos werd op hem. Hij duwt haar nu ook gewoon weg als hij iets niet wilt. Vandaag bij de dierenarts haar laatste prikken gehad en ze weegt nu evenveel als Nelledr maar de dierenarts vond haar wel wat mager. Dus nu wat vaker over de dag voeden en iets meer en dan komt het helemaal goed.



Nou lang verhaal, maar nu had ik eventjes tijd. Ik lees wel gezellig mee wanneer ik er tijd voor heb hoor!

raar. Wat klinkt t heftig, zwaar slopend deze fase van rare zoon! Niet slapen sloopt je, arme jullie. En natuurlijk wordt t door je hormonen allemaal nog eens versterkt. Jammer dat t niet goed voelt als hij bij je schoonouders gaat logeren.. Denk ook aan julliezelf meisje.. En een vriendin misschien waar hij een keertje een nachtje mag blijven?



Emy wat tof dat je t hartje gehoord hebt! Nog maar een paar weken tot de 20 weken echo, spannend! Beleef je t nu anders dan de eerste keer?



Nellemama wat ben je toch druk met je gezin, Je grote en en kleine man en nog een klein hondje erbij. Een supermama ben je! En dan 2 keer fysio... Ik hoop zo voor je dat het je binnenkort lukt steeds een stukje verder te kunnen lopen zonder krukken.



Thom wat spannend vandaag naar de gyn! Ik hoop voor je dat je weer snel echt kunt gaan starten, krijg je weer clomid?



Choc sterkte met t tandencircus... Hier is het ook weer hele dunne vieze luiers, denk dat we hier ook weer aan nieuwe tanden toezijn gelukkig nog geen problemen met slapen.



Schade na t prikken viel mee, veel geslapen, beentjes nu nog wat stijf, mag hem nog steeds niet vasthouden bij z'n beentjes dat doet pijn. Verder gaat hij nu constant vanuit ligpositie op z'n knieën zitten, beetje heen en weer wiegen... Hij wil graag kruipen maar weet nog niet hoe, zal vast niet lang meer duren.

Ach raartje, wat moeilijk toch allemaal hè, en wat zijn ze volhardend hè die kleintjes.



Bij ons is het eigenlijk vanzelf weer beter gegaan. Ik moet zeggen dat wij niet over alle stappen heel erg nadenken of analyseren, maar ineens wel tot de conclusie komen dat het beter gaat. Wel zijn we consequenter geworden en laten we hem veel meehelpen. Ook beginnen we de dagen met samen spelen en daarna zelf spelen. Slaapproblemen hebben wij nooit gehad, dus daar kan ik je geen tips in geven.

Wel hebben wij een ritueel voor het slapen (waar hij telkens weer wat bij verzint, tijdrekken is hij al goed in, maar dat staan we dan niet toe.), hij weet dan dus precies waar hij aan toe is.



Verder sluit ik me aan bij Joda.

oh Raar, het is alsof ik mezelf lees, en ik ben niet eens zwanger. Heb vorige week echt onder de douche staan huilen omdat ik het allemaal niet meer leuk vond. Ik telde de dagen dat ik weer mocht gaa weken en hem afgeven kon. Voelde me aan de andere kant verschrikkelijk daardoor. Het slapen gaat hier wel redelijk goed, maar die driftbuien (bonken met zn hoofd, gillen als een speenvarken, niks willen, met dingen gooien, overal op klimmen en dan gillen omdat ik hem er weer af haal, eten uitspugen en ga zo maar door) gek werd ik ervan, en kon echt niks liefs aan hem vinden. Het heeft mij erg goed gedaan dat ik eenj vriendin had die op bezoek kwam toen maedlzoon op bed lag, en even alles eruit gegooid. Haar zoon is inmiddels 16, maar was net zo. Ze begreep me dus goed, en kon mij ook zo weer rustig krijgen. Daarnaast hebben we een weekendje gepland zonder maedlzoon, waar hij dan bij die vriendin blijft. Dat vooruitzicht deed ook al erg goed.

Verder is het elke dag weer doodvermoeiend, Hij kan zooooo verschrikkelijk schattig zijn, de onthaalmoeder vertelde me dat ze nog nooit zo'n ongelooflijk schattig kind heeft gehad. Tja, maar bij haar heeft hij ook geen driftbuien.,

Ik probeer dus ook maar consequent te blijven, en verder veel met hem op pad, thuis is het het ergst namelijk. Op de gang zetten doen wij ook als het echt te extreem wordt. Dan gilt hij het hele huis bij elkaar, en na 1 minuut halen we hem dan weer, nemen hem in onze armen en proberen uit te leggen dat hij niet mag gooien/gillen/slaan/krijsen etc. Of hij het snapt weet ik niet, maar hij heeft daarna wel een heel beteuterend gezichtje.



zo, even posten...

ik hoop voor jullie dat deze fase heel snel voorbij is. Vooral dat niet slapen willen is natuurlijk slopend voor jullie allebei. Slaaptraining is doodvermoeiend en dat laten huilen moet je ook maar kunnen. dikke knuffel meid!



oh leuk Marloes dat bijna kruipen.

Ik heb denk ik wel wat gemist. wat voor prikken in zn beentjes??



je klingt weer heel positief Nelleke, en wat een leuke foto's weer op Facebook. Ik heb ook echt respect voor je hoe je dat maar allemaal doet. Automaat auto is trouwens echt fijn, ik kan niet meer zonder.



Emy, super, een hartje, yohoo!

@Teep; jij had het toch laatst over stukje behang dat je zocht/nodig had/bij de gamma vandaan pakte?

Ik was vandaag in een winkel (behang, stoffen, verf enz.) Daar hadden ze 'boven' allemaal coupons. Kon je staal-stoffen kopen voor 1 euro en behangboeken mocht je gratis meenemen. Dat leek me wel wat voor jou. Wellicht hebben jullie in de buurt ook wel zo'n winkel?

Ik heb nou echt heel veel stofjes voor weinig. Kan heerlijk aan de knutsel.